Ησαΐας

64 Μακάρι να έσκιζες τους ουρανούς και να κατέβαινες,

ώστε να σείονταν εξαιτίας σου τα βουνά,

 2 σαν τη φωτιά που καίει τα χαμόκλαδα

και κάνει το νερό να κοχλάζει·

τότε το όνομά σου θα γινόταν γνωστό στους αντιδίκους σου

και τα έθνη θα έτρεμαν μπροστά σου!

 3 Όταν έκανες πράγματα που εμπνέουν δέος, τα οποία δεν τολμούσαμε καν να ελπίζουμε,+

κατέβηκες, και τα βουνά σείστηκαν μπροστά σου.+

 4 Από τον παλιό καιρό κανείς δεν έχει ακούσει ούτε έχει δώσει προσοχή,

ούτε μάτι έχει δει κάποιον Θεό εκτός από εσένα,

που ενεργείς για χάρη όσων σε προσμένουν.*+

 5 Βγήκες να συναντήσεις εκείνους που κάνουν με χαρά το σωστό,+

εκείνους που σε θυμούνται και ακολουθούν τις οδούς σου.

Αγανάκτησες, επειδή εμείς αμαρτάναμε,+

και μάλιστα πολύ καιρό.

 6 Και γίναμε όλοι σαν κάποιον ακάθαρτο,

και όλες οι δίκαιες πράξεις μας είναι σαν πανί εμμηνόρροιας.+

Θα μαραθούμε όλοι σαν φύλλο,

και τα σφάλματά μας θα μας παρασύρουν μακριά όπως ο άνεμος.

 7 Δεν υπάρχει κανείς που να επικαλείται το όνομά σου,

κανείς που να υποκινείται να κρατηθεί από εσένα,

διότι έκρυψες το πρόσωπό σου από εμάς+

και μας κάνεις να λιώνουμε εξαιτίας του σφάλματός μας.

Εμείς είμαστε ο πηλός και εσύ ο Αγγειοπλάστης μας·*+

όλοι μας είμαστε το έργο του χεριού σου.

 9 Μην αγανακτείς υπερβολικά, Ιεχωβά,+

και μη θυμάσαι για πάντα το σφάλμα μας.

Η Σιών έχει γίνει ερημιά,

η Ιερουσαλήμ χέρσα γη.+

11 Ο οίκος* μας της αγιότητας και της δόξας,*

όπου σε αινούσαν οι προπάτορές μας,

έχει κατακαεί,+

και όλα όσα αγαπούσαμε είναι τώρα ερείπια.