Κεφάλαιο 15

Ο Δούλος που Δεν Συγχωρούσε

ΣΑΣ έχει κάμει κάποιος ποτέ κάτι κακό;—Σας επείραξε ή σας είπε κάποιο σκληρό λόγο;—Αυτό σας έκαμε να στενοχωρηθήτε, δεν είν’ έτσι;—

Όταν συμβή κάτι σαν κι αυτό, θα πρέπει μήπως να φερθήτε στο άλλο άτομο με τον ίδιο σκληρό τρόπο που σας φέρθηκε;—Πολλοί άνθρωποι θα ενεργούσαν με τον ίδιο τρόπο.

Ο Μέγας Διδάσκαλος δίδαξε ότι πρέπει να συγχωρούμε αυτούς που μας κάνουν κακό. Ο Ιησούς, για να δείξη στους μαθητάς του πόσο πολύ σπουδαίο είναι να συγχωρούμε, είπε μια ιστορία. Θέλετε να την ακούσετε;—

Μια φορά ήταν ένας βασιλιάς. Ήταν καλός βασιλιάς. Ήταν πολύ ευγενής. Δάνειζε ακόμη και χρήματα στους δούλους του όταν χρειάζονταν βοήθεια.

Αλλά ήλθε ο καιρός που ο βασιλιάς θέλησε να πάρη τα χρήματά του. Κάλεσε, λοιπόν, τους δούλους του που του ώφειλαν χρήματα και τους ζήτησε να τον πληρώσουν. Ήλθε μέσα ένας άνθρωπος που ώφειλε στον βασιλιά εξήντα εκατομμύρια αργυρά νομίσματα! Αυτά είναι πολλά χρήματα. Είναι περισσότερα χρήματα απ’ όσα είχα σε όλη μου τη ζωή.

Αυτός ο δούλος είχε σπαταλήσει τα χρήματα του βασιλιά και δεν είχε τίποτε για να τα ξεπληρώση. Ο βασιλιάς, λοιπόν, έδωσε οδηγίες να πωληθή ο δούλος. Ο βασιλιάς είπε, επίσης, να πωλήσουν τη γυναίκα του δούλου και τα παιδιά του και ό,τι είχε ο δούλος. Κατόπιν με τα χρήματα που θα έπαιρναν από την πώλησι θα πληρωνόταν ο βασιλιάς. Πώς φαντάζεσθε να αισθάνθηκε ο δούλος απ’ αυτό;—

Ο δούλος παρεκάλεσε τον βασιλιά: ‘Παρακαλώ, μη το κάμης αυτό. Δώσε μου περισσότερο χρόνο και θα πληρώσω όλα όσα σου χρεωστώ.’ Αν ήσασταν ο βασιλιάς, τι θα είχατε κάμει με τον δούλο;—

Ο καλός βασιλιάς λυπήθηκε πολύ τον δούλο του. Είπε, λοιπόν, στον δούλο ότι δεν χρειαζόταν να επιστρέψη τα χρήματα. Δεν χρειαζόταν να επιστρέψη κανένα από τα εξήντα εκατομμύρια νομίσματα! Πόσο ευτυχή θα έπρεπε αυτό να κάμη τον δούλο!

Αλλά τι έκαμε κατόπιν ο δούλος; Βγήκε έξω και βρήκε έναν άλλο δούλο που του χρεωστούσε μόνο εκατό νομίσματα. Αυτά δεν είναι καθόλου πολλά χρήματα όταν συγκριθούν με τα εξήντα εκατομμύρια. Ο άνθρωπος άρπαξε τον σύνδουλό του από τον λαιμό και άρχισε να τον πνίγη. Και του είπε: ‘Να μου επιστρέψης τα εκατό νομίσματα που μου χρωστάς.’

Μπορείτε να φαντασθήτε ένα άτομο να κάνη κάτι σαν κι αυτό;—Στον δούλο αυτό είχε χαρίσει τόσο πολλά ο καλός βασιλιάς. Και τώρα πήγε και ζητούσε από ένα σύνδουλο να του επιστρέψη εκατό νομίσματα. Αυτό δεν έπρεπε να το κάμη.

Ο δούλος που χρεωστούσε μόνο εκατό νομίσματα ήταν φτωχός. Δεν μπορούσε να επιστρέψη τα χρήματα αμέσως. Έπεσε, λοιπόν, στα πόδια του συνδούλου και τον παρακαλούσε: ‘Παρακαλώ δώσε μου περισσότερο χρόνο και θα σου επιστρέψω ό,τι σου χρωστώ.’ Έπρεπε ο άνθρωπος να είχε δώσει περισσότερο χρόνο στον σύνδουλό του;—Θα το είχατε κάμει αυτό εσείς;—

Αυτός ο άνθρωπος δεν θα ήταν καλός όπως ήταν ο βασιλιάς. Και επειδή ο σύνδουλός του δεν μπορούσε να τον πληρώση τον έρριξε στη φυλακή. Ασφαλώς δεν συγχωρούσε.

Άλλοι δούλοι είδαν όλο εκείνο που συνέβη. Το είπαν στο βασιλιά. Ο βασιλιάς θύμωσε πολύ με τον δούλο που δεν συγχωρούσε. Τον κάλεσε, λοιπόν, και του είπε: ‘Πονηρέ δούλε, δεν σου χάρισα ό,τι μου χρωστούσες; Δεν έπρεπε και συ να χαρίσης στον σύνδουλό σου;’

Θα έπρεπε να είχε μάθει ένα μάθημα από τον καλό βασιλιά. Αλλά δεν έμαθε. Τώρα, λοιπόν, ο βασιλιάς έρριξε στη φυλακή τον δούλο που δεν συγχωρούσε ώσπου να του επιστρέψη τα εξήντα εκατομμύρια νομίσματα. Και, φυσικά, στη φυλακή δεν θα μπορούσε ποτέ να κερδίση τα χρήματα για να τα επιστρέψη. Θα έμενε, λοιπόν, εκεί ώσπου να πεθάνη.

Όταν ο Ιησούς σταμάτησε να λέγη την ιστορία του είπε ακολούθους του: ‘Με τον ίδιο τρόπο θα φερθή επίσης ο ουράνιος Πατέρας μου σε σας, αν δεν συγχωρήτε ο καθένας τον αδελφό σας από την καρδιά σας.’—Ματθαίος 18:21-35.

Όλοι οφείλομε στον Θεό πάρα πολλά. Οτιδήποτε καλό έχομε προέρχεται από τον Θεό. Η ζωή μας προέρχεται από τον Θεό, αλλά επειδή κάνομε κακά πράγματα θα μπορούσε να μας την αφαιρέση. Ποτέ, σε όλη μας τη ζωή, δεν θα μπορούσαμε να κερδίσωμε αρκετά χρήματα για να πληρώσωμε στον Θεό ό,τι του οφείλομε.

Αν συγκρίνωμε με ό,τι εμείς οφείλομε στον Θεό, οι άλλοι άνθρωποι μας οφείλουν πολύ λίγα. Εκείνο που μας οφείλουν είναι σαν τα εκατό αργυρά νομίσματα που ο ένας δούλος ώφειλε στον άλλο. Αλλά τα όσα οφείλομε στον Θεό είναι σαν τα εξήντα εκατομμύρια αργυρά νομίσματα που ο δούλος ώφειλε στον βασιλιά.

Ο Θεός είναι πολύ καλός. Μολονότι έχομε κάνει κακά πράγματα θα μας συγχωρήση. Δεν θα μας αναγκάση να πληρώσωμε με το να μας αφαιρέση για πάντα τη ζωή. Αλλά μας συγχωρεί μόνο αν πιστεύωμε στον Υιό του Ιησού και αν συγχωρούμε άλλους ανθρώπους που μας κάνουν κακό. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το σκεπτώμεθα, δε νομίζετε;—

Αν, λοιπόν, κάποιος κάνη κάτι κακό σε σας, αλλά κατόπιν λέγει ότι, λυπάται, τι θα κάμετε; Θα τον συγχωρήσετε;—Τι θα κάμετε αν αυτό συμβή πολλές φορές; Θα εξακολουθήσετε να τον συγχωρήτε;—

Αν είμεθα εμείς το άτομο που ζητούσε να το συγχωρήσουν, θα θέλαμε να μας συγχωρήση το άλλο άτομο, δεν είν’ έτσι;—Θα πρέπει να κάμωμε το ίδιο γι’ αυτόν. Δεν θα πρέπει απλώς να λέμε ότι τον συγχωρούμε, αλλά πρέπει να τον συγχωρούμε πραγματικά από την καρδιά μας. Όταν το κάνωμε αυτό, δείχνομε ότι πραγματικά θέλομε να είμεθα ακόλουθοι του Ιησού.

(Για να τονίσετε τη σπουδαιότητα του να συγχωρούμε, διαβάστε επίσης Ματθαίος 6:14, 15. Λουκάς 17:3, 4 και Παροιμίαι 19:11.)