Εκκλησιαστής
10 Μυῖαι ἀποθνήσκουσαι κάμνουσι τὸ μύρον τοῦ μυρεψοῦ νὰ βρωμᾷ, νὰ ἀναβράζῃ· καὶ μικρὰ ἀφροσύνη ἀτιμάζει τὸν ἐν ὑπολήψει ἐπὶ σοφίᾳ καὶ τιμῇ. 2 Ἡ καρδία τοῦ σοφοῦ εἶναι ἐν τῇ δεξιᾷ αὐτοῦ· ἡ δὲ καρδία τοῦ ἄφρονος ἐν τῇ ἀριστερᾷ αὐτοῦ. 3 Καὶ ἔτι ὅταν ὁ ἄφρων περιπατῇ ἐν τῇ ὁδῷ, λείπει σύνεσις αὐτοῦ καὶ ἀναγγέλλει πρὸς πάντας ὅτι εἶναι ἄφρων. 4 ᾿Εὰν τὸ πνεῦμα τοῦ ἡγεμόνος ἐγερθῆ ἐναντίον σου, μή ἀφήσῃς τὸν τόπον σου· διότι ἡ γλυκύτης καταπαύει ἁμαρτίας μεγάλας. 5 Εἶναι κακὸν τὸ ὁποῖον εἶδον ὑπὸ τὸν ἥλιον, λάθος, λέγω, προερχόμενον ἀπὸ τοῦ ἐξουσιαστοῦ· 6 ὅτι ὁ ἄφρων βάλλεται εἰς μεγάλας ἀξίας, οἱ δὲ πλούσιοι κάθηνται ἐν ταπεινῷ τόπῳ. 7 Εἶδον δούλους ἐφ᾿ ἵππων καὶ ἄρχοντας περιπατοῦντας ὡς δούλους ἐπὶ τῆς γῆς. 8 Ὅστις σκάπτει λάκκον, θέλει πέσει εἰς αὐτόν· καὶ ὅστις χαλᾷ φραγμόν, ὄφις θέλει δαγκάσει αὐτόν. 9 Ὁ μετακινῶν λίθους θέλει βλαφθῆ ὑπ᾿ αὐτῶν· ὁ σχίζων ξύλα θέλει κινδυνεύσει ἐν αὐτοῖς. 10 ᾿Εὰν ὁ σίδηρος ἀμβλυνθῇ καὶ δὲν ἀκονίσῃ τις τὴν κόψιν αὐτοῦ, πρέπει νὰ προσθέσῃ δύναμιν· ἡ σοφία δὲ εἶναι ὠφέλιμος πρὸς διεύθυνσιν. 11 ᾿Εὰν ὁ ὄφις δαγκάνῃ χωρὶς συριγμοῦ, πλήν καὶ ὁ συκοφάντης καλήτερος δὲν εἶναι. 12 Οἱ λόγοι τοῦ στόματος τοῦ σοφοῦ εἶναι χάρις· τὰ δὲ χείλη τοῦ ἄφρονος θέλουσι καταπίει αὐτόν. 13 Ἡ ἀρχή τῶν λόγων τοῦ στόματος αὐτοῦ εἶναι ἀφροσύνη· καὶ τὸ τέλος τῆς ὁμιλίας αὐτοῦ κακή μωρία. 14 Ὁ ἄφρων προσέτι πληθύνει λόγους, ἐνῷ ὁ ἄνθρωπος δὲν ἐξεύρει τί μέλλει γενέσθαι· καὶ τίς δύναται νὰ ἀπαγγείλῃ πρὸς αὐτὸν τί θέλει εἶσθαι μετ᾿ αὐτόν; 15 Ὁ μόχθος τῶν ἀφρόνων ἀπαυδίζει αὐτούς, ἐπειδή δὲν ἐξεύρουσι νὰ ὑπάγωσιν εἰς τὴν πόλιν. 16 Οὐαὶ εἰς σέ, γῆ, τῆς ὁποίας ὁ βασιλεὺς εἶναι νέος, καὶ οἱ ἄρχοντές σου τρώγουσι τὸ πρωΐ! 17 Μακαρία σύ, γῆ, τῆς ὁποίας ὁ βασιλεὺς εἶναι υἱὸς εὐγενῶν, καὶ οἱ ἄρχοντές σου τρώγουσιν ἐν καιρῷ πρὸς ἐνίσχυσιν καὶ οὐχὶ πρὸς μέθην! 18 Διὰ τὴν πολλήν ὀκνηρίαν πίπτει ἡ στέγασις· καὶ διὰ τὴν ἀργίαν τῶν χειρῶν σταλάζει ἡ οἰκία. 19 Δι᾿ εὐθυμίαν κάμνουσι συμπόσια, καὶ ὁ οἶνος εὐφραίνει τοὺς ζῶντας· τὸ δὲ ἀργύριον ἀποκρίνεται εἰς πάντα. 20 Μή καταρασθῇς τὸν βασιλέα μηδὲ ἐν τῇ διανοίᾳ σου· καὶ μή καταρασθῇς τὸν πλούσιον ἐν τῷ ταμείῳ τοῦ κοιτῶνός σου· διότι πτηνὸν τοῦ οὐρανοῦ θέλει φέρει τὴν φωνήν, καὶ τὸ ἔχον τὰς πτέρυγας θέλει ἀναγγείλει τὸ πρᾶγμα.