Danieli

5 Sa për mbretin Belshazar,+ ai shtroi një gosti të madhe për një mijë nga fisnikët e tij dhe po pinte verë në prani të tyre.+ 2 Nën ndikimin e verës, Belshazari dha urdhër të sillnin enët prej ari e argjendi, të cilat Nabukodonosori, ati i tij, i kishte marrë nga tempulli në Jerusalem,+ që mbreti me fisnikët e tij, konkubinat* e shemrat, të pinin me to. 3 Atëherë i sollën enët prej ari që kishin marrë nga tempulli, nga shtëpia e Perëndisë në Jerusalem, e me to pinë mbreti me fisnikët e tij, konkubinat e shemrat. 4 Pinë verë dhe lëvduan perënditë prej ari e prej argjendi, prej bakri, prej hekuri, prej druri e prej guri.

5 Tamam në atë çast, u shfaqën gishtat e dorës së një njeriu dhe filluan të shkruanin në suvanë e murit të pallatit të mbretit, përballë shandanit; mbreti shihte kurrizin e dorës ndërsa po shkruante. 6 Atëherë mbreti u pre në fytyrë,* mendimet po e tmerronin, këllqet iu drodhën+ dhe gjunjët po i përplaseshin me njëri-tjetrin.

7 Mbreti thirri me zë të lartë që t’i sillnin ndjellësit e frymërave, kaldeasit* dhe astrologët.+ Ai u tha të mençurve të Babilonisë: «Kushdo që e lexon shkrimin dhe ma interpreton, do të vishet me rroba në ngjyrë të purpurt,* do t’i vënë në qafë një varëse ari+ dhe do të sundojë si i treti në mbretëri.»+

8 Atëherë të gjithë të mençurit e mbretit erdhën, por nuk ishin në gjendje as ta lexonin shkrimin, as t’ia interpretonin mbretit.+ 9 Prandaj mbreti Belshazar u tremb shumë dhe u pre në fytyrë; edhe fisnikët e tij ishin hutuar fare.+

10 Kur mori vesh fjalët e mbretit dhe të fisnikëve të tij, mbretëresha hyri në sallonin e gostisë dhe tha: «Jetofsh përjetë, o mbret! Mos u tmerro nga mendimet e tua dhe mos u pre në fytyrë. 11 Në mbretërinë tënde është një njeri* që ka frymën e perëndive të shenjta. Në ditët e atit tënd, ai kishte ndriçim, gjykim të thellë dhe mençuri, si mençuria e perëndive.+ Mbreti Nabukodonosor, ati yt, e caktoi si kreun e priftërinjve që merreshin me magji, të ndjellësve të frymërave, të kaldeasve* e të astrologëve.+ Po, o mbret, kështu bëri ati yt, 12 sepse Danieli, të cilin mbreti e quajti Belteshazar,+ ishte jashtëzakonisht i mençur, si edhe kishte njohuri e gjykim të thellë për të interpretuar ëndrrat, për të shpjeguar gjëegjëzat e për të zgjidhur çështje të koklavitura.*+ Tani, le të thërrasim Danielin dhe ai do të ta tregojë interpretimin.»

13 Prandaj e sollën Danielin përpara mbretit, që e pyeti: «A je ti Danieli, nga të mërguarit e Judës+ që ati im, mbreti, solli nga Juda?+ 14 Kam dëgjuar se ti ke frymën e perëndive,+ ndriçim, gjykim të thellë dhe mençuri të jashtëzakonshme.+ 15 Kur më sollën të mençurit dhe ndjellësit e frymërave, që të lexojnë këtë shkrim e të ma interpretojnë, ata nuk ishin në gjendje të ma interpretonin mesazhin.+ 16 Megjithatë kam dëgjuar se ti je në gjendje të bësh interpretime+ e të zgjidhësh çështje të koklavitura.* Tani, nëse je vërtet në gjendje ta lexosh shkrimin e të ma interpretosh, do të vishesh me rroba në ngjyrë të purpurt, do të të vënë në qafë një varëse ari dhe do të sundosh si i treti në mbretëri.»+

17 Atëherë Danieli iu përgjigj mbretit: «Dhuratat mbaji për vete dhe peshqeshet jepua të tjerëve. Megjithatë, unë do t’ia lexoj mbretit shkrimin dhe do t’ia interpretoj. 18 O mbret, Nabukodonosorit, atit tënd, Perëndia Më i Lartë i dha mbretërinë, madhështinë, nderimin dhe shkëlqimin.+ 19 Për shkak të madhështisë që i dha Ai, gjithë popujt, kombet dhe gjuhët dridheshin nga frika para atit tënd,+ se ai vriste e linte gjallë kë të donte, lartësonte e poshtëronte kë të donte.+ 20 Por, kur zemra iu bë fodulle dhe shfaqi një frymë kokëfortë, aq sa i kaloi caqet me arrogancë,+ e rrëzuan nga froni i mbretërisë dhe lavdia iu hoq. 21 E përzunë nga njerëzit, zemra iu bë si zemra e një kafshe dhe jetonte me gomarët e egër. I jepnin të hante bar si demave, dhe trupin ia lagte vesa e qiejve, derisa kuptoi se Perëndia Më i Lartë është Sovran në mbretërinë e njerëzve dhe vendos në krye të saj kë të dojë.+

22 Por ti, o Belshazar, biri i tij, edhe pse e dije gjithë këtë, nuk e përule zemrën. 23 Përkundrazi ke ngritur krye kundër Zotërisë së qiejve+ dhe ke kërkuar që të sjellin enët e shtëpisë së tij.+ Pastaj bashkë me fisnikët e tu, konkubinat e shemrat, pive verë me to dhe lëvdove perëndi prej ari, argjendi, bakri, hekuri, druri e guri, perëndi që as shohin, as dëgjojnë e as dinë gjë.+ Por nuk ke lëvduar Perëndinë, në dorë të të cilit është fryma jote+ dhe të gjitha udhët e tua. 24 Prandaj, ai dërgoi këtë dorë, e cila shkroi këtë shkrim.+ 25 Ja çfarë është shkruar: MÉNE, MÉNE, TÉKEL dhe PÁRSIN.

26 Ja dhe interpretimi i fjalëve: MÉNE​—Perëndia i ka numëruar ditët e mbretërisë sate dhe i ka dhënë fund.+

27 TÉKEL​—ti je peshuar në kandar dhe ke dalë mangët.

28 PÉRES​—mbretëria jote është ndarë dhe u është dhënë medëve dhe persëve.»+

29 Atëherë, me urdhër të Belshazarit, Danielin e veshën me rroba në ngjyrë të purpurt, i vunë një varëse ari rreth qafës dhe deklaruan se do të bëhej sundimtari i tretë në mbretëri.+

30 Po atë natë, Belshazari, mbreti kaldeas, u vra,+ 31 dhe Dari,+ medi, mori mbretërinë kur ishte rreth 62 vjeç.