Pytania czytelników
Dlaczego Jezusa nazwano „korzeniem” jego przodków, Jessego (Isajego) i Dawida, skoro jest ich potomkiem?
Słowo „korzeń” na ogół przywodzi na myśl fragment drzewa lub innej rośliny, który rozwija się wcześniej niż pień czy gałęzie. Mogłoby się więc wydawać, że to Jesse (albo jego syn Dawid) powinien być uznany za korzeń, z którego potem wyłonił się Jezus. W Księdze Izajasza 11:10 przepowiedziano jednak, że oczekiwany Mesjasz będzie „korzeniem Isajego”, a w Liście do Rzymian 15:12 odniesiono owo proroctwo do Jezusa Chrystusa. Później w Księdze Objawienia 5:5 nazwano go „Lwem, który jest z plemienia Judy, korzeniem Dawida” (NW). Określenia te mają swoje uzasadnienie.
Drzewa i inne rośliny często występują w Biblii jako symbole. Niekiedy odwołują się one do tego, że gdy nasienie kiełkuje i wzrasta, korzenie rozwijają się wcześniej niż konary, gałęzie czy owoce i są dla nich podporą. Na przykład w Księdze Izajasza 37:31 czytamy: „A pozostała przy życiu resztka domu Judy znowu zapuści korzenie w głąb i wyda owoc w górze” (Joba 14:8, 9; Izajasza 14:29, NW).
Jeżeli korzeń zostanie uszkodzony, ucierpi na tym całe drzewo (porównaj Mateusza 3:10; 13:6). Toteż w Księdze Malachiasza powiedziano: „Spali ich ten nadchodzący dzień, mówi Jahwe Zastępów, tak że nie pozostawi po nich ani korzenia, ani gałązki” (Malachiasza 3:19, BT). Łatwo zrozumieć, iż chodzi tu o całkowite zniszczenie. Miało to spotkać zarówno rodziców (korzenie), jak ich potomstwo (gałązki).a Słowa te podkreślają, że rodzice są odpowiedzialni za małe dzieci, których trwała pomyślność może zależeć od tego, czy rodzice cieszą się uznaniem Bożym (1 Koryntian 7:14).
Słowa użyte w Księdze Izajasza 37:31 i Malachiasza 3:19 nawiązują do tego, iż konary (oraz owoce na gałęziach) czerpią życiodajne soki z korzenia. Pomaga nam to zrozumieć, dlaczego Jezus jest „korzeniem Isajego” i „korzeniem Dawida”.
Jesse oraz Dawid byli cielesnymi przodkami Jezusa — korzeniami, których był odroślą bądź konarem. W Księdze Izajasza 11:1 napisano o Mesjaszu: „I wyrośnie różdżka z pnia Isajego, a pęd z jego korzeni wyda owoc”. Podobnie w Księdze Objawienia 22:16 Jezus nazwał siebie „potomkiem Dawida”. Jednakże powiedział też, że jest „korzeniem Dawida”. Dlaczego?
Jezus jest „korzeniem” Jessego i Dawida, ponieważ dzięki niemu trwa ich linia rodowa. Obecnie żaden człowiek nie może udowodnić, że pochodzi z plemienia Lewiego, Dana czy nawet Judy, ale linia rodowa Jessego i Dawida na pewno nie wygasła, gdyż Jezus żyje teraz w niebie (Mateusza 1:1-16; Rzymian 6:9).
Ponadto Jezus został niebiańskim Królem (Łukasza 1:32, 33; 19:12, 15; 1 Koryntian 15:25). Wpływa to nawet na stosunki między nim i jego przodkami. Dawid proroczo nazwał Jezusa swym Panem (Psalm 110:1; Dzieje 2:34-36).
Jezusowi Chrystusowi powierzono też urząd Sędziego. Podczas nadchodzącego Millennium również Jesse i Dawid skorzystają z wartości jego okupu. Ich życie na ziemi będzie uzależnione od Jezusa, usługującego w roli ich „Wieczystego Ojca” (Izajasza 9:6, NW).
A zatem chociaż Jezus wyłonił się z linii rodowej Jessego i Dawida, jego obecna pozycja oraz to, co uczyni w przyszłości, uzasadniają nazywanie go „korzeniem Isajego” i „korzeniem Dawida”.
[Przypis]
a Podobnym językiem posłużono się w starożytnym fenickim napisie nagrobnym. O osobach, które otworzyłyby grobowiec, czytamy: „Oby nie mieli ani korzenia w dole, ani owoców w górze” (Vetus Testamentum, kwiecień 1961).
[Prawa własności do ilustracji, strona 31]
Pictorial Archive (Near Eastern History) Est.