Proverbat

 2 Në vendet e larta+ përgjatë rrugës,

në kryqëzime, zë vend mençuria.

 3 Pranë portave të qytetit, në prag të dyerve,

vazhdon të thërrasë fort:+

 4 «Ty po të thërras, o popull,

zëri im u drejtohet të gjithëve.*

 6 Dëgjoni, sepse ajo që them, është e rëndësishme,

dhe buzët e mia thonë atë që është e drejtë.

 7 Goja ime e pëshpërit ëmbël të vërtetën,

dhe buzët e mia e urrejnë ligësinë.

 8 Gjithë fjalët e gojës sime janë të drejta,

asnjë prej tyre nuk është e shtrembër a dredharake.

 9 Ato janë të qarta për këdo që ka aftësi dalluese,

janë të drejta për ata që kanë fituar njohuri.

10 Zgjidhni disiplinën time në vend të argjendit,

zgjidhni njohurinë në vend të arit më të mirë,+

11 sepse mençuria është më e mirë se koralet*

dhe çdo gjë e dëshirueshme nuk krahasohet dot me të.

12 Unë, mençuria, banoj bashkë me mendjemprehtësinë;

kam fituar njohuri dhe kam mësuar aftësinë për të menduar mirë.+

14 Unë mund të jap këshilla të mira dhe jam praktike,+

kam aftësi për të kuptuar+ dhe forcë.+

15 Falë meje, mbretërit vazhdojnë të mbretërojnë

dhe zyrtarët e lartë dekretojnë ligje të drejta.+

16 Falë meje, princat vazhdojnë të sundojnë

dhe fisnikët gjykojnë me drejtësi.

17 I dua ata që më duan,

dhe ata që më kërkojnë, do të më gjejnë.+

18 Pasuritë dhe lavdia janë me mua,

pasuritë e pashtershme* dhe drejtësia.

19 Fryti im është më i mirë se ari, madje edhe se ari i rafinuar,

dhe dhuratat e mia janë më të mira se argjendi i zgjedhur.+

20 Unë eci në shtegun e ndershmërisë,

mes shtigjeve të drejtësisë.

21 Atyre që më duan, u jap një trashëgimi të pasur

dhe ua mbush depot plot e përplot.

22 Jehovai më bëri, dhe unë jam fillimi i krijimit të tij,+

arritja e tij më e hershme, që në lashtësi.+

23 Ai më dha një pozitë të nderuar që në lashtësi,*+

që nga fillimi, shumë kohë më parë se toka.+

24 Unë erdha në dritë* kur nuk kishte ujëra të thella,+

kur asnjë burim uji nuk gufonte.

25 Erdha në dritë para se të vendoseshin malet,

para se të ishin kodrat,

26 kur ai ende s’kishte bërë tokën,

fushat e saj a plisat e parë të dheut.

27 Kur ai bëri qiejt,+ unë isha atje;

kur përcaktoi horizontin* mbi sipërfaqen e ujërave,+

28 kur vendosi* retë atje lart,

kur bëri burimet e ujërave të thella,

29 kur nxori një dekret për detin,

që ujërat të mos shkonin përtej asaj që urdhëroi ai,+

kur hodhi themelet e tokës,

30 unë isha përkrah tij si një kryemjeshtër.+

Ditë pas dite isha kënaqësia e tij më e madhe,+

dhe unë gëzohesha në prani të tij gjithë kohës;+

31 gëzohesha me tokën, të cilën e bëri që të banohej,

dhe kisha veçanërisht për zemër bijtë e njerëzve.*

32 E tani, më dëgjoni bijtë e mi;

po, të lumtur janë ata që ecin në udhët e mia.

33 Vërjani veshin disiplinës+ e bëhuni të mençur;

mos e lini kurrë pas dore.

34 Lum njeriu që më dëgjon,

që vjen herët* në derën time, ditë pas dite,

dhe pret te hyrja e shtëpisë sime.

35 Vërtet, ai që më gjen, do të gjejë jetë+

e do të fitojë pëlqimin e Jehovait.

36 Por ai që më shpërfill, i bën dëm vetes,*

dhe ata që më urrejnë, duan vdekjen.»+