11 Лекин замин дар назари Худо расво шуда буд ва он аз зулму ситам пур буд. 12 Худо бар замин назар кард ва дид, ки он расво шудааст;+ тамоми одамизод дар рӯйи замин бо роҳи бад мерафт.+

13 Он вақт Худо ба Нӯҳ гуфт: «Ман тамоми одамизодро несту нобуд мекунам, зеро аз дасти онҳо замин пур аз зулму ситам гаштааст. Барои ҳамин ман онҳоро ҳамроҳи замин нест мекунам.+