Sipas Lukës
14 Në një rast tjetër, Jezui hyri në shtëpinë e njërit nga krerët e farisenjve për të ngrënë në Sabat dhe të pranishmit s’ia ndanin sytë. 2 Kur ja, atje i doli përpara një njeri që vuante nga hidropizia.* 3 Atëherë Jezui i pyeti ata që e njihnin mirë Ligjin dhe farisenjtë: «A është e ligjshme të shërosh në Sabat?»+ 4 Por ata nuk folën fare. Prandaj ai e kapi për dore atë njeri, e shëroi dhe e la të shkonte. 5 Pastaj i pyeti ata: «Kush nga ju, po t’i binte në pus i biri ose demi+ ditën e Sabatit, nuk do ta nxirrte menjëherë?»+ 6 Ata nuk kishin ç’t’i thoshin.
7 Kur vuri re se të ftuarit po zgjidhnin për vete kryet e vendit,+ u tregoi këtë ilustrim: 8 «Kur dikush të fton në dasmë, mos u shtro në krye të vendit,+ se mund të ketë ftuar një tjetër më të rëndësishëm se ti. 9 Përndryshe, ai që ju ftoi të dyve, do të vijë e do të të thotë: ‘Liroja vendin këtij.’ Atëherë do të zësh vendin e fundit i turpëruar. 10 Por, kur të jesh mysafir, shko dhe ulu në vendin e fundit, që mikpritësi të të thotë kur të vijë: ‘Miku im, urdhëro më lart!’ Atëherë do të nderohesh në sytë e gjithë mysafirëve të tjerë,+ 11 sepse kushdo që e lartëson veten, do të përulet, dhe kushdo që e përul veten, do të lartësohet.»+
12 Pastaj i tha edhe atij që e kishte ftuar: «Kur të shtrosh ndonjë drekë a darkë, mos thirr miqtë, vëllezërit, farefisin ose fqinjët e pasur, se mbase një ditë edhe ata të ftojnë, dhe kështu ta shpërblejnë. 13 Por, kur të shtrosh një banket, fto të varfrit, sakatët, të çalët dhe të verbrit.+ 14 Atëherë do të jesh i lumtur, ngaqë ata s’kanë me se të ta shpërblejnë, sepse do të shpërblehesh në ringjalljen+ e të drejtëve.»
15 Me të dëgjuar këto fjalë, një nga mysafirët i tha: «Lum ai që ha* në Mbretërinë e Perëndisë!»
16 Jezui i tha: «Një njeri shtroi një banket të madh+ dhe ftoi shumë veta. 17 Kur erdhi ora e darkës, dërgoi skllavin e vet që t’u thoshte mysafirëve: ‘Urdhëroni brenda, sepse gjithçka është gati!’ 18 Por të gjithë filluan të nxirrnin justifikime.+ I pari i tha: ‘Bleva një arë dhe më duhet të iki ta shoh. Të lutem, të më falësh!’ 19 Tjetri i tha: ‘Bleva pesë çifte qesh dhe po shkoj t’i vë në punë e t’i provoj. Të lutem, të më falësh!’+ 20 Një tjetër akoma i tha: ‘Sapo u martova, prandaj nuk vij dot.’ 21 Kështu skllavi vajti te zotëria dhe ia tregoi të gjitha. Atëherë i zoti i shtëpisë u zemërua dhe i tha skllavit: ‘Dil shpejt nëpër rrugët kryesore e rrugicat e qytetit, dhe sill këtu të varfrit, sakatët, të verbrit e të çalët.’ 22 Më vonë skllavi tha: ‘Zotëri, bëra si më urdhërove, por akoma ka vend.’ 23 Zotëria ia ktheu: ‘Dil nëpër rrugët e rrugicat jashtë qytetit dhe detyroji njerëzit të vijnë, që shtëpia të mbushet plot,+ 24 sepse unë po ju them: asnjë nga ata që ishin ftuar, nuk do ta shijojë banketin që shtrova.’»+
25 Tani, turma të mëdha po ndiqnin Jezuin teksa po udhëtonte. Ai u kthye dhe u tha: 26 «Nëse dikush vjen tek unë dhe nuk urren* babanë, nënën, gruan, fëmijët, vëllezërit, motrat, po, madje edhe jetën* e vet,+ nuk mund të jetë dishepulli im.+ 27 Ai që nuk e mban shtyllën e vet të torturës* dhe nuk vjen pas meje, nuk mund të jetë dishepulli im.+ 28 Për shembull, kush nga ju, kur dëshiron të ndërtojë një kullë, nuk ulet më parë që të llogaritë shpenzimet për të parë nëse ka mjaftueshëm për ta përfunduar? 29 Përndryshe mund t’i hedhë themelet, por mund të mos jetë në gjendje ta mbarojë. Atëherë të gjithë do ta shohin e do të fillojnë ta tallin dhe t’i thonë: 30 ‘Ky njeri nisi të ndërtonte, por nuk ishte në gjendje ta mbaronte.’ 31 Ose, kush është ai mbret që, kur është në luftë, nuk ulet më parë me këshilltarët e vet për të parë nëse është në gjendje t’i bëjë ballë me 10.000 trupa mbretit kundërshtar që marshon me 20.000 trupa? 32 Në të vërtetë, nëse nuk i bën dot ballë, ai dërgon një delegacion ambasadorësh dhe kërkon paqe ndërkohë që tjetri është ende larg. 33 Po njësoj, të jeni të sigurt se asnjë nga ju që nuk ndahet* nga gjithë zotërimet e veta, nuk mund të jetë dishepulli im.+
34 Sigurisht që kripa është e mirë. Mirëpo, nëse ajo e humbet kripësinë, si do t’i ndreqet shija?+ 35 Ajo s’vlen as për t’u hedhur përdhe, as për t’u përdorur si pleh, por për t’u flakur. Kush ka veshë, le të dëgjojë.»+