Проповедник

1 Зборови на оној што го поучува* народот,+ синот Давидов, цар во Ерусалим.+ 2 „Суета над суетите!“+ — вели оној што го поучува народот. „Суета над суетите! Сѐ е суета!“+ 3 Каква корист има човекот од сиот свој труд со кој се труди+ под сонцето?+ 4 Едно поколение заминува,+ друго доаѓа,+ а земјата останува засекогаш.+ 5 Сонцето изгрева, сонцето заоѓа,+ и пак брза кон местото од каде што изгрева.+

6 Ветрот оди кон југ и се свртува кон север.+ Непрестајно се врти во круг,+ и ветрот пак му се враќа на своето кружење.+

7 Сите реки*+ течат во морето,+ а морето сепак не се преполнува.+ Реките одново се враќаат на своите врутоци и одново го започнуваат својот тек.+ 8 Сѐ е заморно,+ никој не може да го опише сето тоа. Окото не може да се нагледа,+ ниту увото може да се наслуша.+ 9 Она што било, пак ќе биде,+ и она што се правело, пак ќе се прави, и така, нема ништо ново под сонцето.+ 10 Има ли нешто за кое би можело да се рече: „Види, ова е ново“? Тоа веќе постои од дамнина.+ Она што постои, настанало пред нас.+ 11 Никој не се сеќава на луѓето од минатото, ниту, пак, некој ќе се сеќава на оние што ќе дојдат подоцна.+ А никој нема да се сеќава ниту на оние што ќе дојдат уште подоцна.+

12 Јас, кој го поучувам народот, станав цар на Израел во Ерусалим.+ 13 И го насочив срцето за да ја барам и да ја истражувам мудроста+ во сѐ што се прави под небото — сета таа мачна работа која Бог им ја дал на синовите човечки за да се занимаваат со неа.+ 14 Ги видов сите работи што се прават под сонцето,+ и гледај, сето тоа е суета и трчање по ветар.+

15 Она што е искривено, не може да се исправи,+ и она што го нема, не може да се изброи. 16 Во срцето+ си реков: „Ете, стекнав поголема мудрост од сите што беа пред мене во Ерусалим,+ и срцето мое виде многу мудрост и знаење“.+ 17 И го насочив срцето за да ја запознаам мудроста, а исто така и лудоста+ и безумството,+ но увидов дека и тоа е трчање по ветар.+ 18 Зашто, таму каде што има многу мудрост, има и многу јад,+ и кој го зголемува знаењето, ја зголемува болката.+