Αποκλειστική Αφοσίωσις — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Αποκλειστική Αφοσίωσις

«Εγώ Ιεχωβά ο Θεός σας είμαι Θεός απαιτών αποκλειστικήν αφοσίωσιν.»—Έξοδ. 20:5, ΜΝΚ.

1. Γιατί ο Πλάστης του ανθρώπου μπορεί ορθώς ν’ απαιτή αποκλειστική αφοσίωσι από κάθε άνθρωπο;

Ο ΙΕΧΩΒΑ, ο ζων Θεός, έχει το δικαίωμα να απαιτή αποκλειστική αφοσίωσι. Είναι ο Πλάστης του ανθρώπου και της γης επάνω στην οποία ζη ο άνθρωπος. Όλο το ανθρώπινο γένος πρέπει ν’ αποδίδη δόξα και αίνον σ’ Αυτόν, τον μόνον Κυρίαρχον Άρχοντα, επειδή αυτός ο ίδιος είπε: «Εγώ είμαι ο Ιεχωβά· τούτο είναι το όνομά μου· και δεν θέλω δώσει την δόξαν μου εις άλλον, ουδέ την αίνεσίν μου εις τα γλυπτά.» (Ησ. 42:8, ΑΣ) Ο Ιεχωβά ο ίδιος αποκαλύπτει ότι αυτός αρχικά έκαμε τη γη. Κατόπιν από το χώμα της γης εδημιούργησε τους πρώτους μας γονείς, τον Αδάμ και την Εύα, και τους έθεσε στην Εδέμ, μια παραδείσια κατοικία. Ο Ιεχωβά είπε στα δύο αυτά άτομα να γεμίσουν τη γη, να την υποτάξουν, και να καταστήσουν ολόκληρη τη σφαίρα παράδεισον για τους απογόνους των. Οι δύο αυτοί παρήκουσαν στον Θεό. Επροτίμησαν ν’ ακολουθήσουν τα λόγια ενός άλλου πλάσματος και να ενωθούν μαζί του στην ανταρσία του εναντίον του Ιεχωβά. Λόγω της ανταρσίας, ο Αδάμ κατεδικάσθη σε θάνατο. (Γέν. 3:19) «Δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον, και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους.» (Ρωμ. 5:12) Οι άνθρωποι, που ευρίσκοντο ακόμη στην οσφύν των πρώτων των γονέων, έγιναν έτσι υπήκοοι του «θεού του κόσμου τούτου», Σατανά ή Διαβόλου.

2. Πώς και πότε θα τακτοποιηθή το επίμαχο ζήτημα κυριαρχίας του Ιεχωβά;

² Σήμερα το ανθρώπινο γένος ζη επάνω σ’ αυτή τη γη, όχι λόγω δικαιώματος, αλλά με την παρ’ αξίαν αγαθότητα του αληθινού Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός δεν θα παρέμβη στις ενέργειες του ψευδούς θεού, του άρχοντος του κόσμου τούτου, του Σατανά, παρά στον καιρό που θα εκλέξη να το πράξη αυτό. Ήδη έχουν περάσει σχεδόν έξη χιλιάδες χρόνια από την ανταρσία της Εδέμ· έως τη στιγμή αυτή ο Ιεχωβά έχει επιτρέψει στο πρώτο ανευλαβές πλάσμα (τώρα Σατανάν) να παραμένη. Εν τούτοις, ο Ιεχωβά δεν θ’ ανεχθή την ανευλάβεια του Σατανά για πάντα, επειδή προφητικώς είπε: «Δια τούτο βεβαίως σε διετήρησα, δια να δείξω εν σοι την δύναμίν μου, και να κηρυχθή το όνομά μου εν πάση τη γη.» (Έξοδ. 9:16· Ρωμ. 9:17) Ο καιρός για την τελική τακτοποίησι του επιμάχου αυτού ζητήματος όσον αφορά το ποιος είναι ο υπέρτατος άρχων, ήλθε τώρα. Ο Ιεχωβά θα λάβη αποκλειστική αφοσίωσι από όλη την ελεύθερη κτίσι όταν ο ψευδής θεός Σατανάς ριφθή στην άβυσσο κατά τον «πόλεμον της ημέρας της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» στον Αρμαγεδδώνα.—Αποκάλ. 16:13-16· 20:1-3, Κριτική Έκδοσις Κειμένου.

3, 4. (α) Ποια βήματα έχουν ήδη γίνει για την τακτοποίησι του επιμάχου ζητήματος; (β) Πώς μπορούν συνετά άτομα τώρα ν’ αποφύγουν να κάμουν ένα θανατηφόρο σφάλμα;

³ Οι σπουδασταί της Γραφής έχουν γνώσιν των σκοπών του Θεού, και γνωρίζουν ότι απέστειλε τον Υιό του, Ιησού Χριστό, να καταθέση τη ζωή του ως τελεία θυσία για να απολυτρώση το ανθρώπινο γένος από τον θάνατο. Αυτό έγινε πριν από 1.923 χρόνια. Ο Ιησούς απεδείχθη άξιος να γίνη ο διεκδικητής του Ιεχωβά, και στο 1914 ο Χριστός Ιησούς ετοποθετήθη σε θέσι για να κυβερνά. Η πρώτη του πράξις για την εγκαθίδρυσι της βασιλείας του Πατρός του ήταν να εκβάλη τον Διάβολο με όλες τις δαιμονικές του ορδές από τον ουρανό και να τους ρίξη στη γη, και αφού έγινε αυτό, βρισκόμαστε τώρα πολύ πλησίον στον «πόλεμον της ημέρας της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος». Τότε ο Ιεχωβά θα δείξη την κυρίαρχη δύναμί του και θ’ αποδείξη ότι ολόκληρη η αφοσίωσις ανήκει αποκλειστικώς σ’ αυτόν. Άτομα που αγαπούν τη δικαιοσύνη έχουν δώσει στον Κυρίαρχον Άρχοντα αποκλειστική αφοσίωσι. Ζούμε σε θαυμαστές ημέρες, κατά τις οποίες οι Θεόδοτες προφητείες για το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων έχουν εκπλήρωσι. Όλοι πρέπει να γνωρίσουν τη Γραφή, να την διαβάζουν, να την μελετούν και ν’ αποκτήσουν ακριβή κατανόησι του περιεχομένου της. «Διότι εάν ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας, δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών· άλλα φοβερά τις απεκδοχή κρίσεως, και έξαψις πυρός, το οποίον μέλλει να κατατρώγη τους εναντίους.» (Εβρ. 10:26, 27) Με το να σκεπτώμεθα ορθώς, με το να σκεπτώμεθα καθώς ο Θεός μάς διδάσκει να σκεπτώμεθα, θα είμεθα ευτυχείς να δώσωμε αποκλειστική αφοσίωσι στον Κυρίαρχον Άρχοντα του σύμπαντος. Δεν θα υπάρχη φόβος της κρίσεως που αναμένεται.

⁴ Το σύστημα πραγμάτων στο οποίον βρίσκονται τώρα οι άνθρωποι, τους κρατεί σε μια πολύ νοσηρή διανοητική κατάστασι. Όσον αφορά το μέλλον, πολλοί δεν έχουν καμμιά ελπίδα. Αυτοί ζουν μόνο στο παρόν, λέγοντας: «Ας φάγωμεν και ας πίωμεν· διότι αύριον αποθνήσκομεν.» (1 Κορ. 15:32· Ησ. 22:13) Οι άνθρωποι είναι γεμάτοι μίσος, γεμάτοι λαγνεία, ιδιοτελείς—πιστεύουν ότι ο μόνος τρόπος ν’ αποκτήσουν ευτυχία είναι η κατάκτησις των άλλων. Εκζητούν αυτή την ψευδή ευτυχία με κατακτήσεις στο εμπόριο, στην πολιτική, στη θρησκεία· και συχνά ολόκληρα έθνη προσπαθούν να κατακτήσουν άλλα έθνη. Ο κόσμος αυτός και οι λαοί του είναι αφωσιωμένοι στην ιδιοτέλεια. Αυτό θα οδηγήση σε παγκόσμια καταστροφή. Πρέπει να γίνη μια αλλαγή, και θα γίνη.

5. Τι αποδεικνύουν οι σημερινοί και οι περασμένοι τρόποι λατρείας του ανθρωπίνου γένους;

⁵ Σήμερα οι άνθρωποι λατρεύουν τον εαυτό τους ή άλλους ανθρώπους που βρίσκονται σε υψηλές θέσεις. Ειδωλοποιούν τον εαυτό τους και αγαπούν να το πράττουν αυτό. Οι άνθρωποι σήμερα δεν είναι καλύτεροι υπό αυτή την έποψι από εκείνους των περασμένων αιώνων. Η ιστορία μάς δείχνει τη λατρεία λιθίνων θεών, θεαινών, τετραπόδων ζώων, ιχθύων, πουλιών. Κάθε είδους πλάσματα εχαράχθησαν στο ξύλο ή στην πέτρα, και έπειτα ετέθησαν επάνω σε βάθρα για να γονατίζουν εμπρός τους οι άνθρωποι. Ακόμη και ο εκλεκτός λαός του Θεού, οι Ισραηλίτες, προσεκύνησαν εικόνες κατασκευασμένες από μέταλλο, πέτρα ή ξύλο· και ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Ιδού η εντολή του Ιεχωβά μέσω του Μωυσέως: «Μη προσκυνήσης αυτά, μηδέ λατρεύσης αυτά· διότι εγώ Ιεχωβά ο Θεός είμαι Θεός απαιτών αποκλειστικήν αφοσίωσιν, ανταποδίδων τας αμαρτίας των πατέρων επί τα τέκνα, έως τρίτης και τετάρτης γενεάς των μισούντων με.» (Έξοδ. 20:5, ΜΝΚ) Ολόκληρος ο κόσμος γνωρίζει ότι έχει εκλέξει θεούς προς λατρείαν άλλους παρά τον Ιεχωβά· και σήμερα το ανθρώπινο γένος, είτε με επίγνωσι, είτε χωρίς επίγνωσι, είναι εναντίον του Κυριάρχου Άρχοντος.

6. Πώς η δράσις του Σατανά επηρέασε τον Ιεχωβά και τους κατοίκους της γης;

⁶ Υπάρχει ένας πρώτιστος εχθρός του Ιεχωβά, ο Σατανάς ή Διάβολος, τον οποίον οι Γραφές αποκαλούν «θεόν του αιώνος τούτου». (2 Κορ. 4:4, Κριτ. Έκδ. Κειμ.) Ο ψευδής αυτός θεός θέλει να στρέψη την καρδιά και τη διάνοια κάθε ατόμου μακριά από τον Ιεχωβά Θεό, ώστε να τον μισούν όπως ακριβώς ο Σατανάς και οι δαίμονές του μισούν τον Ιεχωβά. Ο Διάβολος έχει κάμει και κάνει κάθε τι που μπορεί να φαντασθή κανείς για να τυφλώση τις διάνοιες των απίστων και καταβάλλει έντονη προσπάθεια για να παραπλανήση και να τυφλώση και τους πιστούς επίσης. Θέλει όλοι οι άνθρωποι να λατρεύουν κάποιο αντικείμενον, αδιάφορο πόσο εξευτελιστικό, ιδιοτελές και άστοργο είναι. Θα φθάση ως τα άκρα για να διαφθείρη το ανθρώπινο γένος. Αλλ’ αδιάφορο ποιούς ελιγμούς κάνει ο Διάβολος, αδιάφορο πόσο μεγαλόφωνη είναι η προπαγάνδα για τον αίνο και τη λατρεία ανθρώπων, και αδιάφορο πόσο δριμεία είναι η πίεσις του διωγμού επάνω στους αληθινούς ακολούθους του ενθρονισμένου Χριστού του Ιεχωβά, ο αληθινός Θεός απαιτεί ακόμη από τους γνησίους λάτρεις του αποκλειστική αφοσίωσι. Για τους μάρτυρας του Ιεχωβά δεν υπάρχει χώρος για συμβιβασμό. Οφείλουν να μην προσκυνήσουν ή υπηρετήσουν οποιουσδήποτε άλλους θεούς. Αν το πράξουν αυτό, θα πεθάνουν, επειδή ο Ιεχωβά δεν θ’ ανεχθή οποιαδήποτε λατρεία ανθρώπων ή ειδώλων.

7, 8. (α) Γιατί είναι ουσιώδης η υπακοή στον Ιεχωβά; (β) Ποια αποτελέσματα της υπακοής και της παρακοής μπορούμε να συγκρίνωμε επωφελώς;

⁷ Η ζωή που ο Ιεχωβά έδωσε αρχικά στον άνθρωπο ήταν ένα δώρον, και ο άνθρωπος, με το να είναι ευπειθής στον Πλάστη του, ήταν ελεύθερος να χρησιμοποιήση τη ζωή του στον αίνον και στη λατρεία του Ιεχωβά και έτσι να διατηρήση τη ζωή του. Η υπακοή στον Πλάστη του ήταν ουσιώδης. Η εκτέλεσις του θελήματος του Κυριάρχου απαιτείται από κάθε άτομο που ζη επάνω στη γη και από κάθε πλάσμα στο σύμπαν. Ο Υιός του Θεού Ιησούς Χριστός απέκτησε αιώνια ζωή μέσω υπακοής, δείχνοντας έτσι αποκλειστική αφοσίωσι στον Ιεχωβά. Οι Ισραηλίτες, στη μακρά τους οδοιπορία μέσα από την έρημο αφού είχαν φερθή έξω από τη γη της Αιγύπτου, πολλές φορές υστέρησαν στη λατρεία των προς τον Θεό. Αλλά στη διάρκεια όλης αυτής της περιόδου ο Ιεχωβά Θεός ήταν πολύ ελεήμων προς τον άπιστον Ισραήλ. Υπήρχαν περιπτώσεις, η μία κατόπιν της άλλης, που θα δικαιολογούσαν πλήρως τον Ιεχωβά να καταστρέψη ολόκληρο το έθνος. Εν τούτοις, χάριν του ονόματός του και λόγω της επαγγελίας που είχε δώσει στους προπάτοράς των, τον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ, αυτός εξακολούθησε να πολιτεύεται μαζί τους ως με εκλεκτόν του λαόν. Επί αιώνες οι σκληροτράχηλοι αυτοί Ιουδαίοι έπαιρναν το δικό τους δρόμο και εξακολουθούσαν να προσκυνούν άλλους θεούς, λησμονώντας την αληθινή λατρεία Εκείνου ο οποίος ικανοποιούσε τις καθημερινές των ανάγκες, με τις πράξεις των δε έλεγαν: «Πας όστις πράττει κακόν είναι ευάρεστος ενώπιον του Ιεχωβά, και αυτός ευδοκεί εις αυτούς.» (Μαλαχ. 2:17, ΑΣ) Χίλια περίπου χρόνια μετά την απελευθέρωσί τους από την Αίγυπτο οι Ισραηλίτες πραγματικά εχρησιμοποίησαν αυτά τα λόγια, δείχνοντας πόσο είχε διαφθαρή το έθνος. Είναι δυνατόν να νομίζη κανείς ότι ο μόνος αληθινός Θεός του σύμπαντος μπορεί να επιτρέψη μια τέτοια ανευλάβεια να συνεχίζεται για πάντα;

⁸ Αργότερα, στην εποχή του Παύλου, η κατάστασις ήταν ακόμη χειρότερη, και αυτός διετύπωσε την κρίσι του για το ανθρώπινο γένος με τον εξής τρόπο: «Λέγοντες ότι είναι σοφοί εμωράνθησαν. Και ήλλαξαν την δόξαν του αφθάρτου Θεού εις ομοίωμα εικόνος φθαρτού ανθρώπου, και πετεινών και τετραπόδων και ερπετών. Δια τούτο και παρέδωκεν αυτούς ο Θεός δια των επιθυμιών των καρδιών αυτών εις ακαθαρσίαν, ώστε να ατιμάζωνται τα σώματα αυτών μεταξύ αυτών. Οίτινες μετήλλαξαν την αλήθειαν του Θεού εις το ψεύδος, και εσεβάσθησαν και ελάτρευσαν την κτίσιν μάλλον παρά τον κτίσαντα, όστις είναι ευλογητός εις τους αιώνας. Αμήν.»—Ρωμ. 1:22-25.

ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ;

9, 10. Ποια ομοιότητα έχει η λατρεία που ασκείται από τους λεγομένους ειδωλολατρικούς λαούς με τη λατρεία του «Χριστιανικού κόσμου»;

⁹ Σήμερα μερικοί άνθρωποι μπορεί να νομίζουν ότι έχουν προοδεύσει από τις ημέρες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ή ότι δεν είναι όμοιοι με τους Ισραηλίτες, τους Έλληνας ή τους Αιγυπτίους. Αλλά είναι άρα γε οι άνθρωποι σήμερα κάπως καλύτεροι στη σκέψι των και στη λατρεία των; Παρατηρήστε τα λεγόμενα ειδωλολατρικά έθνη. Προσκυνούν ακόμη θεούς από ξύλο, πέτρα και μέταλλο. Αλλά τα Χριστιανικά έθνη—ασφαλώς είναι καλύτερα! Αντιθέτως, και αυτά επίσης προσκυνούν ακόμη σταυρούς, βωμούς και εικόνες ή κούκλες που υποτίθεται ότι είναι «η παρθένος» και άλλοι «άγιοι». Όχι μόνο στη θρησκευτική συνήθεια βρίσκομε άνδρες, γυναίκες και παιδιά να προσκυνούν τις ίδιες των χειροποίητες εικόνες και τις προσωπογραφίες δικτατόρων, αλλά βρίσκομε πολλούς να λατρεύουν ανδριάντας μεγάλων ανδρών, ηρώων του πολέμου, και να προσεύχωνται ενώπιον «αιωνίων» φλογών ή ενός μνημείου για έναν «άγνωστον στρατιώτην»! Δεν λατρεύουν αυτοί τους νεκρούς, για τους οποίους ισχυρίζονται ότι έχουν πεθάνει, όχι ματαίως, αλλά για να «κάμουν τον κόσμο ασφαλή για τη δημοκρατία»;

¹⁰ Άρα γε αυτά τα εκατομμύρια ανδρών και γυναικών που απέθαναν στους παγκοσμίους πολέμους, έχουν κάμει τον κόσμο ασφαλή για τη δημοκρατία ή για οποιονδήποτε από το ανθρώπινο γένος; Όχι· σήμερα ο «Χριστιανικός κόσμος» προσκυνεί και τιμά τους νεκρούς των πολέμων του, όπως ακριβώς και τα εκατομμύρια των λεγομένων ειδωλολατρών που επί αιώνες λατρεύουν όλους τους νεκρούς των προγόνους. Σήμερα, στον «Χριστιανικό κόσμο», άνδρες και γυναίκες σοβαρά εμπιστεύονται στα σαρκικά όπλα και στους ισχυρούς άνδρας που βλέπουν, πραγματικά δε λατρεύουν τους ηγέτας αυτούς. Αυτός είναι ο σημερινός κόσμος. Σε τι αυτός λατρεύει τον αληθινό και ζώντα Θεό Ιεχωβά; Πολλοί ισχυρίζονται ότι όλη αυτή η λατρεία προγόνων και εικόνων, άσχετα με το τι είναι αυτή, φέρνει τον άνθρωπο πλησιέστερα προς τον Θεό. Αλλά τον φέρνει; Πλησιέστερα προς ποια θεότητα σας φέρνει—προς τον Κυρίαρχον Άρχοντα, τον ζώντα Θεόν, Ιεχωβά, ή προς τον «θεόν του κόσμου τούτου», τον Σατανά ή Διάβολο;

11, 12. Γιατί είναι επίκαιρη σήμερα η αληθινή λατρεία;

¹¹ Σήμερα οι άνθρωποι λατρεύουν είδωλα εξίσου όσο και οι αρχαίοι Ισραηλίτες και οι ειδωλολάτρες του παλαιού καιρού. Ο Ιεχωβά απέρριψε τον εκλεκτό του λαό επειδή δεν του έδιδε αποκλειστική αφοσίωσι. Σήμερα ο Ιεχωβά Θεός θ’ απορρίψη έναν ολόκληρο κόσμο, ναι, τους πιο πολλούς από τα δύο δισεκατομμύρια και πλέον που ζουν σήμερα, επειδή εκουσίως εκλέγουν να μην αναγνωρίζουν τον Κυρίαρχον Άρχοντα. (Ιερεμ. 25:32, 33) Είναι καιρός για όλους να στραφούν προς τον ζώντα Θεόν, Ιεχωβά, να μελετήσουν τον Λόγον του, και να μάθουν την οδόν του που οδηγεί σε αιώνια ζωή. «Ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται», λέγει ο Ιωάννης. (Ματθ. 13:19· Ιωάν. 12:31· 1 Ιωάν. 5:19) Στην αρχή ακόμη ο Σατανάς επέτυχε να παραπλανήση την Εύα και μέσω αυτής να ανατρέψη τον Αδάμ και να τους στρέψη και τους δύο μακριά από την αληθινή λατρεία. Ο Ιεχωβά έδωσε σοφή συμβουλή μέσω των εκπροσώπων του τού παρελθόντος και του παρόντος «δια να μη υπερισχύση καθ’ ημών ο Σατανάς· διότι δεν αγνοούμεν τα διανοήματα αυτού.»—2 Κορ. 2:10, 11.

¹² Σήμερα ο κόσμος τελεί υπό την επιρροή και την οδηγία του ‘θεού του κόσμου τούτου’, ο οποίος ετύφλωσε τις καρδιές και τις διάνοιες των ανθρώπων που βρίσκονται μέσα στον κόσμον αυτόν. Τους ετύφλωσε έτσι, ώστε δεν θα ιδούν ποιος είναι ο Κυρίαρχος Άρχων του σύμπαντος ούτε θα κατανοήσουν τους σκοπούς του. Ο πονηρός αυτός δεν θέλει να ζήσουν οι άνθρωποι· θέλει ν’ απολεσθούν στον ‘πόλεμον του Αρμαγεδδώνος’ που θα διεξαγάγη ο Ιεχωβά. Το ανθρώπινο γένος εξακολουθώντας να πράττη τα έργα της σαρκός—τα οποία είναι «μοιχεία, πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρεία, φαρμακεία, έχθραι, έριδες, ζηλοτυπίαι, θυμοί, μάχαι, διχοστασίαι, αιρέσεις, φθόνοι, φόνοι, μέθαι, κώμοι, και τα όμοια τούτων»—θα προχωρήση προς την ημέρα της καταστροφής. Αυτό ακριβώς θέλει ο Διάβολος, «Οι τα τοιαύτα πράττοντες βασιλείαν Θεού δεν θέλουσι κληρονομήσει.»—Γαλ. 5:19-21.

ΠΟΙΟΙ ΔΙΔΟΥΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΑΦΟΣΙΩΣΙ;

13. Ποιες ουσιώδεις απαιτήσεις για τη ζωή του Νέου Κόσμου μπορούν τώρα να αναγνωρισθούν, και από ποιους;

¹³ Σήμερα επάνω στη γη υπάρχει μια κοινωνία Νέου Κόσμου που αποτελείται από άνδρες, γυναίκες και παιδιά, αποφασισμένους να δώσουν αποκλειστική αφοσίωσι στον αληθινόν Θεόν, Ιεχωβά. Αυτοί έχουν αποχωρισθή από τα έργα της σαρκός, επειδή ελούσθησαν και εκαθαρίσθησαν στο αίμα του πιστού Υιού του Ιεχωβά, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. (Εφεσ. 1:5-7) Τώρα πρέπει να παραγάγουν ‘καρπόν του πνεύματος, ο οποίος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια.’ (Γαλ. 5:22, 23) Οι υγιείς αυτές αρχές ορθής διαβιώσεως μπορούν και πρέπει ν’ ακολουθηθούν από οποιονδήποτε που επιθυμεί τώρα να επιζήση και ν’ απολαύση την επιδοκιμασία του Κυριάρχου Άρχοντος. Με την ανακαίνισι της διανοίας σας, δηλαδή, με το να σκέπτεσθε τώρα όπως ο Ιεχωβά θέλει να σκέπτεσθε, με το να σκέπτεσθε επωφελώς, δικαίως, θα εξαρτισθήτε και θα προετοιμασθήτε ασφαλώς για τη ζωή του Νέου Κόσμου. Κάθε άτομο—άνδρας ή γυναίκα—που θα επιζήση του ‘πολέμου της ημέρας της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος’ θα έχη αποδείξει στους συνανθρώπους του, καθώς και στον εαυτό του και στον αληθινό Θεό, ότι πραγματικά θέλει να είναι ευπειθές στον Ιεχωβά, δίνοντάς του αποκλειστική αφοσίωσι και με χαρά λατρεύοντάς τον στον νέο του δίκαιο κόσμο για πάντα.

14, 15. (α) Γιατί ο Παντοδύναμος Θεός εξέλεξε μερικούς ανθρώπους για να γίνουν σύντροφοι του Υιού του στον ουρανό; (β) Ποιους περιλαμβάνει η «μία ποίμνη» υπό τον ένα Ποιμένα του Ιεχωβά;

¹⁴ Το επίμαχο ζήτημα της κυριαρχίας—Ποιος είναι ο υπέρτατος άρχων;—πρέπει να τακτοποιηθή· αλλ’ ο Ιεχωβά εκλέγει τον δικό του καιρό. Επί πολλούς ήδη περασμένους αιώνες έχει αποδείξει ότι άτομα που κρατούν ακεραιότητα μπορούν να είναι πιστά ακόμη και κάτω από άκραν εναντίωσι. Το έχει αποδείξει αυτό με κάθε είδους άνδρες και γυναίκες από κάθε έθνος, φυλή και γλώσσα. Όταν ο Ιησούς Χριστός ήταν επάνω στη γη πριν από χίλια εννιακόσια χρόνια, διήνοιξε το δρόμο για τη συμφιλίωσι των προθύμων του ανθρωπίνου γένους προς τον Παντοδύναμο Θεό. Ένα νέο έθνος εδημιουργείτο που θα έφερνε αληθινά δόξα και τιμή στον Ιεχωβά Θεό. Το έθνος αυτό, που αποτελείται από 144.000 και ονομάζεται το «μικρόν ποίμνιον» (Λουκ. 12:32), ο Ιεχωβά το προώρισεν ως έθνος συγκληρονόμων του Χριστού Ιησού στην ουράνια βασιλεία του για να άρχουν και να βασιλεύσουν μαζί του επί χίλια έτη. «Και εσάς», γράφει προς αυτούς ο Παύλος, «όντας νεκρούς δια τας παραβάσεις και τας αμαρτίας εζωοποίησεν· εις τας οποίας περιεπατήσατε ποτέ κατά το πολίτευμα του κόσμου τούτου, κατά τον άρχοντα της εξουσίας του αέρος, του πνεύματος το οποίον ενεργεί την σήμερον εις τους υιούς της απειθείας· μεταξύ των οποίων και ημείς πάντες ανεστράφημεν ποτέ κατά τας επιθυμίας της σαρκός ημών, πράττοντες τα θελήματα της σαρκός και των διαλογισμών· και ήμεθα εκ φύσεως τέκνα οργής, ως και οι λοιποί. Ο Θεός όμως πλούσιος ων εις έλεος, δια την πολλήν αγάπην αυτού με την οποίαν ηγάπησεν ημάς, και ενώ ήμεθα νεκροί δια τα αμαρτήματα, εζωοποίησεν ημάς δια του Χριστού· (κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι)· και συνανέστησε, και συνεκάθισεν εν τοις επουρανίοις δια Ιησού Χριστού δια να δείξη εις τους επερχομένους αιώνας τον υπερβάλλοντα πλούτον της χάριτος αυτού δια της προς ημάς αγαθότητος εν Χριστώ Ιησού. Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι δια της πίστεως· και τούτο δεν είναι από σας· Θεού το δώρον.»—Εφεσ. 2:1-8.

¹⁵ Αποκλειστική αφοσίωσις δίδεται στον Ιεχωβά Θεό από όλους αυτούς, επειδή ‘συνοικοδομούνται εις κατοικητήριον του Θεού δια του πνεύματος’. (Εφεσ. 2:22) Τώρα ακόμη περισσότεροι άνθρωποι από όλα τα έθνη, τις φυλές και τις γλώσσες έρχονται να λατρεύσουν τον Ιεχωβά. Πράγματι, ένας «πολύς όχλος» εκδηλώνεται σ’ αυτές τις ημέρες μαζί με το υπόλοιπο ή εκείνους που απομένουν από το «μικρόν ποίμνιον». Όλοι αυτοί φέρονται σε μία ποίμνη υπό τον ένα Ποιμένα του Ιεχωβά, τον Χριστόν Ιησούν. Αυτά τα «άλλα πρόβατα», όπως τους αποκαλεί η Γραφή (Ιωάν. 10:16), γνωρίζουν επίσης ότι ο Θεός των Ιεχωβά είναι Θεός που απαιτεί αποκλειστική αφοσίωσι, και ότι δεν θ’ ανεχθή κανένα ανταγωνισμό· για τούτο έχουν αποχωρισθή από τον κόσμο. Όλοι όσοι είναι στη «μία ποίμνη» προσέχουν τη δήλωσι του Ιησού ότι ‘ήτο εν τω κόσμω, αλλ’ ουχί εκ του κόσμου’ (Ιωάν. 17:14-16), και: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού, και την δικαιοσύνην αυτού· και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή.»—Ματθ. 6:33.

16. Γιατί είναι ανάγκη τώρα κάθε άνθρωπος ν’ αναγνωρίση την κυριαρχία του Ιεχωβά;

¹⁶ Η εκζήτησις πρώτα της βασιλείας του Θεού απαιτεί από ένα άτομο αποκλειστική αφοσίωσι σ’ Αυτόν. Η εγκαθιδρυμένη τώρα βασιλεία του Θεού διεκδικεί το όνομα και τον λόγον του Ιεχωβά. Πριν από σαράντα περίπου χρόνια η πρώτη της λειτουργία ή ενέργεια ήταν να εκβάλη τον Διάβολο από τη θέσι του ως αντιπάλου στον ουρανό. (Ησ. 14:12· Αποκάλ. 12:9) Τώρα ο Σατανάς και οι αόρατες ορδές του μπορούν να ενεργούν μόνο στα γειτονικά μέρη της γης. Και από εδώ, επίσης, πρέπει να εκβληθούν. Εδώ, επίσης, η εγκαθιδρυμένη τώρα βασιλεία του Ιεχωβά θα τακτοποιήση το επίμαχο ζήτημα της κυριαρχίας ή δίχως ανταγωνισμό διακυβερνήσεως. (Ησ. 9:7· Δαν. 2:44) «Εγώ Ιεχωβά ο Θεός σας είμαι Θεός μη ανεχόμενος ανταγωνισμόν.» (Έξοδ. 20:5, ΜΝΚ, περιθώριον) Ο Ιεχωβά δεν θα δώση τη δόξα του σε κανένα άλλο πρόσωπο. Οι αρχές του, αρχές αληθείας και δικαιοσύνης, θα εφαρμοσθούν. Από τώρα και στο εξής, στη διάνοια κάθε ζωντανού πλάσματος, σε όλο το σύμπαν, η ταυτότης του ως του Υπερτάτου Κυριάρχου και το όνομά του Ιεχωβά πρέπει να στέκουν μόνα σε υπεροχή! (Ησ. 2:11· Αββακ. 2:20) «Δεν θέλεις προσκυνήσει άλλον θεόν· επειδή ο Ιεχωβά είναι αποκλειστικά αφωσιωμένος εις το όνομά του. Είναι Θεός απαιτών αποκλειστικήν αφοσίωσιν.»—Έξοδ. 34:14, ΜΝΚ· Φέντον.

«ΑΓΙΑΣΘΗΤΩ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ»

17, 18. Ποιες αξιώσεις του Ιεχωβά πρέπει ν’ αναγνωρίση σήμερα κατάλληλα κάθε ανθρώπινο πλάσμα;

¹⁷ Ο Ιεχωβά δεν μπορεί ν’ ανεχθή οποιοδήποτε άλλο όνομα να σταθή ίσο με το δικό του. Είναι υπεράνω όλων. Κάποτε ήταν μόνος, με όλη τη δύναμι και την εξουσία σ’ ολόκληρο το σύμπαν. Αυτή την υπεροχή ποτέ δεν την έδωσε και ποτέ δεν θα την δώση σ’ έναν άλλον. Κάθε τι που έγινε, εδημιουργήθη, εγεννήθη, έλαβε ζωή, ήταν επειδή το θέλησε Αυτός, ο Ιεχωβά. Η δημιουργία είναι έργον του. Αυτός είναι η πηγή κάθε ζωής. Μπορεί να δημιουργή και να καταστρέφη όταν επιθυμή. Αλλ’ ο Ιεχωβά, ο Αιώνιος, που υπάρχει από του αιώνος και έως του αιώνος, είναι ο δημιουργικός Θεός που επιθυμεί άλλα άτομα ν’ απολαμβάνουν ζωή· συνεπώς, δίδει τη ζωή ως δώρον. (Ψαλμ. 90ος 1-17) Ενεργώντας, όμως, έτσι ο Ιεχωβά, απαιτεί να τον αναγνωρίζη το πλάσμα του ως Κυρίαρχον Άρχοντα και να του δίνη αποκλειστική αφοσίωσι. Δεν υπάρχει τόπος για ανταγωνισμό ή άμιλλα. Όταν ο Ιεχωβά εδημιούργησε τον άνδρα και τη γυναίκα, δεν τους εδημιούργησε για να λατρεύωνται. Επρόκειτο να είναι οι λάτρεις. Ο Ιεχωβά κατέχει τη θέσι ενός κεραμέως. Διαμορφώνει τον πηλό από το χώμα σ’ ένα σχήμα για την ευχαρίστησί του. Ο πηλός επάνω στον τροχό του κεραμέως υπόκειται στα δάκτυλά του. Απόκειται στον κεραμέα να καθορίση το είδος του σκεύους που θα κατασκευάση—με τι θα ομοιάζη, τι δόξα θα έχη, αν θα είναι εξαιρετικά ωραίο ή απλώς ένα σκεύος για κοινή χρήσι. Αφού ο κεραμεύς κατασκευάση πολλά ωραία δείγματα και τα εκθέση επάνω στο ράφι του για να τα ιδούν οι άνθρωποι, τα άτομα που παρατηρούν το έργο του καλλιτέχνου δεν λατρεύουν ούτε επαινούν το σκεύος. Τιμή ή δόξα δεν δίδεται σ’ εκείνο που δημιουργείται· αλλά η φιλοφρονητική παρατήρησις, ο έπαινος, απευθύνεται σ’ εκείνον που διεμόρφωσε το σκεύος. Θα θεωρούσαμε εντελώς ανισόρροπο ένα άτομο που θα στεκόταν μπροστά σ’ ένα έργο αγγειοπλαστικής, αινώντας το και δοξάζοντάς το· αλλ’ αν θα έλεγε φιλοφρονητικά λόγια στον δημιουργό του, θα μπορούσαμε να κατανοήσωμε την έκφρασί του.

¹⁸ Ο Ιεχωβά είναι ο κεραμεύς. Είναι ο πλάστης. Παρήγαγε αυτά τα ωραία δημιουργήματα επάνω στη γη. Τα διέπλασε. Τα διεμόρφωσε. Τους έδωσε την ομορφιά τους και τα έκαμε ελκυστικά. Έκαμε κάτι περισσότερο. Τους έδωσε ζωή. Στον Ιεχωβά, λοιπόν, πρέπει να γίνη η φιλοφρόνησις. Αυτός πρέπει να λάβη τη λατρεία, την αποκλειστική αφοσίωσι. Είμεθα τα πράγματα που έχουν κατασκευασθή. Δοξάζομε τον Ποιητή μας, με τον ίδιο τρόπο που το σκεύος ενός κεραμέως θα έφερνε τιμή στον δημιουργό του. Ο Ιεχωβά Θεός είναι εκείνος που μας έφερε σε ύπαρξι. Είναι εκείνος στον οποίον οφείλονται τα πάντα. Αυτός δεν χρειάζεται ν’ ανεχθή κανένα ανταγωνισμό, ούτε θα ανεχθή.

‘ΜΗ ΠΕΡΙΠΑΤΕΙΤΕ ΚΑΤΟΠΙΝ ΞΕΝΩΝ ΘΕΩΝ’

19, 20. (α) Τι δείχνει η επιθυμία οποιουδήποτε ανθρωπίνου πλάσματος για αίνον: (β) Ποια παραδείγματα ανευλαβείας προς τον Ιεχωβά χρησιμεύουν ως προειδοποιήσεις για μας;

¹⁹ Σ’ αυτές τις ημέρες της μεγάλης ιδιοτελείας και της διαμάχης μεταξύ εθνών και ανθρώπων, υπάρχουν πάρα πολλά άτομα που θέλουν μάλλον να λαμβάνουν αίνο παρά να δίδουν. Ζητώντας αίνο γίνονται αντίπαλοι του Θεού. Ο Διάβολος είπε στην Εύα ότι ‘αν φάγητε από το δένδρον της γνώσεως του καλού και του κακού, θα είσθε όμοιοι με τον Θεόν’. Η ιδέα αυτή είναι ακόμη ενσταλαγμένη στον άνθρωπο, και ο άνθρωπος θέλει να λατρεύεται, μολονότι είναι μηδέν—απλώς χώμα της γης, πηλός που διεμορφώθη σ’ ένα ωραίο πλάσμα από τον Κυρίαρχον Άρχοντα του σύμπαντος και που έλαβε ζωή από τον Δημιουργόν αυτόν. Αλλά το ζων πλάσμα δεν θέλει να αινή τον Δημιουργό του. Γίνεται υπερήφανο, αλαζονικό, επηρμένο· και δεν χρειάζεται πολύς καιρός για ν’ αρχίση να λέγη στον Θεό πού Αυτός έχει άδικο. Είναι κάτι το συνηθισμένο να διαβάζωμε στις εφημερίδες τα σχόλια του κλήρου του «Χριστιανισμού» και να βλέπωμε πώς αυτός επικρίνει τη Γραφή, τον Λόγον του Θεού. Πολλοί κληρικοί έχουν γράψει βιβλία «ανωτέρας κριτικής» που φθάνουν στο σημείο ν’ αρνούνται την απολυτρωτική θυσία του Ιησού Χριστού. Ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί, αλλ’ αρνούνται τον Χριστό τον ίδιο ως τον Υιόν του Θεού. Πώς μπορούν αυτοί να είναι Χριστιανοί;

²⁰ Άλλοι κληρικοί του «Χριστιανισμού» φθάνουν στο σημείο ν’ αποκαλούν τον Ιεχωβά «βάναυσον», φέρνοντας έτσι τον Κυρίαρχον Άρχοντα του σύμπαντος σε μια χαμηλή, αξιοκαταφρόνητη θέσι στις διάνοιες εκείνων που Αυτός έπλασε. Όλα αυτά γίνονται για να προκληθή ανευλάβεια προς τον Κυρίαρχον Άρχοντα και να δοθή αίνος σ’ εκείνον που εδημιουργήθη, στον άνθρωπο. Ο «Χριστιανικός κόσμος» και οι εκπρόσωποί του δεν δίδουν αποκλειστική αφοσίωσι στον Ιεχωβά. Ενδιαφέρονται για τους δικούς των σκοπούς, για το έθνος των, για τους εθνικούς των πολέμους· πιστεύοντας ακόμη ότι οι Καθολικοί και οι Διαμαρτυρόμενοι σε μια χώρα είναι πιο ευλογημένοι, πιο πολύ ευνοημένοι, από τους Καθολικούς και τους Διαμαρτυρομένους σε μια άλλη χώρα. Πού είναι η ενότης των, η αδελφική των αγάπη; Είναι απλώς κενά λόγια;

21. Για ποιους άλλους λόγους η αποκλειστική αφοσίωσις στον Ιεχωβά είναι πρωταρχικής σπουδαιότητος τώρα;

²¹ Υπάρχει ένας μόνο αληθινός Θεός, και ένας λαός που ζη επάνω σ’ αυτή τη γη και που προήλθε όλος από την αρχική δημιουργία του Θεού· στον ωρισμένο του δε καιρό όλοι οι άνθρωποι θ’ αποτελούν ένα έθνος, έχοντας ένα Θεό. Αυτός δεν θ’ ανεχθή ανταγωνισμό. Η βασιλεία του θα διαμένη για πάντα. Όλοι οι άνθρωποι που αρνούνται ν’ ακολουθήσουν την αληθινή λατρεία θα εκμηδενισθούν, θα καταστραφούν, επειδή δεν υπάρχει στο σύμπαν του τόπος για στασιαστάς. «Δεν θέλετε υπάγει κατόπιν άλλων θεών, εκ των θεών των εθνών των περικυκλούντων υμάς, (διότι Ιεχωβά ο Θεός σου είναι εν μέσω σου Θεός απαιτών αποκλειστικήν αφοσίωσιν,) δια να μη εξαφθή ο θυμός Ιεχωβά του Θεού σου εναντίον σου, και σε εξολοθρεύση από προσώπου της γης.» (Δευτ. 6:14, 15, ΜΝΚ) Η δήλωσις αυτή είναι πολύ οριστική και θετική: «Μη έχης άλλους θεούς, πλην εμού», ή όπως αναγράφεται στο περιθώριον της μεταφράσεως Νέου Κόσμου, «Δεν πρέπει ποτέ να έχης άλλους θεούς εις πρόκλησίν μου.» (Δευτ. 5:7) Αλλ’ ακόμη υπάρχουν πολλοί άνθρωποι σήμερα που λατρεύουν αυτόν τον κόσμο και αυτό το σύστημα πραγμάτων, τα οποία όλα είναι εις πρόκλησιν της δικαίας βασιλείας του Θεού. Αφ’ ενός προσεύχονται, «Ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης» (Ματθ. 6:10)· και, αφ’ ετέρου, προχωρούν και υποστηρίζουν την οργάνωσι των Ηνωμένων Εθνών, η οποία έχει ταχθή οριστικά εναντίον του ενθρονισμένου Βασιλέως του Θεού, του Ιησού Χριστού. Οι θρησκευόμενοι υπεστήριξαν και εξακολουθούν να υποστηρίζουν τα σημερινά Ηνωμένα Έθνη και την χθεσινή Κοινωνία των Εθνών. Πράγματι έφθασαν στο σημείο να λέγουν ότι η «Κοινωνία» αυτή ήταν η πολιτική έκφρασις της Βασιλείας του Θεού. Δεν είναι οφθαλμοφανές ότι αυτοί εγκαθιστούν κάτι δικό τους εις πρόκλησιν του Ιεχωβά;