38 дар миёни халқҳо нобуд мешавед+ ва замини душманонатон шуморо фурӯ мебарад. 39 Бақияи шумо аз сабаби гуноҳатон дар замини душманонатон пӯсида мемурад.+ Бале, онҳо аз сабаби гуноҳҳои падаронашон пӯсида мемуранд.+

7 ман Исроилро аз замине, ки ба онҳо додаам, решакан мекунам+ ва хонаеро, ки ба номи худ муқаддас гардондаам, аз пеши назарам дур месозам+ ва Исроил гапи даҳани мардум* ва хандахариши ҳамаи халқҳо мешавад.+ 8 Ин хона харобазор мешавад.+ Ҳар касе, ки аз пеши он гузарад, ҳайрон шуда ҳуштак мезанад ва мегӯяд: “Чаро Яҳува бо ин замин ва ин хона чунин кард?”+ 9 Он гоҳ хоҳанд гуфт: “Чунки онҳо Худояшон Яҳуваро, ки бобоёнашонро аз замини Миср берун оварда буд, тарк карда, аз пайи худоёни дигар шуданд ва ба онҳо саҷда карда хизмат намуданд. Ана барои ҳамин Яҳува ҳамаи ин балоҳоро ба сарашон овардааст”».+

9 Ман бар сари онҳо мусибате меорам, ки ҳама мамлакатҳои рӯйи замин ҳоли зорашонро дида, ба даҳшат оянд+ ва, дар ҳар ҷое ки онҳоро пароканда созам,+ шарманда, гапи даҳони мардум, хандахариш ва лаънатзада+ шаванд.