Κατά τον Μάρκο
4 Ο Ιησούς άρχισε πάλι να διδάσκει δίπλα στη θάλασσα, και μαζεύτηκε κοντά του πάρα πολύς κόσμος. Επιβιβάστηκε λοιπόν σε ένα πλοιάριο και κάθισε σε αυτό πιο πέρα από την παραλία, ενώ όλος ο κόσμος βρισκόταν δίπλα στη θάλασσα, κατά μήκος της παραλίας.+ 2 Και άρχισε να τους διδάσκει πολλά πράγματα με παραβολές+ και, καθώς τους δίδασκε, τους είπε:+ 3 «Ακούστε. Ο σπορέας βγήκε να σπείρει.+ 4 Καθώς έσπερνε, μερικοί σπόροι έπεσαν δίπλα στον δρόμο, και ήρθαν τα πουλιά και τους έφαγαν. 5 Άλλοι έπεσαν σε βραχώδες έδαφος όπου δεν υπήρχε πολύ χώμα και φύτρωσαν αμέσως, επειδή το χώμα δεν ήταν βαθύ.+ 6 Αλλά όταν ανέτειλε ο ήλιος, κάηκαν και ξεράθηκαν επειδή δεν είχαν ρίζα. 7 Άλλοι σπόροι έπεσαν ανάμεσα στα αγκάθια, και τα αγκάθια ψήλωσαν και τους έπνιξαν και αυτοί δεν απέδωσαν καρπό.+ 8 Άλλοι όμως έπεσαν στο καλό χώμα και, καθώς μεγάλωναν και αυξάνονταν, άρχισαν να αποδίδουν καρπό και έκαναν 30, 60 και 100 φορές περισσότερο».+ 9 Και πρόσθεσε: «Όποιος έχει αφτιά για να ακούει, ας ακούει».+
10 Όταν λοιπόν έμεινε μόνος, εκείνοι που ήταν γύρω του μαζί με τους Δώδεκα άρχισαν να τον ρωτούν για τις παραβολές.+ 11 Αυτός τους είπε: «Σε εσάς έχει δοθεί το ιερό μυστικό+ της Βασιλείας του Θεού, αλλά στους έξω τα πάντα παρουσιάζονται με παραβολές+ 12 ώστε, μολονότι κοιτάζουν, να κοιτάζουν και όμως να μη βλέπουν και, μολονότι ακούν, να ακούν και όμως να μην καταλαβαίνουν το νόημα· ούτε θα επιστρέψουν ποτέ ώστε να λάβουν συγχώρηση».+ 13 Επιπλέον, τους είπε: «Εσείς δεν ξέρετε αυτή την παραβολή· πώς λοιπόν θα καταλάβετε όλες τις άλλες;
14 »Ο σπορέας σπέρνει τον λόγο.+ 15 Αυτοί λοιπόν που πέφτουν δίπλα στον δρόμο είναι εκείνοι στους οποίους σπέρνεται ο λόγος, αλλά μόλις τον ακούσουν, έρχεται+ ο Σατανάς και αφαιρεί τον λόγο που σπάρθηκε σε αυτούς.+ 16 Παρόμοια, αυτοί που σπέρνονται σε βραχώδες έδαφος είναι εκείνοι που μόλις ακούσουν τον λόγο τον δέχονται με χαρά.+ 17 Δεν έχουν όμως ρίζα μέσα τους, αλλά παραμένουν για λίγο καιρό· κατόπιν, μόλις γίνει θλίψη ή διωγμός εξαιτίας του λόγου, σκανδαλίζονται. 18 Άλλοι πάλι σπέρνονται ανάμεσα στα αγκάθια. Είναι εκείνοι που άκουσαν τον λόγο,+ 19 αλλά οι ανησυχίες+ αυτού του συστήματος πραγμάτων* και η απατηλή δύναμη του πλούτου+ και οι επιθυμίες+ για καθετί άλλο εισβάλλουν και πνίγουν τον λόγο, και αυτός γίνεται άκαρπος. 20 Τελικά, αυτοί που σπάρθηκαν στο καλό χώμα είναι εκείνοι που ακούν τον λόγο και τον δέχονται ευνοϊκά και καρποφορούν—30, 60 και 100 φορές περισσότερο».+
21 Επίσης τους είπε: «Μήπως φέρνουν το λυχνάρι για να το βάλουν κάτω από το καλάθι* ή κάτω από το κρεβάτι; Δεν το φέρνουν για να το βάλουν πάνω στον λυχνοστάτη;+ 22 Διότι δεν υπάρχει τίποτα κρυφό που δεν θα φανερωθεί· τίποτα προσεκτικά κρυμμένο που δεν θα έρθει στην επιφάνεια.+ 23 Όποιος έχει αφτιά για να ακούει, ας ακούει».+
24 Επιπλέον τους είπε: «Να δίνετε προσοχή σε ό,τι ακούτε.+ Με όποιο μέτρο μετράτε θα μετρηθεί σε εσάς, ναι, θα σας προστεθεί περισσότερο. 25 Διότι όποιος έχει, θα του δοθεί περισσότερο,+ αλλά όποιος δεν έχει, ακόμη και αυτό που έχει θα του αφαιρεθεί».+
26 Στη συνέχεια λοιπόν είπε: «Έτσι είναι η Βασιλεία του Θεού, όπως όταν ένας άνθρωπος ρίχνει σπόρους στο έδαφος. 27 Αυτός κοιμάται τη νύχτα και σηκώνεται την ημέρα, και οι σπόροι βλαστάνουν και ψηλώνουν—πώς ακριβώς, δεν ξέρει. 28 Από μόνο του το έδαφος φέρνει καρπό σταδιακά, πρώτα το βλαστάρι, κατόπιν το στάχυ, τελικά το μεστό σιτάρι στο στάχυ. 29 Αλλά μόλις ωριμάσει ο καρπός, αυτός βάζει με ορμή το δρεπάνι, επειδή έχει έρθει ο καιρός του θερισμού».
30 Έπειτα είπε: «Με τι να παρομοιάσουμε τη Βασιλεία του Θεού, ή με ποια παραβολή να την εξηγήσουμε; 31 Είναι σαν κόκκος σιναπιού, ο οποίος όταν σπέρνεται στο έδαφος είναι ο πιο μικροσκοπικός από όλους τους σπόρους στη γη.+ 32 Αλλά αφού σπαρθεί, αναπτύσσεται και γίνεται μεγαλύτερος από όλα τα άλλα λαχανικά και βγάζει μεγάλα κλαδιά, ώστε τα πουλιά του ουρανού μπορούν να φωλιάζουν στη σκιά του».
33 Με πολλές παραβολές+ αυτού του είδους τούς ανάγγελλε τον λόγο, στον βαθμό στον οποίο μπορούσαν να καταλάβουν. 34 Και χωρίς παραβολή δεν τους μιλούσε, αλλά εξηγούσε τα πάντα στους μαθητές του κατ’ ιδίαν.+
35 Και εκείνη την ημέρα, όταν βράδιασε, τους είπε: «Ας περάσουμε στην απέναντι παραλία».+ 36 Αφού λοιπόν διέλυσαν το πλήθος, τον πήραν στο πλοιάριο έτσι όπως ήταν· υπήρχαν δε και άλλα πλοιάρια μαζί του.+ 37 Τότε ξέσπασε μεγάλη και βίαιη ανεμοθύελλα, και τα κύματα έμπαιναν ορμητικά μέσα στο πλοιάριο, ώστε κόντευε να γεμίσει νερά.+ 38 Αλλά εκείνος ήταν στην πρύμνη και κοιμόταν πάνω στο μαξιλάρι. Τον ξύπνησαν λοιπόν και του είπαν: «Δάσκαλε, δεν σε νοιάζει που χανόμαστε;» 39 Τότε σηκώθηκε και επέπληξε τον άνεμο και είπε στη θάλασσα: «Σώπα! Ησύχασε!»+ Και ο άνεμος κόπασε και επικράτησε απόλυτη γαλήνη. 40 Και τους είπε: «Γιατί φοβάστε τόσο πολύ;* Ακόμη δεν έχετε πίστη;» 41 Αλλά αυτοί ένιωσαν ασυνήθιστο φόβο, και έλεγαν ο ένας στον άλλον: «Ποιος είναι άραγε αυτός που ακόμη και ο άνεμος και η θάλασσα τον υπακούν;»+