சங்கீதம்
ஒரு நினைப்பூட்டுதலாக* தாவீது பாடிய சங்கீதம்.
3 உங்கள் கோபத்தால் என் உடல் முழுவதும் ரணமாக இருக்கிறது.
நான் பாவம் செய்ததால் நிம்மதி இல்லாமல் தவிக்கிறேன்.*+
4 என்னுடைய குற்றங்கள் என் தலைக்குமேல் குவிந்திருக்கின்றன.+
பாரமான சுமைபோல் என்னை அழுத்துகின்றன.
என்னால் தாங்கிக்கொள்ளவே முடியவில்லை.
5 என்னுடைய முட்டாள்தனத்தால்
என் உடம்பிலுள்ள புண்கள் சீழ்பிடித்து நாற்றமெடுக்கின்றன.
6 வேதனையில் துடிக்கிறேன், மிகவும் நொந்துபோய் இருக்கிறேன்.
நாள் முழுவதும் சோகமாக நடமாடுகிறேன்.
8 நான் உணர்ச்சியற்றவன்போல் ஆகிவிட்டேன், நொறுங்கிப்போய்விட்டேன்.
வேதனை என் நெஞ்சைப் பிழிவதால் சத்தமாக முனகுகிறேன்.
9 யெகோவாவே, என்னுடைய எல்லா ஆசைகளும் உங்களுக்குத் தெரியும்.
நான் வேதனையில் பெருமூச்சு விடுவதும் உங்களுக்குத் தெரியும்.
10 என்னுடைய நெஞ்சு படபடக்கிறது, என்னுடைய சக்தியெல்லாம் போய்விட்டது.
என்னுடைய கண்கள் ஒளி இழந்துவிட்டன.+
11 என்னுடைய புண்களைப் பார்த்து நண்பர்களும் நெருக்கமானவர்களும்
என்னைவிட்டு ஒதுங்கிப் போகிறார்கள்.
உயிர் நண்பர்கள்கூட விலகிப் போகிறார்கள்.
12 என்னைத் தீர்த்துக்கட்ட நினைக்கிறவர்கள் எனக்குக் கண்ணிகளை வைக்கிறார்கள்.
எனக்குத் தீங்கு செய்ய நினைக்கிறவர்கள் எனக்கு எதிராகப் பேசுகிறார்கள்.+
நாள் முழுக்க அவர்கள் வாயிலிருந்து பொய்யும் புரட்டும்தான் வருகிறது.
13 ஆனால், நான் செவிடனைப் போல எதையும் கேட்காமல் இருக்கிறேன்.+
ஊமையனைப் போல வாய் திறக்காமல் இருக்கிறேன்.+
14 காது கேட்காதவனைப் போல நான் ஆகிவிட்டேன்.
எதிர்த்து வாதாட முடியாதவனைப் போல ஆகிவிட்டேன்.
15 யெகோவாவே, உங்களுக்காகத்தான் காத்திருந்தேன்.+
என் கடவுளாகிய யெகோவாவே, நீங்கள் எனக்குப் பதில் கொடுத்தீர்கள்.+
16 நான் உங்களிடம், “எதிரிகள் என்னைப் பார்த்துக் கைகொட்டிச் சிரிக்க விடாதீர்கள்.
எனக்கு அடிசறுக்குவதைப் பார்த்து அவர்கள் ஆணவமடைய விடாதீர்கள்” என்று சொல்லியிருந்தேன்.
19 ஆனால், என் எதிரிகள் துடிப்பும் வலிமையும் உள்ளவர்களாக இருக்கிறார்கள்.*
காரணமே இல்லாமல் என்னைப் பகைக்கிறவர்கள் ஏராளமாகப் பெருகிவிட்டார்கள்.
20 நான் நல்லது செய்தேன், ஆனால் அவர்கள் எனக்குக் கெட்டதுதான் செய்தார்கள்.
நான் நல்ல வழியில் போனதால் என்னை எதிர்த்தார்கள்.
21 யெகோவாவே, என்னைக் கைவிட்டு விடாதீர்கள்.
கடவுளே, என்னைவிட்டுத் தூரமாக நிற்காதீர்கள்.+