Матто баён этган хушхабар

27 Тонг отганда бош руҳонийлар ва халқ оқсоқолларининг барчаси Исони ўлдиришга ўзаро маслаҳатлашишди+. 2 Ниҳоят унинг қўлларини боғлашди-да, олиб бориб ҳоким Пилатга топширишди+.

3 Исони ўлимга маҳкум этишганини билиб, хоин Яҳудонинг виждони қийнай бошлади. Кейин у 30 кумуш тангани бош руҳонийлар ва оқсоқолларга олиб бориб+, 4 шундай деди: «Мен беайб кишига* хиёнат қилиб, гуноҳга қўл урдим». Улар эса: «Бизга нима, тағин ўзинг биласан!» — дейишди. 5 У эса кумуш тангаларни маъбадда ташлаб, у ердан чиқиб кетди-да, бориб ўзини осди+. 6 Бош руҳонийлар бўлса кумуш тангаларни олиб шундай дейишди: «Буларни хазина қутисига солиш ноқонуний, чунки улар қон нархидир». 7 Маслаҳатлашиб олгач, улар бу пулга мусофирларни кўмиш учун кулолнинг ерини сотиб олишди. 8 Ана шу сабабдан ўша ер бугунгача «Қон ери» деб номланади+. 9 Шу тариқа Еремиё* пайғамбар орқали айтилган мана бу сўзлар рўёбга чиқди: «Улар 30 кумуш тангани — Исроил ўғилларидан айримлари унга қўйган нархни олиб, 10 уни Яҳованинг* менга берган буйруғига кўра кулолнинг ери эвазига беришди»+.

11 Исо ҳоким Пилатнинг қаршисида турган эди. Пилат уни сўроққа тутди: «Сен яҳудийларнинг шоҳимисан?» Исо унга жавобан: «Ўзингиз айтдингиз»,— деди+. 12 Аммо бош руҳонийлар ва оқсоқолларнинг айбловларига Исо ҳеч нарса демади+. 13 Шунда Пилат ундан сўради: «Бўйнингга қанақа айблар қўйишаётганини эшитяпсанми?» 14 У ҳеч жавоб қайтармаётганидан, бирор сўз айтмаганидан ҳоким жуда ҳайрон бўлди.

15 Ҳар Фисиҳ байрамида ҳокимнинг халқ истаган маҳбусни озод этиш одати бор эди+. 16 Айнан ўша пайтда кўпчиликка таниш бўлган Барабба исмли бир жиноятчи қамоқда ўтирганди. 17 Халқ йиғилганда Пилат улардан сўради: «Кимни озод қилишимни истайсизлар: Бараббаними ёки Масиҳ деб аталган Исоними?» 18 Улар Исони кўролмаганидан унинг қўлига топширишганини Пилат биларди. 19 Боз устига, Пилат ҳакамлик курсисига ўтирган пайтда, хотини шундай хабар юборди: «Бу одил кишига тегманг, чунки мен бу кеча тушимда уни деб кўп азоб чекдим». 20 Аммо бош руҳонийлару оқсоқоллар Бараббани озод этиб+, Исони ўлдиришни сўранглар+, деб халқни қайраб қўйишди. 21 Шунинг учун ҳоким: «Иккаласидан қай бирини озод этишимни хоҳлайсизлар?» — деб сўради. Улар: «Бараббани»,— дейишди. 22 Пилат улардан яна сўради: «Унда Масиҳ деб аталган Исони нима қилай?» Уларнинг ҳаммаси: «Уни устунга михлатинг!» — дейишди+. 23 «Нега? У нима ёмонлик қилган?» — деб сўради Пилат. Халқ эса: «Уни устунга михлатинг!» — дея яна баттар бақирди+.

24 Ҳаракатлари беҳуда эканини ва шовқин-сурон кучайиб бораётганини кўргач, Пилат сув олиб халқнинг кўзи олдида қўлини чайди-да, шундай деди: «Бу кишининг қони тўкилишида менинг айбим йўқ. Бунга ўзларингиз жавобгарсиз». 25 Бутун халқ жавобан: «Унинг қони бизнинг ва фарзандларимизнинг бўйнида бўлади»+,— деди. 26 Шунда Пилат Бараббани озод қилди, лекин Исони қамчилатиб+, сўнг устунга михлаш учун топширди+.

27 Кейин аскарлар Исони Пилатнинг саройига олиб келишди ва барча аскарларни атрофига тўплашди+. 28 Уни ечинтириб, эгнига қирмизи рангли ёпинчиқ ташлашди+. 29 Бошига эса тиканакдан тўқилган тож кийгизиб, ўнг қўлига таёқ тутқазиб қўйишди. Сўнгра унинг олдида тиз чўкиб, шундай дея масхара қилишди: «Салом, яҳудийларнинг шоҳи!» 30 Унга тупурганча+ қўлидаги ўша қамиш таёқ билан бошига уришарди. 31 Масхара қилиб бўлишгач, эгнидаги ёпинчиқни ечиб, яна ўзининг устки кийимини кийдиришди-да, устунга михлаш учун олиб кетишди+.

32 Улар у ердан чиқиб кетишаётганида, киринеялик Симун исмли кишини учратиб қолишди ва уни Исонинг азоб устунини* кўтариб боришга мажбурлашди+. 33 Улар Гўлгота, яъни Бошсуяги деган жойга етиб келишганида+, 34 Исога аччиқ нарса қўшилган шароб ичирмоқчи бўлишди+, аммо Исо татиб кўриб, ичгиси келмади. 35 Исони устунга михлашганидан кейин қуръа ташлаб, унинг устки кийимини бўлиб олишди+. 36 Сўнг Исони қўриқлаб ўтиришди. 37 Бошининг тепасида эса унинг айбини кўрсатувчи: «Бу яҳудийларнинг шоҳи Исодир»,— деган ёзувни осиб қўйишди+.

38 Исо билан бирга иккита қароқчини ҳам михлаб қўйишганди — бири ўнг, иккинчиси чап томонида эди+. 39 Ўтиб кетаётганлар бошларини чайқаганча+, Исони ҳақоратлаб+ 40 шундай дейишарди: «Ҳой, маъбадни бузиб уч кун ичида тиклайдиган+, ўзингни ўзинг қутқар-чи! Агар Худонинг ўғли бўлсанг, қани азоб устунидан туш-чи!»+ 41 Худди шундай бош руҳонийлар билан уламолар ҳамда оқсоқоллар уни масхара қилиб қуйидагиларни айтишарди+: 42 «Бошқаларни қутқарарди-ю, ўзини қутқара олмаяпти-я! Ахир у Исроилнинг шоҳи-ку+, қани азоб устунидан тушиб кўрсин, шунда биз унга ишонамиз. 43 У Аллоҳга умид боғлар эди. Агар Тангри ундан мамнун бўлса, қутқарсин+, чунки у: “Мен Худонинг Ўғлиман”+,— деганди». 44 У билан бирга михланган қароқчилар ҳам уни ҳақоратлашарди+.

45 Кундузи соат ўн иккиларда* бутун ерни зулмат босди ва бу тахминан соат учгача* давом этди+. 46 Соат учлар чамасида Исо баланд овозда шундай деб бақирди: «Эли, Эли, лама сабақтани?» Яъни: «Аллоҳим, Аллоҳим, нега мени ташлаб қўйдинг?»+ 47 Ўша ерда турган баъзилар буни эшитиб: «У Илёс пайғамбарни чақиряпти-ку»,— дея бошлашди+. 48 Улардан бири югуриб бориб шимгични олди-да, уни ачиган шаробга ботирди ва қамиш таёққа илиб, ичириш учун Исога узатди+. 49 Бошқалари эса унга: «Тўхта-чи! Қани кўрайлик, Илёс пайғамбар келиб уни қутқарармикин»,— дейишди. 50 Исо яна баланд овозда бақирди. Шундан сўнг унинг нафаси узилди+.

51 Шу ондаёқ маъбаддаги парда+ юқоридан пастгача+ иккига бўлиниб+, йиртилиб кетди. Ер ларзага келиб, қоялар ёрилди. 52 Мозорлар очилиб, ўлган* кўпгина муқаддас кишиларнинг жасадлари ташқарига чиқиб қолди 53 ва кўпчилик уларни кўрди. (Қабрларни зиёрат қилгани борганлар, Исо тирилганидан кейин муқаддас шаҳарга кириб келишди.)* 54 Юзбоши ва Исони қўриқлаб турганлар зилзилани ҳамда юз берган воқеаларни кўриб, даҳшатга тушишди-да: «Чиндан ҳам у Худонинг Ўғли бўлган экан»,— дейишди+.

55 Бу ҳодисаларни кўпгина аёллар узоқдан кузатиб туришганди. Улар Исога хизмат қилиш учун Жалиладан эргашиб келишганди+. 56 Уларнинг орасида магдалалик Марям, Ёқуб билан Ёзеснинг* онаси Марям ва Забадийнинг хотини бор эди+.

57 Кечга яқин Исонинг шогирдларидан бири бўлган Юсуф исмли ариматеялик бой киши келди+. 58 Бу киши Пилатнинг ёнига бориб, ундан Исони дафн этиш учун рухсат сўради+. Пилат аскарларга жасадни унга беришни буюрди+. 59 Шунда Юсуф Исонинг жасадини олиб, аъло сифатли зиғир кафанга ўради-да+, 60 қояда ўйилган ўзининг янги қабрига қўйди+. Сўнг қабр оғзига катта тошни юмалатиб қўйди-да, ўзи кетди. 61 Аммо магдалалик Марям ва бошқа Марям қабр олдида ўтираверишди+.

62 Тайёргарлик кунининг*+ эртасига бош руҳонийлару фарзийлар Пилатнинг ёнига йиғилиб 63 шундай дейишди: «Тақсир, ўша ёлғончи ҳали тириклигида: “Уч кундан кейин мен тириламан”+,— дегани эсимизга тушди. 64 Шунинг учун қабрни қўриқлашни буюринг, тағин шогирдлари жасадни ўғирлаб кетиб+, халққа: “У тирилди”,— дейишмасин. Шунда охирги ёлғон биринчисидан ҳам ошиб тушади». 65 Пилат бўлса уларга: «Мана, соқчиларни олинглар-да, бориб билганларингни қилинглар»,— деди. 66 Кейин улар бориб, қабр оғзидаги тошга муҳр босиб, соқчиларни қўйишди.