ជូនចំពោះគ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងរ៉ូម
៨ ដូច្នេះ គ្មានការផ្ដន្ទាទោសចំពោះពួកអ្នកដែលរួបរួមជាមួយនឹងគ្រិស្តយេស៊ូឡើយ។ ២ តាមការពិត ច្បាប់នៃឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធបានផ្ដល់ជីវិតឲ្យអ្នក ដើម្បីអ្នកអាចរស់ក្នុងនាមជាអ្នកកាន់តាមគ្រិស្តយេស៊ូ ហើយច្បាប់នោះបានរំដោះអ្នកឲ្យរួច+ពីច្បាប់នៃភាពខុសឆ្គងនិងសេចក្ដីស្លាប់។ ៣ ព្រោះអ្វីដែលច្បាប់*សម្រេចមិនបាន+ ដោយសារភាពទន់ខ្សោយ+របស់មនុស្ស* នោះព្រះបានធ្វើឲ្យសម្រេចវិញ ដោយចាត់បុត្ររបស់លោកផ្ទាល់+ឲ្យមក មានសណ្ឋានដូចមនុស្សដែលមានភាពខុសឆ្គង+ ដើម្បីបំបាត់ភាពខុសឆ្គង។ យ៉ាងនោះ លោកបានផ្ដន្ទាទោសភាពខុសឆ្គងរបស់មនុស្ស* ៤ ដើម្បីឲ្យយើងបំពេញតម្រូវការដ៏សុចរិតយុត្តិធម៌នៃច្បាប់+ ដោយរស់នៅស្របតាមឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះ មិនមែនរស់នៅស្របតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៃរូបកាយទេ។+ ៥ ព្រោះអ្នកដែលរស់នៅស្របតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៃរូបកាយ ផ្ដោតគំនិតទៅលើអ្វីៗដែលពាក់ព័ន្ធនឹងសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៃរូបកាយ+ ប៉ុន្តែអ្នកដែលរស់នៅស្របតាមឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះ ផ្ដោតគំនិតទៅលើអ្វីៗដែលពាក់ព័ន្ធនឹងឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះ។+ ៦ ការផ្ដោតគំនិតទៅលើសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៃរូបកាយនាំឲ្យស្លាប់+ តែការផ្ដោតគំនិតទៅលើឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះនាំឲ្យបានជីវិតនិងសេចក្ដីសុខសាន្ត+ ៧ ពីព្រោះការផ្ដោតគំនិតទៅលើសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៃរូបកាយនាំឲ្យទៅជាសត្រូវរបស់ព្រះ+ ព្រោះសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៃរូបកាយ មិនចុះចូលនឹងច្បាប់របស់ព្រះទេ ហើយតាមការពិតក៏មិនអាចចុះចូលដែរ។ ៨ ដូច្នេះ អ្នកដែលរស់នៅស្របតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៃរូបកាយ មិនអាចធ្វើឲ្យព្រះពេញចិត្តបានឡើយ។
៩ ក៏ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះពិតជាស្ថិតនៅក្នុងអ្នករាល់គ្នាមែន នោះអ្នករាល់គ្នារស់នៅស្របតាមឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះ+ មិនមែនតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៃរូបកាយទេ។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើអ្នកណាម្នាក់គ្មានចិត្តគំនិតរបស់គ្រិស្ត អ្នកនោះមិនមែនជារបស់លោកឡើយ។ ១០ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើគ្រិស្តកំពុងរួបរួមជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នា+ ទោះជារូបកាយរបស់អ្នកស្លាប់ដោយសារភាពខុសឆ្គងក៏ដោយ ក៏ឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះផ្ដល់ជីវិតតាមរយៈសេចក្ដីសុចរិតវិញ។ ១១ ប្រសិនបើឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះដែលបានប្រោសលោកយេស៊ូឲ្យរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ ស្ថិតនៅក្នុងអ្នករាល់គ្នា នោះព្រះដែលបានប្រោសគ្រិស្តយេស៊ូឲ្យរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ+ ក៏នឹងធ្វើឲ្យរូបកាយរបស់អ្នករាល់គ្នាដែលអាចស្លាប់ មានជីវិតឡើងវិញ+តាមរយៈឫទ្ធានុភាពរបស់លោកដែលស្ថិតនៅក្នុងអ្នករាល់គ្នាដែរ។
១២ ដូច្នេះ បងប្អូនអើយ យើងមានកាតព្វកិច្ច តែមិនមែនជាកាតព្វកិច្ចចំពោះរូបកាយ ដើម្បីរស់នៅស្របតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៃរូបកាយទេ+ ១៣ ព្រោះប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នារស់នៅស្របតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៃរូបកាយ អ្នករាល់គ្នាប្រាកដជានឹងស្លាប់។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាលះចោលឲ្យជ្រះស្រឡះនូវអំពើរបស់រូបកាយ+ ដោយមានជំនួយពីឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងរស់។+ ១៤ ព្រោះអស់អ្នកណាដែលបានត្រូវដឹកនាំដោយឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះ អ្នកទាំងនោះគឺជាកូនព្រះ។+ ១៥ ព្រោះឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះមិនធ្វើឲ្យយើងទៅជាខ្ញុំបម្រើ និងនាំឲ្យយើងភ័យខ្លាចម្ដងទៀតទេ តែដោយឫទ្ធានុភាពនោះ យើងបានត្រូវទទួលជាកូន ហើយឫទ្ធានុភាពនោះជំរុញឲ្យយើងស្រែកឡើងថា៖ «អប្បា!* បិតាអើយ!»។+ ១៦ ឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់ជាមួយនឹងចិត្តគំនិតរបស់យើង+ថា យើងជាកូនព្រះ។+ ១៧ ដូច្នេះ ប្រសិនបើយើងជាកូន យើងក៏ជាអ្នកទទួលមត៌កដែរ ពោលគឺទទួលមត៌កពីព្រះ។ យើងអាចទទួលមត៌ករួម+ជាមួយនឹងគ្រិស្តបាន លុះត្រាតែយើងរងទុក្ខជាមួយនឹងលោក+ ដើម្បីឲ្យយើងទទួលសិរីរុងរឿងជាមួយនឹងលោក។+
១៨ ម្ល៉ោះហើយ ខ្ញុំយល់ឃើញថា ទុក្ខលំបាកដែលយើងមាននៅគ្រានេះ មិនជាអ្វីសោះ បើប្រៀបនឹងសិរីរុងរឿងដែលនឹងត្រូវបង្ហាញតាមរយៈយើង។+ ១៩ ព្រោះអ្វីៗដែលព្រះបានបង្កើតកំពុងទន្ទឹងរង់ចាំដោយចិត្តរំភើបនូវគ្រាដែលកូនព្រះនឹងត្រូវបើកបង្ហាញ។+ ២០ ព្រោះអ្វីដែលព្រះបានបង្កើតនោះស្ថិតក្នុងសភាពអសារឥតការ+ មិនមែនដោយបំណងប្រាថ្នារបស់ពួកគេឡើយ តែដោយបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះវិញ ហើយលោកផ្ដល់សេចក្ដីសង្ឃឹមថា ២១ អ្វីៗដែលព្រះបានបង្កើតនឹងត្រូវរំដោះឲ្យរួច+ពីចំណងនៃការខូចរលួយ ដើម្បីមានសេរីភាពដ៏រុងរឿងជាកូនព្រះ។ ២២ ព្រោះយើងដឹងថា អ្វីៗទាំងឡាយដែលព្រះបានបង្កើត ក៏ថ្ងូរនិងឈឺចាប់ជាមួយគ្នាឥតឈប់ រហូតដល់ឥឡូវនេះ។ ២៣ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះទេ យើងដែលបានទទួលផលដំបូងរួចហើយ ពោលគឺឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះ យើងក៏ថ្ងូរក្នុងចិត្ត+ កាលដែលទន្ទឹងចាំព្រះទទួលយកយើងជាកូន+ ដោយរំដោះយើងពីរូបកាយរបស់យើងតាមរយៈថ្លៃលោះ។ ២៤ ព្រោះយើងបានត្រូវសង្គ្រោះកាលដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមនេះ ប៉ុន្តែពេលយើងទទួលបានដូចដែលសង្ឃឹមហើយ នោះយើងលែងហៅថាសេចក្ដីសង្ឃឹមទៀត ព្រោះប្រសិនបើមនុស្សម្នាក់ទទួលអ្វីដែលគាត់សង្ឃឹមថានឹងទទួល តើគាត់នៅតែសង្ឃឹមទទួលទៀតឬ? ២៥ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើយើងសង្ឃឹម+ទទួលបានអ្វីដែលយើងមិនទាន់ឃើញ+ នោះយើងបន្តរង់ចាំទទួលដោយចិត្តស៊ូទ្រាំ។+
២៦ ស្រដៀងគ្នាដែរ ឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះក៏ជួយត្រង់ចំណុចខ្សោយរបស់យើងដែរ។+ ព្រោះពេលដែលយើងអធិដ្ឋាន យើងមិនដឹងថាគួរអធិដ្ឋានអំពីអ្វីទេ តែឫទ្ធានុភាពអង្វរជំនួសយើងដែលកំពុងថ្ងូរក្នុងចិត្ត។ ២៧ ប៉ុន្តែ ព្រះដែលស្ទង់មើលចិត្ត+ យល់អំពីអត្ថន័យនៃឫទ្ធានុភាព ពីព្រោះឫទ្ធានុភាពអង្វរស្របតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោក ដើម្បីពួកអ្នកបរិសុទ្ធ។
២៨ យើងដឹងថា ព្រះធ្វើឲ្យគ្រប់ការទាំងអស់របស់លោកសហការគ្នា ដើម្បីឲ្យអ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះទទួលប្រយោជន៍ ពោលគឺអ្នកដែលបានត្រូវហៅស្របតាមគោលបំណងរបស់លោក+ ២៩ ពីព្រោះអ្នកដែលលោកបានប្រមូលអារម្មណ៍ទៅលើមុនគេ លោកក៏បានកំណត់ទុកជាមុនឲ្យមានលក្ខណៈតាមគំរូរបស់បុត្រលោកដែរ+ ដើម្បីឲ្យបុត្ររបស់លោកបានទៅជាបុត្រច្បង+ក្នុងចំណោមបងប្អូនជាច្រើននាក់។+ ៣០ ម្យ៉ាងទៀត អ្នកដែលលោកបានកំណត់ទុកជាមុន+ គឺជាអ្នកដែលលោកបានហៅ+ ហើយអ្នកដែលលោកបានហៅ ក៏ជាអ្នកដែលលោកបានប្រកាសថាជាមនុស្សសុចរិតដែរ។+ រីឯអ្នកដែលលោកបានប្រកាសថាជាមនុស្សសុចរិត គឺជាអ្នកដែលលោកបានតម្កើងឲ្យមានសិរីរុងរឿង។+
៣១ ដូច្នេះ តើយើងត្រូវនិយាយយ៉ាងណាអំពីការទាំងនេះ? ប្រសិនបើព្រះគាំទ្រយើង តើអ្នកណានឹងប្រឆាំងយើងបាន?+ ៣២ ដោយសារលោកមិនទាំងបានរារាំងកុំឲ្យបុត្ររបស់លោកផ្ទាល់រងទុក្ខ តែបានប្រគល់បុត្រលោកដើម្បីយើងទាំងអស់គ្នា+ ដូច្នេះតើលោកនឹងមិនមេត្តាផ្ដល់អ្វីៗទាំងអស់ឯទៀតឲ្យយើងព្រមជាមួយនឹងបុត្ររបស់លោកទេឬ? ៣៣ តើអ្នកណានឹងចោទប្រកាន់អ្នកដែលព្រះបានជ្រើសរើស?+ ព្រះជាអ្នកដែលប្រកាសថាអ្នកទាំងនោះជាមនុស្សសុចរិត។+ ៣៤ តើអ្នកណានឹងផ្ដន្ទាទោសអ្នកទាំងនោះ? គ្មានអ្នកណាសោះ ពីព្រោះគ្រិស្តយេស៊ូបានស្លាប់ ហើយបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ រួចលោកនៅខាងស្ដាំព្រះ+ ហើយលោកក៏ជាអ្នកដែលអង្វរឲ្យយើងដែរ។+
៣៥ តើមានអ្វីដែលអាចធ្វើឲ្យគ្រិស្តឈប់ស្រឡាញ់យើងឬទេ?+ ទោះជាយើងជួបសេចក្ដីវេទនា ទុក្ខលំបាក ការបៀតបៀន ការស្រេកឃ្លាន គ្រោះថ្នាក់ ដាវ ឬការខ្វះសម្លៀកបំពាក់ តើអ្វីទាំងនោះអាចធ្វើឲ្យលោកឈប់ស្រឡាញ់យើងឬ?+ ៣៦ ដូចបទគម្ពីរចែងថា៖ «យើងប្រឈមមុខនឹងសេចក្ដីស្លាប់ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដោយសារយើងបម្រើលោក គេចាត់ទុកយើងដូចជាចៀមដែលយកទៅសម្លាប់»។+ ៣៧ ផ្ទុយទៅវិញ យើងកំពុងឈ្នះក្នុងការទាំងអស់នេះ+ ដោយសារលោកដែលបានស្រឡាញ់យើង។ ៣៨ ព្រោះខ្ញុំជឿជាក់ថា ទោះជាសេចក្ដីស្លាប់ ជីវិត ទេវតា ពួកអ្នកគ្រប់គ្រង អ្វីៗនៅគ្រាឥឡូវនេះ អ្វីៗនៅគ្រាខាងមុខ កម្លាំង+ ៣៩ កម្ពស់ ជម្រៅ ឬអ្វីផ្សេងទៀតដែលលោកបានបង្កើតក៏ដោយ ក៏មិនអាចធ្វើឲ្យយើងឃ្លាតចេញពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ដែលត្រូវបង្ហាញតាមរយៈគ្រិស្តយេស៊ូជាម្ចាស់របស់យើងឡើយ។