4. Насли зан киҳоро дар бар мегирад ва ин насл чӣ кор хоҳад кард?

⁴ Баъд аз бардошта шудани исён дар боғи Адан, Яҳува дарҳол ваъда дод, ки «зан» «насл» ба дунё меорадa. (Ҳастӣ 3:15–ро бихонед.) Ин насл оқибат сари мор, яъне сари Шайтонро хоҳад кӯфт. Баъдтар Яҳува ошкор кард, ки ин «насл» аз Иброҳим, аз халқи Исроил, аз сибти Яҳудо ва аз авлоди шоҳ Довуд мебарояд (Ҳас. 22:15–18; 49:10; Заб. 88:4, 5; Луқ. 1:30–33). Қисми асосии ин насл Исои Масеҳ аст (Ғал. 3:16). Ва қисми дуюмдараҷаи ин насл масеҳиёни тадҳиншуда мебошанд (Ғал. 3:26–29). Исо ва ин тадҳиншудагон Салтанати Худоро ташкил медиҳанд. Худо тавассути ин Салтанат Шайтонро несту нобуд мекунад (Луқ. 12:32; Рум. 16:20).

5, 6. а) Дониёл ва Юҳанно ба чанд давлатҳои абарқудрат ишора мекунанд? б) Сарҳои ҳайвони ваҳшӣ, ки дар китоби Ваҳй тасвир карда шудааст, чӣ маъно доранд?

⁵ Дар ин пешгӯӣ, ки дар боғи Адан эълон шуда буд, Яҳува ҳамчунин гуфт, ки Шайтон низ «насл» ба вуҷуд хоҳад овард. Насли Шайтон нисбати насли зан «адоват» ё нафрат хоҳад дошт. Насли мор киро дар бар мегирад? Ҳамаи онҳоеро, ки ба Шайтон пайравӣ намуда, ба Худо нафрат доранд ва ба халқи Ӯ муқобилат мекунанд. Дар тӯли таърих, Шайтон насли худро ба ҳаракатҳои гуногуни сиёсӣ ё ҳокимиятҳо табдил дод (Луқ. 4:5, 6). Аммо аз ҳамаи ҳокимиятҳои одамӣ, фақат шумораи ками онҳо ба халқи Худо, яъне ба халқи Исроил ё ҷамъомади масеҳиёни тадҳиншуда таъсири пурзӯри худро мерасонданд. Чаро донистани ин муҳим аст? Зеро аз ин мо мефаҳмем, ки чаро дар рӯъёҳои Дониёл ва Юҳанно шумораи пурраи онҳо, яъне танҳо ҳашт давлати бузург тасвир карда мешаванд.

 7. Сари якум кадом ҳокимиятро тасвир мекунад ва чаро?

⁷ Сари якуми ҳайвони ваҳшӣ Мисрро тасвир мекунад. Чаро? Чунки Миср якум давлати абарқудрати ҷаҳонӣ буд, ки аз халқи Худо нафрат дошт ва бо он ҷанг мекард. Авлоди Иброҳим,— ки аз он бояд насли ваъдашудаи зан меомад — дар Миср зиёд шуд. Бо гузашти вақт мисриён онҳоро ба танг меоварданд. Шайтон кӯшиш намуд, ки халқи Худоро пеш аз омадани насли ваъдашуда нобуд созад. Чӣ тавр? Шайтон фиръавнро водор намуд, ки тамоми писарбачагони исроилиро нобуд созад. Яҳува нагузошт, ки ин кӯшиши Шайтон ҷомаи амал пӯшад ва Ӯ халқашро аз ғуломии Миср озод кард (Хур. 1:15–20; 14:13). Баъдтар Ӯ исроилиёнро чун мамлакат дар Замини ваъдашуда ташкил дод.

 8. Сари дуюм чиро тасвир мекунад ва он ба чӣ кӯшиш намуд?

⁸ Сари дуюми ҳайвони ваҳшӣ Ашшурро тасвир мекунад. Ин ҳокимияти пурқудрат низ барои несту нобуд кардани халқи Худо кӯшиш намуд. Дуруст аст, ки дар гузашта Яҳува ашшуриёнро истифода бурд, то даҳ сибти Исроилро барои бутпарастӣ ва исёнгариашон ҷазо диҳад. Лекин баъдтар бошад, худи ашшуриён бар Ерусалим ҳуҷум карданд. Шояд Шайтон мақсад дошт, ки авлоди шоҳонаро, ки аз он Исо бояд ба дунё меомад, решакан созад. Ин ҳамлаи ашшуриён мақсади Яҳува набуд, барои ҳамин Ӯ ба таври мӯъҷизавӣ лашкарони Ашшурро нобуд карда, халқи содиқашро наҷот дод (4 Подш. 19:32–35; Иш. 10:5, 6, 12–15).

¹³ Чуноне ки Яҳува пешгӯӣ карда буд, Ӯ барои нест кардани Бобил ва ба ватан баргардонидани исроилиён, империяи Модаю Форсро истифода бурд (2 Вақ. 36:22, 23). Лекин чанде пас ин империя кӯшиш намуд, ки халқи Худоро нест кунад. Дар китоби Эстер гуфта мешавад, ки сарвазири Форс — Ҳомон ҳамаи яҳудиёнеро, ки дар саросари ин мамлакати бузург зиндагӣ мекарданд, куштан мехост. Ҳомон фармон баровард, ки ҳамаи яҳудиён дар рӯзи таъиншуда кушта шаванд. Вале Яҳува боз халқашро аз ғазаби насли Шайтон халос кард (Эст. 1:1–3; 3:8, 9; 8:3, 9–14). Барои ҳамин, мо гуфта метавонем, ки Модаю Форс сари чоруми ҳайвони ваҳшӣ мебошад, ки дар китоби Ваҳй омадааст.

16. Антиохи IV чӣ кор кард?

¹⁶ Баъди мағлуб намудани Форс, Юнон бар исроилиён роҳбарӣ мекард. Дар он вақт, исроилиён аллакай дар Замини ваъдашуда зиндагӣ мекарданд ва маъбад дар Ерусалим аз нав сохта шуда буд. Онҳо ҳоло ҳам халқи интихобшудаи Худо буданд ва маъбади барқароршуда ҳанӯз ҳам маркази ибодати ҳақиқӣ буд. Аммо дар асри дуюми то эраи мо, сари панҷуми ҳайвони ваҳшӣ, ки Юнонро тасвир мекунад ба халқи Худо ҳуҷум кард. Яке аз ворисони империяи тақсимшудаи Искандари Мақдунӣ, шоҳ Антиохи IV дар маъбади Ерусалим барои бутпарастӣ қурбонгоҳе сохт ва гуфт, ки онҳое ки дар дини яҳудӣ ҳастанд бояд кушта шаванд. Ин дафъа низ насли Шайтон бо нафрат бар зидди халқи Худо баромад. Аммо дере нагузашта Юнонро давлати абарқудрати ҷаҳонии дигар иваз намуд. Кадом давлат сари шашуми ҳайвони ваҳшӣ мебошад?

17. Сари шашум дар иҷро шудани пешгӯии Ҳастӣ 3:15 чӣ гуна нақшро бозид?

¹⁷ Вақте ки Юҳанно оиди ҳайвони ваҳшӣ рӯъё дид, дар он замон Рум давлати абарқудрати ҷаҳонӣ буд (Ваҳй 17:10). Ин сари шашум дар иҷрошавии пешгӯии Ҳастӣ 3:15 нақши махсусро бозид. Шайтон ҳокимони Румро истифода бурда, «пошнаи» наслро кӯфт ва муваққатан вайро маҷрӯҳ кард. Чӣ тавр? Румиён Исоро дар исёнкорӣ бар зидди ҳукумати Рум айбдор карда ӯро куштанд (Мат. 27:26). Лекин дере нагузашта насли маҷрӯҳшуда шифо ёфт, чунки Яҳува Исоро эҳё кард.

18. а) Яҳува кадом халқи навро интихоб кард ва чаро? б) Чӣ тавр насли мор ба насли зан нафрат карданро давом дод?

¹⁸ Сарварони дини яҳудӣ бо Рум аҳд баста, зидди Исо баромаданд ва бисёр исроилиён низ ӯро рад карданд. Барои ҳамин, Яҳува исроилиёнро чун халқи худ тарк намуд (Мат. 23:38; Аъм. 2:22, 23). Сипас Ӯ халқи нав, яъне «Исроили Худо»–ро интихоб кард (Ғал. 3:26–29; 6:16). Ин халқ аз ҷамъомади масеҳиёни тадҳиншуда иборат буд, ки яҳудиён ва ғайрияҳудиёнро дар бар мегирифт (Эфс. 2:11–18). Баъди марг ва эҳёшавии Исо насли мор ба насли зан нафрату муқобилият карданро давом дод. Якчанд маротиба Рум кӯшиш кард, ки ҷамъомади масеҳиёни тадҳиншударо, ки қисми дуюмдараҷаи насли зан мебошанд, несту нобуд созадc.