15 Он гоҳ фарисиён рафта, забон як карданд, ки дар сухани Исо айбе ёбанд.+ 16 Бинобар ин шогирдони худро ҳамроҳи тарафдорони Ҳиродус назди ӯ фиристоданд+ ва онҳо гуфтанд: «Эй Устод, мо медонем, ки ту шахси ростқавл ҳастӣ ва дар бораи Худо ростиро таълим медиҳӣ. Ту ба ҳеҷ кас хушомад намекунӣ, зеро барои ту мансабу мартабаи одам аҳамияте надорад. 17 Пас, ба мо бигӯ: ба фикри ту, ба қайсар* андози сарикасӣ супоридан равост ё не?» 18 Исо нияти бади онҳоро дониста чунин гуфт: «Барои чӣ маро месанҷед, эй дурӯяҳо? 19 Канӣ ба ман тангаеро, ки бо он андоз месупоред, нишон диҳед». Онҳо ба ӯ динорро* оварданд. 20 Исо аз онҳо пурсид: «Дар ин танга сурат ва номи киро мебинед?» 21 Онҳо ҷавоб доданд: «Қайсарро». Он гоҳ Исо ба онҳо гуфт: «Пас, он чӣ аз қайсар аст, ба қайсар диҳед ва он чӣ аз Худост — ба Худо».+ 22 Вақте онҳо ҷавоби Исоро шуниданд, ба ҳайрат афтоданд ва дигар ба ӯ кордор нашуда, аз пешаш рафтанд.

20 Онҳо Исоро бодиққат мушоҳида карда, якчанд нафарро, ки ба онҳо пинҳонӣ пул дода буданд, ба наздаш фиристоданд, то онҳо худро росткор нишон дода, дар сухани Исо айбе ёбанд+ ва ӯро ба дасти ҳокимият ва ҳоким супоранд. 21 Он одамон аз ӯ пурсиданд: «Эй Устод, мо медонем, ки суханону таълими ту дуруст аст ва ту ба ҳама бо як чашм менигариву дар бораи Худо ростиро таълим медиҳӣ. 22 Пас, ба мо бигӯ, ки ба қайсар* андоз супоридан равост ё не?» 23 Вале Исо макри онҳоро пай бурда гуфт: 24 «Канӣ ба ман динорро* нишон диҳед. Дар ин танга сурат ва номи киро мебинед?» Онҳо ҷавоб доданд: «Қайсарро». 25 Он гоҳ Исо ба онҳо гуфт: «Пас, он чӣ аз қайсар аст, ба қайсар диҳед+ ва он чӣ аз Худост — ба Худо».+ 26 Онҳо дар ягон сухане, ки ӯ дар пеши мардум мегуфт, айбе ёфта натавонистанд, балки аз ҷавоби ӯ дар ҳайрат монда, дигар чизе нагуфтанд.