Είσθε Ώριμος;

ΕΙΣΘΕ ώριμος; Αν ναι, τότε είσθε πλήρως ανεπτυγμένος, ικανός να κάνετε έργον ανδρός ή γυναικός στην κοινότητά σας. Εμάθατε να συλλέγετε πληροφορίες, να στοχάζεσθε πάνω σ’ αυτές και να συνάγετε συμπεράσματα απ’ αυτές. Αν είσθε ώριμος, μπορείτε ν’ αντιμετωπίζετε δύσκολα προβλήματα χωρίς να χάνετε την ισορροπία σας. Μπορείτε να υπομένετε εξάψεις χωρίς να χάνετε την ψυχραιμία σας. Δεν αθυμείτε ούτε θίγεσθε εύκολα. Η γνώσις σας από τον λόγον του Θεού είναι περιεκτική, η ικανότης σας να βοηθήτε άλλους είναι αποτελεσματική, και η εφαρμογή των Γραφικών αρχών από σας στην ίδια σας ζωή είναι παραδειγματική. Ναι, όλ’ αυτά εμπεριέχονται στο να είσθε ώριμοι.

Ο όρος «ώριμος» έχει την έννοια του να είναι κανείς πλήρως ανεπτυγμένος, τελείως εξελιγμένος. Είναι η κατάστασις που περιγράφεται κατά καιρούς μέσα στην Αγ. Γραφή ως πλήρης ή τελεία. Μόνο με το να φθάσωμε σε ωριμότητα μπορούμε να κατανοήσωμε τον σκοπό της υπάρξεώς μας, εκπληρώνοντας κατάλληλα όλες τις υποχρεώσεις μας και τις ευθύνες.​—Ματθ. 5:48· 1 Κορ. 13:10.

Υπάρχουν τέσσερες απόψεις περί ωριμότητος, που αφορούν τους Χριστιανούς: φυσική, διανοητική, συναισθηματική και πνευματική. Η φυσική ωριμότης δεν μπορεί να επισπευσθή. Το πολύ μπορούμε μόνο να συνεργασθούμε με τη δύναμι της ζωής που την επιφέρει. Αλλ’ η διανοητική, η συναισθηματική και η πνευματική ωριμότης μπορούν να επιταχυνθούν, ανάλογα με τη διανοητική διάθεσι του ατόμου και του περιβάλλοντός του. Έπειτα η φυσική ωριμότης είναι κάτι εντελώς χειροπιαστό, ενώ η διανοητική, η συναισθηματική και η πνευματική ωριμότης είναι σχετικά, εξαρτώμενα από τις συνθήκες. Στην εποχή τους ο Μωάμεθ κι ο Καρλομάγνος εθεωρούντο διανοητικώς ώριμοι, κι ωστόσο ο ένας ήταν αγράμματος ο δε άλλος μόλις μπορούσε να γράψη τ’ όνομά του.

ΦΥΣΙΚΗ ΩΡΙΜΟΤΗΣ

Η φυσική ωριμότης δεν είναι επιτακτική για την πνευματική ωριμότητα, μολονότι αποτελεί μεγάλο βοήθημα και χωρίς αυτήν οι ενέργειες ενός ατόμου είναι σε κάποιο βαθμό περιωρισμένες. Λόγου χάριν, υπάρχουν απαιτήσεις ελαχίστου ορίου ηλικίας για να γίνη κανείς μέλος μιας οικογενείας Μπέθελ και για να δώση μια δημοσία Γραφική διάλεξι. Παρατηρείται έτσι ότι ο χρόνος αποτελεί ένα πολύ βασικό στοιχείο στη φυσική ωριμότητα και δεν μπορεί ν’ αγνοηθή. Συνήθως, η φυσική ωριμότης είναι συνδεδεμένη με την ενηλικίωσι, μολονότι ωρισμένοι φυσιολόγοι ισχυρίζονται ότι το ανθρώπινο σώμα εξακολουθεί ν’ αναπτύσσεται ώσπου να φθάση στην ηλικία των τριάντα ετών.

Η πορεία της φυσικής ωριμάνσεως μπορεί να λεχθή ότι αρχίζει κατά τη σύλληψι. Η μητρική στοργή αποτελεί ένα πολύ ζωτικόν παράγοντα, ειδικά στην αρχή της ζωής· πραγματικά, απ’ τον καιρό της συλλήψεως ακόμη, διότι αν είναι ένα ανεπιθύμητο βρέφος τότε γεννάται μ’ ένα ελάττωμα. Οι παιδίατροι ισχυρίζονται ότι η μητέρα δεν χρειάζεται να ενδιαφερθή και τόσο για το ποιο ακριβώς είδος βρεφικής τροφής θα χρησιμοποιήση ή πότε ακριβώς θα δώση τροφή στο βρέφος της όσο για το να λάβη το βρέφος άφθονη μητρική στοργή.

Η συνεργασία με την έμφυτη ζωική δύναμι για φυσική ωριμότητα απαιτεί, επίσης, να φροντίζουν οι γονείς, ώστε τα τέκνα των να λαμβάνουν, όχι μόνο αρκετή τροφή, αλλά και το ορθό είδος τροφής. Τα τερπνά εδέσματα, που γαργαλίζουν τον ουρανίσκο, όπως είναι τα ζυμαρικά, τα ζαχαρωτά, και λοιπά, μολονότι κάνουν ένα παιδί να προσθέση βάρος, μπορεί να το κάμουν να είναι ελαττωματικό από άλλες απόψεις.

Για φυσική ωριμότητα τα παιδιά χρειάζονται, επίσης, άσκησι, κάτι που παραμελείται πολύ σε μερικές χώρες, ένεκα όλων των ευκολιών του συγχρόνου αυτού αιώνος. Μολονότι τα παιδιά λαμβάνουν σωματική άσκησι από τα υγιή παιγνίδια υπάρχουν επίσης κι άλλοι τρόποι, με τους οποίους ενισχύονται οι μυώνες, όπως είναι η επωφελής κόπωσις, με την ενασχόλησι στη Χριστιανική διακονία και το απλό βάδισμα, στο σχολείο ή στο γωνιαίο παντοπωλείο. Οι πρακτικοί γονείς, λοιπόν, θ’ αφήνουν τα παιδιά τους να πεζοπορούν σε μια λογική απόστασι, αντί να τα μεταφέρουν πάντοτε με το οικογενειακό αυτοκίνητο. Γιατί να στερήτε τα τέκνα σας από υγιεινή σωματική άσκησι, και συγχρόνως να δίνετε σ’ αυτά τη μάταιη ιδέα ότι υπάρχετε αποκλειστικά για την ωφέλειά των;

Η ανάπαυσις κι ο ύπνος, επίσης, δεν πρέπει να παραμελούνται, για να μη παρεμποδίζεται η πρόοδος προς τη φυσική ωριμότητα. Οι συνήθειες της συγχρόνου ζωής αποστερούν τα παιδιά από τον αναγκαίον ύπνο. Ιδιαίτερα, η παρακολούθησις τηλεοράσεως συχνά υποκλέπτει από τα παιδιά ώρες, οι οποίες έπρεπε να δαπανηθούν σε ανάπαυσι και ύπνο.

Σε όλα αυτά υπάρχει ένα μάθημα για τους ενήλικας, των οποίων η φυσική υγεία δεν είναι το άπαντον που ποθείται. Δώστε αρκετή—αλλ’ όχι και πάρα πολλή—προσοχή στην κατάλληλη τροφή, σε επαρκή σωματική άσκησι, ανάπαυσι και ύπνο και θα μπορήτε καλύτερα να εκπληρώνετε τις υποχρεώσεις σας.

ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΩΡΙΜΟΤΗΣ

Υπό αυστηρή έννοια, η διανοητική ωριμότης σχετίζεται πρωτίστως με τη διάνοια ως μέσον σκέψεως, για ν’ αντιλαμβάνεται τα γεγονότα, για την εκτέλεσι συγκρίσεων, για την εξαγωγή συμπερασμάτων και κατόπιν για την εκδήλωσι αποφάσεως να γίνη κάποια ενέργεια σχετικώς μ’ αυτά. Ο χρόνος είναι ένας μείζων, αν και όχι άκαμπτος, παράγων στην επίτευξι διανοητικής ωριμότητος. Πρώτα οι γονείς και ύστερα οι διδάσκαλοι έχουν την ευθύνη του να κατευθύνουν και να υποβοηθούν τα καθήκοντα των παιδιών για να φθάσουν σε διανοητική ωριμότητα. Εν τούτοις, πρέπει να υπάρχη θέλησις για συνεργασία από μέρους του παιδιού, αν πρόκειται ν’ αποκτηθή διανοητική ωριμότης.

Όπως και στη φυσική ωριμότητα, η στοργή από μέρους των κηδεμόνων του παιδιού παίζει ένα ζωτικό ρόλο στην πρόοδο που γίνεται προς τη διανοητική ωριμότητα. Αφ ενός, κάνει τους γονείς και διδασκάλους πιο διακριτικούς και πιο αποδοτικούς εκπαιδευτάς, και αφ’ ετέρου, η στοργή δίνει στο παιδί ενθάρρυνσι καθώς και την κινητήριο δύναμι προς μάθησιν.

Φυσικά, για διανοητική ωριμότητα το παιδί πρέπει να έχη, επίσης, διανοητική τροφή του ορθού είδους. Εκτός από τα όσα το παιδί μαθαίνει από τα σχολικά βιβλία, επηρεάζεται και βοηθείται ή παρακωλύεται από το διανοητικό επίπεδο του περιβάλλοντός του. Οι γονείς, λοιπόν, πρέπει να προσέχουν το λεξιλόγιό τους και τον τρόπο της ομιλίας των. Η Αγία Γραφή, εκτός από την αξία της για την απόκτησι συναισθηματικής και πνευματικής ωριμότητος, εξαιτίας του τρόπου, με τον οποίον είναι γραμμένη, στην πιο κατάλληλη γλώσσα και με τον πιο σαφή στοχασμό και τη λογική, αποτελεί εξαίρετο βοήθημα για την απόκτησι διανοητικής ωριμότητος. Βοηθεί στην καλλιέργεια της ικανότητος του σκέπτεσθαι. Αυτό είναι κάτι που πρέπει ειδικά να το ενθυμούνται οι ενήλικοι, οι οποίοι μπορεί να μην είναι σε θέσι να φοιτήσουν σε σχολείο, αλλά θα ήθελαν να καλλιεργήσουν μια σαφή ικανότητα σκέψεως, προσλαμβάνοντας γνώσι από την ανάγνωσι, την παρατήρησι και την πείρα και φθάνοντας σε ορθά συμπεράσματα.​—Παροιμ. 2:10, 11· 2 Πέτρ. 3:1.

Η συναισθηματική ωριμότης απαιτεί ωρισμένη δόσι φυσικής και διανοητικής ωριμότητος. Οι Γραφικές αρχές παρέχουν την καλύτερη βοήθεια για την επίτευξι συναισθηματικής ωριμότητος. Έχει ορισθή ως η ικανότης του να διάγη κανείς αρμονικά με τους συντρόφους του με ελάχιστες προστριβές. Η ουσία της ωριμότητος αυτής είναι οι δύο Γραφικές απαιτήσεις περί αγάπης προς τον πλησίον και ασκήσεως εγκρατείας.​—Μάρκ. 12:31· Γαλ. 5:22, 23· 2 Πέτρ. 1:6.

Όπως είναι ουσιώδης η στοργή για τη φυσική και διανοητική ωριμότητα, ακόμη πιο ουσιώδης είναι για τη συναισθηματική ωριμότητα. Πραγματικά, θα μπορούσε να λεχθή ότι τα παιδιά δεν ωριμάζουν συναισθηματικά, αν δεν ανατραφούν σ’ ένα κλίμα αγάπης. Επίσης, τα παιδιά πρέπει να διδαχθούν ν’ ασκούν τα ίδια αγάπη, να λαμβάνουν υπ’ όψι τους άλλους. Πρέπει να εκπαιδεύωνται με αρχές δικαιοσύνης κι ευθύτητος, πρέπει να μάθουν να υποτάσσωνται στην εξουσία και να κατανοούν ότι όλες οι ελευθερίες είναι σχετικές. Εκεί, όπου οι γονείς απέτυχαν σ’ αυτές τις κατευθύνσεις, το άτομο θα μπορούσε να φθάση σε συναισθηματική ωριμότητα με την εφαρμογή των Γραφικών αρχών και με τη βοήθεια του πνεύματος του Θεού και άλλων βοηθημάτων που παρεσχέθησαν δια θείας προβλέψεως. Εκτός από τις σαφείς και ρητές εντολές του λόγου του Θεού σχετικά με το τι απαιτείται από μας στο ν’ αγαπούμε τον εαυτό μας και τον πλησίον μας, η Γραφή περιέχει και πολλά ωραία παραδείγματα που πρέπει ν’ ακολουθούνται και πολλά προειδοποιητικά παραδείγματα πραγμάτων που πρέπει ν’ αποφεύγωνται, τα οποία είναι όλα συντελεστικά στο να φθάσωμε σε συναισθηματική ωριμότητα.

Η συναισθηματική ωριμότης περιλαμβάνει, επίσης, ικανοποιητική σεξουαλική προσαρμογή. Το συναισθηματικά ώριμο άτομο δεν απατάται, είτε νυμφευμένο είναι είτε άγαμο. Αν το άτομο είναι άγαμο, παραμένει αγνό, αποφεύγοντας την πορνεία. Αν είναι νυμφευμένο, περιορίζει το σεξουαλικό ενδιαφέρον του στον ιδικό του ένα σύντροφο, στην ιδική του σάρκα.​—1 Κορ. 6:18· Παροιμ. 5:15.

Το συναισθηματικά ώριμο άτομο είναι ικανό ν’ ασκή εγκράτεια άσχετα με τις περιστάσεις. Δεν χάνει τη διάθεσί του ούτε υποκύπτει σε πάθος κάτω από πειρασμό. Κι εδώ πάλι δεν έχομε καλύτερη βοήθεια από τον λόγον του Θεού με τις ρητές εντολές του, τα αίτια και τα παραδείγματα, όλα ενωμένα στο να μας ενισχύσουν ν’ ασκούμε εγκράτεια.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΩΡΙΜΟΤΗΣ

Η πνευματική ωριμότης είναι η πιο σπουδαία απ’ όλες, διότι εμπερικλείει όχι μόνο την παρούσα ζωή μας αλλά και τη μελλοντική μας τύχη. (1 Τιμ. 4:8) Ο «Χριστιανικός κόσμος» διόλου σχεδόν δεν στοχάζεται την πνευματική ή θρησκευτική ωριμότητα. Γι αυτό και η αύξησις του αριθμού μελών των εκκλησιών δεν είχε καμμιά επίδρασι στον ηθικό τόνο της κοινωνίας. Ένα κοινό μέλος εκκλησίας αδυνατεί να εξηγήση την αιτία των πεποιθήσεών του, η δε διαγωγή του δεν είναι διαφορετική απ’ τη διαγωγή εκείνων που δεν πηγαίνουν στην εκκλησία.

Αλλ’ η αληθινή Χριστιανοσύνη ενδιαφέρεται για την πνευματική ωριμότητα, διότι είναι επιβεβλημένη για τη διακράτησι της ακεραιότητος. Γι αυτό και οι Γραφές τονίζουν συνεχώς τη σπουδαιότητα και την ανάγκη της:

«Αγρυπνείτε, στέκεσθε εν τη πίστει· ανδρίζεσθε, ενδυναμούσθε.» «Γίνεσθε . . . τέλειοι . . . εις τας φρένας.» «Ας φερώμεθα προς την τελειότητα.» Ο σκοπός ακριβώς του Θεού που επρομήθευσε αποστόλους, προφήτας, ποιμένας και διδασκάλους είναι για να καταστή δυνατόν οι Χριστιανοί να «καταντήσωμεν πάντες εις την ενότητα της πίστεως, και της επιγνώσεως του Υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού· δια να μη ήμεθα πλέον νήπιοι.»​—1 Κορ. 16:13· 14:20· Εβρ. 6:1· Εφεσ. 4:11-14.

Κατά ποιους τρόπους είναι διάφορος ένας ώριμος Χριστιανός από έναν ανώριμο; Ο ανώριμος Χριστιανός αναγινώσκει την Αγ. Γραφή και τα βοηθήματα μελέτης της Γραφής μόνο κατά τον καιρό που βρίσκει, πράγμα που γίνεται σπάνια. Ο ώριμος Χριστιανός δεν αρκείται στο να τ’ αναγινώσκη απλώς αυτά, αλλά τα μελετά για να κάμη την πληροφορία δική του και να μπορή να την εξηγήση καθαρά στους άλλους. Προγραμματίζει χρόνον για τη μελέτη του.​—2 Τιμ. 2:15.

Ο ανώριμος Χριστιανός επιτρέπει στην κακοκαιρία να τον εμποδίση από το να παρακολουθή συναθροίσεις της Χριστιανικής εκκλησίας, έρχεται αργά κι απροετοίμαστος για να λάβη μέρος, κι αναχωρεί ευθύς μετά τη συνάθροισι. Ο ώριμος Χριστιανός προετοιμάζεται, έρχεται τακτικά, άσχετα με τον καιρό, λαμβάνει ενεργόν μέρος στη συνάθροισι κι αργοπορεί ύστερα για να συναναστραφή και να ενθαρρύνη τους άλλους.​—Εβρ. 10:23-25.

Ο ανώριμος Χριστιανός κηρύττει σπασμωδικά και αρκείται στο να ομιλή και να διαθέτη έντυπα. Ο ώριμος Χριστιανός υπηρετεί τακτικά σε όλες τις μορφές της διακονίας, είναι επιδέξιος στο να διδάσκη, κάνει επανεπισκέψεις κι επιτυγχάνει αποτελέσματα. Και περισσότερο ακόμη, βοηθεί στο να εκπαιδευθούν κι άλλοι στη διακονία.​—Ρωμ. 15:1-3.

Ο ανώριμος Χριστιανός προσβάλλεται εύκολα, και είναι πρόθυμος να συμβιβασθή, να υποκύψη σε πειρασμό, να δείξη φόβον ανθρώπου και να φθάση στα άκρα. Ο ώριμος Χριστιανός είναι συγχωρητικός, εκδηλώνει την καρποφορία του πνεύματος, είναι δυνατός και τηρεί ισορροπία, αποφεύγοντας τα άκρα. Μακριά από το ν’ αφήνη εξωτερικές επιρροές να τον διακυβερνούν, καθοδηγείται από αρχές. Συνεχώς εκζητεί πρώτα τη βασιλεία του Θεού κι αφήνει τα συμφέροντα αυτής να κυριαρχούν στη ζωή του, στις οικογενειακές του υποθέσεις, στην κοσμική του απασχόλησι και στις ώρες της αναψυχής του. Τηρεί κάθε πράγμα στη θέσι του δεν αφήνει την κοσμική του εργασία να τον παρασύρη, ούτε αφήνει την αναψυχή του να τον κυριαρχήση σαν μια έμμονη ενασχόλησις. Δεν απασχολείται τόσο στο κήρυγμα προς τους άλλους ώστε να παραμελή τον εαυτό του ή την οικογένειά του. Το ώριμο άτομο έχει ευσέβεια με αυτάρκεια και σκέπτεται τους άλλους και όχι μόνο του εαυτό του. Με αυτό το κριτήριον, είσθε σεις ώριμος; Αναμφιβόλως είσθε ώριμος από μερικές απόψεις, αν και όχι από άλλες. Επιζητήστε επιμελώς ν’ ασκήσετε την ωριμότητα που σας λείπει.​—1 Τιμ. 6:6· 1 Πέτρ. 1:13.

ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ

Ο πιο σπουδαίος και μοναδικός παράγων στην επίτευξι καθώς και στη διατήρησι πνευματικής ωριμότητος είναι το βάθος της αφοσιώσεως. Ως τον βαθμό που είναι αληθινά βαθιά η αφοσίωσίς μας, θα επωφεληθούμε απ’ τα διάφορα βοηθήματα που επρομήθευσε ο Θεός για να μας βοηθήση να φθάσωμε σε ωριμότητα: τον λόγον του, την ορατή του οργάνωσι, το άγιό του πνεύμα ή ενεργό δύναμι και την προσευχή. Με άλλα λόγια, θα έχωμε πάντοτε ζωηρή συναίσθησι της πνευματικής μας ανάγκης.​—Ματθ. 5:3.

Μεταξύ των πρωτίστων ουσιωδών στοιχείων για την απόκτησι πνευματικής ωριμότητος είναι η πνευματική τροφή, αυτό δε σημαίνει να μελετούμε τη Γραφή και τα βοηθήματα εκείνα, που επρομήθευσε ο Θεός για να μας καταστήση ικανούς να την κατανοούμε κατάλληλα. Υπάρχουν τόσο πολλά για να διαβάσωμε και τόσο πολλά για να μελετήσωμε, υπάρχουν τόσο πολλές συναθροίσεις για να προετοιμασθούμε και να τις παρακολουθήσωμε, ώστε δεν έχομε καιρό ή ενέργεια να διαθέσωμε για μηδαμινά πράγματα. Το ν’ αναγινώσκη κανείς ανώτερη κριτική είναι σαν να παίρνη λίγο-λίγο δηλητήριο. Μια τέτοια νοσηρή περιέργεια μπορεί να προξενήση τον θάνατό μας, πνευματικώς και τελικά φυσικώς. Η ανάγνωσις μυθιστορημάτων είναι σαν να κάνωμε το γεύμα μας από ζυμαρικά ή ζαχαρωτά. Μπορεί να είναι ευχάριστο στη γεύσι, αλλ’ η καλή πνευματική τροφή χρειάζεται για την πνευματική υγεία.​—Ματθ. 4:4.

Η συναναστροφή με τον ωργανωμένο λαό του Θεού, επίσης, επιβάλλεται για πνευματική ωριμότητα, κι αυτό για πολλούς λόγους. Η οργάνωσις του Θεού μάς προμηθεύει πνευματική τροφή, χωρίς την οποία δεν θα μπορούσαμε να ωριμάσωμε πνευματικώς. Μας παρέχει, επίσης, φιλάγαθη φροντίδα και στοργή σαν μητέρα, τα οποία χρειαζόμεθα εμείς ως Χριστιανοί για να ευδοκιμήσωμε, το πράττει δε αυτό με τις διάφορες εκκλησιαστικές συναθροίσεις και τις μεγάλες συνελεύσεις. Μας παρέχει ευκαιρίες για πνευματική άσκησι, για την κήρυξι των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού, και μας εκπαιδεύει γι’ αυτή τη δράσι. Εδώ ιδιαίτερα δείχνομε ότι είμεθα ώριμοι Χριστιανοί. Ο ώριμος Χριστιανός είναι ικανός να «σταθή,» πλήρως ενδεδυμένος την πανοπλίαν του Θεού κι εξησκημένος στον χειρισμό της μαχαίρας του πνεύματος, του λόγου του Θεού. Προσέχει την εντολή του αποστόλου «Κήρυξον τον λόγον· επίμενε εγκαίρως, ακαίρως.»​—Εφεσ. 6:14-17· 2 Τιμ. 4:2.

Τελικά δε, για πνευματική ωριμότητα χρειαζόμεθα και το πνεύμα του Θεού και το να επικοινωνούμε με τον Θεό δια προσευχής, τα δύο δε αυτά είναι σχετικά. Λαμβάνομε το πνεύμα του Θεού με τη μελέτη του λόγου του, με τη συναναστροφή με την οργάνωσί του, με τη δράσι στην υπηρεσία του και με το να τα ζητούμε απ’ αυτόν μέσω προσευχής. Όσο για την προσευχή, αυτή μας τηρεί σε επαφή με τον Θεό, μας καθαρίζει από μια αίσθησι ενοχής, και μας δίνει παρηγοριά κι ελπίδα.

Δεν πρέπει να παραβλέπεται ότι η πνευματική ωριμότης μπορεί να χαθή, αν δεν εξακολουθούμε ν’ αναπτυσσώμεθα πνευματικώς. Για να διατηρήσωμε την πνευματική μας ωριμότητα, πρέπει να εξακολουθούμε πιστά να χρησιμοποιούμε όλα τα βοηθήματα, που έχει προμηθεύσει ο Θεός και τα οποία πρωτίστως μας κατέστησαν ικανούς να φθάσωμε σε πνευματική ωριμότητα.