Psalmi

38 O Jehova, mos më korrigjo gjithë zemërim,

mos më ndreq me tërbim!+

 2 Se shigjetat e tua thellë më kanë shpuar

e dora jote mbi mua ka rënduar.+

 3 Prej indinjatës sate, asnjë grimë të shëndetshme në trup s’kam;*

prej mëkatit tim, kockat paqe s’më gjejnë,+

 4 sepse fajet si re të zeza mbi kokë më janë grumbulluar,+

si një barrë e rëndë, e tepërt për ta përballuar.

 5 Nga kjo marrëzi imja

plagët më janë qelbëzuar dhe kundërmojnë.

 6 Jam i brengosur e zemra më ka lëshuar,

gjithë ditën e ditës endem i trishtuar.

 7 Digjem zjarr përbrenda*

e grimë të shëndetshme në trup s’kam.+

 8 Jam mpirë i tëri e ndihem krejt i dërrmuar,

ulërij nga rënkimet e kësaj zemre të copëtuar.

 9 Çdo dëshirë timen, o Jehova, ti e sheh,

psherëtimat e mia prej teje, jo, unë s’i fsheh.

10 Zemra më gulçon e fuqitë më kanë shteruar,

kjo dritë e syve të mi krejt është shuar.+

11 Prej plagëve të mia, të njohur e shokë më mënjanojnë,

miqtë e ngushtë larg më qëndrojnë.

12 Gracka më ngrenë ata që jetën duan të më marrin;

ata që mundohen të më bëjnë keq, flasin për të më rrënuar+

e gjithë ditën e ditës gjithfarë marifetesh rrinë duke sajuar.

13 Por unë i mbyll veshët, sikur shurdh të isha;+

një fjalë nuk e them, si gojë të mos kisha.+

14 Jam bërë si ai që nuk dëgjon,

që fjalë s’i del nga goja e veten s’e mbron,

15 se ty, o Jehova, të prita për ndihmë,+

e ti m’u përgjigje, o Jehova, Perëndia im.+

16 Unë thashë: «Për të keqen time, mos gëzofshin,

në më shkaftë këmba, veten mos e lartësofshin.»

17 Se gati-gati përdhe u shemba,

më kishte mbërthyer e s’më lëshonte dhembja.+

18 Mëkati im shpirtin ma mundonte,+

ndaj fajin tim e rrëfeva.+

19 Por të gjallë e të fuqishëm janë armiqtë e mi,*

ata që më urrejnë pa shkak, janë shtuar pa kufi.

20 Të mirën me të keqe ma shpërblyen,

pse përpiqesha të bëja të mirën, kundër meje u kthyen.

21 Mos më braktis, o Jehova,

mos më rri larg, o Perëndia im!+

22 Nxito të më ndihmosh,

o Jehova, shpëtimi im!+