Το Αναγνωριστικό Σημείο της Αγάπης

«Εκ τούτου θέλουσι γνωρίσει πάντες ότι είσθε μαθηταί μου, εάν έχητε αγάπην προς αλλήλους.»​—Ιωάν. 13:35.

 1. Μπορεί να λεχθή ότι η αγάπη είναι αιωνία; Γιατί;

«Η ΑΓΑΠΗ είναι αιωνία.» Το γαμήλιο δαχτυλίδι που εδόθη από τον Αβραάμ Λίνκολν στη νύμφη του έφερνε αυτή την επιγραφή. Ποια ακριβώς ερμηνεία απέδιδαν σ’ αυτή τη φράσι μπορεί να είναι αβέβαιο, αλλά τα λόγια αυτά περιέχουν στοιχείο της αγάπης. «Ο Θεός είναι αγάπη», λέγει το 1 Ιωάννου 4:8, και ο Θεός πάντοτε υπήρξε. «Ο αριθμός των ετών αυτού ανεξερεύνητος.» (Ιώβ 36:26) Έτσι ο Ιεχωβά και η ιδιότης της αγάπης εκτείνονται πίσω στο ατελείωτο παρελθόν. Περαιτέρω, σε όλη την αιωνιότητα η αγάπη θα υπάρχη, διότι ο Θεός ο ίδιος είναι χωρίς αρχή και χωρίς τέλος.​—Ψαλμ. 90:1, 2· Αποκάλ. 10:6· Αββακ. 1:12.

 2. Γιατί είναι δυνατόν οι Χριστιανοί να δείχνουν αγάπη; Επί πόσον καιρό οι πιστοί Χριστιανοί θα μπορούν να την εκδηλώνουν;

² Ο άνθρωπος, πλασμένος κατ’ εικόνα Θεού, κατέχει την ιδιότητα της αγάπης. (Γέν. 1:26) Φυσικά, δεν εκδηλώνουν όλοι οι άνθρωποι αυτή την ιδιότητα στις καθημερινές των δοσοληψίες. Οι Χριστιανοί, όμως, οδηγούνται από το πνεύμα του Θεού. Δείχνουν αγάπη, «διότι η αγάπη του Θεού είναι εκκεχυμένη εν ταις καρδίαις ημών δια πνεύματος αγίου του δοθέντος εις ημάς.» (Ρωμ. 5:5) Πράγματι, οι Χριστιανοί έχουν την προσδοκία αιωνίου ζωής και έτσι, αν είναι πιστοί για πάντα στον Θεό, θα μπορούν να εκδηλώνουν αληθινή αγάπη αιωνίως. Αλλά η αγάπη που καταδεικνύουν τους κάνει να εξέχουν αμέσως τώρα σ’ αυτόν τον δίχως αγάπη παλαιό κόσμο, προσδιορίζοντάς τους ως ακολούθους του Χριστού.

 3. (α) Ποια ιδιότης προσδιορίζει τους μαθητάς του Χριστού, και ποια απόδειξι της υπάρξεώς της μεταξύ των πρώτων Χριστιανών έδωσε ο Τερτυλλιανός; (β) Πώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά υπεσχέθησαν να δείξουν αδελφική αγάπη;

³ «Εκ τούτου θέλουσι γνωρίσει πάντες ότι είσθε μαθηταί μου,» είπε ο Ιησούς, «εάν έχητε αγάπην προς αλλήλους.» (Ιωάν. 13:35) Η αγάπη διεπότιζε τις διαθέσεις και τη συμπεριφορά των πρώτων Χριστιανών. Τόσο αληθινό ήταν αυτό ώστε μεταξύ των ειδωλολατρών οι αρχέγονοι Χριστιανοί ήσαν ιδιαιτέρως γνωστοί για την αδελφική τους αγάπη. Στην Απολογία του ο Τερτυλλιανός αναφέρει τα λόγια τέτοιων κοσμικών: « Ιδού’, λέγουν, ‘πώς αγαπούν ο ένας τον άλλον . . . και πως είναι έτοιμοι να πεθάνουν ο ένας για τον άλλον’.» Η ίδια αδελφική αγάπη είναι φανερή μεταξύ των αληθινών ακολούθων του Χριστού σήμερα· χρησιμεύει στο να προσδιορίζη την ταυτότητά τους. Ενώπιον όλου του κόσμου, ανάμεσα στην ταραχή του και στην έλλειψι αγάπης, στη Διεθνή Συνέλευσι «Το Θείον Θέλημα» στο 1958, οι μάρτυρες του Ιεχωβά κατά χιλιάδες επεδοκίμασαν μια Απόφασι που μεταξύ άλλων διεκήρυττε: «Για να μεταχειρισθούμε μεταφορική έκφρασι, εμείς εσφυρηλατήσαμε τας μαχαίρας μας δια υνία και τας λόγχας μας δια δρέπανα, και, μολονότι είμεθα από πολλές εθνικότητες, δεν θα υψώσωμε μάχαιραν εναντίον αλλήλων, διότι είμεθα Χριστιανοί αδελφοί και μέλη της μιας οικογενείας του Θεού, ούτε θα μάθωμε πια να μαχώμεθα εναντίον αλλήλων, αλλά θα περιπατούμε στας οδούς του Θεού με ειρήνη, ενότητα και αδελφική αγάπη.» Οι ενέργειές των υπήρξαν συνεπείς προς τη σταθερή των απόφασι και σύμφωνες με τη νουθεσία του Παύλου: «Γίνεσθε προς αλλήλους φιλόστοργοι δια της φιλαδελφίας.» (Ρωμ. 12:10) Η αγάπη που οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν μεταξύ των τους προσδιορίζει ως ακολούθους του Χριστού. Αλλά πώς ομοιάζουν περαιτέρω με τους πρώτους Χριστιανούς;

ΕΚΔΗΛΩΣΙΣ ΑΔΕΛΦΙΚΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

 4. Κατονομάστε ένα πράγμα που αποκαλύπτει ότι ένας δεσμός αγάπης υπήρχε μεταξύ των Χριστιανών στους αρχαίους χρόνους και στην εποχή μας.

⁴ Με τρόπους ευρείς και λεπτούς οι πρώτοι Χριστιανοί έδειχναν γνησία αγάπη και ενδιαφέρον ο ένας για τον άλλον. Παραδείγματος χάριν, όταν ο Πέτρος, ο Παύλος ή ο Ιωάννης έγραφαν θεόπνευστες επιστολές στους ομοπίστους των, δεν έστελναν μήπως μαζί τους δικούς των Χριστιανικούς χαιρετισμούς; Ναι, αλλά τι θα πούμε για άλλους; Αληθινά, οι Χριστιανοί στη Ρώμη, στην Κόρινθο, στους Φιλίππους και αλλού παρακαλούσαν τους θεόθεν ωδηγημένους επιστολογράφους να περιλαμβάνουν τους στοργικούς χαιρετισμούς, των προς τους ομοίους των δούλους του Θεού σε άλλα μέρη του κόσμου. (Ρωμ. 16:21-23· 1 Κορ. 16:19-21, 24· Φιλιππησ. 4:21, 22· 1 Πέτρ. 5:13· 3 Ιωάν. 14) Όλα αυτά αποκαλύπτουν ότι ένας δεσμός αγάπης υπήρχε μεταξύ των πρώτων Χριστιανών. Αλλά δεν ήταν ανόμοιος με τους συνδετικούς δεσμούς μεταξύ των μαρτύρων του Ιεχωβά σήμερα. Πόσο συχνά αποστέλλονται σήμερα η Χριστιανική των αγάπη και χαιρετισμοί από τη μια εκκλησία στην άλλη, γεφυρώνοντας ακόμη και τους ωκεανούς, κυκλώνοντας την υδρόγειο σφαίρα! Ασφαλώς, όπως στους αρχαίους χρόνους, έτσι, επίσης, στην εποχή μας οι αληθινοί Χριστιανοί έχουν έντονη αγάπη ο ένας για τον άλλον.​—1 Πέτρ. 1:22.

 5. (α) Σύμφωνα με μερικούς τι ήσαν οι ‘αγάπες’; Ήσαν υποχρεωτικές; (β) Ποιες ευκαιρίες για να συνέρχωνται οι Χριστιανοί με αγάπη υπάρχουν στην εποχή μας;

⁵ Οι πρώτοι Χριστιανοί μερικές φορές είχαν τις συνεστιάσεις εκείνες που ωνόμαζαν «αγάπας». (Ιούδ. 12) Η ίδια η Γραφή δεν τις περιγράφει. Εν τούτοις, μερικοί λέγουν ότι ήσαν περιπτώσεις, που υλικώς εύποροι Χριστιανοί έκαναν συμπόσια, στα οποία προσκαλούσαν τους πτωχούς ομοπίστους των. Μαζί οι ορφανοί, οι χήρες, οι πλούσιοι και οι ολιγώτερο καλότυχοι συμμετείχαν σ’ ένα πλουσιοπάροχο τραπέζι με πνεύμα αδελφοσύνης. Αυτές οι ‘αγάπες’ προφανώς ήκμαζαν ακόμη και μεταξύ των αποστατών Χριστιανών ώσπου, εξαιτίας των καταχρήσεων που συνεδέοντο μ’ αυτές, εγκατελείφθησαν εντελώς. Εν τούτοις, μεταξύ των αληθινών πρώτων Χριστιανών, γενικά, μπορούμε να είμεθα βέβαιοι, ότι τα συμπόσια αυτά, οποιαδήποτε και αν ήταν η φύσις των, συνωδεύοντο από την επιδειξι αδελφικής αγάπης. Όχι, δεν ήσαν υποχρεωτικά. Οι Γραφές δεν τα θεωρούν τέτοια και επομένως αυτές οι ‘αγάπες’ δεν ανεζωογονήθησαν από τους αληθινούς Χριστιανούς σήμερα. Αλλά στον καιρό μας, στις συνελεύσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά, υπάρχουν ευκαιρίες να συνέρχωνται με αγάπη πνευματικοί αδελφοί και αδελφές, για να λάβουν κατά γράμμα φαγητά μαζί σε «καφετηρίες» συνελεύσεων και κυρίως να μοιρασθούν πλούσια πνευματική τροφή από κοινού.​—Μαλαχ. 3:10

 6. (α) Περιγράψτε τις πρώτες Χριστιανικές συναθροίσεις. (β) Ποια διπλή ωφέλεια προέκυπτε από τις Χριστιανικές συναναστροφές;

⁶ Οι πρώτοι Χριστιανοί έκαναν εκκλησιαστικές συναθροίσεις και, όταν συνήρχοντο, ενεθάρρυναν ο ένας τον άλλον. (Εβρ. 10:24, 25) Η συναναστροφή των σ’ αυτές τις συγκεντρώσεις ήταν ευχάριστη και πολύ ωφέλιμη. Ο Τερτυλλιανός, ο οποίος μετεστράφη στη Χριστιανοσύνη περίπου το 190 μ.Χ., έγραψε για τους Χριστιανούς του καιρού του: «Συναντώμεθα σε συνάθροισι και εκκλησία για να πλησιάσωμε τον Θεό με προσευχή . . . Συναντώμεθα για να διαβάσωμε τα βιβλία του Θεού.» Ασφαλώς οι πρώτοι Χριστιανοί ανεγνώριζαν την αξία της συναναστροφής στις συναθροίσεις καθώς και σε άλλες περιπτώσεις. Διότι, ποια θα ήταν η πείρα των Κορινθίων Χριστιανών, παραδείγματος χάριν, αν συνανεστρέφοντο κοινωνικώς με τους πολλούς ανηθίκους κατοίκους της πόλεώς των; Για την Κόρινθο, Η Βρεττανική Εγκυκλοπαιδεία αναφέρει: «Οι παραδόσεις της ακολασίας και φιληδονίας συνδεδεμένες με τη λατρεία της Αφροδίτης . . . ηύξαναν τις φυσικές τάσεις μιας μεγάλης πόλεως προς την πονηρία και την αχαλίνωτη χλιδή.» (11η έκδοσις, Τόμος 7, σελίς 151) Αυτή ήταν η Κόρινθος της εποχής του Παύλου. Οι αληθινοί Χριστιανοί εκεί, που ενεργούσαν με σοφία, ασφαλώς έβαλαν στην καρδιά τους τα θεόπνευστα λόγια του: «Μη πλανάσθε· “Φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί”.» (1 Κορ. 15:33) Διατηρούσαν Χριστιανικές συναναστροφές και αυτό έφερε διπλή ωφέλεια. Εχρησίμευε ως προστασία και επίσης οικοδομούσε αναμφιβόλως ένα θερμό οικογενειακό πνεύμα, ένα πνεύμα αδελφικής στοργής, μεταξύ εκείνων των πρώτων Χριστιανών.

 7. (α) Γιατί πρέπει οι Χριστιανοί να προσέχουν τις συναναστροφές των σήμερα; Τι θα παραγάγουν οι καλές συναναστροφές μέσα στη Χριστιανική εκκλησία; (β) Δώστε εισηγήσεις που θα είναι ωφέλιμες αν εφαρμοσθούν όταν οι Χριστιανοί συναντώνται κοινωνικώς.

⁷ Σήμερα οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά συνέρχονται τακτικά σε εκκλησιαστική συνάθροισι για να εξετάσουν τις Άγιες Γραφές. Έτσι βοηθούν και ενθαρρύνουν ο ένας τον άλλον. Και, επειδή ζουν σ’ έναν κόσμο γεμάτον από ανηθικότητα, προσέχουν τις συναναστροφές των. Ενώ οι κακές συναναστροφές φθείρουν τα καλά ήθη, οι καλές συναναστροφές θα γεννήσουν καλά ήθη. Οι συναναστροφές αυτές χρησιμεύουν ως προστασία και παράγουν ένα θερμό οικογενειακό πνεύμα μέσα στη σημερινή Χριστιανική εκκλησία. Καθώς συναντώνται κοινωνικώς κατά περιστάσεις οι Χριστιανοί πρέπει να συζητούν πράγματα που είναι εποικοδομητικά. Όταν επισκέπτωνται ο ένας τον άλλον, γιατί να συγκεντρώνουν την προσοχή των μόνο σε μια συσκευή τηλεοράσεως; Γιατί να μη συμμερίζωνται πείρες, να μην παίζουν Βιβλικά παιχνίδια ή να μην κάνουν Βιβλικές ερωτήσεις; Ίσως νυμφευμένα άτομα, νέα και ηλικιωμένα, και τα παιδιά των, αισθάνονται απόλαυσι με το να βρίσκωνται μαζί για ένα ευχάριστο βράδυ από καιρό σε καιρό. Ωραία! Τι θαυμάσια ευκαιρία για ομαδική μελέτη του λόγου του Θεού, ίσως για προετοιμασία της εβδομαδιαίας εκκλησιαστικής μελέτης της Σκοπιάς! Απολαυστικό αυτό; Φυσικά! Και θα χρησιμεύση, επίσης, για να ελκύση τέτοια άτομα πλησιέστερα μαζί με Χριστιανική αγάπη. Αλλά, ποτέ μην αφήνετε αυτές τις συγκεντρώσεις να χειροτερεύουν σε λυπηρές περιστάσεις που ατιμάζουν τον Θεό!​—1 Κορ. 10:31· Εφεσ. 5:3-5.

 8. (α) Ποιος παράγων συντελεί στην αδελφική αγάπη και στο θερμό οικογενειακό πνεύμα μεταξύ των μαρτύρων του Ιεχωβά; (β) Ποιο περιστατικό που περιελάμβανε τον Παύλο δείχνει αν οι Χριστιανοί έχουν αδελφική αγάπη ή όχι;

⁸ Και ένας άλλος παράγων συντελεί στην αδελφική αγάπη και στο θερμό οικογενειακό πνεύμα μεταξύ των Χριστιανών. Ποιος είναι αυτός; Όλοι οι δούλοι του Ιεχωβά προσεύχονται σ’ Αυτόν, τον ένα αληθινό Θεό. Οπουδήποτε κι αν βρίσκωνται στη γη, οι σκέψεις των και οι φωνές των ανεβαίνουν στον ένα ουράνιο Πατέρα με προσευχή. Δεν είναι παράδοξο ότι ενοποιούνται! (Εφεσ. 4:4-6) Προσεύχονται με τον ίδιο τρόπο, μέσω του Χριστού, για ζητήματα επιδοκιμαζόμενα από τον Θεό. (Ιωάν. 14:6, 14) Γι’ αυτό έχουν τη βεβαίωσι ότι, «εάν ζητώμεν τι κατά το θέλημα αυτού, ακούει ημάς.» (1 Ιωάν. 5:14) Οι σύγχρονοι Χριστιανοί μνημονεύουν ο ένας τον άλλον συχνά στην προσευχή, όπως έκαναν και οι πρώτοι Χριστιανοί. (Κολ. 1:9· 2 Θεσ. 1:11· 2 Κορ. 9:14· Φιλιππησ. 1:3-5· Φιλήμ. 4· Ρωμ. 1:9, 10) Ο Παύλος, όχι μόνο εμνημόνευε τους ομοίους του πιστούς στις δεήσεις του, αλλά κατάλληλα έκανε την παράκλησι: «Προσεύχεσθε περί ημών.» (Εβρ. 13:18· 2 Κορ. 1:11· Ρωμ. 15:30) Φυσικά, όπως κάνουν οι Χριστιανοί των νεωτέρων χρόνων, οι πιστοί του πρώτου αιώνος ενώνοντο σε προσευχή όταν συνήρχοντο. Παραδείγματος χάριν, σε μια περίπτωσι, όταν ο Παύλος συνηντήθη στη Μίλητο με τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας της Εφέσου, «γονατίσας προσηυχήθη μετά πάντων αυτών.» Τώρα σημειώστε τη βαθιά αγάπη που εξεδηλώθη καθώς συνεχίζεται η αφήγησις: «Έγεινε δε πολύς κλαυθμός πάντων· και πεσόντες επί τον τράχηλον του Παύλου, κατεφίλουν αυτόν· υπερλυπούμενοι μάλιστα δια τον λόγον τον οποίον είπεν, Ότι δεν θέλουσιν ιδεί πλέον το πρόσωπον αυτού.» Εκδηλώνουν οι Χριστιανοί αδελφική αγάπη; Εύγλωττα πράγματι το περιστατικό αυτό απαντά Ναι! Πόσο έντονα εκείνοι οι Χριστιανοί επίσκοποι έδειξαν την αγάπη των για τον πιστό απόστολο Παύλο!​—Πράξ. 20:16-18, 36-38.

Η ΑΓΑΠΗ ΥΠΕΡΙΣΧΥΕΙ ΤΩΝ ΠΑΘΗΜΑΤΩΝ

 9. Μεταξύ των πρώτων Χριστιανών, ποια αγάπη ερχόταν πρώτη; Ποια βεβαίωσι είχαν;

⁹ Μέσω αγάπης και προσευχής οι πρώτοι Χριστιανοί διατηρούσαν ενότητα και παρέμεναν ισχυροί παρά τον διωγμό και τις δοκιμασίες. Διότι έκαναν ακόμη την υπόθεσι της αγάπης θέμα προσευχής στον Ιεχωβά. Σημειώστε τα λόγια του Παύλου προς τους Φιλιππησίους: «Μάρτυς μου είναι ο Θεός, ότι σας επιποθώ πάντας με σπλάγχνα Ιησού Χριστού· και τούτο προσεύχομαι, να περισσεύση η αγάπη σας έτι μάλλον και μάλλον εις επίγνωσιν και εις πάσαν νόησιν.» (Φιλιππησ. 1:8, 9) Ότι η αγάπη αληθινά ήταν άφθονη μεταξύ των πιστών Χριστιανών του πρώτου αιώνος είναι αναμφισβήτητο. Εν τούτοις, μήπως εφρόντιζαν περισσότερο για οικογένεια και φίλους παρά για ακεραιότητα και σταθερότητα στην εκτέλεσι του θελήματος του Θεού; Ποτέ! Πάνω από κάθε άλλο ερχόταν η αγάπη των για τον Θεό. Με αυτήν υπήρχε προθυμία να δώσουν την ίδια τη ζωή τους σε πιστότητα, αν οι περιστάσεις απαιτούσαν μια τέτοια θυσία. Όχι, δεν ήταν εύκολο να βλέπουν τους αιματηρούς ή φλογερούς θανάτους αγαπημένων ομοίων των Χριστιανών, ή ν’ αντιμετωπίζουν το ίδιο προσωπικώς. Αλλά σε κάθε τι που υπέφεραν οι πρώτοι εκείνοι Χριστιανοί είχαν τη βεβαίωσι της αγάπης των αδελφών των και ειδικά της σπουδαιοτάτης αγάπης του πιστού των Θεού, Ιεχωβά.

10. Πώς επηρεάσθησαν οι Χριστιανοί από την πυρπόλησι της Ρώμης στο 64 μ.Χ.;

¹⁰ Για την πυρπόλησι της Ρώμης στο 64 μ.Χ. ο κοινός λαός γενικά εθεώρησε τον Νέρωνα υπεύθυνον. Αυτός, εξ άλλου, απεπειράθη να στερεώση μομφή εναντίον των καταφρονημένων Χριστιανών. Ο Τάκιτος λέγει στα Χρονικά του: «Ο Νέρων προέβη με το σύνηθες τέχνασμά του. Βρήκε μια σειρά ανηθίκων και εγκαταλελειμμένων αθλίων ανθρώπων, οι οποίοι παρεκινήθησαν να ομολογήσουν τους εαυτούς των ενόχους, και με τη μαρτυρία τέτοιων ανθρώπων κατεδικάσθη ένας αριθμός Χριστιανών, όχι πράγματι με σαφή απόδειξι του ότι είχαν βάλει φωτιά στην πόλι, αλλά μάλλον εξ αιτίας του μεγάλου των μίσους εναντίον ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους. Εθανατώθησαν με λεπτή σκληρότητα, και στα παθήματά των ο Νέρων προσέθεσε χλεύη και εμπαιγμό. Μερικοί εκαλύφθησαν με τα δέρματα αγρίων ζώων, και αφέθησαν να καταβροχθισθούν από σκύλους· άλλοι προσηλώθησαν στο σταυρό· αρκετοί εκάησαν ζωντανοί· και πολλοί, σκεπασμένοι με εύφλεκτη ύλη, ανάφθηκαν, όταν έκλινε η μέρα, για να χρησιμεύσουν ως πυρσοί στη διάρκεια της νυχτός.»

11. Ποια αγάπη δεν θα μπορούσαν να χάσουν οι πιστοί Χριστιανοί; Πώς το εξέφρασε αυτό ο Παύλος; Τι θα πούμε για τους Χριστιανούς σήμερα;

¹¹ Αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα του τρομερού διωγμού, του οποίου έλαβαν πείραν οι ακόλουθοι του Χριστού του πρώτου αιώνος. Εν τούτοις, αν και θα μπορούσαν να υποφέρουν και να πεθάνουν, με την ατρόμητη αγάπη των για τον Θεό, οι πιστοί εκείνοι Χριστιανοί δεν μπορούσαν ποτέ να χάσουν την αγάπη του Θεού γι’ αυτούς. Σ’ αυτούς, καθώς και στους αδελφούς των και στις αδελφές των του εικοστού αιώνος στη Χριστιανική οικογένεια, εφαρμόζονται τα λόγια του Παύλου που εγράφησαν στους πιστούς της Ρώμης, οκτώ περίπου χρόνια πριν από τη μεγάλη πυρκαϊά. «Επειδή είμαι πεπεισμένος ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή, ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις, ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα, ούτε ύψωμα ούτε βάθος, ούτε άλλη τις κτίσις, θέλει δυνηθή να χωρίση ημάς από της αγάπης του Θεού, της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών.» (Ρωμ. 8:38, 39) Σήμερα, επίσης, οι Χριστιανοί υποφέρουν. Αλλά, μολονότι είναι αντικείμενον εναντιώσεως στο σπίτι, μολονότι μαραίνονται στη φυλακή του εχθρού, μολονότι υπομένουν ταλαιπωρίες σε κάποιο στρατόπεδο δουλικής εργασίας της Σιβηρίας, μολονότι τους μεταχειρίζονται κτηνωδώς οι διώκται των, από τη γη ολόγυρα έρχεται σ’ αυτούς η αγάπη των ομοίων των δούλων του Ιεχωβά και, από τους ουρανούς, η ασφαλής αγάπη του Θεού. Ακόμη και ο θάνατος με πιστότητα δεν μπορεί να τους χωρίση από την αγάπη του Θεού. Απέναντι όλων τούτων, ποιος αντίπαλος μπορεί πραγματικά να υπερισχύση;​—Ματθ. 10:28.

12. Πώς οι Χριστιανοί θεωρούν ο ένας τον άλλον; Ποια ήταν η μαρτυρία του Τερτυλλιανού σχετικά με τούτο;

¹² Οι Χριστιανοί δείχνουν ενδιαφέρον και αγάπη ο ένας για τον άλλον όχι μόνο όταν βρίσκωνται στο χωνευτήριο του διωγμού. Στις καθημερινές των υποθέσεις, κάτω από όλες τις περιστάσεις, δίνουν απόδειξι αμοιβαίας αγάπης, αδελφικής στοργής. Οι πρώτοι Χριστιανοί θεωρούσαν ο ένας τον άλλον ως αδελφούς και αδελφές. (Πράξ. 9:17· 21:20· 1 Κορ. 1:1· 16:12· Ρωμ. 16:1· Ιακ. 2:15· Εβρ. 13:23) Σχολιάζοντας τη διάθεσι αγανακτήσεως των απίστων προς τους Χριστιανούς της εποχής του, ο Τερτυλλιανός είπε: «Ναι, η αγανάκτησίς των εναντίον μας επειδή χρησιμοποιούμε μεταξύ μας το όνομα των ‘Αδελφών’ πρέπει πραγματικά​—το νομίζω—​να μην προέρχεται από τίποτε άλλο παρά από το γεγονός ότι μεταξύ των κάθε όνομα συγγενείας σε ό,τι αφορά τη στοργή είναι ψευδές και προσποιητό.» Όπως στις πρώτες ημέρες της Χριστιανοσύνης, έτσι και σήμερα οι αληθινοί ακόλουθοι του Χριστού θεωρούν ο ένας τον άλλον ως αδελφούς και αδελφές. Δείχνουν σεβασμό για τους ομοίους των Χριστιανούς, ηλικιωμένους και νέους. (1 Τιμ. 5:1, 2) Μεταξύ των δεν υφίστανται φραγμοί εθνικότητος ή φυλής. Αληθινά, ‘έχουν ένθερμον την εις αλλήλους αγάπην.’​—1 Πέτρ. 4:8.

ΠΩΣ Η ΑΓΑΠΗ ΟΙΚΟΔΟΜΕΙ

13. (α) Πώς θα δείξη αγάπη ο Χριστιανός σύζυγος; Με ποιο αποτέλεσμα; (β) Τι είδους προμηθευτής θα είναι ένας Χριστιανός σύζυγος;

¹³ «Η . . . αγάπη οικοδομεί», έγραψε ο Παύλος. (1 Κορ. 8:1) Εξετάστε τώρα πώς οικοδομεί. Στο σπίτι, ο Χριστιανός σύζυγος και κεφαλή θα δείξη παραδειγματική αγάπη, αρετή και πνευματικότητα. Αν εκδηλώνη αγάπη δικαιοσύνης, θα είναι ενάρετος. Δεν θα είναι ανέντιμος, δίνοντας έτσι ένα κακό παράδειγμα για τη σύζυγό του και τα τέκνα. Αν έχη αληθινή αγάπη για τον Ιεχωβά και τις δίκαιες αρχές του λόγου του Θεού, θα είναι ένας άνθρωπος πνευματικής κλίσεως. Οι απόψεις του και οι αποφάσεις του θα βασίζωνται επάνω στις Βιβλικές εντολές και αρχές. Μια ατμόσφαιρα πνευματικότητος θα περικαλύπτη κυριολεκτικά την οικογένειά του. Ένας στοργικός σύζυγος θα σέβεται τα δικαιώματα της συζύγου του. Δεν θα κάνη υποτιμητικές παρατηρήσεις γι’ αυτήν, όπως κάνουν μερικοί κοσμικοί άνθρωποι για τις συζύγους των ακόμη και δημοσία. Αντιθέτως, ο Χριστιανός σύζυγος θα οικοδομή τη σύζυγό του. Θα την επαινή όταν μαγειρεύη ένα καλό φαγητό και σε άλλες περιστάσεις. Θα λαμβάνη υπ’ όψι τους φυσικούς της περιορισμούς, θα ζητή το καλό της και θα προσπαθή να την κρατή παράπλευρα σ’ αυτόν πνευματικώς. Δεν θα είναι τόσο πολυάσχολος προετοιμάζοντας ομιλίες, ενασχολούμενος στη διακονία, εκπληρώνοντας θεοκρατικά καθήκοντα και κάνοντας άλλα πράγματα, ώστε να παραμελή άστοργα τη σύζυγό του και τα τέκνα. Με ασφαλή αγάπη, θα είναι ένας καλός προμηθευτής πραγμάτων υλικών και πνευματικών.​—1 Τιμ. 5:8· Εφεσ. 5:25-29.

14. Πώς μπορεί ένας Χριστιανός να φροντίζη για τις πνευματικές ανάγκες της οικογενείας του; Ποιο αποτέλεσμα θα έχη αυτό;

¹⁴ Πώς μπορεί ένας Χριστιανός σύζυγος και πατέρας να φροντίζη για τις πνευματικές ανάγκες της συζύγου του και της οικογενείας του; Ένας τρόπος είναι το να διευθετήση και εφαρμόση ένα λογικό, πραγματοποιήσιμο πρόγραμμα οικογενειακής μελέτης. Τι είναι περισσότερο θαυμαστό και οικοδομητικό στο σπίτι από το να συγκεντρώνεται μια οικογένεια τακτικά στην ειρήνη και ησυχία του σπιτιού των για τη μελέτη του λόγου του Θεού; Αυτή η συνήθεια ασφαλώς είναι σε αρμονία με Γραφική νουθεσία. (Δευτ. 6:4-9· Εφεσ. 6:4) Η οικογενειακή μελέτη της Γραφής και των Χριστιανικών δημοσιεύσεων μαζί με προσευχή θα επιτελέση μια ενότητα που θα καταλήξη σε πραγματική ευτυχία. Η αγάπη θα αφθονή και η αληθινή χαρά θα επικρατή σε μια τέτοια οικογένεια.

15. Πώς μπορεί μια Χριστιανή σύζυγος να καταδείξη την αγάπη της;

¹⁵ Η σύζυγος που αγαπά είναι αφωσιωμένη και πιστή. Αν είναι αληθινή Χριστιανή, θ’ ακολουθή τη συμβουλή του Παύλου: «Αλλά καθώς η εκκλησία υποτάσσεται εις τον Χριστόν, ούτω και αι γυναίκες ας υποτάσσωνται εις τους άνδρας αυτών κατά πάντα. . . . η δε γυνή ας σέβηται τον άνδρα.» (Εφεσ. 5:24, 33) Η επιμέλεια μιας καλής συζύγου στο να εκτελή τα καθήκοντα του σπιτιού είναι ένας τρόπος να καταδεικνύη την αγάπη της. Ένας άλλος είναι να συνεργάζεται με τον σύζυγό της στην εκπαίδευσι των τέκνων. Καθώς συνεργάζονται οι γονείς σε τούτο, η αγάπη θ’ αυξάνη. Θα διαποτίζη την οικογένεια και τα πνευματικά συμφέροντα της οικογενείας θα εξυπηρετούνται καλά.​—Παροιμ. 31:10-31.

16. Με ποιους τρόπους μπορούν τα Χριστιανικά τέκνα να οικοδομούν τους γονείς των; Πώς μπορούν να καταδεικνύουν την αγάπη των για τον Θεό και τον σεβασμό για τον λόγον του;

¹⁶ Αλλά και τα τέκνα μπορούν, επίσης, με αγάπη να οικοδομούν τους γονείς των. Μπορούν να εκτελούν μικρές δουλειές, καθώς κατευθύνουν οι γονείς των. Μπορούν να είναι υποβοηθητικά και έτσι να δείχνουν αγάπη. Έπειτα πάλι, αν έχουν έτοιμες τις Γραφές και τις Χριστιανικές δημοσιεύσεις για την τακτική οικογενειακή μελέτη, σκεφθήτε την ευχαρίστησι που αυτό θα δώση στους γονείς των! Τα τέκνα μπορούν να δείξουν πόσο αγαπούν τον Ιεχωβά με την υπακοή των στους γονείς των. Μ’ αυτήν δείχνουν ότι αγαπούν και σέβονται τον Θεόν και τον λόγον του. Έτσι «τα τέκνα, υπακούετε εις τους γονείς κατά πάντα· διότι τούτο είναι ευάρεστον εις τον Κύριον.»​—Κολ. 3:20.

17. (α) Σχετικά με τις Χριστιανικές συναθροίσεις, τι θα κάμη η αγάπη; Γιατί; (β) Όταν είμεθα σε μια συνάθροισι εκκλησίας, ποια πρέπει να είναι η αντίδρασίς μας αν κάποιος περνά από εμπρός μας χωρίς να μιλήση;

¹⁷ Η αγάπη, επίσης, οικοδομεί στην εκκλησία. Μας ελκύει στις συναθροίσεις και μας κάνει να λαμβάνωμε μέρος. Γιατί; Επειδή εκεί μπορούμε να οξύνωμε ο ένας τον άλλον πνευματικώς. Η παρουσία μας ενθαρρύνει τους άλλους. Τα σχόλιά μας τους ενισχύουν και τους οικοδομούν. (Παροιμ. 27:17· Εκκλησ. 4:9-12· Ματθ. 18:20) Εν τούτοις, υποθέστε, όταν είμεθα σε μια συνάθροισι εκκλησίας, ότι κάποιος περνά από εμπρός μας χωρίς να μιλήση. Μήπως γρήγορα εμείς θα δείξωμε δυσαρέσκεια, ή θα εκδηλώσωμε αγάπη; Ίσως αυτό το άτομο έχει ένα βαρύ πρόβλημα. Μπορεί να είναι βυθισμένο σε σκέψεις. Τώρα, πραγματικά, τι χρειάζεται; Όχι την ψυχρότητά σας, ασφαλώς, αλλά τη θέρμη σας, την αγάπη σας. Αγαπάτε και κατανοείτε. Πόσο καλύτερο είναι αυτό από το να σκέπτεσθε ή να μιλήτε κακά για τους αδελφούς μας!​—Κολ. 3:12, 13.

18. Πρέπει να έχωμε πολλά προς μια υλική κατεύθυνσι για να δείξωμε φιλοξενία; Πώς μπορούμε να εποικοδομούμε άλλους με το να είμεθα φιλόξενοι;

¹⁸ Μπορούμε, επίσης, να δείξωμε αγάπη παρέχοντας υλική βοήθεια αν οι αδελφοί μας βρίσκωνται σε ανάγκη. Μπορούμε να εκδηλώσωμε αγάπη με το να είμεθα φιλόξενοι. Η εκδήλωσις φιλοξενίας, όμως, δεν απαιτεί κατ’ ανάγκην να έχωμε πολλά προς την κατεύθυνσι των υλικών πραγμάτων. Σκεφθήτε πόσο ένας που υποφέρει ως Χριστιανός θα εκτιμούσε λίγη πνευματική αλληλεγγύη. Δεν πρέπει να εμπλεκώμεθα σε υποθέσεις που είναι αυστηρώς προσωπικές. Μπορούμε να διηγούμεθα ενθαρρυντικές πείρες και να μιλούμε για τις ευλογίες του Θεού τώρα και εκείνες που πρόκειται να έλθουν. Δεν χρειάζονται χρήματα για να δώσωμε κάτι από τον εαυτό μας μ’ αυτόν τον τρόπο. Και όμως, τι είναι πολυτιμότερο απ’ αυτό​—την αγάπη μας που εκδηλώνεται για τον αδελφό μας; Έπειτα, επίσης, μερικοί είναι αδύνατοι πνευματικώς. Δείχνοντας αγάπη μπορεί να είμεθα ικανοί να γεννήσωμε μέσα στην καρδιά τους μια οξύτερη εκτίμησι των προνομίων τους. Ίσως μπορούμε να μελετούμε τη Γραφή και τις Χριστιανικές δημοσιεύσεις μαζί τους ή να τους εκπαιδεύωμε στη διακονία. Αγρυπνείτε, λοιπόν, για ευκαιρίες να εξακολουθήτε να δείχνετε αδελφική αγάπη.​—Εβρ. 13:1, 2.

ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΕ ΝΑ ΔΕΙΧΝΕΤΕ ΑΓΑΠΗ

19. Γιατί να εμμένωμε στην οργάνωσι του Θεού; Τίνος τη διάθεσι πρέπει να συμμερισθούμε;

¹⁹ Επάνω από κάθε άλλο, πρέπει να διατηρούμε νομιμόφρονα αγάπη για τον Θεό. Πρέπει να εμμένωμε στην οργάνωσι που Αυτός χρησιμοποιεί. Μην την εγκαταλείπετε ποτέ, διότι, πραγματικά, δεν υπάρχει άλλο μέρος για να πάτε. Η αλήθεια του Θεού δεν βρίσκεται αλλού. Ας είναι η διάθεσίς μας πάντοτε όμοια μ’ εκείνην που εξεδηλώθη από τον Πέτρο κάποτε, όταν πολλοί εγκατέλειπαν τον Χριστό. Η αφήγησις μας λέγει: «Έκτοτε πολλοί των μαθητών αυτού εστράφησαν εις τα οπίσω, και δεν περιεπάτουν πλέον μετ’ αυτού. Είπε λοιπόν ο Ιησούς προς τους δώδεκα, Μήπως και σεις θέλετε να υπάγητε; Απεκρίθη λοιπόν προς αυτόν ο Σίμων Πέτρος, Κύριε, προς τίνα θέλομεν υπάγει; λόγους ζωής αιωνίου έχεις· και ημείς επιστεύσαμεν και εγνωρίσαμεν ότι συ είσαι ο Χριστός ο Υιός του Θεού.» (Ιωάν. 6:66-69) Να είσθε νομιμόφρονες, να δείχνετε αγάπη και να εξακολουθήτε να εποικοδομήτε ένα θερμό οικογενειακό πνεύμα μέσα στη Χριστιανική οργάνωσι. Εκείνοι που είναι σε μια στοργική οικογένεια ευχαριστούνται να βρίσκωνται μαζί, να εργάζωνται μαζί. Τι κατάλληλο είναι, λοιπόν, οι αληθινοί Χριστιανοί σήμερα με αγάπη να εργάζωνται, να προσεύχωνται και να μένουν μαζί σαν μια ευτυχισμένη οικογένεια κάτω από τον Θεό!

20. Τι θα χρειασθή στις δύσκολες ημέρες που είναι μπροστά μας;

²⁰ Στις δύσκολες ημέρες που είναι μπροστά μας καθώς σύρεται ο κόσμος αυτός διαρκώς πλησιέστερα στο τέλος του, ως Χριστιανοί πρέπει να έχωμε καρδιές εστραμμένες προς τον Ιεχωβά και καρδιές διάπλατα ανοιχτές στους ομοίους μας Χριστιανούς νέους και ηλικιωμένους. Ο Παύλος είπε στους Κορινθίους: «Το στόμα ημών ηνοίχθη προς εσάς, Κορίνθιοι, η καρδία ημών επλατύνθη. Δεν έχετε στενοχωρίαν εν ημίν· αλλ’ έχετε στενοχωρίαν εν τοις σπλάγχνοις υμών. Την αυτήν λοιπόν αντιμισθίαν αποδίδοντες, (ως προς τέκνα λαλώ·) πλατύνθητε και σεις.» (2 Κορ. 6:11-13) Όλοι ας δείχνουν αληθινή αγάπη με τις καρδιές των διάπλατα ανοιγμένες.

21. Πόσο πολύτιμη και διαρκής είναι η αγάπη, σύμφωνα με την Σουλαμίτιδα;

²¹ Θυμηθήτε την ωραία και προφητική ιστορία αγάπης της Σουλαμίτιδος και του ποιμένος εραστού της που αναγράφεται στο Άσμα του Σολομώντος. Τι λόγια έθεσε ο Σολομών στο στόμα αυτής της νεανίδος! Εφαρμόζονται κατάλληλα στην αγάπη του υπολοίπου των κεχρισμένων ακολούθων του Χριστού γι’ αυτόν, αλλά υπάρχουν πολλά στα λόγια αυτά που ν’ αξίζουν για όλους τους Χριστιανούς. Τι μεγαλοπρεπή εκτίμησι ασφαλούς, νομιμόφρονος αγάπης έχομε στα λόγια της Σουλαμίτιδος: «Θέσον με, ως σφραγίδα, επί την καρδίαν σου, ως σφραγίδα επί τον βραχίονά σου· διότι η αγάπη είναι ισχυρά ως ο θάνατος· η ζηλοτυπία σκληρά ως ο άδης· αι φλόγες αυτής φλόγες πυρός, η φλοξ του Γιαχ. Ύδατα πολλά δεν δύνανται να σβέσωσι την αγάπην, ουδέ ποταμοί δύνανται να πνίξωσιν αυτήν· εάν τις δώση πάντα τα υπάρχοντα του οίκου αυτού δια την αγάπην, παντελώς θέλουσι καταφρονήσει αυτά.» (Άσμ. Ασμ. 8:6, 7, ΜΝΚ) Πόσο αληθινά πολύτιμη και διαρκής είναι η αγάπη!

22. Ποιο χρέος οφείλει κάθε Χριστιανός; Μπορεί ποτέ να εξοφληθή τελείως; Γιατί;

²² Κάθε Χριστιανός οφείλει στον συνάνθρωπό του ένα χρέος, χρέος που ποτέ δεν μπορεί να εξοφληθή τελείως. «Εις μηδένα μη οφείλετε μηδέν», λέγει ο Παύλος, «ειμή το να αγαπάτε αλλήλους· διότι ο αγαπών τον άλλον, εκπληροί τον νόμον.» (Ρωμ. 13:8) Σε όλη τη ζωή σας θα οφείλετε στους άλλους αγάπη. Περιπατείτε, λοιπόν, στις κατευθύνσεις της αγάπης, της ιδιότητος που προσδιορίζει την ταυτότητα των αληθινών Χριστιανών. Να θυμάστε ότι η αγάπη θα συνεχίζεται για πάντα. Ως Χριστιανοί δείξτε αληθινή αγάπη τώρα και αυτή θα είναι αιωνίως δική σας για να εκδηλώνεται στη θαυμαστή νέα τάξι που υπεσχέθη ο αγαπών Θεός, Ιεχωβά.