ΜΕΘΗ

Δηλητηρίαση από υπερκατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών. Μέθυσος είναι αυτός που καταναλώνει συστηματικά μεγάλες ποσότητες δυνατών ποτών σε σημείο μέθης.

Μεθυστικά ποτά στις αρχαίες Βιβλικές χώρες ήταν το κρασί που παραγόταν από σταφύλια (Δευ 32:14), καθώς και οινοπνευματώδη που παρασκευάζονταν από σιτηρά. (Ησ 1:22) Η μετριοπαθής χρήση κρασιού και άλλων δυνατών ποτών είναι αποδεκτή από τον Ιεχωβά, ο οποίος προμηθεύει «κρασί που ευφραίνει την καρδιά του θνητού ανθρώπου».—Ψλ 104:14, 15· βλέπε ΚΡΑΣΙ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΑ ΠΟΤΑ· ΜΠΙΡΑ.

Καταδικάζεται στην Αγία Γραφή. Η Αγία Γραφή στηλιτεύει την κατανάλωση δυνατών ποτών σε σημείο μέθης. Ο σοφός Παροιμιαστής φιλοτεχνεί μια ζωηρή και επιστημονικά ακριβή εικόνα των συνεπειών που προκύπτουν από την υπερκατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών, προειδοποιώντας: «Σε ποιον υπάρχει αλίμονο; Σε ποιον ταραχή; Σε ποιον φιλονικίες; Σε ποιον ανησυχία; Σε ποιον πληγές χωρίς λόγο; Σε ποιον θόλωμα στα μάτια; Σε εκείνους που περνούν πολύ καιρό με το κρασί, εκείνους που πηγαίνουν να βρουν ανάμεικτο κρασί. Μη βλέπεις το κρασί που κοκκινίζει, που λαμπυρίζει [δείχνοντας υπέρμετρα ελκυστικό, λαμπερό] μέσα στο ποτήρι, που κατεβαίνει ευχάριστα [καθώς γλιστράει μέσα στο λαιμό τόσο εύκολα]. Στο τέλος δαγκώνει σαν φίδι και εκκρίνει δηλητήριο σαν οχιά [μπορεί να προκαλέσει τόσο σωματικές ασθένειες (για παράδειγμα, να επιφέρει κίρρωση του ήπατος) όσο και διανοητικές (να προξενήσει τρομώδες παραλήρημα), ακόμη δε και θάνατο]. Τα μάτια σου θα δουν παράξενα πράγματα [το αλκοόλ επιδρά στα κέντρα ελέγχου του εγκεφάλου, καταστέλλοντάς τα· μορφές συμπεριφοράς που κανονικά καταστέλλονται έρχονται στην επιφάνεια· δημιουργούνται παραισθήσεις· τα κενά μνήμης συμπληρώνονται από φανταστικές εμπειρίες που εξιστορούνται με τον πλέον αληθοφανή τρόπο· το άτομο έχει αχαλίνωτη συμπεριφορά] και η καρδιά σου θα πει πράγματα διεστραμμένα [θα εκφραστούν σκέψεις και επιθυμίες που υπό κανονικές συνθήκες απωθούνται]».—Παρ 23:29-33· Ωσ 4:11· Ματ 15:18, 19.

Τα όσα βιώνει προσωπικά ο μέθυσος περιγράφονται από αυτά που λέει ο συγγραφέας στη συνέχεια: «Και ασφαλώς θα γίνεις σαν κάποιον που είναι ξαπλωμένος στην καρδιά της θάλασσας [θα νιώθεις σύγχυση όπως κάποιος που παλεύει να μην πνιγεί και τελικά χάνει τις αισθήσεις του] και σαν κάποιον που είναι ξαπλωμένος στην κορυφή του καταρτιού [όπως ακριβώς το πλοίο κουνάει περισσότερο σε αυτό το σημείο, έτσι και η ζωή του μέθυσου κινδυνεύει από ατύχημα, εγκεφαλικό, συμπλοκή και άλλα]. “Με χτύπησαν αλλά δεν αρρώστησα· με έδειραν αλλά δεν το κατάλαβα [λέει ο μέθυσος, σαν να μονολογεί· δεν είχε συναίσθηση του τι πραγματικά συνέβαινε ούτε της τιμωρίας που υπέστη εξαιτίας της μέθης του]. Πότε θα ξυπνήσω; Θα πάω και πάλι να το ζητήσω [τώρα πρέπει να κοιμηθεί μέχρι να παρέλθουν οι επιπτώσεις της κατάχρησης, αλλά είναι υποδουλωμένος στο ποτό και ανυπομονεί να πιει και άλλο μόλις μπορέσει]”». Θα πέσει σε φτώχεια επειδή ξοδεύει υπέρογκα ποσά για το ποτό και επειδή καθίσταται αναξιόπιστος και καταντάει ανίκανος να εργαστεί.—Παρ 23:20, 21, 34, 35.

Απαγορεύεται στη Χριστιανική Εκκλησία. Ο μέθυσος τείνει να είναι θορυβοποιός, δημιουργώντας ανεξέλεγκτη φασαρία, και να κάνει πράξεις που επισύρουν χλευασμό και όνειδος. (Παρ 20:1· Ψλ 107:27· Ησ 19:14) Συνεπώς, η συνήθεια της μέθης δεν πρέπει να είναι ανεκτή μέσα στη Χριστιανική εκκλησία. Η άποψη του Θεού για τη μέθη έγινε φανερή στο Νόμο του προς τον Ισραήλ. Όταν ένας γιος ήταν πεισματάρης και στασιαστικός, λαίμαργος και μέθυσος, έπρεπε να λιθοβοληθεί μέχρι θανάτου. (Δευ 21:18-21) Παρόμοια, η Αγία Γραφή προστάζει να αποβάλλονται από τη Χριστιανική εκκλησία οι αμετανόητοι ή καθ’ έξιν μέθυσοι. (1Κο 5:11-13) Τα «έργα της σάρκας» περιλαμβάνουν “μεθύσια και ξέφρενα γλέντια”, πράγματα στα οποία επιδίδονται γενικά τα έθνη. Ένας Χριστιανός, ο οποίος έχει καθαριστεί από τέτοιες συνήθειες αλλά κατόπιν επιστρέφει σε αυτές και αποδεικνύεται αμετανόητος, δεν θα εισέλθει στη Βασιλεία του Θεού. (1Κο 6:9-11) Οφείλει να πάψει να δαπανά το χρόνο του απεργαζόμενος το θέλημα των εθνών, δηλαδή να αποφεύγει τις υπερβολές τους στο κρασί και τους συναγωνισμούς τους στο ποτό. (1Πε 4:3) Πρέπει να αφοσιωθεί στο να παράγει τους καρπούς του πνεύματος του Θεού.—Γα 5:19-24.

Ως εκ τούτου, η μετριοπάθεια και η σωφροσύνη συγκαταλέγονται στις απαιτήσεις για τους Χριστιανούς επισκόπους (1Τι 3:1-3· Τιτ 1:7), τους διακονικούς υπηρέτες (1Τι 3:8), τους ηλικιωμένους, άντρες και γυναίκες (Τιτ 2:2, 3), τους νεαρούς και των δύο φύλων (Τιτ 2:4-8), καθώς και για τα παιδιά (ειδικά των επισκόπων).—Τιτ 1:6.

Ο απόστολος Παύλος, αναφερόμενος στο Δείπνο του Κυρίου, έλεγξε τους Κορίνθιους Χριστιανούς για ορισμένες καταχρήσεις. Κάποιοι έφερναν το φαγητό τους και το ποτό τους στο χώρο όπου συναθροιζόταν η εκκλησία. Αν και κατανάλωναν υπερβολικές ποσότητες φαγητού και ποτού, αρνούνταν να μοιραστούν τα άφθονα αγαθά τους, και έτσι έκαναν τους άπορους αδελφούς τους να ντρέπονται. Όταν, λοιπόν, ερχόταν η ώρα για τον εορτασμό του Δείπνου του Κυρίου, μερικοί δεν ήταν σε θέση να συμμετάσχουν λόγω καταχρήσεων, ενώ άλλοι ήταν πεινασμένοι. Γι’ αυτό ο Παύλος είπε: «Ένας πεινάει, άλλος όμως είναι μεθυσμένος».—1Κο 11:20-22.

Όπως δείχνει ο Νόμος, δεν αρμόζει να εντρυφά κάποιος σε κατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών ακριβώς πριν από την ενασχόληση με θρησκευτική υπηρεσία. Οι ιερείς του Ισραήλ είχαν λάβει την εντολή να μην πίνουν κρασί ή μεθυστικό ποτό όταν ενασχολούνταν με τα επίσημα καθήκοντά τους, για να μην πεθάνουν.—Λευ 10:8-11.

Γιατί αναφέρει η Αγία Γραφή ότι άτομα όπως ο Νώε και ο Λωτ μέθυσαν;

Η Αγία Γραφή αναφέρει ορισμένα περιστατικά μέθης όταν αυτά ρίχνουν φως σε κάποιο σπουδαίο ζήτημα. Έτσι λοιπόν, εξιστορεί ότι μετά τον Κατακλυσμό ο Νώε φύτεψε ένα αμπέλι, «ήπιε από το κρασί και μέθυσε». Αυτό το συμβάν έχει καταγραφεί στις Γραφές για να δείξει τι μεσολάβησε και ο Νώε καταράστηκε τον Χαναάν. (Γε 9:20-27) Σε μια άλλη περίπτωση, δύο διαφορετικά βράδια, οι δύο κόρες του Λωτ τού έδωσαν τόσο πολύ κρασί ώστε αυτός μέθυσε, και είχαν σεξουαλικές σχέσεις μαζί του. (Γε 19:30-38) Αυτή η αφήγηση μας αποκαλύπτει την προέλευση των εθνών του Μωάβ και του Αμμών και τη συγγένειά τους με τον Ισραήλ. Ο Λωτ ήταν προφανώς αρκετά μεθυσμένος ώστε να χάσει την ορθή κρίση του, όχι όμως τόσο ώστε να μην έχει τις αισθήσεις του, με άλλα λόγια, όχι τόσο μεθυσμένος ώστε να μην μπορεί να έχει σεξουαλικές σχέσεις. Εφόσον ο Λόγος του Θεού καταδικάζει τόσο έντονα τη μέθη, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι αυτοί οι δίκαιοι άντρες δεν ήταν συστηματικοί πότες, δεν ήταν μέθυσοι. Εντούτοις, εδώ καταδεικνύεται η ειλικρίνεια της Αγίας Γραφής, η οποία χάριν της δικής μας διαφώτισης δεν αποσιωπά την αλήθεια όταν εξιστορεί γεγονότα που περιλαμβάνουν Βιβλικές προσωπικότητες. Μερικές ακόμη περιπτώσεις μέθης είναι καταγραμμένες στα εδάφια 1 Σαμουήλ 25:36-38· 2 Σαμουήλ 11:13· 1 Βασιλέων 20:15-21.

Μια Λανθασμένη Εικασία. Όταν το άγιο πνεύμα εκχύθηκε στους μαθητές του Χριστού την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., αυτοί άρχισαν να μιλούν σε διάφορες γλώσσες και τότε μερικοί είπαν: «Είναι γεμάτοι γλυκό κρασί». Ο Πέτρος, όμως, εξήγησε: «Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι μεθυσμένοι, όπως νομίζετε, γιατί είναι η τρίτη ώρα της ημέρας», δηλαδή περίπου 9:00 π.μ., υπολογίζοντας από την ανατολή (περίπου στις 6:00 π.μ.). (Πρ 2:1-4, 13-15) Οι ακροατές του, που γιόρταζαν την Πεντηκοστή, είχαν το ρόλο της προφητείας του Ησαΐα, όπου είναι γραμμένο: «Αλίμονο σε εκείνους που σηκώνονται νωρίς το πρωί για να αναζητήσουν μεθυστικό ποτό». (Ησ 5:11) Δεν ήταν συνηθισμένο να παρατίθεται συμπόσιο ή γεύμα τόσο νωρίς, και ήταν εξωπραγματικό να σκεφτεί κανείς ότι 120 άνθρωποι θα ήταν όλοι μαζί μεθυσμένοι μια τέτοια πρωινή ώρα. Ο Παύλος αναφέρει τι γινόταν κατά κανόνα, λέγοντας: «Εκείνοι που μεθούν είναι συνήθως μεθυσμένοι τη νύχτα».—1Θε 5:7.

Μεταφορική Μέθη. Οι ηγέτες του δεκάφυλου βασιλείου, του οποίου κυρίαρχη φυλή αποτελούσε ο Εφραΐμ, ήταν πνευματικά μεθυσμένοι με «κρασί». Κατ’ αρχάς, υπεραγαπούσαν την πολιτική ανεξαρτησία και τις συμμαχίες με τους εχθρούς του βασιλείου του Ιούδα, του οποίου οι βασιλιάδες κάθονταν στο «θρόνο του Ιεχωβά». (1Χρ 29:23) Αυτοί αναμφίβολα επιδίδονταν και σε κατά γράμμα μεθύσια. Είχαν διαθήκη με τον Ιεχωβά Θεό, αλλά την παραβίαζαν με αλαζονικό, μέθυσο τρόπο και του επέφεραν όνειδος.—Ησ 28:1-4.

Παρόμοια, οι ιερείς και οι ηγέτες του Ιούδα είχαν μεθύσει μεταφορικά. Ως θρησκευτικοί καθοδηγητές, πρόσθεσαν ανθρώπινες παραδόσεις και επιπλέον έβλεπαν και έλεγαν ψεύδη σχετικά με το άγιο έθνος του Θεού. Απέβλεπαν για βοήθεια στην Ασσυρία και όχι στον Θεό. (Ησ 29:1, 9-14· 2Βα 16:5-9) Όπως είχε προλεχθεί, η Ασσυρία εκτόπισε τον μεθυσμένο Ισραήλ το 740 Π.Κ.Χ. Αργότερα, ο αποστατικός Ιούδας αναγκάστηκε να πιει το ποτήρι της οργής του Ιεχωβά και στάλθηκε εξόριστος στη Βαβυλώνα, τρεκλίζοντας, το 607 Π.Κ.Χ. (Ησ 51:17-23) Επειδή η Βαβυλώνα («ο βασιλιάς της Σησάχ») μεταχειρίστηκε σκληρά το λαό του Θεού, ήπιε το ίδιο ποτήρι 68 χρόνια αργότερα.—Ιερ 25:15-29.

Η συμβολική «Βαβυλώνα η Μεγάλη» παριστάνεται στην Αγία Γραφή ως μεθυσμένη πόρνη που έχει στο χέρι της ένα χρυσό ποτήρι «γεμάτο με αηδιαστικά πράγματα και με τα ακάθαρτα πράγματα της πορνείας της». Οι κάτοικοι της γης έχουν μεθύσει από «το κρασί της πορνείας της». Η ίδια είναι «μεθυσμένη από το αίμα των αγίων και από το αίμα των μαρτύρων του Ιησού». Η ασωτία της θα έχει ως αποτέλεσμα την αιώνια καταστροφή της.—Απ 17:1-6, 16· 14:8· 18:8· βλέπε ΒΑΒΥΛΩΝΑ Η ΜΕΓΑΛΗ.