2 Βασιλέων
19 Καὶ ὅτε ἤκουσεν ὁ βασιλεὺς ᾿Εζεκίας, διέσχισε τὰ ἱμάτια αὑτοῦ καὶ ἐσκεπάσθη μὲ σάκκον καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Κυρίου. 2 Καὶ ἀπέστειλεν ᾿Ελιακεὶμ τὸν οἰκονόμον καὶ Σομνὰν τὸν γραμματέα καὶ τοὺς πρεσβυτέρους τῶν ἱερέων, ἐσκεπασμένους μὲ σάκκους, πρὸς τὸν προφήτην Ἡσαΐαν, τὸν υἱὸν τοῦ ᾿Αμώς. 3 Καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν, Οὕτω λέγει ὁ ᾿Εζεκίας· Ἡμέρα θλίψεως καὶ ὀνειδισμοῦ καὶ βλασφημίας ἡ ἡμέρα αὕτη· διότι τὰ τέκνα ἦλθον εἰς τὴν ἀκμήν τῆς γέννας, πλήν δύναμις δὲν εἶναι εἰς τὴν τίκτουσαν· 4 εἴθε νὰ ἤκουσε Κύριος ὁ Θεὸς σου πάντας τοὺς λόγους τοῦ Ῥὰβ-σάκη, τὸν ὁποῖον ὁ βασιλεὺς τῆς ᾿Ασσυρίας ὁ κύριος αὐτοῦ ἀπέστειλε διὰ νὰ ὀνειδίσῃ τὸν ζῶντα Θεόν, καὶ νὰ ὑβρίσῃ διὰ τῶν λόγων, τοὺς ὁποίους ἤκουσε Κύριος ὁ Θεὸς σου· διὰ τοῦτο ὕψωσον δέησιν ὑπὲρ τοῦ ὑπολοίπου τοῦ σωζομένου. 5 Καὶ ἦλθον πρὸς τὸν Ἡσαΐαν οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλέως ᾿Εζεκίου. 6 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἡσαΐας, Οὕτω θέλετε εἰπεῖ πρὸς τὸν κύριόν σας· Οὕτω λέγει Κύριος· Μή φοβοῦ ἀπὸ τῶν λόγων τοὺς ὁποίους ἤκουσας, διὰ τῶν ὁποίων οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλέως τῆς ᾿Ασσυρίας μὲ ὠνείδισαν· 7 ἰδού, ἐγὼ θέλω βάλει εἰς αὐτὸν τοιοῦτον πνεῦμα, ὥστε, ἀκούσας θόρυβον, θέλει ἐπιστρέψει εἰς τὴν γῆν αὑτοῦ· καὶ θέλω κάμει αὐτὸν νὰ πέσῃ διὰ μαχαίρας ἐν τῇ γῇ αὑτοῦ.
8 Ὁ Ῥὰβ-σάκης λοιπὸν ἐπέστρεψε καὶ εὕρηκε τὸν βασιλέα τῆς ᾿Ασσυρίας πολεμοῦντα ἐναντίον τῆς Λιβνά· διότι ἤκουσεν ὅτι ἔφυγεν ἀπὸ Λαχείς. 9 Καὶ ὁ βασιλεύς, ὅτε ἤκουσε νὰ λέγωσι περὶ Θιρακὰ τοῦ βασιλέως τῆς Αἰθιοπίας, Ἰδού, ἐξῆλθε νὰ σὲ πολεμήσῃ, ἀπέστειλε πάλιν πρέσβεις πρὸς τὸν ᾿Εζεκίαν, λέγων, 10 Οὕτω θέλετε εἰπεῖ πρὸς ᾿Εζεκίαν, τὸν βασιλέα τοῦ Ἰούδα, λέγοντες, Ὁ Θεὸς σου, ἐπὶ τὸν ὁποῖον θαρρεῖς, ἄς μή σὲ ἀπατᾷ, λέγων, Ἡ Ἱερουσαλήμ δὲν θέλει παραδοθῆ εἰς τὴν χεῖρα τοῦ βασιλέως τῆς ᾿Ασσυρίας· 11 ἰδού, σὺ ἤκουσας τί ἔκαμον οἱ βασιλεῖς τῆς ᾿Ασσυρίας εἰς πάντας τοὺς τόπους, καταστρέφοντες αὐτούς· καὶ σὺ θέλεις λυτρωθῆ; 12 μήπως οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν ἐλύτρωσαν ἐκείνους, τοὺς ὁποίους οἱ πατέρες μου κατέστρεψαν, τὴν Γωζὰν καὶ τὴν Χαρρὰν καὶ Ῥεσὲφ καὶ τοὺς υἱοὺς τοῦ ᾿Εδὲν τοὺς ἐν Τελασσάρ; 13 ποῦ ὁ βασιλεὺς τῆς Αἰμὰθ, καὶ ὁ βασιλεὺς τῆς ᾿Αρφάδ, καὶ ὁ βασιλεὺς τῆς πόλεως Σεφαρουΐμ, ᾿Ενὰ καὶ Αὐά; 14 Καὶ λαβὼν ὁ ᾿Εζεκίας τὴν ἐπιστολήν ἐκ τῆς χειρὸς τῶν πρέσβεων, ἀνέγνωσεν αὐτήν· καὶ ἀνέβη ὁ ᾿Εζεκίας εἰς τὸν οἶκον τοῦ Κυρίου καὶ ἐξετύλιξεν αὐτήν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. 15 Καὶ προσηυχήθη ἐνώπιον τοῦ Κυρίου ὁ ᾿Εζεκίας, λέγων, Κύριε Θεὲ τοῦ Ἰσραήλ, ὁ καθήμενος ἐπὶ τῶν χερουβείμ, σὺ αὐτὸς εἶσαι ὁ Θεός, ὁ μόνος, πάντων τῶν βασιλείων τῆς γῆς· σὺ ἔκαμες τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν· 16 κλῖνον, Κύριε, τὸ ούς σου καὶ ἄκουσον· ἄνοιξον, Κύριε, τοὺς ὀφθαλμοὺς σου καὶ ἰδέ· καὶ ἄκουσον τοὺς λόγους τοῦ Σενναχειρείμ, ὅστις ἀπέστειλε τοῦτον διὰ νὰ ὀνειδίσῃ τὸν ζῶντα Θεόν· 17 ἀληθῶς, Κύριε, οἱ βασιλεῖς τῆς ᾿Ασσυρίας ἠρήμωσαν τὰ ἔθνη καὶ τοὺς τόπους αὐτῶν, 18 καὶ ἔρριψαν εἰς τὸ πῦρ, τοὺς θεοὺς αὐτῶν· διότι δὲν ἦσαν θεοί, ἀλλ᾿ ἔργον χειρῶν ἀνθρώπων, ξύλα καὶ λίθοι· διὰ τοῦτο κατέστρεψαν αὐτούς· 19 τώρα λοιπόν, Κύριε Θεὲ ἡμῶν, σῶσον ἡμᾶς, δέομαι, ἐκ τῆς χειρὸς αὐτοῦ· διὰ νὰ γνωρίσωσι πάντα τὰ βασίλεια τῆς γῆς, ὅτι σὺ εἶσαι Κύριος ὁ Θεός, ὁ μόνος.
20 Τότε ἀπέστειλεν Ἡσαΐας ὁ υἱὸς τοῦ ᾿Αμὼς πρὸς τὸν ᾿Εζεκίαν, λέγων, Οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ· Ἤκουσα ὅσα προσηυχήθης εἰς ἐμὲ κατὰ τοῦ Σενναχειρεὶμ βασιλέως τῆς ᾿Ασσυρίας. 21 Οὗτος εἶναι ὁ λόγος τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος ἐλάλησε περὶ αὐτοῦ· Σὲ κατεφρόνησε, σὲ ἐνέπαιξεν παρθένος, ἡ θυγάτηρ τῆς Σιών· ὀπίσω σου ἔσεισε κεφαλήν ἡ θυγάτηρ τῆς Ἱερουσαλήμ. 22 Τίνα ὠνείδισας καὶ ἐβλασφήμησας; καὶ κατὰ τίνος ὕψωσας φωνήν καὶ ἐσήκωσας ὑψηλὰ τοὺς ὀφθαλμοὺς σου; Κατὰ τοῦ Ἁγίου τοῦ Ἰσραήλ. 23 Τὸν Κύριον νείδισας διὰ τῶν πρέσβεών σου καὶ εἶπας, “Μὲ τὸ πλῆθος τῶν ἁμαξῶν μου ἀνέβην ἐγὼ εἰς τὸ ὕψος τῶν ὀρέων, εἰς τὰ πλευρὰ τοῦ Λιβάνου· καὶ θέλω κόψει τὰς ὑψηλὰς κέδρους αὐτοῦ, τὰς ἐκλεκτὰς ἐλάτους αὐτοῦ· καὶ θέλω εἰσέλθει εἰς τὰ ἔσχατα οἰκήματα αὐτοῦ, εἰς τὸ δάσος τοῦ Καρμήλου αὐτοῦ· 24 ἐγὼ ἀνέσκαψα καὶ ἔπιον ὕδατα ξένα· καὶ μὲ τὸ ἴχνος τῶν ποδῶν μου ἐξήρανα πάντας τοὺς ποταμοὺς τῶν πολιορκουμένων.” 25 Μή δὲν ἤκουσας ὅτι ἐγὼ ἔκαμον τοῦτο παλαιόθεν, καὶ ἀπὸ ἡμερῶν ἀρχαίων ἐβουλεύθην αὐτό; τώρα δὲ ἐξετέλεσα τοῦτο, ὥστε σὺ νὰ ἦσαι διὰ νὰ καταστρέφῃς πόλεις ὠχυρωμένας εἰς ἐρειπίων σωρούς. 26 Διὰ τοῦτο οἱ κάτοικοι αὐτῶν ἦσαν μικρᾶς δυνάμεως, ἐτρόμαξαν καὶ κατῃσχύνθησαν· ἦσαν ὡς ὁ χόρτος τοῦ ἀγροῦ καὶ ὡς ἡ χλόη, ὡς ὁ χόρτος τῶν δωμάτων καὶ ὡς ὁ σῖτος ὁ καιόμενος πρὶν καλαμώσῃ. 27 Πλήν ἐγὼ ἐξεύρω τὴν κατοικίαν σου καὶ τὴν ἔξοδόν σου καὶ τὴν εἴσοδόν σου καὶ τὴν κατ᾿ ἐμοῦ λύσσαν σου. 28 ᾿Επειδή ἡ κατ᾿ ἐμοῦ λύσσα σου καὶ ἡ ἀλαζονεία σου ἀνέβησαν εἰς τὰ ὦτά μου, διὰ τοῦτο θέλω βάλει τὸν κρίκον μου εἰς τοὺς μυκτῆράς σου καὶ τὸν χαλινὸν μου εἰς τὰ χείλη σου, καὶ θέλω σὲ ἐπιστρέψει διὰ τῆς ὁδοῦ δι᾿ ἧς ἦλθες. 29 Καὶ τοῦτο θέλει εἶσθαι εἰς σὲ τὸ σημεῖον· Τὸ ἔτος τοῦτο θέλετε φάγει ὅ, τι εἶναι αὐτοφυές· καὶ τὸ δεύτερον ἔτος, ὅ, τι ἐκφύεται ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ· τὸ δὲ τρίτον ἔτος, σπείρατε καὶ θερίσατε καὶ φυτεύσατε ἀμπελῶνας καὶ φάγετε τὸν καρπὸν αὐτῶν. 30 Καὶ τὸ ὑπόλοιπον ἐκ τοῦ οἴκου Ἰούδα, τὸ διασωθέν, θέλει ῥιζώσει πάλιν ὑποκάτωθεν καὶ θέλει δώσει ἐπάνω καρπούς. 31 Διότι ἐξ Ἱερουσαλήμ θέλει ἐξέλθει τὸ ὑπόλοιπον καὶ ἐκ τοῦ ὄρους Σιὼν τὸ διασωθέν· ὁ ζῆλος τοῦ Κυρίου τῶν δυνάμεων θέλει ἐκτελέσει τοῦτο. 32 Ὅθεν οὕτω λέγει Κύριος περὶ τοῦ βασιλέως τῆς ᾿Ασσυρίας· Δὲν θέλει εἰσέλθει εἰς τὴν πόλιν ταύτην οὐδὲ θέλει τοξεύσει ἐκεῖ βέλος οὐδὲ θέλει προβάλει κατ᾿ αὐτῆς ἀσπίδα οὐδὲ θέλει ὑψώσει ἐναντίον αὐτῆς πρόχωμα. 33 Διὰ τῆς ὁδοῦ δι᾿ ἧς ἦλθε, δι᾿ αὐτῆς θέλει ἐπιστρέψει, καὶ εἰς τὴν πόλιν ταύτην δὲν θέλει εἰσέλθει, λέγει Κύριος. 34 Διότι θέλω ὑπερασπισθῆ τὴν πόλιν ταύτην, ὥστε νὰ σώσω αὐτήν, ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ ἕνεκεν τοῦ δούλου μου Δαβίδ.
35 Καὶ τὴν νύκτα ἐκείνην ἐξῆλθεν ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου καὶ ἐπάταξεν ἐν τῷ στρατοπέδῳ τῶν ᾿Ασσυρίων ἑκατὸν ὀγδοήκοντα πέντε χιλιάδας· καὶ ὅτε ἐξηγέρθησαν τὸ πρωΐ, ἰδού, ἦσαν πάντες σώματα νεκρά. 36 Καὶ ἐσηκώθη Σενναχειρείμ, ὁ βασιλεὺς τῆς ᾿Ασσυρίας, καὶ ἔφυγε καὶ ἐπέστρεψε καὶ κατῴκησεν ἐν Νινευή. 37 Καὶ ἐνῷ προσεκύνει ἐν τῷ οἴκῳ Νισρὼκ τοῦ θεοῦ αὑτοῦ, ᾿Αδραμμέλεχ καὶ Σαρασὰρ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ ἐπάταξαν αὐτὸν ἐν μαχαίρᾳ· αὐτοὶ δὲ ἔφυγον εἰς γῆν ᾿Αραράτ· ἐβασίλευσε δὲ ἀντ᾿ αὐτοῦ ᾿Εσαραδδὼν ὁ υἱὸς αὐτοῦ.