Θα Δήτε Όλη τη Γη να Γίνεται Παράδεισος;

ΔΕΝ υπάρχει αμφιβολία ότι στο εσωτερικό της γης υπάρχουν τεράστια, σχεδόν ανεξάντλητα αποθέματα που μπορούν να την αποκαταστήσουν στην πρώτη της κατάστασι, αν φυσικά δοθή η κατάλληλη ευκαιρία. Επίσης υπάρχουν τα επιστημονικά και τεχνολογικά μέσα που επιτρέπουν στον άνθρωπο να συνεργασθή με τις φυσικές δυνάμεις της γης για ν’ αποκαταστήση και να διατηρήση την οικολογική σε ισορροπία. Αλλά είναι πράγματι αισιόδοξοι οι επιστήμονες, παραδείγματος χάριν οι βιολόγοι και οι οικολόγοι, σχετικά με το μέλλον; Καθόλου!

Έτσι, ο Δρ. Στζετ Γκιόργκι, διακεκριμένος Αμερικανός βιολόγος, λέγει ότι ο άνθρωπος μπορεί να εκλέξη ποια πορεία θα λάβη: «Την πορεία προς ένα λαμπρό μέλλον ή την πορεία προς την αυτοκαταστροφή; Προς το παρόν βαδίζομε προς την καταστροφή.» Κατά τη γνώμη του οι «προοπτικές είναι «πολύ σκοτεινές.» Ας σημειωθή ότι αυτή είναι άποψις ενός διακεκριμένου επιστήμονος που έχει πείρα πενήντα και πλέον ετών. Την ίδια γνώμη εκφράζει και ο βιοφυσικός Δρ. Τζων Πλατ. Κάνει έκκλησι προς όλους τους επιστήμονας όπως είναι οι φυσιοδίφαι και οι κοινωνιολόγοι, οι γιατροί, οι μηχανικοί, οι καθηγηταί και όλοι εκείνοι που έχουν εφευρετικές ικανότητες, να συσπειρωθούν για να σώσουν τον περιβάλλον. Αλλ’ ακόμη και με την βοήθεια όλων αυτών, προειδοποιεί ότι «δεν υπάρχει εγγύησις ότι αυτά τα προβλήματα μπορούν να λυθούν ή ότι θα λυθούν εγκαίρως οτιδήποτε κι αν κάνωμε εμείς.»

Γιατί αυτοί οι άνθρωποι είναι τόσο απαισιόδοξοι: Διότι ο άνθρωπος χάνει τη μάχη κατά της μολύνσεως. Όλο και περισσότερες βλαβερές ουσίες ρίπτονται στους ωκεανούς και η μόλυνσίς των από τα κατάλοιπα του πετρελαίου εξακολουθεί ν’ αυξάνη. Σε μερικές περιπτώσεις οι προσπάθειες που έγιναν για να περιορισθή η αιτία ενός είδους μολύνσεως του αέρος κατέληξαν στη δημιουργία μιας διαφορετικής, ακόμη πιο επικίνδυνης μολύνσεως. Ένα παράδειγμα είναι ο αγών της Καλιφόρνιας κατά της μολύνσεως του αέρος. Μολονότι οι νόμοι της είναι οι αυστηρότεροι που υπάρχουν στη χώρα οι ειδησεογραφικές πηγές αναφέρουν ότι η Καλιφόρνια «χάνει τη μάχη κατά της μολύνσεως σε όλα τα μέτωπα» και ότι «το λυπηρό γεγονός είναι ότι η μόλυνσις του αέρος» εκεί «είναι χειρότερη παρά ποτέ.»

Γιατί

Γιατί η γενική κατάστασις είναι τόσο απελπιστική; Τι φταίει; Χωρίς αμφιβολία, ένας από τους λόγους είναι ότι το ζήτημα της διατηρήσεως του περιβάλλοντος σε βιώσιμη κατάστασι δεν είναι κάτι μόνον εθνικού ενδιαφέροντος. Είναι διεθνούς ενδιαφέροντος. Οι συγγραφείς Ουώρντ και Ντάμπος, στο βιβλίο τους Μόνο Μια Γη εξηγούν: «Το ενδιαφέρον για την παγκόσμια μόλυνσι του περιβάλλοντος βρίσκεται μακρύτερα από την αποτελεσματική προστασία που μπορεί να προσφέρη μεμονωμένα κάθε κυβέρνησις.» Σύμφωνα μ’ αυτούς, «αρχίζει να γίνεται αναγκαία η ύπαρξις μιας παγκοσμίου αλληλοεξαρτήσεως . . . μιας νέας ικανότητος για λήψι αποφάσεων και ανάληψι φροντίδος σε παγκόσμια κλίμακα,» δηλαδή, «απαιτείται ν’ αναληφθούν νέες υποχρεώσεις για τον χειρισμό των παγκοσμίων ευθυνών.» Αλλά πόση ελπίδα υπάρχει ν’ αναλάβη κάποιος αυτές τις παγκόσμιες ευθύνες και να επιτευχθή παγκόσμια συνεργασία; Πολύ λίγη πράγματι, αν κρίνωμε από το παρελθόν.

Η Βρεταννική Εγκυκλοπαιδεία (1974) δείχνει γιατί συμβαίνει αυτό. Αφού λέγει ότι ο άνθρωπος έχει την τεχνολογική γνώσι που χρειάζεται για ν’ αποτρέψη μια πιθανή ερήμωσι της γης, συνεχίζει για να πη ότι τα προβλήματα της δεκαετίας του 1970 «δεν είναι προβλήματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, αλλά προβλήματα που δημιουργούνται από τις διευθετήσεις και τη λειτουργία των ανθρωποποιήτων οργανισμών και από τη στάσι των ανθρώπων.»

Ο Τζ. Φ. Κάσσελ, γράφοντας στο βιβλίο του η Ηθική του Περιβάλλοντος λέγει με πιο σαφή ακόμη τρόπο: «Το βασικό πρόβλημα της συγχρόνου οικολογίας του ανθρώπου είναι η ιδιοτέλεια—και μόνον η ιδιοτέλεια. Ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος. Ο βιοτικός κόσμος πεθαίνει!» Και πόσο κοντόφθαλμος είναι αυτή η ιδιοτέλεια; Ο επιστήμων Στζεντ Γκιόργκι συμπεραίνει ότι αυτό που φταίει είναι ότι οι άνθρωποι «βρίσκονται κάτω από την τρομερή επίδρασι ανοήτων ανθρώπων οι οποίοι κυβερνούν τον κόσμο και τον οδηγούν με αδιαφορία και παραφροσύνη στην τελική καταστροφή.»

Απ’ όσα έχετε παρατηρήσει μπορείτε ίσως κι εσείς να συμφωνήσετε μ’ έναν διακεκριμένο Αμερικανό αξιωματούχο ο οποίος είπε: «Αν, από μια ιδιοτελή ενέργεια, ένας άνθρωπος πρόκειται ν’ αποκομίση όφελος για τον εαυτό του έστω και εις βάρος της κοινότητος, είναι πολύ πιθανόν ότι θα κάμη αυτή την ενέργεια.» Κάτι που αποδεικνύει αυτό το γεγονός είναι μια έκθεσις που δείχνει γιατί οι δημόσιες υπηρεσίες καθυστερούσαν να εκτελέσουν τις παραγγελίες της κυβερνήσεως των Ηνωμένων Πολιτειών για την εγκατάστασι, μηχανημάτων που ελέγχουν τη μόλυνσι του περιβάλλοντος. Κάθε χρόνο που μια τέτοια δημόσια υπηρεσία καθυστερούσε να εγκαταστήση μηχανικό εξοπλισμό αξίας ενός εκατομμυρίου δολλαρίων, κέρδιζε διακόσιες πενήντα χιλιάδες δολλάρια. Αυτό μας βοηθεί να καταλάβωμε γιατί οι Αμερικανικές δημόσιες υπηρεσίες δαπανούν για διαφημίσεις, οκταπλάσια χρήματα απ’ όσα δαπανούν για έρευνες προκειμένου να επιλύσουν τα προβλήματα της μολύνσεως στα οποία αυτές οι ίδιες συμβάλλουν! Πολύ δικαιολογημένα επομένως ο Λόρδος Ρίτσι-Κάλντερ είπε: «Η μόλυνσις είναι ένα έγκλημα που συνδυάζει την άγνοια με τη φιλαργυρία.»a

‘Οι Ακρότητες του Ανθρώπου Αποτελούν Ευκαιρία να Επέμβη ο Θεός’

Δεν υπάρχει, λοιπόν, καμμιά ελπίδα για το μέλλον; Αν ο άνθρωπος με όλες του τις γνώσεις και την τεχνολογία του διεξάγη μάχη που οφείλεται στη βαθειά ριζωμένη ιδιοτέλεια, από πού μπορεί να έλθη βοήθεια; Η βοήθεια μπορεί να έλθη και θα έλθη από τον Μεγάλο Δημιουργό, τον Ιεχωβά Θεό. Από τον Θεό; Ναι, διότι ο Λόγος του, η Αγία Γραφή, μας διαβεβαιώνει για το ενδιαφέρον του Θεού για τη γη και για το σκοπό του για τη γη. Άλλωστε αυτός δημιούργησε τη γη. Ανήκει σ’ Αυτόν, όπως ακριβώς ο αρχαίος ψαλμωδός Βασιλεύς Δαβίδ έψαλε: «Του Ιεχωβά είναι η γη και το πλήρωμα αυτής· η οικουμένη, και οι κατοικούντες εν αυτή.»—Ψαλμ. 24:1, ΜΝΚ.

Όταν ήταν στη γη ο Υιός του Θεού, ο Ιησούς Χριστός, επανειλημμένως μας διεβεβαίωσε για το ενδιαφέρον του Πατέρα του για τα πλάσματα της γης. Είπε ότι ο Θεός ενδύει τα κρίνα του αγρού με ομορφιά, ότι προνοεί για τα πουλιά του ουρανού και ότι ούτε ένα σπουργίτι δεν πέφτει χωρίς Εκείνος να το γνωρίζη. Επί πλέον, ο Ιησούς είπε ότι ο Θεός ανατέλλει τον ήλιο και κάνει την βροχή να πέφτη σε καλούς και σε κακούς ανθρώπους ομοίως. (Ματθ. 5:45· 6:26-30) Στον Ψαλμό 104 ένας δούλος του Θεού εξυμνεί τον Ιεχωβά Θεό επειδή προνοεί με τόση αφθονία για τα δένδρα του αγρού και για όλα όσα ζουν επάνω στη γη, περιλαμβανομένου και του ανθρώπου.

Επί πλέον ο Λόγος του Θεού μάς διαβεβαιώνει όχι ο Ιεχωβά είναι «ο πλάσας την γην και ποιήσας αυτήν, . . . όστις εστερέωσεν, αυτήν, έκτισεν αυτήν ουχί ματαίως,» αλλά «έπλασεν αυτήν δια να κατοικήται.» Πράγματι, για να κατοικείται, όχι να καταστρέφεται. Και ο Λόγος του επί πλέον μας διαβεβαιώνει: «Ο λόγος μου ο εξερχόμενος εκ του στόματος μου· δεν θέλει επιστρέψει εις εμέ κενός, αλλά θέλει επιτελέσει το θέλημα μου και θέλει ευοδωθή εις ό,τι αυτόν αποστέλλω.» Έτσι, μπορούμε να έχωμε πεποίθησι ότι ο Δημιουργός δεν θ’ αφήση ποτέ αυτή τη γη και όλο το ανθρώπινο γένος να καταστραφή.—Ησ. 45:18· 55:11.

Αποδεικνύεται συχνά αληθινό για τους ατελείς ανθρώπους ότι ‘η δύναμις δεν συνοδεύεται πάντοτε από τη θέλησι όπως και η θέλησις συχνά είναι χωρίς δύναμι.’ Μ’ άλλα λόγια, γενικά εκείνος που έχει λίγη δύναμι αισθάνεται συμπάθεια για εκείνους που έχουν ανάγκη βοηθείας. Αλλ’ αυτό δεν αληθεύει για τον Δημιουργό. Όχι μόνο θέλει να βοηθήση το ανθρώπινο γένος—τόσο πολύ μάλιστα ώστε έστειλε τον μονογενή του Υιό για να γίνη ο σωτήρας μας—αλλά έχει και αστείρευτη δύναμι και μέσα.—Ιωάν. 3:16.

Χωρίς αμφιβολία, δεν υπάρχει όριο στα ‘μέσα’ που διαθέτει, ο Θεός, στη σοφία του και στη δύναμί του. Δεν δημιούργησε αυτός στην αρχή τους έναστρους ουρανούς και τη γη; (Γέν. 1:1) Έπειτα σε έξη δημιουργικές περιόδους προετοίμασε τη γη για να γίνη μόνιμη κατοικία του ανθρώπου. Στη διάρκεια αυτών των περιόδων έκαμε το φως, σχημάτισε την ατμόσφαιρα, έκαμε να εμφανισθή η ξηρά και να βλαστήση η φυτική ζωή, δημιούργησε ζώα της θαλάσσης, του αέρα και της ξηράς και, τελικά, τον άνθρωπο, που αποτελεί κορωνίδα της δημιουργίας του.—Γεν. 1:3-28.

Η Βρεταννική Εγκυκλοπαιδεία (1974) παρετήρησε τα εξής: «Η Γη αποτελεί ιδεώδες μέσον για ζωή. Βρίσκεται ακριβώς στην κατάλληλη απόστασι από τον Ήλιο ώστε λαμβάνει ούτε πάρα πολύ μεγάλη ούτε πολύ μικρή ποσότητα ηλιακού φωτός. Στρέφεται περί τον άξονα της με την κατάλληλη ταχύτητα ώστε θερμαίνεται η πλευρά που έχει ημέρα και ψύχεται η πλευρά που έχει νύχτα. Ο όγκος της—και συνεπώς η βαρύτης της—είναι τόσος ώστε διακρατεί μια ευρεία ποικιλία μορίων, περιλαμβανομένων και των ελαφρότερων που αλλιώς θα εχάνοντο στο διάστημα. Το μαγνητικό της πεδίον εξαποστέλλει πίσω στο διάστημα τη μεγάλη ενεργητική ακτινοβολία του Ηλίου που αλλιώς θα κατέστρεφε τη ζωή.»

Τι άπειρη σοφία δείχνουν όλα αυτά τα γεγονότα σχετικά με τη γη και τα πλάσματα επάνω σ’ αυτήν! Ασφαλώς η σοφία που παρήγαγε όλα αυτά τα πράγματα μπορεί ν’ αντιμετωπίση κάθε πρόβλημα που μπορεί να προκαλέση ο άνθρωπος λόγω της ιδιοτέλειας του και της αγνοίας του!

Όπως η σοφία του Θεού, έτσι και η δύναμίς του είναι άπειρη. Ο ίδιος υπενθύμισε στον πατριάρχη Αβραάμ ότι είναι «Θεός ο Παντοκράτωρ.» Επί πλέον, ετέθη αυτή η ερώτησις στον Αβραάμ: «Είναι τι αδύνατον εις τον Ιεχωβά;» Πολλούς αιώνες αργότερα, ο Υιός του Θεού, ο Ιησούς Χριστός βεβαίωσε το ίδιο γεγονός όταν είπε: «Παρά τω Θεώ . . . τα πάντα είναι δυνατά.» Πράγματι, είναι ο Παντοκράτωρ, γεγονός για το οποίο η Βίβλος μάς μιλεί πάνω από εξήντα φορές.—Γεν. 17:1·18:14· Ματθ. 19:26.

Πώς θα το Πραγματοποιήση Αυτό ο Θεός;

Πώς θα ενεργήση ο Θεός για να σώση αυτή τη γη από εκείνους που προκαλούν μόλυνσι και ερήμωσι και να πραγματοποιήση ένα παγγήινο παράδεισο; Αυτό θα το κάμη με μια ενέργεια που θα περιλαμβάνη τρία στάδια. Κατ’ αρχήν, αφού η άγνοια και η ιδιοτέλεια βρίσκονται στη ρίζα του προβλήματος, ο Θεός στον παρόντα καιρό διεξάγει μια εκπαιδευτική εκστρατεία για να στρέψη τους ανθρώπους από την πορεία της αγνοίας και της ιδιοτελείας σε μια πορεία σοφίας και δικαιοσύνης. Μέσω του κηρύγματος των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού και της εκπαιδεύσεως ατόμων να γίνουν μαθηταί του Ιησού Χριστού, γίνονται μεγάλες αλλαγές στην προσωπικότητα των ανθρώπων. Αυτοί οι άνθρωποι προετοιμάζονται για ζωή στο νέο σύστημα του Θεού, όπου δεν θα υπάρχη πια το έγκλημα της μολύνσεως.—Ματθ. 24:14· 28:19, 20· Μάρκ. 12:29-31.

Αλλά για τον ένα ή τον άλλο λόγο η μεγάλη πλειονότης των ανθρώπων στη γη δεν ανταποκρίνονται στο κήρυγμα της βασιλείας του Θεού. Όλοι αυτοί θα παρέλθουν όταν ο Θεός κάμη το δεύτερο βήμα εναντίον τον εγκλήματος της μολύνσεως με το να επιφέρη μια ‘μεγάλη θλίψι’ στη διάρκεια της οποίας ‘θα διαφθείρη τους διαφθείροντας την γην.’—Ματθ. 24:21· Αποκάλ. 11:18.

Κάποτε στο παρελθόν, μέσω μιας δυναμικής ενεργείας, ο Ιεχωβά Θεός απήλλαξε τη γη απ’ εκείνους που τη μόλυναν και την κατέστρεφαν. Πότε συνέβη αυτό; Στον καιρό του κατακλυσμού του Νώε. Και ο Ιησούς και ο απόστολος Πέτρος παρέβαλαν τον κατακλυσμό των ημερών τον Νώε με το τέλος του παρόντος πονηρού συστήματος πραγμάτων. Ο Ιησούς περιέγραψε ότι στο τέλος θα είναι «θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει.» Αυτή η θλίψις θα φθάση στο αποκορύφωμα της με τον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορας,» στον Αρμαγεδδώνα.—Ματθ. 24:21, 37-39· 2 Πέτρ. 3:3-13· Αποκάλ. 16:14-16.

Με την καταστροφή όλων αυτών που εναντιώνονται στον Θεό και στη δίκαιη διακυβέρνησί του, θ’ ανοίξη ο δρόμος για να κάμη ο Θεός το τρίτο μεγάλο βήμα σχετικά με το πρόβλημα της μολύνσεως. Αυτό είναι η μεταμόρφωσις της γης σ’ έναν παράδεισο, τον οποίον θ’ απολαμβάνουν άτομα με καθαρή ζωή, περιλαμβανομένων κι εκείνων που θα έχουν επιζήσει από τη ‘μεγάλη θλίψι’ λόγω της πίστεως και της αγάπης των για τον Θεό και τη δικαιοσύνη του. Τότε θα εκπληρωθή η προσευχή που πολύν καιρό τώρα επαναλαμβάνουν οι μαθηταί του Χριστού: «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημα σου, ως εν ουρανώ και επί της γης.»—Ματθ. 6:9, 10.

Τι συνθήκες θα επικρατούν τότε, όταν το θέλημα του Θεού θα γίνεται στη γη όπως στον ουρανό; Η Αγία Γραφή απαντά ότι όταν γίνεται το θέλημα του Θεού στη γη, τότε ο Θεός «θέλει εξαλείψει . . . παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον διότι τα πρώτα παρήλθον.»—Αποκάλ. 21:4.

Αλλά Πότε;

Παραμένει, όμως, το μεγάλο ερώτημα, Ποτέ θ’ αναλάβη ο Θεός αυτή την ενέργεια;

Ο Λόγος του περιέχει την εξής αρχή: «Χρόνος είναι εις πάντα.» Επομένως «ότε . . . ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού, όστις εγεννήθη εκ γυναικός.»—Εκκλησ. 3:1· Γαλ. 4:4.

Ομοίως και σήμερα, ‘έφθασε το πλήρωμα του χρόνου’ για ν’ αναλάβη ο Θεός δράσι εναντίον των εχθρών του, περιλαμβανομένων κι εκείνων που καταστρέφουν τη γη. Πώς το γνωρίζομε; Από την εκπλήρωσι πάρα πολλών προφητειών στη γενεά μας. Έχομε δει πολέμους, πείνες, λοιμούς, σεισμούς και αύξησι ανομίας που ο Ιησούς είπε ότι θα εχαρακτήριζαν τον καιρό της παρουσίας του και του τέλους αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων.—Ματθ. 24:1-22· Αποκάλ. 6:1-8.

Δεν πρόκειται ο Θεός να περιμένη μέχρις ότου οι άνθρωποι κάμουν αυτό τον πλανήτη αδύνατο να κατοικηθή κι εξαλείψουν την ανθρωπότητα από την επιφάνεια του με πυρηνικό πόλεμο. Το γεγονός ότι αυτά τα πράγματα αποτελούν μια σαφή δυνατότητα στο εγγύς μέλλον κάνει πολλά άτομα ν’ ανησυχούν. Αλλ’ έχοντας υπ’ όψιν το ενδιαφέρον του Θεού για τη γη, μπορούμε να έχωμε την πεποίθησι ότι θ’ αναλάβη δράσι πριν αυτή η πιθανότης γίνη πραγματικότης.

Θα Κάμετε Κάτι Σχετικά μ’ Αυτό;

Δεν σας ελκύει η προοπτική ζωής σε μια παραδεισένια γη; Είναι οπωσδήποτε μέσα στα όρια των δυνατοτήτων σας. Μπορείτε να ελπίζετε να το δήτε—αν κάμετε κάτι γι’ αυτό! Πρέπει ν’ ακολουθήσετε τη συμβουλή που έδωσε προ πολλού ο Θεός: «Ζητείτε τον Ιεχωβά . . . Ζητείτε δικαιοσύνην, ζητείτε πραότητα, ίσως σκεπασθήτε εν τη ημέρα της οργής του Ιεχωβά.» Το να ζητήτε τον Ιεχωβά σημαίνει να γνωρισθήτε μαζί του, με τις ιδιότητες του, με τους σκοπούς του και με το θέλημα του για σας, και όλ’ αυτά τα έχει αποκαλύψει στον Λόγο του, την Αγία Γραφή. Το να ζητήτε δικαιοσύνη σημαίνει να μάθετε τις δίκαιες αρχές του Θεού σχετικά με τη δικαιοσύνη, την εντιμότητα και την αμεροληψία και να συμμορφώσετε τη ζωή σας μ’ αυτές. Το να ζητήτε πραότητα σημαίνει να καλλιεργήτε μια ήπια, ταπεινή και ευδίδακτη διανοητική στάσι.—Σοφον. 2:3.

Αφού σύντομα πρόκειται ο Θεός ν’ αναλάβη δράσι εναντίον εκείνων που καταστρέφουν τη γη, τώρα είναι καιρός να κάμετε αυτές τις αλλαγές στη ζωή σας. Δεν έχετε καιρό για χάσιμο. Τώρα είναι η ‘ημέρα σωτηρίας’ για σας. Οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά στην περιοχή σας είναι πρόθυμοι να σας βοηθήσουν—2 Κορ. 6:2.

[Υποσημειώσεις]