KITABU CHA NNE
(Zaburi 90-106)
Sala ya Musa, mtu wa Mungu wa kweli.+
90 Ee Yehova, umekuwa makao yetu+ katika vizazi vyote.
2 Kabla milima haijazaliwa
Au kabla hujaiumba dunia na nchi inayozaa,+
Tangu milele hadi milele, wewe ni Mungu.+
3 Unamfanya mwanadamu anayeweza kufa arudi mavumbini;
Unasema: “Rudini, enyi wanadamu.”+
4 Kwa maana miaka elfu moja machoni pako ni kama siku ya jana ambayo tayari imepita,+
Kama kesha moja tu la usiku.
5 Unawafagilia mbali;+ wanakuwa kama usingizi tu;
Asubuhi, wao ni kama majani yanayochipuka.+
6 Asubuhi yanachanua maua na kusitawi,
Lakini ifikapo jioni yamenyauka na kukauka.+
7 Kwa maana tumemezwa na hasira yako+
Na kutishwa na ghadhabu yako.
8 Unayaweka makosa yetu mbele zako;+
Siri zetu zinafichuliwa na nuru ya uso wako.+
9 Siku zetu zinadidimia kwa sababu ya ghadhabu yako;
Na miaka yetu hufikia kikomo kama mnong’ono.
10 Urefu wa maisha yetu ni miaka 70,
Au miaka 80+ ikiwa mtu ana nguvu za pekee.
Lakini imejaa taabu na huzuni;
Nayo hupita haraka, nasi hutokomea.+
11 Ni nani anayeweza kuelewa nguvu za hasira yako?
Ghadhabu yako ni kubwa kama hofu unayostahili kuonyeshwa.+
12 Tufundishe jinsi ya kuhesabu siku zetu+
Ili tupate moyo wa hekima.
13 Rudi, Ee Yehova!+ Hali hiyo itadumu mpaka lini?+
Wahurumie watumishi wako.+
14 Tushibishe asubuhi kwa upendo wako mshikamanifu,+
Ili tupaze sauti kwa shangwe na kushangilia+ siku zetu zote.
15 Tufanye tushangilie kulingana na siku ambazo umetutesa,+
Kwa kadiri ya miaka mingi tuliyopata msiba.+
16 Watumishi wako na waone utendaji wako,
Na wana wao waone fahari yako.+
17 Kibali chako, Ee Yehova Mungu wetu, na kiwe juu yetu;
Na uifanikishe kazi ya mikono yetu.
Naam, ifanikishe kazi ya mikono yetu.+