Ησαΐας
7 Καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ Ἄχαζ, υἱοῦ τοῦ Ἰωάθαμ, υἱοῦ τοῦ Ὀζίου, βασιλέως τοῦ Ἰούδα, Ῥεσὶν ὁ βασιλεὺς τῆς Συρίας, καὶ Φεκὰ ὁ υἱὸς τοῦ Ῥεμαλία, βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ, ἀνέβησαν ἐπὶ τὴν Ἱερουσαλήμ διὰ νὰ πολεμήσωσιν αὐτήν· ἀλλὰ δὲν ἠδυνήθησαν νὰ ἐκπολιορκήσωσιν αὐτήν. 2 Καὶ ἀνήγγειλαν πρὸς τὸν οἶκον Δαβὶδ λέγοντες, Ἡ Συρία συνεφώνησε μετὰ τοῦ ᾿Εφραΐμ. Καὶ ἡ καρδία τοῦ Ἄχαζ καὶ ἡ καρδία τοῦ λαοῦ αὐτοῦ ἐκλονίσθη, ὡς τὰ δένδρα τοῦ δάσους κλονίζονται ὑπὸ τοῦ ἀνέμου.
3 Τότε εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Ἡσαΐαν, Ἔξελθε τώρα εἰς συνάντησιν τοῦ Ἄχαζ, σὺ καὶ Σεὰρ-ἰασοὺβ ὁ υἱὸς σου, εἰς τὸ ἄκρον τοῦ ὑδραγωγοῦ τῆς ἄνω κολυμβήθρας κατὰ τὴν μεγάλην ὁδὸν τοῦ ἀγροῦ τοῦ γναφέως· 4 καὶ εἰπὲ πρὸς αὐτόν, Πρόσεχε νὰ μένῃς ἥσυχος· μή φοβηθῇς μηδὲ μικροψυχήσῃς, διὰ τὰς δύο οὐρὰς τῶν καπνιζόντων τούτων δαυλῶν, διὰ τὸν ἄγριον θυμὸν τοῦ Ῥεσὶν καὶ τῆς Συρίας, καὶ τοῦ υἱοῦ τοῦ Ῥεμαλία. 5 ᾿Επειδή ἡ Συρία, ὁ ᾿Εφραΐμ καὶ ὁ υἱὸς τοῦ Ῥεμαλία ἐβουλεύθησαν κακήν βουλήν ἐναντίον σου, λέγοντες, 6 Ἄς ἀναβῶμεν ἐναντίον τοῦ Ἰούδα καὶ ἄς στενοχωρήσωμεν αὐτόν, καὶ ἄς διαμερισθῶμεν αὐτὸν εἰς ἑαυτούς, καὶ ἄς βάλωμεν βασιλέα ἐν μέσῳ αὐτοῦ, τὸν υἱὸν τοῦ Ταβεήλ· 7 οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεός· Τοῦτο δὲν θέλει σταθῆ οὐδὲ θέλει γείνει. 8 Διότι ἡ κεφαλή τῆς Συρίας εἶναι ἡ Δαμασκός, καὶ ἡ κεφαλή τῆς Δαμασκοῦ ὁ Ῥεσὶν καὶ εἰς ἑξήκοντα πέντε ἔτη ὁ ᾿Εφραΐμ θέλει συντριφθῆ, ὥστε νὰ μή ἦναι λαός. 9 Καὶ ἡ κεφαλή τοῦ ᾿Εφραΐμ εἶναι ἡ Σαμάρεια, καὶ ἡ κεφαλή τῆς Σαμαρείας ὁ υἱὸς τοῦ Ῥεμαλία. ᾿Εὰν δὲν πιστεύητε, δὲν θέλετε βεβαίως στερεωθῆ.
10 Καὶ ἐλάλησεν ἔτι ὁ Κύριος πρὸς τὸν Ἄχαζ, λέγων, 11 Ζήτησον σημεῖον παρὰ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου· ζήτησον αὐτὸ ἤ εἰς τὸ βάθος ἤ εἰς τὸ ὕψος ἄνω. 12 ᾿Αλλ᾿ ὁ Ἄχαζ εἶπε, δὲν θέλω ζητήσει οὐδὲ θέλω πειράσει τὸν Κύριον. 13 Καὶ εἶπεν ὁ Ἡσαΐας, ᾿Ακούσατε τώρα, οἶκος Δαβίδ· μικρὸν πρᾶγμα εἶναι διὰ σᾶς νὰ βαρύνητε ἀνθρώπους, καὶ θέλετε βαρύνει ἔτι καὶ τὸν Θεὸν μου; 14 Διὰ τοῦτο ὁ Κύριος αὐτὸς θέλει σᾶς δώσει σημεῖον· ἰδού, ἡ παρθένος θέλει συλλάβει καὶ γεννήσει υἱόν, καὶ θέλει καλεσθῆ τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Εμμανουήλ. 15 Βούτυρον καὶ μέλι θέλει φάγει, ἑωσοῦ μάθῃ νὰ ἀπορρίπτῃ τὸ κακὸν καὶ νὰ ἐκλέγῃ τὸ ἀγαθόν. 16 Διότι πρὶν μάθῃ τὸ παιδίον νὰ ἀπορρίπτῃ τὸ κακὸν καὶ νὰ ἐκλέγῃ τὸ ἀγαθόν, ἡ γῆ, τὴν ὁποίαν ἀποστρέφεσαι, θέλει ἐγκαταλειφθῆ ὑπὸ τῶν δύο βασιλέων αὐτῆς. 17 Ὁ Κύριος θέλει φέρει ἐπὶ σέ, καὶ ἐπὶ τὸν λαὸν σου, καὶ ἐπὶ τὸν οἶκον τοῦ πατρὸς σου, ἡμέρας, αἵτινες δὲν ἦλθον ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας ἐχωρίσθη ἀπὸ τοῦ Ἰούδα ὁ ᾿Εφραΐμ, διὰ τοῦ βασιλέως τῆς ᾿Ασσυρίας.
18 Καὶ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ θέλει συρίξει ὁ Κύριος εἰς τὰς μυίας τὰς ἐν τοῖς ἐσχάτοις τῶν ποταμῶν τῆς Αἰγύπτου, καὶ εἰς τὰς μελίσσας τὰς ἐν τῇ γῇ τῆς ᾿Ασσυρίας· 19 καὶ θέλουσιν ἐλθεῖ καὶ ἀναπαυθῆ πᾶσαι ἐπὶ τὰς ἠρημωμένας κοιλάδας καὶ ἐν ταῖς τρύπαις τῶν βράχων καὶ ἐπὶ πᾶσαν βάτον καὶ ἐπὶ πᾶν ὡραῖον δένδρον.
20 ᾿Εν τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Κύριος θέλει ξυρίσει, μὲ τὸ ξυράφιον τὸ μεμισθωμένον ἀπὸ τοῦ πέραν τοῦ ποταμοῦ, μετὰ τοῦ βασιλέως τῆς ᾿Ασσυρίας, τὴν κεφαλήν καὶ τὰς τρίχας τῶν ποδῶν καὶ τὸν πώγωνα ἔτι θέλει ἀφαιρέσει.
21 Καὶ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ἄνθρωπος τρέφων μίαν δάμαλιν καὶ δύο πρόβατα, 22 ἀπὸ τῆς ἀφθονίας τοῦ γάλακτος, τὸ ὁποῖον θέλουσι δίδει, βούτυρον θέλει τρώγει· διότι βούτυρον καὶ μέλι θέλει τρώγει ἕκαστος, ὅστις ὑπελείφθη ἐν τῷ μέσῳ τῆς γῆς.
23 Καὶ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ πᾶς τόπος, ἐν ᾧ ἦσαν χίλιαι ἄμπελοι χιλίων ἀργυρίων, θέλει εἶσθαι διὰ τριβόλους καὶ ἀκάνθας. 24 Μὲ βέλη καὶ μὲ τόξα θέλουσιν ἐλθεῖ ἐκεῖ· διότι πᾶσα ἡ γῆ θέλει κατασταθῆ τρίβολοι καὶ ἄκανθαι. 25 Καὶ πᾶν ὄρος γεγεωργημένον μὲ δίκελλαν, ὅπου δὲν ἦλθε φόβος τριβόλων καὶ ἀκανθῶν, θέλει εἶσθαι διὰ νὰ ἐξαποστέλλωνται ἐκεῖ βόες καὶ διὰ νὰ καταπατῆται ὑπὸ προβάτων.