Vilcabamba — Waar de tijd lijkt stil te staan
Door Ontwaakt!-correspondent in Ecuador
AL DE hele geschiedenis door heeft de mens een hardnekkige maar vergeefse strijd gestreden tegen de ouderdom. Desondanks bestaat er ook thans een nog even sterk verlangen als vroeger om iets te horen over het verlengen van onze levensduur. Behoort u ook tot de grote meerderheid der mensen die hier graag iets over verneemt? Dan zult u stellig belangstellend zijn naar de bewoners van Vilcabamba, een bergdorp in zuidelijk Ecuador.
Ecuador is het land waar ik woon en al enige tijd had ik berichten gehoord over mensen in Vilcabamba die leeftijden zouden hebben van 100,120 en zelfs 140 jaar. Zou dat waar zijn? Toen het nieuws over dit dal en zijn bewoners zich tot andere landen verbreidde, kwamen vooraanstaande mensen Vilcabamba bezoeken. Toen ook mijn nieuwsgierigheid voldoende was gewekt, besloot ik er eveneens een kijkje te gaan nemen.
Vilcabamba en zijn bewoners
Om van de plaats waar ik woon in Vilcabamba te komen, moet men een uur over het Andes Gebergte vliegen en dan nog verscheidene uren reizen. Naarmate ik mijn bestemming naderde, merkte ik een aanzienlijke verandering in temperatuur. Het koele bergklimaat werd steeds zachter naarmate we verder daalden. De temperatuur te Vilcabamba zweeft het hele jaar door tussen de 18 en 20 graden. Natuurlijk gedijt er in zo’n klimaat een overvloed aan vegetatie. Alle soorten van groen sieren dit dal; bomen bedekken de berghellingen, terwijl er maïs, suikerriet, bananen en groenten worden verbouwd.
Van Vilcabamba zelf zult u bij de eerste aanblik niet onder de indruk komen, vooral niet als u uit de grote stad komt. Een rechte zandweg leidt naar het midden van het dorp. Er lopen maar weinig mensen; de meesten zijn aan het werk op hun lapje grond. De huizen zijn eenvoudig, vervaardigd van in de zon gedroogde stenen en voorzien van een typisch Spaans pannendak; de meeste hebben een vloer van louter aangestampte aarde.
Laten we eens kennis gaan maken met de oudste inwoner. Zijn naam is Arcangel Carpio, naar verluidt 126 jaar oud. Arcangel is een grote man met Europese gelaatstrekken. Zijn gezicht is voor een man van zijn leeftijd opmerkelijk vrij van rimpels. Het zijn eenvoudige gebeurtenissen die hij als herinnering ophaalt, de dagen bijvoorbeeld dat hij en zijn vader lange wandelingen door de bossen maakten op zoek naar bessen en wilde geiten om te melken.
Is Arcangels hoge leeftijd te danken aan een speciaal dieet? Kennelijk niet; hij houdt van gewone dingen zoals aardappelen, maïspap, bonen linzen en yuca’s (cassaveknollen). De bewoners van Vilcabamba hebben ook geregeld eieren, kaas en melk op hun menu staan, maar niet veel vlees. De levensstijl in Vilcabamba is evenals het voedsel eenvoudig. De werkdag begint bij zonsopgang en duurt tot de avondschemering, wanneer iedereen naar huis gaat om te rusten.
De oorzaak van de lange levensduur
Zoals ik al opmerkte, hoge leeftijden vormen hier in Vilcabamba een gewoon verschijnsel. Een verbazend hoog aantal van 16,4 percent van de bewoners is boven de zestig jaar, vergeleken met 4,6 percent voor de rest van het platteland in Ecuador.
Maar hoe betrouwbaar zijn de leeftijden van deze mensen? Een suppoost van het museum van Vilcabamba toonde mij met niet verholen trots oude kerkregisters waarop de geboortedatums van de bewoners stonden aangegeven. De in oud Spaans handschrift geschreven cijfers en letters waren nog leesbaar, maar het papier was vergeeld van ouderdom. Volgens inlichtingen van het Nationale Bureau voor de Statistiek van Ecuador over 1971 waren er in dat jaar 93 mensen in Vilcabamba met een leeftijd van tussen de 60 en 140 jaar. De oudste inwoner was op dat moment een man die uiteindelijk 140 jaar is geworden en in augustus 1972 is overleden.
Hoe komt het dat de bewoners van Vilcabamba zulke hoge leeftijden bereiken? Daarbij is een aantal factoren betrokken. Een van die factoren is toch wel duidelijk hun vredige manier van leven. Vette krantekoppen met wereldnieuws brengen hier geen opwinding. Slechts vijfenzeventig mensen in het hele dal schijnen volgens een recent onderzoek over een radio te beschikken. Deze mensen verrichten zware lichamelijke arbeid en hun voornaamste belangstelling gaat uit naar hun gezinsleven thuis.
Nog iets wat hun voedsel betreft, de bewoners van dit dal nemen maar weinig calorieën tot zich, gemiddeld 1200 kilocalorieën per dag, met 1360 als maximum. Zij eten ook elke dag vers fruit. Maar verder is hun voedsel heel gewoon. De oudere mensen roken en drinken met mate.
Het water is hier in Vilcabamba misschien nog een factor waaraan de lange levensduur van deze bergbewoners moet worden toegeschreven. Het water daalt hier van een hoogte van 2700 meter via de rivieren de Vilcabamba en de Chamba naar de Amazonestroom. Bij een recent geologisch onderzoek bleek dat de wateren van de Amazone „zuiverder zijn dan het meeste kraanwater in de Verenigde Staten”. Volgens het onderzoekrapport was op sommige plaatsen de chemische zuiverheid zelfs „bijna gelijk aan die van gedestilleerd water”.
Ook schone lucht schijnt een rol te spelen. Vilcabamba ligt aan het begin van de Amazonejungle. Eén geleerde heeft geschat dat 50 percent van de zuivere zuurstof die op aarde wordt geproduceerd, van dit immense woud afkomstig is.
Zonder twijfel is de erfelijkheid eveneens een belangrijke factor waardoor het lange leven van deze mensen wordt verklaard. De Encyclopædia Britannica zet uiteen: „Veroudering en levensduur zijn ten dele erfelijk bepaald. . . . de kinderen van lang levende ouders leven meestal langer dan die van kort levende ouders.” De curator van het museum bevestigde dit voor mij, opmerkend dat de ouders van oude bewoners volgens de archieven eveneens een lang leven hadden genoten.
Zelfs nog langer leven mogelijk
Mijn bezoek aan Vilcabamba gaf mij veel stof tot nadenken. Thans verkeren lang niet alle mensen in de gelukkige omstandigheid dat ze volop kunnen genieten van schone lucht, zuiver water en een stabiel, gematigd klimaat, maar kunnen we misschien toch iets van deze nederige en hard werkende mensen leren? Zou een rustiger levenswijze, gepaard met zware lichamelijke arbeid niet heel wat gezondheidsproblemen van de huidige geciviliseerde samenleving uit de weg ruimen?
Spoedig zal de gehele mensheid zich in langer leven kunnen verheugen dan welke bewoner van Vilcabamba ook. Maar niet door een toevlucht te zoeken in plaatsen als Vilcabamba. Hoe dan wel?
U zult in uw eigen exemplaar van de Schrift de troostrijke belofte aantreffen dat de mensheid spoedig voor altijd in volmaakte gezondheid op aarde zal wonen. De apostel Johannes schreef in Openbaring 21:3, 4: „Toen hoorde ik een luide stem, afkomstig van de troon, zeggen: ’Zie! De tent van God is bij de mensen . . . En hij zal elke traan uit hun ogen wegwissen, en de dood zal niet meer zijn, noch rouw, noch geschreeuw, noch pijn zal er meer zijn. De vroegere dingen zijn voorbijgegaan.’”
Klinkt dat u aantrekkelijk in de oren? Dan zal het u waarschijnlijk blij verrassen dat u in minder tijd dan het lezen van dit artikel u heeft gekost, kunt leren wat u als eerste moet doen om eeuwig leven te verwerven. De persoon die u dit tijdschrift heeft bezorgd, of een van de andere getuigen van Jehovah, zullen u dit graag aan de hand van uw eigen bijbel tonen. Waarom hen hier niet naar gevraagd?