Yuhanna

8 İsa ise Zeytinlik Dağına gitti. 2 Gün ağarırken tekrar mabette göründü ve bütün halk ona gelmeye başladı. O da oturup onlara Tanrı’nın sözünü öğretmeye koyuldu. 3 Yazıcılar ve Ferisiler, zina yaparken yakalanmış bir kadını ortaya getirip 4 İsa’ya şöyle dediler: “Öğretmen, bu kadın zina yaparken suçüstü yakalandı. 5 Musa kanununda böyle bir kadını taşlamamız buyurulmuştur. Sen ne dersin?” 6 Tabii onlar İsa’yı suçlayacak bir şey bulmak için, onu denemek amacıyla böyle söylüyorlardı. Fakat İsa eğilip, parmağıyla yere bir şeyler yazmaya başladı. 7 Onlar ısrarla sormaya devam edince doğrulup şöyle dedi: “İçinizde kim günahsızsa kadına ilk taşı o atsın.” 8 Sonra tekrar eğilip yere yazı yazmaya devam etti. 9 Fakat bunları işitenler, ihtiyarlardan başlayarak birer birer dışarı çıktılar; orada sadece İsa ve ortada duran kadın kaldı. 10 İsa doğrularak kadına, “Onlar nerede? Kimse seni mahkûm etmedi mi?” diye sordu. 11 Kadın, “Hayır efendim” dedi. İsa, “Ben de seni mahkûm etmeyeceğim. Şimdi git, artık günah işleme” dedi.

12 İsa yine halka seslendi: “Ben dünyanın ışığıyım.+ Beni izleyen asla karanlıkta yürümez,+ hayat ışığına sahip olur.” 13 O zaman Ferisiler, “Sen kendin hakkında tanıklık ediyorsun; senin tanıklığın doğru değil” dediler. 14 İsa’nın onlara cevabı şöyleydi: “Ben kendi hakkımda tanıklık etsem bile tanıklığım doğrudur,+ çünkü ben nereden geldiğimi ve nereye gittiğimi biliyorum.+ Fakat siz benim nereden gelip nereye gittiğimi bilmiyorsunuz. 15 Siz dış görünüşe bakarak hüküm veriyorsunuz;+ fakat ben kimseye hüküm vermem.+ 16 Ancak hüküm versem de, hükmüm doğrudur. Çünkü ben yalnız değilim. Beni gönderen Babam benimle beraberdir.+ 17 Ayrıca kendi Kanununuzda da, ‘İki kişinin tanıklığının doğru’+ olduğu yazılıdır. 18 Ben kendi hakkımda tanıklık ediyorum; beni gönderen Babam da benim hakkımda tanıklık ediyor.”+ 19 O zaman, “Senin Baban nerede?” demeye başladılar. İsa şöyle cevap verdi: “Siz ne beni ne de Babamı tanıyorsunuz.+ Eğer beni tanısaydınız, Babamı da tanırdınız.”+ 20 İsa bu sözleri söylerken hazine kaplarının+ bulunduğu avludaydı; mabette Tanrı’nın sözünü öğretiyordu. Fakat kimse onu yakalamaya kalkmadı;+ çünkü henüz zamanı gelmemişti.+

21 Onlara yine şöyle dedi: “Ben gidiyorum; siz beni arayacaksınız,+ yine de günahlarınızla öleceksiniz.+ Gittiğim yere siz gelemezsiniz.” 22 O zaman Yahudiler şöyle demeye başladı: “Yoksa kendini mi öldürecek? Baksanıza, ‘Gittiğim yere siz gelemezsiniz’ diyor.”+ 23 İsa şöyle devam etti: “Siz aşağıdaki âlemdensiniz, ben yukarıdaki+ âlemdenim. Siz bu dünyadansınız,+ ben bu dünyadan değilim.+ 24 Bu yüzden, günahlarınızla öleceksiniz dedim.+ Evet, benim o kişi olduğuma iman etmezseniz, günahlarınızla+ öleceksiniz.” 25 O zaman ona, “Sen kimsin?” demeye başladılar. İsa şu karşılığı verdi: “Size söylediklerimin hepsi boşa mı gitti? 26 Sizinle ilgili söyleyeceğim çok söz var; ayrıca, hakkında hüküm vereceğim çok şey var. Aslında, beni gönderen doğruyu söyler ve dünyada söylediklerim, O’ndan duyduklarımdır.”+ 27 Fakat onlar İsa’nın kendilerine Babadan söz ettiğini anlamadılar. 28 Sonra İsa şöyle dedi: “Siz İnsanoğlunu+ yukarı kaldırınca+ benim o kişi olduğumu,+ kendiliğimden hiçbir şey yapmadığımı+ anlayacaksınız; çünkü bunları Babamın bana öğrettiği gibi söylüyorum.+ 29 Beni gönderen benimledir. Beni kendi başıma bırakmadı, çünkü ben hep O’nu hoşnut eden şeyleri yapıyorum.”+ 30 İsa bunları söyleyince birçok kişi ona iman etti.+

31 İsa kendisine iman eden Yahudilere şunları dedi: “Siz benim sözlerime bağlı kalırsanız,+ gerçekten öğrencilerim olursunuz. 32 Siz hakikati+ bileceksiniz ve hakikat sizi özgür kılacak.”+ 33 Diğerleri ona şu cevabı verdi: “Biz İbrahim’in soyundanız+ ve hiç kimseye kölelik etmedik.+ Nasıl ‘Özgür olacaksınız’ dersin?” 34 İsa onlara şöyle dedi: “Gerçek şu ki, günah işleyen herkes günahın kölesidir.+ 35 Üstelik köle sonsuza dek ev halkı içinde kalmaz; oğul ise sonsuza dek kalır.+ 36 Bundan dolayı, Oğul sizi özgür kılarsa gerçekten özgür olursunuz.+ 37 Sizin İbrahim’in soyundan olduğunuzu biliyorum; fakat beni öldürmeye çalışıyorsunuz,+ çünkü sözlerim içinize işlemiyor. 38 Ben Babamın yanındayken gördüklerimi+ söylüyorum,+ siz de kendi babanızdan duyduklarınızı yapıyorsunuz.” 39 Onlar, “Bizim babamız İbrahim”+ diye cevap verdiler. İsa da şöyle dedi: “İbrahim’in çocuklarıysanız,+ İbrahim’in yaptıklarını yapın. 40 Fakat siz şimdi beni, Tanrı’dan işittiği hakikati size anlatan+ kişiyi öldürmeye çalışıyorsunuz. İbrahim böyle bir şey yapmadı.+ 41 Siz babanızın yaptıklarını yapıyorsunuz.” Onlar da, “Biz gayri meşru çocuklar değiliz; bizim tek Babamız var,+ O da Tanrı” dediler.

42 İsa onlara şöyle dedi: “Eğer babanız Tanrı olsaydı, beni severdiniz.+ Çünkü ben Tanrı’nın yanından geldim ve buradayım.+ Kendiliğimden gelmedim, beni O gönderdi.+ 43 Acaba söylediklerimi neden anlamıyorsunuz? Çünkü sözlerime katlanamıyorsunuz.+ 44 Siz babanız İblis’tensiniz+ ve babanızın arzularını yerine getirmek istiyorsunuz.+ O kendi yolunda yürümeye başladığında+ katil oldu; hakikat yolunda kalmadı. Çünkü içinde hakikat yoktur. Yalan söylediği zaman, karakterine uygun davranır; çünkü hem yalancıdır, hem de yalanın babasıdır.+ 45 Oysa ben hakikati söylediğim için siz bana inanmıyorsunuz.+ 46 Günah işlediğimi hanginiz kanıtlayabilir?+ Eğer hakikati söylüyorsam neden bana inanmıyorsunuz? 47 Tanrı’dan olan, Tanrı’nın sözlerini dinler.+ Oysa siz Tanrı’dan olmadığınız için O’nu dinlemiyorsunuz.”+

48 O zaman Yahudiler, “Sen Samiriyelisin,+ sende cin var+ diye boşuna mı söylüyoruz?” dediler. 49 İsa şu karşılığı verdi: “Bende cin yok. Ben Babama saygı gösteriyorum,+ fakat siz beni aşağılıyorsunuz. 50 Ben kendimi yüceltmeye uğraşmıyorum;+ uğraşan ve hüküm veren Biri vardır.+ 51 Gerçek şu ki, sözümü tutan asla ölüm görmeyecek.”+ 52 Yahudiler, “Sende cin olduğunu+ şimdi çok iyi anladık” dediler. “İbrahim de,+ peygamberler de öldüler;+ fakat sen, ‘Benim sözümü tutan asla ölümü tatmayacak’+ diyorsun. 53 Babamız İbrahim’den de büyük+ değilsin ya? O öldü, peygamberler de öldüler.+ Sen kim olduğunu sanıyorsun?” 54 İsa şöyle karşılık verdi: “Eğer ben kendimi yüceltseydim, benim yüceliğim bir hiç olurdu. Beni yücelten,+ Tanrımız dediğiniz Babamdır. 55 Ne var ki, siz O’nu tanımadınız.+ Fakat ben O’nu tanırım.+ Eğer O’nu tanımadığımı söyleseydim, sizin gibi yalancı olurdum. Ben O’nu tanırım ve sözünü tutarım.+ 56 Babanız İbrahim benim günümü görme beklentisiyle+ büyük bir sevinç duydu; onu gördü ve sevindi.”+ 57 O zaman Yahudiler, “Daha elli yaşında bile değilsin, İbrahim’i de mi gördün?” dediler. 58 İsa onlara, “Gerçek şu ki” dedi, “İbrahim var olmadan önce ben vardım.”+ 59 O zaman İsa’yı taşlamak+ için taş toplamaya başladılar; fakat İsa gizlendi ve mabetten çıktı.