حمله‌ای از سوی شمال!‏

۱.‏ روش تحقیق برادر راسل و همکارانش چگونه بود و چرا روشی بسیار مؤثر بود؟‏

بیش از صد سال پیش،‏ برادر چارلز تِیز راسل و همکارانش که گروه کوچکی از شاگردان کتاب مقدّس بودند،‏ جلساتی را ترتیب دادند تا به دانش دقیق‌تری از کتاب مقدّس دست یابند.‏ آنان می‌خواستند بدانند که کتاب مقدّس دربارهٔ یَهُوَه خدا،‏ عیسی مسیح،‏ وضعیت مردگان و فدیه چه تعالیمی می‌دهد.‏ روش تحقیق آنان بسیار ساده بود.‏ یکی از آنان سؤالی مطرح می‌کرد و همه با هم راجع به آیات مرتبط با آن موضوع تحقیق می‌کردند.‏ سپس نتیجهٔ تحقیقاتشان را ثبت می‌کردند.‏ آنان با کمک یَهُوَه توانستند بسیاری از حقایق مهم کتاب مقدّس را درک کنند که امروزه ارزش فراوانی برای ما دارد.‏

۲.‏ چرا گاه ممکن است پیشگویی‌های کتاب مقدّس را اشتباه درک کنیم؟‏

^۲ اما چیزی نگذشت که شاگردان کتاب مقدّس پی بردند که درک پیشگویی‌های کتاب مقدّس به مراتب سخت‌تر از درک تعالیم پایه‌ای آن است.‏ چرا؟‏ زیرا ما اغلب،‏ یک پیشگویی را زمانی کاملاً درک می‌کنیم که به تحقق رسیده یا در حال تحقق باشد.‏ به علاوه،‏ برای درک یک پیشگویی باید با مضمون آن کاملاً آشنا شویم.‏ اگر تنها بر یک جنبهٔ پیشگویی تمرکز کنیم،‏ ممکن است آن را اشتباه درک کنیم.‏ در واقع،‏ این نکته در مورد پیشگویی یوئیل نیز صدق می‌کند.‏ در ادامه می‌خواهیم دوباره این پیشگویی را بررسی کنیم و ببینیم که چرا باید درکمان را از آن تغییر دهیم.‏

۳-‏۴.‏ ما تا به امروز چه برداشتی از پیشگویی یوئیل ۲:‏۷-‏۹ داشتیم؟‏

^۳ یوئیل ۲:‏۷-‏۹ خوانده شود.‏ یوئیل در این آیات پیشگویی می‌کند که ملخ‌ها به سرزمین اسرائیل حمله کرده،‏ با اشتهایی سیری‌ناپذیر و دندان‌هایی همچون دندان‌های شیر همهٔ گیاهان را می‌خورند و آنجا را ویران می‌کنند!‏ (‏یول ۱:‏۴،‏ ۶‏)‏ ما سال‌ها بر این باور بودیم که این پیشگویی،‏ مظهر فعالیت موعظهٔ قوم یَهُوَه است که همچون یورش ملخ‌ها،‏ غیرقابل توقف است.‏ به علاوه،‏ فکر می‌کردیم که درست مانند ملخ‌ها که هنگام یورش،‏ همه چیز را در مسیرشان نابود می‌کنند،‏ فعالیت موعظهٔ ما نیز باعث تخریب وجههٔ کلیساها می‌شود و تعالیم دروغین آنان را برملا می‌سازد.‏b

^۴ اگر ما تنها آیات یوئیل ۲:‏۷-‏۹ را بخوانیم،‏ درکی که در گذشته داشتیم،‏ منطقی به نظر می‌رسد.‏ اما با تعمّق بر مضمون این پیشگویی،‏ درمی‌یابیم که لازم است درکمان را از آن تغییر دهیم.‏ در ادامه چهار دلیل را در این زمینه بررسی می‌کنیم.‏

۵-‏۶.‏ با بررسی آیات زیر چه سؤالی پیش می‌آید؟‏ الف)‏ یوئیل ۲:‏۲۰‏.‏ ب)‏ یوئیل ۲:‏۲۵‏.‏

^۵ اول،‏ به وعدهٔ یَهُوَه در مورد حملهٔ ملخ‌ها توجه کنید که می‌گوید:‏ «لشکر شمالی [یا ملخ‌ها] را از شما دور خواهم کرد.‏» (‏یول ۲:‏۲۰‏)‏ اگر ملخ‌ها مظهر خادمانی هستند که با اطاعت از فرمان عیسی به فعالیت موعظه و شاگردسازی می‌پردازند،‏ چرا یَهُوَه وعده داده است که آنان را دور می‌کند؟‏ (‏حز ۳۳:‏۷-‏۹؛‏ مت ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ ما اطمینان داریم که یَهُوَه هرگز با خادمان وفادارش چنین کاری نمی‌کند؛‏ بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که او در این آیه به دشمنان قومش اشاره می‌کند.‏

^۶ دوم،‏ به آنچه در یوئیل ۲:‏۲۵ نوشته شده است،‏ فکر کنید.‏ یَهُوَه می‌گوید:‏ «سالهایی را که ملخها خوردند جبران خواهم کرد،‏ ملخهای دونده و جهنده و فرو بلعنده و جونده،‏ یعنی همان لشکر عظیم من که به میان شما فرستادم.‏» یَهُوَه وعده داده است که خساراتی را که ملخ‌ها به وجود می‌آورند،‏ جبران کند.‏ اگر ملخ‌ها مظهر بشارت‌دهندگان باشند،‏ معنی این آیه این است که موعظهٔ آنان خسارت به بار می‌آورد.‏ در حالی که موعظه باعث نجات انسان‌ها و توبهٔ شریران می‌شود و برکات بسیاری برایشان به همراه دارد!‏—‏حز ۳۳:‏۸،‏ ۱۹‏.‏

۷.‏ چرا عبارت «پس از آن» در یوئیل ۲:‏۲۸،‏ ۲۹ از اهمیت خاصّی برخوردار است؟‏

^۷ یوئیل ۲:‏۲۸،‏ ۲۹ خوانده شود.‏ دلیل سوم،‏ ترتیب زمانی وقایعی است که پیشگویی شده است.‏ توجه کنید که یَهُوَه می‌گوید:‏ ‏«پس از آن،‏ روح خود را .‏ .‏ .‏ خواهم ریخت؛‏» یعنی پس از آن که ملخ‌ها مأموریت خود را به پایان رسانند.‏ اگر ملخ‌ها مظهر بشارت‌دهندگان باشند،‏ چرا یَهُوَه پس از اتمام فعالیت موعظه،‏ روح خود را بر آنان می‌ریزد؟‏ در حالی که واضح است آنان بدون کمک روح‌القدس هرگز نمی‌توانند با وجود مخالفت‌ها و ممنوعیت‌ها،‏ همچنان به موعظه ادامه دهند.‏

۸.‏ ملخ‌هایی که مکاشفه ۹:‏۱-‏۱۱ به آن‌ها اشاره می‌کند مظهر چه کسانی هستند؟‏ (‏تصویر روی جلد ملاحظه شود.‏)‏

^۸ مکاشفه ۹:‏۱-‏۱۱ خوانده شود.‏ حال به بررسی دلیل چهارم می‌پردازیم.‏ ما در گذشته یورش ملخ‌ها را مظهر فعالیت موعظهٔ قوم یَهُوَه می‌دانستیم؛‏ چرا که در کتاب مکاشفه نیز پیشگویی مشابهی آمده است.‏ این پیشگویی،‏ لشکری از ملخ‌ها را به تصویر می‌کشد که صورتشان مانند چهرهٔ انسان است و «چیزی شبیه تاج طلایی» روی سرشان است.‏ (‏مکا ۹:‏۷‏)‏ این ملخ‌ها ‹مردمانی را که مُهر خدا را بر پیشانی خود ندارند› عذاب می‌دهند.‏ به آن‌ها اجازه داده شده است که به مدت پنج ماه که طول عمر متوسط یک ملخ است،‏ به این کار ادامه دهند.‏ (‏مکا ۹:‏۴،‏ ۵‏)‏ لشکر ملخ‌ها در این پیشگویی مظهر خادمان مسح‌شدهٔ یَهُوَه هستند.‏ آنان غیورانه پیام داوری یَهُوَه را به دنیای شریر شیطان اعلام می‌کنند؛‏ هر چند شنیدن این پیام برای انسان‌های شریر چندان خوشایند نیست!‏

۹.‏ چه تفاوت‌های چشمگیری بین ملخ‌ها در پیشگویی یوئیل و پیشگویی یوحنا وجود دارد؟‏

^۹ هر چند پیشگویی‌های کتاب یوئیل و کتاب مکاشفه شباهت‌هایی با یکدیگر دارند،‏ اما تفاوت‌های چشمگیری بین آن‌ها وجود دارد.‏ در پیشگویی یوئیل،‏ ملخ‌ها تمام گیاهان را نابود می‌کنند.‏ (‏یول ۱:‏۴،‏ ۶،‏ ۷‏)‏ اما در پیشگویی یوحنا،‏ به ملخ‌ها گفته می‌شود که ‹به سبزه‌های زمین آسیب نرسانند.‏› (‏مکا ۹:‏۴‏)‏ در پیشگویی یوئیل،‏ ملخ‌ها از طرف شمال حمله می‌کنند.‏ (‏یول ۲:‏۲۰‏)‏ اما در پیشگویی یوحنا،‏ ملخ‌ها از چاهی بی‌انتها بیرون می‌آیند.‏ (‏مکا ۹:‏۲،‏ ۳‏)‏ در پیشگویی یوئیل،‏ یَهُوَه وعده داده است که ملخ‌ها را دور می‌کند.‏ اما در پیشگویی یوحنا،‏ نه تنها یَهُوَه آن‌ها را دور نمی‌کند بلکه به آن‌ها اجازه می‌دهد کارشان را به پایان رسانند؛‏ در واقع،‏ در هیچ جای کتاب مقدّس نیامده است که یَهُوَه از آن‌ها ناراضی باشد.‏—‏کادر «‏پیشگویی‌هایی دربارهٔ ملخ‌ها—‏شبیه اما متفاوت‏» ملاحظه شود.‏

۱۰.‏ با ذکر نمونه‌ای نشان دهید که ملخ‌های پیشگویی یوئیل نباید لزوماً با ملخ‌های پیشگویی یوحنا یکسان باشند.‏

^۱۰ ما با تعمّق بر این تفاوت‌های چشمگیر درمی‌یابیم که این دو پیشگویی ارتباطی با یکدیگر ندارند.‏ بنابراین،‏ آیا ملخ‌های پیشگویی یوئیل با ملخ‌های پیشگویی یوحنا متفاوتند؟‏ بله!‏ در کتاب مقدّس،‏ یک نماد می‌تواند در مضمون‌های متفاوت معانی متفاوتی داشته باشد.‏ برای مثال،‏ «شیرِ طایفهٔ یهودا» در مکاشفه ۵:‏۵ مظهر عیسی است.‏ در حالی که ‹شیر غرّان› در اول پِطرُس ۵:‏۸ مظهر شیطان است.‏ بنابراین،‏ چهار دلیلی که به آن‌ها اشاره شد ما را بر آن می‌دارد که به دنبال درک جدیدی از پیشگویی یوئیل باشیم.‏

۱۱.‏ یوئیل ۱:‏۶ و ۲:‏۱،‏ ۸،‏ ۱۱ چگونه به ما کمک می‌کند که تشخیص دهیم ملخ‌ها مظهر چه کسانی هستند؟‏

^۱۱ ما با بررسی آیات دیگر پیشگویی یوئیل پی می‌بریم که او یک حملهٔ نظامی را پیشگویی کرده است.‏ (‏یول ۱:‏۶؛‏ ۲:‏۱،‏ ۸،‏ ۱۱‏)‏ یَهُوَه گفت که از طریق «لشکر عظیم» خود،‏ اسرائیلیان را مجازات می‌کند.‏ (‏یول ۲:‏۲۵‏)‏ این لشکر عظیم که همان سربازان بابِلی هستند به درستی «لشکر شمالی» خوانده شده‌اند،‏ چرا که از طرف شمال به اسرائیل حمله کردند.‏ (‏یول ۲:‏۲۰‏)‏ حملهٔ این لشکر به حملهٔ سازماندهی‌شدهٔ گروه عظیمی از ملخ‌ها تشبیه شده است.‏ یوئیل دربارهٔ آنان گفت:‏ «[سربازان] در مسیر خود پیش می‌روند.‏ .‏ .‏ .‏ بر شهر برمی‌جهند،‏ و بر حصارها می‌دوند؛‏ از خانه‌ها بالا می‌روند،‏ و از پنجره‌ها چون دزد به درون می‌آیند.‏» (‏یول ۲:‏۸،‏ ۹‏)‏ آیا می‌توانید این صحنه را در ذهن خود تجسّم کنید؟‏ جایی برای مخفی شدن باقی نمانده است،‏ زیرا سربازان در همه جا پخش شده‌اند.‏ هیچ کس نمی‌تواند از دست آنان فرار کند!‏

۱۲.‏ پیشگویی یوئیل در مورد ملخ‌ها چگونه تحقق یافت؟‏

^۱۲ بابلیان همچون لشکر عظیمی از ملخ‌ها در سال ۶۰۷ قبل از میلاد به اورشلیم حمله کرده،‏ آنجا را تصرّف کردند.‏ کتاب مقدّس در این باره می‌گوید:‏ ‹پادشاه بابلیان مردان جوان را به شمشیر کشت و بر مردان جوان و دوشیزگان،‏ و پیران و ریش‌سفیدان،‏ رحم نکرد.‏ خدا تمامی آنان را به دست نبوکدنصر تسلیم کرد.‏ او خانهٔ خدا را به آتش کشید،‏ دیوار اورشلیم را ویران کرد و همهٔ کاخهای آن را به آتش سوزاند،‏ تمامی اشیای نفیس آن را از بین برد.‏›‏ (‏۲توا ۳۶:‏۱۷،‏ ۱۹‏)‏ پس از تصرّف و نابودی اورشلیم توسط بابلیان،‏ مردم دربارهٔ آنجا گفتند:‏ ‹ویرانه‌ای است خالی از انسان و حیوان و به دست بابلیان تسلیم شده است!‏›—‏ار ۳۲:‏۴۳‏.‏

۱۳.‏ مفهوم اِرْمیا ۱۶:‏۱۶،‏ ۱۸ را توضیح دهید.‏

^۱۳ حدود ۲۰۰ سال پس از پیشگویی یوئیل،‏ اِرْمیا تحت الهام خدا نکتهٔ دیگری را دربارهٔ حملهٔ بابلیان پیشگویی کرد.‏ او گفت که سربازان بابِلی تک‌تک اسرائیلیان سرکش را یافته،‏ همهٔ آنان را دستگیر می‌کنند.‏ کتاب مقدّس در این باره می‌گوید:‏ «خداوند می‌فرماید:‏ اینک از پیِ ماهیگیرانِ بسیار خواهم فرستاد تا ایشان را صید کنند.‏ سپس از پیِ شکارچیانِ بسیار خواهم فرستاد تا ایشان را از هر کوه و تَلی،‏ و از شکافهای صخره‌ها شکار کنند.‏ .‏ .‏ .‏ تقصیر و گناه ایشان را دوچندان مکافات خواهم رسانید.‏» به راستی که حتی اقیانوس‌ها و جنگل‌ها نیز نمی‌توانستند هیچ یک از اسرائیلیان سرکش را پناه دهند تا از مجازات یَهُوَه محفوظ بمانند.‏—‏ار ۱۶:‏۱۶،‏ ۱۸‏.‏

۱۴.‏ پیشگویی یوئیل ۲:‏۲۸،‏ ۲۹ چه زمانی تحقق یافت؟‏

^۱۴ یوئیل پس از پیشگویی حملهٔ ملخ‌ها،‏ اشاره می‌کند که برکت و فراوانی دوباره به سرزمین اسرائیل بازمی‌گردد.‏ (‏یول ۲:‏۲۳-‏۲۶‏)‏ سپس زمانی می‌رسد که خوراک روحانی فراوان در دسترس همگان قرار خواهد گرفت.‏ یَهُوَه می‌گوید:‏ «روح خود را بر تمامی بشر فرو خواهم ریخت؛‏ پسران و دختران شما نبوّت خواهند کرد،‏ ‏.‏ .‏ .‏ حتی بر غلامان و کنیزان،‏ روح خود را فرو خواهم ریخت.‏» (‏یول ۲:‏۲۸،‏ ۲۹‏)‏ اما زمانی که اسرائیلیان از اسارت بابلیان آزاد شدند و به سرزمینشان بازگشتند،‏ یَهُوَه روح مقدّسش را بر آنان نریخت؛‏ بلکه قرن‌ها بعد یعنی در پِنتیکاست سال ۳۳ میلادی چنین کرد.‏ چرا چنین می‌گوییم؟‏

۱۵.‏ پِطرُس در اعمال ۲:‏۱۶،‏ ۱۷ آیهٔ یوئیل ۲:‏۲۸ را با چه تغییری نقل‌قول کرد و این امر نشانگر چه بود؟‏

^۱۵ پِطرُس در روز پِنتیکاست سال ۳۳ میلادی،‏ تحت الهام خدا پی برد که پیشگویی یوئیل ۲:‏۲۸،‏ ۲۹ در همان روز به تحقق رسیده است.‏ حدود ساعت ۹ صبح آن روز،‏ یَهُوَه به شکلی معجزه‌آسا روح مقدّسش را بر آنانی که گرد آمده بودند ریخت؛‏ طوری که آنان برانگیخته شدند ‹در مورد اعمال عظیم خدا سخن گویند.‏› (‏اعما ۲:‏۱۱‏)‏ پِطرُس هنگام نقل‌قول پیشگویی یوئیل،‏ تحت الهام خدا از عبارت متفاوتی استفاده کرد.‏ ‏(‏اعمال ۲:‏۱۶،‏ ۱۷ خوانده شود.‏)‏ او بجای عبارت «پس از آن،‏» گفته‌اش را با عبارت ‏«در روزهای آخر»‏ شروع کرد؛‏ یعنی زمانی که یَهُوَه روح مقدّسش را «بر همه گونه افراد» می‌ریزد.‏ در واقع،‏ پِطرُس با به کار بردن این عبارت،‏ به روزهای آخر نظام یهودی اشاره کرد.‏ این امر گواهی است که پیشگویی یوئیل پس از مدتی طولانی،‏ یعنی در پِنتیکاست به تحقق رسید.‏

۱۶.‏ روح مقدّس یَهُوَه در قرن اول و در زمان ما چه تأثیری بر فعالیت موعظه داشته است؟‏

^۱۶ پس از این که یَهُوَه روح مقدّسش را به شکلی معجزه‌آسا به مسیحیان قرن اول داد،‏ فعالیت موعظه بیش از پیش گسترش یافت.‏ به طوری که پولُس رسول حدوداً در سال ۶۱ میلادی در نامه‌اش به جماعت کولُسیان نوشت که خبر خوش «به همهٔ مردمِ زیر آسمان» اعلام شده است.‏ (‏کول ۱:‏۲۳‏)‏ عبارت «همهٔ مردم» در این آیه به مردمی اشاره دارد که در مناطقی زندگی می‌کردند که پولُس و همراهانش می‌توانستند به آنجا سفر کنند.‏ امروزه با کمک روح مقدّس یَهُوَه،‏ فعالیت موعظه بسیار بیشتر از گذشته یعنی «تا دورترین نقاط زمین» گسترش یافته است.‏—‏اعما ۱۳:‏۴۷‏؛‏ کادر «‏‏‹روح خود را خواهم ریخت›‏‏» ملاحظه شود.‏

۱۷.‏ چه تغییری در درکمان از پیشگویی یوئیل دربارهٔ ملخ‌ها ایجاد شده است؟‏

^۱۷ درکمان از چه جهت تغییر کرده است؟‏ ما اکنون به درک دقیق‌تری از یوئیل ۲:‏۷-‏۹ رسیده‌ایم.‏ ما پی برده‌ایم که این آیات به حملهٔ بابلیان به اورشلیم و تصرّف آن در سال ۶۰۷ قبل از میلاد اشاره دارد،‏ نه به فعالیت موعظه.‏

۱۸.‏ قوم یَهُوَه از چه جهت همچون گذشته عمل می‌کنند؟‏

^۱۸ اما آنچه تغییر نکرده،‏ فعالیت موعظهٔ قوم یَهُوَه است.‏ آنان از گذشته تا به امروز در سراسر زمین و به هر شکل ممکن،‏ خبر خوش را موعظه می‌کنند.‏ (‏مت ۲۴:‏۱۴‏)‏ هیچ حکومتی نمی‌تواند مانع فعالیت موعظهٔ ما شود.‏ به علاوه،‏ امروزه با کمک‌های یَهُوَه بیش از هر زمان دیگری غیورانه خبر خوش را اعلام می‌کنیم.‏ ما همواره با فروتنی برای درک پیشگویی‌های کتاب مقدّس به دنبال راهنمایی‌های یَهُوَه هستیم،‏ زیرا اطمینان داریم که او در زمان مناسب حقایق کلامش را بر ما آشکار می‌سازد.‏—‏یو ۱۶:‏۱۳‏.‏