Zanafilla

27 Tani, kur ishte i moshuar dhe e kishin lënë sytë, Isaku thirri Esaun,+ djalin e madh, dhe i tha: «Biri im!» Ky ia ktheu: «Këtu jam.» 2 Ai vazhdoi: «Tani jam plak dhe nuk e di kur do të më vijë vdekja. 3 Të lutem, merr armët, kukurën me shigjeta* dhe harkun, shko në fushë e kap gjah për mua.+ 4 Pastaj bëmë atë gjellën e shijshme që më pëlqen dhe ma sill që ta ha. Atëherë do të të bekoj* para se të vdes.»

5 Mirëpo Rebeka po dëgjonte kur Isaku po fliste me Esaun, të birin. Pastaj Esau doli në fushë që të zinte gjah dhe t’ia sillte.+ 6 Kurse Rebeka i tha të birit, Jakobit:+ «Sapo dëgjova babanë tënd që po fliste me Esaun, vëllanë tënd, e po i thoshte: 7 ‘Më sill ca gjah dhe më bëj një gjellë të shijshme që ta ha. Atëherë do të të bekoj në sy të Jehovait, para se të vdes.’+ 8 Prandaj biri im, më dëgjo me vëmendje dhe bëj si po të them.+ 9 Të lutem, merr dy keca të njomë, më të mirët e kopesë, dhe m’i sill që t’i bëj babait tënd një gjellë të shijshme, ashtu siç i pëlqen. 10 Pastaj çoja ta hajë e atëherë ai do të të bekojë para se të vdesë.»

11 Jakobi i tha nënës, Rebekës: «Por vëllai im, Esau, është leshtor,+ kurse unë jo. 12 Po sikur im atë të më prekë?+ Atëherë do të duket sikur po e vë në lojë dhe do të marr një mallkim e jo një bekim.» 13 E ëma ia ktheu: «Ai mallkim rëntë mbi mua, biri im! Vetëm bëj si të thashë, shko e m’i merr kecat.»+ 14 Atëherë ai shkoi, i mori e ia solli nënës së vet, dhe ajo bëri një gjellë të shijshme, ashtu siç i pëlqente babait të tij. 15 Pastaj Rebeka mori rrobat më të mira të Esaut, djalit të madh, që ajo i kishte në tendë, dhe ia veshi Jakobit, djalit të vogël.+ 16 I vuri edhe lëkurët e kecave në duar e në qafë, te pjesa që s’kishte qime.+ 17 Pastaj i dha Jakobit, të birit, gjellën e shijshme dhe bukën që kishte bërë.+

18 Kështu ai shkoi tek i ati dhe i tha: «O atë!» Ky ia ktheu: «Urdhëro. Cili je ti, biri im?» 19 Jakobi i tha të atit: «Jam Esau, i parëlinduri yt.+ Bëra si më the. Të lutem, ngrihu të hash pak nga gjahu im, e kështu të më bekosh.»*+ 20 Atëherë Isaku i tha të birit: «Si e gjete kaq shpejt, biri im?» Ai ia ktheu: «Jehovai, Perëndia yt, ma solli.» 21 Dhe Isaku i tha Jakobit: «Eja më pranë, të lutem, që të të prek e të di nëse ti je vërtet im bir, Esau.»+ 22 Kështu Jakobi iu afrua të atit, Isakut, i cili e preku dhe pastaj tha: «Zëri është i Jakobit, por duart janë të Esaut.»+ 23 Ai nuk e njohu sepse duart e tij ishin leshtore, si duart e të vëllait, Esaut, prandaj e bekoi.+

24 Pastaj i tha: «A je vërtet im bir, Esau?» Ky i tha: «Unë jam.» 25 Kështu Isaku i tha: «Më sill ca nga gjahu që të ha, biri im, pastaj do të të bekoj.»* Jakobi ia afroi të atit dhe ai hëngri. I solli edhe verë dhe ai piu. 26 Atëherë Isaku, i ati, i tha: «Të lutem, biri im, afrohu dhe më puth.»+ 27 Kështu ai iu afrua, Isaku e puthi dhe ndjeu aromën e rrobave të tij,+ pastaj e bekoi dhe tha:

«Ja, aroma e tim biri është si aroma e fushës, që Jehovai e ka bekuar. 28 Perëndia i vërtetë të dhëntë vesën e qiejve,+ toka pjellore,+ drithë me bollëk dhe verë të re!+ 29 Popujt të shërbefshin dhe kombet u përkulshin para teje! Qofsh zotëri mbi vëllezërit e tu dhe u përkulshin para teje bijtë e nënës sate!+ Mallkuar qoftë kush të mallkon dhe bekuar qoftë kush të bekon!»+

30 Isaku sapo e kishte bekuar Jakobin, dhe Jakobi sapo ishte larguar nga Isaku, i ati, kur Esau u kthye nga gjuetia.+ 31 Edhe ai bëri një gjellë të shijshme, ia çoi të atit dhe i tha: «Ngrihu, o atë, dhe ha pak nga gjahu i djalit tënd, e kështu më beko.»* 32 Isaku ia ktheu: «Cili je ti?» Ai i tha: «Jam yt bir, i parëlinduri yt, Esau.»+ 33 Isaku u trondit, filloi të dridhej fort dhe tha: «Po cili ishte ai që shkoi për gjah dhe ma solli? Unë hëngra para se të vije ti dhe e bekova, prandaj ai me siguri do të bekohet!»

34 Kur dëgjoi fjalët e të atit, Esau filloi të ulëriste me sa t’i hante zëri e gjithë hidhërim. Pastaj i tha: «Më beko, më beko edhe mua, o atë!»+ 35 Por ai ia ktheu: «Yt vëlla erdhi dhe më mashtroi për të marrë bekimin që doja të të jepja ty.» 36 Esau i tha: «Nuk është quajtur më kot Jakob!* Dy herë ma ka zënë vendin!+ Tashmë më ka marrë të drejtën e të parëlindurit+ dhe tani më mori edhe bekimin!»+ Pastaj shtoi: «A nuk ke ruajtur një bekim edhe për mua?» 37 Por Isaku iu përgjigj Esaut: «Ja, e caktova zotëri mbi ty+ dhe gjithë vëllezërit ia dhashë si shërbëtorë. I sigurova drithë dhe verë të re.+ Ç’gjë tjetër më ka mbetur që të bëj për ty, biri im?»

38 Atëherë Esau i tha: «Vetëm një bekim ke, o atë? Më beko, o atë, më beko edhe mua!» Pastaj bërtiti fort dhe shpërtheu në lot.+ 39 Isaku, i ati, iu përgjigj:

«Ja, vendbanimi yt do të jetë larg tokës pjellore dhe larg vesës së qiejve.+ 40 Do të jetosh me anë të shpatës+ dhe do t’i shërbesh vëllait tënd.+ Por kur të të mërzitet shpirti, ke për ta thyer nga qafa zgjedhën e tij.»+

41 Megjithatë Esau ushqente mëri kundër Jakobit, për shkak të bekimit që i kishte dhënë i ati,+ dhe bluante në mendje: «Koha që do të mbajmë zi për babanë, po afrohet.+ Pastaj do ta vras Jakobin, tim vëlla.» 42 Kur ia treguan Rebekës atë që kishte ndër mend Esau, djali i madh, ajo thirri menjëherë Jakobin, djalin e vogël, dhe i tha: «Ja, vëllai yt, Esau, ka ndër mend të të vrasë që të marrë hak.* 43 Prandaj, biri im, bëj si po të them. Ngrihu dhe mbathja te Labani, vëllai im, në Haran.+ 44 Rri me të për ca kohë, derisa vëllait tënd t’i bjerë tërbimi, 45 derisa t’i kalojë zemërimi dhe të harrojë ç’i bëre. Unë do të të çoj fjalë, që të vish që andej. Pse t’ju humbas të dyve në një ditë?»

46 Pas kësaj Rebeka i thoshte Isakut: «Më është neveritur jeta nga bijat e Hethit.+ Sikur Jakobi të marrë për grua ndonjë nga bijat e Hethit, një nga këto bijat e vendit, ç’ta dua jetën?!»+