Ғайрати худро дар хидмат бояд нигаҳ дорем
1 Ҳар сол, аз соли 1992, Шоҳидони Яҳува ба кори мавъизаи умумиҷаҳонӣ оиди Салтанат ва шогирдсозӣ боғайратона беш аз миллиард соат сарф менамоянд. Чӣ хушбахтем мо аз он ки саҳми кӯчаке дар иҷроиши ин кори ҳайратангез мегузорем! — Мат. 28:19, 20.
2 Албатта, ҳама ҳамду ситоиш ба Яҳува тааллуқ дорад, ки дар ин «айёми охир» моро дастгирӣ менамояд (2 Тим. 3:1). Барои боғайратона дар ин фаъолияти муҳим иштирок намуданамон аз мо чӣ дар талаб аст?
3 Асоси ғайрат. Муҳаббати амиқ ба Худо ва наздикон, ҳамчунин хоҳиши самимии мувофиқи ба Худо бахшида шуданамон зиндагӣ кардан, моро бармеангезад, ки дар хидмати Салтанат бошем (Мат. 22:37–39; 1 Юҳ. 5:3). Муҳаббат моро ташвиқ мекунад, ки дар кори мавъиза ҳарчи бештар ҷаҳд намоем — Луқ. 9:23.
4 Саъю кӯшиш барои нигаҳдории ғайрат. Душмани мо Иблис аз ҷониби худ ҳар кӯшишро барои хомӯш кардани ғайрати мо дар хидмат ба кор мебарад. Бепарвоии одамони маҳал ба пайғом, изтиробҳои дунё, фишори зиндагии ҳаррӯза ва ташвиш оиди косташавии саломатиамон — фақат баъзе аз омилҳоеанд, ки ба камкунии ғайрати мо равона шудаанд.
5 Аз ин рӯ, мо бояд барои зинда нигаҳ доштани ғайратамон ҷидду ҷаҳд намоем. Бароямон муҳим аст, ки «муҳаббати аввалин»-и худро инкишоф диҳем. Ин хониши мунтазами Каломи Худо — Китоби Муқаддас, мулоҳиза оиди он ва манфиат бурданро аз ҳар чизе ки Яҳува барои мустаҳкам кардани имонамон тавассути «ғуломи мӯътамад ва доно» медиҳад, дар бар мегирад — Ваҳй 2:4; Мат. 24:45; Заб. 118:97.
6 Пешгӯиҳои Китоби Муқаддас рӯшан нишон медиҳанд, ки рӯзи Яҳува барои нобудияти ҷамъияти худобехабар наздик аст (2 Пет. 2:3; 3:10). Инро равшан дар хотир дошта, биёед ҷидду ҷаҳд барои нигаҳдории ғайратамон дар кори хидмати мавъизаи Салтанат ва шогирдсозӣ бикунем!