Матеј

21 Кога се приближија до Ерусалим и стигнаа во Витфага на Маслинската Гора, Исус испрати двајца ученици+ 2 и им рече: „Појдете во селоно што го гледате пред вас. Веднаш ќе најдете врзана магарица и прле со неа. Одврзете ги и доведете ми ги.+ 3 Ако некој ви каже нешто, речете: ‚Му требаат на Господарот‘. И веднаш ќе ги пушти“.

4 А тоа се случи за да се исполни она што беше кажано преку пророкот: 5 „Кажете ѝ на сионската ќерка: ‚Гледај, ти доаѓа твојот Цар,+ благ е+ и седи на магаре, на прле, младенче на магарица‘ “.+

6 Учениците отидоа и го направија она што им го заповеда Исус. 7 И ги доведоа магарицата и нејзиното прле, ги ставија врз нив своите облеки, и тој седна на нив.+ 8 Мнозина од народот ги простреа своите облеки+ по патот, а други сечеа гранки од дрвјата и ги простираа по патот.+ 9 А народот што одеше пред него и по него, викаше: „Спаси го, те молиме,+ Синот Давидов!+ Благословен е оној што доаѓа во името на Јехова!+ Спаси го, те молиме тебе, кој си на висините!“+

10 Кога влезе во Ерусалим,+ целиот град се раздвижи и прашуваше: „Кој е овој?“ 11 А народот одговараше: „Ова е пророкот+ Исус, од Назарет во Галилеја!“

12 И Исус влезе во храмот и ги истера сите што продаваа и купуваа во храмот, и им ги испреврте масите на менувачите на пари и клупите на продавачите на гулаби.+ 13 И им рече: „Напишано е: ‚Мојот дом ќе се вика дом на молитвата‘,+ а вие од него правите разбојничка пештера!“+ 14 И му пријдоа во храмот слепи и куци, и тој ги излекува.

15 Кога ги видоа чудесните дела што ги направи и момчињата кои викаа во храмот: „Спаси го, те молиме,+ Синот Давидов!“+ — главните свештеници и книжниците се разлутија+ 16 и му рекоа: „Слушаш ли што велат овие?“ Исус им одговори: „Слушам. Зарем никогаш не сте читале:+ ‚Од устата на малите деца и на доенчињата си прибави фалба‘?“+ 17 И откако ги остави, излезе од градот кон Витанија и таму преноќева.+

18 Додека рано наутро се враќаше во градот, огладне.+ 19 Здогледа една смоква покрај патот и отиде до неа, но не најде на неа ништо+ друго, освен лисја, па ѝ рече: „Никогаш повеќе да нема плод на тебе!“+ И смоквата веднаш се исуши. 20 Кога го видоа ова, учениците се зачудија: „Како можеше наеднаш да се исуши смоквата?“+ 21 Исус им одговори: „Вистина, ви велам, ако имате вера и ако не се сомневате,+ ќе го правите не само ова што јас ѝ го направив на смоквата туку и ако ѝ речете на оваа планина: ‚Дигни се и фрли се во морето‘, ќе биде така.+ 22 И сѐ што ќе побарате со вера во молитва, ќе добиете“.+

23 И влезе во храмот. Додека поучуваше, му пристапија главните свештеници и народните старешини и го прашаа:+ „Со каква власт го правиш тоа? Кој ти ја даде оваа власт?“+ 24 А Исус им одговори: „И јас ќе ве прашам нешто. Ако вие ми одговорите мене, и јас ќе ви кажам вам со каква власт го правам ова.+ 25 Од каде беше крштавањето со кое крштаваше Јован: од небото или од луѓето?“+ А тие почнаа да расправаат меѓу себе: „Ако речеме: ‚Од небото‘, ќе ни рече: ‚Зошто тогаш не му верувавте?‘+ 26 А ако речеме: ‚Од луѓето‘, треба да се плашиме од народот,+ бидејќи сите го сметаат Јован за пророк“.+ 27 Затоа му одговорија на Исус: „Не знаеме“. А тој им рече: „Ниту јас нема да ви кажам со каква власт го правам ова.+

28 Што мислите за ова? Еден човек имаше два сина.+ Отиде кај првиот и му рече: ‚Сине, оди денес да работиш во лозјето‘. 29 Тој му одговори: ‚Ќе појдам, господару‘,+ но не отиде. 30 Потоа отиде кај вториот и му го рече истото. А тој му одговори: ‚Не одам‘. Но потоа се покаја,+ па отиде. 31 Кој од овие двајца ја изврши волјата на таткото?“+ Тие одговорија: „Вториот“. Тогаш Исус им рече: „Вистина, ви велам, даночниците и блудниците одат пред вас во царството Божје. 32 Зашто, Јован дојде кај вас и ви го покажа патот на праведноста,+ а вие не му верувавте.+ Меѓутоа, даночниците и блудниците му веруваа,+ а вие, иако го видовте тоа, не се покајавте отпосле и не му поверувавте.

33 Чујте уште една споредба: си беше еден човек, домаќин,+ кој насади лозје и постави ограда околу него, во него ископа место за гмечење грозје и подигна стражарска кула.+ И го даде под закуп на лозари, па отпатува во туѓина.+ 34 Кога дојде времето за берба, ги испрати своите робови кај лозарите за да го земат неговиот род. 35 Меѓутоа, лозарите ги фатија неговите робови и едниот го претепаа, другиот го убија, а третиот го каменуваа.+ 36 Повторно испрати други робови, повеќе од првиот пат, но и ним им го направија истото.+ 37 Најпосле го испрати кај нив својот син, велејќи: ‚Ќе го почитуваат мојот син‘. 38 А кога го видоа синот, лозарите си рекоа меѓу себе: ‚Ова е наследникот.+ Ајде да го убиеме и да го земеме неговото наследство!‘+ 39 Тогаш го фатија, го исфрлија од лозјето и го убија.+ 40 Значи, кога ќе дојде сопственикот на лозјето, што ќе им направи на тие лозари?“ 41 Тие му одговорија: „Злосторниците немилосрдно ќе ги погуби,+ а лозјето ќе им го даде под закуп на други лозари, кои ќе му го даваат родот кога ќе биде време за тоа“.+

42 Исус им рече: „Зарем никогаш не сте читале во Писмата: ‚Каменот што го отфрлија градителите+ стана главен аголен камен.+ Тоа дело е од Јехова, чудесно е во нашите очи‘? 43 Затоа ви велам: царството Божје ќе се земе од вас и ќе му се даде на народ кој ги донесува неговите плодови.+ 44 И кој ќе падне на овој камен, ќе се разбие, а на кого тој ќе падне, ќе го сотре“.+

45 Кога ги слушнаа неговите споредби, главните свештеници и фарисеите сфатија дека зборува за нив.+ 46 И бараа можност да го фатат, но се плашеа од народот, бидејќи тие го сметаа за пророк.+