Γένεση

27 Καὶ ἀφοῦ ἐγήρασεν ὁ Ἰσαάκ, καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ἠμβλύνθησαν, ὥστε δὲν ἔβλεπεν, ἐκάλεσεν Ἡσαῦ τὸν υἱὸν αὑτοῦ τὸν μεγαλήτερον, καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Υἱὲ μου. Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν, Ἰδού, ἐγώ. 2 Καὶ ἐκεῖνος εἶπεν, Ἰδού, τώρα, ἐγὼ ἐγήρασα· δὲν γνωρίζω τὴν ἡμέραν τοῦ θανάτου μου· 3 λάβε λοιπόν, παρακαλῶ, τὰ ὅπλα σου, τὴν φαρέτραν σου καὶ τὸ τόξον σου, καὶ ἔξελθε εἰς τὴν πεδιάδα καὶ κυνήγησόν μοι κυνήγιον· 4 καὶ κάμε μοι ἐδέσματα καθὼς ἀγαπῶ, καὶ φέρε μοι νὰ φάγω, διὰ νὰ σε εὐλογήσῃ ἡ ψυχή μου πρὶν ἀποθάνω.

5 Ἡ δὲ Ῥεβέκκα ἤκουσεν ἐνῷ ἐλάλει ὁ Ἰσαὰκ πρὸς Ἡσαῦ τὸν υἱὸν αὑτοῦ. Καὶ ὑπῆγεν ὁ Ἡσαῦ εἰς τὴν πεδιάδα διὰ νὰ κυνηγήσῃ κυνήγιον καὶ νὰ φέρῃ αὐτὸ.

6 Καὶ ἡ Ῥεβέκκα ἐλάλησε πρὸς Ἰακὼβ τὸν υἱὸν αὑτῆς, λέγουσα, Ἰδού, ἐγὼ ἤκουσα τὸν πατέρα σου λαλοῦντα πρὸς Ἡσαῦ τὸν ἀδελφὸν καὶ λέγοντα, 7 Φέρε μοι κυνήγιον καὶ κάμε μοι ἐδέσματα, διὰ νὰ φάγω, καὶ νὰ σε εὐλογήσω ἐνώπιον τοῦ Κυρίου πρὶν ἀποθάνω. 8 Τώρα λοιπόν, υἱὲ μου, ἄκουσον τὴν φωνήν μου εἰς ὅσα ἐγὼ σοὶ παραγγέλλω· 9 ὕπαγε τώρα εἰς τὸ ποίμνιον, καὶ λάβε μοι ἐκεῖθεν δύο καλὰ ἐρίφια ἐξ αἰγῶν· διὰ νὰ κάμω αὐτὰ ἐδέσματα διὰ τὸν πατέρα σου, καθὼς ἀγαπᾷ· 10 καὶ θέλεις φέρει αὐτὰ πρὸς τὸν πατέρα σου νὰ φάγῃ, διὰ σὲ εὐλογήσῃ πρὶν ἀποθάνῃ.

11 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰακὼβ πρὸς Ῥεβέκκαν τὴν μητέρα αὑτοῦ, Ἰδού, ὁ Ἡσαῦ ὁ ἀδελφὸς μου εἶναι ἀνήρ δασύτριχος, ἐγὼ δὲ ἀνήρ ἄτριχος· 12 ἴσως μὲ ψηλαφήσῃ ὁ πατήρ μου, καὶ θέλω φανῇ εἰς αὐτὸν ὡς ἀπατεών, καὶ θέλω σύρει ἐπ᾿ ἐμαυτὸν κατάραν καὶ οὐχὶ εὐλογίαν.

13 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ἡ μήτηρ αὐτοῦ, ᾿Επ᾿ ἐμὲ ἡ κατάρα σου, τέκνον μου· μόνον ὑπάκουσον εἰς τὴν φωνήν μου καὶ ὕπαγε, φέρε μοι αὐτά.

14 Καὶ ὑπῆγε, καὶ ἔλαβε, καὶ ἔφερεν αὐτὰ πρὸς τὴν μητέρα αὑτοῦ· καὶ ἔκαμεν ἡ μήτηρ αὑτοῦ ἐδέσματα καθὼς ἠγάπα ὁ πατήρ αὐτοῦ. 15 Καὶ λαβοῦσα ἡ Ῥεβέκκα τὰ καλήτερα φορέματα Ἡσαῦ τοῦ μεγαλητέρου υἱοῦ αὑτῆς, τὰ ὁποῖα εἶχεν ἐν τῇ οἰκίᾳ, ἐνέδυσε μὲ αὐτὰ Ἰακώβ, τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν νεώτερον· 16 καὶ μὲ τὰ δέρματα τῶν ἐριφίων ἐσκέπασε τὰς χεῖρας αὐτοῦ, καὶ τὰ γυμνὰ τοῦ τραχήλου αὐτοῦ· 17 καὶ ἔδωκεν εἰς τὰς χεῖρας Ἰακὼβ τοῦ υἱοῦ αὑτῆς τὰ ἐδέσματα καὶ τὸν ἄρτον, τὰ ὁποῖα ἡτοίμασε.

18 Καὶ ἦλθε πρὸς τὸν πατέρα αὑτοῦ· καὶ εἶπε, Πάτερ μου. Ὁ δὲ εἶπεν, Ἰδού, ἐγώ· τίς εἶσαι, τέκνον μου; 19 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰακὼβ πρὸς τὸν πατέρα αὑτοῦ, ᾿Εγὼ εἶμαι Ἡσαῦ ὁ πρωτότοκός σου· ἔκαμα καθὼς μοὶ εἶπας, σηκώθητι λοιπόν, κάθισον καὶ φάγε ἐκ τοῦ κυνηγίου μου, διὰ νὰ μὲ εὐλογήσῃ ἡ ψυχή σου.

20 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰσαὰκ πρὸς τὸν υἱὸν αὑτοῦ, Πόθεν τοῦτο, τέκνον μου, ὅτι εὕρηκας τόσον ταχέως; Ὁ δὲ εἶπε, Διότι Κύριος ὁ Θεὸς σου ἔφερεν αὐτὸ ἔμπροσθέν μου.

21 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰσαὰκ πρὸς τὸν Ἰακώβ, Πλησίασον, τέκνον μου, διὰ νὰ σὲ ψηλαφήσω, ἄν σὺ ἦσαι αὐτὸς ὁ υἱὸς Ἡσαῦ, ἤ οὐχί. 22 Καὶ ἐπλησίασεν ὁ Ἰακὼβ εἰς τὸν Ἰσαὰκ τὸν πατέρα αὐτοῦ· ὁ δὲ ἐψηλάφησεν αὐτόν, καὶ εἶπεν, Ἡ μὲν φωνή εἶναι φωνή Ἰακώβ, αἱ δὲ χεῖρες, χεῖρες Ἡσαῦ. 23 Καὶ δὲν ἐγνώρισεν αὐτόν, διότι αἱ χεῖρες αὐτοῦ ἦσαν ὡς αἱ χεῖρες Ἡσαῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, δασύτριχοι· καὶ εὐλόγησεν αὐτόν.

24 Καὶ εἶπε, Σὺ εἶσαι αὐτὸς ὁ υἱὸς μου Ἡσαῦ; Ὁ δὲ εἶπεν, ᾿Εγώ. 25 Καὶ εἶπε, Φέρε πλησίον μου, καὶ θέλω φάγει ἐκ τοῦ κυνηγίου τοῦ υἱοῦ μου, διὰ νὰ σὲ εὐλογήσῃ ἡ ψυχή μου. Καὶ ἔφερε πλησίον αὐτοῦ, καὶ ἔφαγεν· ἔφερε δὲ πρὸς αὐτὸν οἶνον καὶ ἔπιε.

30 Καὶ καθὼς ἔπαυσεν ὁ Ἰσαὰκ εὐλογῶν τὸν Ἰακώβ, μόλις ὁ Ἰακὼβ εἶχεν ἐξέλθει ἀπ᾿ ἔμπροσθεν τοῦ πατρὸς αὑτοῦ Ἰσαάκ· καὶ ἦλθεν Ἡσαῦ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ἐκ τοῦ κυνηγίου αὑτοῦ. 31 Καὶ ἔκαμε καὶ αὐτὸς ἐδέσματα καὶ ἔφερε πρὸς τὸν πατέρα αὑτοῦ· καὶ εἶπε πρὸς τὸν πατέρα αὑτοῦ, Ἄς σηκωθῇ ὁ πατήρ μου, καὶ ἄς φάγῃ ἐκ τοῦ κυνηγίου τοῦ υἱοῦ αὑτοῦ, διὰ νὰ μὲ εὐλογήσῃ ἡ ψυχή σου.

32 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν Ἰσαὰκ ὁ πατήρ αὐτοῦ, Τίς εἶσαι; Ὁ δὲ εἶπεν, Εἶμαι ὁ υἱὸς σου, ὁ πρωτότοκός σου Ἡσαῦ. 33 Καὶ ἐξεπλάγη ὁ Ἰσαὰκ ἔκπληξιν μεγάλην σφόδρα, καὶ εἶπε, Ποῖος εἶναι λοιπὸν ἐκεῖνος, ὅστις ἐκυνήγησε κυνήγιον, καὶ μοὶ ἔφερε καὶ ἔφαγον ἀπὸ πάντων πρὶν εἰσέλθῃς, καὶ εὐλόγησα αὐτὸν; καὶ εὐλογημένος θέλει εἶσθαι.

34 Ὅτε ἤκουσεν ὁ Ἡσαῦ τοὺς λόγους τοῦ πατρὸς αὑτοῦ, ἀνέκραξε κραυγήν μεγάλην καὶ πικρὰν σφόδρα· καὶ εἶπε πρὸς τὸν πατέρα αὑτοῦ, Εὐλόγησόν με, καὶ ἐμέ, πάτερ μου.

35 Ὁ δὲ εἶπεν, Ἦλθεν ὁ ἀδελφὸς σου μετὰ δόλου, καὶ ἔλαβε τὴν εὐλογίαν σου.

36 Καὶ εἶπεν ὁ Ἡσαῦ, Δικαίως ἐκαλέσθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰακώβ, διότι τώρα δευτέραν ταύτην φορὰν μὲ ὑπεσκέλισεν· ἔλαβε τὰ πρωτοτόκιά μου, καὶ ἰδού, τώρα ἔλαβε καὶ τὴν εὐλογίαν μου. Καὶ εἶπε, Δὲν ἐφύλαξας δι᾿ ἐμὲ εὐλογίαν;

37 Καί, ἀπεκρίθη ὁ Ἰσαάκ, καὶ εἶπε πρὸς τὸν Ἡσαῦ, Ἰδού, κύριόν σου ἔκαμα αὐτόν, καὶ πάντας τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ ἔκαμα δούλους αὐτοῦ, καὶ ἐστήριξα αὐτὸν μὲ σῖτον καὶ οἶνον· καὶ τί λοιπὸν νὰ κάμω εἰς σέ, τέκνον μου;

38 Καὶ εἶπεν ὁ Ἡσαῦ πρὸς τὸν πατέρα αὑτοῦ, Μήπως ταύτην μόνην τὴν εὐλογίαν ἔχεις, πάτερ μου; εὐλόγησόν με, καὶ ἐμέ, πάτερ μου. καὶ ὕψωσεν ὁ Ἡσαῦ τὴν φωνήν αὑτοῦ, καὶ ἔκλαυσε.

41 Καὶ ἐμίσει ὁ Ἡσαῦ τὸν Ἰακώβ, διὰ τὴν εὐλογίαν μὲ τὴν ὁποίαν εὐλόγησεν αὐτὸν ὁ πατήρ αὑτοῦ· καὶ εἶπεν ὁ Ἡσαῦ ἐν τῇ καρδίᾳ αὑτοῦ, Πλησιάζουσιν αἱ ἡμέραι τοῦ πένθους τοῦ πατρὸς μου· τότε θέλω φονεύσει Ἰακὼβ τὸν ἀδελφὸν μου.

42 ᾿Ανηγγέλθησαν, δὲ πρὸς τὴν Ῥεβέκκαν οἱ λόγοι Ἡσαῦ τοῦ υἱοῦ αὐτῆς τοῦ μεγαλητέρου· καὶ πέμψασα ἐκάλεσεν Ἰακὼβ τὸν υἱὸν αὑτῆς τὸν νεώτερον, καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Ἰδού, Ἡσαῦ ὁ ἀδελφὸς σου παρηγορεῖ ἑαυτὸν κατὰ σοῦ, ὅτι θέλει σὲ φονεύσει. 43 Τώρα λοιπόν, τέκνον μου, ἄκουσον τὴν φωνήν μου· καὶ σηκωθείς, φύγε πρὸς Λάβαν τὸν ἀδελφὸν μου εἰς Χαρράν· 44 καὶ κατοίκησον μετ᾿ αὐτοῦ ἡμέρας τινάς, ἑωσοῦ παρέλθῃ ὁ θυμὸς τοῦ ἀδελφοῦ σου· 45 ἑωσοῦ παύσῃ ἡ κατὰ σοῦ ὀργή τοῦ ἀδελφοῦ σου, καὶ λησμονήσῃ τὰ ὅσα ἔπραξας εἰς αὐτόν· τότε θέλω στείλει, καὶ θέλω σὲ φέρει ἐκεῖθεν· διὰ τί νὰ σᾶς στερηθῶ καὶ τοὺς δύο ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ;

46 Καὶ εἶπεν ἡ Ῥεβέκκα πρὸς τὸν Ἰσαάκ, ᾿Αηδίασα τὴν ζωήν μου ἐξ αἰτίας τῶν θυγατέρων τοῦ Χέτ· ἐὰν ὁ Ἰακὼβ λάβῃ γυναῖκα ἐκ τῶν θυγατέρων τοῦ Χέτ, καθὼς εἶναι αὗται ἐκ τῶν θυγατέρων τῆς γῆς ταύτης, τί μὲ φελεῖ νὰ ζῶ;