როგორ შევძლებთ სათნოებით ჩვენი რწმენის შევსებას?
‘შეავსეთ თქვენი რწმენა სათნოებით’ (2 პეტრე 1:5, აქ).
იეჰოვა ყოველთვის სათნოდ იქცევა. მისი მოქმედება სამართლიანი და კეთილია. ამიტომ, პეტრე მოციქულს ღმერთის შესახებ შეეძლო ეთქვა, რომ მან ცხებულ ქრისტიანებს მოუწოდა „თავის დიდებასა და სათნოებაში“. სათნო ზეციერი მამის ზუსტმა შემეცნებამ მათ აჩვენა, თუ რა იყო საჭირო ღმერთისადმი ჭეშმარიტი ერთგულებით ცხოვრების გატარებისთვის (2 პეტრე 1:2, 3).
2 პავლე მოციქული ქრისტიანებს მოუწოდებს: „მიბაძეთ ღმერთს, როგორც საყვარელმა შვილებმა“ (ეფესელთა 5:1). თავიანთი ზეციერი მამის მსგავსად, იეჰოვას თაყვანისმცემლებმა ნებისმიერ სიტუაციაში უნდა გამოავლინონ სათნოება. მაგრამ რა არის სათნოება?
რა არის სათნოება
3 თანამედროვე ლექსიკონები სიტყვა „სათნოებას“ განმარტავენ, როგორც „მორალურ ღირსებას; სიკეთეს“ ეს არის „სწორად მოქმედება და აზროვნება. კეთილი ხასიათი“. სათნო ადამიანი სამართლიანია. სათნოება, ასევე, განმარტებული იყო, როგორც „სიმართლის ნორმებთან შესაბამისობა“. რა თქმა უნდა, ქრისტიანებისთვის „სიმართლის ნორმები“ დგინდება ღმერთის მიერ და ისინი ახსნილია მის წმინდა სიტყვაში, ბიბლიაში.
4 ჭეშმარიტი ქრისტიანები ექვემდებარებიან იეჰოვა ღმერთის სამართლიან ნორმებს და ისინი მის ძვირფას აღთქმებზე რწმენის გამოვლენით რეაგირებენ. ისინი, ასევე, ყურადღებით ეპყრობიან პეტრეს რჩევას: „ეცადეთ, ყოველი ღონე იხმაროთ წარმოაჩინოთ თქვენს რწმენაში სათნოება [შეავსოთ თქვენი რწმენა სათნოებით, აქ] სათნოებაში — შემეცნება, შემეცნებაში — თავშეკავება, თავშეკავებაში — მოთმინება, მოთმინებაში — ღვთისმოსაობა, ღვთისმოსაობაში — ძმური სიყვარული, ძმურ სიყვარულში — სიყვარული (2 პეტრე 1:5–7). ქრისტიანმა გულმოდგინედ უნდა იმუშაოს ამ თვისებების განსავითარებლად. ამის გასაკეთებლად საჭიროა არა რამდენიმე თვე და წელი, არამედ მთელი სიცოცხლის განმავლობაში მუდმივი ძალისხმევა. ჩვენი რწმენის მხოლოდ სათნოებით შევსებაც კი, საკმაოდ ძნელია!
5 ლექსიკოგრაფი მ. რ. ვინსენტი ამბობს, რომ „სათნოებად“ გადმოთარგმნილი ბერძნული სიტყვის თავდაპირველი, ძირითადი მნიშვნელობა მიუთითებდა „ნებისმიერი სახის ღირსებაზე“. პეტრემ ეს მრავლობით რიცხვში გამოიყენა, როცა თქვა, რომ ქრისტიანებმა უნდა აუწყონ ღმერთის ღირსებანი, ანუ „სათნოებანი“ (1 პეტრე 2:9). საღვთო წერილის თვალსაზრისით, სათნოება აღწერილია არა როგორც პასიური, არამედ, როგორც „მორალური ძალა, მორალური ენერგია, სულის მხნეობა“. სათნოების მოხსენიებით, პეტრეს მხედველობაში ჰქონდა ვაჟკაცური მორალური ღირსება, რომელიც ღმერთის მსახურებმა უნდა გამოავლინონ და შეინარჩუნონ. არასრულყოფილების მიუხედავად, შეგვიძლია ღმერთის თვალში მაინც სათნოდ მოვიქცეთ?
არასრულყოფილნი, მაგრამ სათნონი
6 ვინაიდან მემკვიდრეობით გვაქვს მიღებული არასრულყოფილება და ცოდვა, ამიტომ შეიძლება დავფიქრდეთ, თუ როგორ შევძლებთ ღმერთის თვალში ნამდვილად სათნოდ მოქცევას (რომაელთა 5:12). თუ გვსურს გვქონდეს სუფთა გული, საიდანაც გამომდინარეობს სათნო აზრები, სიტყვები და საქციელი, რა თქმა უნდა, გვჭირდება იეჰოვას დახმარება (შეადარე ლუკა 6:45). ბარშებაყთან ცოდვის ჩადენის შემდეგ, მომნანიებელი ფსალმუნმომღერალი დავითი ლოცულობდა: „სუფთა გული შეჰქმენი ჩემში, ღმერთო, და წრფელი სული განაახლე ჩემს სხეულში“ (ფსალმუნი 50:12). დავითმა ღმერთისაგან მიიღო პატიება და დახმარება, რომელიც აუცილებელია იმისათვის, რომ მიჰყვე სათნოების კურსს. ამიტომ, თუ სერიოზული ცოდვა ჩავიდინეთ, მაგრამ მონანიების შემდეგ ღმერთისა და კრების უხუცესებისგან დახმარება მივიღეთ, შეგვიძლია დავბრუნდეთ და დავრჩეთ სათნოების გზაზე (ფსალმუნი 102:1–3, 10–14; იაკობი 5:13–15).
7 მემკვიდრეობით მიღებული ცოდვილიანობის გამო, გამუდმებით უნდა ვეწეოდეთ შინაგან ბრძოლას, რათა ვაკეთოთ ის, რასაც მოითხოვს სათნოების გამოვლენის კურსი. თუ სათნონი ვრჩებით, არასდროს მივცემთ თავს უფლებას, ვიყოთ ცოდვის მონები. ნაცვლად ამისა, ჩვენ უნდა ვიყოთ „სიმართლის მონები“ და ყოველთვის სათნოდ ვიფიქროთ, ვილაპარაკოთ და მოვიქცეთ (რომაელთა 6:16–23). რა თქმა უნდა, ჩვენი ხორციელი სურვილები და ცოდვილი მიდრეკილებები ძლიერია, და მათსა და სათნოებას შორის, რომელსაც ღმერთი ითხოვს ჩვენგან, მიმდინარეობს ბრძოლა. მაშ, რა უნდა ვაკეთოთ?
8 პირველი, აუცილებელია მივყვეთ იეჰოვას სულიწმიდის, მისი მოქმედი ძალის, ხელმძღვანელობას. ამიტომ, ყურადღება უნდა მივაპყროთ პავლეს რჩევას: „მოიქეცით სულიერად, და თქვენ არ აღასრულებთ ხორცის გულისთქმათ. ვინაიდან ხორცს სულის საწინააღმდეგო სურს, სულს კი — ხორცის საწინააღმდეგო, რაკი ერთმანეთს ეწინააღმდეგებიან, რათა გააკეთოთ არა ის, რაც გსურთ“ (გალატელთა 5:16, 17). დიახ, სიმართლის გასაკეთებლად, როგორც დამხმარე ძალა, გვაქვს ღმერთის სული და სწორი მოქმედებებისთვის, როგორც სახელმძღვანელო — მისი სიტყვა. ასევე, გვაქვს იეჰოვას ორგანიზაციის სიყვარულით აღსავსე დახმარება და ‘ერთგული და გონიერი მონის’ რჩევები (მათე 24:45–47). ამგვარად, გვაქვს შესაძლებლობა, წარმატებით ვიბრძოლოთ ცოდვილი მიდრეკილებების წინააღმდეგ (რომაელთა 7:15–25). რა თქმა უნდა, თუ გონებაში მოგვდის რაიმე უწმინდური აზრი, დაუყოვნებლივ უნდა მოვიშოროთ ის და ვილოცოთ ღმერთისგან დახმარებაზე, რათა წინააღვუდგეთ ნებისმიერ ცდუნებას — მოვიქცეთ სათნოების საპირისპიროდ (მათე 6:13).
სათნოება და ჩვენი აზრები
9 სათნოება იწყება პიროვნების აზროვნების სტილით. ღვთიური კეთილგანწყობილებით რომ დავტკბეთ, საჭიროა ვიფიქროთ იმაზე, რაც სამართლიანი, კარგი და სათნოა. პავლემ თქვა: „ჩემო ძმებო, ყოველივე, რაც ჭეშმარიტია, რაც პატიოსანია, რაც მართალია, რაც წმინდაა, რაც საყვარელია, რაც საქებარია, ყოველივე, რაც სათნო და ქებულია, იმაზე იფიქრეთ“ (ფილიპელთა 4:8). ჩვენი აზროვნება უნდა წარვმართოთ სამართლიანობისა და სიწმინდისკენ, და სათნოების საპირისპირო არაფერი უნდა გვიზიდავდეს. პავლეს შეეძლო ეთქვა: „რაც ჩემგან ისწავლეთ, მიიღეთ, მოისმინეთ და დაინახეთ ჩემთან, ის შეასრულეთ“. თუ პავლეს მსგავსნი ვართ — სათნონი აზრებში, მეტყველებასა და საქციელში — ჩვენთან ურთიერთობა სასიამოვნო იქნება, ვიძლეოდეთ იქნება ქრისტიანული ცხოვრების კარგ მაგალითს და ‘მშვიდობის ღმერთი იქნება ჩვენთან’ (ფილიპელთა 4:9).
10 თუ ჩვენი სურვილია, შევინარჩუნოთ სათნოება აზროვნებაში და ასეთნაირად ვასიამოვნოთ ჩვენს ზეციერ მამას, უნდა გამოვიყენოთ პავლეს რჩევა: „ნუ იქნებით ბავშვები გონებით. მხოლოდ ბოროტისათვის იყავით ბალღები, გონებისთვის კი სრულწლოვანნი“ (1 კორინთელთა 14:20). ეს ნიშნავს, რომ, როგორც ქრისტიანები არ ვისწრაფით, ვიცოდეთ ბოროტება, და გამოცდილება გვქონდეს ამ საკითხში. ნაცვლად იმისა, რომ ამგვარად დავუშვათ ჩვენი გონების წაბილწვა, ბრძნულად ვიქცევით, თუ ვამჯობინებთ ამ საკითხში დავრჩეთ გამოუცდელები და უბიწოები, როგორც ბავშვები. ამავე დროს, ჩვენ სრულად გვესმის, რომ უზნეობა და არასწორი მოქმედება ცოდვაა იეჰოვას თვალში. სარგებლობას მოგვიტანს ღრმა, გულწრფელი სურვილი, ვასიამოვნოთ მას სათნოების გამოვლენით, რადგან ის აღგვძრავს, მოვერიდოთ გართობის მანკიერ სახეობებსა და სატანის ძალაუფლებაში მყოფი ამქვეყნიერების სხვა გამხრწნელ ზემოქმედებებს (1 იოანე 5:19).
სათნოება და ჩვენი მეტყველება
11 თუ ჩვენი აზრები სათნოა, ამან დიდი გავლენა უნდა იქონიოს იმაზე, რასაც ვამბობთ. სათნონი რომ ვიყოთ, საჭიროა სუფთა, სარგებლობის მომტანი, სამართლიანი და აღმშენებლური მეტყველება (2 კორინთელთა 6:3, 4, 7). იეჰოვა არის ‘ღმერთი ჭეშმარიტი’ (ფსალმუნი 30:6). ის ერთგულია ყველა თავის მოქმედებაში, და მისი აღთქმები საიმედოა, ვინაიდან მას არ შეუძლია მოიტყუოს (რიცხვნი 23:19; პირველი მეფეთა 15:29; ტიტე 1:2). ძე ღმერთისა, იესო ქრისტე, არის „მადლითა და ჭეშმარიტებით აღსავსე“. დედამიწაზე ყოფნისას ის ყოველთვის ლაპარაკობდა ჭეშმარიტებას, რომელიც მამისგან მიიღო (იოანე 1:14; 8:40). უფრო მეტიც, იესოს „არც ცოდვა ჩაუდენია და არც ყოფილა სიცრუე მის ბაგეებზე“ (1 პეტრე 2:22, „კეთილი ცნობა“). თუ ჩვენ ღმერთისა და ქრისტეს ჭეშმარიტი მსახურები ვართ, სამართლიანი ვიქნებით მეტყველებაში, მოვიქცევით პატიოსნად, როგორც „წელზე ჭეშმარიტების სარტყელშემორტყმულები“ (ეფესელთა 5:9; 6:14).
12 თუ სათნონი ვართ, მოვერიდებით გარკვეული ტიპის მეტყველებას. ვიხელმძღვანელებთ პავლეს რჩევით: „ყოველგვარი გამწარება, მძვინვარება, რისხვა, ყვირილი და გმობა მოშორდეს თქვენგან ყოველ სიბოროტესთან ერთად“. „ოღონდ სიძვა, და ყოველგვარი უწმინდურება და ანგარება აღარ იხსენებოდეს თქვენს შორის, როგორც წმიდანებს შეშვენის. ასევე ბილწსიტყვაობა, ლაქლაქი და დაცინვა არ შეგფერით, არამედ, პირიქით, მადლიერება“ (ეფესელთა 4:31; 5:3, 4). ჩვენთან ყოფნა სხვებისთვის გამამხნევებელი იქნება, რადგან ჩვენი სამართლიანი გული აღგვძრავს, მოვერიდოთ არაქრისტიანულ მეტყველებას.
13 ღმერთისთვის სიამოვნების მინიჭებისა და სათნოდ ლაპარაკის სურვილი დაგვეხმარება, კონტროლი გავუწიოთ საკუთარ ენას. ცოდვილი მიდრეკილებების გამო, დროდადრო ყველა ვცდებით სიტყვაში. მაგრამ, მოწაფე იაკობი ამბობს, თუ „ცხენებს ლაგამს ამოვდებთ“, ისინი თვინიერად მიდიან იქით, საითაც მივმართავთ. ამიტომ, გულითადად უნდა ვიშრომოთ, რომ ავლაგმოთ საკუთარი ენა და ვეცადოთ, ის მხოლოდ სათნოებისთვის გამოვიყენოთ. ენა, რომელსაც კონტროლს არ უწევენ „უმართლობის მთელი სამყაროა“ (იაკობი 3:1–7). ამ უღმერთო ქვეყნიერების ყველა ბოროტი თვისება აულაგმავ ენასთანაა დაკავშირებული. ის არის ცრუმოწმობით მიყენებულ ზიანზე, შეურაცხყოფაზე, ცილისწამებაზე პასუხისმგებელი (ესაია 5:20; მათე 15:18–20). და როცა აულაგმავი ენისგან გამომდინარეობს შეურაცხყოფა, გესლი ან ცილისწამება, ის აღსავსეა სასიკვდილო შხამით (ფსალმუნი 139:4; რომაელთა 3:13; იაკობი 3:8).
14 როგორც იაკობი მიუთითებს, შეუთავსებელი იქნებოდა ‘გვეკურთხებინა ღმერთი’ მის შესახებ კარგად ლაპარაკით, ხოლო შემდეგ ენა არასწორად გამოგვეყენებინა ‘ადამიანების დასაწყევლად’, მათ შესახებ ბოროტად ლაპარაკით. როგორი ცოდვაა, ქრისტიანულ შეხვედრებზე იმღერო იეჰოვას ქებათა-ქების საგალობლები და იქიდან გამოსვლის შემდეგ, ბოროტად ილაპარაკო თანამორწმუნეების შესახებ! არ შეიძლება ერთი წყაროდან მოედინებოდეს ტკბილი და მწარე წყალი. თუ ვემსახურებით იეჰოვას, სხვებს აქვთ უფლება, ნაცვლად არასასიამოვნო სიტყვებისა, სათნოდ ლაპარაკს მოელოდნენ ჩვენგან. მოდით, თავიდან მოვიცილოთ ბოროტად ლაპარაკი და ვისწრაფოთ ვილაპარაკოთ ის, რაც ჩვენი ურთიერთობისთვის სასარგებლო და სულიერად აღმშენებლურია (იაკობი 3:9–12).
სათნოება და ჩვენი საქციელი
15 რადგან ქრისტიანის აზროვნება და მეტყველება სათნო უნდა იყოს, რა შეიძლება ითქვას ჩვენს საქციელზე? სათნო ყოფაქცევა ერთადერთი გზაა ღმერთისგან მოწონების მისაღებად. იეჰოვას არცერთ მსახურს არ შეუძლია მოიქცეს სათნოების საპირისპიროდ, იყოს ცბიერი და მატყუარა, და თვლიდეს, რომ ეს ღმერთისთვის მოსაწონია. იგავნის 3:32-ში ნათქვამია: „სიბილწეა უფლისათვის მზაკვრობა და ალალმართლებისკენაა მისი საიდუმლო თათბირი“. თუ ვუფრთხილდებით იეჰოვა ღმერთთან ჩვენს ურთიერთობას, ამ დაფიქრებისკენ აღმძვრელმა სიტყვებმა, უნდა შეგვაკავოს ბოროტი განზრახვებისა და ცბიერი საქციელისგან. ღმერთისთვის საძულველ შვიდ რამეში, ხომ შედის „ავისმზრახველი გული“! (იგავნი 6:16–19). ამიტომ, მოდი, მოვერიდოთ ასეთ საქციელს და ვაკეთოთ ის, რაც სათნოა, ეს სარგებლობას მოუტანს ჩვენს ახლობლებს და დიდებას — ჩვენს ზეციერ მამას.
16 სათნოების გამოსავლენად საჭიროა, ვიყოთ გულმართალნი (ებრაელთა 13:18). თვალთმაქცი ადამიანი, ვისი მოქმედებაც თავისსავე სიტყვას არ შეესაბამება, არ არის სათნო. ბერძნული სიტყვა, გადმოთარგმნილი სიტყვით „თვალთმაქცობა“ (ჰი·პო’კრი·სის), ნიშნავს „ის, ვინც შეესაბამება“ და ასევე, გამოიყენება სცენაზე მსახიობის აღსანიშნავად. რადგან ბერძენი და რომაელი მსახიობები ნიღბებს ატარებდნენ, დაიწყეს ამ სიტყვის მეტაფორულად გამოყენება მათ მიმართ, ვინც მოჩვენებითობს. თვალთმაქცები „ორგულები“ არიან (შეადარე ლუკას 12:46; მათეს 24:50, 51-თან). თვალთმაქცობა (ჰი·პო’კრი·სის) შეიძლება მიუთითებდეს ღვარძლსა და ქვეშქვეშობაზე (მათე 22:18; მარკოზი 12:15; ლუკა 20:23). რა სამწუხაროა, როცა მიმნდობი ადამიანი ტყუვდება ღიმილით, პირფერობითა და საქციელით, რომელიც მხოლოდ მოჩვენებითია! და რა სასიხარულოა ნდობის ღირს ქრისტიანებთან ურთიერთობა. და ღმერთი გვაკურთხებს იმისთვის, რომ ვართ სათნონი და არა თვალთმაქცნი. მისი მოწონება დავანებულია მათზე, ვინც ავლენს ‘არაპირფერულ ძმურ სიყვარულს’ და ვისაც ‘უპირფერო რწმენა’ აქვს (1 პეტრე 1:22; 1 ტიმოთე 1:5).
სათნოება აქტიური კურთხევაა
17 თუ ჩვენს რწმენას სათნოებით ვავსებთ, ვეცდებით თავი შევიკავოთ აზრების, სიტყვებისა და საქმეებისგან, რომლებიც ღმერთს არ სიამოვნებს. მაგრამ, ქრისტიანული სათნოება მოითხოვს, აქტიურად გამოვავლინოთ გულკეთილობა. სათნოება ფაქტიურად განმარტებული იყო, როგორც გულკეთილობა. ხოლო გულკეთილობა — იეჰოვას სულიწმიდის ნაყოფია და არა მხოლოდ ადამიანის ძალისხმევის შედეგი (გალატელთა 5:22, 23, აქ). სულის ნაყოფის, გულკეთილობის გამოვლენით აღძრულნი ვიქნებით სხვების შესახებ კარგად ვიფიქროთ და მიუხედავად მათი არასრულყოფილებისა, შევაქოთ კარგი თვისებებისთვის. შესაძლოა, ისინი მრავალი წელია, რაც იეჰოვას ერთგულად ემსახურებიან? მაშინ გვმართებს გამოვავლინოთ მათ მიმართ პატივისცემა და კარგად ვილაპარაკოთ, როგორც მათზე, ისე ღმერთისადმი მათ მსახურებაზე. ჩვენი ზეციერი მამა მხედველობაში იღებს იმ სიყვარულს, რომელიც მათ მისი სახელით აღმოუჩინეს და მათი რწმენის სათნო საქმეებს — ასევე უნდა მოვიქცეთ ჩვენც (ნეემია 13:31ბ; ებრაელთა 6:10).
18 სათნოება გვხდის მომთმენს, გულშემატკივარს, თანამგრძნობს. თუ იეჰოვას თაყვანისმცემელს დარდი ან მწუხარება აქვს, ჩვენც დავაწყნარებთ და გვექნება მისწრაფება ნუგეში ვცეთ მას, ისევე როგორც გვანუგეშებს ჩვენი მოყვარული ზეციერი მამა (2 კორინთელთა 1:3, 4; 1 თესალონიკელთა 5:14). ჩვენ თანავუგრძნობთ ადამიანებს, რომლებიც, შესაძლოა, დამწუხრებულები არიან საყვარელი ადამიანის სიკვდილით მიყენებული დანაკლისით. თუ შევძლებთ რაიმეს გაკეთებას მათი მწუხარების შესამსუბუქებლად, ჩვენ გავაკეთებთ ამას, ვინაიდან სათნოების სული აღგვძრავს სიყვარულით აღსავსე გულმოწყალე მოქმედებისკენ.
19 ისევე, როგორც ჩვენ ვლოცავთ იეჰოვას მის შესახებ კარგად ლაპარაკით, სხვები ალბათ, დაგვლოცავენ ჩვენ, თუ ვიქნებით სათნონი აზრებში, სიტყვებსა და საქმეებში (ფსალმუნი 144:10). ბრძნული იგავი ამბობს: „მართლის თავზე კურთხევაა, ხოლო ბოროტეულთა პირი ძალადობით არის სავსე“ (იგავნი 10:6). ღვარძლიან და ფიცხ პიროვნებას აკლია სათნოება, რომელიც სხვებს კეთილად განაწყობდა მის მიმართ. ის იმკის იმას, რასაც თესავს, ვინაიდან ადამიანებს არ შეუძლიათ გულით დალოცონ ის მის შესახებ კარგად ლაპარაკით (გალატელთა 6:7). რამდენად უკეთესია, იეჰოვას მსახურთათვის იფიქრონ, ილაპარაკონ და იმოქმედონ სათნოებით! ისინი მოიპოვებენ სიყვარულს, ნდობასა და პატივისცემას სხვებისგან, რომლებიც აღძრულნი არიან დალოცონ ისინი და კარგად ილაპარაკონ მათ შესახებ. უფრო მეტიც, ღვთისმოსაწონ სათნოებას მათთვის მოაქვს იეჰოვას ძვირფასი კურთხევები (იგავნი 10:22).
20 სათნო აზრებს, მეტყველებასა და საქციელს, უდავოდ, მოაქვს სარგებლობა იეჰოვას მსახურთა კრებისთვის. როცა თანამორწმუნეებს აქვთ მოსიყვარულე, მოკრძალებული აზრი ერთმანეთის შესახებ, მათ შორის ყვავის ძმური სიყვარული (იოანე 13:34, 35). სათნო მეტყველება, რომელშიც შედის გულწრფელი შექება და გამხნევება, ხელს უწყობს თანამშრომლობისა და ერთობის თბილ გრძნობას (ფსალმუნი 132:1–3). და სიხარულის მომნიჭებელი სათნო საქციელი სხვებსაც აღძრავს მსგავსადვე მოიქცნენ. და რაც მთავარია: ქრისტიანული სათნოების გამოვლენას მოაქვს ჩვენი სათნო ზეციერი მამის, იეჰოვას, მოწონება და კურთხევა. ამიტომ, დაე, მიზნად დავისახოთ — რწმენის გამოვლენით გამოვეხმაუროთ ღმერთის ძვირფას აღთქმებს. და მოდით, მთელი ძალისხმევა მოვახმაროთ ჩვენი რწმენის სათნოებით შევსებას.
როგორია ჩვენი პასუხი?
◻ როგორ განმარტავდი სიტყვას „სათნოება“ და რატომ შეუძლიათ არასრულყოფილ ადამიანებს, იყვნენ სათნონი?
◻ რა აზრებია აუცილებელი სათნოების გამოსავლენად?
◻ რა გავლენა უნდა მოახდინოს სათნოებამ ჩვენს მეტყველებაზე?
◻ რა გავლენა უნდა მოახდინოს სათნოებამ ჩვენს საქციელზე?
◻ რომელ საკითხებში მოაქვს სათნოებას სარგებლობა?
[სასწავლო კითხვები]
1, 2. იეჰოვას მსახურებისგან რატომ უნდა მოველოდეთ, რომ იმოქმედებენ სათნოდ?
3. როგორ განმარტავდნენ „სათნოებას“?
4. 2 პეტრეს 1:5–7-ში მოხსენიებული, რომელი თვისებების განვითარებაზე უნდა იმუშაონ გულითადად ქრისტიანებმა?
5. საღვთო წერილის თვალსაზრისით, რა არის სათნოება?
6. ჩვენი არასრულყოფილების მიუხედავად, რატომ შეიძლება ითქვას, რომ შეგვიძლია ვაკეთოთ ის, რაც სათნოა ღმერთის თვალში?
7, 8. ა) რა არის ჩვენთვის აუცილებელი, რომ დავრჩეთ სათნონი? ბ) რა ეხმარება ქრისტიანებს იყვნენ სათნონი?
9. როგორ აზროვნებას მოითხოვს სათნო საქციელი?
10. პირადად, როგორ დაგვეხმარება 1 კორინთელთა 14:20-ში მოცემული სიტყვების გამოყენება სათნოდ დარჩენაში?
11. როგორი მეტყველებაა აუცილებელი, რათა ვიყოთ სათნონი, და რა მაგალითები დაგვიტოვეს ამ მხრივ იეჰოვა ღმერთმა და იესო ქრისტემ?
12. როგორ მეტყველებას უნდა მოვერიდოთ, რომ ვიყოთ სათნონი?
13. რატომ უნდა გაუწიონ ქრისტიანებმა კონტროლი საკუთარ ენას?
14. მეტყველების რომელ გაორებულ ნორმას უნდა მოერიდონ ქრისტიანები?
15. რატომაა ასე მნიშვნელოვანი, არ დავადგეთ თვალთმაქცობის გზას?
16. რატომ არ უნდა მოიქცნენ ქრისტიანები თვალთმაქცურად?
17, 18. სულის ნაყოფის, გულკეთილობის, გამოვლენით, როგორ მოვიქცევით სხვების მიმართ?
19. როგორ მოგვექცევიან, ალბათ, სხვები, თუ ვართ სათნონი აზრებში, სიტყვებსა და საქციელში?
20. იეჰოვას მოწმეთა კრებაზე, რა გავლენის მოხდენა შეუძლია სათნო აზრებს, მეტყველებასა და საქციელს?