Ang Awit ni Solomon

8 “Kung gaya ka lang sana ng kapatid ko,

Na sumuso sa dibdib ng aking ina,

Mahahalikan kita+ kapag nakita kita sa labas,

At walang kukutya sa akin.

 2 Isasama kita;

Dadalhin kita sa bahay ng aking ina+

Na nagturo sa akin.

Paiinumin kita ng tinimplahang alak,

Ng sariwang katas ng mga granada.*

 3 Hahaplusin ng kaliwang kamay niya ang ulo ko,

At yayakap sa akin ang kanang kamay niya.+

 5 “Sino ang babaeng ito na paparating mula sa ilang,

Na nakahilig sa kaniyang sinta?”

 6 Itatak mo ako* sa iyong puso

At sa iyong bisig,

Dahil ang pag-ibig ay sinlakas ng kamatayan,+

At ang bukod-tanging debosyon ay hindi nagpapadaig gaya ng Libingan.*

 7 Ang pag-ibig ay hindi mapapatay ng dumadaluyong na tubig+

O matatangay man ng mga ilog.+

Kung iaalok ng isang lalaki ang lahat ng kayamanan sa bahay niya para ibigin siya,

Hahamakin ito* ng mga tao.”

 8 “Mayroon tayong nakababatang kapatid na babae,+

At wala pa siyang dibdib.*

Ano ang gagawin natin sa kaniya

Kapag may gusto nang kumuha sa kaniya bilang asawa?”

 9 “Kung isa siyang pader,

Papalibutan natin ng pilak ang tuktok niya,

Pero kung isa siyang pinto,

Haharangan natin siya ng tablang sedro.”

10 “Isa akong pader,

At ang dibdib ko ay gaya ng mga tore.

Kaya ang tingin niya sa akin

Ay isang babaeng panatag.

Kaya sa iyo na ang sanlibong pirasong pilak,* O Solomon,

At ang dalawang daan ay sa mga nag-aalaga sa mga bunga nito.”

13 “O ikaw na nakatira sa mga hardin,+

Gustong marinig ng mga kasamahan ko* ang tinig mo.

14 “Magmadali ka, sinta ko,

At maging kasimbilis ka ng gasela+

O ng batang lalaking usa

Sa mga bundok ng mababangong halaman.”