2. Самоилова

19 И му јавија на Јоав: „Ене, царот плаче и тагува по Авесалом“.+ 2 Така победата во тој ден се претвори во тага за сиот народ, зашто народот во тој ден чу дека царот жали за својот син. 3 И во тој ден луѓето крадешкум влегуваа во градот,+ како што се прикрадуваат оние што се срамат затоа што избегале од битка. 4 А царот си го покри лицето и гласно тажеше: „Сине мој, Авесаломе! Авесаломе, сине мој, сине мој!“+

5 На крајот Јоав дојде кај царот во куќата и му рече: „Денес ги посрами сите свои слуги, оние што денес ја избавија твојата душа+ и душата на твоите синови+ и ќерки,+ душата на твоите жени+ и душата на твоите наложници,*+ 6 зашто ги сакаш оние што те мразат, а ги мразиш оние што те сакаат. Денес покажа дека ништо не ти значат ни заповедниците ни слугите. Зашто, сега знам дека ќе ти беше многу мило Авесалом да е жив, а сите ние да загиневме. 7 Затоа сега стани и излези, па утеши го срцето+ на своите слуги, зашто ако не излезеш, ти се колнам во Јехова, ниту еден човек ноќеска нема да остане со тебе!+ Тоа ќе ти биде полошо отколку сите зла што те снашле од твојата младост до денес“. 8 Тогаш царот стана и седна на градската порта.+ И на сиот народ му го јавија тоа: „Царот седна на портата“. И сиот народ дојде пред царот.

А Израелците се беа разбегале секој во својата куќа.+ 9 Сиот народ по сите племиња на Израел почна да се препира, велејќи: „Царот нѐ избави од раката на нашите непријатели,+ тој нѐ избави од раката на Филистејците, а сега мораше да избега од земјата поради Авесалом.+ 10 А Авесалом, кого го помазавме за цар,+ загина во битка.+ Тогаш зошто не преземате ништо за да го вратите царот?“+

11 А цар Давид им порача на свештениците Садок+ и Авијатар:+ „Вака кажете им на старешините на Јуда:+ ‚Зошто вие да бидете последните што ќе го вратат царот во неговиот дворец, кога она што се зборува по целиот Израел дојде и до царот во неговиот дом? 12 Вие сте мои браќа, вие сте моја коска и мое месо.+ Зошто да бидете последните што ќе го вратат царот?‘ 13 А на Амаса+ кажете му: ‚Зар не си ти моја коска и мое месо? Бог нека ми направи така, и уште нека ми додаде,+ ако не ми бидеш воен заповедник наместо Јоав+ додека си жив!‘ “

14 И сите синови на Јуда како еден+ му се приклонија во срцето, па му порачаа на царот: „Врати се со сите свои слуги!“

15 И така царот тргна назад и дојде до Јордан. А синовите на Јуда стигнаа во Гилгал,+ доаѓајќи му во пресрет на царот, за да го преведат царот преку Јордан. 16 И Симеј+ од Бахурим,+ синот на Гера,+ од племето на Венијамин, побрза за да појде со синовите на Јуда во пресрет на цар Давид. 17 Со него имаше илјада луѓе од племето на Венијамин. (Со него беше и Сива,+ слугата на Сауловиот дом, со своите петнаесет синови+ и со своите дваесет слуги. Тие успеаја да дојдат на Јордан пред царот. 18 Сива го премина Јордан преку плиткото место+ за да му помогне на домот на царот да ја премине реката и да направи сѐ што ќе му биде по волја на царот.) А Симеј, синот на Гера, падна ничкум пред царот кога царот сакаше да го премине Јордан.+ 19 И му рече на царот: „Мојот господар нека не ми го зема за грев и нека не го спомнува злото што го направи твојот слуга+ во оној ден кога мојот господар, царот, излегуваше од Ерусалим! Царот нека не го зема тоа на срце!+ 20 Зашто, твојот слуга знае дека згрешил. Затоа дојдов денес прв од целиот дом на Јосиф+ за да му појдам во пресрет на својот господар, царот“.

21 Тогаш Ависај,+ синот на Серуја,+ одговори: „Зар Симеј не заслужува смрт затоа што го колнеше Јеховиниот помазаник?“+ 22 Но Давид рече: „Што имате вие со тоа,+ синови на Серуја, па денес ми се противите?+ Зар денес да биде погубен некој во Израел?+ Зар не знам јас дека сум повторно цар над Израел?“ 23 Тогаш царот му рече на Симеј: „Нема да загинеш!“ И царот му се заколна.+

24 И Мефивостеј,+ внукот на Саул, дојде да го пречека царот. Тој не си ги миеше* нозете,+ ниту си ја уредуваше брадата,*+ ниту си ја переше облеката од оној ден кога отиде царот до денес кога се врати во мир. 25 Кога дојде во Ерусалим да го пречека царот, царот го праша: „Зошто не појде со мене, Мефивостеј?“ 26 А тој одговори: „Господару мој, царе, мојот слуга+ ме измами. Зашто, твојот слуга му рече: ‚Оседлај ми ја магарицата за да ја јавнам и да појдам со царот!‘ — зашто твојот слуга е сакат.+ 27 Но тој го наклевети+ твојот слуга пред мојот господар, царот. Но мојот господар, царот, е како ангел+ на вистинскиот Бог. Затоа прави го она што е добро во твои очи! 28 Зашто, целиот дом на мојот татко не заслужи ништо друго освен смрт од мојот господар, царот, но ти сепак го постави својот слуга меѓу оние што јадат на твојата трпеза.+ Какво право имам тогаш уште да се поплакувам од царот?“+

29 А царот му рече: „Зошто да зборуваш и понатаму? Јас одредувам ти и Сива да си ја поделите земјата!“+ 30 Тогаш Мефивостеј му рече на царот: „Нека земе сѐ,+ кога мојот господар, царот, во мир се врати во својот дом!“

31 Галадецот Варзелај+ дојде од Рогелим за да отиде со царот на Јордан и да го испрати до Јордан. 32 А Варзелај беше многу стар, имаше осумдесет години.+ Тој го снабдуваше царот со храна додека царот престојуваше во Маханаим,+ зашто беше многу богат.+ 33 А царот му рече на Варзелај: „Појди со мене и остани кај мене во Ерусалим, и јас ќе се грижам за тебе“.+ 34 Но Варзелај му рече на царот: „Уште колку години живот ми остануваат, па да одам со царот во Ерусалим? 35 Сега имам осумдесет години.+ Можам ли да распознаам што е добро, а што зло? Може ли твојот слуга да го почувствува вкусот на она што го јаде и го пие?+ Можам ли уште да го слушам+ гласот на пејачите и пејачките?+ Зошто твојот слуга да му биде товар+ на мојот господар, царот? 36 Твојот слуга може да го испрати царот само мал дел од патот до Јордан. Зошто царот да ми возврати со таква награда?+ 37 Те молам, дозволи му на својот слуга да се врати, да умрам+ во својот град кај гробот на татко ми и мајка ми.+ Но, еве го твојот слуга Химам,+ тој нека појде со мојот господар, царот! Направи му што е добро во твои очи!“

38 А царот му рече: „Химам ќе појде со мене и јас ќе му го направам сето она што ти е тебе мило. Ќе направам за тебе сѐ што ќе побараш од мене“. 39 Тогаш сиот народ почна да го преминува Јордан, а го премина и царот. Царот го бакна+ Варзелај и го благослови,+ а тој се врати во своето место. 40 Кога царот ја премина реката на пат кон Гилгал,+ со него прејде Химам, сиот народ на Јуда и половина од народот на Израел. Така ја преминаа реката со царот.

41 И гледај, сите Израелци дојдоа кај царот и му рекоа: „Зошто+ нашите браќа, синовите на Јуда, те одведоа крадешкум? Зошто ги преведоа преку Јордан царот и неговиот дом и сите Давидови луѓе со него?“+ 42 Тогаш сите синови на Јуда им одговорија на синовите на Израел: „Затоа што царот е во блиско сродство со нас.+ И зошто се лутите поради тоа? Јадевме ли на сметка на царот? Добивме ли некаков дар?“

43 Но синовите на Израел им одговорија на синовите на Јуда: „Ние имаме десет пати поголемо право на цар,+ па така и на Давид имаме поголемо право од вас. Тогаш зошто нѐ презревте? Не требаше ли ние да бидеме првите+ што ќе го вратат царот?“ Но зборовите на синовите на Јуда беа поостри од зборовите на синовите на Израел.