1 Σαμουήλ

28 Κατ᾿ ἐκείνας δὲ τὰς ἡμέρας συνήθροισαν οἱ Φιλισταῖοι τὰ στρατεύματα αὑτῶν πρὸς ἐκστρατείαν, διὰ νὰ πολεμήσωσι μετὰ τοῦ Ἰσραήλ. Καὶ εἶπεν ὁ ᾿Αγχοῦς πρὸς τὸν Δαβίδ, Ἔξευρε μετὰ βεβαιότητος ὅτι θέλεις ἐξέλθει μετ᾿ ἐμοῦ εἰς τὸν πόλεμον, σὺ καὶ οἱ ἄνδρες σου. 2 Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν ᾿Αγχοῦς, Θέλεις βεβαίως γνωρίσει τί θέλει κάμει ὁ δοῦλός σου. Καὶ εἶπεν ὁ ᾿Αγχοῦς πρὸς τὸν Δαβίδ, Διὰ τοῦτο θέλω σὲ κάμει ἀρχισωματοφύλακά μου διαπαντός.

3 ᾿Απέθανε δὲ ὁ Σαμουήλ, καὶ πᾶς ὁ Ἰσραήλ ἐθρήνησεν αὐτὸν καὶ ἐνεταφίασεν αὐτὸν ἐν Ῥαμὰ τῇ πόλει αὐτοῦ. Καὶ ἐξέβαλεν ὁ Σαοὺλ ἐκ τοῦ τόπου τοὺς ἔχοντας πνεῦμα μαντείας καὶ τοὺς μάγους.

4 Συνηθροίσθησαν λοιπὸν οἱ Φιλισταῖοι καὶ ἦλθον καὶ ἐστρατοπέδευσαν ἐν Σουνήμ· καὶ συνήθροισεν ὁ Σαοὺλ πάντα τὸν Ἰσραήλ, καὶ ἐστρατοπέδευσαν ἐν Γελβουέ.

5 Καὶ ὅτε εἶδεν ὁ Σαοὺλ τὸ στρατόπεδον τῶν Φιλισταίων, ἐφοβήθη, καὶ ἐτρόμαξεν ἡ καρδία αὐτοῦ σφόδρα. 6 Καὶ ἠρώτησεν ὁ Σαοὺλ τὸν Κύριον· ἀλλ᾿ ὁ Κύριος δὲν ἀπεκρίθη πρὸς αὐτὸν οὔτε δι᾿ ἐνυπνίων οὔτε διὰ τοῦ Οὐρὶμ οὔτε διὰ προφητῶν. 7 Τότε εἶπεν ὁ Σαοὺλ πρὸς τοὺς δούλους αὑτοῦ, Ζητήσατέ μοι γυναῖκα ἔχουσαν πνεῦμα μαντείας, διὰ νὰ ὑπάγω πρὸς αὐτήν καὶ νὰ ἐρωτήσω αὐτήν. Καὶ οἱ δοῦλοι αὐτοῦ εἶπον πρὸς αὐτόν, Ἰδού, εἶναι ἐν Ἔν-δὼρ γυνή τις ἔχουσα πνεῦμα μαντείας.

8 Καὶ μετεσχηματίσθη ὁ Σαοὺλ καὶ ἐνεδύθη ἄλλα ἱμάτια, καὶ ὑπῆγεν αὐτὸς καὶ δύο ἄνδρες μετ᾿ αὐτοῦ καὶ ἦλθον πρὸς τὴν γυναῖκα διὰ νυκτός· καὶ εἶπε, Μάντευσον, παρακαλῶ, εἰς ἐμὲ διὰ τοῦ πνεύματος τῆς μαντείας καὶ ἀναβίβασόν μοι ὅντινα σοὶ εἴπω.

9 Καὶ εἶπεν ἡ γυνή πρὸς αὐτόν, Ἰδού, σὺ ἐξεύρεις ὅσα ἔκαμεν ὁ Σαούλ, τίνι τρόπῳ ἐξωλόθρευσε τοὺς ἔχοντας πνεῦμα μαντείας καὶ τοὺς μάγους ἐκ τοῦ τόπου· διὰ τί λοιπὸν σὺ παγιδεύεις τὴν ζωήν μου, διὰ νὰ μὲ θανατώσωσι;

10 Καὶ ὥμοσε πρὸς αὐτήν ὁ Σαοὺλ εἰς τὸν Κύριον, λέγων, Ζῇ Κύριος, δὲν θέλει σὲ συμβῆ οὐδὲν κακὸν διὰ τοῦτο.

11 Τότε εἶπεν ἡ γυνή, Τίνα νὰ σοὶ ἀναβιβάσω; Καὶ εἶπε, τὸν Σαμουήλ ἀναβίβασόν μοι.

12 Καὶ ὅτε εἶδεν γυνή τὸν Σαμουήλ, ἐβόησε μετὰ φωνῆς μεγάλης· καὶ εἶπεν ἡ γυνή πρὸς τὸν Σαούλ, λέγουσα, Διὰ τί μὲ ἠπάτησας; καὶ σὺ εἶσαι ὁ Σαούλ.

13 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν ὁ βασιλεύς, Μή φοβοῦ· τί εἶδες λοιπὸν; Καὶ εἶπεν ἡ γυνή πρὸς τὸν Σαούλ, Θεοὺς εἶδον ἀναβαίνοντας ἐκ τῆς γῆς.

14 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν, Τίς εἶναι ἡ μορφή αὐτοῦ; Ἡ δὲ εἶπε, Γέρων τις ἀναβαίνει καὶ εἶναι περιτετυλιγμένος μὲ ἐπένδυμα. Καὶ ἐγνώρισεν ὁ Σαοὺλ ὅτι ἦτο ὁ Σαμουήλ, καὶ ἔκυψε κατὰ πρόσωπον εἰς τὴν γῆν καὶ προσεκύνησε.

15 Καὶ εἶπεν ὁ Σαμουήλ πρὸς τὸν Σαούλ, Διὰ τί μὲ παρηνώχλησας, ὥστε νὰ μὲ κάμῃς νὰ ἀναβῶ; Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Σαούλ, Εὑρίσκομαι ἐν μεγάλῃ ἀμηχανίᾳ· διότι οἱ Φιλισταῖοι πολεμοῦσιν ἐναντίον μου, καὶ ὁ Θεὸς ἀπεμακρύνθη ἀπ᾿ ἐμοῦ καὶ δὲν μοὶ ἀποκρίνεται πλέον οὔτε διὰ προφητῶν οὔτε δι᾿ ἐνυπνίων· διὰ τοῦτο σὲ ἐκάλεσα διὰ νὰ φανερώσῃς εἰς ἐμὲ τί νὰ κάμω.

16 Τότε εἶπεν ὁ Σαμουήλ, Διὰ τί λοιπὸν ἐρωτᾷς ἐμέ, ἀφοῦ ὁ Κύριος ἀπεμακρύνθη ἀπὸ σοῦ καὶ ἔγεινεν ἐχθρὸς σου; 17 ὁ Κύριος βεβαίως ἔκαμεν εἰς ἑαυτὸν ὡς ἐλάλησε δι᾿ ἐμοῦ· διότι ἐξέσχισεν ὁ Κύριος τὴν βασιλείαν ἐκ τῆς χειρὸς σου καὶ ἔδωκεν αὐτήν εἰς τὸν πλησίον σου, τὸν Δαβίδ· 18 ἐπειδή δὲν ὑπήκουσας εἰς τὴν φωνήν τοῦ Κυρίου, οὑδὲ ἐξετέλεσας τὸν μέγαν θυμὸν αὐτοῦ κατὰ τοῦ ᾿Αμαλήκ, διὰ τοῦτο ὁ Κύριος ἔκαμεν εἰς σὲ τὸ πρᾶγμα τοῦτο τὴν ἡμέραν ταύτην· 19 καὶ θέλει παραδώσει ὁ Κύριος καὶ τὸν Ἰσραήλ μετὰ σοῦ εἰς τὴν χεῖρα τῶν Φιλισταίων· καὶ αὔριον σὺ καὶ οἱ υἱοὶ σου θέλετε εἶσθαι μετ᾿ ἐμοῦ· καὶ τὸ στρατόπεδον τοῦ Ἰσραήλ θέλει παραδώσει ὁ Κύριος εἰς τὴν χεῖρα τῶν Φιλισταίων.

20 Τότε ἔπεσεν ὁ Σαοὺλ εὐθὺς ὅλος ἐξηπλωμένος κατὰ γῆς· διότι κατετρόμαξεν ἐκ τῶν λόγων τοῦ Σαμουήλ· καὶ δύναμις δὲν ἦτο ἐν αὐτῷ, ἐπειδή δὲν εἶχε φάγει ἄρτον ὅλην τὴν ἡμέραν καὶ ὅλην τὴν νύκτα.

21 Καὶ ἦλθεν ἡ γυνή πρὸς τὸν Σαοὺλ καὶ εἶδεν ὅτι ἦτο σφόδρα τεταραγμένος, καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Ἰδού, ἡ δούλη σου ὑπήκουσεν εἰς τὴν φωνήν σου, καὶ ἔβαλον τὴν ζωήν μου εἰς τὴν χεῖρά μου καὶ ὑπετάχθην εἰς τοὺς λόγους σου, τοὺς ὁποίους ἐλάλησας πρὸς ἐμέ· 22 τώρα λοιπόν, ἄκουσον καὶ σύ, παρακαλῶ, τὴν φωνήν τῆς δούλης σου, καὶ ἄς βάλω ὀλίγον ἄρτον ἔμπροσθέν σου· καὶ φάγε, διὰ νὰ λάβῃς δύναμιν, ἐπειδή ὑπάγεις εἰς ὁδοιπορίαν. 23 Πλήν δὲν ἤθελε, λέγων, Δὲν θέλω φάγει· οἱ δοῦλοι ὅμως αὐτοῦ μετὰ τῆς γυναικὸς ἐβίαζον αὐτόν, καὶ εἰσήκουσεν εἰς τὴν φωνήν αὐτῶν· καὶ σηκωθεὶς ἀπὸ τῆς γῆς, ἐκάθησεν ἐπὶ τῆς κλίνης. 24 εἶχε δὲ ἡ γυνή παχὺ δαμάλιον ἐν τῇ οἰκίᾳ· καὶ ἔσπευσε καὶ ἔσφαξεν αὑτό· καὶ λαβοῦσα ἄλευρον, ἐζύμωσε καὶ ἔψησεν ἄζυμα ἐξ αὐτοῦ. 25 Καὶ ἔφερεν ἔμπροσθεν τοῦ Σαοὺλ καὶ ἔμπροσθεν τῶν δούλων αὑτοῦ· καὶ ἔφαγον. Καὶ ἐσηκώθησαν καὶ ἀνεχώρησαν τὴν νύκτα ἐκείνην.