لوقا

مَثَلِ گوسفند گمشده

۱۵ و امّا خَراجگیران و گناهکاران جملگی نزد عیسی گرد می‌آمدند تا سخنانش را بشنوند.‏ ۲ امّا فَریسیان و علمای دین همهمه‌کنان می‌گفتند:‏ «این مردْ گناهکاران را می‌پذیرد و با آنان همسفره می‌شود.‏»‏

۳ پس عیسی این مَثَل را برایشان آورد:‏ ۴ ‏«کیست از شما که صد گوسفند داشته باشد و چون یکی از آنها گم شود،‏ آن نود و نه را در صحرا نگذارد و در پی آن گمشده نرود تا آن را بیابد؟‏ ۵ و چون گوسفند گمشده را یافت،‏ آن را با شادی بر دوش می‌نهد ۶ و به خانه آمده،‏ دوستان و همسایگان را فرا می‌خواند و می‌گوید:‏ ”‏با من شادی کنید،‏ زیرا گوسفند گمشدهٔ خود را بازیافتم.‏“‏ ۷ به شما می‌گویم،‏ به همین‌سان برای یک گناهکار که توبه می‌کند،‏ جشن و سرور عظیمتری در آسمان بر پا می‌شود تا برای نود و نه پارسا که نیاز به توبه ندارند.‏

مَثَل سکهٔ گمشده

۸ ‏«و یا کدام زن است که ده سکهٔ نقره* داشته باشد و چون یکی از آنها گم شود،‏ چراغی برنیفروزد و خانه را نروبد و تا آن را نیافته،‏ از جُستن بازنایستد؟‏ ۹ و چون آن را یافت،‏ دوستان و همسایگان را فرا می‌خواند و می‌گوید:‏ ”‏با من شادی کنید،‏ زیرا سکهٔ گمشدهٔ خود را بازیافتم.‏“‏ ۱۰ به شما می‌گویم،‏ به همین‌سان،‏ برای توبهٔ یک گناهکار،‏ در حضور فرشتگان خدا جشن و سرور بر پا می‌شود.‏»‏

مَثَلِ پسر گمشده

۱۱ سپس ادامه داد و فرمود:‏ «مردی را دو پسر بود.‏ ۱۲ روزی پسر کوچک به پدر خود گفت:‏ ”‏ای پدر،‏ سهمی را که از دارایی تو به من خواهد رسید،‏ اکنون به من بده.‏“‏ پس پدر دارایی خود را بین آن دو تقسیم کرد.‏ ۱۳ پس از چندی،‏ پسر کوچکتر آنچه داشت گرد آورد و راهی دیاری دوردست شد و ثروت خویش را در آنجا به عیاشی بر باد داد.‏ ۱۴ چون هر چه داشت خرج کرد،‏ قحطی شدید در آن دیار آمد و او سخت به تنگدستی افتاد.‏ ۱۵ از این رو،‏ خدمتگزاریِ یکی از مردمان آن سامان را پیشه کرد،‏ و او وی را به خوکبانی در مزرعهٔ خویش گماشت.‏ ۱۶ پسر آرزو داشت شکم خود را با خوراک خوکها سیر کند،‏ امّا هیچ‌کس به او چیزی نمی‌داد.‏ ۱۷ سرانجام به خود آمد و گفت:‏ ”‏ای بسا کارگران پدرم خوراک اضافی نیز دارند و من اینجا از فرط گرسنگی تلف می‌شوم.‏ ۱۸ پس برمی‌خیزم و نزد پدر می‌روم و می‌گویم:‏ ’پدر،‏ به آسمان و به تو گناه کرده‌ام.‏ ۱۹ دیگر شایسته نیستم پسرت خوانده شوم.‏ با من همچون یکی از کارگرانت رفتار کن.‏“‏‘‏

۲۰ ‏«پس برخاست و راهی خانهٔ پدر شد.‏ امّا هنوز دور بود که پدرش او را دیده،‏ دل بر وی بسوزاند و شتابان به سویش دویده،‏ در آغوشش کشید و غرق بوسه‌اش کرد.‏ ۲۱ پسر گفت:‏ ”‏پدر،‏ به آسمان و به تو گناه کرده‌ام.‏ دیگر شایسته نیستم پسرت خوانده شوم.‏“‏ ۲۲ امّا پدر به خدمتکارانش گفت:‏ ”‏بشتابید!‏ بهترین جامه را بیاورید و به او بپوشانید.‏ انگشتری بر انگشتش و کفش به پاهایش کنید.‏ ۲۳ گوسالهٔ پرواری آورده،‏ سر ببرید تا بخوریم و جشن بگیریم.‏ ۲۴ زیرا این پسر من مرده بود،‏ زنده شد؛‏ گم شده بود،‏ یافت شد!‏“‏ پس به جشن و سرور پرداختند.‏

۲۵ ‏«و امّا پسر بزرگتر در مزرعه بود.‏ چون به خانه نزدیک شد و صدای رقص و آواز شنید،‏ ۲۶ یکی از خدمتکاران را فرا خواند و پرسید:‏ ”‏چه خبر است؟‏“‏ ۲۷ خدمتکار پاسخ داد:‏ ”‏برادرت آمده و پدرت گوسالهٔ پرواری سر بریده،‏ زیرا پسرش را به سلامت بازیافته است.‏“‏ ۲۸ چون این را شنید،‏ برآشفت و نخواست به خانه درآید.‏ پس پدر بیرون آمد و به او التماس کرد.‏ ۲۹ امّا او در جواب پدر گفت:‏ ”‏اینک سالهاست تو را چون غلامان خدمت کرده‌ام و هرگز از فرمانت سر نپیچیده‌ام.‏ امّا تو هرگز حتی بزغاله‌ای به من ندادی تا با دوستانم ضیافتی به پا کنم.‏ ۳۰ و حال که این پسرت بازگشته است،‏ پسری که دارایی تو را با روسپیها بر باد داده،‏ برایش گوسالهٔ پرواری سر بریده‌ای!‏“‏ ۳۱ پدر گفت:‏ ”‏پسرم،‏ تو همواره با من هستی،‏ و هرآنچه دارم،‏ مال توست.‏ ۳۲ امّا اکنون باید جشن بگیریم و شادی کنیم،‏ زیرا این برادر تو مرده بود،‏ زنده شد؛‏ گم شده بود،‏ یافت شد!‏“‏»‏