Τα «Κλειδία» της πιο Μεγάλης Κυβερνήσεως Θέτονται σε Χρήσι

«Θέλω σοι δώσει τα κλειδία της βασιλείας των ουρανών, και ό,τι αν δέσης επί της γης, θέλει είσθαι δεδεμένον εν τοις ουρανοίς, και ό,τι εάν λύσης επί της γης, θέλει είσθαι λελυμένον εν τοις ουρανοίς.»—Ματθ. 16:19.

1, 2. (α) Στην αρχαία Ρωμαϊκή μυθολογία, ποιος ήταν ο ύπατος θυρωρός στον ουρανό; (β) Από ιστορική άποψι, τι μπορεί να λεχθεί για τον Ιησού Χριστό ως τον κλειδούχο;

ΥΠΑΡΧΕΙ θυρωρός επάνω στον ουρανό; Στην αρχαία Ρωμαϊκή μυθολογία ο Ιανός, ο θεός των θεών, ήταν ο ύπατος θυρωρός στον ουρανό και στη γη. Ο ναός του Ιανού υπάρχει ακόμη στη βόρεια πλευρά της Ρωμαϊκής Αγοράς (Φόρουμ), κοντά στην Κουρία, αλλ’ αυτός δεν λατρεύεται πια. Τι θα λεχθή όμως για το ιστορικό πρόσωπο, τον Ιησού Χριστό, που είναι τώρα ενδοξασμένος στον ουρανό, στα δεξιά του αληθινού «Θεού των θεών,» του Ιεχωβά; (Δευτ. 10:17) Κατά το έτος 96 μ.Χ. όταν υπαγόρευε μια επιστολή για να σταλή στην εκκλησία της Φιλαδελφείας στη Μικρά Ασία, αυτός ο ενδοξασμένος Ιησούς είπε στον απόστολο Ιωάννη:

² «Και προς τον άγγελον της εν Φιλαδελφεία εκκλησίας γράψον· Ταύτα λέγει ο άγιος, ο αληθινός, ο έχων το κλειδίον του Δαβίδ, όστις ανοίγει και ουδείς κλείει, και κλείει και ουδείς ανοίγει· Εξεύρω τα έργα σου· ιδού, έθεσα ενώπιον σου θύραν ανεωγμένην, και ουδείς δύναται να κλείση αυτήν· διότι έχεις μικράν δύναμιν και εφύλαξας τον λόγον μου και δεν ηρνήθης το όνομά μου.»—Αποκ. 3:7, 8.

3. (α) Τι σχέσι είχε ο Ιησούς Χριστός με τον Δαβίδ; (β) Γιατί ο Ιεχωβά έδωσε στον Ιησού Χριστό το «κλειδίον του Δαβίδ,» και πώς αυτός το χρησιμοποιεί;

³ Υπολογίζοντας από τον Δαβίδ, τον πρώτο Ιουδαίο βασιλέα της Ιερουσαλήμ, ο Ιησούς Χριστός είναι ο 43ος στη βασιλική γραμμή καταγωγής από τον ονομαστό εκείνο βασιλέα. Με τον Ιησού Χριστό τελειώνει αυτή η βασιλική γραμμή, διότι αυτός έγινε ο μόνιμος κληρονόμος της βασιλείας του Δαβίδ. (Λουκ. 3:23-31) Γι’ αυτό τον λόγο ο Ιεχωβά Θεός έδωσε στον δοξασμένο Υιό του «το κλειδίον του Δαβίδ.» Η βασιλεία του Δαβίδ ήταν μια τυπική θεοκρατία, μια τυπική βασιλεία του Θεού. (1 Χρον. 29:23· 2 Χρον. 13:5, 8) Στα χέρια του ενδοξασμένου απογόνου του Δαβίδ, του Ιησού Χριστού, αυτή η βασιλεία γίνεται μια πραγματική, αντιτυπική βασιλεία του Θεού. Ο Ιησούς Χριστός, ως δικαιωματικός κάτοχος ‘του κλειδίου του Δαβίδ,’ ανοίγει ή κλείει προνόμια και ευκαιρίες σε άτομα της γης σχετικά με τη βασιλεία του Θεού.

4, 5. Κοντά στην Καισάρεια την Φιλίππου, τι προνόμια είπε ο Ιησούς Χριστός ότι θ’ απένειμε στον πιστό Πέτρο;

⁴ Αποβλέποντας στη διάνοιξι προνομίων υπηρεσίας για τον πιστό του απόστολο Σίμωνα Πέτρο, ο Ιησούς είπε κάποτε σ’ αυτόν: «Συ είσαι Πέτρος [Λατινικά Πέτρους], και επί ταύτης της πέτρας [Αρχαίο Ελληνικό Κείμενον: ταύτη τη πέτρα Λατινικά: χανκ πέτραμ] θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου, και πύλαι άδου δεν θέλουσιν ισχύσει κατ’ αυτής. Και θέλω σοι δώσει τα κλειδία της βασιλείας των ουρανών, και ό,τι αν δέσης επί της γης, θέλει είσθαι δεδεμένον εν τοις ουρανοίς, και ό,τι εάν λύσης επί της γης, θέλει είσθαι λελυμένον εν τοις ουρανοίς.»—Ματθ. 16:18, 19.

⁵ Ο Ιησούς είπε αυτά τα ιστορικά λόγια λίγο καιρό μετά το Πάσχα του έτους 32 μ.Χ. στην περιοχή της Καισαρείας της Φιλίππου, δηλαδή κοντά στις πηγές του Ιορδάνου Ποταμού.—Ματθ. 16:13-17.

ΠΟΤΕ ΔΟΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ

6. Τι είδους κλειδιά ήσαν αυτά τα «κλειδία της βασιλείας των ουρανών,» και τι εκπροσωπούσαν;

⁶ «Τα κλειδία της βασιλείας των ουρανών,» όπως και το «κλειδίον του Δαβίδ,» δεν ήσαν κατά γράμμα κλειδιά, πραγματικά κλειδιά σαν αυτά που χρησιμοποιούνται στη γη. Ήσαν πνευματικά κλειδιά, δηλαδή, το προνόμιο, η τιμή, ο διορισμός και η εξουσία για την έναρξι ή τη διάνοιξι ενός προγράμματος πληροφοριών, οδηγιών και προσωπικής επεμβάσεως σχετικά με τη βασιλεία των ουρανών. Μέσω αυτού του προγράμματος, εκείνοι που προτίμησαν να ζητούν πρώτα τη βασιλεία των ουρανών, θα μπορούσαν να επωφεληθούν από την προμήθεια που έθεσε τότε ο Θεός στη διάθεσί τους μέσω του Ιησού Χριστού, του Κληρονόμου της ουράνιας βασιλείας. Έτσι αυτοί εισήλθαν σε κάτι που προηγουμένως δεν ήταν ανοικτό γι’ αυτούς.

7. Νωρίτερα στην Ιερουσαλήμ, ποιους βασικούς όρους απεκάλυψε ο Ιησούς στο Νικόδημο ως προϋπόθεσι για να εισέλθη κανείς στην ουράνια βασιλεία του Θεού;

⁷ Πριν από δύο χρόνια, εκεί στην Ιερουσαλήμ, ο Ιησούς είχε αποκαλύψει σ’ έναν άρχοντα των Ιουδαίων, ένα Φαρισαίο που ωνομαζόταν Νικόδημος, μερικούς βασικούς όρους που έπρεπε να εκπληρώση ένας πιστός για να κερδίση την είσοδο στην ουράνια βασιλεία του Θεού. Ο Ιησούς είπε: «Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή άνωθεν [αναγεννηθή, ΜΝΚ] δεν δύναται να ίδη την βασιλείαν του Θεού.» Τι, ν’ αναγεννηθή από την ίδια την ανθρώπινη μητέρα του; Όχι, αλλ’ ο Ιησούς είπε στον Νικόδημο: «Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή εξ ύδατος και Πνεύματος, δεν δύναται να εισέλθη εις την βασιλείαν του Θεού. Το γεγεννημένον εκ της σαρκός είναι σαρξ και το γεγεννημένον εκ του Πνεύματος είναι πνεύμα.»—Ιωάν. 3:1-6.

8. Θα ήταν λογικό για οποιονδήποτε που δεν είναι ήδη βαπτισμένος, αναγεννημένος από το πνεύμα Χριστιανός να κατέχη και να χρησιμοποιή αυτά τα «κλειδία,» και τι παράδειγμα έχομε σχετικά μ’ αυτό;

⁸ Μπορούσε λοιπόν, ένας που δεν είχε ήδη «γεννηθή εξ ύδατος και Πνεύματος,» ένας που δεν ήταν ήδη βαπτισμένος, αναγεννημένος από το πνεύμα Χριστιανός, να κατέχη και να χρησιμοποιή τα «κλειδία» για ν’ ανοίξη σε άλλους την είσοδο στην ουράνια βασιλεία του Θεού; Αυτό δεν θα ήταν καθόλου λογικό. Έτσι λοιπόν, «τα κλειδία της βασιλείας των ουρανών,» δεν δόθηκαν στον Ιωάννη, μολονότι αυτός εβάπτισε τον Ιησού και ήταν ο πρώτος που εκήρυττε: «Μετανοείτε· διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.»—Ματθ. 3:1, 2.

9. Πώς γνωρίζομε αν ο Πέτρος ήταν αναγεννημένος από το πνεύμα όταν του δόθηκε το πρώτο από τα «κλειδία,» και τι θα λεχθή για τον περιτετμημένο Αιθίοπα προσήλυτο που αναφέρεται στις Πράξεις 8:27, 28;

⁹ Ήταν όμως τότε ο απόστολος Πέτρος αναγεννημένος από το πνεύμα όταν ο Ιησούς Χριστός του έδωσε να χρησιμοποιήση το πρώτο από τα «κλειδία;» Ναι, διότι την ημέρα της Πεντηκοστής του 33 μ.Χ., ο Ιεχωβά Θεός χρησιμοποίησε τον δοξασμένο Ιησού για να βαπτίση με το άγιο πνεύμα 120 περίπου μαθητές, περιλαμβανομένου και του Πέτρου, οι οποίοι περίμεναν σ’ ένα υπερώο στην Ιερουσαλήμ. Αφού λοιπόν ο Πέτρος αναγεννήθηκε έτσι από το πνεύμα του Θεού, σηκώθηκε να μιλήση σε περισσοτέρους από 3.000 Ιουδαίους και περιτετμημένους προσηλύτους που συγκεντρώθηκαν για να παραστούν μάρτυρες στην έναρξι της εκπληρώσεως της προφητείας του Ιωήλ 2:28, 29. Αν ο περιτετμημένος Αιθίοψ προσήλυτος που αναφέρεται στο βιβλίο των Πράξεων 8:27, 28, ήταν μεταξύ των ‘ευλαβών’ ανθρώπων που κατοικούσαν τότε στην Ιερουσαλήμ την ημέρα της Πεντηκοστής, δεν φαίνεται ότι έφυγε από την περιοχή του ναού για να πάη ν’ ακούση τον Πέτρο. (Πράξ. 2:1-12) Αλλά δόθηκε αργότερα μια άλλη ευκαιρία.

10. Πότε και πώς χρησιμοποίησε ο Πέτρος το πρώτο από τα «κλειδία;»

¹⁰ Ο Πέτρος είπε καθαρά σ’ εκείνες τις χιλιάδες των παρατηρητών ότι είχαν διαπράξει έγκλημα ως θρησκευτική κοινότης θανατώνοντας τον Ιησού Χριστό 52 μέρες προηγουμένως. Τότε εκείνοι οι «ευλαβείς» άνδρες ενοχλημένοι από τη συνείδησί τους ρώτησαν: «Τι πρέπει να κάμωμεν, άνδρες αδελφοί;» Ο Πέτρος ήταν εκείνος που απάντησε: «Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών, και θέλετε λάβει την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος. Διότι προς εσάς είναι η επαγγελία και προς τα τέκνα σας και προς πάντας τους εις μακράν, όσους αν προσκαλέση Κύριος ο Θεός ημών.» Ο Πέτρος συνέχισε. «Και με άλλους πολλούς λόγους διεμαρτύρετο και προέτρεπε, λέγων· Σώθητε από της διεστραμμένης ταύτης γενεάς.» (Πράξ. 2:14-40) Έτσι, ο αναγεννημένος από το πνεύμα Πέτρος χρησιμοποίησε το πρώτο από τα «κλειδία.»

11. Πώς χιλιάδες άτομα από κείνους που άκουσαν τον Πέτρο ‘γεννήθηκαν άνωθεν’ ή ‘γεννήθηκαν εξ ύδατος και Πνεύματος’;

¹¹ Μήπως κάποιος από κείνους τους φυσικούς Ιουδαίους εισήλθε απ’ αυτή την ανοιγμένη τώρα είσοδο ως Ιουδαίος, στους προπάτορες του οποίου ο Ιεχωβά Θεός είχε υποσχεθή τα όσα αναγράφονται στον Ιωήλ 2:28, 29; Τα εδάφια Πράξεις 2:41, 42 απαντούν: «Εκείνοι λοιπόν μετά χαράς δεχθέντες τον λόγον αυτού [του Πέτρου] εβαπτίσθησαν, και προσετέθησαν εν εκείνη τη ημέρα έως τρεις χιλιάδες ψυχαί. Και ενέμενον εν τη διδαχή των αποστόλων και εν τη κοινωνία και εν τη κλάσει του άρτου και εν ταις προσευχαίς.» Με το να βαπτισθούν στο νερό, εν ονόματι του Ιησού Χριστού και με το να λάβουν κατόπιν την δωρεάν του αγίου πνεύματος, αυτοί ‘γεννήθηκαν άνωθεν, γεννήθηκαν εξ ύδατος και Πνεύματος.’—Ιωάν. 3:3, 5.

ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΛΕΙΔΙ

12, 13. (α) Αν ο Πέτρος χρειαζόταν να χρησιμοποιήση μόνο ένα κλειδί, τι θα εσήμαινε αυτό; (β) Εν τούτοις, τι είπε ο Ιησούς γι’ αυτό στους μαθητές του λίγο πριν από την ανάληψί του στον ουρανό;

¹² Στον Πέτρο δόθηκε η υπόσχεσις, όχι για ένα κλειδί, αλλά για τα «κλειδία της βασιλείας των ουρανών.» Αυτό εσήμαινε τουλάχιστον δύο κλειδιά. Πότε λοιπόν του δόθηκε το δεύτερο κλειδί, και προς όφελος τίνων; Αν ο Πέτρος χρειαζόταν μόνο ένα κλειδί, τότε μόνο οι φυσικοί Ιουδαίοι και οι περιτετμημένοι Ιουδαίοι προσήλυτοι θ’ αποτελούσαν τους 144.000 τους οποίους ο Ιησούς Χριστός οικοδόμησε στον εαυτό του ως πέτρα για να είναι η πλήρης, πνευματικά αναγεννημένη εκκλησία του. (Ματθ. 16:18· Αποκ. 7:4-8· 14:1-3) Αλλά μήπως η ουράνια σωτηρία επρόκειτο να περιορισθή μόνο σε κείνους που εγίνοντο δεκτοί με τη χρήσι του ενός κλειδιού από τον Πέτρο την ημέρα της Πεντηκοστής; Τι είχε πη ο Ιησούς προτού αναληφθή στον ουρανό την 40ή ημέρα από της αναστάσεως του; Εκείνη την ημέρα, στην περιοχή της Ιερουσαλήμ, είπε στους μαθητές του:

¹³ «Ούτως είναι γεγραμμένον και ούτως έπρεπε να πάθη ο Χριστός και να αναστηθή εκ νεκρών τη τρίτη ημέρα, και να κηρυχθή εν τω ονόματι αυτού μετάνοια και άφεσις αμαρτιών εις πάντα τα έθνη, γινομένης αρχής από Ιερουσαλήμ. Σεις δε είσθε μάρτυρες τούτων. Και ιδού, εγώ αποστέλλω την επαγγελίαν του Πατρός μου [εις Ιωήλ 2:28, 29] εφ’ υμάς· σεις δε καθήσατε εν τη πόλει Ιερουσαλήμ εωσού ενδυθήτε δύναμιν εξ ύψους.»—Λουκ. 24:46-49.

14, 15. Σύμφωνα με το εδάφιο Πράξεις 1:8, πώς ο Ιησούς έκανε διακρίσεις σχετικά με την επέκτασι του κηρύγματος μετανοίας εις «πάντα τα έθνη;»

¹⁴ Εν τούτοις, σύμφωνα με το εδάφιο Πράξεις 1:8, ο Ιησούς προχώρησε σε περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με το πώς θα επεκτείνετο προοδευτικά «εις πάντα τα έθνη» η διακήρυξις της μετανοίας με βάσι το όνομά του. Εκεί είπε: «Αλλά θέλετε λάβει δύναμιν, όταν επέλθη το Άγιον Πνεύμα εφ’ υμάς, και θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και έως εσχάτου της γης.»

¹⁵ Εδώ ο Ιησούς ξεχώρισε τη Σαμάρεια από ‘πάσαν την Ιουδαίαν.’ Γι’ αυτό το ζήτημα, σ’ όλη τη διάρκεια της επίγειας διακονίας του έκανε διάκρισι μεταξύ περιτετμημένων φυσικών Ιουδαίων και περιτετμημένων Σαμαρειτών,

16. Πώς συνέβη ώστε κατά την επιστροφή του προς την Γαλιλαία να δαπανήση ο Ιησούς δύο ημέρες με τους κατοίκους της Σαμαρειτικής πόλεως Σιχάρ;

¹⁶ Μετά το Πάσχα του έτους 30 μ.Χ., στη διάρκεια του πρώτου έτους της δημοσίας του δράσεως, έπρεπε να περάση από τη Σαμάρεια καθ’ οδόν από την Ιουδαία προς την Γαλιλαία. Σ’ αυτή την περίπτωσι, παρατηρήθηκε ότι «δεν συγκοινωνούσιν οι Ιουδαίοι με τους Σαμαρείτας.» (Ιωάν. 4:9) Εν τούτοις, στην πηγή του Ιακώβ κοντά στην πόλι Σιχάρ, ο Ιησούς θεώρησε κατάλληλο να μιλήση σε μια Σαμαρείτιδα. Αυτή αποδείχθηκε πραγματικά ότι ήταν το πρώτο άτομο στο οποίο ο Ιησούς ωμολόγησε ότι ήταν ο Μεσσίας ή Χριστός. Μήπως αυτό ωφείλετο στο ότι δεν ήταν Ιουδαία; (Ματθ. 16:20) Επίσης, όταν τους προσκάλεσαν οι Σαμαρείτες κάτοικοι της Σιχάρ, αυτός και οι απόστολοί του έμειναν με τους Σαμαρείτες δύο μέρες και τους μίλησαν. Μερικοί απ’ αυτούς πίστευσαν και είπαν στη Σαμαρείτιδα που τους είχε φέρει την μαρτυρία: «Δεν πιστεύομεν πλέον διά τον λόγον σου· επειδή ημείς ηκούσαμεν και γνωρίζομεν ότι ούτος είναι αληθώς ο Σωτήρ του κόσμου, ο Χριστός.»—Ιωάν. 4:39-43.

17. Ποια θέσι έλαβε ο Ιησούς απέναντι εκείνων των Σαμαρειτών που πίστεψαν και του εν ύδατι βαπτίσματος;

¹⁷ Ωστόσο, και μετά απ’ αυτό, ο Ιησούς εξακολούθησε να κάνη διάκρισι μεταξύ Ιουδαίων και Σαμαρειτών, παρά το γεγονός ότι μερικοί Σαμαρείτες επίστευσαν σ’ αυτόν. Μήπως ο Ιησούς ζήτησε από κείνους τους Σαμαρείτες που πίστευσαν να κάνουν το εν ύδατι βάπτισμα του Ιωάννου; Όχι! Αυτό ήταν σημαντικό, διότι αμέσως πριν από την αφήγησι για την επίσκεψι του Ιησού στη Σαμαρειτική πόλι Σιχάρ, αναγράφονται τα εξής: «Καθώς λοιπόν έμαθεν ο Κύριος ότι ήκουσαν οι Φαρισαίοι, ότι ο Ιησούς πλειοτέρους μαθητάς κάμνει και βαπτίζει παρά ο Ιωάννης—αν και ο Ιησούς αυτός δεν εβάπτιζεν, αλλ’ οι μαθηταί αυτού—αφήκε την Ιουδαίαν και απήλθε πάλιν εις την Γαλιλαίαν. Έπρεπε δε να περάση διά της Σαμαρείας. Έρχεται λοιπόν εις πόλιν της Σαμαρείας λεγομένην Σιχάρ, πλησίον του αγρού, τον οποίον έδωκεν ο Ιακώβ εις τον Ιωσήφ τον υιόν αυτού. Ήτο δε εκεί πηγή του Ιακώβ.»—Ιωάν. 4:1-6.

18. Ύστερα από δύο χρόνια, όταν ο Ιησούς περνούσε από τη Σαμάρεια καθ’ οδόν προς την Ιερουσαλήμ, τι στάσι έδειξαν οι χωρικοί Σαμαρείτες;

¹⁸ Μήπως τα πράγματα ήσαν το ίδιο ευνοϊκά για τον Ιησού ύστερα από δύο χρόνια; Αυτός και οι μαθητές του πήγαιναν σε αντίθετη κατεύθυνσι, για να παρακολουθήσουν την Ιουδαϊκή εορτή της σκηνοπηγίας στην Ιερουσαλήμ. Τότε οι μαθητές του Ιησού «πορευθέντες εισήλθον εις κώμην Σαμαρειτών, διά να κάμωσιν ετοιμασίαν εις αυτόν. Και δεν εδέχθησαν αυτόν, διότι εφαίνετο ότι επορεύετο [πού;] εις Ιερουσαλήμ. Ιδόντες δε οι μαθηταί αυτού Ιάκωβος και Ιωάννης, είπον· Κύριε, θέλεις να είπωμεν να καταβή πυρ από του ουρανού και να αφανίση αυτούς, καθώς και ο Ηλίας έκαμε; Στραφείς δε επέπληξεν αυτούς και είπε· Δεν εξεύρετε ποιου πνεύματος είσθε σεις... Και υπήγον εις άλλη κώμην.» (Λουκ. 9:51-56) Αν ο Ιησούς υποχωρούσε στην εξημμένη διάθεσι του Ιακώβου και του Ιωάννου, αυτό μπορεί να είχε δημιουργήσει προκατάληψι στους Σαμαρείτες για τη Χριστιανοσύνη.

19. (α) Όταν ο Ιησούς απέστειλε τους 12 αποστόλους ανά δύο, τι οδηγίες τους έδωσε σχετικά με τη Σαμάρεια; (β) Σύμφωνα με τα εδάφια Ιωάννης 8:47, 48, ποια ήταν η στάσις των Ιουδαίων γενικά απέναντι των Σαμαρειτών;

¹⁹ Ακόμη κι ένα χρόνο νωρίτερα, πριν από το Πάσχα του 32 μ.Χ., όταν ο Ιησούς απέστειλε τους αποστόλους να κηρύττουν ανά δύο, τους είπε: «Εις οδόν εθνών μη υπάγητε. και εις πόλιν Σαμαρειτών μη εισέλθητε· υπάγετε δε μάλλον προς τα πρόβατα τα απολωλότα του οίκου Ισραήλ. Και υπάγοντες κηρύττετε, λέγοντες ότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» (Ματθ. 10:5-7· Λουκ. 9:1-6) Ύστερα από μήνες, μετά την εορτή της σκηνοπηγίας του 32 μ.Χ., ο Ιησούς απέστειλε τους 70 ευαγγελιστές και τους έδωσε οδηγίες όπως εκείνες που είχε δώσει στους 12 αποστόλους. Τα χωριά και οι πόλεις όπου εκήρυξαν τη βασιλεία του Θεού ευρίσκοντο πιθανώς στην Ιουδαία, όχι στη Σαμάρεια. (Λουκ. 10:1-24) Δεν ανέφεραν τίποτε για επίσκεψι σε μέρη της Σαμάρειας. Πήγαιναν προς «τα πρόβατα τα απολωλότα του οίκου Ισραήλ.» Γιατί; Διότι εκείνοι οι ευαγγελιστές δεν έλαβαν εξουσία μεγαλύτερη από κείνη των αποστόλων. Η γενική στάσις των Ιουδαίων απέναντι των Σαμαρειτών είχε προδοθή όταν ο Ιησούς είπε στους απίστους Ιουδαίους ότι δεν ήσαν παρά Θεού, και κείνοι απάντησαν: «Σαμαρείτης είσαι συ και δαιμόνιον έχεις.»—Ιωάν. 8:47, 48.

20. Γιατί οι Σαμαρείτες δεν ωφελήθηκαν καθόλου από τη χρήσι που έκανε ο Πέτρος του πρώτου από τα «κλειδία της βασιλείας,» την Πεντηκοστή στην Ιερουσαλήμ και συνεπώς ποιο ερώτημα εγείρεται;

²⁰ Ο Ιησούς έκανε διάκρισι μεταξύ Σαμαρειτών και Ιουδαίων όταν είπε στη Σαμαρείτιδα: «Σεις προσκυνείτε εκείνο το οποίον δεν εξεύρετε, ημείς προσκυνούμεν εκείνο το οποίον εξεύρομεν, διότι η σωτηρία είναι εκ των Ιουδαίων.» (Ιωάν. 4:22) Ο Ιησούς χαρακτήρισε ένα Σαμαρείτη ως άνθρωπο ‘αλλογενή.’ (Λουκ. 17:16-18)a Οι Σαμαρείτες, που πρόσφεραν λατρεία στο Όρος Γαριζείν, δεν παρακολούθησαν την εορτή της Πεντηκοστής στην Ιερουσαλήμ το 33 μ.Χ. Έτσι, δεν ωφελήθηκαν καθόλου από τη χρήσι που έκανε ο Πέτρος του πρώτου από τα «κλειδία της βασιλείας των ουρανών.» (Πράξ. 2:5-11) Πότε λοιπόν, οι 12 απόστολοι έστρεψαν την προσοχή τους στη Σαμάρεια μετά την έκχυσι του αγίου πνεύματος εκεί στην Ιερουσαλήμ, για να μετάσχουν σε κείνο που είχε προείπει ο Ιησούς στις Πράξεις 1:8;

21. Πώς ο Φίλιππος ο ευαγγελιστής βρέθηκε στη Σαμάρεια, και γιατί προήλθε μεγάλη χαρά από την παρουσία του;

²¹ Μετά την Πεντηκοστή συνέβησαν πολλά πράγματα στη Χριστιανική εκκλησία της Ιερουσαλήμ. Ο διωγμός που ακολούθησε μετά το μαρτύριο του Στεφάνου, διεσκόρπισε όλα τα μέλη της εκκλησίας από την Ιερουσαλήμ, εκτός από τους 12 αποστόλους. (Πράξ. 8:1-5) Όχι με αποστολικές εντολές και οδηγίες, αλλά λόγω του διωγμού, ο Φίλιππος, ένας στενός συνεργάτης του Στεφάνου, και άλλοι εξ Ιουδαίων Χριστιανοί έφυγαν προς βορράν στην επαρχία της Σαμαρείας. (Πράξ. 6:1-6· 21:8) Εκεί ο Φίλιππος, που είχε ευνοηθή με το χάρισμα των θαυμάτων από το πνεύμα του Θεού, εκήρυττε το ευαγγέλιον του αναστημένου και ενδοξασμένου Ιησού Χριστού και εκτελούσε πολλά θαυματουργικά σημεία με θεραπείες ασθενειών. «Και έγεινε χαρά μεγάλη εν εκείνη τη πόλει.»—Πράξ. 8:8.

22. Λόγω του εν ύδατι βαπτίσματος πολλών Σαμαρειτών ανδρών και γυναικών από τα χέρια του Φιλίππου, ποιο ερώτημα ανακύπτει;

²² Ποιο ήταν το αποτέλεσμα τούτου; «Ότε όμως επίστευσαν εις τον Φίλιππον ευαγγελιζόμενον τα περί της βασιλείας του Θεού και του ονόματος του Ιησού Χριστού, εβαπτίζοντο άνδρες τε και γυναίκες.» Μεταξύ αυτών περιλαμβανόταν και κάποιος μάγος που ωνομαζόταν Σίμων, «κάμνων μαγείας και εκπλήττων τον λαόν της Σαμαρείας.» (Πράξ. 8:9, 12, 13) Σ’ αυτό το σημείο εγείρεται το ερώτημα, οι Σαμαρείτες που επίστευσαν, γεννήθηκαν «εξ ύδατος και Πνεύματος;» Πράγματι, το ύδωρ του βαπτίσματος είχε εισέλθει στο ζήτημα αυτό, αλλά τι θα λεχθή για το πνεύμα; Αν αυτοί αναγεννήθηκαν από το πνεύμα μετά το εν ύδατι βάπτισμά τους, τότε ο Φίλιππος ήταν εκείνος που διήνοιξε την οδό γι’ αυτή τη νέα ομάδα, τους Σαμαρείτες, προς την ‘βασιλεία των ουρανών.’ Αλλά το έκανε πραγματικά αυτό, μολονότι δεν ήταν ένας από τους 12 αποστόλους; Τι δείχνει το θεόπνευστο υπόμνημα;

23. Γιατί ο Φίλιππος δεν αναφέρεται ότι έκανε κάποια υπόσχεσι για άγιο πνεύμα στους Σαμαρείτες υποψηφίους για βάπτισμα στο όνομα του Ιησού;

²³ Αυτός ο Φίλιππος δεν ήταν ένας από τους αποστόλους στους οποίους ο Ιησούς είπε: «Όσα εάν δέσητε επί της γης, θέλουσιν είσθαι δεδεμένα εν τω ουρανώ, και όσα εάν λύσητε επί της γης, θέλουσιν είσθαι λελυμένα εν τω ουρανώ.» (Ματθ. 18:18· 16:19· 10:2-4· Ιωάν. 1:43-48) Ο Φίλιππος λοιπόν δεν αναφέρεται ότι έκανε κάποια υπόσχεσι δωρεάς του αγίου πνεύματος στους Σαμαρείτες σχετικά με το εν ύδατι βάπτισμά τους. Αυτός δεν ήταν εξουσιοδοτημένος να πη, όπως είπε ο Πέτρος στους Ιουδαίους την ημέρα της Πεντηκοστής: «Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών, και θέλετε λάβει την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος.»—Πράξ. 2:38.

24. (α) Μήπως οι Σαμαρείτες, με την περιτομή τους και την τήρησι των Εορτών που εκτίθενται στα συγγράμματα του Μωυσέως, εισήλθαν στη Μωσαϊκή διαθήκη του Νόμου; (β) Μετά το εν ύδατι βάπτισμα στο όνομα του Ιησού, μήπως γεννήθηκαν αμέσως «εξ ύδατος και Πνεύματος;»

²⁴ Οι Σαμαρείτες δεν ήσαν στη διαθήκη του Νόμου της οποίας μεσίτης ήταν ο Μωυσής για τους Ισραηλίτες στο Όρος Σινά, μολονότι οι Σαμαρείτες θεωρούσαν τα πέντε πρώτα βιβλία του Μωυσή, την Πεντάτευχο, ως τον Λόγο του Θεού και τηρούσαν ένα Πάσχα και μια Πεντηκοστή στο Όρος Γαριζείν στην επαρχία της Σαμαρείας. (2 Βασ. 17:29, 30· Ιωάν. 4:19, 20) Γι’ αυτό, η κατά σάρκα περιτομή τους δεν τους έκανε, αυτή καθ’ εαυτή, Ιουδαίους προσηλύτους. Οι Σαμαρείτες δεν ήσαν ένοχοι για τη θανάτωσι του Ιησού κι έτσι δεν ήταν ανάγκη να βαπτισθούν στο νερό για να λάβουν από τον Θεό συγχώρησι για ένα τόσο μεγάλο αμάρτημα για το οποίο έπρεπε να μετανοήσουν. Αλλ’ οι Σαμαρείτες βαπτίσθηκαν από τα χέρια του Φιλίππου στο όνομα του Ιησού Χριστού ως του Μεσσία (Χριστού) και ‘Σωτήρος του κόσμου.’ (Ιωάν. 4:25, 26, 28, 29, 42) Λόγω αυτού λοιπόν, μήπως αυτοί ‘εγεννήθησαν εξ ύδατος και Πνεύματος’; Όχι! Διότι δεν έλαβαν τότε το άγιο πνεύμα.

25. Πώς τα εδάφια Πράξεις 8:14-17 δείχνουν γιατί οι βαπτισμένοι Σαμαρείτες δεν γεννήθηκαν εξ ύδατος και πνεύματος;

²⁵ Γιατί αυτό; Τα εδάφια Πράξεις 8:14-17 μας λέγουν: «Ακούσαντες δε οι απόστολοι οι εν Ιεροσολύμοις ότι η Σαμάρεια εδέχθη τον λόγον του Θεού, απέστειλαν προς αυτούς τον Πέτρον και Ιωάννην οίτινες καταβάντες προσηυχήθησαν περί αυτών διά να λάβωσι Πνεύμα Άγιον· διότι δεν είχεν έτι επιπέσει επ’ ουδένα εξ αυτών, αλλά μόνον ήσαν βεβαπτισμένοι εις το όνομα του Κυρίου Ιησού. Τότε [ο Πέτρος και ο Ιωάννης ως απόστολοι] επέθετον τας χείρας επ’ αυτούς, και ελάμβανον οι βαπτισμένοι Σαμαρείτες Πνεύμα Άγιον.» Αυτό δεν σημαίνει απλώς θαυματουργικά πνευματικά χαρίσματα.

26. Έτσι, οι βαπτισμένοι Σαμαρείτες για ποιο προνόμιο έγιναν κατάλληλοι, και ο Πέτρος, παρουσία και του Ιωάννου, ποιο μέσον εχρησιμοποίησε;

²⁶ Εκεί πρώτα οι βαπτισμένοι Σαμαρείτες ‘αναγεννήθηκαν’ από το πνεύμα καθώς κι από το ύδωρ κι έγιναν κατάλληλοι να εισέλθουν στην ουράνια βασιλεία του Θεού. (Ιωάν. 3:5) Η δράσις του πνεύματος εδώ ήταν όπως εκείνη που ανεγράφη αργότερα στις Πράξεις 10:44-46 και 11:15-17. Έτσι, προς όφελος των βαπτισμένων Σαμαρειτών που πίστευσαν, ο απόστολος Πέτρος χρησιμοποίησε το δεύτερο από τα «κλειδία της βασιλείας των ουρανών.» Είναι αλήθεια ότι ο απόστολος Ιωάννης βρισκόταν εκεί με τον Πέτρο, αλλά, νωρίτερα, την ημέρα της Πεντηκοστής, 11 άλλοι απόστολοι ήσαν μαζί με τον κλειδούχο Πέτρο.—Βλέπε επίσης Ματθαίον 18:1, 18.

27. Πώς τα εδάφια Πράξεις 8:18-23 δείχνουν ότι ο Πέτρος ανέλαβε την ηγεσία στην τακτοποίησι του ζητήματος με τον Σίμωνα, τον άλλοτε μάγο;

²⁷ Η προτεραιότης του Πέτρου καταφαίνεται απ’ όσα μας λέγουν κατόπιν τα εδάφια Πράξεις 8:18-23: «Ιδών δε ο Σίμων [ο μάγος] ότι διά της επιθέσεως των χειρών των αποστόλων δίδεται το Πνεύμα το Άγιον, προσέφερεν εις αυτούς χρήματα, λέγων· Δότε και εις εμέ την εξουσίαν ταύτην, ώστε εις όντινα επιθέσω τας χείρας να λαμβάνη Πνεύμα Άγιον. Και ο Πέτρος είπε προς αυτόν. Το αργύριόν σου ας ήναι μετά σου εις απώλειαν, διότι ενόμισας ότι η δωρεά του Θεού αποκτάται διά χρημάτων. Συ δεν έχεις μερίδα ουδέ κλήρον εν τω λόγω τούτω· διότι η καρδία σου δεν είναι ευθεία ενώπιον του Θεού. Μετανόησον λοιπόν από της κακίας σου ταύτης και δεήθητι του Θεού, ίσως συγχωρηθή εις σε η επίνοια της καρδίας σου· επειδή σε βλέπω ότι είσαι εις χολήν πικρίας και δεσμόν αδικίας.» Αυτό δείχνει ότι ο Πέτρος ανελάμβανε την ηγεσία ως το κυριώτερο όργανο του Χριστού σ’ αυτή την περίπτωσι. Μίλησε ως εκείνος στον οποίο είχαν ανατεθή τα κλειδιά της Βασιλείας.

28. Σε ποιους άλλους ήταν τότε ανοιχτή η ευκαιρία για την Βασιλεία, και πού άρχισαν να προσφέρουν τη λατρεία τους οι αναγεννημένοι από το πνεύμα Σαμαρείτες;

²⁸ Από τότε μπορούσε να προσφερθή η ίδια ευκαιρία και σ’ άλλους στην περιοχή της Σαμάρειας. Κατά συνέπεια, το εδάφιο Πράξεις 8:25 μας λέγει: «Εκείνοι λοιπόν [ο Πέτρος και ο Ιωάννης], αφού εμαρτύρησαν και ελάλησαν τον λόγον του Κυρίου, υπέστρεψαν εις Ιερουσαλήμ, κηρύξαντες το ευαγγέλιον και εν πολλαίς κώμαις των Σαμαρειτών.» Τότε οι βαπτισμένοι, αναγεννημένοι από το πνεύμα Σαμαρείτες άρχισαν να λατρεύουν τον ουράνιο Πατέρα τους, τον Ιεχωβά, όχι στο Όρος Γαριζείν ούτε στην Ιερουσαλήμ, αλλά στον μεγάλο πνευματικό ναό του.—Ιωάν. 4:21.b

29. Μετά τη μεταστροφή του Σαούλ στη Χριστιανοσύνη, τι συνέβη στην από το πνεύμα αναγεννημένη εκκλησία της Ιουδαίας, της Γαλιλαίας και της Σαμαρείας, και πού εγκαταστάθηκε ο Φίλιππος;

²⁹ Ο Φίλιππος και οι άλλοι εξ Ιουδαίων Χριστιανοί υποχρεώθηκαν να κατέβουν στη Σαμάρεια λόγω του διωγμού που υποκινούσε ο Φαρισαίος Σαούλ από την Ταρσό. Αλλ’ αφότου ο ίδιος ο Σαούλ προσυλητίσθηκε στη Χριστιανοσύνη, τα πράγματα άλλαξαν για την εκκλησία της Παλαιστίνης. Τότε, σύμφωνα με το εδάφιο Πράξεις 9:31, «αι μεν λοιπόν εκκλησίαι καθ’ όλην την Ιουδαίαν και Γαλιλαίαν και Σαμάρειαν είχον ειρήνην, οικοδομούμεναι και περιπατούσαι εν τω φόβω του Κυρίου, και διά της παρηγορίας του Αγίου Πνεύματος επληθύνοντο.» Ο Φίλιππος, όμως, τελικά εγκαταστάθηκε στην παραλιακή πόλι της Καισαρείας, όπου είχε την έδρα του ο Ρωμαίος κυβερνήτης της επαρχίας της Ιουδαίας και όπου στάθμευε μια Ιταλική ομάδα στρατιωτών.—Πράξ. 8:40· 21:8· 10:1· 23:23-35.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Το Κλειδί του Δαβίδ