-
Μια Ματιά στις ΕιδήσειςΗ Σκοπιά—1976 | 15 Νοεμβρίου
-
-
Μια Ματιά στις Ειδήσεις
Δεν Είναι Ανάγκη να Αισθάνεσθε Μόνος
● Σε πολλές χώρες, ιδιαίτερα στις βιομηχανικές κοινωνίες, η οικογενειακή ζωή καταρρέει. Επίσης, υπάρχουν όλο και λιγώτεροι δεσμοί ανάμεσα στους γείτονες και στους φίλους. Το βιβλίο «Η Μοναξιά στην Αμερική» λέγει: «Τα στενά σύνορα της επαρχίας, της γειτονιάς, της οικογενείας, γύρω από τα οποία περιστρεφόταν η Αμερική έχουν σπάσει . . . Η ζωή στην Αμερική έχει εκραγή και η μοναξιά είναι ένα κύριο χαρακτηριστικό της καταπτώσεις.» Παράλληλα μ’ αυτό, η ανερχόμενη αναλογία του εγκλήματος έχει κάμει τους ανθρώπους να δυσπιστούν απέναντι στους άλλους. Έτσι, η μοναξιά έχει γίνει μια σχεδόν μόνιμη κατάστασις για ολοένα περισσότερα εκατομμύρια ανθρώπων. Αυτή η μοναξιά είναι ιδιαίτερα τραγική για πολλούς ηλικιωμένους και αναπήρους ανθρώπους οι οποίοι συχνά παραμελούνται από τους άλλους.
Αλλ’ αυτή η κατάστασις δεν εφαρμόζεται σ’ εκείνους που έχουν πίστι στον Ιεχωβά Θεό και οι οποίοι ακούουν τον Λόγο του. Ο Λόγος του Θεού λέγει ότι εκείνοι που δέχονται τον Λόγο του πρέπει να συναθροίζωνται μαζί για αμοιβαία ενθάρρυνσι. (Εβρ. 10:24, 25) Αυτός είναι ο λόγος που ανάμεσα στους Μάρτυρες του Ιεχωβά το πρόβλημα της μοναξιάς έχει υπερνικηθή. Η υγιής συντροφιά των στις Χριστιανικές συναθροίσεις και επίσης οι κοινωνικές επικοινωνίες· η γνώσις των μέσα από τον Λόγο του Θεού για το πώς να βελτιώσουν την οικογενειακή ζωή, στην οποία περιλαμβάνεται και η φροντίδα για τους ηλικιωμένους· το έργο του κηρύγματος που τους φέρνει σε επαφή με πολλούς ειλικρινείς ανθρώπους στους οποίους περιλαμβάνονται και οι γείτονες των και η πρόσοδος των στον Θεό μέσω της προσευχής, όλα αυτά με ισχυρό τρόπο υπερνικούν τη μοναξιά.
Επιτρέπεται ο Αυτοακρωτηριασμός;
● Ένας φοιτητής ηλικίας 18 ετών του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτων έβγαλε προσφάτως το δεξί του μάτι κι έκοψε το δεξί του χέρι. Η αστυνομία της περιοχής ανέφερε ότι καθ’ οδόν προς το νοσοκομείο, ο νεαρός είπε τα εξής λόγια: «Εάν δε ο οφθαλμός σου ο δεξιός σε σκανδαλίζη, έκβαλε αυτόν και ρίψον από σου· διότι σε συμφέρει να χαθή έν των μελών σου και να μη ριφθή όλον το σώμα σου εις την γέενναν. Και εάν η δεξιά σου χειρ σε σκανδαλίζη, έκκοψον αυτήν και ρίψον από σου· διότι σε συμφέρει να χαθή έν των μελών σου, και να μη ριφθή όλον το σώμα σου εις την γέενναν.»—Ματθ. 5:29, 30.
Μερικοί που διάβασαν την είδησι στην εφημερίδα για το περιστατικό του ακρωτηριασμού μπορεί να διερωτήθηκαν πώς πρέπει να κατανοηθή αυτή η δήλωσις του Ιησού Χριστού. Αυτή η προτροπή να βγάλη ένας το μάτι του και να κόψη το χέρι του δεν έχουν εδώ κατά γράμμα εφαρμογή.
Η εφαρμογή που πρέπει να γίνη υποδεικνύεται στους Κολοσσαείς 3:5-7: «Νεκρώσατε λοιπόν τα μέλη σας τα επί της γης, πορνείαν, ακαθαρσίαν, πάθος, επιθυμίαν κακήν και την πλεονεξίαν, ήτις είναι ειδωλολατρεία, δια τα οποία έρχεται η οργή του Θεού επί τους υιούς της απείθειας, εις τα οποία και σεις περιεπατήσατε ποτέ, ότε εζήτε εν αυτοίς.» Έτσι η κατάλληλη πορεία είναι, όχι να ακρωτηριασθή ένα άτομο, αλλά να νεκρώση τα μέλη του σώματός του ως προς την αμαρτία.—1 Κορ. 9:27.
Ανάμιξις στην Πολιτική
● Η συντηρητική εφημερίς των Παρισίων, «Λε Φιγκαρό,» κατηγορεί την Καθολική Εκκλησία για ανάμιξι στην πολιτική. Αποκαλώντας αυτή την ανάμιξι ‘μεγάλο σφάλμα,’ η εφημερίς παρατηρεί τα εξής: «Ειλικρινά, αναμιγνύεται στην πολιτική πιο δραστήρια παρά ποτέ. Επειδή ανησυχεί με τη σκέψι ότι διάλεξε την εσφαλμένη πλευρά, τώρα δείχνει τη διάθεσι να ταυτίση την τύχη της με την άλλη πλευρά. Τι παράξενο που η αλήθεια δεν τη διαφωτίζει και δεν την βοηθεί ν’ αντιληφθή ότι δεν πρέπει να υποστηρίζη καμμιά πλευρά.»
Η εφημερίς «Λε Φιγκαρό» προσθέτει επίσης τα εξής: «Είναι ολοφάνερο σήμερα ότι αν η θρησκεία θέλη ν’ αναμιγνύεται στην πολιτική, κινδυνεύει να δη την πολιτική ν’ αναμιγνύεται στη θρησκεία.»
Ο Λόγος του Θεού δείχνει ότι η θρησκεία που αναμιγνύεται στην πολιτική πραγματικά θα υποστή την ανάμιξι της πολιτικής. Περιγράφοντας την παγκόσμια ψευδή θρησκεία σαν μια πνευματική πόρνη, η Αποκάλυψις στο 17:16 δείχνει ότι οι πολιτικές δυνάμεις θα κουρασθούν από την ανάμιξί της και «θέλουσι μισήσει την πόρνην και θέλουσι κάμει αυτήν ηρημωμένην και γυμνήν, και τας σάρκας αυτής θέλουσι φάγει, και αυτήν θέλουσι κατακαύσει εν πυρί.» Γι’ αυτό τα ειλικρινή άτομα προειδοποιούνται: «Εξέλθετε εξ αυτής ο λαός μου, δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής.»—Αποκάλ. 18:4.
-
-
Ο Μεγάλος ΦυσιοδίφηςΗ Σκοπιά—1976 | 15 Νοεμβρίου
-
-
Ο Μεγάλος Φυσιοδίφης
● Αν ο Συγγραφεύς της Αγίας Γραφής και ο Δημιουργός των ζώων είναι το ίδιο Πρόσωπο, τότε θ’ αναμέναμε να είναι ακριβή τα σχόλια που κάνει η Αγία Γραφή για τα ζώα. Και πράγματι είναι. Προσέξτε αυτή την παρατήρησι από το βιβλίο Τα Θαυμάσια της Συμπεριφοράς των Ζώων: «Η Αγία Γραφή, που αναφέρει περίπου 100 είδη ζώων, είναι ένα γνήσιο θησαυροφυλάκιο πληροφοριών για τις σχέσεις του ανθρώπου με ‘τους ιχθείς της θαλάσσης, τα πετεινά του ουρανού και παν ερπετόν έρπον επί της γης.’ Οι σχολιασταί της Βίβλου συχνά έδειξαν βαθειά γνώσι ως γνώσται της συμπεριφοράς των ζώων. Ο Ιερεμίας (8:7) κάνει μνεία για τη μετανάστευσι των πτηνών: «Και αυτός ο πελαργός εν τω ουρανώ γνωρίζει τους διωρισμένους καιρούς αυτού.» . . . Οι Βιβλικοί νόμοι που δείχνουν καλοσύνη στα ζώα είναι η πολιτιστική πηγή μερικών από τους ανθρωπιστικούς μας νόμους.»
-
-
Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα ΔεκέμβριοΗ Σκοπιά—1976 | 15 Νοεμβρίου
-
-
Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα Δεκέμβριο
16 Ιεχωβά, Ιεχωβά ο Θεός, οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος, και αληθινός, . . . συγχωρών ανομίαν και παράβασιν και αμαρτίαν και ουδόλως αθωώνων τον ένοχον.—Έξοδ. 34:6, 7. Σ 15/4/75 6, 7α
17 Ούτως ας λάμψη το φως σας έμπροσθεν των ανθρώπων, δια να ίδωσι τα καλά σας έργα και δοξασωσι τον Πατέρα σας τον εν τοις ουρανοίς.—Ματθ. 5:16. Σ 15/8/75 21, 22α
18 Έχετε ένθερμον την εις αλλήλους αγάπην, διότι η αγάπη θέλει καλύψει πλήθος αμαρτιών.—1 Πέτρ. 4:8. Σ 1/9/75 1, 2, 4α
19 Μηδέ φοβείσθε τον λαόν της γης· διότι αυτοί είναι ψωμίον δι’ ημάς· η σκέπη αυτών απεσύρθη επάνωθεν αυτών, και ο Κύριος είναι μεθ’ ημών· μη φοβείσθε αυτούς.—Αριθ. 14:9. Σ 15/9/75 8, 9α
20 Εμμένετε εις την προσευχήν αγρυπνούντες εις αυτήν μετά ευχαριστίας.—Κολ. 4:2. Σ 1/10/75 21α
21 Η άνωθεν όμως σοφία πρώτον μεν είναι καθαρά, έπειτα ειρηνική, επιεικής, ευπειθής, πλήρης ελέους και καλών καρπών, αμερόληπτος και ανυπόκριτος.—Ιακ. 3:17. Σ 1/11/75 22α
22 Μη φροντίζετε περί της σαρκός εις το να εκτελήτε τας επιθυμίας αυτής.—Ρωμ. 13:14. Σ 15/11/75 22α
28 Νέοι τε και παρθένοι, γέροντες μετά νεωτέρων. Ας αινώσι το όνομα του Ιεχωβά.—Ψαλμ. 148:12, 13. Σ 15/10/75 20α
24 Τεκνία μου, μη αγαπώμεν με λόγον μηδέ με γλώσσαν, αλλά με έργον και αλήθειαν.—1 Ιωάν. 3:18. Σ 1/12/75 22α
25 Ο δε καρπός του πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια.—Γαλ. 5:22, 23. Σ 15/12/75 25, 26α
26 Ας μη αποκάμνωμεν δε πράττοντες το καλόν διότι εάν δεν αποκάμνωμεν, θέλομεν θερίσει εν τω δέοντι καιρώ. Άρα λοιπόν ενόσω έχομεν καιρόν, ας εργαζώμεθα το καλόν προς πάντας.—Γαλ. 6:9, 10. Σ 1/8/75 20α
27 Εγώ δε σε εφύτευσα άμπελον εκλεκτήν, σπέρμα όλως αληθινόν· πώς λοιπόν μετεβλήθης εις παρεφθαρμένον κλήμα αμπέλου ξένης εις εμέ;—Ιερ. 2:21. Σ 1/1/76 19, 21α
28 Αλλ’ ο Θεός συνεκέρασε το σώμα δώσας περισσοτέραν τιμήν εις το ευτελέστερον, δια να μη ήναι σχίσμα εν τω σώματι, αλλά να φροντίζωσι τα μέλη το αυτό υπέρ αλλήλων.—1 Κορ. 12:24, 25. Σ 1/3/76 26, 27β
29 Δέσποτα Ιεχωβά, τι θέλεις δώσει εις εμέ;—Γεν. 15:2. Σ 1/2/76 10-12α
30 Ω πάντες οι διψώντες, έλθετε εις τα ύδατα· και οι μη έχοντες αργύριον έλθετε, αγοράσατε και φάγετε· ναι, έλθετε, αγοράσατε οίνον και γάλα άνευ αργυρίου και άνευ αντιτίμου. . . . Ακούσατε μου μετά προσοχής και θέλετε φάγει αγαθά και η ψυχή σας θέλει ευφρανθή εις το πάχος.—Ησ. 55:1, 2. Σ 15/2/76 18-21α
31 Επειδή λοιπόν πάντα ταύτα διαλύονται, οποίοι πρέπει να ήσθε σεις εις πολίτευμα άγιον και ευσέβειαν.—2 Πέτρ. 3:11. Σ 15/3/76 24α
-
-
ΑνακοινώσειςΗ Σκοπιά—1976 | 15 Νοεμβρίου
-
-
Ανακοινώσεις
«Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΘΕΛΕΙ ΣΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙ»
Πιστεύετε τα λόγια αυτά του Ιησού Χριστού; Πού νομίζετε η αλήθεια για την οποία μίλησε μπορεί να ευρεθή; Δεν είναι η Αγία Γραφή το λογικό μέρος γι’ αυτήν; Με το να γνωρίση την αλήθεια που αυτή περιέχει, ένα άτομο μπορεί να ελευθερωθή από τα θρησκευτικά ψεύδη που τον δένουν σε καταδυναστευτικές δεισιδαιμονίες, άχρηστα τελετουργικά και βαρείες εθιμοτυπίες. Ένα βιβλίο που βοηθεί εκατομμύρια άτομα να μάθουν την ελευθερώνουσα αλήθεια του Λόγου του Θεού είναι Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή. Πάνω από 84 εκατομμύρια αντίτυπα σε ενενήντα πέντε γλώσσες ετυπώθησαν αφ’ ότου άρχισε η κυκλοφορία του το 1968. Δείχνει την αλήθεια γιατί γηράσκομε και πεθαίνωμε, πού είναι οι νεκροί, την ελπίδα για τους νεκρούς, γιατί ο Θεός επέτρεψε την πονηρία και γιατί μπορούμε ν’ αναμένωμε μια δικαία παγκόσμια κυβέρνησι που θα φέρη διαρκή ειρήνη. Το σκληρόδετο αυτό βιβλίο από 192 σελίδες έχει εικοσιδύο κεφάλαια που συζητούν αυτά και άλλα Γραφικά θέματα. Μπορείτε να το έχετε μόνο με 10 δραχμές, στις Η.Π.Α. 25 σεντς. Με το να λάβετε ένα αντίτυπο δικαιούσθε να έχετε δωρεάν μια σειρά οικιακής Γραφικής συμμελέτης.
ΜΕΛΕΤΕΣ «ΣΚΟΠΙΑΣ» ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ
19 Δεκεμβρίου: Ιεχωβά, ένας Βοηθός Χωρίς Όμοιον. Σελίς 684. Ύμνοι 72, 81.
26 Δεκεμβρίου: Μη Φοβείσθε. Σελίς 690. Ύμνοι 90, 116.
2 Ιανουαρίου: Το Βάπτισμα—Μόνο Μια Αρχή. Σελίς 696. Ύμνοι 79, 109.
-
-
Εγκράτεια—Μια Περιφρούρησις από τη ΣυμφοράΗ Σκοπιά—1976 | 1 Δεκεμβρίου
-
-
Εγκράτεια—Μια Περιφρούρησις από τη Συμφορά
Ο ΑΝΔΡΑΣ και η γυναίκα ήσαν μαζί. Ο άνδρας εργαζόταν λίγες μέρες στο σπίτι της για κάποια επισκευή. Και οι δύο ήσαν μέλη μιας Χριστιανικής εκκλησίας. Η γυναίκα ήταν δυστυχισμένη από τον γάμο της. Άρχισε να εκμυστηρεύεται τα αισθήματά της και τα προβλήματά της στον άνδρα. Αυτός αισθάνθηκε συμπόνια και στην προσπάθειά του να την συμβουλεύση και να την παρηγορήση, τοποθέτησε το χέρι του γύρω από τους ώμους της. Ακολούθησε περισσότερη τρυφερότης και προτού περάση πολλή ώρα διέπραξαν μοιχεία.
Αυτό το ζεύγος δεν είχε σχεδιάσει ούτε προγραμματίσει να διαπράξη τέτοια αμαρτία. Μέχρι εκείνη τη στιγμή και οι δύο ζούσαν καλή ηθική ζωή και βάδιζαν σύμφωνα με την οδό που απαιτείται για τους Χριστιανούς. Μήπως τους έλειπε η αγάπη για τον Λόγο του Θεού ή για τις κατάλληλες ηθικές αρχές; Όχι πρωταρχικά. Αυτό που τους έφταιξε ήταν η αποτυχία των ν’ ασκήσουν ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ.
Η εγκράτεια είναι ένας από τους καρπούς του πνεύματος του Θεού. Η εγκράτεια του Χριστιανού κατευθύνεται, όχι εκ κληρονομικότητος, αλλά από τη γνώσι που έχει για τον Θεό και τον Λόγο του. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον ο απόστολος Πέτρος νουθετεί, ‘Προσθέσατε εις δε την γνώσιν την εγκράτειαν’.—2 Πέτρ. 1:5,6.
Στη σειρά των εννέα καρπών του πνεύματος η αγάπη κατέχει την πρώτη θέσι πριν από την εγκράτεια. (Γαλ. 5:22, 23) Φυσικά, αν η αγάπη λειτουργούσε πάντοτε και σε τέλειο βαθμό στον Χριστιανό, θα εξασκούσε πάντοτε εγκράτεια. Αλλά επειδή όλοι, περιλαμβανομένων και των Χριστιανών είναι ατελείς η εγκράτεια είναι μια όψις της Χριστιανικής προσωπικότητος η οποία χρειάζεται συνεχή επαγρύπνησι.
Η έλλειψις της εγκρατείας μπορεί να οδηγήση σε συμφορά. Ένα άτομο μπορεί να έχη χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, καλωσύνη, αγαθωσύνη, πίστι και πραότητα. Μπορεί να τα επιδεικνύη όλα μαζί. Αλλ’ αν χάση την εγκράτεια, μπορεί να χάση πρόσκαιρα κι όλες τις άλλες ιδιότητες. Στη διάρκεια αυτού του διαλείμματος μπορεί να κάμη ανεπανόρθωτη ζημιά στη δική του ζωή και στη ζωή των άλλων.
Γι’ αυτό οι Χριστιανοί προσεύχονται για εγκράτεια. Αλλιώς είναι πιθανόν να πέσουν σε παγίδα. Όλοι μας έχομε την αμαρτία μέσα στη σάρκα μας και γι’ αυτό, εκείνο το οποίον θέλομεν τούτο δεν πράττομεν, αλλ’ εκείνο το οποίον μισώμεν τούτο πράττομεν.’ (Ρωμ. 7:15) Λόγω αυτής της λυπηράς καταστάσεως ο απόστολος Παύλος είπε: «Αλλά δαμάζω το σώμα μου και δουλαγωγώ, μήπως εις άλλους κηρύξας εγώ γείνω αδόκιμος.»—1 Κορ. 9:27.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Ιησούς συμπεριέλαβε στην προσευχή που εδίδαξε στους μαθητάς του την έκκλησι: «Μη φέρης ημάς εις πειρασμόν.» (Ματθ. 6:13) Ο Θεός δεν πειράζει κανένα ώστε να τον κάμη να διαπράξη κακό· Αλλά γνωρίζει ότι όταν ένας Χριστιανός πράξη κάτι κακό, σπανίως πρόκειται για περίπτωσι που αγνοεί τη σφαλερότητα των πράξεων του. Συνήθως το άτομο γνωρίζει ότι αυτό που κάνει δεν ευαρεστεί τον Θεό. Όταν πειράζεται για ν’ αμαρτήση είναι καλό να σκεφθή, Πώς θα το δη αυτό ο Θεός; Τι επίδρασι θα έχη αυτό στις σχέσεις μου με τον Θεό; με τη Χριστιανική εκκλησία; Πώς θα επηρεάση την οικογένειά μου; Θα φέρη η πράξις μου μομφή στο όνομα του Θεού και του Χριστού; στον εαυτόν μου ως ένα Χριστιανό; στην εκκλησία; Αυτό το άτομο ή θ’ ακολουθήση αυτές τις προειδοποιητικές σκέψεις, ή θα τις απορρίψη και θα βαδίση κατ’ ευθείαν στην οδό της αμαρτίας.
Γι’ αυτό, όταν ο Χριστιανός προσεύχεται «Μη φέρης ημάς εις πειρασμόν,» ζητεί από τον Θεό να τον θυμηθή στον καιρό του πειρασμού και να επαναφέρη στη διάνοιά του τις ισχυρές προειδοποιήσεις της Αγίας Γραφής—να θέση δηλαδή σαφή σημεία που θα τον εμποδίσουν να παρεκκλίνη από τον δρόμο του. Ζητεί από τον Θεό, αν αυτός αρχίση να εξασθενή, να τον επαναφέρη στις αισθήσεις του και να τον βοηθήση να σταματήση. Ο Θεός δεν πρόκειται να τον σταματήση δια της βίας στερώντας του έτσι το δικαίωμα εκλογής, αλλά με το να ενισχύση τη διάνοια του ατόμου με την ορθή σκέψι που προέρχεται από τη θεία σοφία του Ιεχωβά ‘να κάμη την έκβασιν, ώστε να δύνασθε να υποφέρητε.’—1 Κορ. 10:13.
Αν ο Χριστιανός αποτύχη να εμπιστευθή στον Θεό κατανοώντας μέσα στην καρδιά του την έκκλησι που κάνει δια της προσευχής, τότε θ’ αρχίση να λειτουργή η αρχή: «Πειράζεται δε έκαστος υπό της ιδίας αυτού επιθυμίας, παρασυρόμενος και δελεαζόμενος· έπειτα η επιθυμία αφού συλλάβη, γεννά την αμαρτίαν.» (Ιακ. 1:14, 15) Το δοκιμαζόμενο άτομο θα δελεασθή χωρίς αντίστασι μέχρι του σημείου να ρίξη στον άνεμο κάθε προφύλαξι και κάθε αρχή, και θα προχωρήση κατ’ ευθείαν στην αμαρτωλή πράξι ‘καθώς ο βους υπάγει εις την σφαγήν.’ (Παροιμ. 7:22) Αυτό είναι εκείνο που επιθυμεί ο Διάβολος. (1 Πέτρ. 5:8) Αλλ’ ο Θεός θα στηρίξη τον Χριστιανό ο οποίος προσεύχεται σ’ αυτόν σε καιρό εντάσεως, ενσταλάζοντάς του τη δύναμι της εγκρατείας.
Σε μια περίπτωσι ο Θεός διεφύλαξε τον Δαβίδ από μια μεγάλη καταστροφή με το να επαναφέρη την εγκράτεια στον Δαβίδ. Σ’ εκείνη την περίπτωσι ο Θεός χρησιμοποίησε ένα ανθρώπινο μέσο, μια γυναίκα, για να κάμη έκκλησι στον Δαβίδ ν’ αποφύγη μια καταστρεπτική πορεία. Αυτή η γυναίκα ήταν η Αβιγαία. Ο Δαβίδ και οι άνδρες του, επικηρυγμένοι από τον κακό Βασιλέα Σαούλ, εφύλαγαν τους ποιμένες και τα ποίμνια του Νάβαλ, ενός πλουσίου ανθρώπου, συζύγου της Αβιγαίας. Όταν ο Δαβίδ έστειλε μια αντιπροσωπεία ζητώντας τρόφιμα, ο Νάβαλ μίλησε υβριστικά γι’ αυτούς. Λόγω της ανοήτου, κακής πράξεως του Νάβαλ, ο Δαβίδ εξωργίσθηκε πολύ, και κατευθύνθηκε προς τον οίκο του Νάβαλ για να τους εξολοθρεύση, αλλ’ η Αβιγαία τον συνήντησε και τον παρεκάλεσε ν’ αφήση το ζήτημα στον Ιεχωβά αντί να λάβη την εκδίκησι με τα δικά του χέρια.
Ο Δαβίδ κατάλαβε τη συμφορά στην οποία θα τον έρριχνε ο θυμός του και απήντησε: «Ευλογητός Ιεχωβά ο Θεός του Ισραήλ, όστις σε απέστειλε την ημέραν ταύτην εις συνάντησίν μου· και ευλογημένη η βουλή σου και ευλογημένη συ, ήτις με εφύλαξας την ημέραν ταύτην από του να εμβώ εις αίματα.»—1 Σαμ. 25:2-35, ΜΝΚ.
Σκεφθήτε τη συμφορά που θα επέφερε ο Δαβίδ επάνω του αν ο Θεός δεν τον βοηθούσε να επανακτήση την εγκράτειά του πάνω στη βιασύνη του να εξολοθρεύση τους άνδρες του οίκου του Νάβαλ! Και σ’ αυτούς τους διεφθαρμένους καιρούς η εγκράτεια είναι εξ ίσου σημαντική για τον Χριστιανό. Οι νεαροί που προσπαθούν να ζουν σύμφωνα με τις Χριστιανικές αρχές έρχονται συνεχώς σ’ επαφή μ’ εκείνους για τους οποίους οι κακές συνήθειες είναι ένα ζήτημα ρουτίνας. Αυτοί οι άνθρωποι που δεν έχουν εγκράτεια, ασκούν ισχυρή πίεσι επάνω στους νεαρούς Χριστιανούς για να τους πείσουν να χρησιμοποιήσουν ναρκωτικά ή ν’ αναμιχθούν σε ανηθικότητα, αναταραχές, βανδαλισμούς ή βία. Χωρίς αμφιβολία είτε ο Χριστιανός είναι νέος, είτε ηλικιωμένος, αν χάση την εγκράτεια του, θα οδηγηθή σε μια πράξι που θα μπορούσε να καταστρέψη τη ζωή του και να βλάψη σοβαρά τους άλλους. Σε μια μόνο στιγμή χρόνου θα μπορούσε να δημιουργήση μια κηλίδα στο Χριστιανικό του υπόμνημα και ένα τραύμα στη συνείδησί του.
Όπως και οι άλλοι καρποί του πνεύματος, η εγκράτεια πρέπει ν’ αναπτύσσεται με τη μελέτη του Λόγου του Θεού και την εφαρμογή των εντολών του. Η εγκράτεια διακρατεί την ισορροπία και καλλιεργεί τις άλλες ιδιότητες του Χριστιανού. Μέσω ‘της επιθυμίας της σαρκός και της επιθυμίας των οφθαλμών και της αλαζονείας του βίου’ αυτός ο κόσμος ασκεί ισχυρή έλξι στον «παλαιόν άνθρωπον τον κατά την προτέραν διαγωγήν, τον φθειρόμενον κατά τας απατηλάς επιθυμίας [της παλαιάς προσωπικότητας του].» (1 Ιωάν. 2:16· Εφεσ. 4:22) Γι’ αυτό τον λόγο, οι αληθινοί Χριστιανοί αντιλαμβάνονται πόσο μεγάλη σπουδαιότητα έχει να καλλιεργήσουν την αξιόπιστη ασπίδα της εγκρατείας.
-
-
Μια Ματιά στις ΕιδήσειςΗ Σκοπιά—1976 | 1 Δεκεμβρίου
-
-
Μια Ματιά στις Ειδήσεις
Θρησκεία και Βία
● Σύμφωνα με υπολογισμούς, 18 ως 20 χιλιάδες άτομα έχουν πεθάνει στη διάρκεια των 14 μηνών του εμφυλίου πολέμου στο Λίβανο. «Οι δολοφονίες επί τόπου και οι απαγωγές με βάσι το θρήσκευμα, είναι καθημερινά συμβάντα,» γράψει ο Χένρυ Τάννερ σ’ ένα ειδικό άρθρο στους «Τάιμς» της Νέας Υόρκης. Εν τούτοις, αυτός ο δημοσιογράφος αναφέρει ότι έχει συναντήσει «το ίδιο θάρρος, ανθρωπιά, χαρακτήρα και τρόπο σκέψεως [στο Λίβανο] όπως σε οποιοδήποτε άλλο μέρος.» Γιατί τότε υπάρχει τόσο πολλή μαζική βία;
Ο ανταποκριτής Τάννερ λέγει: «Κατά την άποψι ικανών ατόμων που αναλύουν τον χαρακτήρα των Λιβανέζων, είναι φανερό ότι η θρησκεία έχει παύσει να συγκρατή τη βία σ’ αυτή τη μάλλον πτωχή χώρα που βρίσκεται ανάμεσα στον Αραβικό κόσμο και στη Δύσι, αλλ’ η οποία δεν ανήκει πουθενά και η οποία έχει γίνει αρένα για μια άλλη σύγκρουσι—μεταξύ των φθειρομένων παραδοσιακών αξιών και του υπερβολικά συγχρόνου υλισμού.»
Η θρησκεία γενικά έχει αποτύχει να ενσταλλάξη ιδέες οι οποίες δημιουργούν εκτίμησι για τα πνευματικά πράγματα και οι οποίες θα μπορούσαν να συγκρατήσουν τους ανθρώπους από το να καταφύγουν στη βία. Βεβαίως ο κατ’ όνομα Χριστιανικός κόσμος έχει αποτύχει να το κάμη αυτό στο Λίβανο και οπουδήποτε αλλού. Εν τούτοις οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά σ’ αυτή τη χώρα που φλέγεται από τον πόλεμο και σ’ ολόκληρο τον κόσμο έχουν μεγάλο ενδιαφέρον για τα πνευματικά πράγματα κι ενεργούν μ’ ένα τρόπο που καταλήγει στο να ‘θησαυρίζουν θησαυρούς εν ουρανώ.’—Ματθ. 6:19-21.
Επίσης οι μάρτυρες του Ιεχωβά αποστρέφονται τη βία διότι ακολουθούν τη Γραφική συμβουλή να ζητούν ‘ειρήνη μετά πάντων.’ (Εβρ. 12:14) Αυτοί έχουν σφυρηλατήσει ‘τας μαχαίρας των δια υνία και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα και δεν μαθαίνουν πλέον τον πόλεμο.’ (Ησ. 2:3, 4) Πραγματικά η αληθινή θρησκεία ενσταλλάζει εκτίμησι για τις πνευματικές αξίες και συγκρατεί εκείνους που την ασκούν από το να καταφύγουν σε βία.—2 Κορ. 10:3, 4.
Απαιτείται μια Παγκόσμια Κυβέρνησις
● Τα προβλήματα των εθνών έχουν λάβει παγκόσμιο χαρακτήρα. Οι αυξανόμενοι πληθυσμοί, η επεκτεινόμενη βιομηχανοποίησις και η σύγχρονη τεχνολογία δημιουργούν διαρκώς αυξανόμενες απαιτήσεις από τα φυσικά αποθέματα της γης. Η μόλυνσις του αέρος και του ύδατος περνά πολλά σύνορα. Ένας ατομικός πόλεμος με διηπειρωτικά βλήματα μπορεί να επηρεάση κάθε χώρα.
Σχετικά μ’ αυτό, ο επιστήμων Ισαάκ Ασήμωφ εδήλωσε πρόσφατα: «Τα παγκόσμια προβλήματα μπορούν να λυθούν μόνο με παγκόσμιες λύσεις. Τέτοια προβλήματα δεν είναι δυνατόν να λυθούν με κατά τόπους διευθετήσεις. Ούτε μπορούν να λυθούν με παγκόσμιες λύσεις, αν κάθε έθνος εργάζεται μόνο του.» Για την επιβίωσι του ανθρωπίνου γένους, είπε, «πρέπει να ληφθούν—εν σχέσει με τα παγκόσμια προβλήματα—παγκόσμιες λύσεις και να θεσπισθούν παγκόσμιοι νόμοι με παγκόσμια εφαρμογή. Όλα αυτά είναι ένας τρόπος για να πούμε ότι αν πρόκειται ο πολιτισμός μας να εισέλθη άθικτος στον εικοστό πρώτο αιώνα, απαιτείται να γίνουν ενέργειες κάτω από την αιγίδα μιας κυβερνήσεως παγκοσμίου τύπου.»
Αλλά μια τέτοια συνεργασία μεταξύ των εθνών δεν πρόκειται να βρεθή πουθενά. Μόνο η βασιλεία του Θεού, η μία κυβέρνησις για ολόκληρη τη γη για την οποία προσεύχονται οι Χριστιανοί, θα λαμβάνη «παγκόσμιες αποφάσεις και θα θεσπίση παγκόσμιους νόμους με παγκόσμια εφαρμογή» για να ενοποιήση ολόκληρο το ανθρώπινο γένος.—Ματθ. 6:9, 10.
-
-
Ιεχωβά, ένας Βοηθός Χωρίς ΌμοιονΗ Σκοπιά—1976 | 15 Νοεμβρίου
-
-
Ιεχωβά, ένας Βοηθός Χωρίς Όμοιον
«Πόθεν θέλει ελθεί η βοήθειά μου; Η βοήθειά μου έρχεται από του Ιεχωβά, του ποιήσαντος τον ουρανόν και την γην.» Ψαλμ. 121:1, 2, ΜΝΚ.
1. Ποιος είναι ο μεγαλύτερος βοηθός και γιατί;
Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ βοηθός που μπορούμε να έχωμε είναι ο Δημιουργός, ο Ιεχωβά Θεός. Όλα τα ζωντανά πλάσματα επάνω στη γη εξακολουθούν να ωφελούνται από τους φυσικούς κύκλους που είναι αναγκαίοι για τη ζωή και τους οποίους Εκείνος έθεσε σε λειτουργία πριν από αιώνες. Αν δεν υπήρχε η απληστία του ανθρώπου και η κακή διαχείρισις των πηγών του φυσικού πλούτου της γης, αυτός ο πλανήτης θα μπορούσε άνετα να προμηθεύη τα αναγκαία σε πολύ μεγαλύτερο πληθυσμό χωρίς βλάβη της φυτικής και ζωικής κτίσεως. Ορθά ο θεόπνευστος ψαλμωδός είπε για τον Ιεχωβά Θεό: «Ανοίγεις την χείρα σου και χορταίνεις την επιθυμίαν παντός ζώντος.»—Ψαλμ. 145:16.
2. Πώς ο Ιεχωβά μεταχειρίζεται γενικά τους ανθρώπους που δεν δείχνουν εκτίμησι;
2 Μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις ο Ιεχωβά Θεός χρησιμοποίησε τη δύναμί του για να στερήση το φως του ηλίου και τη βροχή από εκείνους οι οποίοι ενήργησαν αντίθετα με το θέλημά του. (Έξοδ. 10:21· Αμώς 4:7) Κατά γενικό κανόνα, ακόμη και τα άτομα που δεν δείχνουν εκτίμησι, επωφελούνται απ’ αυτές τις πλουσιοπάροχες προμήθειες. Ο Ιησούς Χριστός επέστησε την προσοχή μας σ’ αυτό το γεγονός, λέγοντας: «Ανατέλλει τον ήλιον αυτού επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους.»—Ματθ. 5:45.
3. Ποια ενθάρρυνσι μπορούν να λάβουν οι δούλοι του Θεού από τον τρόπο με τον οποίο ο Ιεχωβά πολιτεύεται με το ανθρώπινο γένος σαν σύνολο;
3 Αν ο Παντοδύναμος δείχνη τόση καλωσύνη ακόμη και σ’ αυτούς που είναι αγνώμονες, πόση εμπιστοσύνη πρέπει να έχουμε σ’ αυτόν ότι ποτέ δεν θα επιτρέψη να χαθούν εκείνοι οι οποίοι τον αγαπούν βαθειά! Αυτός «αγαπά δικαιοσύνην και κρίσιν.» (Ψαλμ. 33:5) Μπορούμε επομένως να είμεθα βέβαιοι ότι ποτέ δεν θ’ αγνοήση τις ανάγκες του λαού του, ούτε θα παραλείψη ν’ απαντήση στις κραυγές των για βοήθεια. Ο πιστός δούλος του Θεού Δαβίδ παρετήρησε: «Ο Ιεχωβά είναι πλησίον πάντων των επικαλουμένων αυτόν· πάντων των επικαλουμένων αυτόν εν αληθεία. Εκπληροί την επιθυμίαν των φοβουμένων αυτόν, και της κραυγής αυτών εισακούει και σώζει αυτούς.»—Ψαλμ. 145:18, 19, ΜΝΚ.
ΑΠΑΡΑΜΙΛΛΗ ΔΥΝΑΜΙΣ ΕΤΟΙΜΗ ΓΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ
4. Όπως δείχνει ο Ψαλμός 148:2-6, πόσο μεγάλη είναι η δύναμις του Ιεχωβά;
4 Τίποτα δεν μπορεί να σταματήση τον Ιεχωβά Θεό από το να βοηθήση τον λαό του. Αυτός έχει την ικανότητα να προσφέρη βοήθεια κάτω από οποιεσδήποτε περιστάσεις. Η δύναμίς του είναι τόσο μεγάλη ώστε μπορεί να διατηρή το φυσικό σύμπαν σε ύπαρξι αιωνίως. Αυτό γίνεται φανερό από τον Ψαλμό 148:2-6 όπου μας λέγεται ότι ο Ιεχωβά Θεός κρατεί τον ήλιο, τη σελήνη και τους αστέρες «εις τον αιώνα και εις τον αιώνα.»
5. Ποια εξουσία έχει ο Ιεχωβά επάνω στις δυνάμεις της φύσεως;
5 Ο Ιεχωβά έχει υπό τον έλεγχό του τρομακτικές φυσικές δυνάμεις και μπορεί να τις χρησιμοποιήση για να εκπληρώση το θέλημά του. Τονίζοντας αυτό το γεγονός στον πιστό του δούλο Ιώβ, ο Θεός είπε: «Εισήλθες εις τους θησαυρούς της χιόνος; Ή είδες τους θησαυρούς της χαλάζης, τους οποίους φυλάττω δια τον καιρόν της θλίψεως, δια την ημέραν της μάχης και του πολέμου;» (Ιώβ 38:22, 23) Όταν πρόκειται για τον σκοπό του, ο Ιεχωβά, μέσω της λειτουργίας του πνεύματός του, μπορεί ακόμη και να προξενήση και να ελέγξη σεισμούς, και να χρησιμοποιήση καύσωνες για ν’ αποξηράνη θάλασσες και ποταμούς.—1 Σαμ. 14:15· 2 Σαμ. 22:15· Ψαλμ. 66:6· 74:15.
6. Πώς μπορεί το πνεύμα του Θεού να έλθη σε βοήθεια των αληθινών Χριστιανών όταν αυτοί βρίσκονται σε ανάγκη;
6 Το άγιον πνεύμα ή ενεργός δύναμις ομοιάζει μ’ ένα ισχυρό όπλο που βρίσκεται πάντοτε στη διάθεσι του Ιεχωβά. Όταν ένας από τους δούλους του αντιμετωπίζη μια κατάστασι δοκιμασίας, ο Παντοδύναμος μπορεί, μέσω του πνεύματός του, να επαναφέρη στη διάνοια αυτού του ατόμου Γραφικές αρχές και να το βοηθήση να διακρίνη πώς αυτές εφαρμόζονται στην περίπτωσί του. (Ιωάν. 14:26) Μ’ αυτό τον τρόπο, το άτομο ενισχύεται να υπομείνη και να κρατήση την ορθή στάσι. Χρησιμοποιώντας το πνεύμα του, ο Ιεχωβά Θεός μπορεί να διεγείρη τις καρδιές και τις διάνοιες των δούλων του για ν’ ανταποκριθούν στις ανάγκες των ομοπίστων των και να έλθουν σε βοήθειά τους. (Μάρκ. 10:29, 30) Μέσω του πνεύματός του, ο Ιεχωβά μπορεί, κατά καιρούς, να υποκινήση ακόμη και κυβερνήτας να κάμουν αυτό που εκείνος επιθυμεί. Στις Παροιμίες 21:1 (ΜΝΚ) λέγει: «Η καρδία του βασιλέως είναι εν τη χειρί του Ιεχωβά ως ρεύματα υδάτων· όπου θέλει, στρέφει αυτήν.»
7. Σύμφωνα με τον Ψαλμό 34:7 ποιον μπορεί να χρησιμοποιήση ο Ιεχωβά για να βοηθήση τον λαό του;
7 Ο Ύψιστος Θεός έχει επίσης υπό την προσταγή του εκατομμύρια ισχυρών αγγέλων. (Δαν. 7:10) Ότι τους χρησιμοποιεί για να βοηθήση τους δούλους του στη γη, αποδεικνύεται απ’ όσα αναγράφονται στον Ψαλμό 34:7 (ΜΝΚ) όπου διαβάζομε: «Άγγελος Ιεχωβά στρατοπεδεύει κύκλω των φοβούμενων αυτόν, και ελευθερώνει αυτούς.»
ΕΝΑ ΕΞΕΧΟΝ ΥΠΟΜΝΗΜΑ
8. Τι μπορεί να κάμη για μας το Γραφικό υπόμνημα των σωτηρίων πράξεων του Ιεχωβά;
8 Για να δώση στους δούλους του μια ασφαλή βάσι για πίστι όσον αφορά την ασύγκριτη ικανότητά του ως Βοηθού, ο Ιεχωβά Θεός έχει προμηθεύσει ένα αξιόπιστο υπόμνημα για τις πολλές σωτήριες πράξεις του. Αυτό το υπόμνημα, το οποίο περιέχεται στην Αγία Γραφή, μπορεί να κάμη για μας ό,τι έκαμε για τον υπηρέτη του Εβραίου προφήτου Ελισσαιέ μια θαυματουργική όρασις. Να τι συνέβη: Μια ισχυρή στρατιωτική δύναμις από τη Συρία πολιόρκησε την Ισραηλιτική πόλι Δωθάν, με την πρόθεσι να συλλάβουν τον προφήτη Ελισσαιέ. Γεμάτος φόβο, ο υπηρέτης του Ελισσαιέ ανεφώνησε: «Ω, κύριε, τι θέλομεν κάμει;» «Μη φοβού» απήντησε ο Ελισσαιέ, «διότι πλειότεροι είναι οι μεθ’ ημών παρά τους μετ’ αυτών.» Τότε «προσηυχήθη ο Ελισσαιέ και είπε, Ιεχωβά, άνοιξον, δέομαι, τους οφθαλμούς αυτού, δια να ίδη. Και ήνοιξεν ο Ιεχωβά τους οφθαλμούς του υπηρέτου, και είδε· και ιδού, το όρος ήτο πλήρες ίππων και αμαξών πυρός περί τον Ελισσαιέ.» (2 Βασ. 6:15-17 ΜΝΚ) Αυτή η θαυματουργική όρασις δεν ήταν οφθαλμαπάτη. Ο Ιεχωβά Θεός πραγματικά επενέβη, χτυπώντας το Συριακό στράτευμα με μια πρόσκαιρη αορασία κι έτσι εσύγχυσε τα σχέδια τους να πιάσουν αιχμάλωτο τον Ελισσαιέ.—2 Βασ. 6:18-23.
9. Πώς χρησιμοποίησε ο Ιεχωβά τις δυνάμεις της φύσεως χάριν των Ισραηλιτών την εποχή τον Βαράκ;
9 Είναι πραγματικά συγκινητικές οι πολλές, ενισχυτικές για την πίστι αφηγήσεις των απελευθερώσεων που έκαμε ο Ιεχωβά στο λαό του. Μια απ’ αυτές τις αξιοσημείωτες απελευθερώσεις που περιελάμβανε και τη χρήσι των δυνάμεων της φύσεως συνέβη τον καιρό που οι Ισραηλίται κατεπιέζοντο από τον Χαναναίο βασιλέα Ιαβείν. Ο Ιεχωβά Θεός ήγειρε τον Βαράκ για να ελευθερώση τους Ισραηλίτας. Ο Βαράκ συνεκέντρωσε μία δύναμι δέκα χιλιάδων ανδρών κι έλαβε θέσι στο όρος Θαβώρ. Αμέσως ο αρχιστράτηγος του Ιαβείν Σισάρα, με μια πολύ μεγαλύτερη δύναμι από καλά εξωπλισμένους στρατιώτες και εννιακόσια άρματα μάχης κατέβηκε στην πεδιάδα την οποία διαρρέει ο ποταμός Κισών. Τότε ο Ιεχωβά Θεός ήλθε σε βοήθεια του Βαράκ και των ανδρών του. Μέσω μιας πλημμύρας την οποία προεκάλεσε μια τρομακτική θύελλα, ο Ιεχωβά ακινητοποίησε τον στρατό του Σισάρα. Τα πλημμυρισμένα νερά του ποταμού μετέβαλαν το χώμα σε λάσπη. Τα άλογα και τα άρματα βυθίσθηκαν μέσα στη λάσπη. Οι στρατιώτες του Σισάρα πανικόβλητοι τράπηκαν σε φυγή από τους άνδρες του Βαράκ. «Και έπεσε παν το στράτευμα του Σισάρα εν στόματι μαχαίρας· δεν έμεινε ουδέ είς.» Ο πλημμυρισμένος ποταμός Κισών, βοηθούμενος από τους παραποτάμους του, εσάρωσε τα νεκρά τους σώματα. Όσο για τον αρχιστράτηγο Σισάρα, αυτός διέφυγε πεζός και πέθανε άδοξα από το χέρι μιας γυναίκας, της Ιαήλ, συζύγου του Έβερ του Κεναίου.—Κριτ. 4:12-21· 5:20, 21.
10. Ποια παραδείγματα έχομε στις Άγιες Γραφές που δείχνουν ότι ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε αγγέλους για να βοηθήση τους αρχαίους Ισραηλίτας;
10 Υπήρξαν περιπτώσεις που οι άγγελοι έπαιξαν πρωτεύοντα ρόλο στις μεγαλειώδεις πράξεις του Παντοδυνάμου. «Δι’ αγγέλων» επέφερε τις ερημωτικές πληγές επάνω στην Αίγυπτο όταν ο Φαραώ αρνήθηκε να ελευθερώση τους υποδουλωμένους Ισραηλίτας. (Ψαλμ. 78:43-51) Αιώνες αργότερα, ο Ασσυριακός στρατός υπό τον Σενναχειρείμ απειλούσε να καταλάβη την Ιερουσαλήμ, την πρωτεύουσα του Ιούδα. Επειδή ο πιστός Βασιλεύς Εζεκίας κατείχε τον θρόνο, ο Ιεχωβά Θεός δεν επέτρεψε να συμβή αυτό. Σε μια νύχτα, ο άγγελος του Ιεχωβά επάταξε 185.000 χιλιάδες Ασσυρίους εχθρούς—«πάντας τους δυνατούς εν ισχύι και τους άρχοντας και τους στρατηγούς.» (2 Βασ. 19:35· 2 Χρον. 32:21) Έχοντας χάσει το πιο σπουδαίο μέρος του στρατού του, ο Σενναχειρείμ αναγκάσθηκε να εγκαταλείψη τα σχέδια του να πολιορκήση την Ιερουσαλήμ.
11. Τι ενδιαφέρον έχουν οι άγγελοι για τα μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας;
11 Είναι ακόμη πρόθυμοι οι ισχυροί άγγελοι του Ιεχωβά να προσφέρουν τις υπηρεσίες των χάριν του λαού του επάνω στη γη; Βεβαίως! Όταν προειδοποίησε τους μαθητάς του σχετικά με το πόσο κακό είναι να καταφρονούν τους άλλους, ο Ιησούς ετόνισε το ενδιαφέρον που έχουν οι άγγελοι γι’ αυτό το ζήτημα: «Προσέχετε μη καταφρονήσητε ένα των μικρών τούτων διότι σας λέγω ότι οι άγγελοι αυτών εν τοις ουρανοίς δια παντός βλέπουσι το πρόσωπον του Πατρός μου του εν ουρανοίς.» (Ματθ. 18:10) Τα λόγια του Ιησού δεν σημαίνουν κατ’ ανάγκην ότι κάθε αφιερωμένος Χριστιανός έχει έναν ειδικό φύλακα-άγγελο, διωρισμένο γι’ αυτόν. Αλλά προφανώς οι άγγελοι ενδιαφέρονται για την πνευματική ευημερία των αληθινών Χριστιανών σαν σύνολο. Αυτό επιβεβαιώνεται υπό τύπον ερωτήματος στην επιστολή προς Εβραίους 1:14: «Δεν είναι πάντες λειτουργικά πνεύματα εις υπηρεσίαν αποστελλόμενα δια τους μέλλοντας να κληρονομήσωσι σωτηρίαν;» Πόσο θαυμαστή βοήθεια είναι διαθέσιμη για μας μέσω των αγγέλων!
12. Πώς δείχνει η περίπτωσις του Ιησού Χριστού τη θαυμαστή βοήθεια που είναι διαθέσιμη μέσω του πνεύματος του Θεού;
12 Η περίπτωσις του Ιησού Χριστού δείχνει καλά τη θαυμαστή βοήθεια που ο Ιεχωβά προμηθεύει μέσω του πνεύματός του. Ένα τρομακτικό φορτίο ευθύνης εβάρυνε τον Υιό του Θεού, Εγνώριζε ότι ο Πατήρ του είχε πλήρη εμπιστοσύνη σ’ αυτόν και ότι είχε ακόμη προείπει ότι θα παρέμενε ένα άψογο παράδειγμα ακεραιότητος. Εν τούτοις, ο Ιησούς είχε το δικαίωμα της ελευθέρας εκλογής. Κάθε αποτυχία από μέρους του θα εσήμαινε αιώνιο θάνατο γι’ αυτόν, θα έθετε υπό αμφισβήτησι την αληθινότητα των λόγων του Πατρός του και θα κατέστρεφε την ευκαιρία για τους ατελείς ανθρώπους ν’ απελευθερωθούν από την αμαρτία και τον θάνατο. Πραγματικά, ο Ιησούς εχρειάζετο την ενισχυτική δύναμι του πνεύματος του Πατρός του. Πλήρως ενήμερος για το τι απαιτείτο απ’ αυτόν, ‘ο Χριστός,’ λέγει η Αγία Γραφή, «μετά κραυγής δυνατής και δακρύων προσέφερε δεήσεις και ικεσίας προς τον δυνάμενον να σώζη αυτόν εκ του θανάτου, και εισηκούσθη δια την ευλάβειαν αυτού.» (Εβρ. 5:7) Το γεγονός ότι ο Ιησούς διεκράτησε την τελειότητα του μέχρι θανάτου, αποδεικνύει ότι ο Πατήρ του απεκρίθη στις εκκλήσεις του για βοήθεια, ενισχύοντας τον Υιόν του μέσω του πνεύματός Του.
13. Τι απαιτείται από μας αν θέλομε να ωφεληθούμε από τη βοήθεια του πνεύματος του Θεού;
13 Όταν αντιμετωπίζουν δοκιμασίες, οι πιστοί μαθηταί του Ιησού Χριστού πρέπει να είναι βέβαιοι ότι θα λάβουν τέτοια βοήθεια. (Ιακ. 1:2-5) Εν τούτοις, όπως στην περίπτωσι του Ιησού, αυτό δεν αποκλείει την προσωπική εκλογή. Το πνεύμα του Θεού δεν θα εξαναγκάση κανένα ν’ αναλάβη μια συγκεκριμένη πορεία. Το άτομο πρέπει να ζητήση θερμά τη βοήθεια του πνεύματος. Επί παραδείγματι, ένα άτομο το οποίο προσεύχεται για βοήθεια για να υπομείνη δοκιμασίες, πρέπει να είναι πρόθυμο ν’ ακολουθήση τις Γραφικές αρχές που το πνεύμα του Θεού επαναφέρει στη διάνοια του και να ενεργήση σε αρμονία μ’ αυτές,
14. Πώς το πνεύμα του Θεού λαμβάνει μέρος στη βοήθεια που μπορεί να λάβη κάποιος από τους ομοπίστους του;
14 Η βοήθεια που δίνει ο Θεός μπορεί να έλθη μέσω των ομοπίστων. Εν τούτοις και πάλι το πνεύμα του Θεού περιλαμβάνεται, διότι αυτό το πνεύμα ενεργεί σ’ όλους τους αληθινούς Χριστιανούς. Όταν επί παραδείγματι, βλέπουν έναν από τους Χριστιανούς αδελφούς των σε υλική ή πνευματική ανάγκη, το πνεύμα του Θεού ενεργεί στις διάνοιές των και στις καρδιές των, τους υπενθυμίζει ότι αυτή η ανάγκη πρέπει να πληρωθή και τους προτρέπει να ενεργήσουν ανάλογα.
15, 16. (α) Γιατί μερικοί Χριστιανοί σπεύδουν με προθυμία σε βοήθεια των ομοπίστων των; (β) Γιατί οι συγχριστιανοί μας είναι ένα πολύτιμο μέσον με το οποίο έρχεται η αναγκαία βοήθεια, αλλά τι δεν θα πρέπει ν’ αναμένωμε;
15 Φυσικά το αν θα ανταποκριθή κάθε άτομο που βρίσκεται σε θέσι να βοηθήση, εξαρτάται στην πραγματικότητα από το αν δέχεται τις προτροπές του πνεύματος του Θεού. Κατά καιρούς τα άτομα μπορεί ν’ αποτυγχάνουν ν’ ανταποκριθούν σε μια ανάγκη επειδή επιτρέπουν στην ιδιοτέλεια ν’ αντισταθή στην κινητήριο δύναμι του πνεύματος του Θεού. Αυτό εξηγεί τον λόγο για τον οποίο ακόμη και στη Χριστιανική εκκλησία του πρώτου αιώνος μερικοί ήσαν πολύ πιο πρόθυμοι από άλλους να σπεύσουν σε βοήθεια των αδελφών τους. Προσέξτε τι έγραψε ο απόστολος Παύλος στους Φιλιππησίους:
«Πλην καλώς επράξατε γενόμενοι συγκοινωνοί εις την θλίψιν μου. Εξεύρετε δε και σεις, Φιλιππήσιοι, ότι εν αρχή του ευαγγελίου, ότε εξήλθον από Μακεδονίας, ουδεμία εκκλησία συνεκοινώνησε μετ’ εμού περί δόσεως και λήψεως, ειμή σεις μόνοι, διότι και εν Θεσσαλονίκη και άπαξ και δις μοι επέμψατε εις την χρείαν μου. Ουχί ότι ζητώ το δώρον, αλλά ζητώ τον καρπόν τον πλεονάζοντα εις λογαριασμόν σας. Έχω όμως πάντα και περισσεύομαι· ενεπλήσθην δεχθείς παρά του Επαφροδίτου τα σταλέντα από σας, οσμήν ευωδίας, θυσίαν δεκτήν, ευάρεστον εις τον Θεόν.—Φιλιππ. 4:14-18.
16 Εφόσον τα μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας ποικίλλουν ως προς τον βαθμό της πνευματικής των προόδου και εφόσον περιλαμβάνεται η προσωπική εκλογή, δεν μπορούμε ν’ αναμένωμε ότι όλοι θα έχουν το πνεύμα της γενναιοδωρίας στον ίδιο βαθμό όπως οι Φιλιππήσιοι, Εν τούτοις, το γεγονός ότι πολλοί είναι προσεκτικοί στην κατεύθυνσι του πνεύματος του Θεού, εγγυάται ότι θα υπάρχη μια αξιόπιστη πηγή βοηθείας σε καιρούς δοκιμασιών και πιέσεων για τους πιστούς δούλους του Ιησού Χριστού.
17. Ποια ιδιότητα μπορεί να επηρεάση το πνεύμα του Θεού ακόμη και σε απίστους για να τους υποκινήση να ενεργήσουν χάριν των αληθινών Χριστιανών;
17 Είναι επίσης ενθαρρυντικό το γεγονός ότι, το πνεύμα του Θεού μπορεί να υποκινήση άτομα τα οποία δεν είναι καν λάτρεις του Ιεχωβά να έλθουν σε βοήθεια των δούλων του. Πώς είναι αυτό δυνατόν; Ο άνθρωπος πλάσθηκε κατ’ εικόνα Θεού. (Γέν. 1:28) Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι γενικά κατέχουν ωρισμένες θεοειδείς ιδιότητες—δικαιοσύνη, σοφία, αγάπη και δύναμι που είναι ανωτέρας φύσεως από εκείνη των ζώων. Οι άνθρωποι επίσης έχουν την δύναμι της συνειδήσεως, μια εσωτερική αίσθησι του ορθού και του εσφαλμένου. (Ρωμ. 2:14, 15) Το άγιο πνεύμα μπορεί επομένως να επαναφέρη ωρισμένα πράγματα στη διάνοια εκείνων οι οποίοι δεν είναι αφιερωμένοι δούλοι του Ιεχωβά, πράγματα τα οποία θα διεγείρουν τις συνειδήσεις των να ενεργήσουν.
18, 19. Ποια γεγονότα των ημερών του Μαροδοχαίου και της Εσθήρ δείχνουν ότι ο Ιεχωβά μπορεί να χρησιμοποιήση άπιστα άτομα προς όφελος του λαού του;
18 Ας πάρωμε για παράδειγμα την περίπτωσι του Βασιλέως Ασσουήρου (του Ξέρξου του Α΄) τον καιρό του Μαροδοχαίου και της Εσθήρ. Αυτός είχε δώσει εξουσία στον Αμάν, έναν από τους ανώτερους αξιωματούχους του, να εκδώση ένα διάταγμα για την εξολόθρευσι όλων των Ιουδαίων. Χωρίς να το γνωρίζη ο βασιλεύς, αυτό το διάταγμα περιελάμβανε τη βασίλισσα του την Εσθήρ, η οποία δεν είχε αποκαλύψει ότι ήταν Ιουδαία και τον εξάδελφό της Μαροδοχαίο τον οποίον ο Αμάν δεν τον ανέφερε όταν συνέστησε να φονευθούν οι Ιουδαίοι. Μια νύχτα ύστερ’ απ’ αυτό, ο Ασσουήρης δεν μπορούσε να κοιμηθή και για κάποιο λόγο ζήτησε να του διαβασθούν τα επίσημα αρχεία. Αυτή η ανάγνωσις έφερε στην προσοχή του το γεγονός ότι ο Μαροδοχαίος είχε κάποτε αποκαλύψει μια συνωμοσία εναντίον της ζωής του βασιλέως. Όταν ο Ασσουήρης διεπίστωσε ότι δεν είχε γίνει τίποτε για ν’ ανταμειφθή ο Μαροδοχαίος, το αίσθημα της δικαιοσύνης τον υπεκίνησε να κάμη κάτι για ν’ ανταμείψη τον Μαροδοχαίο.—Εσθήρ 3:1-15· 6:1-3.
19 Εν τούτοις όταν ο Αμάν έφθασε ενωρίς το επόμενο πρωί για να ζητήση να κρεμάσουν τον Μαροδοχαίο, τα πράγματα αντεστράφησαν. Αντί να κρεμάση τον Μαροδοχαίο όπως επιθυμούσε, ο Αμάν εξαναγκάσθηκε να του αποδώση δημόσιες τιμές. (Εσθήρ 6:4-11) Αυτός ήταν ο πρώτος κρίκος μιας αλυσίδας εξελίξεων που ωδήγησαν στην έκδοσι ενός νέου διατάγματος που επέτρεπε στους Ιουδαίους ν’ αμυνθούν για τη ζωή τους. Χωρίς αμφιβολία το χέρι του Θεού ήταν σ’ αυτό το ζήτημα. Στην κατάλληλη στιγμή το πνεύμα του προφανώς υπεκίνησε τη διάνοια του Ασσουήρου να ζητήση να του διαβάσουν τα επίσημα αρχεία και κατόπιν να διορθώση μία παράλειψί του.
20. Ποια πείρα είχε ο Έσδρας με τον Βασιλέα Αρταξέρξη και άλλους αξιωματούχους;
20 Κι άλλοι επίσης υπήρξαν μάρτυρες των αποτελεσμάτων που είχε η ενεργός δύναμις του Θεού στις διάνοιες και στις καρδιές των ανθρώπων που ήσαν στην εξουσία. Ο Έσδρας ο ιερεύς έκαμε την ακόλουθη γνωστοποίησι σχετικά με την υποστήριξι του Πέρσου Βασιλέως Αρταξέρξου του Μακρόχειρος για τον εξωραϊσμό του ναού τής Ιερουσαλήμ: «Ευλογητός Ιεχωβά ο Θεός των πατέρων ημών, όστις έδωκε τοιαύτα εις την καρδίαν του βασιλέως, δια να δοξάση τον οίκον του Κυρίου, τον εν Ιερουσαλήμ· και έκαμε να εύρω έλεος ενώπιον του βασιλέως και των συμβούλων αυτού και πάντων των αρχόντων του βασιλέως των δυνατών.» (Έσδρας 7:27, 28, ΜΝΚ) Παρατηρήστε ότι το πνεύμα του Θεού προφανώς υπεκίνησε τους συμβούλους του βασιλέως και τους άρχοντες να δουν με ευνοϊκή διάθεσι την αποστολή που θα εκτελούσε ο Έσδρας.
21. Ποια διαβεβαίωσι πρέπει να μας δίνουν οι σωτήριες πράξεις που έκαμε ο Θεός στο παρελθόν;
21 Πόσο ενθαρρυντικό είναι το υπόμνημα της βοηθείας που χορήγησε ο Ιεχωβά στους αφιερωμένους δούλους του στο παρελθόν! Μας βοηθεί ν’ αντιληφθούμε ότι η αναγκαία βοήθεια έρχεται με ποικίλους τρόπους. Αν δεν έλθη με τον ένα τρόπο, θα έλθη με τον άλλο. Ο θεόπνευστος ψαλμωδός εδήλωσε: «Δεν θέλει απορρίψει ο Ιεχωβά τον λαόν αυτού.» (Ψαλμ. 94:14, ΜΝΚ) Αυτό σκεπτόταν ο Μαροδοχαίος όταν αυτός και οι ομοεθνείς του αντιμετώπιζαν το διάταγμα του θανάτου. Όταν παρώτρυνε την εξαδέλφη του Εσθήρ να κάμη έκκλησι για χάρι του λαού της, της είπε: «Διότι εάν σιωπήσης διόλου εν τω καιρώ τούτω θέλει έλθει άλλοθεν αναψυχή και σωτηρία εις τους Ιουδαίους.»—Εσθήρ 4:14.
22. Γιατί πρέπει να είμεθα βέβαιοι για την ικανότητα του Ιεχωβά να βοηθή ακόμη και όταν η κατάστασις φαίνεται απελπιστική από ανθρώπινη άποψι;
22 Από ανθρώπινη άποψι η κατάστασις μπορεί να φαίνεται απελπιστική. Η ανακούφισις μπορεί να φαίνεται αδύνατη. Εν τούτοις, αν κάτι αποτελή θέλημα του Θεού, τίποτε δεν μπορεί να εμποδίση την πραγματοποίησί του. Ο Ιεχωβά Θεός έκαμε αυτό το γεγονός πολύ σαφές τον καιρό που οι Ισραηλίται ύψωσαν φωνή διαμαρτυρίας για το κρέας. Η απάντησις του Θεού που εδόθη μέσω του Μωυσέως ήταν η εξής: «Θέλει σας δώσει κρέας ο Ιεχωβά και θέλετε φάγει· δεν θέλετε φάγει μίαν ημέραν ούτε δύο ημέρας ούτε πέντε ημέρας ούτε δέκα ημέρας, ούτε είκοσι ημέρας· ολόκληρον μήνα θέλετε φάγει.» Ο Μωυσής αντέδρασε για να πη ότι αυτό ήταν κάτι αδύνατο: «Εξακόσιοι χιλιάδες πεζών είναι ο λαός, εν μέσω των οποίων εγώ είμαι· και συ είπας, Θέλω δώσει εις αυτούς κρέας, δια να φάγωσιν ολόκληρον μήνα. Θέλουσι σφαχθή δι’ αυτούς τα ποίμνια και αι αγέλαι, δια να εξαρκέσωσιν εις αυτούς; ή θέλουσι συναχθή ομού πάντα τα οψάρια της θαλάσσης δι’ αυτούς, δια να εξαρκέσωσιν εις αυτούς;» Η απάντησις του Ιεχωβά ήταν: «Μήπως η χειρ του Ιεχωβά εσμικρύνθη; τώρα θέλεις ιδεί αν εκτελήται ο λόγος μου, ή ουχί.» Το χέρι του Ιεχωβά δεν εσμικρύνθη. Έκαμε να πνεύση άνεμος ο οποίος έφερε αφθονία ορτυκιών στο στρατόπεδο του Ισραήλ.—Αριθ. 11:18-23, 31, ΜΝΚ.
23. Πρέπει ν’ αναμένωμε ότι ο Ιεχωβά θα μας ελευθερώση θαυματουργικά από τον θάνατο ή από σκληρό διωγμό; Γιατί απαντάτε έτσι;
23 Μολονότι είναι βέβαιο ότι ο Ιεχωβά Θεός μπορεί να κάμη θαύματα χάριν του λαού του, δεν πρέπει ν’ αναμένωμε ότι ο Θεός θα μας εγγυηθή θαυματουργική απελευθέρωσι από τον θάνατο ή από τον βίαιο διωγμό. Μπορεί να εξυπηρετή τον σκοπό του Ιεχωβά να επιτρέψη να πεθάνουν με πιστότητα ή να υποστούν τρομερές δοκιμασίες μερικοί από τους δούλους του όπως έγινε με τον πρωτότοκο Υιό του τον Ιησού Χριστό. Με το να υπομένουν πιστά οι δούλοι του Θεού έχουν το προνόμιο ν’ αποδείξουν ότι η λατρεία τους δεν υποκινείται από ιδιοτελείς σκέψεις. Μ’ αυτό τον τρόπο αποδεικνύουν ότι η κατηγορία που έκαμε ο Σατανάς σχετικά με τον Ιώβ είναι ένα ψεύδος: «Πάντα όσα έχει ο άνθρωπος θέλει δώσει υπέρ της ζωής αυτού.»—Ιώβ 2:4.
24. Πώς εξέφρασαν ο Σεδράχ, ο Μισάχ και ο Αβδέ-νεγώ την ορθή άποψι για την ικανότητα του Ιεχωβά να βοηθή τους δούλους του;
24 Στη διάρκεια της βασιλείας του Βασιλέως Ναβουχοδονόσορ, τρεις Εβραίοι εξόριστοι στη Βαβυλώνα—ο Σεδράχ, ο Μισάχ και ο Αβδέ-νεγώ—εξέφρασαν την ορθή άποψι για την ικανότητα του Θεού να βοηθή τους δούλους του. Αντιμετωπίζοντας την καταδίκη του θανάτου σε μια φλεγόμενη κάμινο αν συνέχιζαν ν’ αρνούνται να προσκυνήσουν την εικόνα που είχε κάμει ο Ναβουχοδονόσορ, αυτοί με θάρρος εδήλωσαν: «Εάν ήναι ούτως, ο Θεός ημών, τον οποίον ημείς λατρεύομεν, είναι δυνατός να μας ελευθερώση εκ της καμίνου του πυρός της καιομένης· και εκ της χειρός σου, βασιλεύ, θέλει μας ελευθερώσει. Αλλά και αν ουχί, ας ήναι γνωστόν εις σε, βασιλεύ, ότι τους θεούς σου δεν λατρεύομεν και την εικόνα την χρυσήν, την οποίαν έστησας, δεν προσκυνούμεν.»—Δαν. 3:17, 18.
25. Τι είναι σπουδαιότερο από τη διατήρησι της ζωής ενός ατόμου για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, και γιατί;
25 Η διατήρησις της ζωής ενός ατόμου για το σύντομο χρονικό διάστημα που απομένει σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων, δεν είναι το πιο σπουδαίο πράγμα. Πολύ πιο σπουδαίο πράγμα είναι η διατήρησις μιας επιδοκιμασμένης σχέσεως με τον Ιεχωβά Θεό και τον Ιησού Χριστό. Εφιστώντας την προσοχή μας σ’ αυτό ο Ιησούς είπε: «Όστις αγαπά την ψυχήν αυτού, θέλει απολέση αυτήν, και όστις μισεί την ψυχήν αυτού εν τω κόσμω, εις ζωήν αιώνιον θέλει φυλάξει αυτήν.» (Ιωάν. 12:25) Το άτομο που θυσιάζει μια καλή σχέσι με τον Δημιουργό και τον Υιόν του για να εμποδίση τη δοκιμασία ενός προώρου θανάτου, μπορεί να χάση την ψυχή του για πάντα—το Θεόδοτο δικαίωμα να είναι μια ζώσα ύπαρξις. Από την άλλη πλευρά, εκείνος που μπορεί να πεθάνη ως ένας πιστός μαθητής του Ιησού Χριστού, είναι βέβαιος ότι θ’ αναστηθή με την προοπτική της αιωνίου ζωής.
26. Αν κάνωμε τι, μπορούμε πάντοτε ν’ αναμένωμε βοήθεια από τον Ιεχωβά, και γιατί;
26 Μολονότι μερικοί από μας μπορεί να πεθάνουν ως άτομα στα χέρια ανθρώπων για ν’ αποδειχθή η πλήρης αφοσίωσίς μας στον Ιεχωβά Θεό, μπορούμε εν τούτοις να είμεθα βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά δεν θα μας λησμονήση. Αυτός θα μας βοηθήση να παραμείνωμε επιδοκιμασμένοι δούλοι του. Καθώς αγωνιζόμεθα να τον υπηρετούμε η σχέσις μας μαζί του γίνεται πιο ασφαλής. «Είμαι πεπεισμένος» έγραψε ο απόστολος Παύλος, «ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε άλλη τις κτίσις θέλει δυνηθή να χωρίση ημάς από της αγάπης του Θεού της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών.» (Ρωμ. 8:38, 39) Έτσι ανεξάρτητα από το τι μπορεί ν’ αντιμετωπίσομε στο μέλλον, είθε πάντοτε να εμπιστευώμεθα στην ικανότητα του Ιεχωβά να μας βοηθήση να διατηρήσωμε μια επιδοκιμασμένη σχέσι μαζί του.
[Εικόνα στη σελίδα 685]
Οι οφθαλμοί του υπηρέτου του Ελισσαιέ ηνοίχθησαν να δουν ότι ο Ιεχωβά είναι Βοηθός χωρίς όμοιον
-
-
Μη ΦοβείσθεΗ Σκοπιά—1976 | 15 Νοεμβρίου
-
-
Μη Φοβείσθε
«Ο Ιεχωβά βοηθός μου, και δεν θέλω φοβηθή· τι να μοι κάμη άνθρωπος;»—Εβρ. 13:6, ΜΝΚ.
1. (α) Ποιος φόβος έχει κυριαρχήση στη ζωή πολλών ανθρώπων επί αιώνες; (β) Ποια επίδρασι μπορεί να έχη στους αληθινούς Χριστιανούς η υποχώρησίς των στον φόβο;
Η ΠΙΘΑΝΟΤΗΣ να μην εξοικονομή κανείς τα αναγκαία για τον εαυτό του και για την οικογένειά του είναι ένας φόβος που επί αιώνες έχει κυριαρχήσει στη ζωή πολλών ανθρώπων. Επειδή μπορεί να οδηγήση σε καταστροφή της πνευματικότητος, αυτός ο φόβος είναι κάτι που πρέπει να καταπολεμάται από τους δούλους του Ιεχωβά Θεού. Εν τούτοις αυτό δεν είναι πάντοτε εύκολο. Εκτός του ότι δοκιμάζουν τα ίδια προβλήματα για να εξοικονομήσουν τα αναγκαία για τη ζωή όπως και οι άλλοι άνθρωποι, οι αληθινοί Χριστιανοί μπορεί να υποβληθούν και σε επιπρόσθετες πιέσεις από τον κόσμο λόγω της πιστής των προσκολλήσεως στον Λόγο του Θεού.
2. Πώς θα μπορούσαν οι απαιτήσεις ενός εργοδότου να δημιουργήσουν προβλήματα για ένα Χριστιανό;
2 Ο δούλος του Ιεχωβά γνωρίζει ότι η Αγία Γραφή καταδικάζει τα ψεύδη και παραγγέλλει σ’ αυτόν να είναι αποχωρισμένος από τον κόσμο και τις οδούς του. (Κολ. 3:9· Ιακ. 4:4) Εν τούτοις, ο εργοδότης του μπορεί να του ζητήση να πη ψέματα, να διαστρέψη τα γεγονότα, να προωθήση το κοσμικό εορταστικό πνεύμα, ν’ αναμιχθή στην πολιτική, κλπ. Το άτομο μπορεί ν’ απειληθή με απώλεια της εργασίας του αν δεν συμμορφωθή με τις επιθυμίες του εργοδότου του.
3. Ποιους πειρασμούς μπορεί ν’ αντιμετωπίση ένας Χριστιανός ο οποίος διατηρεί μια επιχείρησι;
3 Ένας Χριστιανός μπορεί να έχη μια επιχείρησι και να διαπιστώνη ότι γίνεται όλο και πιο δύσκολο να κερδίζη τα αναγκαία για τη ζωή. Μπορεί να βρεθή στον πειρασμό ν’ αποκτήση ανέντιμες συνήθειες ή να παρουσιάση διαφορετικό εισόδημα για να επωφεληθή από μερικά πλεονεκτήματα των φόρων. Ενώ άλλοι μπορεί να κάνουν αυτά τα πράγματα, το άτομο που επιθυμεί να ευχαριστή τον Ιεχωβά γνωρίζει ότι η υποχώρησις στον πειρασμό θα ήταν σφάλμα. Η Αγία Γραφή λέγει: «Δεν θέλετε πράξει αδικίαν . . . εις σταθμά και εις ζύγια· ζύγια δίκαια σταθμά δίκαια.» (Λευιτ. 19:35, 36) «Απόδοτε λοιπόν εις πάντας τα οφειλόμενα, εις όντινα οφείλετε τον φόρον τον φόρον, εις όντινα τον δασμόν τον δασμόν.»—Ρωμ. 13:7.
4. Τι είναι πιθανόν να μάθη ένα άτομο σχετικά με την εργασία του αφού μελετήση την Αγία Γραφή λίγο καιρό;
4 Μέσω της μελέτης της Αγίας Γραφής μ’ ένα Χριστιανό μάρτυρα του Ιεχωβά, ένα άτομο μπορεί ν’ αντιληφθή ότι από το ό,τι κάνει για να κερδίση τ’ αναγκαία, παραβιάζει Γραφικές αρχές. Αυτό δημιουργεί ένα πραγματικό πρόβλημα. Μπορεί να είναι πολύ δύσκολο γι’ αυτόν να βρη άλλη εργασία. Το να εγκαταλείψη την εργασία του και κατόπιν ν’ αναλάβη μια άλλη εργασία, μπορεί να έχη ως αποτέλεσμα μικρότερο μισθό και την απώλεια των δικαιωμάτων ασφαλίσεως, υγειονομικής περιθάλψεως και συνταξιοδοτήσεως.
5. Πώς θα μπορούσε μια κυβερνητική ενέργεια ν’ απειλήση την οικονομική ασφάλεια ενός Χριστιανού;
5 Κατά καιρούς, λόγω κυβερνητικών απαγορεύσεων, οι αληθινοί Χριστιανοί μπορεί ν’ αντιμετωπίζουν τη βίαιη απώλεια της εργασίας των. Η κυβερνητική εξουσία μπορεί ν’ απαιτήση ακατάλληλη υπακοή και υποστήριξι του πολιτικού κόμματος που είναι στην εξουσία. Στην πραγματικότητα μπορεί ν’ απαιτήση την ειδωλοποίησι τον ίδιου του κράτους. Το ότι επρόκειτο να υπάρξουν τέτοια πράγματα στον κόσμο φαίνεται από την Αποκάλυψι 13:16, 17 όπου διαβάζομε ότι όλοι οι άνθρωποι θα εδέχοντο πιέσεις από το «θηρίον» ή το πολιτικό σύστημα του κόσμου, ‘οι μικροί και οι μεγάλοι και οι πλούσιοι και οι πτωχοί και οι ελεύθεροι και οι δούλοι να λάβωσι χάραγμα επί της χειρός αυτών της δεξιάς ή επί των μετώπων αυτών, δια να μη δύναται μηδείς να αγοράση ή να πωλήση, ειμή ο έχων το χάραγμα ή το όνομα του θηρίου ή τον αριθμόν του ονόματος αυτού.’
ΠΩΣ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΩΜΕΘΑ
6. Ποια άποψις για τα υλικά πράγματα θα κάμη ένα άτομο ικανό ν’ αντισταθή στον πειρασμό να συμβιβασθή με την ελπίδα να εξασφαλίση τα αναγκαία για τη ζωή;
6 Μια βοήθεια για ν’ αντιμετωπίσωμε την πίεσι να συμβιβασθούμε με την ελπίδα να μη χάσωμε τα αναγκαία για τη ζωή, είναι η κατάλληλη αξιολόγησις των υλικών αγαθών. Στην επιστολή προς Εβραίους 13:5 μας δίδεται η εξής ενθάρρυνσις: «Ο τρόπος σας έστω αφιλάργυρος, αρκείσθε εις τα παρόντα.» Το ν’ αρκήται ένα άτομο ‘στις τροφές και τα σκεπάσματα’ που έχει θα το κάμη να ενδιαφέρεται λιγώτερο για οποιαδήποτε απώλεια που μπορεί να έχη αν αλλάξη εργασία. (1 Τιμ. 6:8) Επίσης, το να είναι ευχαριστημένο με τα αναγκαία, θα του επιτρέψη να μπορή να διαλέξη ανάμεσα σε περισσότερες εργασίες. Ακόμη και αν του προσεφέρετο εργασία με χαμηλότερο μισθό, δεν θα αρνείτο να την αναλάβη απλώς επειδή αισθάνεται ότι είναι μειωτική για την αξιοπρέπειά του. Θα ήταν επίσης πρόθυμο αυτό το άτομο να κάμη μόνο του μικροδουλειές που μπορεί να φαίνωνται πολύ ταπεινωτικές στα μάτια των άλλων.
7. Ποια είναι η μεγαλύτερη βοήθεια για ν’ αντισταθή κανείς στον πειρασμό του συμβιβασμού όταν αντιμετωπίζη οικονομικές δυσχέρειες;
7 Εν τούτοις, η πιο πολύτιμη βοήθεια για ν’ αντισταθούμε στον πειρασμό να συμβιβασθούμε όταν αντιμετωπίζουμε οικονομική πίεσι, είναι η αδιάσειστη πίστις στην ικανότητα του Ιεχωβά να προμηθεύη τα αναγκαία σε όσους τον αγαπούν. Αφού τονίζει την ορθή άποψι για τα υλικά πράγματα, το εδάφιο Εβραίους 13:5, 6 συνεχίζει: «Αυτός [ο Θεός] είπε· Δεν θέλω σε αφήσει ουδέ σε εγκαταλείψει· ώστε ημείς θαρρούντες να λέγωμεν· ο Ιεχωβά βοηθός μου, και δεν θέλω φοβηθή· τι να μοι κάμη άνθρωπος ;»
8. Γιατί η απώλεια της εργασίας ενός ατόμου χάριν της Βασιλείας δεν πρέπει να θεωρηθή ως απώλεια των αναγκαίων για τη ζωή του;
8 Μολονότι οι άνθρωποι μπορεί να κάμουν ένα δούλο του Θεού να χάση την εργασία του, δεν μπορούν να εμποδίσουν τον Ιεχωβά Θεό από το ν’ απαντήση στην έκκλησι «Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος εις ημάς σήμερον.» (Ματθ. 6:11) Η απώλεια ωρισμένων πλεονεκτημάτων δεν σημαίνει απώλεια των αναγκαίων για τη ζωή ενός ατόμου. Στην πραγματικότητα ο Ιησούς Χριστός επεφόρτισε τον Πατέρα του να φροντίζη για κείνους οι οποίοι θέτουν τα πνευματικά πράγματα πρώτα και προσκολλώνται πιστά στις απαιτήσεις του Θεού για ό,τι είναι ορθό. Αυτός είπε: «Μη μεριμνήσητε λοιπόν λέγοντες, Τι να φάγωμεν ή τι να πίωμεν ή τι να ενδυθώμεν; Διότι πάντα ταύτα ζητούσιν οι εθνικοί· επειδή εξεύρει ο Πατήρ σας ο ουράνιος ότι έχετε χρείαν πάντων τούτων. Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή. Μη μεριμνήσητε λοιπόν περί της αύριον.»—Ματθ. 6:31-34.
9. Γιατί είναι παράλογο ν’ ανησυχή κανείς άσκοπα για την επομένη ημέρα;
9 Σε αρμονία με τα λόγια του Ιησού, θα κάνωμε καλά να ενθυμούμεθα ότι κάθε ημέρα έχει τα δικά της προβλήματα. Έτσι δεν θάπρεπε να προσθέτη κανείς σ’ αυτά τα προβλήματα με το ν’ ανησυχή υπερβολικά για την επόμενη ημέρα. Διότι κανείς δεν μπορεί να είναι απολύτως βέβαιος ότι θα ζήση για να δη ακόμη και την επόμενη ημέρα! Τίποτε στην παρούσα ανθρώπινη σφαίρα δεν έχει πραγματική διάρκεια. Η ασθένεια, τα δυστυχήματα και ο θάνατος μπορούν γρήγορα να φέρουν αλλαγές οι οποίες μεταβάλλουν ολόκληρη τη ζωή ενός ανθρώπου. Ο κόσμος ομοιάζει πραγματικά με θεατρική σκηνή, όπου οι σκηνές αλλάζουν με καταπληκτική ταχύτητα. Είναι ακριβώς όπως έγραψε ο απόστολος Παύλος στους Κορινθίους: «Το σχήμα του κόσμου τούτου παρέρχεται.» (1 Κορ. 7:31) Φυσικά στις περισσότερες περιπτώσεις, ένας άνθρωπος θα είναι ζωντανός την επόμενη μέρα. Εν τούτοις η άσκοπη ανησυχία του για το τι θα φέρη η επόμενη μέρα, δεν θα βελτιώση τα πράγματα. Αν είναι ένας δούλος του Ιεχωβά, μπορεί να είναι βέβαιος ότι ο Θεός του θα του δώση τη δύναμι, ν’ αντιμετωπίση με επιτυχία τα προβλήματα της ζωής.
10. Πώς θα πρέπει, να σκεφθούμε σε περίπτωσι που απειλείται η ζωή μας;
10 Αλλά τι θα γίνη αν η πίεσις γίνεται τόσο μεγάλη ώστε ν’ απειλή την ίδια την ύπαρξι του ατόμου; Σ’ αυτή την περίπτωσι μπορεί να τεθή σε εφαρμογή η συμβουλή του Ιησού Χριστού που βρίσκεται στο Ματθαίο 10:28: «Και μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων να αποκτείνωσι· φοβήθητε δε μάλλον τον δυνάμενον και ψυχήν και σώμα να απολέση εν τη γεέννη.» Αν ένας διωγμός ή μια απαγόρευσις θέση σε κίνδυνο τη ζωή του Χριστιανού, αυτός θάπρεπε να προτιμήση ακόμη και την απώλεια της ζωής παρά να συμβιβασθή. Μπορεί με το συμβιβασμό να βρη προσωρινή ανακούφισι από μια εξαιρετικά δύσκολη κατάστασι. Αλλά θα μπορούσε να χάση το δικαίωμα της ζωής και να καταλήξη σε αιώνια καταστροφή. Αν αυτός θανατωθή στον καιρό της θείας κρίσεως ή πεθάνη πριν απ’ αυτήν ως άπιστος στον Θεό και στον Χριστό, τότε θα χάση την προοπτική της αναστάσεως από τους νεκρούς με αιώνια ζωή υπ’ όψιν. Εξ άλλου το άτομο που μπορεί να πεθάνη επειδή διεκράτησε ακεραιότητα, είναι βέβαιο για την ανάστασί του από τους νεκρούς. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να σταματήση τον Θεό από το να επαναφέρη αυτό το άτομο στη ζωή. Άσχετα από το πόσο σοβαρά μπορεί να φαίνωνται τα πράγματα, το χέρι του Ιεχωβά δεν σμικρύνεται. Το υπόμνημά του ως Προμηθευτού για τον λαό του, το εγγυάται αυτό.
ΤΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΩΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΟΥ
11. Ποία κατάστασι αντιμετώπιζε ο Δαβίδ επειδή ο Σαούλ τον φθονούσε;
11 Ας πάρωμε την περίπτωσι του πιστού δούλου του Ιεχωβά, Δαβίδ. Ο βασιλεύς Σαούλ φθονούσε τη δημοτικότητα του Δαβίδ και σχεδίασε να τον θανατώση. Μολονότι οι απόπειρες του Σαούλ ν’ απαλλαγή από τον Δαβίδ απέτυχαν, ο Δαβίδ εξαναγκάσθηκε να φύγη για να σώση τη ζωή του και αργότερα ενώθηκαν μαζί του τετρακόσιοι περίπου άνδρες. (1 Σαμ. 22:1, 2) Οποιοσδήποτε Ισραηλίτης προσπαθούσε να τους βοηθήση, έπεφτε στη δυσμένεια του Βασιλέως Σαούλ επειδή ο Δαβίδ και οι άνδρες του ήσαν εκτός νόμου. Το πώς ο Σαούλ έβλεπε εκείνους που παρείχαν εφόδια στον Δαβίδ, γίνεται φανερό απ’ αυτό που συνέβη στον Αρχιερέα Αχιμέλεχ και στον οίκο του. Ο Αχιμέλεχ νομίζοντας ότι ο Δαβίδ ήταν στην υπηρεσία του Βασιλέως Σαούλ του έδωσε ψωμί κι ένα ξίφος. Γι’ αυτή τη χειρονομία του, διέταξε να θανατωθή ο Αχιμέλεχ και ο οίκος του. Μόνο ένας γιος του, ο Αβιάθαρ, διέφυγε τον θάνατο.—1 Σαμ. 22:9-20.
12. Μήπως η συμπεριφορά του Βασιλέως Σαούλ εμπόδισε τον Ιεχωβά από το να χρησιμοποιήση ωρισμένους Ισραηλίτας για να βοηθήσουν τον Δαβίδ και τους συντρόφους του; Εξηγήστε.
12 Εν τούτοις η κακή συμπεριφορά του Σαούλ και άλλων Ισραηλιτών δεν εμπόδισε τον Ιεχωβά από το να χρησιμοποιήση άτομα για να βοηθήση τους δούλους του. Αυτό φαίνεται πολύ καλά από ένα περιστατικό που περιελάμβανε τον πλούσιο άνδρα Νάβαλ και τη σύζυγο του Αβιγαία. Ο Δαβίδ και οι άνδρες του είχαν προστατεύσει το ποίμνιο και τους ποιμένες του Νάβαλ κι έτσι αυτά δεν υπέστησαν ζημίες. Γι’ αυτή την υπηρεσία τους ο Δαβίδ και οι σύντροφοί του θάπρεπε δικαιωματικά να λάβουν κάποια αμοιβή. Εν τούτοις, όταν ο Δαβίδ έστειλε αγγελιαφόρους στον Νάβαλ ζητώντας του να τους προμηθεύση ό,τι μπορούσε, ο Νάβαλ τούς αποπήρε. Αλλά η Αβιγαία με θάρρος υπεστήριξε τον Δαβίδ, επειδή τον ανεγνώριζε ως τον άνθρωπο που είχε εκλέξει ο Θεός να γίνη βασιλεύς. Ενήργησε γρήγορα συγκεντρώνοντας άφθονα τρόφιμα γι’ αυτόν και τους άνδρες του. Έτσι μέσω της Αβιγαίας, ο Ιεχωβά τούς επρομήθευσε όσα είχαν ανάγκη.—1 Σαμ. 25:9-19, 23-31.
13. Πώς ο Δαβίδ έλαβε πείρα της βοηθείας του Ιεχωβά μέσα στη χώρα των Φιλισταίων;
13 Ακόμη πιο αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι απροκάλυπτοι εχθροί των Ισραηλιτών έδειξαν εύνοια στον Δαβίδ και στους δούλους του. Ο Δαβίδ ήταν ένας εξέχων πολεμιστής στις εκστρατείες εναντίον των Φιλισταίων. Όταν υπεδέχοντο τους νικητάς που επέστρεφαν, οι Ισραηλίτιδες γυναίκες έψαλλαν: «Ο Σαούλ επάταξε τας χιλιάδας αυτού, και ο Δαβίδ τας μυριάδας αυτού.» (1 Σαμ. 18:7) Εξ αιτίας αυτού, ένα άτομο θα μπορούσε να σκεφθή ότι η χώρα των Φιλισταίων θα ήταν ο τελευταίος τόπος όπου ο Δαβίδ και οι άνδρες του θα μπορούσαν να βρουν ασφάλεια. Και όμως, εκεί βρήκαν καταφύγιο. Ο Φιλισταίος βασιλεύς Αγχούς εντυπωσιάσθηκε από τον Δαβίδ και τους άνδρες του και τους έδωσε την πόλι Σικλάγ για να διαμείνουν. Ποτέ δεν μπόρεσε να ανακαλύψη ότι ο Δαβίδ και οι άνδρες του εξακολουθούσαν να είναι πιστοί Ισραηλίται. (1 Σαμ. 27:1-6) Ο Αγχούς τούς υπεστήριξε ακόμη και ενώπιον των ομοεθνών του Φιλισταίων αρχόντων και στρατηγών. Αργότερα είπε στον Δαβίδ: «Ζη Ιεχωβά, βεβαίως εστάθης ευθύς, και η έξοδός σου και η είσοδός σου μετ’ εμού εν τω στρατοπέδω είναι αρεστή έμπροσθεν των οφθαλμών μου.» (1 Σαμ. 29:2-6, ΜΝΚ) Έτσι χωρίς να το γνωρίζη, ο Αγχούς χρησίμευσε ως μέσον του Ιεχωβά για να βοηθήση τον Δαβίδ.
14. Λόγω της βοηθείας που είχε λάβη, ποια πεποίθησι είχε ο Δαβίδ σχετικά με τον Ιεχωβά ως βοηθό;
14 Σε πολλές άλλες περιπτώσεις ο Ιεχωβά Θεός επρομήθευσε διέξοδο για τον Δαβίδ, παρέχοντας στο δούλο του ό,τι χρειαζόταν. Λόγω των θαυμαστών τρόπων με τους οποίους ο Ιεχωβά τον βοήθησε, ο Δαβίδ ήταν βέβαιος ότι δεν επρόκειτο ποτέ να εγκαταλειφθή. «Και αν ο πατήρ μου και η μήτηρ μου με εγκαταλείψωσιν,» είπε ο Δαβίδ, «ο Ιεχωβά όμως θέλει με προσδεχθή.»—Ψαλμ. 27:10, ΜΝΚ.
15. Με ποια έννοια ο Δαβίδ δεν δοκίμασε φόβο όταν περιεβάλλετο από εχθρούς;
15 Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Δαβίδ ποτέ δεν εδοκίμασε φόβο. Βεβαίως εδοκίμασε. Αλλά ποτέ δεν φοβήθηκε ότι ο Ιεχωβά θα τον εγκατέλειπε εντελώς, αφήνοντας τον σε πλήρη αμηχανία. Κάτω από θεία έμπνευσι ο Δαβίδ έγραψε: «Οι εχθροί μου χάσκουσιν όλην την ημέραν να με καταπίωσιν διότι πολλοί είναι, Ύψιστε, οι πολεμούντες με. Καθ’ ην ημέραν φοβηθώ, επί σε θέλω ελπίζει· εν τω Θεώ θέλω αινέσει τον λόγον αυτού· επί τον Θεόν ήλπισα· δεν θέλω φοβηθή· τι να μοι κάμη σαρξ;»—Ψαλμ. 56:2-4.
16. Τι δεν επέτρεψε ο Ιεχωβά να συμβή στον Ιερεμία στη διάρκεια της πολιορκίας της Ιερουσαλήμ;
16 Οι περιστάσεις μπορεί να φαίνονται τελείως απελπιστικές. Αλλ’ αυτές δεν θα εμποδίσουν τον Ιεχωβά Θεό από το να φροντίση ώστε οι δούλοι του να λάβουν όσα εκείνος πιστεύει ότι χρειάζονται. Μια χαρακτηριστική περίπτωσις ήταν του προφήτου Ιερεμία. Στη διάρκεια της τρομερής πολιορκίας της Ιερουσαλήμ, αυτός φυλακίσθηκε. Τα τρόφιμα ήσαν ελάχιστα. Τόσο απελπιστική ήταν η κατάστασις, ώστε μερικές γυναίκες έφαγαν τη σάρκα των ίδιων των παιδιών τους. (Θρήν. 2:20) Αλλ’ επέτρεψε ο Ιεχωβά Θεός να λιμοκτονήση μέχρι θανάτου ο προφήτης του; Όχι, Η Αγία Γραφή αναφέρει: «Έδιδον εις αυτόν καθ’ ημέραν ολίγον άρτον εκ των αρτοπωλείων, εωσού εξέλιπεν όλος ο άρτος της πόλεως.»—Ιερεμ. 37:21.
17. Πώς ο Αβδέ-μέλεχ χρησίμευσε ως ένα όργανον του Ιεχωβά για να βοηθήση τον Ιερεμία;
17 Κατόπιν ήλθε ο καιρός που φαινόταν βέβαιο ότι ο Ιερεμίας θα εφονεύετο. Οι Ιουδαίοι άρχοντες τον κατηγόρησαν ψευδώς ότι υποκινούσε τον λαό σε ανταρσία. Υποχωρώντας σ’ αυτούς, ο Σεδεκίας παρέδωσε τον προφήτη στα χέρια τους. Αυτοί έρριψαν τον Ιερεμία σ’ ένα βορβορώδη λάκκο για να πεθάνη χωρίς τροφή. (Ιερεμ. 38:4-6) Παρά τον κίνδυνο που διέτρεχε λόγω του εντόνου μίσους που υπήρχε εναντίον τού προφήτου του Ιεχωβά, ένας Αιθίοψ ευνούχος ο Αβδέ-μέλεχ, επλησίασε δημοσίως τον βασιλέα Σεδεκία και έκαμε έκκλησι προς χάριν του Ιερεμία. Η έκκλησις του Αβδέ-μέλεχ είχε ευνοϊκή ανταπόκρισι. Έτσι, με τη βοήθεια τριάντα ανδρών, ο Αβδέ-μέλεχ ελευθέρωσε τον προφήτη. Επειδή εξυπηρέτησε τα συμφέροντα του Ιεχωβά μ’ αυτό τον τρόπο, ο Αβδέ-μέλεχ έλαβε την εξής διαβεβαίωσι: «Δεν θέλεις παραδοθή εις την χείρα των ανθρώπων, των οποίων συ φοβείσαι το πρόσωπον, διότι εξάπαντος θέλω σε σώσει και δεν θέλεις πέσει δια μαχαίρας, αλλ’ η ζωή σου θέλει είσθαι ως λάφυρον εις σε, επειδή πέποιθας επ’ εμέ, λέγει Ιεχωβά.»—Ιερεμ. 39:17, 18, ΜΝΚ.
18. Πώς πολλοί Μάρτυρες στη Ροδεσία έλαβαν πείρα της στοργικής φροντίδας του Ιεχωβά;
18 Και σήμερα επίσης, τα άτομα τα οποία θέτουν την εμπιστοσύνη τους στον Ιεχωβά δοκιμάζουν τη στοργική του φροντίδα. Εκατοντάδες Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά στη Ροδεσία διαπίστωσαν ότι αυτό επαλήθευσε στην περίπτωσί τους. Όταν αντελήφθησαν ότι η απασχόλησίς των στην παραγωγή καπνού παρεβίαζε Χριστιανικές αρχές, αυτοί οι Μάρτυρες εγκατέλειψαν τις εργασίες των. Αυτό δεν ήταν εύκολο, διότι έπρεπε να χάσουν την ιατρική περίθαλψι που τους προσεφέρετο δωρεάν, τεμάχια γης και άλλα πλεονεκτήματα. Αλλά ήσαν πρόθυμοι να κάμουν αυτές τις θυσίες και ευλογήθηκαν πλούσια. Βρήκαν νέες εργασίες και τις περισσότερες απ’ αυτές μαζί με άλλους συγχριστιανούς των. Πολλοί μετώκησαν σε περιοχές όπου το άγγελμα για τη βασιλεία του Θεού δεν είχε κηρυχθή προηγουμένως. Μ’ αυτό τον τρόπο, όχι μόνο ωφελήθηκαν οι ίδιοι πνευματικώς αλλ’ επίσης έφεραν ελπίδα σε πολλούς άλλους ανθρώπους στη Ροδεσία. Πραγματικά αυτοί οι Μάρτυρες έλαβαν πείρα της φροντίδος του Ιεχωβά μ’ ένα πολύ προσωπικό τρόπο.
ΕΧΕΤΕ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΝΑ ΠΡΟΜΗΘΕΥΗ
19. Τι δεν θα ξεχάση ποτέ ο Ιεχωβά και γιατί αυτό πρέπει να μας ενθαρρύνη όταν αντιμετωπίζωμε οικονομικές πιέσεις;
19 Άσχετα με το τι οικονομικές πιέσεις μπορεί ν’ αντιμετωπίσετε, να θυμάσθε ότι ο Ιεχωβά θα στηρίξη και θ’ ανταμείψη τους δούλους του σήμερα όπως έκαμε και στο παρελθόν. Αυτός δεν ξέχασε τη γενναιοδωρία των εξ Εβραίων Χριστιανών προς τους συγχριστιανούς των. Ο απόστολος Παύλος τούς υπενθύμισε: «Διότι δεν είναι άδικος ο Θεός, ώστε να λησμονήση το έργον σας και τον κόπον της αγάπης, την οποίαν εδείξατε εις το όνομα αυτού, υπηρετήσαντες τους αγίους και υπηρετούντες.» (Εβρ. 6:10) Ιδιαίτερα οι εκχριστιανισμένοι Ιουδαίοι που ζούσαν στην Ιερουσαλήμ και στην υπόλοιπη Ιουδαία, εδοκίμασαν τη στοργική φροντίδα του Θεού όταν αντιμετώπισαν δυσχέρειες. Υποκινούμενοι από το πνεύμα του Θεού οι ομόπιστοί των, περιλαμβανομένων και πολλών μη Ιουδαίων, συμμετείχαν στη λήψι μέτρων ανακουφίσεως γι’ αυτούς. (Πράξ. 11:28, 29· Ρωμ. 15:25-27· 1 Κορ. 16:1-3· 2 Κορ. 9:5, 7) Χωρίς αμφιβολία, εκείνοι οι Εβραίοι είχαν λόγους να είναι βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά δεν θα τους ξεχνούσε. Και δεν θα ξεχάση ούτε κι εμάς.
20. Τι πρέπει, να κάνωμε όταν αντιμετωπίζωμε σοβαρά προβλήματα;
20 Με τον Ιεχωβά ως βοηθόν σας, πώς είναι δυνατόν ν’ αποτύχετε; Γι’ αυτό κάμετε το απόφασί σας να περιφρουρήσετε τη σχέσι σας μαζί του ως το πιο πολύτιμο απόκτημά σας. Αγωνισθήτε να διακρατήσετε την άποψι που εκφράζεται στα επόμενα λόγια του θεοπνεύστου ψαλμωδού: «Τίνα άλλον έχω εν τω ουρανώ; Και επί της γης δεν θέλω άλλον παρά σε. Ητόνησεν η σαρξ μου και η καρδία μου· αλλ’ ο Θεός είναι η δύναμις της καρδίας μου και η μερίς μου εις τον αιώνα.» (Ψαλμ. 73:25, 26) Όταν αντιμετωπίζετε προβλήματα, αποβλέπετε στον Ιεχωβά για να σας ενισχύση, και να είσθε βέβαιοι ότι θα σας βοηθήση να παραμείνετε ένας επιδοκιμασμένος δούλος του.—1 Πέτρ. 5:7.
-
-
Το Βάπτισμα—Μόνο μια ΑρχήΗ Σκοπιά—1976 | 15 Νοεμβρίου
-
-
Το Βάπτισμα—Μόνο μια Αρχή
Συνιστάται όταν αυτό το άρθρο εξετασθή στην εκκλησία ν’ αναγνωσθούν τα παρατιθέμενα στις ερωτήσεις εδάφια και να γίνη η εφαρμογή των, αν ο χρόνος το επιτρέπει.
1. (α) Πώς θεωρούσε ο Ιησούς το βάπτισμα του: (Ιωάν. 6:38) (β) Πώς μπορεί να αισθάνωνται για το βάπτισμα μερικοί από τον ‘πολύ όχλο’ σήμερα;
ΓΙΑ τον Ιησού, το βάπτισμά του ήταν μόνο η αρχή της διακονίας του. Ο Ιησούς δεν το θεώρησε σαν το τέλος, αλλά μάλλον, σαν την αρχή μιας υπηρεσίας που έπρεπε να διατηρηθή και ν’ αναπτυχθή. Τι θα λεχθή για σας; Έχετε βαπτισθή σε συμβολισμό της αφιερώσεώς σας να κάμετε το θέλημα του Θεού, προσδιορίζοντας έτσι τον εαυτό σας ενώπιον των άλλων ως ένα Μάρτυρα του Ιεχωβά; Ίσως αυτό συνέβη πρόσφατα σ’ εσάς, τους τελευταίους λίγους μήνες ή το περασμένο έτος περίπου, όπως συνέβη και σε πολλούς οι οποίοι τώρα αριθμούνται μεταξύ των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Πώς αισθάνεσθε γι’ αυτό; Ίσως νομίζετε ότι έχετε κάμει το κύριο βήμα και τώρα μπορείτε να πήτε στον εαυτό σας: «Τώρα τακτοποιήθηκα. Όλοι γνωρίζουν ότι είμαι ένας Μάρτυς του Ιεχωβά, ένας από τον ‘πολύν όχλο’ των ‘άλλων προβάτων’ του Ιησού και αν πεθάνω τώρα μπορώ να είμαι βέβαιος ότι θ’ αναστηθώ μετά από λίγο στη βασιλεία του Θεού.»—Ιωάν. 10:16· Αποκάλ. 7:9· Εβρ. 10:5-9.
2. (α) Ποιο παράδειγμα θα μας βοηθήση να κατανοήσωμε το θέμα του βαπτίσματος; (β) Ποια στάσι απέναντι στο γάμο διακρατούν πολλοί σήμερα;
2 Είναι αυτή η σοφή και κατάλληλη στάσις που θα υιοθετήσετε; Προτού εξετάσωμε καλύτερα τη στάσι του Ιησού, ας δούμε ένα παράδειγμα, το παράδειγμα του γάμου. Είτε είσθε νυμφευμένος είτε όχι, γνωρίζετε ότι πολλοί άνθρωποι θεωρούν την τελετή του γάμου σαν ένα μεγάλο γεγονός και δαπανούν πολύ χρόνο, προσοχή και χρήματα για την προετοιμασία της. Και κατόπιν όταν έχουν τελειώσει η τελετή και η δεξίωσις λέγουν: ‘Το πρώτο βήμα τέλειωσε. Το τι θα συμβή μετά δεν έχει και πολλή σημασία.’
3, 4. (α) Τι αποτυγχάνουν ν’ αντιληφθούν πολλοί νεαροί όσον αφορά τον γάμο; (Ματθ. 19:4-6) (β) Ποία αντιστοιχία θα εξετάσωμε εμείς τώρα;
3 Πολύ συχνά οι νεαροί αποτυγχάνουν ν’ αντιληφθούν ότι το να νυμφευθούν σημαίνει να εισέλθουν σε μια σχέσι που πρέπει συνεχώς να την αναπτύσσουν και να τη διαφυλάσσουν. Οι γαμήλιες υποσχέσεις και η καταχώρησίς των στο ληξιαρχείο είναι απλώς η αρχή. Επειδή πολλοί έχουν εσφαλμένη και κοντόφθαλμη άποψι για το γάμο τους, δεν είναι προετοιμασμένοι για τις απροσδόκητες δυσκολίες, για να μην αναφέρουμε τους πειρασμούς, που μπορεί να προκύψουν αφού περάση η πρώτη περίοδος των απολαύσεων και των συγκινήσεων. Επειδή αισθάνονται κάποιο βαθμό απογοητεύσεως και ανησυχίας, είτε ο ένας είτε και οι δύο σύντροφοι, μπορεί ν’ αρχίσουν να αναζητούν αλλού διέξοδο για τα συναισθήματα και τα πάθη τους και ικανοποίησι για τις επιθυμίες της καρδιάς τους. Έτσι τελικά, το βήμα που έγινε στην αρχή έχει τώρα τελειώσει και αναζητούν ένα νέο δεσμό. Δεν είναι αυτή η κυρία αιτία για τη διάλυσι τόσο πολλών γάμων και τη λύπη και πικρία που προκύπτουν απ’ αυτούς;
4 Ας δούμε τώρα πώς μπορεί να υπάρχη μια αντιστοιχία μεταξύ του παραδείγματος που εξετάσαμε και των ζητημάτων που σχετίζονται με το βάπτισμα του Ιησού, καθώς επίσης και με το δικό σας βάπτισμα.
ΜΙΑ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΣΧΕΣΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ
5. Ποια σαφή γνώσι και κατανόησι είχε ο Ιησούς τον καιρό του βαπτίσματός του;
5 Κατ’ αρχήν, πώς έβλεπε ο ίδιος ο Ιησούς το βάπτισμά του; Οι αφηγήσεις των ευαγγελίων αναφέρουν λίγα πράγματα για τις σκέψεις του Ιησού προτού έλθη «από της Γαλιλαίας εις τον Ιορδάνην προς τον Ιωάννην τον Βαπτιστή δια να βαπτισθή υπ’ αυτού.» (Ματθ. 3:13) Προσέξτε όμως το παρελθόν του. Απ’ ότι συνέβη όταν ήταν ηλικίας δώδεκα ετών, γνωρίζομε πόσο προχωρημένη κατανόησι είχε σχετικά με τις Εβραϊκές Γραφές. Ο Λουκάς αναφέρει ότι «το παιδίον ο Ιησούς» ήταν στον ναό επί τρεις σχεδόν ημέρες ‘καθήμενος εν μέσω των διδασκάλων’ και ότι «εξίσταντο πάντες οι ακούοντες αυτόν δια την σύνεσιν και τας αποκρίσεις αυτού.» Θυμηθήτε επίσης τι είπε στη μητέρα του: «Δεν ηξεύρετε ότι πρέπει να ήμαι εις τα του Πατρός μου;» (Λουκ. 2:43-49) Αυτός προφανώς εγνώριζε τη θαυματουργική του γέννησι. Είχε επίσης αντιληφθή το βασικό νόημα εκείνων που ο άγγελος Γαβριήλ είπε στη μητέρα του τη Μαρία όταν της ανήγγειλε τη σύλληψι που θα ελάμβανε χώρα με τη δύναμι του αγίου πνεύματος και τη Θεόδοτη βασιλεία που θα περιήρχετο στον υιό της. Πιθανώς εγνώριζε και τη σημασία των θεοπνεύστων λόγων του Συμεών προς τη Μαρία ότι «και σου δε αυτής την ψυχήν ρομφαία θέλει διαπεράσει,» λόγια που προέλεγαν την αγωνιώδη λύπη της όταν θα έβλεπε τον υιό της στο ξύλο του μαρτυρίου.—Λουκ. 1:30-33· 2:34, 35.
6. (α) Ποια οξεία αντίληψι επέδειξε ο Ιησούς όταν παρουσιάσθηκε για βάπτισμα; (β) Ποια ήταν η στάσις του Ιησού και ποια ήταν η βάσις, γι’ αυτή τη στάσι; (Ιωάν. 4:34)
6 Απ’ όλα αυτά μπορούμε να συμπεράνωμε με βεβαιότητα ότι ο Ιησούς, είχε οξεία αντίληψι των όσων ευρίσκοντο μπροστά του ιδιαίτερα καθώς πλησίαζε την ηλικία των τριάντα ετών. Εγνώριζε ότι το βάπτισμά του ήταν μόνο η αρχή. Μήπως η αρχή της διακονίας του και της μελλοντικής του ανταμοιβής επειδή θα απεδεικνύετο πιστός; Όχι. Υπήρχε κάτι ακόμη που συμβάδιζε μ’ αυτά τα πράγματα, αλλά τώρα γινόταν βαθύτερο. Αυτό το βαθύτερο και πιο σπουδαίο και πολύτιμο πράγμα, ήταν η σχέσις του με τον ουράνιο Πατέρα του η οποία τώρα ελάμβανε πρόσθετη σημασία, πνευματική σημασία. Αυτό δείχνει ο Ψαλμός 40:6-10 τον οποίο ο Ιησούς χωρίς αμφιβολία αντελήφθη ότι μιλούσε προφητικά για τον εαυτό του και για τη θυσία του τελείου ανθρωπίνου σώματος του αντί όλων των ζωικών θυσιών που προσεφέροντο κάτω από τον Νόμο που είχε δοθή μέσω του Μωυσέως. Ότι αυτή είναι η ορθή κατανόησις, επιβεβαιώνεται από την παράθεσι αυτού του εδαφίου που κάνει ο Παύλος στην προς Εβραίους επιστολή 10:5-9. Εν τούτοις παρά τις κακουχίες και τον θάνατο που περιλαμβάνοντο σ’ αυτή τη θυσία, ποια ήταν η στάσις του Ιησού και ποια ήταν η βάσις γι’ αυτή τη στάσι; Προσέξτε την απάντησι που δίδεται στον Ψαλμό 40:8: «Χαίρω, Θεέ μου, να εκτελώ το θέλημά σου· και ο νόμος σου είναι εν τω μέσω της καρδίας μου.»
7. (α) Ποια σχέσι με τον Πατέρα του διακρατούσε πάντοτε ο Ιησούς και τι υποκινούσε αυτή τη σχέσι; (β) Πώς ο Ιησούς διετήρησε και ενίσχυσε αυτή τη σχέσι μετά το βάπτισμά του; (Εβρ. 5:7-9)
7 Πόσο εύγλωττα μαρτυρεί αυτό το εδάφιο, όχι μόνο τη διανοητική στάσι του Ιησού, αλλά και τη βαθειά του εκτίμησι και τα εγκάρδια κίνητρα που τον υποκινούσαν να διακρατήση μια σχέσι συνεχούς υποταγής και αφοσιώσεως στον ουράνιο Πατέρα του! Ο Ιησούς, πάντοτε χαιρόταν να κάνη το θέλημα του Πατρός του, ιδιαίτερα όταν αντελήφθη ότι είχε έλθει ο κατάλληλος χρόνος για ν’ αρχίση αυτή τη θυσιαστική πορεία. Το βάπτισμά του ήταν μόνο το πρώτο βήμα: Στη συνέχεια θα έπρεπε να διατηρήση και να ενισχύση αυτή τη σχέσι με το να προσπαθή πάντοτε να ευαρεστή και να τιμά τον Πατέρα του, ανεξάρτητα από το τι θα συναντούσε, «για το καλύτερο ή για το χειρότερο» όπως συνήθως λέγεται όταν ένα ζεύγος δίνη τους γαμήλιους όρκους. Καθώς είπε στον Πατέρα του όταν περνούσε τις τελευταίες αγωνιώδεις στιγμές: «Πάτερ, σώσον με εκ της ώρας ταύτης. Αλλά δια τούτο ήλθον εις την ώραν ταύτην. Πάτερ, δόξασόν σου το όνομα.»—Ιωάν. 12:27, 28.
8. (α) Ποιες χαρές δοκιμάσατε σεις καθ’ οδόν προς το στάδιο της αφιερώσεως; (β) Ποια αντίληψι μπορεί να έχετε ως προς τις κακουχίες, όπως είχε και ο Ιησούς; (Μάρκ. 10:28-30)
8 Τώρα, τι μπορεί να λεχθή για σας; Εφαρμόζεται σε σας το παράδειγμα του γάμου και μπορεί να σας βοηθήση με κάποιο τρόπο; Φυσικά, δεν υπάρχει καμμιά ομοιότης όταν κανείς συγκρίνη το δικό σας παρελθόν με το παρελθόν του Ιησού πριν γίνη τριάντα ετών. Αλλά δεν είναι αλήθεια ότι δοκιμάσατε μεγάλη χαρά όταν μάθατε την αλήθεια σχετικά με το τι είδους Θεός είναι ο Ιεχωβά, «Θεός οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος και αληθινός;» (Έξοδ. 34:6) Δεν είχατε και σεις όπως και ο Ιησούς μεγάλη χαρά όταν μάθατε όχι μόνο τον σκοπό του Ιεχωβά, αλλά και ότι μπορούσατε κι εσείς να συμμετάσχετε σ’ αυτό τον σκοπό; Φθάσατε ν’ αντιληφθήτε ότι κάνοντας το βήμα της αφιερώσεως θα μπορούσατε και σεις να συμπεριληφθήτε ανάμεσα σε κείνους για τους οποίους ο Παύλος έγραψε: «Όστις [ο Ιεχωβά] ηλευθέρωσεν ημάς από της εξουσίας του σκότους και μετέφερεν εις την βασιλείαν του αγαπητού αυτού Υιού.» (Κολ. 1:13) Χωρίς αμφιβολία, διακρίνατε όπως και ο Ιησούς ότι το να προσδιορισθήτε ως ένας αφιερωμένος δούλος του Ιεχωβά μπορεί να σημάνη κακουχίες. Ίσως περάσατε μερικές δοκιμασίες και εναντίωσι πριν από το βάπτισμά σας, αλλά εκτιμήσατε την αξία όσων είχατε μάθει και ήσαστε αποφασισμένος να μείνετε σταθερός σ’ αυτά.
9. (α) Πώς υπεισέρχεται εδώ η ομοιότης με τη γαμήλια σχέσι; (β) Σε ποια ευνοημένη σχέσι εισήλθατε με το βάπτισμα και πώς θα έπρεπε να τη θεωρήτε; (Μιχ. 4:5) (γ) Ποιο μεγάλο ερώτημα αντιμετωπίζετε τώρα;
9 Εδώ είναι το σημείο όπου υπεισέρχεται η ομοιότης με τη γαμήλια σχέσι. Είχατε κοντόφθαλμη ή ευρεία άποψι της αφιερώσεώς σας και του βαπτίσματός σας; Νομίζετε ότι είχατε κάμει όλα όσα απαιτούντο; Είχατε επίγνωσι του ότι εισήλθατε σε μια προσωπική σχέσι όχι μ’ έναν άνθρωπο, αλλά με τον Υπέρτατο του σύμπαντος, και μάλιστα μ’ Εκείνον στον οποίον θα μπορούσατε να ομιλήτε με οικειότητα και να τον αποκαλήτε Πατέρα σας; Διακρίνατε ότι είχατε αρχίσει μια σχέσι την οποία δεν θα έπρεπε να πάρετε στα ελαφρά, αλλ’ ότι μπορούσατε και έπρεπε να την καλλιεργήσετε και να την περιφρουρήσετε, αλλιώς θα μπορούσε να χαλαρώση και να κινδυνεύση να διασπασθή και πιθανώς να τερματισθή; Αποφασίσατε να πήτε σε οποιεσδήποτε περιστάσεις, όπως είπε και ο Ιησούς: «Πάτερ, δόξασόν σου το όνομα;» Έτσι το μεγάλο ερώτημα που χρειάζεται να υποβάλετε στον εαυτό σας είναι: Πώς μπορεί αυτό το πολύτιμο πράγμα, αυτή η σχέσις στην οποία έχω εισέλθει με τον ουράνιο Πατέρα μου να ενισχυθή και να γίνη βαθύτερη;
ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΙΣ ΕΠΑΝΩ Σ’ ΕΝΑ ΑΣΦΑΛΕΣ ΘΕΜΕΛΙΟ
10. (α) Γιατί πρέπει να κάνετε επιμελή προσωπική μελέτη της Αγίας Γραφής; (β) Πώς μπορείτε να το κάμετε αυτό; (2 Τιμ. 3:14, 16, 17)
10 Σπουδαίο ρόλο παίζει ο τρόπος με τον οποίο κάνετε την προσωπική σας μελέτη από την Αγία Γραφή και το να μάθετε να κάνετε πρακτική εφαρμογή αυτών που μελετάτε στην καθημερινή σας ζωή. Ο Ιησούς πάντοτε ευχαριστείτο να κάμη το θέλημα του Θεού διότι έλεγε: «Ο νόμος σου είναι εν τω μέσω της καρδίας μου.» (Ψαλμ. 40:8) Είχε μελετήσει και μπορούσε να εφαρμόζη τον Λόγο του Θεού. Το ίδιο μπορεί ν’ αληθεύη και μ’ εσάς, όπως αναφέρεται στον Ψαλμό 1:1-3: «Μακάριος ο άνθρωπος . . . (του οποίου) εν τω νόμω του Κυρίου είναι το θέλημα αυτού, και εν τω νόμω αυτού μελετά ημέραν και νύκτα.» Κατόπιν λέγει πώς αυτός ο άνθρωπος θα ομοιάζη με δένδρο που πάντοτε είναι παραγωγικό και πράσινο «και πάντα, όσα αν πράττη, θέλουσι ευοδωθή.» Αυτό απαιτεί κάτι περισσότερο από απλή επιφανειακή ανάγνωσι της Αγίας Γραφής. Σημαίνει συνεχή εντρύφησι σ’ όλα όσα περιέχει ο Λόγος του Θεού καθώς και στην πνευματική τροφή και τη συμβουλή που δίδεται από τον ‘πιστό και φρόνιμο δούλο’ και κατόπιν σημαίνει φροντίδα για το τι επίδρασι μπορεί να έχη αυτό στα καθημερινά ζητήματα της ζωής μας.—Ματθ. 24:45-47.
11. (α) Ποιος είναι ο σκοπός της ακριβούς γνώσεως; (Φιλιπ. 1:9-11) (β) Τι είδους δεσμό πρέπει να σφυρηλατήσωμε με τον Ιεχωβά, και πώς;
11 Μη κάμετε το λάθος να σκεφθήτε ότι η μελέτη είναι απλώς ζήτημα εγκεφαλικής γνώσεως της αληθείας. Η ακριβής γνώσις είναι πραγματικά αναγκαία, αλλ’ αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει ν’ απομνημονεύσετε ένα πλήθος γεγονότων και περιστατικών. Μάλλον, η ορθή μελέτη έχει σκοπό να σας κάμη «να εμπλησθήτε από της επιγνώσεως του θελήματος αυτού μετά πάσης σοφίας και πνευματικής συνέσεως, δια να περιπατήσητε αξίως του Ιεχωβά, ευαρεστούντες κατά πάντα, καρποφορούντες εις παν έργον αγαθόν . . . ενδυναμούμενοι . . . εις πάσαν υπομονήν και μακροθυμίαν.» (Κολ. 1:9-11 ΜΝΚ) Όπως και σ’ ένα γάμο, αυτό σημαίνει μια αυξανόμενη κατανόησι και αφοσίωσι, σημαίνει τη σφυρηλάτησι ενός δεσμού που δεν μπορεί ποτέ να σπάση. Υπήρξε ένας καιρός που οι εξ Εβραίων Χριστιανοί έγιναν ‘νωθροί εις την ακοήν.’ Τους έλειπε η προσωπική μελέτη και η εφαρμογή και είχαν γίνει ως νήπια που έπρεπε να τρέφονται με γάλα. Γι’ αυτό παρατηρήστε τι έγραψε σ’ αυτούς ο Παύλος: «Των τελείων όμως είναι η στερεά τροφή, οίτινες, δια την έξιν έχουσι τα αισθητήρια γεγυμνασμένα εις το να διακρίνωσι το καλόν και το κακόν.» Δεν είναι μόνο η εγκεφαλική γνώσις, αλλά το ίδιο το πνεύμα της αληθείας, η ‘αγάπη της αληθείας’ που σώζει.—Εβρ. 5:11-14· 2 Θεσσ. 2:10· 1 Κορ. 8:1.
12. (α) Ποια έλλειψις καταστρέφει συχνά τις ανθρώπινες σχέσεις; (β) Ποια ιδιότης απαιτείται ιδιαιτέρως για την αποκατάστασι καλών σχέσεων; (Λουκ. 14:11)
12 Κατόπιν είναι το ζήτημα της προσευχής. Και εδώ επίσης μπορεί να μας βοηθήση το παράδειγμα του γάμου. Δεν είναι η έλλειψις επικοινωνίας το πρώτο σημείο για μια ρήξι στις σχέσεις μεταξύ των συζύγων; Η ρίζα του κακού μπορεί να μην είναι φανερή. Μπορεί να είναι μια μικρή παρεξήγησις, ή απλώς ο ένας απ’ αυτούς τους δύο συζύγους είναι κάπως δειλός και συγκρατημένος λόγω ιδιοσυγκρασίας. Εν τούτοις αν συνεχίζεται η έλλειψις επικοινωνίας, η σχέσις των συζύγων θα υποστή κλονισμό και έντασι. Αυτή η σχέσις θα μπορέση ν’ αποκατασταθή μόνο αν καταβληθή ευσυνείδητη προσπάθεια για να ξανανοίξουν οι γραμμές επικοινωνίας. Αυτό δεν είναι εύκολο. Εδώ, περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο, απαιτείται και από τα δύο μέλη μια ιδιότης και αυτή η ιδιότης είναι η ταπεινοφροσύνη.
13. Όσον αφορά την προσευχή, ποιο πρόβλημα μπορεί ν’ αναπτυχθή με τον καιρό; (1 Πέτρ. 4:7)
13 Πώς εφαρμόζεται αυτό μ’ ένα πνευματικό τρόπο; Το να φθάσετε στην αφιέρωσί σας και στο βάπτισμά σας δεν ήταν πραγματικά δύσκολο. Η εκτίμησίς σας για την αλήθεια και η αγάπη σας για τον Δοτήρα της αληθείας σάς ωδήγησαν να κάμετε αυτά τα αρχικά βήματα και με προσευχή είπατε στον Ιεχωβά τη βαθειά σας ευγνωμοσύνη και την επιθυμία σας ν’ αφιερωθήτε σ’ αυτόν ανεπιφύλακτα και ολόψυχα. Αρχίσατε ένα νέο τρόπο ζωής. Εν τούτοις, εξ αιτίας της ατελείας και άλλων λόγων, αυτό το πρώτο ενδιαφέρον μπορεί να εξασθενήση, όπως και σ’ ένα γάμο. Μπορεί κάποτε να διαπιστώσετε ότι, είτε βαθμιαίως είτε αλλιώς η προσευχή έχει γίνει δύσκολη ή έχει μεταβληθή σε μια ρουτίνα. Τι πρόκειται να κάμετε;
14. Τι μπορείτε να κάμετε αν εμποδίζωνται οι προσευχές σας; (Ιακ. 5:14, 15)
14 Μην αναζητήσετε προφάσεις ή δικαιολογίες για τον εαυτό σας. Αυτό είναι το αντίθετο της ταπεινοφροσύνης. Μάλλον, κάμετε έντιμη και ειλικρινή προσπάθεια να εντοπίσετε τη ρίζα του κακού. Μήπως ενοχλείται η συνείδησίς σας από κάτι; Αυτό θα μπορούσε εύκολα να παρεμποδίση τις προσευχές σας. Μήπως έχετε γίνει κάπως αμελείς, αφήνοντας τις πιέσεις της καθημερινής ζωής ν’ απαιτούν πάρα πολλά από τον χρόνο σας και την προσοχή σας; Μήπως υπάρχει κάποια αδυναμία που είναι πολύ πιο βαθειά ριζωμένη απ’ όσο νομίζετε; Μπορεί να φθάσετε στο σημείο να πήτε στον εαυτό σας: Ποτέ δεν θα μπορέσω να συμπληρώσω αυτό που άρχισα. Αν η δυσκολία έχη γίνει τόσο σοβαρή ώστε να αισθάνεσθε ότι δεν μπορείτε να πλησιάζετε τον Ιεχωβά με προσευχή, τότε η μόνη λύσις είναι να εμπιστευθήτε σ’ έναν από τους δούλους του Ιεχωβά και να ζητήσετε τη βοήθειά του, κατά προτίμησιν ένα επίσκοπο ή κάποιον άλλον ο οποίος είναι ώριμος. Αυτό φυσικά θ’ απαιτήση ταπεινοφροσύνη, αλλά μπορεί να μην είναι τόσο δύσκολο όσο φανταζόμαστε και αξίζει την προσπάθεια. Ακόμη και στην οικογενειακή ζωή, μερικές φορές ο μεγαλύτερος αδελφός ή αδελφή βοηθούν τον νεώτερο να τακτοποιήση τα πράγματα με τον πατέρα ή τη μητέρα. Το ίδιο μπορεί να συμβή και στον οίκο του Θεού.
15. Πώς ωφελούν οι εγκάρδιες προσευχές στον Ιεχωβά; (Ματθ. 6:6)
15 Η αξία της προσευχής δεν μπορεί να υπερτονισθή—όχι της τυπικής προσευχής, αλλά μάλλον της προσευχής που θ’ αντανακλά το βάθος της εκτιμήσεως για όλα τα καλά πράγματα που έχει κάμει ο Ιεχωβά για μας και για τους άλλους. Θέλομε να εκφράζωμε το στοργικό μας ενδιαφέρον για τους άλλους, ζητώντας από τον Θεό να τους βοηθήση να υπερνικούν τα προβλήματα τους καθώς να βοηθήση κι εμάς στα δικά μας προβλήματα. Αυτό θα είναι προστασία εναντίον της τάσεως να γίνουμε εγωκεντρικοί, πράγμα το οποίο είναι αντίθετο της ταπεινοφροσύνης.
16. (α) Πώς μας βοηθεί ο ψαλμωδός να ενθυμούμεθα ότι το βάπτισμα είναι μόνο η αρχή; (β) Πώς ο Ιησούς ήταν ένα καλό παράδειγμα για μας;
16 Υπάρχει ακόμη ένα πράγμα που είναι αναγκαίο για να συμπληρώσωμε το οικοδόμημα της πίστεώς μας επάνω σε μια ασφαλή βάσι και θα μας βοηθήση να έχομε στο νου ότι το βάπτισμά μας ήταν μόνο η αρχή. Αυτό επίσης αναφέρεται στον Ψαλμό 40 εδάφια 9, 10 (ΜΝΚ): «Εκήρυξα δικαιοσύνην εν συνάξει μεγάλη· ιδού, δεν εμπόδισα τα χείλη μου, Ιεχωβά, συ εξεύρεις . . . Την αλήθειάν σου και την σωτηρίαν σου ανήγγειλα· δεν έκρυψα το έλεός σου και την αλήθειάν σου από συνάξεως μεγάλης.» Αυτό βεβαίως έγινε στην περίπτωσι του Ιησού ο οποίος ήταν αποφασισμένος να τελειώση όσα άρχισε με το βάπτισμά του. (Ιωάν. 4:34) Αυτά τα λόγια του ψαλμωδού δείχνουν κατ’ αρχήν μεγάλη αγάπη για τον Ιεχωβά και τις θαυμαστές του ιδιότητες κι επίσης τη βαθειά επιθυμία του να δη την πλήρη διεκδίκησι του ονόματος του Ιεχωβά. Δείχνουν επίσης αληθινή αγάπη για τον πλησίον, ειλικρινή επιθυμία να γνωρίσουν και άλλοι αυτά τα πράγματα, ιδιαίτερα εκείνοι που έχουν ευήκοα ώτα οι οποίοι θα μπορούσαν ν’ ανταποκριθούν και να βοηθήσουν στην ανοικοδόμησι της ‘μεγάλης συνάξεως.’ Με το να εφαρμόση αυτά τα λόγια ο Ιησούς, έθεσε ένα θαυμαστό παράδειγμα για μας.—Ματθ. 9:36-38· Ιωάν. 17:6, 18-21.
17. Πώς μπορούμε να εκδηλώσωμε το ενδιαφέρον μας για τους ανθρώπους; (Λουκ. 10:2, 5, 6)
17 Ένα πράγμα αξίζει να παρατηρηθή. Ο Ιησούς δεν περιέφερε ένα αντίγραφο των Εβραϊκών Γραφών, αλλά η διδασκαλία του ανεφέρετο συνεχώς σ’ αυτές τις Γραφές από τις οποίες και παρέθετε. Όσο για μας, είναι εύκολο να έχωμε πάντοτε μαζί μας ένα αντίτυπο της Αγίας Γραφής. Γι’ αυτό είναι ωφέλιμο να μάθωμε πώς να χρησιμοποιούμε την ίδια την Αγία Γραφή όταν δίνωμε μαρτυρία στους ανθρώπους. Πρέπει να ενδιαφερώμεθα για τους ανθρώπους, να εκδηλώνωμε το ενδιαφέρον μας με το να τους επισκεπτώμεθα όταν δείχνουν σχετική επιθυμία και να προσπαθούμε ν’ αρχίσωμε Γραφικές μελέτες στα σπίτια τους.
18. Με ποιους τρόπους μπορούν οι βαπτισμένοι να διευρύνουν τον τομέα της δραστηριότητός τους; (1 Κορ. 16:9)
18 Μπορεί επίσης να υπάρξουν ευκαιρίες για να διευρύνετε τον τομέα της δραστηριότητός σας, είτε ως ευαγγελιζόμενος της εκκλησίας, βοηθητικός ή τακτικός ολοχρόνιος διαγγελεύς των αγαθών νέων, ιεραπόστολος ή μέλος της οικογενείας Μπέθελ. Φυσικά δεν είναι για όλους αυτά τα προνόμια υπηρεσίας, αλλά όταν υπάρχη ειλικρινής και σωστός προγραμματισμός και όταν το άτομο κάνη την επιθυμία της καρδιάς του ζήτημα προσευχής, συχνά ανοίγεται ο δρόμος για να συμμετάσχη περισσότερο στην πραγματοποίησι του θελήματος του Θεού.
19. Ως βαπτισμένο άτομο, τι πρέπει να εκτιμάτε συνεχώς με την καρδιά σας; (2 Κορ. 4:6, 7)
19 Δεν πρέπει ποτέ να αισθάνεσθε ότι κάποιος προσπαθεί να σας θέση κάτω από πίεσι. Αλλά πρέπει συνεχώς να εκτιμάτε με την καρδιά σας όλα όσα συμβολίζει το βάπτισμά σας. Ως ένας αφιερωμένος δούλος του Ιεχωβά, βρίσκεσθε σε πολύ ευνοημένη θέσι. Πρέπει να αισθάνεσθε το θερμό ενδιαφέρον που έχει για σας η ουράνια και η επίγεια οικογένεια του Ιεχωβά και ως αποτέλεσμα, πρέπει να υποκινήσθε να συνεχίσετε την υπηρεσία σας προς τον Ιεχωβά. Μην το ξεχνάτε. Το βάπτισμα σας ήταν μόνο η αρχή.
-
-
Βοηθήστε τους Νέους να ‘Γίνουν Τύπος των Πιστών’Η Σκοπιά—1976 | 1 Δεκεμβρίου
-
-
Βοηθήστε τους Νέους να ‘Γίνουν Τύπος των Πιστών’
«Μηδείς ας μη καταφρονή την νεότητά σου, αλλά γίνου τύπος των πιστών εις λόγον, εις συναναστροφήν, εις αγάπην, εις πίστιν, εις καθαρότητα.»—1 Τιμ. 4:12, Κείμενον.
1-3. (α) Γιατί πολλοί γονείς είναι υπερήφανοι για τους νεαρούς των; (β) Δώστε παραδείγματα νεανικής ακεραιότητος στις Χριστιανικές αρχές, περιλαμβάνοντας και τοπικά παραδείγματα, (γ) Πώς η Γραφή αποδεικνύεται αληθινή σε τέτοιες περιπτώσεις;
ΤΑ ΜΑΤΙΑ του κόσμου είναι στραμμένα τώρα επάνω στους νεαρούς, όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία. Οι νεαροί αποτελούν το κέντρο της προσοχής των ανθρώπων. Πολλοί γονείς έχουν μεγάλες ιδέες για τα παιδιά τους. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, ιδιαίτερα ως ομάς, είναι υπερήφανοι για τους νεαρούς των και για σοβαρούς λόγους. Τις περισσότερες φορές τα τέκνα των αποδεικνύονται εξαίρετα παραδείγματα για το καλό, και μάλιστα σ’ έναν καιρό που η ηθική ακεραιότης δοκιμάζει απότομη κατάπτωσι.
2 Παραδείγματος χάριν, ένα παράδειγμα είναι ο Ρίτσαρντ ένας νεαρός Μάρτυς, ο οποίος είπε: «Ο δάσκαλος του σχολείου μού ζήτησε να υποστηρίξω την εξέλιξι μέσα στην τάξι. Του είπα ότι εγώ είμαι ένας Χριστιανός και ότι η συνείδησίς μου δεν μου επέτρεπε να το κάμω αυτό.» Επειδή έμεινε σταθερός στην πίστι του για την δημιουργία, ο δάσκαλος του έβαλε βαθμό κάτω από τη βάσι. Εν τούτοις, αυτός ο νεαρός αισθάνθηκε ικανοποίησι στην καρδιά του επειδή έμεινε σταθερός σ’ αυτό που πίστευε ότι είναι αληθινό. Ο Ράντυ, ένας άλλος Μάρτυς, που ήταν στο έτος της αποφοιτήσεώς του, αρνήθηκε να κάμη απάτη στο διαγώνισμα των Γαλλικών. «Ήμουν ο μόνος στην τάξι, είπε, που δεν πέρασα.» Όταν ο δάσκαλος τον ερώτησε, «Γιατί δεν άνοιξες να δης στο βιβλίο;» που βρισκόταν στη διάθεσί του, αυτός απλώς απήντησε: «Εγώ δεν μπορούσα να κάμω απάτη αντιγράφοντας.» Μολονότι ο δάσκαλος και τα άλλα παιδιά εδυσφόρησαν γι’ αυτή την εντιμότητα, ο Ράντυ ήταν βέβαιος ότι είχε κάμει το ορθόν. Η ακεραιότης στις αρχές εσήμαινε περισσότερα γι’ αυτόν από έναν καλό βαθμό. Επίσης είναι και η Ντέμπυ μια Μάρτυς κάτω των είκοσι ετών, που εργαζόταν σ’ ένα κατάστημα που πωλούσε παγωτά. Ο προϊστάμενός της τής ζήτησε να φορά πιο κοντό φόρεμα όταν εργάζεται, διότι αλλιώς θα την απέλυε. Η Ντέμπυ πήγε στον διευθυντή και του εξήγησε ότι αυτή ήταν μια Χριστιανή Μάρτυς του Ιεχωβά και πίστευε ότι η σεμνή αμφίεσις είναι κατάλληλη για μια Χριστιανή γυναίκα. Δεν την απέλυσαν διότι ήταν μια καλή υπάλληλος. Εν τούτοις, για τη Ντέμπυ ήταν μια ηθική νίκη. Έμεινε πιστή στις θεόδοτες αρχές που επίστευε.
3 Πολλαπλασιάστε περισσότερο από χίλιες φορές αυτές τις περιπτώσεις της πίστεως, της εντιμότητος, της αγνότητος, και της ακεραιότητος στις αρχές και στη συνείδησι και θα μπορέσετε να διακρίνετε γιατί οι γονείς μεταξύ των Μαρτύρων του Ιεχωβά έχουν λόγους να είναι υπερήφανοι για τα νεαρά των τέκνα. Σχετικά με τους γονείς τέτοιων τέκνων, η παροιμία λέγει: «Ο πατήρ σου και η μήτηρ σου θέλουσιν ευφραίνεσθαι· μάλιστα εκείνη, ήτις σε εγέννησε, θέλει χαίρει.»—Παροιμ. 23:25· 1 Πέτρ. 2:12.
ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ
4. (α) Τι περιλαμβάνει η εποικοδόμησις ηθικής ακεραιότητος στα τέκνα; (β) Τι οφέλη αποκομίζουν τα τέκνα όταν οι γονείς ζουν υποδειγματική ζωή;
4 Τα τέκνα όμως δεν συμβαίνει να είναι καλά κατά σύμπτωσι μέσα σ’ ένα ανήθικο κόσμο όπως δεν είναι δυνατόν να συνάξη κανείς «από ακανθών σταφύλια ή από τριβόλων σύκα.» (Ματθ. 7:16-18) Αν οι γονείς θέλουν να γίνουν τα τέκνα των ‘τύποι των πιστών εις λόγον, εις συναναστροφήν, εις αγάπην, εις πίστιν, εις καθαρότητα,’ τότε αυτοί οι ίδιοι πρέπει να θέσουν το πρότυπο στα τέκνα των για να το ακολουθήσουν. (1 Τιμ. 4:12) Δεν είναι αρκετό να θέλωμε απλώς να είναι τα τέκνα μας ηθικώς καλά. Χρειάζεται προσπάθεια. Τα τέκνα δεν γεννώνται με ηθική ακεραιότητα. Η καλωσύνη και η ηθικότης μαθαίνονται από την άμεση διδασκαλία και την παρατήρησι. Ο πατέρας που ζη σύμφωνα με τον ηθικό κώδικα της Αγίας Γραφής και η σύζυγος που αποτελεί παράδειγμα ηθικής ακεραιότητος διδάσκουν με τον λόγο και το παράδειγμα. (Δευτ. 6:4-9) Αυτή η μέθοδος διδασκαλίας προέρχεται από την ανωτάτη εξουσία, διότι ο ίδιος ο Ιεχωβά Θεός την χρησιμοποιεί. Ο Ιησούς, μιλώντας για τον ουράνιο Πατέρα του, είπε: «Δεν δύναται ο Υιός να πράττη ουδέν αφ’ εαυτού, εάν δεν βλέπη τον Πατέρα πράττοντα τούτο· επειδή όσα εκείνος πράττει, ταύτα και ο Υιός πράττει ομοίως. Διότι ο Πατήρ αγαπά τον Υιόν και δεικνύει εις αυτόν πάντα όσα αυτός πράττει.» (Ιωάν. 5:19, 20) Έτσι, λοιπόν οι στοργικοί γονείς, με τη δική τους υποδειγματική ζωή «εις λόγον, εις συναναστροφήν, εις αγάπην, εις πίστιν, εις καθαρότητα,» μπορούν να δείξουν στα τέκνα τους πώς θέλουν να διάγουν αυτά τη ζωή τους.
5, 6. (α) Τι μπορεί να συμβή αν οι γονείς δεν εφαρμόζουν εκείνα που διδάσκουν; Δώστε παράδειγμα. (β) Γιατί είναι ουσιώδης η κατάλληλη άσκησις της εξουσίας;
5 Προσφάτως, η δεκαετής Λίζα, είπε ψέματα στη μητέρα της και στη δασκάλα του σχολείου της ότι επέστρεψε ένα βιβλίο στη βιβλιοθήκη. Η μητέρα της διερωτήθηκε: «Γιατί είπε ψέματα η Λίζα;» Και, το σπουδαιότερο ίσως: «Πώς έμαθε να λέγη ψέματα με τόσες λεπτομέρειες και τόση επιμονή;» Η μητέρα πήρε την κόρη στην αγκαλιά της. «Λίζα,» είπε, «δεν ξέρεις ότι ποτέ δεν πρέπει να λες ψέματα;» Η Λίζα ήλθε σε αμηχανία και αντέκρουσε τη μητέρα της λέγοντας : «Εσύ και ο μπαμπάς λέτε ψέματα. Και πολλές φορές μάλιστα. Γιατί να μη λέγω κι εγώ;» Η μητέρα της Λίζας θα μπορούσε εύκολα να πη: «Σε ποιον νομίζεις ότι μιλάς μ’ αυτό τον τρόπο; Εγώ είμαι η μητέρα σου!» Αυτό θα μπορούσε να κάμη την Λίζα να σιωπήση, αλλά θα έλυε το ζήτημα; Η Λίζα δεν ήθελε να δείξη έλλειψι σεβασμού με όσα είπε. Η μητέρα της Λίζας συζήτησε αυτό το ζήτημα με τη θυγατέρα της, ωμολόγησε και διώρθωσε τα σφάλματα που έθεσε υπ’ όψιν της η Λίζα, και έτσι απέκτησε την εμπιστοσύνη της Λίζας.
6 Οι συγκρούσεις μεταξύ τέκνων και γονέων, συχνά οφείλονται στη χρήσι της εξουσίας που έχουν οι γονείς. Είναι αλήθεια, ότι οι γονείς έχουν το θεόδοτο δικαίωμα της εξουσίας. Αλλ’ ο απόστολος Παύλος μάς καθιστά προσεκτικούς να μην κάνωμε κατάχρησι, λέγοντας: «Οι πατέρες, μη παροργίζετε τα τέκνα σας, αλλ’ εκτρέφετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία Ιεχωβά.» (Εφεσ. 6:4, ΜΝΚ) Η εξουσία μπορεί να εμποδίση και ακόμη να τιμωρήση εκείνους που παραβαίνουν τον νόμο, αλλ’ εκείνο που μόνη της η εξουσία δεν κάνει και δεν μπορεί να κάνη είναι να διδάξη στους νεαρούς πώς να θέλουν να είναι καλοί.
7. Πώς μπορούν οι γονείς να υποκινήσουν τα τέκνα των προς τη δικαιοσύνη και προς ό,τι είναι καλό;
7 Εκείνο που απαιτείται επίσης είναι να φθάνουν οι γονείς στην καρδιά των τέκνων των και να τα υποβοηθούν ν’ ανακαινίσουν τη διάνοιά τους, και όχι απλώς να αλλάξουν διαγωγή. (Ρωμ. 12:1, 2) Η θέλησις του τέκνου να κάνη το καλό πρέπει να προέρχεται από την καρδιά του αν πρόκειται να γίνη μια αποτελεσματική και σημαντική αλλαγή προς το καλύτερο. Τα τέκνα πρέπει να αισθάνωνται μέσα τους μια ανώτερη ανάγκη να είναι ηθικώς καλά. Αυτό μπορούν να το κάμουν μιμούμενα τους γονείς που αποβλέπουν στον Ιεχωβά Θεό ως το παράδειγμα της αγαθότητος. (1 Πέτρ. 1:15, 16) Έτσι, και τα τέκνα επίσης αναπτύσσουν την επιθυμία να ευαρεστούν τον Ιεχωβά. Με το παράδειγμα της ηθικότητος των γονέων, τα τέκνα μπορούν να πιστέψουν ότι ο Θεός βλέπει τα όσα κάνουν, και ότι λαμβάνει φροντίδα. (1 Πέτρ. 3:12· 5:7) Η διάνοια και η καρδιά των νέων, ενισχυμένες από την διδασκαλία της Αγίας Γραφής και από τα καλά παραδείγματα των ενηλίκων, παρακινούνται έτσι προς την «δικαιοσύνην και κρίσιν και ευθύτητα, πάσαν οδόν αγαθήν.»—Παροιμ. 2:9.
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΣ ΤΟΥ ΥΛΙΣΜΟΥ
8. Γιατί ο υλισμός είναι μια απειλή για τους νέους, και τι μας προειδοποιούν οι Γραφές σχετικά μ’ αυτό;
8 Οι νεαροί που ανατρέφονται σε Χριστιανικά σπίτια πρέπει να γνωρίζουν ότι μια από τις πιο μεγάλες απειλές κατά της πνευματικότητος των είναι ο υλισμός. Γιατί; Διότι το να έχη κανείς πολλά καλά πράγματα, όπως σπίτια, αυτοκίνητα, πλοιάρια, τηλεοράσεις, κλπ, θεωρείται από τον κόσμο ως επιτυχία οι δε νεαροί απεγνωσμένα προσπαθούν ν’ αποκτήσουν τέτοια επιτυχία. Μολονότι δεν υπάρχει τίποτε εσφαλμένο στα ίδια τα αποκτήματα, η Αγία Γραφή προειδοποιεί να φυλαγώμεθα από την φιλαργυρία, και την πλεονεξία. (1 Τιμ. 6:9, 10, 17· Λουκ. 12:15-21) Η Γραφή τονίζει ότι ο πλούτος είναι απατηλός, διότι ούτε από τον θάνατο μπορεί ν’ απαλλάξη τον κύριο του ούτε υγεία και ζωή να δώση. Τα πλούτη μπορούν ν’ απομακρύνουν έναν άνθρωπο από την πίστι και μάλιστα να τον κάμουν να λησμονήση τον Ιεχωβά. (Δευτ. 8:10-14· Παροιμ. 11:4) Γι’ αυτό και η Αγία Γραφή με σοφία συμβουλεύει: «Ο τρόπος σας έστω αφιλάργυρος, αρκείσθε εις τα παρόντα, διότι αυτός είπε· Δεν θέλω σε αφήσει ουδέ σε εγκαταλείψει.» (Εβρ. 13:5· 1 Τιμ. 6:8) Οι νεαροί πρέπει να το κατανοήσουν αυτό και να εμπιστευθούν σ’ αυτήν την υπόσχεσι του Θεού, ότι αυτός δεν θα τους εγκαταλείψη. Τότε θα γνωρίζουν ότι «η ευλογία του Ιεχωβά πλουτίζει, και λύπη δεν θέλει προστεθή εις αυτήν.»—Παροιμ. 10:22, ΜΝΚ,
9. (α) Πώς μπορούν οι γονείς να βοηθήσουν τους νεαρούς να φυλάγωνται από τον υλισμό; (β) Ποια καλά Γραφικά παραδείγματα και συμβουλές υπάρχουν σχετικά μ’ αυτό;
9 Πώς μπορούν οι νεαροί Χριστιανοί να φυλαχθούν από τις ύπουλες παγίδες του υλισμού; Εν πρώτοις, οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν πολύ με το να φροντίζουν ώστε η δική τους ζωή να είναι απηλλαγμένη από φιλαργυρία, ν’ αντανακλά την αυτάρκειά των για τα όσα έχουν και να δίνουν ένα ισχυρό πνευματικό τόνο μέσα στο σπίτι. Οι γονείς μπορούν επίσης να κατευθύνουν την προσοχή της οικογενείας στα Γραφικά παραδείγματα του Ιησού και των αποστόλων του. Ο Ιησούς είπε: «Ο Υιός του ανθρώπου δεν έχει που να κλίνη την κεφαλήν.» (Ματθ. 8:20· Φιλιππ. 2:7, 8) Ο Πέτρος εδήλωσε: «Ιδού, ημείς αφήκαμεν πάντα και σοι ηκολουθήσαμεν.» (Ματθ. 19:27) Ο Παύλος έγραψε: «Εζημιώθην τα πάντα και λογίζομαι ότι είναι σκύβαλα δια να κερδήσω τον Χριστόν.» (Φιλιππ. 3:8) Αυτό δεν σημαίνει ότι οι νεαροί Χριστιανοί πρέπει να ζουν μ’ έναν αυστηρό τρόπο ζωής. Όχι, καθόλου! Ο Ιησούς τους υπεσχέθη ότι αν θέσουν πρώτη τη θεία υπηρεσία στη ζωή τους, τότε ο Θεός με τη σειρά του θ’ αυξήση τα αναγκαία υλικά πράγματα. Αλλά για την καταπολέμησι του υλισμού είναι ουσιώδες ν’ απαρνηθούν τις περιττές πολυτέλειες. (Ματθ. 16:24) Πρέπει να δοθή έμφασις στα πνευματικά πράγματα. (Ματθ. 5:3· Γαλ. 5:16) Ο απόστολος Παύλος συνεβούλευσε τα εξής: «Ζήτει δε δικαιοσύνην, ευσέβειαν, πίστιν, αγάπην, υπομονήν, πραότητα. Αγωνίζου τον καλόν αγώνα της πίστεως· κράτει την αιώνιον ζωήν.» (1 Τιμ. 6:11, 12) Τότε θ’ αποδειχθή ότι ο υλισμός δεν αποτελεί μεγάλο πρόβλημα.
Η ΔΡΑΣΙΣ ΚΑΤΑΝΙΚΑ ΤΗΝ ΑΝΙΑ
10. Τι μπορεί να δώση αφορμή στην πλήξι και πώς αυτό μπορεί να καταπολεμηθή;
10 Οι νεαροί μερικές φορές παραπονούνται ότι αισθάνονται ανία στη ζωή τους. Αυτή η πλήξις συνήθως επέρχεται όταν η διάνοια και τα χέρια μένουν σε αδράνεια και δεν κάνουν κάτι το αξιόλογο. Στα περασμένα χρόνια, η αγροτική ζωή απαιτούσε από τον καθένα να εργάζεται. Ακόμη και τα χέρια των μικρών παιδιών εχρησιμοποιούντο για τη διατροφή των πουλερικών, των αγελάδων και για τη συγκομιδή των γεννημάτων. Τα τέκνα ήσαν χρήσιμα και το εγνώριζαν αυτό. Οι νεαροί και τώρα ακόμη θέλουν να αισθάνωνται ότι είναι χρήσιμοι, ότι ανήκουν κάπου. Στο βάθος, θέλουν συνήθως να είναι εκτελεσταί και δόται, όχι μόνο παρατηρηταί και λήπται. Αυτή η επιθυμία είναι καλή, διότι ο Ιησούς είπε: «Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη.» (Πράξ. 20:35) Ο Παύλος έγραψε: «Τον ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός.» (2 Κορ. 9:7) Οι νεαροί άνθρωποι της εποχής μας που πλήττουν από έλλειψι δράσεως, συχνά είναι ανάγκη να δώσουν περισσότερα από τον εαυτό τους. Αλλά πώς; Οι νεαροί Χριστιανοί θα μπορούσαν να κάνουν τα ψώνια των γηραιοτέρων της εκκλησίας, να επισκέπτωνται τους ασθενείς ή να βοηθούν τους αναπήρους σε οικιακές εργασίες. Και τι χαρά θα είναι να κάνουν ανάγνωσι σ’ εκείνους που έχουν πτωχή όρασι!
11. Τι μπορούν να κάνουν τα τέκνα και οι γονείς για να υπερνικήσουν την νεανική πλήξι;
11 Μερικές φορές η φυσική δραστηριότης βοηθεί στην ανακούφισι της διανοίας από την πλήξι. Τα νεαρά κορίτσια μπορούν να δοκιμάσουν εργασία της χειρός ράβοντας κάποιο φόρεμα, ή μαγειρεύοντας, ή ψήνοντας φαγητά. Τα νεαρά αγόρια μπορούν να μάθουν πώς να κάνουν οικιακές επισκευές, να μάθουν απλή μηχανολογία, ή ξυλουργική. Η εκμάθησις μιας νέας γλώσσης, ακόμη και της γλώσσης των κωφαλάλων είναι ένας τρόπος καταπολεμήσεως της ανίας. Οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν διδάσκοντας τα τέκνα των πώς να διατηρούν το σπίτι καθαρό, πώς να στρώνουν κατάλληλα τα κρεββάτια τους, να διπλώνουν καλά τα ρούχα τους, να ξεσκονίζουν, να σκουπίζουν, να καθαρίζουν και μάλιστα κατά καιρούς να ράβουν κουμπιά στα πουκάμισα του πατέρα των. Οι νεαροί που γίνονται πρόθυμοι δόται και εκτελεσταί είναι απηλλαγμένοι από την ανία της ζωής. Εκτός απ’ αυτά, τι καλά παραδείγματα θα δώσουν και στους άλλους πιστούς!—1 Κορ. 15:58· 13:5· Εκκλησ. 5:18-20.
ΝΑ ΒΛΑΨΟΥΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΒΛΑΨΟΥΝ
12. (α) Τι αποδεικνύει ότι η κοσμική άποψις για τα ραντεβού είναι άσοφη; (β) Ποιοι κίνδυνοι συνοδεύουν τις ασύνετες σχέσεις μεταξύ αρρένων και θηλέων;
12 Εκεί όπου υπάρχουν έφηβοι στην οικογένεια, αργά ή γρήγορα θ’ ανακύψη το πρόβλημα των ραντεβού. Πώς μπορούν να βοηθήσουν οι γονείς; Εκείνοι που δεν καθοδηγούνται από τις Βιβλικές αρχές μπορούν εύκολα να δώσουν παρωδηγημένες συμβουλές. Η Καίτη, που χαρακτηρίζει τους γονείς της ως ‘καλούς Διαμαρτυρομένους’ λέγει: «Άρχισα τα ραντεβού στην ενάτη τάξι, όταν ήμουν δεκατεσσάρων ετών.» Ομολογεί ότι ο πατέρας της δεν το ήθελε αυτό, αλλά η μητέρα της γρήγορα τακτοποίησε το ζήτημα διαβεβαιώνοντας τον πατέρα ότι η Καίτη ήταν ήδη ‘αρκετά μεγάλη.’ Ήταν αρκετά μεγάλη, για ποιο πράγμα; Κατά την ομολογία της ιδίας της Καίτης, αυτή δεν ήταν έτοιμη για γάμο ακόμη και στα δεκαεπτά της χρόνια, ας αφήσωμε τα δεκατέσσερα. Και πολλά κορίτσια της ηλικίας της δεν είναι ακόμη έτοιμα φυσιολογικώς, αισθηματικώς και διανοητικώς για να δεχθούν τα προβλήματα και τις ευθύνες που ρίχνει ο γάμος επάνω τους. Τότε για ποιο λόγο να βγαίνουν ραντεβού; Κορίτσια σαν την Καίτη, θεωρούν τα ραντεβού σαν ένα παιγνίδι ή ψυχαγωγία. Λέγουν, ‘Οι θωπείες και οι χαριεντισμοί είναι φυσικά πράγματα ενόσω δεν προχωρούν παρά πέρα.’ Αλλά η Καίτη ομολογεί ότι μερικά κορίτσια της ηλικίας της ‘βρίσκουν τον μπελά τους,’ πράγμα που σημαίνει ότι φθάνουν έως τα άκρα, βρίσκονται σε κατάστασι εγκυμοσύνης και κάνουν εκτρώσεις ή αποκτούν βρέφη. Σε αντίθεσι μ’ όλα αυτά, οι Χριστιανοί γονείς πρέπει να διδάσκουν και να πείθουν τα τέκνα τους ότι σύμφωνα με τις Γραφικές αρχές, απόψεις όπως αυτές της Καίτης είναι εσφαλμένες, και ότι ο Θεός κατακρίνει τη χαλαρή διαγωγή. Ένας νεαρός Χριστιανός που συμπεριφέρεται χωρίς αγνότητα θα είναι δυνατόν ν’ αποκοπή από την εκκλησία.—Γαλ. 5:19, 21· 1 Πέτρ. 4:3.
13. (α) Πώς θέλει ο Ιεχωβά να ζουν και να συμπεριφέρωνται οι νεαροί; (β) Γιατί τα ραντεβού είναι ένα σοβαρό ζήτημα;
13 Ο Ιεχωβά είναι ένας ευτυχής Θεός, και θέλει να είναι και οι νέοι επίσης ευτυχείς με τη ζωή—όχι σ’ ένα εξευτελισμένο, διεφθαρμένο επίπεδο, αλλά σ’ ένα υψηλό ηθικό επίπεδο. (1 Τιμ. 1:11) Γι’ αυτό και λέγει: «Ευφραίνου, νεανίσκε, εν τη νεότητί σου· . . . και περιπάτει κατά τας επιθυμίας της καρδίας σου και κατά την όρασιν των οφθαλμών σου· πλην έξευρε, ότι δια πάντα ταύτα ο Θεός θέλει σε φέρει εις κρίσιν. Και αφαίρεσον τον θυμόν από της καρδίας σου, και απομάκρυνον την πονηρίαν από της σαρκός σου.» (Εκκλησ. 11:9, 10) Ο Θεός θέλει να είναι οι νεαροί ευτυχείς μ’ ένα υπεύθυνο τρόπο. Διότι είναι υπόλογοι σ’ Αυτόν για τις πράξεις των. Γι’ αυτό και τα ραντεβού, δηλαδή, η συναναστροφή με το άλλο φύλο είναι πολύ σοβαρά πράγματα. Τα ραντεβού μπορεί να χρησιμεύσουν κατάλληλα για να συνδεθούν ζεύγη, όχι με σκοπό να θωπεύωνται να χαριεντίζωνται και να παίζουν με το σεξ, αλλά για να γνωρισθούν μεταξύ τους σ’ ένα κοινωνικό επίπεδο πριν από τον γάμο. Έξω από τον γάμο, η σεξουαλική διέγερσις μπορεί να οδηγήση σε παροργισμό, σε συναισθηματική παραζάλη ακόμη και σε συμφορές όπως είναι οι εκτρώσεις και η αυτοκτονία. Ακόμη και ζεύγη που έχουν μνηστευθή για να νυμφευθούν δεν έχουν το δικαίωμα να παίζουν με το σεξ. Οι άγαμοι που επιδίδονται σε σεξουαλικές πράξεις—που είναι αποκλειστικό δικαίωμα των έγγαμων—επισύρουν επάνω τους την αποδοκιμασία του Θεού και γι’ αυτό θα υποφέρουν αναπόφευκτα.—1 Κορ. 6:9, 10.
14. (α) Πώς μπορούν οι γονείς να καλλιεργήσουν στα τέκνα των μια υγιαίνουσα στάσι απέναντι των ραντεβού και του γάμου; (β) Τι μπορούν να κάνουν τα τέκνα για να καλύψουν επωφελώς τα χρόνια της αναπτύξεώς των;
14 Οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν τα τέκνα να εκτιμήσουν τους νόμους του Θεού και να είναι ειλικρινείς και ευθείς προς τα τέκνα των συζητώντας τα θέματα των ραντεβού και του γάμου. Μ’ αυτόν τον τρόπο τα τέκνα μπορούν ν’ αποκτήσουν ωφέλιμη γνώσι και να αισθανθούν το ενδιαφέρον και την αγάπη που έχουν γι’ αυτά ο Θεός και οι γονείς των. (Παροιμ. 15:3· 1 Πέτρ. 3:12) Μπορεί να γίνη υπόμνησις στα τέκνα ότι τα νεανικά τους χρόνια τους παρέχουν μεγαλειώδεις ευκαιρίες για να αναπτυχθούν σε ωρίμους άνδρες και γυναίκες, κι αργότερα, αν θελήσουν ν’ αναλάβουν τις ευθύνες του γάμου θα είναι καλά κατηρτισμένοι να τις αναλάβουν. Μπορούν επίσης να φθάσουν σε πνευματική ωριμότητα ‘γινόμενοι τύποι’ με το να επιδίδωνται στις δραστηριότητες της Χριστιανικής εκκλησίας.
ΕΞΕΡΕΥΣΙΣ ΠΙΣΤΩΝ ΦΙΛΩΝ
15. Τι απαιτεί η φιλία και πώς μπορούμε ν’ αποκτήσωμε αληθινούς φίλους;
15 Το να έχη κανείς πιστούς φίλους στην νεότητά του μπορεί να τον βοηθήση να υπερνικήση πολλά εμπόδια. Αλλά οι αληθινοί φίλοι δεν είναι εύκολο να βρεθούν. Η φιλία αυτή καθ’ εαυτήν είναι ένας δρόμος διπλής κατευθύνσεως που κάνει το κάθε άτομο να είναι φιλικό—φέρνει έλξι του ενός προς τον άλλον. Η φιλία απαιτεί πιστότητα, φροντίδα για τον άλλον και ενδιαφέρον για την ευημερία του. Η φιλία είναι θεμελιωμένη στο ν’ αγαπούμε μάλλον παρά ν’ αγαπώμεθα. «Εν παντί καιρώ αγαπά ο φίλος,» έγραψε ένας σοφός άνδρας. (Παροιμ. 17:17) Αν θέλωμε πραγματικούς φίλους πρέπει να κάμωμε γνωστό στους άλλους αυτό που σκεπτόμεθα. Πρέπει να δείχνωμε στους άλλους οικειότητα και να τους κάνωμε να δουν τον πραγματικό εαυτό μας συμμεριζόμενοι μαζί τους αυτά που μαθαίνομε.—Ιωάν. 15:15.
16. Γιατί είναι συνετό πράγμα να είμεθα εκλεκτικοί στην εκλογή φίλων;
16 Εν τούτοις, ενώ κάνομε φίλους, είναι συνετό πράγμα να είμεθα εκλεκτικοί. Γιατί; Διότι όταν συναναστρεφώμεθα τους άλλους πολύ καιρό τείνομε να γίνωμε όμοιοι μ’ αυτούς. Αν δεν είμεθα προσεκτικοί μπορεί να διαπιστώσωμε ότι φθείρονται οι χρήσιμες συνήθειές μας. (1 Κορ. 15:33) Είναι πολύ επωφελές να διαλέγωμε φίλους με καλές Χριστιανικές ιδιότητες. (Γαλ. 5:22, 23) Οι νεαροί πρέπει να εκλέγουν ως φίλους των εκείνους που αποτελούν υγιή συντροφιά απ’ όλες τις απόψεις.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΩΜΕ ΣΧΟΛΕΙΟ;
17. (α) Πώς μπορούν οι γονείς να βοηθήσουν τα τέκνα που είναι στενοχωρημένα από την ηθική που επικρατεί στα σχολεία; (β) Πώς μπορούν τα τέκνα να προστατευθούν από άτομα που δεν διέπονται από αρχές;
17 Πολλοί νεαροί Χριστιανοί στενοχωρούνται για την ηθική χαλαρότητα που επικρατεί στα σχολεία. Τι μπορούν να κάμουν οι γονείς για να προστατεύσουν τα τέκνα των απ’ αυτή την κακή επιρροή; Οι γονείς μπορούν να ενσταλάξουν στην διάνοια των νεαρών το προνόμιο που έχουν αυτοί ως μάρτυρες του Ιεχωβά, να στέκουν υψηλά και να είναι παραδείγματα της αληθείας και της δικαιοσύνης. Τα τέκνα, όσο και οι ενήλικες, έχουν με το μέρος των την δύναμι της προσευχής του Ιησού ότι ο Θεός τους φυλάσσει. (Ιωάν. 17:15) Μολονότι η επαφή με ακατάλληλα άτομα δεν μπορεί εντελώς ν’ αποφευχθή, εν τούτοις αυτές οι επαφές μπορούν να περιορισθούν σε κείνες τις περιπτώσεις που σχετίζονται με τη σχολική εργασία. Αν οι νεαροί προσέχουν τις μελέτες των και εργάζωνται να επιτύχουν σ’ αυτές, αυτό φυσικά αυτομάτως θα περιορίση τη συναναστροφή τους με άτομα που δεν διέπονται από αρχές. Καλό είναι επίσης για τους νεαρούς που είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά να κάνουν γνωστό στους άλλους όσο το δυνατόν ταχύτερα ότι αυτοί είναι αληθινοί Χριστιανοί και ότι σκοπεύουν να επιδίδωνται με επιμέλεια στις σπουδές των ενόσω είναι στο σχολείο. Ένα καλό παράδειγμα «εις λόγον, εις συναναστροφήν, εις αγάπην, εις πίστιν, εις καθαρότητα,» δεν θα περάση απαρατήρητο.
18. (α) Τι είναι η εκπαίδευσις και γιατί αυτή είναι ουσιώδης για τη ζωή; (β) Τι συμβουλή παρέχεται στα παιδιά που φοιτούν τώρα στο σχολείο;
18 Παρά τις πολλές δυσκολίες, το σχολείο είναι αναγκαίο για τη ζωή. Ο πρώτιστος σκοπός της λειτουργίας του είναι να εκπαιδεύση τις διάνοιες των νεαρών να σκέπτωνται, να είναι δημιουργικοί και ερευνητικοί. Η εκπαίδευσις έχει ορισθή ως εξής: «Η προοδευτική ενέργεια με την οποία αναπτύσσονται τα άτομα και καθίστανται ικανά να ζουν μια νοήμονα ζωή.» Μπορεί έτσι να εκπαιδευθή η διάνοια, να αναπτυχθή ενεργώς η προσωπικότης, και να παρασχεθή πρακτική προετοιμασία για τη ζωή. Το σχολείο πρέπει να ετοιμάζη τους νεαρούς να δεχθούν τις ευθύνες της ενηλίκου ζωής. Ό,τι λοιπόν κάνετε στο σχολείο μπορεί να έχη μεγάλη σημασία για το τι είδους άτομο θα γίνετε ως ένας ενήλικος. Γι’ αυτό, επιδοθήτε σ’ αυτό που μαθαίνετε. (Γαλ. 6:7) Στη διάρκεια των σχολικών ετών σας μπορείτε να αποκτήσετε ικανότητες και επιδεξιότητες οι οποίες σύντομα θα είναι χρήσιμες στην ενήλικη ζωή σας, καθώς και αργότερα στο νέο σύστημα πραγμάτων του Θεού. (Ησ. 65:22) Μάθετε να διαβάζετε και να γράφετε καλά. Είναι ωφέλιμο να δίνετε προσοχή στην ορθή προφορά, στους βασικούς κανόνες της γραμματικής, και να ενδιαφέρεσθε για τα ιστορικά γεγονότα και τις χρονολογίες των. Μάθετε να χρησιμοποιήτε τη διάνοιά σας, διότι όσο περισσότερο την χρησιμοποιείτε τόσο καλύτερα θα σας χρησιμεύση αυτή και τώρα και στο μέλλον.—Παροιμ. 2:10-13· 3:21-23.
19. (α) Πώς μπορούν οι γονείς να φροντίζουν στοργικά για τα τέκνα των; (β) Γιατί τα τέκνα που έχουν αρχές και ακεραιότητα αποτελούν μια τιμή για τους γονείς τους;
19 Τα τέκνα που έχουν ηθική ακεραιότητα αποτελούν πράγματι μια ανταμοιβή για τους γονείς που τα ανέθρεψαν. Είναι επίσης καλά παραδείγματα για τους άλλους πιστούς. Δείξτε αγάπη σ’ αυτά δαπανώντας λίγο χρόνο μαζί τους κάθε μέρα για να μαθαίνετε κάτι ωφέλιμο, να τα υποκινήτε με νέες ιδέες, να βλέπετε ευχάριστες φωτογραφίες ή να συζητάτε για την Αγία Γραφή και για άλλα εποικοδομητικά πράγματα. Αυτό το άμεσο ενδιαφέρον που δείχνουν οι γονείς μπορεί να επιδράση εξαίρετα στη ζωή των τέκνων. Οι δικές σας εκφράσεις στοργής και ευγνωμοσύνης μπορούν να είναι πιο σπουδαίες γι’ αυτά απ’ ότι ένας έπαινος που προέρχεται από οποιονδήποτε άλλον. Τα τέκνα σας θα είναι μια τιμή για σας. Και μ’ έναν ευρύτερο τρόπο, η δική σας αγάπη, η πίστις σας, η διαγωγή σας, και η καθαρότης σας, θα είναι αυτά που θ’ αντανακλούν τα τέκνα σας για να γίνουν ‘τύποι των πιστών.»—1 Πέτρ. 1:22.
[Εικόνα στη σελίδα 712]
Υπάρχουν πολλές αξιόλογες και αναγκαίες δραστηριότητες για τους Χριστιανούς νέους, όπως είναι επί παραδείγματι οι μικροδουλειές του σπιτιού, τα ψώνια για τους ηλικιωμένους της εκκλησίας, και η ανάγνωσις σ’ εκείνους που έχουν πτωχή όρασι.—1 Κορ. 13:4, 5.
[Εικόνα στη σελίδα 713]
Με το να ασχολούνται στις εκκλησιαστικές δραστηριότητες και να κηρύττουν τα αγαθά νέα—όχι απλώς για να δίνουν ‘δελτίο έργου’—οι νέοι μπορούν να γίνουν ‘τύποι των πιστών.’
-
-
Τι Σημαίνει η Παροιμία;Η Σκοπιά—1976 | 15 Νοεμβρίου
-
-
Τι Σημαίνει η Παροιμία;
Τέσσερα Πράγματα τα Οποία Είναι Αιτία για Σκέψι
Ανάμεσα στους ‘λόγους του Αγούρ, υιού του Ιακαί,’ βρίσκομε την ακόλουθη παροιμία: «Τα τρία ταύτα είναι θαυμαστά εις εμέ, μάλιστα τέσσαρα δεν εννοώ· τα ίχνη του αετού εις τον ουρανόν τα ίχνη του όφεως επί του βράχου· τα ίχνη του πλοίου εν μέσω της θαλάσσης· και τα ίχνη του ανθρώπου εν τη νεότητι (του ανδρός μετά της νεανίδος ΜΝΚ),» (Παροιμ. 30:18, 19) Ποιο στοιχείο είναι κοινό και στις τέσσερις περιπτώσεις εδώ;
Ο αετός, ο οποίος είναι μεγάλο και βαρύ πτηνό, μπορεί ν’ ανυψωθή και να διασχίση τον αέρα με τη μεγαλύτερη ευκολία, αλλά δεν αφήνει ορατά ίχνη από τα οποία να προσδιορισθή η πτήσις του ή να εξακριβωθή αν πέρασε. Το ερπετό αφήνει ίχνη όταν βρίσκεται στην άμμο ή στο χορτάρι. Και μολονότι δεν έχει πόδια, μπορεί με κάποιο τρόπο να σκαρφαλώση στην κορυφή ένας γυμνού βράχου και να μην αφήση καθόλου ίχνη. Ένα πλοίο που ταξιδεύει στην απέραντη θάλασσα, βρίσκει τον δρόμο του, αλλ’ αφού περάση τα ίχνη του σύντομα εξαφανίζονται και κανείς δεν μπορεί να πη με βεβαιότητα ότι πέρασε ένα πλοίο.
Όλα αυτά τα πράγματα παρομοιάζονται με «τα ίχνη του ανθρώπου εν τη νεότητι.» Η Παροιμία προφανώς αναφέρεται στις σεξουαλικές σχέσεις, ιδιαιτέρως εκείνες που διακρατούνται μυστικές. Ο άνδρας και η γυναίκα οι οποίοι αναζητούν μια παράνομη σεξουαλική σχέσι ωθούμενοι από τις φυσικές των ορμές χρησιμοποιούν απατηλή, εσφαλμένη λογίκευσι για να δικαιολογήσουν την πορεία τους. Αφού φθάσουν σ’ ένα ωρισμένο σημείο, προχωρούν, ρίχνοντας τις συνέπειες στον άνεμο. Κατόπιν δεν υπάρχει καμμιά ορατή απόδειξις της πράξεώς των. Φυσικά, μια μεταγενέστερη εγκυμοσύνη ή η ιατρική εξέτασις μπορούν ν’ αποκαλύψουν ότι το κορίτσι έχει βιασθή. Αλλά διαφορετικά, ενώπιον των ανθρώπων η πράξις μπορεί να παραμείνη κεκαλυμμένη. Μόνο ο Παντοδύναμος Θεός βλέπει, γνωρίζει και κρίνει και μπορεί να την κάμη να έλθη στο φως αν οι ένοχοι είναι μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας.
Πράγματα τα Οποία Ποτέ δεν Ικανοποιούνται
Ως προειδοποίησις για μας το εδάφιο Παροιμίαι 27:20 λέγει: «Ο άδης και η απώλεια δεν χορταίνουσι· και οι οφθαλμοί του ανθρώπου δεν χορταίνουσιν.»
Το εδάφιο Παροιμίαι 30:15, 16 περιέχει μια ακόμη πληρέστερη δήλωσι της ιδίας ιδέας: «Η βδέλλα έχει δύο θυγατέρας, αίτινες φωνάζουσι, Φέρε φέρε. Τα τρία ταύτα δεν χορταίνουσι ποτέ, μάλιστα τέσσερα δεν λέγουσι ποτέ, Αρκεί. Ο άδης, και η στείρα μήτρα· η γη, ήτις δεν χορταίνει από ύδατος· και το πυρ, το οποίον δεν λέγει, Αρκεί.»
Ο συγγραφεύς είχε μόλις προηγουμένως μιλήσει στο εδάφιο Παροιμίαι 30:14 για κείνους οι οποίοι «κατατρώγωσι τους πτωχούς εκ της γης και τους ενδεείς εκ μέσου των ανθρώπων.» Αυτοί οι άνθρωποι είναι σαν τις βδέλλες, οι οποίες κολλούν επάνω στο δέρμα και φουσκώνουν καθώς ροφούν αχόρταγα το αίμα. Αυτά τα άτομα πάντοτε απαιτούν περισσότερα χρήματα, περισσότερη εξουσία. Μ’ έναν όμοιο τρόπο, ο άδης είναι πάντοτε ανοικτός για περισσότερα θύματα του θανάτου. Η στείρα μήτρα ‘φωνάζει,’ όπως θα λέγαμε, για παιδιά. Η Ραχήλ είπε στον Ιακώβ: «Δος μοι τέκνα· ειδέ μη, εγώ αποθνήσκω.» (Γεν. 30:1) Μια ξηραμένη γη απορροφά τη βροχή που πέφτει επάνω της και σύντομα φαίνεται σαν να μην έπεσε ποτέ βροχή. Η φωτιά, αφού καταβροχθίση όσα ρίξουν σ’ αυτήν, επεκτείνει τις φλόγες της τριγύρω και θα συνεχίση να καίη όσο την τροφοδοτούν.
Όλες αυτές οι συγκρίσεις φαίνεται ότι χρησιμοποιούνται σαν παραδείγματα για την ανικανοποίητη απληστία—για το γεγονός ότι οι άπληστοι άνθρωποι ποτέ δεν βρίσκουν ικανοποίησι ή ανάπαυσι, αλλά κατατρώγονται αδιάκοπα από την ιδιοτελή των επιθυμία, καταναλώνοντας οτιδήποτε ή οποιονδήποτε στέκεται στο δρόμο τους.
-
-
1 και 2 προς Τιμόθεον—Καλές Συμβουλές για ΕπισκόπουςΗ Σκοπιά—1976 | 15 Νοεμβρίου
-
-
1 και 2 προς Τιμόθεον—Καλές Συμβουλές για Επισκόπους
ΟΙ ΔΥΟ θεόπνευστες επιστολές προς Τιμόθεον (όπως και η προς Τίτον) έχουν ιδιαίτερη σημασία για τους άνδρες που είναι μέσα στις Χριστιανικές εκκλησίες σήμερα. Γιατί; Διότι σήμερα, όπως και τον καιρό που εγράφησαν αυτές οι επιστολές, αντιμετωπίζομε πολύ κινδυνώδεις καιρούς—καιρούς όπου η ασέβεια και η αποστασία απειλούν την αγνή λατρεία του Ιεχωβά Θεού.
Επίσης, στην 1 Τιμόθεον 3:1 ο απόστολος Παύλος είχε γράψει ότι όποιος επιθυμεί την ευθύνη του επισκόπου, καλό έργο επιθυμεί. Αλλά για πολύ καιρό, μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1972, υπήρχε ένας υπηρέτης εκκλησίας ο οποίος ασκούσε γενική εποπτεία σε κάθε Χριστιανική εκκλησία και κατά συνέπεια την ευθύνη αυτή κατείχε ο πιο ικανός· ως αποτέλεσμα, οι υπηρέται μερικών εκκλησιών κρατούσαν αυτή τη θέσι επί πολλά χρόνια συνεχώς. Έτσι πόση ευκαιρία υπήρχε για οποιονδήποτε άλλον άνδρα μέσα στην εκκλησία ν’ αναλάβη μια τέτοια ευθύνη; Φυσικά, υπήρχαν επίσης και οι βοηθοί υπηρέτου εκκλησίας και άλλοι διωρισμένοι υπηρέται.
Εν τούτοις, όταν έγινε κατανοητό ότι μπορούσαν να υπάρχουν τόσοι επίσκοποι ή πρεσβύτεροι όσοι ήσαν αναγκαίοι για την εκκλησία, όπως φαίνεται και στην προς Φιλιππησίους 1:1, η ευθύνη της επισκοπήσεως έγινε πιο προσιτή σε όλους τους ικανούς αδελφούς. Όλοι οι αφιερωμένοι αδελφοί προσκαλούνται να επιδιώκουν αυτή την ευθύνη. Έτσι όσα έγραψε ο Παύλος στον Τιμόθεο έλαβαν μεγαλύτερη έκτασι και εξετάσθησαν προσεκτικά για την εποχή μας.
Ποιος ήταν ο Τιμόθεος; Η Αγία Γραφή μάς λέγει ότι είχε έναν άπιστο Έλληνα πατέρα, αλλά πιστή Ιουδαία μητέρα και γιαγιά. Από τη νηπιότητά του είχε διδαχθή τον Λόγο του Θεού απ’ αυτές τις γυναίκες. Όταν ήταν νεαρός, ο Παύλος του ζήτησε να τον συνοδεύση στα ιεραποστολικά του ταξίδια. Και για ν’ αποφύγη τα προβλήματα όταν θα εκήρυττε στους Ιουδαίους, ο Τιμόθεος, που ήταν κατά το ήμισυ Έλληνας, περιετμήθη. Όχι μόνο συνώδευε τον απόστολο σ’ αυτά τα ταξίδια, αλλά κατά καιρούς ενήργησε και σαν απεσταλμένος του Παύλου. Αναφέρεται, επίσης ότι ο Τιμόθεος συνώδευε τον Παύλο τον καιρό που ο Παύλος έγραψε τις επιστολές του προς τους Θεσσαλονικείς, Κορινθίους (2 επιστολή), Κολοσσαείς και προς τον Φιλήμονα. Όπως ο Παύλος, έτσι και ο Τιμόθεος εφυλακίσθη λόγω της διακονίας του, διότι, στην προς Εβραίους 13:23 διαβάζομε για την απελευθέρωσί του από τη φυλακή.
Ο Τιμόθεος άρχισε να ταξιδεύη μαζί με τον Παύλο από σχετικώς νεαρά ηλικία. Εν τούτοις, όταν ο Παύλος τον συνεβούλευσε να προσέχη ώστε κανείς να μην καταφρονή τη νεότητά του, ο Τιμόθεος πρέπει να ήταν ήδη τριάντα ετών. (1 Τιμ. 4:12) Είναι πολύ πιθανόν ότι ο Τιμόθεος ήταν κάπως επιφυλακτικός ή διστακτικός στην άσκησι της εξουσίας του. Αυτό φαίνεται ότι υπονοούσαν οι οδηγίες που έδωσε ο Παύλος στην εκκλησία της Κορίνθου: «Και εάν έλθη ο Τιμόθεος, προσέχετε να ήναι άφοβος μεταξύ σας· διότι το έργον του Κυρίου εργάζεται καθώς και εγώ· μηδείς λοιπόν ας μη εξουθενήση αυτόν. Προπέμψατε δε αυτόν εν ειρήνη.» (1 Κορ. 16:10, 11) Φαίνεται ότι ο Τιμόθεος δεν ήταν εύρωστος, πράγμα το οποίο μπορούσε να δικαιολογήση την επιφυλακτικότητά του—διότι είχε στομαχικές ανωμαλίες και ‘συχνές ασθένειες’ για τις οποίες ο Παύλος τον συνεβούλευσε να πίνη λίγο κρασί αντί νερό. Είναι πιθανόν ότι το νερό τότε δεν ήταν πολύ καθαρό. (1 Τιμ. 5:23) Αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Τιμόθεος ήταν πιστός, αφωσιωμένος φίλος και συνεργάτης του Παύλου. Ο Παύλος έγραψε γι’ αυτόν: «Διότι δεν έχω ουδένα ισόψυχον, όστις να μεριμνήση γνησίως περί της καταστάσεώς σας.»—Φιλιππ. 2:19, 20.
ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΚΟΝΙΚΟΙ ΥΠΗΡΕΤΑΙ
Στην επιστολή του προς τον Τιμόθεο ο απόστολος Παύλος αναφέρει το ζήτημα της επισκοπήσεως. Ποια είναι μερικά από τα προσόντα που πρέπει να έχη ένας άνδρας για να είναι επίσκοπος; Κατ’ αρχήν πρέπει να είναι άμεμπτος, να έχη μόνο μια σύζυγο, να είναι σώφρων, να είναι ισορροπημένος, φιλόξενος και ικανός να διδάσκη μέσα στην εκκλησία. Δεν πρέπει να είναι οινοπότης, ούτε βίαιος, ευέξαπτος άνδρας, αλλά να είναι ευγενικός και ειρηνικός. Δεν πρέπει ν’ αγαπά υπερβολικά τα χρήματα ή τα υλικά πράγματα και πρέπει επίσης να είναι ικανός να διευθύνη καλά την οικογένειά του ή τον οίκο του. Ένας νεοκατήχητος άνδρας δεν θα ήταν κατάλληλος διότι θα ήταν εύκολο να παρασυρθή από υπερηφάνεια. Επίσης ένας επίσκοπος πρέπει να τυγχάνη σεβασμού από εκείνους που είναι έξω από την εκκλησία.—1 Τιμ. 3:1-7.
Εκείνοι που έχουν τα προσόντα για να είναι βοηθοί των επισκόπων, δηλαδή οι διακονικοί υπηρέται, πρέπει πρώτα να δοκιμάζωνται ως προς την καταλληλότητά τους. Και αυτοί επίσης πρέπει να είναι άμεμπτοι, σοβαροί, να μην είναι δίγλωσσοι, οινοπόται, ούτε άπληστοι για ανέντιμο κέρδος, αλλά να εμμένουν με σταθερότητα στην αλήθεια του Λόγου του Θεού με καλή συνείδησι. Και αυτοί επίσης πρέπει να είναι σύζυγοι μιας γυναικός και να διευθύνουν καλά τις οικογένειές τους.—1 Τιμ. 3:8-10, 12, 13.
ΤΑΞΙΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Εκτός από τα αναφερθέντα προσόντα που πρέπει να έχουν οι άνδρες που υπηρετούν στις εκκλησίες, η επιστολή του Παύλου προς τον Τιμόθεο ασχολείται και με τα καθήκοντά των, δηλαδή με ζητήματα εκκλησιαστικής τάξεως. Ο Τιμόθεος ως επίσκοπος, όπως επίσης και ως ειδικός εκπρόσωπος του Παύλου, έπρεπε να φροντίζη ώστε να διδάσκεται η αλήθεια του Λόγου του Θεού και να μην υπεισέρχωνται ψευδείς διδασκαλίες και άλλα πράγματα που δεν οικοδομούν. Έπρεπε επίσης να ενθαρρύνη την προσευχή υπέρ εκείνων που βρίσκονται σε υψηλές θέσεις στον κόσμο, ώστε οι Χριστιανοί να διάγουν ατάραχο, ήσυχο και ευσεβή βίο. Τα θέλημα του Θεού είναι να σωθούν όλοι οι άνθρωποι, διότι γι’ αυτό τον λόγο ο Θεός επρομήθευσε ένα Μεσίτη μεταξύ Θεού και ανθρώπων, τον Ιησού Χριστό.—1 Τιμ. 1:3-7, 18-20· 2:1-6.
Όσον αφορά τις γυναίκες μέσα στην εκκλησία ο Παύλος συμβουλεύει να ντύνονται σεμνά, να εκδηλώνουν σωφροσύνη και να επιδιώκουν για στολισμό τους καλούς τρόπους και τα καλά έργα. Επίσης στις γυναίκες δεν επιτρέπεται να διδάσκουν ή να εξουσιάζουν τους άνδρες, αλλά να είναι υποτακτικές· διότι δεν ήταν ο Αδάμ ο οποίος εδημιουργήθη πρώτος; Οι γυναίκες πρέπει επίσης να είναι σοβαρές, να μη σπερμολογούν, να έχουν καλές συνήθειες και να είναι πιστές σ’ όλα τα πράγματα. Οι χήρες που χρειάζονται βοήθεια πρέπει να βοηθούνται από την εκκλησία, υπό τον όρον ότι υπήρξαν παραδειγματικές Χριστιανές όλα τα χρόνια και ότι δεν έχουν συγγενείς οι οποίοι μπορούν να φροντίσουν γι’ αυτές. Και όποιος άνδρας αρνείται να φροντίση για την οικογένειά του, είναι χειρότερος από έναν άπιστο.—1 Τιμ. 2:9-15· 3:11· 5:3-16.
Ο Τιμόθεος επίσης έπρεπε να δώση ειδική προσοχή στους πρεσβυτέρους. Εκείνοι οι οποίοι επισκοπούν καλά το ποίμνιο, πρέπει να τυγχάνουν διπλής τιμής από την εκκλησία και να εκτιμάται κατάλληλα το σκληρό έργο της ομιλίας και της διδασκαλίας που κάνουν. Ο Τιμόθεος δεν θάπρεπε να επιπλήττη τους πρεσβυτέρους με αυστηρό τρόπο, αλλά να τους μεταχειρίζεται ως πατέρες. Δεν θάπρεπε επίσης να δεχθή κατηγορίες εναντίον τους εκτός αν υπήρχε η μαρτυρία δύο ή τριών μαρτύρων. Και αυτοί οι οποίοι εξακολουθούν ν’ αμαρτάνουν, θάπρεπε να επιπλήττωνται ενώπιον όλων.—1 Τιμ. 5:1, 17-20.
Φαίνεται ότι αρκετοί δούλοι έγιναν Χριστιανοί και γι’ αυτό ο Παύλος συμβουλεύει τον Τιμόθεο σχετικά μ’ αυτούς. Οι δούλοι πρέπει ν’ αποδίδουν τον οφειλόμενο σεβασμό στους κυρίους των έτσι ώστε να μη δίδεται μομφή στο όνομα του Θεού. Αν οι δούλοι έχουν Χριστιανούς κυρίους, δεν πρέπει να επωφελούνται απ’ αυτό. Πρέπει ν’ αποδίδουν σ’ αυτούς ακόμη καλύτερη υπηρεσία.—1 Τιμ. 6:1, 2.
Οι πρεσβύτεροι πρέπει επίσης να είναι άγρυπνοι σχετικά με την παγίδα του υλισμού. Γι’ αυτό ο Παύλος τονίζει την αξία που έχει η ευσέβεια μετ’ αυτάρκειας. Πάνω απ’ όλα, πρέπει να σκεπτώμεθα ότι δεν φέραμε τίποτα στον κόσμο ούτε μπορούμε να πάρωμε τίποτε απ’ αυτόν. Έτσι αν έχωμε τροφή και σκεπάσματα, ας αρκώμεθα όλοι σ’ αυτά. Εκείνοι που είναι αποφασισμένοι να πλουτίσουν, θα έχουν πολλές ανησυχίες, διότι η φιλαργυρία είναι η ρίζα κάθε κακού. Οι πλούσιοι πρέπει να ενθυμούνται ότι δεν είναι καλό να καυχώνται για τον πλούτο τους, αλλά να επιδιώκουν να γίνουν πλούσιοι σε καλά έργα, σε γενναιοδωρία και να είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν εκείνους που βρίσκονται σε ανάγκη.—1 Τιμ. 6:6-19.
Επί πλέον ο Τιμόθεος πρέπει να κάνη το καλύτερο που μπορεί για να είναι, ένας επιδοκιμασμένος εργάτης του Θεού και να χειρίζεται τον Λόγο του Θεού με τον ορθό τρόπο. Διότι ο Λόγος του Θεού είναι πολύτιμος «προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης, δια να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν.»—2 Τιμ. 2:15· 3:16, 17.
Και στην πρώτη και στην δευτέρα προς Τιμόθεον επιστολή, ο Παύλος ενεπνεύσθη να δώση προφητική προειδοποίησι για τη μελλοντική χειροτέρευσι των συνθηκών. Στην 1 προς Τιμόθεον 4:1-3 ο Παύλος λέγει ότι σε μεταγενέστερους χρόνους, μερικοί θ’ απεμακρύνοντο από την αληθινή πίστι θ’ απαγόρευαν το γάμο και θα εδίδασκαν διδασκαλίες δαιμονίων. Στην 2 προς Τιμόθεον 3:1-5 προλέγει τις κινδυνώδεις έσχατες ημέρες στις οποίες ζούμε εμείς σήμερα, οπότε οι άνθρωποι θα ήσαν φίλαυτοι, φιλάργυροι, υπερήφανοι, ανήμεροι, άσπλαγχνοι, φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι και υποκριταί. Κατόπιν στην 2 προς Τιμόθεον 4:3, 4 ο Παύλος προειδοποιεί για τον καιρό που οι άνθρωποι δεν θα υπέφεραν τις υγιαίνουσες διδασκαλίες, αλλά θα επεσώρευαν στους εαυτούς των διδασκάλους οι οποίοι θα τους έλεγαν λόγους κολακείας μάλλον παρά την αλήθεια.
«ΠΡΟΣΕΧΕ ΕΙΣ ΣΕΑΥΤΟΝ»
Με θεόπνευστη σοφία ο Παύλος δεν συνεβούλευσε τον Τιμόθεο μόνο για τα προσόντα που πρέπει να έχουν οι πρεσβύτεροι στη Χριστιανική εκκλησία και πώς αυτοί πρέπει να εκτελούν τα καθήκοντά των, αλλ’ επίσης έδειξε ενδιαφέρον για την προσωπική διαγωγή του φίλου του. Επανειλημμένως ο Παύλος παρομοιάζει τον Χριστιανό μ’ ένα στρατιώτη. «Να στρατεύης . . . την καλήν στρατείαν, έχων πίστιν και αγαθήν συνείδησιν.» «Γύμναζε σεαυτόν εις την ευσέβειαν.» «Αγωνίζου τον καλόν αγώνα της πίστεως.» «Διότι δεν έδωκεν εις ημάς ο Θεός πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως και αγάπης και σωφρονισμού.» «Συ λοιπόν κακοπάθησον ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού.» Και ο Παύλος λέγει για τον εαυτό του ότι «τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην», δηλαδή τον αγώνα της πίστεως.—1 Τιμ. 1:18, 19· 4:7· 6:12· 2 Τιμ. 1:7· 2:3· 4:7.
Επίσης ο Παύλος επανειλημμένως συμβουλεύει τον Τιμόθεο να επιδεικνύη τους καρπούς του πνεύματος του Θεού όπως είναι η αγάπη, η πίστις, η δικαιοσύνη, η ευσέβεια, η υπομονή και η πραότης. (1 Τιμ. 4:12· 6:11, 12) Ο Παύλος τον συμβουλεύει ακόμη για τα καθήκοντά του ως επισκόπου: «Παράγγελλε ταύτα και δίδασκε.» «Καταγίνου εις την ανάγνωσιν, εις την προτροπήν, εις την διδασκαλίαν.» Και ενδεικτικό για το τι ο Παύλος εννοούσε ότι περιελάμβανε η πιστή προσκόλλησις ενός επισκόπου στα καθήκοντά του είναι τα λόγια του: «Ο δε δούλος του Κυρίου δεν πρέπει να μάχηται, αλλά να ήναι πράος προς πάντας, διδακτικός, ανεξίκακος, διδάσκων μετά πραότητας τους αντιφρονούντας, μήποτε δώση εις αυτούς ο Θεός μετάνοιαν.»—1 Τιμ. 4:11-16· 2 Τιμ. 2:23-25.
Πραγματικά οι δύο θεόπνευστες επιστολές του Παύλου προς τον Τιμόθεο είναι γεμάτες με καλές συμβουλές για τους επισκόπους! Αλλ’ όχι μόνο για τους επισκόπους, διότι αυτές οι επιστολές περιλαμβάνουν επίσης εξαιρετικές συμβουλές για όλους μέσα στη Χριστιανική εκκλησία ανεξαρτήτως του φύλου των ή της καταστάσεώς των στη ζωή!
-
-
«Δια Τρυπήματος Βελόνης»Η Σκοπιά—1976 | 15 Νοεμβρίου
-
-
«Δια Τρυπήματος Βελόνης»
● Δείχνοντας πόσο δύσκολο είναι να περάση κάποιος στη Βασιλεία, ο Ιησούς Χριστός είπε τα εξής: «Ευκολώτερον είναι να περάση κάμηλος δια τρυπήματος βελόνης, παρά πλούσιος να εισέλθη εις την βασιλείαν του Θεού.» (Ματθ. 19:24) Αλλά τι ήταν το ‘τρύπημα βελόνης; Ήταν η οπή μιας συνηθισμένης βελόνης ραψίματος. Το Ερμηνευτικόν Λεξικόν Λέξεων της Καινής Διαθήκης λέγει τα εξής: «Η ιδέα να εφαρμοσθή ‘το τρύπημα βελόνης’ σε μικρές πύλες είναι καινούργια· δεν υπάρχει αρχαίο προηγούμενο αυτού. Ο αντικειμενικός σκοπός του Κυρίου σ’ αυτή τη δήλωσι είναι να εκφράση την ανθρώπινη αδυναμία και δεν είναι ανάγκη να προσπαθούμε να απαλύνωμε τη δυσκολία λέγοντας ότι η βελόνη σημαίνει κάτι περισσότερο από το κοινό αυτό όργανο.»
-
-
Οι Γυναίκες Είναι Πιο ΒίαιεςΗ Σκοπιά—1976 | 15 Νοεμβρίου
-
-
Οι Γυναίκες Είναι Πιο Βίαιες
◆ Σε μερικές χώρες, η αναλογία αυξήσεως των βίαιων εγκλημάτων είναι μεγαλύτερη στις γυναίκες παρά στους άνδρες. Η Δάφνη Σκίλλερν, η μόνη γυναίκα που είναι διοικητής αστυνομίας στη Βρεταννία, λέγει ότι αυτή η αύξησις συμβαίνει σε κράτη όπου «η χειραφέτησις της γυναίκας είναι μεγαλύτερη.»
-