άνθρωποι που αγαπούν τη ζωή και τη χρησιμοποιούν με σύνεσι στο πλήρες. Ο Ιησούς Χριστός αποτελούσε ένα τέλειο παράδειγμα τούτου. Έζησε μόνον τριάντα τριάμισυ χρόνια, αλλ’ αν γινόταν μια έκθεσις της δράσεώς του με πλήρεις λεπτομέρειες, λέγει ο απόστολος Ιωάννης: «Ουδ’ αυτός ο κόσμος νομίζω θέλει χωρήσει τα γραφόμενα βιβλία.» (Ιωάν. 21:25) Η ζωή του Ιησού ήταν προφανώς μια παραγωγική ζωή. Ώστε, το να χαρακτηρίζωμε τη ζωή ως μακρά ή ως βραχεία είναι απατηλό. Ασφαλώς θα ήταν καλύτερο να χαρακτηρίζωμε τη ζωή ως ενδιαφέρουσα ή ανιαρή, άδεια ή παραγωγική.

Η ΖΩΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΗ ΝΟΗΜΑ

5, 6. (α) Τι πρέπει να περιέχη η ζωή αν πρόκειται να έχη νόημα; (β) Πώς η θεωρία της εξελίξεως υποτιμά την αξία της ζωής· ποια είναι τ’ αποτελέσματα;

⁵ Η απλή ύπαρξις λοιπόν δεν είναι ζωή με την πλήρη έννοια. «Ένας άνθρωπος ζη,» λέγει ο ψυχοθεραπευτής Σίδνευ Ζουράρ, «ενόσω αισθάνεται ότι η ζωή του έχει νόημα και αξία και ενόσω έχει κάτι για το οποίο να ζη.» Αλλά τι σημασία ή έννοια αποδίδει αυτός ο κόσμος στη ζωή, όταν η μεγάλη πλειονότης των διδασκάλων του πιστεύουν ότι η ζωή είναι όχι ένα δώρον του Θεού, αλλά ένα τυχαίο γεγονός της φύσεως; Οι θεωρίες των είναι φανερό ότι δεν σέβονται τη ζωή. Ιδέες όπως είναι η θεωρία της εξελίξεως υποτιμούν την ανθρώπινη ζωή διδάσκοντας ότι ο άνθρωπος είναι ένα ζώο, ένα προϊόν εξελίξεως. Εξευτελίζουν τον άνθρωπο αρνούμενοι την αξιοπρέπειά του ως δημιουργήματος του Θεού. Αυτές οι αντιλήψεις ωδήγησαν πολλούς να μεταχειρίζονται τη ζωή σαν κάτι πολύ φθηνό. Τα εγκλήματα οι βιαιότητες, οι πόλεμοι και η ανηθικότης που ξαπλώνεται στον κόσμο αποτελούν μια αντανάκλασι της ανευλαβείας των ανθρώπων για την ιερότητα της ζωής.

⁶ Οι παράλογες και μη κολακευτικές θεωρίες για την καταγωγή του ανθρώπου αποτελούν βλάσφημη μομφή στον Παντοδύναμο Δημιουργό. Όπως εδήλωσε ο ψαλμωδός: «Ο εχθρός ωνείδισε τον Ιεχωβά· και λαός άφρων εβλασφήμησε το όνομά σου.» (Ψαλμ. 74:18, 22, ΜΝΚ) Τέτοιες απόψεις έχουν μια εξαχρειωτική επίδρασι στην ανθρωπότητα.

 7. Πού μπορούμε να βρούμε περιγραφή της αληθινής σημασίας της ζωής, και με ποια μελλοντική προοπτική;

⁷ Αλλά η Αγία Γραφή μάς δίνει την αληθινή σημασία της ζωής. Ποτέ δεν υποτιμά τον άνθρωπο, αλλά τόν τιμά κάνοντάς μας γνωστή τη συγκινητική αλήθεια για τον άνθρωπο, δηλαδή ότι αυτός είναι το μοναδικό, διακεκριμένο δημιούργημα, που έγινε ‘κατ’ εικόνα και ομοίωσιν’ του Θεού. (Γεν. 1:26-28) Αυτό το γεγονός πρέπει να υποκινήση τον άνθρωπο να αγαπά τη δική του ζωή καθώς και τη ζωή των άλλων. Η προοπτική του ανθρώπου δεν είναι περιωρισμένη με το να μη έχη υπ’ όψιν τίποτε άλλο παρά μόνο τον θάνατο, όπως διδάσκουν οι οπαδοί της εξελίξεως, αλλά, σύμφωνα με την Αγία Γραφή, είναι εκτεταμένη με ζωή αιώνια που επιφυλάσσεται γι’ αυτόν. (Ιωάν. 3:16) Η μελλοντική δυνατότης του ανθρώπου είναι όμορφη από την άποψι της Γραφής—είναι η ελπίδα του ανθρώπου να γίνη ένας τέλειος γυιος ή θυγατέρα του Θεού σε μια παραδεισιακή γη! Ας μη φαίνεται παράδοξο γιατί η θλιμμένη εκείνη Γερμανίδα βρήκε παρηγοριά σ’ αυτά που λέγει η Γραφή για τη ζωή. Αυτή η γνώσις εμπνέει σεβασμό για τη ζωή και μια επιθυμία για συνέχισι της ζωής, προς δόξαν του Δοτήρος της ζωής.

Η ΖΩΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΗ ΣΚΟΠΟ

 8. Τι άλλο πρέπει να έχη η ζωή για να έχη νόημα, αλλά πώς πολλοί άνθρωποι ζήτησαν να το βρουν;

⁸ Αλλά για να έχη νόημα η ζωή, πρέπει να έχη ένα σκοπό. Ένας φοιτητής που παρασύρθηκε από πολλές φιλοσοφίες για τη ζωή ωμολόγησε αυτή την ανάγκη. «Το πρόβλημά μου,» είπε, «είναι ότι δεν έχω λόγο να ζω. . .. ένας άνθρωπος χρειάζεται ένα λόγο για να ζη κι εγώ δεν έχω κανένα.» Η θλιβερή του κατάστασις είναι κοινή. Ποιος λοιπόν είναι ο αληθινός σκοπός της ζωής; Πολλοί ισχυρίσθηκαν ότι ο κύριος σκοπός της ζωής είναι να βρούμε ευτυχία. Αλλά τι είναι ευτυχία; Πώς και που μπορεί να βρεθή; Μερικοί άνθρωποι συγχέουν την ευτυχία με την απλή σωματική ευχαρίστησι και ζητούν να τη βρουν με την ικανοποίησι των αισθήσεων. Άλλοι ζητούν να βρουν τον σκοπό της ζωής στην αφοσίωσι σε κάποιο είδος καλής τέχνης ή σε κάποιον σκοπό, ή και στην αγάπη ενός άλλου ανθρώπου. Αλλά καμμιά απ’ αυτές τις επιδιώξεις δεν έχει ικανοποιήσει τον άνθρωπο για πολύν καιρό.

 9. Ποια είναι η μεγάλη πλάνη σήμερα, και γιατί αποτελεί αυταπάτη;

⁹ Η σημερινή μεγάλη πλάνη είναι ότι ο άνθρωπος μπορεί να ζήση με άρτον μόνον, ότι μια καθαρά υλιστική φιλοσοφία θα ικανοποιήση όλες τις ανάγκες της ζωής. «Δώστε μου ένα σπίτι, ένα αυτοκίνητο, μια συσκευή τηλεοράσεως και μια εργασία να πληρώνω τους λογαριασμούς μου, και θα είμαι ευτυχής,» είναι η τυφλωτική, ελπιδοφόρος αυταπάτη. Αλλά ένα διαφωτιστικό γεγονός, που σπάνια παραδέχονται οι φτωχοί, είναι ότι οι πλούσιοι βρίσκουν λίγη μόνο ευχαρίστησι στα πλούτη των. Γιατί; Διότι, αν και έχουν χρήματα, ομολογούν ότι η ευτυχία και η ευχαρίστησις τους διέφυγαν κάπως. Αν και έχουν άρτον με αφθονία, αναζητούν ακόμη τον σκοπό της ζωής.

10. Πού μπορούμε πραγματικά να βρούμε τον λόγο για τη ζωή και ποιος είναι ο λόγος;

¹⁰ Ο εμπνευσμένος Λόγος του Θεού η Αγία Γραφή μάς δίνει τον λόγο που πρέπει να έχωμε στη ζωή αν ελπίζωμε να έχωμε ικανοποίησι. Ο ψαλμωδός εδήλωσε: «Χαίρω Θεέ μου να εκτελώ το θέλημά σου.» (Ψαλμ. 40:8) Ο Ιησούς Χριστός εδήλωσε επίσης: «Ιδού έρχομαι, διά να κάμω, ω Θεέ, το θέλημά σου.» «Το εμόν φαγητόν είναι να πράττω το θέλημα του πέμψαντός με και να τελειώσω το έργον αυτού.» (Εβρ. 10:9· Ιωάν. 4:34) Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος επίσης ετόνισε τον ίδιο αυτό λόγο για ζωή, λέγοντας ότι οι Χριστιανοί έπρεπε να δοκιμάζουν ποιο είναι «το θέλημα του Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.» (Ρωμ. 12:2) Και το τελευταίο βιβλίο της Γραφής επίσης τονίζει αυτό το σημείο: «Άξιος είσαι, Ιεχωβά, να λάβης την δόξαν και την τιμήν και την δύναμιν· διότι εσύ έκτισας τα πάντα, και διά το θέλημά σου υπάρχουσι και εκτίσθησαν.» (Αποκάλ. 4:11, ΜΝΚ) Η Γραφή λοιπόν καθαρά υπογραμμίζει τον λόγον της υπάρξεως του ανθρώπου. Το να χρησιμοποιούμε την ζωή για οποιονδήποτε άλλο λόγο σημαίνει ότι χάσαμε τον σκοπό της. Καλό λοιπόν θα ήταν να ρωτήσωμε τον εαυτό μας, Πώς χρησιμοποιούμε τη ζωή μας; Ασχολούμεθα με την εκτέλεσι του θελήματος του Θεού;

Η ΖΩΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΗ ΚΑΙ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ

11. Τι πρέπει να περιλαμβάνη η ζωή για να έχη σημασία, και πώς αυτό υποστηρίζεται στις Γραφές;

¹¹ Η ζωή που διάγομε προς δόξαν του Θεού είναι προοδευτική, δεν είναι αδρανής, όπως μπορεί να φαντάζωνται μερικοί. Είναι και αποδοτική. Όταν ο Θεός εδημιούργησε τον πρώτο άνθρωπο Αδάμ και τη σύζυγό του, είπε: «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και γεμίσατε την γην, και κυριεύσατε αυτήν, και εξουσιάζετε επί των ιχθύων της θαλάσσης και επί των πετεινών του ουρανού και επί παντός ζώου κινουμένου επί της γης.» «Και έλαβε Ιεχωβά ο Θεός τον άνθρωπον και έθεσεν αυτόν εν τω παραδείσω της Εδέμ, διά να εργάζηται αυτόν και να φυλάττη αυτόν.» (Γεν. 1:28· 2:15, ΜΝΚ) Όλ’ αυτά εσήμαιναν έργο, έργο με σημασία, να καθυποτάξουν τη γη και να την κάμουν παράδεισο. Όσον καιρό ο άνθρωπος ησχολείτο στο να κάνη το θέλημα του Θεού, η ζωή του ήταν αποδοτική. Μόνον όταν εζήτησε ιδιοτελείς επιδιώξεις σε αντίθεσι προς το θέλημα του Θεού έκαμε δυστυχισμένη τη ζωή του.—Γέν. 3:8-24.

12. Μπορεί η ζωή να έχη νόημα και να είναι γεμάτη επιτεύγματα κάτω από ατελείς συνθήκες; Δώστε παραδείγματα.

¹² Έξω από την Εδέμ και υπό ατελείς συνθήκες, η ζωή μπορεί επίσης να έχη νόημα και να είναι γεμάτη από επιτεύγματα αν οι άνθρωποι ειλικρινά ασχολούνται στην εκτέλεσι του θελήματος του Θεού. Αυτό υπήρξε το μάθημα της ιστορίας. Με την εντολή του Θεού, ο Νώε κατεσκεύασε μια κιβωτό με την οποία η ανθρώπινη φυλή σώθηκε από εξαφάνισι. (2 Πέτρ. 2:5· 3:5, 6) Τι κατόρθωμα αποδείχθηκε ότι ήταν αυτό! Και τι να πούμε για τον Αβραάμ ο οποίος έγινε πατέρας ενός γυιου σε ηλικία εκατό ετών, λόγω της πίστεώς του. Ή εξετάστε συνοπτικά τη ζωή του Μωυσέως, ο οποίος, μετά τα ογδόντα του χρόνια, έκαμε περισσότερα απ’ όσα κανονικά θα έκαναν δώδεκα άνθρωποι σε μια ολόκληρη ζωή. Αυτός χρησιμοποιήθηκε από τον Θεό για να προκαλέση τον Φαραώ της Αιγύπτου, με αποτέλεσμα ν’ απελευθερωθούν οι Ισραηλίται δούλοι. Ο Μωυσής παρέστη μάρτυς της γεννήσεως του φυσικού Ισραήλ ως έθνους του Θεού και ήταν επικεφαλής του επί σαράντα χρόνια. Πόσο πλούσια ήταν η ζωή του, επειδή προτίμησε να πράττη το θέλημα του Θεού! Η ιστορία πολλών άλλων αναγράφεται για μας στην Αγία Γραφή—ανθρώπων που απέδειξαν ότι, «η ευλογία του Ιεχωβά πλουτίζει και λύπη δεν θέλει προστεθή εις αυτήν.»—Παροιμ. 10:22.

13. Πώς η Χριστιανική διακονία χαρακτηρίζεται από επιτεύγματα; Παρουσιάστε αποδείξεις.

¹³ Η Χριστιανική διακονία χαρακτηρίζεται από ποικίλα επιτεύγματα, όπως και η υπηρεσία των πιστών ανδρών των αρχαιοτέρων χρόνων. Η ζωή του Ιησού αποτελεί ένα τέλειο παράδειγμα τούτου. Η ζωή του είχε νόημα. Είχε επίσης σκοπό, διότι ήλθε «διακονήσαι και δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών.» (Ματθ. 20:28, Κείμενον) Η ζωή του διεκρίθη μ’ ένα επίτευγμα, διότι αυτός ελύτρωσε το ανθρώπινο γένος, ανοίγοντας τον δρόμο για την απελευθέρωσι από την αμαρτία και τον μισθό της τον θάνατο. Εκείνο που έκαμε ήταν αποδοτικό, διότι ανταμείφθηκε με αθανασία στους ουρανούς. (Εβρ. 12:1-3· Φιλιππ. 2:5-11) Κι εκείνοι που προτίμησαν ν’ ακολουθήσουν τα ίχνη του Ιησού βρήκαν επίσης αποδοτική την εκτέλεσι του θελήματος του Θεού. Ο Παύλος είχε γίνει απόστολος των εθνών σχηματίζοντας Χριστιανικές εκκλησίες σε όλη την περιφέρεια της Μεσογείου. Οι επιστολές του αποτελούν ένα μεγάλο μέρος των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών. Τι επιτεύγματα είναι αυτά! Ας μη φαίνεται περίεργο το ότι συνιστά τη Χριστιανική ζωή, λέγοντας: «Μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς και εγώ του Χριστού.»—1 Κορ. 11:1.

ΑΠΟΔΟΤΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ ΣΗΜΕΡΑ

14. (α) Είναι η Χριστιανική διακονία μια αποδοτική επιδίωξις της ζωής σήμερα; (β) Δώστε παραδείγματα.

¹⁴ Αλλά οι καιροί διαφέρουν σήμερα, λέγουν μερικοί. Πιθανόν να νομίζουν ότι μια θρησκευτική ζωή είναι ένας αναιμικός τύπος υπάρξεως, με λίγες περιπέτειες και συγκινήσεις, ή ικανοποίησι που προέρχεται από επιτεύγματα. Αυτή όμως δεν είναι η πείρα των μαρτύρων του Ιεχωβά. Αυτοί βρήκαν τη Χριστιανική διακονία μια πολύ αποδοτική επιδίωξι της ζωής. Δεν κάθονται στα σπίτια τους να θρηνολογούν τους κρίσιμους καιρούς στους οποίους ζούμε. Βγαίνουν να εργασθούν ως ευαγγελιζόμενοι, αναγγέλλοντας τη βασιλεία του Ιεχωβά και μαθητεύοντας ανθρώπους όλων των εθνών. (Ματθ. 24:14· 28:19, 20) Λόγου χάριν, στη Δανία, διάκονοι μάρτυρες του Ιεχωβά συνάντησαν έναν άνδρα και τη σύζυγό του που ήθελαν να μελετούν τη Γραφή, αλλά για ένα πράγμα. Ο άνδρας ωμολόγησε ότι ήταν μέθυσος, και είπε ότι κανένας δεν μπορούσε να τον βοηθήση να βγη από την κατάστασί του. Οι γιατροί προσπάθησαν αλλά δεν επέτυχαν. Εκτός απ’ αυτό το πρόβλημα, η σύζυγός του ήταν τοξικομανής. Προφανώς η κατάστασις ήταν απελπιστική. Αλλ’ όταν διάβασαν μέσα στη Γραφή ότι άλλοι που ήσαν σε όμοιες καταστάσεις θεραπεύθηκαν από τις ασθένειες των, πήραν θάρρος. (1 Κορ. 6:9-11) Έγινε έναρξις Γραφικής μελέτης μ’ αυτούς. Μετά από δύο χρόνια βαπτίσθηκαν ως Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά. Είχαν θεραπευθή τελείως από τον αλκοολισμό, από την τοξικομανία και από το κάπνισμα! Πολλαπλασιάστε αυτή την πείρα χίλιες φορές και θ’ αρχίσετε να διακρίνετε ότι σήμερα κάθε είδους άνθρωποι διορθώνουν τη ζωή τους. (Κολ. 3:8-10) Τι ευχάριστο είναι το να γίνη κανείς ένα μέσον ως συνεργάτης του Θεού για να βοηθήση ανθρώπους σαν αυτούς να συμφιλιωθούν με τον Θεό! Τι ευτυχία απολαμβάνουν αυτοί οι μάρτυρες λόγω της προθυμίας να δαπανούν το χρόνο τους και να δαπανώνται για τους άλλους!—Πράξ. 20:35· Ψαλμ. 110:3.

15, 16. (α) Ποιες άλλες απόψεις της διακονίας αποδεικνύουν ότι αυτή είναι μια αποδοτική επιδίωξις; (6) Τι λέγουν τα εδάφια 2 Πέτρου 1:5-8 σχετικά με αυτό;

¹⁵ Υπάρχουν και άλλες αμοιβές που πηγάζουν από τη Χριστιανική διακονία. Πολλοί νεαροί πιστεύουν ότι το ν’ αποχωρήσουν από την εργασία σημαίνει ν’ αρχίσουν την πραγματική ζωή. Το να είσαι ξαπλωμένος μη κάνοντας τίποτε—‘Α, αυτή είναι η ζωή!’ λέγουν. Αλλά ‘ζωή’ για πόσον καιρό; Η αδράνεια γρήγορα αναπτύσσει δυσαρέσκεια. Είναι ανιαρή. Και μάλιστα, το να βρεθή κανείς στη μελαγχολία της ανίας είναι να ζη στη σκιά της κοπώσεως και της νοσηρότητος. Κινείται κανείς με μισή ζωντάνια. Εξ άλλου, όταν αυτοί οι νέοι βλέπουν τους γονείς των στη γεροντική τους ηλικία να βγαίνουν στη Χριστιανική διακονία για να κάνουν επανεπισκέψεις σε ενδιαφερομένους ανθρώπους, να διεξάγουν Γραφικές μελέτες ή να σπεύδουν στις Χριστιανικές συναθροίσεις, πολύ λίγο καταλαβαίνουν την τονωτική επίδρασι που έχει το να χρησιμοποιούν τα χέρια τους, τα πόδια τους, τη διάνοια τους μ’ αυτόν τον τρόπο. Τούς δίνει ένα αίσθημα ευεξίας. Προφανώς, προκύπτουν οφέλη σ’ εκείνους που ανταποκρίνονται στη συμβουλή του αποστόλου Παύλου: «Εις την σπουδήν άοκνοι· κατά το πνεύμα ζέοντες· τον Ιεχωβά δουλεύοντες.»—Ρωμ. 12:11, ΜΝΚ.

¹⁶ Εκείνοι που αποσύρονται από εργασία, και μάλιστα από εργασία γεμάτη σημασία από ένα νοηματικό έργο, αποσύρονται και από τη ζωή. Το να μη κάνη κανείς τίποτα αποτελεί μια βραδεία αλλά βέβαιη αυτοκτονία. Τα σώματα αυτών των ανθρώπων είναι σαν τα άχρηστα ελατήρια του κρεβατιού· οι διάνοιες των είναι σαν γυμνά δωμάτια, άδεια από ιδέες ή ενδιαφέροντα. Η καλύτερη συνταγή γι’ αυτή την κατάστασι είναι μια σοβαρή μελέτη του Λόγου του Θεού, της Αγίας Γραφής και συμμετοχή στο έργο του Θεού. Η Χριστιανική διακονία τα παρέχει και τα δύο. Το να κάνη κανείς το θέλημα του Θεού τόν γεμίζει με δημιουργικές σκέψεις και ενέργειες. Τόν εμποδίζει από το να γίνη αδρανής και άκαρπος, και να αισθάνεται ότι δεν αξίζει τίποτε. Και τι επίτευγμα και ευλογία είναι αυτό!—Φιλιππ. 4:6-9· 2 Πέτρ. 1:5-8.

Η ΖΩΗ, ΟΜΩΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΙΩΝΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗ

17. (α) Τι άλλο πρέπει να προστεθή για να κάμη τη ζωή πλήρως ικανοποιητική; (β) Πώς επιτυγχάνεται αυτό σύμφωνα με το εδάφιο Ιωάννης 17:3;

¹⁷ Ενώ η ζωή γίνεται κάτι άμεσα όμορφο και πολύτιμο για μας και για τους άλλους όταν δαπανάται στην υπηρεσία του Θεού—και αυτό φαίνεται να είναι αρκετή αμοιβή—ωστόσο το να ζούμε μια τόσο γεμάτη ζωή έχοντας μόνο τον θάνατο υπ’ όψιν, δεν θα ήταν πραγματικά ικανοποιητικό. Ο θάνατος είναι εχθρός, δεν είναι φίλος. (1 Κορ. 15:26) Ο Ιησούς ετόνισε την ανάγκη του ανθρώπου για αιώνια ζωή όταν είπε: «Τι ωφελείται άνθρωπος, εάν τον κόσμον όλον κερδήση την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή;» (Ματθ. 16:26) Υλικά επιτεύγματα με τον θάνατο υπ’ όψιν δεν είναι διόλου επιτεύγματα. Ο άνθρωπος, για να υπηρετή τον Θεό, πρέπει να ζη· οι νεκροί δεν τιμούν τον Θεό. (Ψαλμ. 115:17) Το όλον ζήτημα της Χριστιανικής διακονίας είναι αυτό: να συμφιλιωθή ο άνθρωπος με τον Θεό για να μπορή να ζη αιώνια προς δόξαν του Θεού. Αλλά είναι δυνατόν αυτό; Ναι, και αυτό είναι το ευαγγέλιο που εκήρυξε ο Ιησούς Χριστός. (Ιωάν. 17:3) Επομένως, ο σκοπός της ζωής μας πρέπει να είναι το να γνωρίσωμε τον Θεό και τον Χριστό για να ζήσωμε αιώνια. Διότι το «χάρισμα του Θεού» είναι όχι μόνον μια ζωή ολίγων ετών, αλλά «ζωή αιώνιος δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.» (Ρωμ. 6:23) Η επιδίωξις αυτού του δώρου είναι εκείνη που κάνει τη Χριστιανική ζωή ενός μάρτυρος του Ιεχωβά να είναι τόσο συναρπαστική, γεμάτη νόημα και, τόσο ικανοποιητική ακόμη και τώρα.

18. Εξηγήστε γιατί η αιώνια ζωή θα ήταν πολύ επιθυμητή.

¹⁸ Αλλά θα ήταν επιθυμητή η αιώνια ζωή; Με τέλειες συνθήκες, γιατί όχι; Ο Ιησούς εχαρακτήρισε αυτή τη μελλοντική υπόσχεσι ως ζωήν «εν αφθονία.» (Ιωάν. 10:10) Ο Παύλος την εχαρακτήρισε ως την πραγματική ζωή [’την όντως ζωήν’ Κείμενον]. (1 Τιμ. 6:19) Και δεν είναι δύσκολο να διακρίνωμε την αιτία. Η αιωνιότης παρέχει αρκετό χρόνο για να σκεπτώμεθα δημιουργικά και να εργαζώμεθα εποικοδομητικά. Το ασυμπλήρωτο ακόμη έργο του Θεού, το έργο της μετατροπής της γης σε παράδεισο, ασφαλώς θα είναι μια από τις πρώτες ημερήσιες φροντίδες που θ’ απασχολήσουν την προσοχή των ανθρώπων στο νέο σύστημα πραγμάτων του Θεού. (Ησ. 65:17-25· 2 Πέτρ. 3:13· Αποκάλ. 21:1-5) Οι διάνοιες των ανθρώπων ποτέ δεν θα παύσουν να αποκτούν γνώσι για τον Ιεχωβά και να μαθαίνουν για πράγματα, αριθμούς και ιδέες για τη ζωή γενικά. Η χωρητικότης του εγκεφάλου είναι ανεξάντλητη και όσο περισσότερο εναποθηκεύει τόσο περισσότερο χρήσιμη γίνεται. Ο εφευρέτης επιστήμων Θωμάς Έντισον κάποτε εθρηνολόγησε την ανικανότητα της διανοίας στην παρούσα κατάστασί της να συλλάβη όλα τα πράγματα του σύμπαντος. Είχε πει ότι δεν γνωρίζομε ούτε το εν εκατομμυριοστόν οποιουδήποτε πράγματος. Αλλά φαντασθήτε τη χαρά που θα προέλθη από τη χρησιμοποίησι της διανοίας στις μεγάλες δυνατότητές της! Όπως είναι σήμερα η ζωή, είναι υπερβολικά δύσκολο να ιδούμε ένα έργο ως το τέλος του. Πολλοί άνθρωποι απλώς κάνουν πράγματα τεμαχιστά και σποραδικά και ελπίζουν ότι το τελικό αποτέλεσμα θα πλησιάζη κάπως στην αισιόδοξη επιθυμία τους. Αλλά στο νέο σύστημα του Ιεχωβά θα υπάρχη χρόνος και δυνατότης να συλλαμβάνωμε μια ιδέα με όλα τα συγκεκριμένα στοιχεία ως την εκπλήρωσί της. Αυτό θα καταλήξη σε ανθρώπινη ευτυχία σε όλη την αιωνιότητα προς δόξαν του Θεού, διότι αυτός είναι ο δεδηλωμένος σκοπός Του.—Ησ. 55:10, 11.

19. Τι μπορούμε να κάμωμε για να εξασφαλίσωμε για μας και τους άλλους το δώρον της αιωνίου ζωής;

¹⁹ Επομένως, να εκτιμάτε τη ζωή ως δώρον του Θεού, κάνοντας τώρα το θέλημα του Θεού. Μεταδώστε αυτόν τον σεβασμό για τη ζωή στους άλλους δείχνοντάς τους τη μόνη Πηγή της ζωής, την αληθινή της σημασία, τον αποδοτικό της σκοπό. Βοηθήστε τους ανθρώπους να γίνουν μαθηταί, του Ιεχωβά Θεού και του Ιησού Χριστού, διδάσκοντας αυτούς όλα όσα παρήγγειλε ο Θεός να κάνουν. Καθώς δείχνομε στους άλλους τον μόνο λόγο της ζωής, θα διατηρούμε μέσα μας νωπό το σκοπό της ζωής. Διότι η ζωή, καθώς και η αγάπη, δεν μπορεί να αναπτυχθή μέσα στο δικό της περιωρισμένο χώρο αλλά ανανεώνεται καθόσον προσφέρεται στους άλλους. Και η μεγαλύτερη και η πιο αποδοτική υπηρεσία της είναι να δοξάζη τον Θεό. Η ύστατη επιθυμία της ζωής λοιπόν εκφράζεται από τον ψαλμωδό, ο οποίος είπε: «Πάσα πνοή ας αινή τον Ιεχωβά. Αλληλούια!»—Ψαλμ. 150:6, ΜΝΚ.

‘Ζητείτε τα Προς την Ειρήνην’

«Άρα λοιπόν ας ζητώμεν τα προς την ειρήνην, και τα προς την οικοδομήν αλλήλων.»—Ρωμ. 14:19.

 1. (α) Τι αναγκάσθηκε ν’ αναγνωρίση ο εικοστός αιών; (β) Ποιο ερώτημα όμως είναι ανάγκη να θέσωμε;

Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΙΣ ειρήνης αποτελεί το μεγαλύτερο ενδιαφέρον του αιώνος μας. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η ειρήνη αποτελεί ανάγκη για την επιβίωσι της ανθρώπινης φυλής. Αλλά επιθυμούν τα έθνη και οι λαοί συνολικά την ειρήνη τόσο πολύ, ώστε να είναι πρόθυμοι να πληρώσουν το υψηλό τίμημα που στοιχίζει η αναμόρφωσις της ζωής των, των σκοπών τους και των αρχών τους; Ασφαλώς όχι, αν κρίνωμε από τις προσπάθειες που καταβάλλουν για να την επιτύχουν. Εξετάστε την απόδειξι:

 2. (α) Πώς ο κόσμος ζητεί ειρήνη και ποιο είναι το αποτέλεσμα; (β) Πώς ένας Γάλλος επιστήμων λέγει ότι πρέπει να στερεωθή η ειρήνη;

² Ο κόσμος ζητεί ειρήνη με το ατομικό συμφέρον, με την ισορροπία δυνάμεων, με αμοιβαίες συμφωνίες και διεθνείς συμμαχίες. Προσπαθεί να χειρισθή ανθρώπινα μέσα για να προλάβη τον πόλεμο. Η αντίληψις που έχει ο κόσμος για την ειρήνη, στην πραγματικότητα, είναι μια κατάστασις ενόπλου προπαρασκευής. Ο κόσμος ελπίζει ότι ο φόβος θα περιορίση τις διαμάχες και τη βιαιότητα. Μια τέτοια ειρήνη είναι επιφανειακή, πλαστό κατασκεύασμα. Με καμμιά έννοια δεν εκπροσωπεί αναζήτησι πραγματικής ειρήνης, όπως είπε ο Γάλλος επιστήμων Λεκόμτ ντι Νουγί: «Ήλθε ο καιρός να γνωρίσουν τα έθνη καθώς και τα άτομα τι επιθυμούν. Αν οι πολιτισμένες χώρες επιθυμούν ειρήνη, πρέπει να ερευνηθή από τη βάσι του. Το παλαιό στήριγμα που μας κληροδότησαν οι περασμένες γενεές τρίζει απ’ όλες τις πλευρές. Δεν μπορεί να στερεωθή με πρόχειρα κατασκευάσματα, με τεμάχια σπάγγων, με δοχεία κολλητικής ουσίας και με συνθήκες που υπογράφονται με σοβαρότητα από υψηλά τιμώμενα πρόσωπα. Επί πλέον, η στερέωσις δεν είναι αρκετή. Η ειρήνη πρέπει να στερεωθή και με εσωτερική μεταμόρφωσι του ανθρώπου και όχι με την ανέγερσι εξωτερικών κτισμάτων.»

 3. (α) Τι λέγει ο προφήτης Ησαΐας για την προέλευσι της ειρήνης; (β) Γιατί τα έθνη δεν μπορούν να ισχυρισθούν ότι αποβλέπουν σε τέτοια ειρήνη, αλλά ποιος μπορεί και γιατί;

³ Αλλά ειρήνη με μια τέτοια μεταμορφωτική δύναμι δεν προέρχεται από τα πολιτικά τεχνάσματα των ανθρώπων, αλλά από τη δικαιοσύνη του Ιεχωβά Θεού. Σημειώστε τι έγραψε ο προφήτης Ησαΐας γι’ αυτή την ειρήνη επτά αιώνες π.Χ. Πρώτα λέγει ότι μια πραγματική ειρήνη ποτέ δεν μπορεί να έλθη στη γη «εωσού το πνεύμα [του Ιεχωβά] εξ ύψους εκχυθή εφ’ ημάς.» Ο Ησαΐας προχωρεί και λέγει: «Το δε έργον της δικαιοσύνης θέλει είσθαι ειρήνη· και το αποτέλεσμα της δικαιοσύνης, ησυχία και ασφάλεια εις τον αιώνα.» (Ησ. 32:15-17) Ποια έθνη της γης μπορούν να ισχυρισθούν ότι σε όλες τις σύγχρονες διασκέψεις των για ειρήνη το πρώτο τους ενδιαφέρον ήταν η δικαιοσύνη του Θεού; Ποτέ δεν απέβλεψαν τόσο υψηλά. Γι’ αυτό και δεν απεκόμισαν ποτέ την ειρήνη για την οποία μίλησε ο προφήτης του Θεού. Αλλά ο λαός του Θεού, οι μάρτυρές του, έχουν επιδείξει ένα γνήσιο ενδιαφέρον για τη δικαιοσύνη του Θεού. Διότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός της ειρήνης· η ειρήνη αποτελεί καρπόν του πνεύματός του. (2 Κορ. 13:11· Γαλ. 5:22) Δίκαια οι μάρτυρές του απεκόμισαν την ειρήνη του Θεού ‘την υπερέχουσαν πάντα νουν,’ που ‘διεφύλαξε τις καρδιές των και τα διανοήματά των διά του Χριστού Ιησού.’ (Φιλιππ. 4:7) Αυτή την ειρήνη πρέπει τώρα να λάβουν υπ’ όψιν όλοι όσοι αγαπούν δικαιοσύνη και θέλουν να ζήσουν αιώνια.

ΕΠΩΦΕΛΗΘΗΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ Ο ΙΕΧΩΒΑ ΣΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΙ ΤΟΥ

 4. Ποια κατάστασις πραγμάτων επικρατεί στην οργάνωσι του Ιεχωβά, και πώς αυτό προελέχθη;

⁴ Ο Ιεχωβά έχει δώσει άφθονη ειρήνη στην οργάνωσί του λόγω του ενδιαφέροντος της για τη δικαιοσύνη. Αυτή η ειρήνη είναι φανερή από την κατάστασι της γαλήνης, της ηρεμίας και των αρμονικών σχέσεων που υπάρχουν μεταξύ των μαρτύρων του Ιεχωβά. Αυτοί δεν στενοχωρούνται ούτε διαπληκτίζονται για το πώς ο Ιεχωβά θέτει σε λειτουργία την οργάνωσί του. Αυτό το κλίμα της ειρήνης είχε προλεχθή στον Ησαΐα κεφάλαιο 60:17: «Και θέλω καταστήσει τους αρχηγούς σου ειρήνην, και τους επιστάτας σου δικαιοσύνην.» Χωρίς τη δικαιοσύνη του Θεού δεν μπορεί να υπάρξη πραγματική ή διαρκής ειρήνη.

 5. Πώς η οργάνωσις του Ιεχωβά διατηρεί την ειρηνική της ενότητα;

⁵ Όταν ο Ιεχωβά δίνη μια διευκρινισμένη ενόρασι σ’ ένα σημείο διδασκαλίας ή μια νέα πορεία που πρέπει ν’ ακολουθήται, τότε μ’ ένα εύτακτο τρόπο αποστέλλονται οδηγίες στα διάφορα τμήματα της οργανώσεως. Η όλη οργάνωσις κινείται ομαλά μέσα σε μια προσαρμοσμένη πορεία σε στενώτερη αρμονία με το αποκαλυμμένο θέλημα του Ιεχωβά. Η προσαρμογή πραγματοποιείται ειρηνικά, χωρίς να διαμάχωνται μεταξύ τους τα διάφορα δομικά στοιχεία. Έτσι η οργάνωσις προχωρεί και εκτελεί το έργο του Ιεχωβά.

 6, 7. (α) Τι μπορεί να κατανοηθή για την ειρήνη στην οργάνωσι του Ιεχωβά; (β) Τι υποχρέωσι έχει το κάθε μέλος ως προς την τήρησι της ειρήνης, όπως νουθετούν ο Πέτρος και ο Ιωάννης;

⁶ Από την Αγία Γραφή και από προσωπική πείρα, κατανοείται ότι η ειρήνη της οργανώσεως των μαρτύρων του Ιεχωβά δεν αποτελεί θεωρία αλλά πραγματικότητα, ένα αποτέλεσμα του θείου θελήματος, έναν καρπό του αγίου πνεύματος του Θεού. Έχει κατεβή από τον Θεό αντί να παραχθή από τις αβοήθητες προσπάθειες των ανθρώπων. Μολονότι αυτό είναι έτσι, θα μπορούσε κάποιος να ρωτήση: Πώς συμβάλλει ο καθένας ατομικά μέσα στην οργάνωσι για την ειρήνη της;

⁷ Η προσωπική ειρήνη δεν έρχεται αυτομάτως απλώς διότι ένα άτομο μπήκε μέσα στην ειρηνική οργάνωσι του Ιεχωβά. Ο καθένας πρέπει να κάμη το μέρος του, όπως εδήλωσε ο απόστολος Πέτρος: «Όστις θέλει να αγαπά την ζωήν, και ίδη ημέρας αγαθάς, ας παύση την γλώσσαν αυτού από κακού, και τα χείλη αυτού από του να λαλώσι δόλον. Ας εκκλίνη από κακού, και ας πράξη αγαθόν· ας ζητήση ειρήνην, και ας ακολουθήση αυτήν.» (1 Πέτρ. 3:10, 11) Από τα θεόπνευστα λόγια του Πέτρου είναι φανερό ότι αν θέλωμε ν’ απολαύσωμε την ειρήνη της οργανώσεως του Ιεχωβά, η ειρήνη πρέπει ν’ αποτελή μια ενεργό πραγματικότητα στο ατομικό επίπεδο. Δεν πρέπει ν’ αποτελή απλώς μια ευρεία οργανωτική ιδιότητα. Ο απόστολος Ιωάννης επίσης υπογραμμίζει αυτό το σημείο λέγοντας: «Τεκνία μου, μη αγαπώμεν με λόγον, μηδέ με γλώσσαν, αλλά με έργον και αλήθειαν.» (1 Ιωάν. 3:18) Μόνον λόγια δεν είναι αρκετά· χρειάζονται έργα και αλήθεια.

 8. Τι ερωτήματα μπορούν να τεθούν για ν’ αποκαλύψουν αν τηρούμε την ειρήνη στην καθημερινή μας ζωή;

⁸ Στις σχέσεις μας με τους άλλους μέσα στην εκκλησία, επιδιώκομε τα πράγματα που συντελούν στην ειρήνη; Μπορούμε ν’ απαντήσωμε ρωτώντας τον εαυτό μας αν η διαγωγή μας ή η χρήσις της γλώσσης μας προξενούν έντασι στις σχέσεις με κάποιον ή φιλονεικίες, ή μήπως φιλοξενούμε μνησικακία. Πώς είναι η κατάστασις στην οικογένειά μας; Μήπως υπάρχουν εκεί αφύσικες τάσεις, διαπληκτισμοί και επικριτική διάθεσις; Μήπως υπάρχουν απότομοι τρόποι; Πιθανώς όλοι έχομε αδυναμίες σε τέτοια πράγματα κατά καιρούς. Αλλά η απόφασίς μας πρέπει να είναι για ειρήνη, και ασφαλώς μπορούμε όλοι να βελτιωθούμε σ’ αυτά τα πράγματα.

 9. Σε ποια γεγονότα για ειρήνη εφιστούν την προσοχή μας ο απόστολος Παύλος και ο μαθητής Ιάκωβος;

⁹ Επειδή η οργάνωσις του Ιεχωβά είναι ειρηνική, πρέπει να υπάρχη μια ακούραστη εργασία για ειρήνη από όλους όσοι είναι μέσα σ’ αυτήν. Ο απόστολος Παύλος το εδήλωσε αυτό σαν μια άμεση εντολή: «Άρα λοιπόν ας ζητώμεν τα προς την ειρήνην, και τα προς την οικοδομήν αλλήλων.» (Ρωμ. 14:19) Η ειρήνη δεν μπορεί να παραβλέπεται. Αποτελεί ένδειξι θείας σοφίας η οποία ασκείται από τον αφοσιωμένο λαό του Θεού. Ο μαθητής Ιάκωβος το εδήλωσε σαφώς αυτό λέγοντας: «Η άνωθεν όμως σοφία, πρώτον μεν είναι καθαρά, έπειτα ειρηνική,. . . Και ο καρπός της δικαιοσύνης σπείρεται εν ειρήνη υπό των ειρηνοποιών.» (Ιακ. 3:17, 18) Το κέντρον είναι και εδώ το ατομικό επίπεδο.

ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΓΙΑ ΕΙΡΗΝΕΥΣΙ ΠΡΟΣ ΑΛΛΗΛΟΥΣ

10, 11. (α) Πότε τίθεται σε δοκιμασία η ικανότης μας να παραμείνωμε ειρηνικοί; (β) Πώς οι συνήθεις υποθέσεις της ζωής παρέχουν ευκαιρίες για να εργαζώμεθα ειρηνικά;

¹⁰ Πραγματική ειρηνικότης είναι πολύ περισσότερο από απλή ευγένεια όταν τα πράγματα πηγαίνουν κατά τον δικό μας τρόπο ή συμπίπτουν με τα συναισθήματα και τις προτιμήσεις μας. Κάτω από τέτοιες συνθήκες η ειρήνη μας δεν τίθεται σε δοκιμασία. Αλλά τι κάνομε όταν βρισκώμεθα κάτω από κάποια πίεσι; Επιδιώκομε τότε ειρήνη; Διαφυλάττομε την ειρηνική μας αταραξία όταν διατελούμε υπό έντασιν;

¹¹ Οι συνήθεις σχέσεις μεταξύ ατόμων μέσα και έξω από την εκκλησία παρέχουν πολλές ευκαιρίες να εργαζώμεθα ειρηνικά μεταξύ μας. Η συνεχής επαφή με τους άλλους, καθώς είμεθα ατελείς, μερικές φορές προκαλεί πιέσεις για διατάραξι της ειρήνης. Τέτοιες προκλήσεις μάς θέτουν σε δοκιμασία για ν’ αποδειχθή αν πράγματι επιζητούμε ειρήνη. Λόγου χάριν, πολλά πράγματα σήμερα κάνουν τους ανθρώπους να φιλονεικούν, και είναι συνήθως μικροπράγματα που είναι ασήμαντα. Όταν βλέπετε τον εαυτό σας να εμπλέκεται σε μια πιθανή φιλονεικία, τι κάνετε για να την απομακρύνετε; Αν συγκρατούμε τα αισθήματα μας και διατηρούμε ειρήνη επιτυχώς κάτω απ’ αυτές τις μικρές καθημερινές πιέσεις, θέτομε πραγματικά ένα θεμέλιο για τη διατήρησι της ειρήνης κάτω από μεγαλύτερες πιέσεις. Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Ο εν τω ελαχίστω πιστός, και εν τω πολλώ πιστός είναι.» (Λουκ. 16:10) Δεν μπορούμε να χειρισθούμε μια μεγάλη απειλή κατά της ειρήνης αν συνηθίζωμε να μαχώμεθα για μικρά πράγματα.

12. Ποιες είναι μερικές από τις καταστάσεις που μπορούν να καταστρέψουν την ειρήνη;

¹² Ποιες είναι μερικές από τις καταστάσεις που μπορούν να καταστρέψουν την ειρήνη των οικογενειών μας και της εκκλησίας; Όταν εκτίζετο η Αίθουσα Βασιλείας σας, πιθανώς διαφορές για κάποια οικοδομική λεπτομέρεια να έκαμαν να λεχθούν σκληρά λόγια. Τέκνα μερικές φορές ερεθίζονται όταν οι γονείς γελώντας εκθέτουν τα νεανικά τους χαρακτηριστικά στους άλλους, κάνοντας τα ασυναισθήτως να φαίνωνται ανόητα. Γυναίκες κάποτε κάνουν μικρά αστεία δημοσία για τις ιδιαίτερες αδυναμίες των ανδρών τους, και τους κάνουν ασυναίσθητα να ντροπιάζονται. Μια πραγματική αιτία εντάσεως είναι όταν οι σύζυγοι παραλείπουν να ελέγχουν τα τέκνα των ή δεν έρχονται σε βοήθεια των γυναικών των σε στιγμές εντάσεως.

13. Ποια ερωτήματα θα κάνωμε καλά να θέσωμε στον εαυτό μας;

¹³ Μήπως βλέπετε τον εαυτό σας σε καμμιά απ’ αυτές τις καταστάσεις, ή άλλες παρομοίου είδους; Τι κάνετε σεις χάριν της ειρήνης; Όταν η ειρήνη δοκιμάζεται, είναι πάντοτε στη διάνοιά σας το σφάλμα του άλλου προσώπου; Μήπως περιμένετε να κάμη ο άλλος το πρώτο βήμα προς την επανόρθωσι και τη διατήρησι της ειρήνης; Η υπερνίκησις των μικρών καθημερινών πιέσεων αυξάνει την ειρηνική ζωή και την ευχάριστη εργασία μέσα στην οργάνωσι του Ιεχωβά.

14, 15. (α) Τι καθιστά ικανή την επιτυχή επιδίωξι ειρήνης; (β) Ποια είναι η αρχή που τίθεται από τον απόστολο Ιωάννη για την επιδίωξι ειρήνης από μας, και πώς τονίζει ο Ιησούς τη σπουδαιότητα του να έχωμε ειρήνη με τον αδελφό μας;

¹⁴ Θυμηθητε ότι η ειρήνη προέρχεται από θεία σοφία, πράγμα που σημαίνει να ζούμε σύμφωνα με τις θείες αρχές, εφαρμόζοντας στην πράξι τη δικαιοσύνη. Είναι φανερό, λοιπόν, ότι το να προσπαθούμε απλώς να είμεθα τυπικά ευγενικοί στην κατάλληλη ώρα, πράγμα που είναι ένα είδος διπλωματίας για ν’ αποφεύγωμε προβλήματα, δεν είναι πραγματικά η αληθινή Χριστιανική ειρήνη. Η ειρήνη που δίνει ο Ιεχωβά αντανακλά κάτι πολύ βαθύτερο.

¹⁵ Η αρχή αυτή υπογραμμίζεται για μας στα εδάφια 1 Ιωάννου 4:20, 21, που λέγουν: «Εάν τις ειπή, Ότι αγαπώ τον Θεόν, και μισή τον αδελφόν αυτού, ψεύστης είναι· διότι όστις δεν αγαπά τον αδελφόν αυτού τον οποίον είδε, τον Θεόν, τον οποίον δεν είδε, πώς δύναται να αγαπά; Και ταύτην την εντολήν έχομεν απ’ αυτού, Όστις αγαπά τον Θεόν, να αγαπά και τον αδελφόν αυτού.» Η κεντρική αρχή εδώ είναι αυτή: Αν θέλωμε να έχωμε ειρήνη με τον Θεό πρέπει να έχωμε ειρήνη μεταξύ μας. Ο Ιησούς επεξήγησε αυτό το σημείο στην επί του Όρους Ομιλία του λέγοντας: «Εάν λοιπόν προσφέρης το δώρον σου εις το θυσιαστήριον, και εκεί ενθυμηθής, ότι ο αδελφός σου έχει τι κατά σού, άφες εκεί το δώρον σου έμπροσθεν του θυσιαστηρίου, και ύπαγε, πρώτον φιλιώθητι με τον αδελφόν σου, και τότε ελθών πρόσφερε το δώρον σου.» (Ματθ. 5:23, 24) Με άλλα λόγια, το αν η λατρεία μας είναι ευπρόσδεκτη στον Ιεχωβά ή όχι, εξαρτάται απ’ αυτό ακριβώς το σημείο του να έχωμε ειρήνη με τον αδελφό μας.

16. (α) Γιατί δεν είναι πάντοτε εύκολη η επιδίωξις ειρήνης; (β) Πώς ο Ιησούς αποδείχθηκε ειρηνοποιός; Παραθέστε παραδείγματα.

¹⁶ Εν τούτοις, η επιδίωξις ειρήνης δεν είναι πάντοτε εύκολη· πραγματικά μπορεί να είναι κατά καιρούς μια υπόθεσις πολύ δύσκολη. Συχνά πρόκειται για το ποιος πρέπει να κάμη το πρώτο βήμα και πώς. Ο Ιησούς είπε: «Εάν λοιπόν προσφέρης το δώρον σου εις το θυσιαστήριον, και εκεί ενθυμηθής, ότι ο αδελφός σου έχει τι κατά σου,» εσύ πρέπει να κάνης το πρώτο συμφιλιωτικό βήμα. Ο Παύλος το αναπτύσσει αυτό λέγοντας: «Οφείλομεν δε ημείς οι δυνατοί να βαστάζωμεν τα ασθενήματα των αδυνάτων και να μη αρέσκωμεν εις εαυτούς· αλλ’ έκαστος ημών ας αρέσκη εις τον πλησίον δια το καλόν προς οικοδομήν. Επειδή και ο Χριστός δεν ήρεσεν εις εαυτόν.» (Ρωμ. 15:1-3) Εκείνος που είναι πνευματικώς ισχυρός λοιπόν πρέπει ν’ αναλαμβάνη την πρωτοβουλία. Όταν ο Πέτρος αποδείχθηκε αδύνατος και απαρνήθηκε τον Χριστό, ποιος ήταν εκείνος που έκαμε το πρώτο βήμα για να θέση τέρμα στη διατάραξι της ειρήνης; Ήταν ο Χριστός και πόσο ευγενικά το έκαμε αυτό! (Ιωάν. 21:15-17) Όταν ο Θωμάς αμφέβαλλε, ο Χριστός ικανοποίησε, όχι τον εαυτό του αλλά τον Θωμά με το να εμφανισθή σ’ αυτόν αποκαθιστώντας την πίστι του, πράγμα που επανέφερε τον Θωμά σε μια ειρηνική σχέσι με τον Χριστό. (Ιωάν. 20:24-29) Τι ωραίο παράδειγμα έδωσε ο Χριστός για όλους μας! Αυτό ήταν αγάπη στην πράξι.—Λουκ. 22:24-27.

17. Πόσο πρέπει να επιμένη κανείς στην αποκατάστασι των σχέσεων και στην ειρήνευσι;

¹⁷ Πόσο πρέπει να επιμένη κανείς προσπαθώντας ν’ αποκαταστήση μια ειρηνική σχέσι με τον αδελφό του; Ο Παύλος απαντά: «Ει δυνατόν, όσο το αφ’ υμών, ειρηνεύετε μετά πάντων ανθρώπων.» (Ρωμ. 12:18) Λέγει επίσης: «Ας μη αποκάμνωμεν δε πράττοντες το καλόν· διότι εάν δεν αποκάμνωμεν, θέλομεν θερίσει εν τω δέοντι καιρό.» (Γαλ. 6:9, 10) Εν τούτοις, αν ο αδελφός μας αρνήται να δεχθή την αγάπη μας και την ευσυνείδητη προσπάθειά μας να ειρηνεύσωμε, τότε αυτός φέρει την ευθύνη.

ΤΟ ΚΙΝΗΤΡΟ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ

18. Ποιο είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο να οικοδομούμε ειρηνικές σχέσεις με τους άλλους;

¹⁸ Η επιθυμία μας να έχωμε ειρήνη με τον Ιεχωβά πρέπει να είναι εκείνο που μάς υποκινεί ν’ αρχίσωμε ν’ αναπτύσσωμε ειρήνη μεταξύ μας. Χωρίς το θεμέλιο μιας ειρηνικής σχέσεως με τον Ιεχωβά από το οποίο να κινούμεθα, τι θα επιτύχουν οι προσπάθειές μας; Τίποτε. Αν λοιπόν διαπιστώνωμε ότι είναι δύσκολο να συμβαδίζωμε με τους άλλους, ότι έχομε πάντοτε παράπονα πότε με τον ένα και πότε με τον άλλο, ότι η ζωή μας έχει στίγματα από μικρές προστριβές και φραγμούς λόγω επιφυλάξεων, τότε ο τόπος από τον οποίο θα ξεκινήσωμε αναζητώντας λύσεις είναι η σχέσις μας με τον Ιεχωβά. Η ενοχλητική δοκός μπορεί να είναι στο δικό μας μάτι, και το ξυλάριον στου αδελφού μας.—Ματθ. 7:1-5.

19. Τι πρέπει να έχωμε όλοι υπ’ όψιν, και πώς το τονίζει αυτό ο απόστολος;

¹⁹ Όλοι μας έχομε την ατομική μας προσωπικότητα, που βαρύνεται με ατέλεια. Αλλά παρά τις διαφορές και τις ιδιορρυθμίες μας έχομε αγαπήσει τον Ιεχωβά και τη δικαιοσύνη του, και αυτό είναι το μεγάλο πράγμα! Ο Παύλος έγραψε: «Υποφέροντες αλλήλους, και συγχωρούντες εις αλλήλους, εάν τις έχη παράπονον κατά τίνος· καθώς και ο Χριστός συνεχώρησεν εις εσάς, ούτω και σεις. Και η ειρήνη του Θεού ας βασιλεύη εν ταις καρδίαις υμών, εις την οποίαν και προσεκλήθητε εις εν σώμα· και γίνεσθε ευγνώμονες.» (Κολ. 3:13, 15) Ο Παύλος εδώ ανεγνώρισε ότι θα υπήρχαν αιτίες για παράπονα. Αλλ’ ανόμοια με τους άλλους ανθρώπους γενικά εμείς έχομε συμφιλιωθή με τον Θεό. Αυτός μάς συγχώρησε γενναιόδωρα. Αποκτήσαμε μια αγαθή συνείδησι και κάναμε ένα ειρηνικό ξεκίνημα με την αφιέρωσί μας στον Ιεχωβά και το βάπτισμά μας. Αν ο δίκαιος Θεός μπορεί να είναι τόσο πρόθυμος να συγχωρήση και να λησμονήση, γιατί να μην μπορούμε κι εμείς να είμεθα ακόμη περισσότερο συγχωρητικοί μεταξύ μας;

20. Ποιο είναι το κύριο στοιχείο για να έχωμε ειρηνικές σχέσεις με τους αδελφούς μας;

²⁰ Το κύριο στοιχείο είναι η ειρήνη με τον Ιεχωβά την οποία απολαμβάνομε διά του Χριστού, που μας κάνει να κυριαρχούμε στις διαθέσεις και τα αισθήματα μας ώστε να μπορούμε κι εμείς να συγχωρούμε και να λησμονούμε. Τότε δεν θα έχωμε μια πληγωμένη μνήμη στην καρδιά μας που γεννά ψυχρότητα απέναντι ενός αδελφού που νομίζομε ότι έχει παρεκτραπή. Αν διατηρούμε άθικτη την ειρήνη μας με τον Θεό, τότε δεν θ’ αφήνωμε τον εαυτό μας να ερεθίζεται. Ούτε θ’ ανταποδίδωμε τα ίσα, ούτε θα εγείρωμε σιωπηρώς φραγμό στη διάνοιά μας μεταξύ του αδελφού μας και του εαυτού μας.

ΜΕ ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΑ ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΕ ΝΑ ΚΡΙΝΕΤΕ ΤΑ ΕΛΑΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ

21. Γιατί η ταπεινότης είναι πολύ ουσιώδης όταν ζητούμε να είμεθα ειρηνικοί;

²¹ Συνήθως δημιουργούνται προστριβές για μικροπράγματα και αυξάνουν σε έκτασι. Για να φέρωμε ένα παράδειγμα: Σας συνέβη ποτέ να σκεφθήτε ότι η ιδέα σας για τον τρόπο χειρισμού ενός ζητήματος είναι καλύτερη από εκείνην του συντρόφου σας και ν’ αφήσετε τον εαυτό σας να εξαφθή προσπαθώντας ν’ αποδείξετε μια άποψι; Γιατί να εμμένετε με τόση έκτασι στη δική σας προτίμησι ώστε ν’ αρχίση να διακινδυνεύη η ειρήνη; Η Γραφή λέγει ότι δεν πρέπει να φρονούμε περισσότερο από όσο πρέπει να φρονούμε για τον εαυτό μας, αλλά ‘να φρονούμε ώστε να σωφρονούμε.’ (Ρωμ. 12:3) Αν είμεθα άνθρωποι που προσπαθούμε να κάνωμε το έργο του Ιεχωβά, τότε ας θυμούμεθα ότι υπάρχουν συνήθως διάφοροι κατάλληλοι τρόποι να κάνωμε ένα δεδομένο έργο. Το να κάνωμε ένα θεοκρατικό έργο εξαρτάται περισσότερο από το ειρηνικό πνεύμα εκείνων που εργάζονται παρά από το βαθμό της αποδοτικότητος των προς τούτο διευθετήσεων.

22. Πώς θα ήταν δυνατόν να κρίνωμε εσφαλμένα τα ελατήρια των άλλων, και γιατί αυτό είναι επικίνδυνο;

²² Μπορεί να έχωμε τάσι ν’ αμφισβητούμε την ορθότητα των ελατηρίων των ανθρώπων απλώς διότι δεν ανταποκρίνονται με τον τρόπο που νομίζομε ότι έπρεπε ν’ ανταποκριθούν. Λόγου χάριν, ίσως κάποιος να μη μάς χαιρέτισε μέσα στην Αίθουσα Βασιλείας όταν νομίζαμε ότι έπρεπε να μας χαιρετίση. Τόν χαιρετίσαμε εμείς, αλλ’ εκείνος δεν είπε τίποτα. Μήπως αρχίζομε να γυροφέρνωμε στο μυαλό μας το πράγμα και να αισθανώμεθα σαν λίγο προσβεβλημένοι και αρχίζομε να αναχαιτίζωμε τα αισθήματά μας, φανταζόμενοι πως κάτι έχει εναντίον μας ή δεν μας αγαπά; Μήπως επιτρέπομε κανένα φραγμό επιφυλακτικότητος και ψυχρότητος ν’ αρχίση ν’ αναπτύσσεται; Αν δεν προσέχωμε τα ελατήριά μας, η τάσις είναι να κάνωμε σιωπηρές κρίσεις, σχεδόν ασυναίσθητα, αμφιβάλλοντας για τη Χριστιανικότητα του αδελφού μας. Αυτό θα εσήμαινε σαν να κρίνωμε το ελατήριό του ως αμφισβητήσιμο. Οι πράξεις του αδελφού σας είναι ατελείς, βέβαια, αλλά θα θέλατε σεις να κρίνωνται τα ελατήρια σας από τις ελαττωματικές σας πράξεις; Η προφύλαξις λοιπόν είναι σαφής: Προσπαθήστε να δικαιολογήσετε την πράξι του αδελφού σας αντί να του βρήτε σφάλματα. Έτσι αποφεύγετε να καλλιεργήτε μέσα σας ένα φιλοκατήγορο πνεύμα.—Ματθ. 7:1, 2.

ΖΗΤΕΙΤΕ ΕΙΡΗΝΗ ΔΙΑΤΗΡΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΙ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΣΤΗ ΖΩΗ

23. Αν ζητούμε ειρήνη, γιατί είναι ουσιώδες να προσέχωμε τη συμβουλή που δίδεται προς Εβραίους 13:17;

²³ Αν ζητούμε ειρήνη πρέπει να προσέχωμε τη συμβουλή της επιστολής προς Εβραίους 13:17 και να είμεθα ευπειθείς και υποτακτικοί στους πρεσβυτέρους της εκκλησίας. Μπορεί να έχωμε γνωρίσει ένα πρεσβύτερο από πολλά χρόνια, και μπορεί να έχωμε ιδεί όλες τις ατέλειές του και λίγες ιδιοτροπίες. Αλλά παρ’ όλα τα σφάλματά του ο Ιεχωβά έκρινε κατάλληλο να τον θέση σε υπηρεσία. Τώρα μήπως πρόκειται ν’ αμφισβητήσωμε την κρίσι του Ιεχωβά; Μήπως πρόκειται να υπονομεύσωμε την οργάνωσι μ’ ένα φιλοκατήγορο πνεύμα; Πόσο καλύτερο είναι να συνεργαζώμεθα με προθυμία και να χαιρώμεθα που ο Ιεχωβά έχει κάμει αυτή τη διευθέτησι.

24. Γιατί είναι επείγον να κάνωμε τώρα αυτό που λέγει το εδάφιο 2 Κορινθίους 13:11;

²⁴ Στη νέα διάταξι οι διενέξεις δεν θα επιτρέπεται να καταστρέφουν την ειρήνη, και επομένως γιατί να επιτρέπωμε τώρα να το κάνουν αυτό; Τι λέγει το εδάφιο 2 Κορινθίους 13:11; «Λοιπόν, αδελφοί, χαίρετε, τελειοποιείσθε, παραμυθείσθε, φρονείτε το αυτό, ειρηνεύετε· και ο Θεός της αγάπης και της ειρήνης θέλει είσθαι μεθ’ υμών.» Αν ακολουθούμε τώρα αυτή την καλή συμβουλή, η λατρεία μας θα είναι αγνή και ευπρόσδεκτη ενώπιον του Θεού.

25. Ποια άποψις του Ιεχωβά θα μάς βοηθήση να τηρήσωμε ειρήνη με τους αδελφούς μας;

²⁵ Το εδάφιο Εφεσίους 4:32 για να μας βοηθήση να διατηρήσωμε την άποψι του Ιεχωβά στη ζωή λέγει τα εξής: «Γίνεσθε δε εις αλλήλους χρηστοί, εύσπλαγχνοι, συγχωρούντες αλλήλους, καθώς ο Θεός συνεχώρησεν εσάς διά του Χριστού.» Πώς μπορείτε σεις να τρέφετε απέχθεια σ’ έναν αδελφό για τον οποίο ο Ιεχωβά έδειξε αγάπη; Σε κάποια κατάστασι εντάσεως θυμηθήτε ότι υπάρχουν δύο πλευρές και ότι κάποια ατέλειά σας συντείνει στην έντασι. Πρέπει να υπάρχη έλξις και από τα δύο άκρα για να διατηρήται τεντωμένο το σχοινί. Ο αδελφός σας επιθυμεί τη ζωή ακριβώς όσο και σεις την επιθυμείτε. Χρειάζεσθε την υποστήριξί του όπως κι αυτός τη δική σας.

26. Ποια σημεία πρέπει να έχωμε υπ’ όψιν και να εφαρμόζωμε για να έχωμε ειρήνη με τον Θεό μας και μεταξύ μας;

²⁶ Να θυμάστε τα μεγάλα πράγματα όταν αρχίζη να προβάλλη κάποια έντασις για ένα μικρό πράγμα. Ρωτήστε τον εαυτό σας. Γιατί είμεθα διάκονοι του Ιεχωβά; Πού πηγαίνομε; Ποιος είναι ο σκοπός μας στη ζωή; Να έχετε πάντοτε μπροστά σας αυτά τα πολύ σπουδαία θέματα. Να ξέρετε ότι ο Ιεχωβά αγαπά τον λαό του· όλοι είναι πολύτιμοι σ’ αυτόν. Να διευκολύνετε την οδό του αδελφού σας, ακριβώς όπως και σεις θα θέλατε να διευκολύνη αυτός τη δική σας οδό. Για να κερδίσετε το βραβείο της αιωνίου ζωής πρέπει να έχετε ειρήνη με την Πηγή της ζωής, με τον Ιεχωβά. Αλλ’ αυτή η ειρήνη εξασφαλίζεται μόνον αν σεις έχετε ειρήνη με τον αδελφό σας. Σε όλα λοιπόν τα πράγματα να ζητήτε ειρήνη, για τη δόξα του Ιεχωβά και για την αιώνια ευτυχία σας.

[Εικόνα στη σελίδα 524]

Όταν βλέπετε τον εαυτό σας να εμπλέκεται σε μια πιθανή φιλονεικία, μήπως ρίχνετε λάδι στη φωτιά; Ή μήπως επιδιώκετε ειρήνη συγκρατώντας τα αισθήματά σας;

Διατηρείτε την Εκκλησία του Θεού Καθαρή στον Καιρό της Κρίσεώς Του

«Δεν εξεύρετε ότι ολίγη ζύμη κάμνει όλον το φύραμα ένζυμον;»—1 Κορ. 5:6

 1. Γιατί οι Χριστιανοί ενδιαφέρονται σοβαρά για την καθαρότητα;

Η ΚΑΘΑΡΟΤΗΣ ωφελεί το ανθρώπινο σώμα τόσο η φυσική όσο και η ηθική καθαρότης. Η καλή προσοχή σ’ αυτό συντελεί στην υγεία του ατόμου. Εκείνο που ισχύει για το ανθρώπινο σώμα ισχύει και για την όμοια με σώμα εκκλησία των γνησίων μαθητών του Χριστού Ιησού που βρίσκονται σήμερα σε όλα τα μέρη της γης. Ο Ιεχωβά Θεός απαιτεί μια τέτοια υγιή καθαρότητα σ’ αυτό το σώμα των δούλων του—για την τιμή του ονόματός του και για το διαρκές καλό όλων εκείνων που τον αγαπούν.—2 Κορ. 6:17· Ησ. 52:11· Μαλ. 3:2, 3.

 2, 3. Σύμφωνα με την αποστολική συμβουλής ποιο καθήκον πρέπει ν’ αναλάβουν να εκτελέσουν οι Χριστιανοί ποιμένες ή επίσκοποι;

² Ο απόστολος Παύλος, γράφοντας στους χριστιανούς αδελφούς του πριν από χίλια εννεακόσια χρόνια, έκαμε την εξής προτροπή: «Ζητείτε ειρήνην μετά πάντων, και τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον· παρατηρούντες . . . μήπως ρίζα τις πικρίας αναφύουσα φέρη ενόχλησιν, και διά ταύτης μιανθώσι πολλοί· μήπως ήναι τις πόρνος ή βέβηλος καθώς ο Ησαύ, όστις διά μιαν βρώσιν επώλησε τα πρωτοτόκια αυτού.»—Εβρ. 12:14-16.

³ Οι ποιμένες του ποιμνίου του Θεού, λοιπόν, ενόσω ζητούν ειρήνη με όλους, πρέπει να προστατεύουν το ποίμνιο από κάθε διείσδυσι ή εμφάνισι ανεπιθύμητων στοιχείων. Πρέπει ρεαλιστικά ν’ αναγνωρίζουν ότι «ολίγη ζύμη κάμνει όλον το φύραμα ένζυμον.»—1 Κορ. 5:6· Πράξ. 20:28.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΣ ΤΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΤΟΞΙΚΟΜΑΝΙΑΣ

 4, 5. (α) Ποιο ζήτημα ανέκυψε προσφάτως για εξέτασι με προσευχή; (β) Παραβάλλοντας άτομα που είναι σε τέτοια προγράμματα ναρκωτικών με εκείνα των άλλων τύπων θεραπείας, ποιες μεγαλύτερες διαφορές διαπιστώνομε;

⁴ Σήμερα η τοξικομανία έχει γίνει σαν μια πληγή σε πολλές χώρες. Ασφαλώς δεν υπάρχει θέσις μέσα στην καθαρή εκκλησία του Θεού για τέτοιες συνήθειες.a Αλλά τι θα λεχθή για κείνους που μπορεί να είναι σε κάποιο κρατικό πρόγραμμα όπου δίδονται ελεγχόμενες δόσεις ενός προϊόντος (όπως είναι το γνωστό ως μεθαδόνη) σε αντικατάστασι ενός πιο επικινδύνου φαρμάκου, όπως είναι η ηρωίνη. Άτομα που είναι σε τέτοια κρατικά προγράμματα μπορεί να πουν ότι δεν κάνουν τίποτε το ‘παράνομο·’, ότι δεν δοκιμάζουν τις παραισθήσεις που είναι τόσο χαρακτηριστικές της τοξικομανίας· ότι μπορούν να εργάζωνται ως ένα ‘ενεργόν μέρος της κοινωνίας.’ Τι πρέπει να γίνη αν αυτοί ζητούν ν’ αναγνωρισθούν και να βαπτισθούν ως μέλη της παγκοσμίου εκκλησίας των μαρτύρων του Ιεχωβά; Πρέπει αυτοί να γίνωνται δεκτοί για βάπτισμα;

⁵ Αυτά τα ερωτήματα ηγέρθησαν για εξέτασι με προσευχή. Από την άποψι της Γραφής φαίνεται καθαρά ότι εκείνοι που είναι σε τέτοια προγράμματα δεν είναι Γραφικώς ενδεδειγμένοι, αφού μπορούν ακόμη ορθώς να θεωρούνται ως τοξικομανείς. Υπάρχει, φυσικά, μια κατάλληλη χρήσις φαρμάκων στη νοσηλεία, στη θεραπεία φυσικών ή οργανικών ασθενειών. Αλλά εκείνος που λαμβάνει, λόγου χάριν, μεθαδόνη δεν μπορεί κατάλληλα να παραβληθή με τον διαβητικό ο οποίος έχει μια οργανική πάθησι που απαιτεί ινσουλίνη, ή μ’ εκείνον που πάσχει από χρονία αρθρίτιδα ή από καρκίνον των άκρων, και ο οποίος παίρνει φάρμακα για να ελαττώση τον πόνο. Ο διαβητικός, ο αρθριτικός ή ο καρκινοπαθής δεν χρησιμοποιεί αυτά τα φάρμακα για ν’ αποφυγή τη δυσάρεστη την αγωνιώδη πείρα της αντιδράσεως που προκαλεί η χρήσις «δυνατών» ναρκωτικών· ούτε χρησιμοποιούν τα φάρμακα ως ‘στήριγμα’ για να διατηρήσουν τη διανοητική και συναισθηματική ισορροπία. Και, μολονότι οι γιατροί μπορεί να δώσουν ένα καταπραϋντικό για να παράσχουν κάποια προσωρινή ανακούφισι ή να προκαλέσουν ύπνο σε μια κρίσιμη περίπτωσι, ή να προετοιμάσουν ένα πάσχοντα για χειρουργική επέμβασι, αυτό δεν είναι το ίδιο με το να υποδουλωθή κανείς σ’ ένα φάρμακο με τον εθισμό.

 6, 7. Μολονότι είναι ίσως νόμιμα, ποια είναι μια μεγαλύτερη αδυναμία σ’ αυτά τα προγράμματα, και τι ερωτήματα εγείρει αυτό;

⁶ Η ‘νομιμότης’ της χρήσεως ενός προϊόντος, όπως είναι η μεθαδόνη, σε κάποιο κρατικό φαρμακευτικό πρόγραμμα δεν αποτελεί αποφασιστικό παράγοντα. Σε μερικές χώρες οι τοξικομανείς μπορούν ‘νομίμως’ να λαμβάνουν ηρωίνη μέσω των κρατικών ιατρείων. Αυτό όμως δεν την καθιστά Γραφικώς κατάλληλη.

⁷ Γενικά αυτά τα προγράμματα αποτελούν απλώς μια περίπτωσι αντικαταστάσεως ενός φαρμάκου με ένα άλλο, με ένα φάρμακο που θεωρείται λιγώτερο επιβλαβές από ένα άλλο φάρμακο όπως είναι η ηρωίνη. Τώρα όμως διαβάζομε στις εφημερίδες ότι η μεθαδόνη πωλείται και στους δρόμους σε τοξικομανείς όπως και άλλα ‘παράνομα’ ναρκωτικά. Εκείνοι που εμμένουν σ’ αυτά τα προγράμματα αντί να περάσουν τις αντιδράσεις της στερήσεως των ναρκωτικών και κατόπιν ν’ αναλάβουν μια ζωή απαλλαγμένη από τοξικομανία, ζητούν ν’ αποφύγουν ή ν’ αναβάλουν την αντιμετώπισι του προβλήματος των και να το υπερνικήσουν. Αυτό εγείρει τα εξής ερωτήματα: Τι νόημα θα είχε το βάπτισμα των; Τι θα εσήμαινε αυτό;

 8. Αντιπαραβάλατε την απροθυμία των τοξικομανών να παύσουν τη συνήθεια των με τις Γραφικές απαιτήσεις για τους μαθητάς του Υιού του Θεού.

⁸ Ο Χριστός Ιησούς είπε ότι οποιοσδήποτε επιθυμεί να είναι μαθητής του πρέπει να λάβη τον σταυρό του και να τον ακολουθήση, πρόθυμος ακόμη και τη ζωή του να χάση χάριν του Χριστού. (Λουκ. 9:23, 24· Ιωάν. 12:25) Οποιοσδήποτε βαπτίζεται πρέπει να λάβη αυτή την απόφασι από καρδιάς. Αν θέλη να βαστάση το σταυρό του και ν’ ακολουθήση τον Ιησού ως το σημείο της καθηλώσεως, μπορεί τότε να πη ότι δεν θέλει να υποφέρη τον πόνο της αντιδράσεως που προκαλείται με τη στέρησι των ναρκωτικών; (Παράβαλε Ρωμαίους 6:6· Γαλάτας 5:24· Κολοσσαείς 3:5.) Στην πραγματικότητα το να υποφέρη τον πόνο που προκαλεί αυτή η αντίδρασις αποτελεί φυσική συνέπεια μιας εσφαλμένης πράξεως, μια ‘συγκομιδή εκείνου το οποίο έσπειρε.’—Γαλ. 6:7.

 9. (α) Ποια ερωτήματα τίθενται ορθώς για άτομα που είναι σε τέτοια προγράμματα ναρκωτικών και θέλουν να βαπτισθούν; (β) Τι παράδειγμα μάς έδωσε ο Υιός του Θεού σχετικά με αυτό;

⁹ Πόσο πλήρης, λοιπόν, ήταν αυτή η μετάνοια και μεταστροφή ενός ατόμου από την προηγούμενη πορεία της ζωής του; (Ματθ. 3:8· Πράξ. 26:20) Μπορεί αληθινά να παρουσιασθή με καρδιά, ψυχή, διάνοια και δύναμι στο Θεό ως δούλος του αν εξακολουθή να είναι υποδουλωμένος στα ναρκωτικά; (Μάρκ. 12:29, 30) Εκείνος που είναι σ’ ένα τέτοιο πρόγραμμα έχει πραγματικά πίστι στον Λόγο του Θεού, όπως αναγράφεται στην επιστολή προς Φιλιππησίους 4:6, 7, όπου έχομε την υπόσχεσι ότι ο Θεός της ειρήνης θα ‘διαφυλάξη τις καρδιές μας και τα διανοήματά μας’ αν αποβλέπωμε σ’ αυτόν με πίστι; Θα θέση την εμπιστοσύνη του στη δύναμι του πνεύματος του Θεού ή θα δείξη αμφιβολία ως προς τη δύναμι αυτή και θα βασισθή σε κάτι υποκατάστατα φάρμακα για να διαφυλάξη την καρδιά του και τα διανοήματά του και να φυλαχθή από το να χάση την αυτοκυριαρχία του; Πού δείχνει την «εγκράτεια» που είναι καρπός του πνεύματος του Θεού; (Γαλ. 5:22, 23) Ο Ιησούς, την ώρα της καθηλώσεώς του στο ξύλο, αρνήθηκε να πιή «οίνον μεμιγμένον με σμύρναν» προφανώς επειδή ήταν αποφασισμένος να τηρήση πλήρεις τας αισθήσεις του καθώς επεσφράγιζε την ακεραιότητά του στο θάνατο. (Μάρκ. 15:23) Έτσι μάς έδωσε ένα παράδειγμα εμπιστοσύνης στη δύναμι του Θεού να βοηθήση για να περάσωμε τέτοιες ζωτικές δοκιμασίες.

10, 11. Γιατί είναι λογικό ν’ αναμένωμε από εκείνους που ζητούν να βαπτισθούν να υπερνικήσουν πρώτα κάθε τοξικομανία που ίσως να έχουν και γιατί δεν θα ήταν πραγματικά εξυπηρετικό να τους δεχθούμε ως υποψηφίους για βάπτισμα προτού το πράξουν αυτό;

¹⁰ Δεν αρνούμεθα τη μεγάλη δυσκολία που δοκιμάζει κανείς στην υπερνίκησι της ηρωίνης και άλλων δυνατών ναρκωτικών, ή ότι μια πολύ μικρή μόνο μειονότης το επιτυγχάνει αυτό. Το γεγονός όμως ότι μερικοί το επέτυχαν, δείχνει ότι μπορεί να γίνη. Το γεγονός ότι άτομα του κόσμου μπόρεσαν να το κάμουν παρέχει ακόμη περισσότερους λόγους να πιστεύωμε ότι εκείνοι που θέλουν να γίνουν αληθινοί μαθηταί του Υιού του Θεού πρέπει επίσης να μπορούν να το κάμουν. Αντί ν’ ανταλλάσσουν την υποδούλωσι σ’ ένα ναρκωτικό με υποδούλωσι σε άλλο ναρκωτικό όπως είναι η μεθαδόνη, πρέπει ν’ αντιμετωπίσουν την πρόκλησι και να εμπιστευθούν στη βοήθεια του Θεού για να υπερνικήσουν αυτή τη δουλεία.

¹¹ Το να δεχώμεθα άτομα για βάπτισμα προτού το κάμουν αυτό θα εσήμαινε απλώς ότι συγχωρούμε την αναβολή των για την αντιμετώπισι του ζητήματος. Αυτό δεν θα τους ήταν πραγματικά εξυπηρετικό, διότι τελικά πρέπει ν’ αντιμετωπίσουν αυτό το ζήτημα και να λάβουν μια σταθερή στάσι. Μπορεί να έλθη γρήγορα ο καιρός οπότε τέτοια κρατικά προγράμματα δεν θα τους είναι διαθέσιμα. Αν τοξικομανή άτομα γίνουν δεκτά τώρα ως αναγνωρισμένα μέλη μιας εκκλησίας, δεν θα γίνονταν μήπως μια πραγματική πηγή κινδύνου ή βαρείας μομφής σε κάποιο μελλοντικό καιρό; Και πριν απ’ αυτό ακόμη, μήπως η πλήρης εισδοχή αυτών μέσα στην εκκλησία δεν θα εξασθενούσε την αντίστασι μερικών από τους Χριστιανούς αδελφούς μας στη λήψι ναρκωτικών; Δεν μπορούμε ν’ αγνοήσωμε το καλό της εκκλησίας ως συνόλου για να ευνοήσωμε ένα άτομο.—Γαλ. 5:9· 6:10.

ΜΙΑ ΣΥΝΕΠΗΣ ΘΕΣΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΜΑΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ

12-14. Μπορεί η συνήθεια καπνίσματος να παραβληθή με την άλλη τοξικομανία, και τι ερώτημα προβάλλεται με αυτό;

¹² Αυτό όμως εγείρει το ερώτημα της συνεπείας ως προς την αποδοχή για βάπτισμα ατόμων τα οποία συνηθίζουν ακόμη να καπνίζουν. Και αυτά επίσης είναι υποδουλωμένα σ’ ένα βλαβερό προϊόν, είτε το καπνίζουν, είτε το μασούν είτε το εισπνέουν. Προσέξτε τι λέγει μια έκθεσις του περιοδικού Επιστημονικός Κόσμος (στην Αγγλική) της 9 Απριλίου 1973:

¹³ «Το ναρκωτικό . . . που προξενεί τον εθισμό του καπνίσματος είναι η νικοτίνη . . . Σε διάστημα ενός ή δύο λεπτών αφού ένα άτομο ‘τραβήξη μια ρουφηξιά’ ενός σιγαρέττου, η νικοτίνη είναι παρούσα στον εγκέφαλο. Αλλ’ ύστερα από 20 ή 30 λεπτά από την ‘τελευταία ρουφηξιά’ το μεγαλύτερο μέρος της νικοτίνης έχει φύγει από τον εγκέφαλο για να πάη σε άλλα όργανα. . . Αυτή είναι η ώρα περίπου που ο καπνιστής αισθάνεται την ανάγκη ενός άλλου σιγαρέττου. . . Όταν δεν υπάρχει νικοτίνη, το σώμα ‘διψά’ για νικοτίνη. Τόσο πολύ μάλιστα ώστε το σώμα μερικές φορές ‘αρρωσταίνει’ χωρίς νικοτίνη. Αρχίζουν τότε τα συμπτώματα της στερήσεως του ναρκωτικού—ένα αίσθημα νοσήσεως . . .. Μερικά απ’ αυτά τα συμπτώματα είναι υπνηλία, κεφαλαλγίες, στομαχικές διαταραχές, εφίδρωσις και ανώμαλοι παλμοί της καρδιάς.»

¹⁴ Ακόμη και οι κοσμικές κυβερνήσεις υποκινήθηκαν να δώσουν σοβαρές προειδοποιήσεις για τον κίνδυνο του καπνίσματος. Είναι λοιπόν ενδεδειγμένα για βάπτισμα τα άτομα εκείνα που δεν έχουν διακόψει τη συνήθεια του καπνίσματος;

15. Μολονότι ο καπνός δεν αναφέρεται ρητώς μέσα στη Γραφή, πώς οι Γραφικές αρχές παρέχουν μια. απάντησι σ’ αυτό το ζήτημα;

¹⁵ Η Γραφική απόδειξις καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δεν είναι. Όπως έχει εξηγηθή σε άλλα τεύχη αυτού του περιοδικού, η Ελληνική λέξις φαρμακεία που χρησιμοποιείται από τους Βιβλικούς συγγραφείς και μεταφράζεται ‘χρήσις πνευματισμού’ ή ‘πνευματιστικές πράξεις’ έχει την αρχική σημασία της ‘χρήσεως ναρκωτικών.’ (Γαλ. 5:20· Αποκάλ. 9:21) Η λέξις αυτή αναφέρεται σε πνευματιστικές πράξεις λόγω της στενής σχέσεως μεταξύ της χρησιμοποιήσεως ναρκωτικών και του πνευματισμού. Ο καπνός επίσης εχρησιμοποιείτο αρχικά από τους Ινδιάνους της Αμερικής με αυτόν τον τρόπο. Μπορεί λοιπόν κατάλληλα να τοποθετηθή στην κατηγορία των τοξικών φαρμάκων όπως εκείνα που έδωσαν την πηγή για την Ελληνική λέξι φαρμακεία. Η νικοτίνη του καπνού δεν έχει τις ίδιες διανοητικές και συγκινησιακές επιδράσεις που παράγονται από τα «σκληρά» τοξικά φάρμακα όπως είναι η ηρωίνη ή τα λεγόμενα ψυχεδελικά (παραισθησιογόνα) φάρμακα όπως είναι το LSD· εν τούτοις ο εθισμός της νικοτίνης επηρεάζει θετικά τη διάνοια και ασκεί μια ισχυρή υποδούλωσι. Στην Ευρώπη στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, σε μερικές περιπτώσεις τα σιγαρέττα είχαν αξία μεγαλύτερη από το χρήμα. Λέγεται ότι ιερόδουλοι παρέδιδαν τα σώματα των για λίγα σιγαρέττα, και ο κοινός λαός εθυσίαζε και τα δελτία του σιτηρεσίου του ακόμη για να επιτύχη καπνό.

16. (α) Ποιοι ισχυροί λόγοι υπάρχουν για την εγκατάλειψι αυτής της επιβλαβούς συνήθειας; (β) Το εδάφιον Γένεσις 1:29 μήπως παρέχει καμμιά δικαιολογία στους καπνιστής;

¹⁶ Η επιβλαβής επίδρασις του καπνού στο σώμα είναι πολύ γνωστή και η μολυντική του επίδρασις είναι εξίσου φανερή. Ασφαλώς δεν αποτελεί ένδειξι σεβασμού στον Δημιουργό που μας έχει δώσει ζωή, αν μεταχειριζώμεθα κακώς και μολύνομε τα σώματά μας με τη χρήσι του καπνού. Γιατροί κύρους προειδοποιούν ότι γυναίκες που είναι σε κατάστασι εγκυμοσύνης και χρησιμοποιούν καπνό είναι πολύ πιο πιθανόν να υποστούν αποβολή παρά οι άλλες. Και αυτό, επίσης, θα ήταν απόδειξις σοβαρής περιφρονήσεως της ιερότητος της ζωής. Οι καπνομανείς δεν μπορούν να βρουν Γραφική υποστήριξι με το να ισχυρίζονται ότι ο Θεός εδημιούργησε το φυτό του καπνού και ότι αυτό αποτελεί μέρος των ‘χόρτων’ που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο για την ‘τροφή’ του. (Γέν. 1:29) Αυτοί που καπνίζουν δεν χρησιμοποιούν τον καπνό ως τροφή με το να τρώγουν τα πράσινα φύλλα ως σαλάτα ή να τα μαγειρεύουν όπως το σπανάκι. Όχι, αλλά τα επεξεργάζονται και χρησιμοποιούν τα απεξηραμένα καστανά φύλλα για κάπνισμα, μάσησι, (χωρίς να καταπίνουν τον χυμό), ή για εισπνοή για απόλαυσι των φυσικών αισθήσεων, και όλ’ αυτά με πραγματική βλάβη του σώματος και της διανοίας.

17-19. (α) Ποια ερευνητικά ερωτήματα πρέπει να εξετάσουν εκείνοι που επιδίδονται στο κάπνισμα αν θέλουν να βαπτισθούν; (β) Σε ποιους άλλους επιρρεπείς σε παρόμοιες συνήθειες θα εφηρμόζοντο τα ίδια αυτά σημεία;

¹⁷ Ερωτήματα σαν αυτά που προβάλλονται εν σχέσει με άτομα που είναι σε κρατικά προγράμματα μπορούν επίσης να εγερθούν και για καπνομανείς οι οποίοι παρουσιάζονται για βάπτισμα. Αυτοί ‘μετενόησαν και μετεστράφησαν’ αληθινά ή είναι προσκολλημένοι ακόμη σε συνήθειες που οι ίδιοι γνωρίζουν ότι είναι αντίθετες με τις Γραφικές αρχές; (Ρωμ. 6:19· 1 Θεσσ. 4:7· 5:22) Στο εδάφιο 2 Κορινθίους 7:1 ο απόστολος λέγει: «Έχοντες, λοιπόν, αγαπητοί, ταύτας τας επαγγελίας, ας καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, εκπληρούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού.» Οι καπνισταί το έχουν λάβει αυτό σοβαρά υπ’ όψιν; Ασφαλώς όλοι θα παραδεχθούν ότι άτομα που θα ζουν στη νέα τάξι του Θεού δεν θα καπνίζουν και δεν θα χρειάζωνται πτυελοδοχεία και τεφροδοχεία και δεν θα μολύνουν τον αέρα με τον καπνό του τσιγάρου για να τον αναπνέουν άλλοι.

¹⁸ Δεν πρέπει, λοιπόν, τώρα όσοι είναι επιρρεπείς στο κάπνισμα να διακόψουν τη χρήσι του ως ένδειξι της πίστεως των σ’ εκείνη την καθαρή νέα τάξι και της αγάπης των για τη δικαιοσύνη που θα υπάρχη σ’ αυτήν; Αν θέλουν να βρεθούν από τον Θεό «άσπιλοι και αμώμητοι» στον καιρό της εκτελέσεως της κρίσεως του, δεν πρέπει να λάβουν μια σταθερή στάσι τώρα παρά να ελπίζουν ότι ίσως όταν περάσουν την ‘μεγάλη θλίψι’ που πλησιάζει θα γινόταν κάπως μια αλλαγή που θα τούς θεράπευε από το πάθος της νικοτίνης; (2 Πέτρ. 3:11-14) Όταν η πλησιάζουσα ‘μεγάλη θλίψις’ δυσχεράνη την προμήθεια εμπορικού καπνού δεν θα είναι τότε πιο εύκολο να διακόψουν την μανία του καπνίσματος υπό την πίεσι των περιστάσεων από όσο είναι αν το πράξουν τώρα με την επιθυμία να ευαρεστήσουν τον Θεό.

¹⁹ Ό,τι ελέχθη για τον καπνό θα μπορούσε να εφαρμοσθή εξίσου και για τη χρήσι σε μερικά μέρη επιβλαβών προϊόντων που δημιουργούν συνήθεια, όπως είναι η καρύδα του βετέλ και τα φύλλα του φυτού της κόκας (τα τελευταία αυτά περιέχουν κοκαΐνη, η οποία έχει σαφώς ναρκωτική επίδρασι στη διάνοια).b

ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΤΩΡΑ

20, 21. Εξαιτίας αυτών των σημείων ποια αποφασιστική Φέσι λαμβάνουν τώρα οι μάρτυρες του Ιεχωβά, και γιατί αυτό είναι για το καλό και αυτών ακόμη των τοξικομανών;

²⁰ Επί δεκαετηρίδες οι εκδόσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά προειδοποίησαν να μη γίνεται χρήσις τέτοιων βλαβερών προϊόντων, όπως είναι ο καπνός. Άτομα που είναι ταυτισμένα με εκκλησίες μαρτύρων του Ιεχωβά σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις αναγνωρίζουν ότι είναι κακές αυτές οι συνήθειες. Οι νέοι ενδιαφερόμενοι, λοιπόν, πρέπει να λάβουν μια σταθερή στάσι και να μη αναβάλλουν τα πράγματα ζητώντας να βαπτισθούν και να γίνουν δεκτοί στην εκκλησία, ή να λαμβάνουν μέρος στην παρουσίασι πληροφοριών από το βήμα στις Αίθουσες Βασιλείας, ενόσω είναι ακόμη αγκιστρωμένοι στη νικοτίνη ή άλλη επιβλαβή συνήθεια.c Καθώς η νέα τάξις είναι τώρα πολύ κοντά, είναι ασφαλώς σε αρμονία με τον Λόγο του Θεού να λάβωμε θέσι ότι εκείνοι που δεν θέλουν να εγκαταλείψουν αυτές τις επιβλαβείς συνήθειες να μη κρίνωνται κατάλληλοι για βάπτισμα και δεν θα τους αναγνωρίζωμε ως επιδοκιμασμένα μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας του Ιεχωβά.

²¹ Πραγματικά, το να δεχθούμε τέτοια άτομα μέσα στην εκκλησία θα ήταν γι’ αυτούς μια κακή υπηρεσία, διότι θα καθησύχαζε τη συνείδησί τους. Το ν’ αρνηθούμε να τους δεχθούμε μπορεί ν’ αποδειχθή ευλογία, διότι θα βοηθήση να αισθανθούν σοβαρά την ανάγκη να λάβουν αποφασιστική ενέργεια και να προετοιμασθούν για ζωή στη νέα τάξι του Θεού. Εκείνος που αντιμετωπίζει τέτοιες προκλήσεις κερδίζει μια ηθική νίκη η οποία φέρνει αληθινή ισχύ και εμπιστοσύνη στη δύναμι και την προθυμία του Θεού για υποβοήθησι.

22-24. (α) Αν ένα άτομο ήταν βαπτισμένο ενόσω ακόμη ήταν έκδοτο σε ναρκωτικά, τι πρέπει να κάμη τώρα, και γιατί είναι λογικό να αναμένεται αυτό απ’ αυτόν; (β) Τι πορεία πρέπει να λάβουν οι εκκλησίες απέναντι βαπτισμένων ατόμων που δεν θέλουν ν’ απαλλαγούν από την τοξικομανία των;

²² Τι θα γίνη όμως μ’ εκείνους που στο παρελθόν, βαπτίσθηκαν ενώ ακόμη χρησιμοποιούσαν τέτοια ναρκωτικά προϊόντα, όπως είναι ο καπνός και άλλα ναρκωτικά φάρμακα, ή μ’ εκείνους που διατελούν σε κάποια θεραπεία όπως είναι το «πρόγραμμα της μεθαδόνης» και που συνεχίζουν αυτή τη συνήθεια; Σ’ αυτούς μπορεί τώρα να δοθή μια λογική περίοδος χρόνου, όπως λόγου χάριν έξη μήνες, στη διάρκεια της οποίας ν’ απαλλαγούν από μια τέτοια συνήθεια. Κάνοντας τούτο θα επιδείξουν την ειλικρινή επιθυμία των να παραμείνουν μέσα στην καθαρή εκκλησία των αφιερωμένων δούλων του Ιεχωβά Θεού.

²³ Ασφαλώς αν ένας μπορή να περάση την αγωνιώδη πείρα της στερήσεως των «σκληρών» ναρκωτικών για να γίνη ένας αληθινός μαθητής του Υιού του Θεού, τότε εκείνοι που έχουν τη μανία του καπνίσματος ή παρομοίων προϊόντων δεν πρέπει να έχουν λογική αντίρρησι να υποστούν την λιγώτερη δοκιμασία να κόψουν την κακή των συνήθεια. Η άρνησις να το πράξουν αυτό θα δώση ασφαλώς ένα πολύ κακό παράδειγμα για κείνους που αγωνίζονται να υπερνικήσουν τη συνήθεια των «σκληρών» ναρκωτικών και που αντιμετωπίζουν μια πολύ μεγαλύτερη δυσκολία.

²⁴ Αν άτομα που είναι ήδη βαπτισμένα δεν θέλουν να εγκαταλείψουν τη συνήθεια των να λαμβάνουν επιβλαβή και υποδουλωτικά προϊόντα τι θα γίνη τότε; Τότε αυτοί δείχνουν ότι, όπως ο Ησαυ, δεν ‘εκτιμούν τα ιερά πράγματα’, προτιμώντας αυτές τις συνήθειες από το προνόμιο του ν’ αποτελούν μέρος του καθαρού λαού του Ιεχωβά. Αυτοί πρέπει επομένως ν’ απομακρυνθούν από την εκκλησία λόγω αυτής της διαγωγής που δεν αρμόζει σε Χριστιανούς.—1 Κορ. 5:7· Εβρ. 12:15, 16.

25. Πρέπει να ξαναβαπτισθούν αυτά τα μέλη των εκκλησιών που εγκαταλείπουν τώρα τη βλαβερή των τοξικομανία;

²⁵ θα χρειασθή να ξαναβαπτισθούν εκείνοι που εγκαταλείπουν τη συνήθεια των να καπνίζουν ή που χρησιμοποιούν άλλα επιβλαβή προϊόντα; Όχι, αυτό δεν φαίνεται να είναι αναγκαίο να γίνη. Η γνώσις φέρνει ευθύνη και εκπαιδεύει τη συνείδησι. (1 Τιμ. 1:13) Η εκκλησία τους είχε δώσει να καταλάβουν ότι η συνήθεια των δεν ‘τους εμπόδιζε,’ και αυτοί βαπτίσθηκαν σύμφωνα με αυτή την κατανόησι. (Πράξ. 8:36) Φυσικά, αν ένα άτομο φρονή ότι παρουσιάσθηκε για βάπτισμα με μια ‘κακή συνείδησι’ λόγω αυτής της συνήθειας, μπορεί ν’ αποφασίση να ξαναβαπτισθή. Αυτό θα ήταν προσωπική του απόφασις.

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΩΝ ΘΕΙΩΝ ΚΡΙΣΕΩΝ

26. Τι πρέπει να έχωμε υπ’ όψιν ως προς τα συμπεράσματα στα οποία φθάσαμε;

²⁶ Αυτές οι διατάξεις που σχετίζονται με πνευματικά και ηθικά ζητήματα των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά μπορεί να φαίνωνται σε μερικούς ότι είναι πολύ αυστηρές. Αλλά αυτό δεν σημαίνει προσπάθεια ενεργείας με αυθαίρετο δικτατορικό τρόπο. Η αυστηρότης πραγματικά προέρχεται από τον Θεό, ο οποίος εκφράζεται μέσω του γραπτού του Λόγου. Αν λάβωμε υπ’ όψιν τον χρόνο στον οποίο ζη αυτή η γενεά του ανθρωπίνου γένους, είναι καιρός να προσέχωμε επιμελώς την καθαρότητα της διαγωγής εκείνων που επιθυμούν να ευαρεστήσουν τον Θεό και να εισέλθουν στην επικείμενη δικαία νέα τάξι.

27-29. (α) Γιατί ο απόστολος Πέτρος ως ένα μέλος του κυβερνώντος σώματος του πρώτου αιώνος υποκινήθηκε να γράψη στους αδελφούς του, και για ποιο θέμα; (β) Ποιο σοβαρό ζήτημα ηγέρθη για το ποιοι θα ήσαν επιδοκιμασμένοι στον καιρό της κρίσεως του Θεού;

²⁷ Πριν από δεκαεννέα αιώνες ο απόστολος Πέτρος ήταν ένα μέλος του κυβερνώντος σώματος της Χριστιανικής εκκλησίας του πρώτου αιώνος μ.Χ. Ως ένα τέτοιο μέλος, έγραψε επιστολές στις οποίες έδινε συμβουλές και οδηγίες στις εκκλησίες του λαού του Ιεχωβά. Ο Πέτρος κατανοούσε ότι η Χριστιανική εκκλησία ζούσε τότε στην τελευταία περίοδο του Ιουδαϊκού συστήματος πραγμάτων που ήταν συγκεντρωμένο γύρω από την Ιερουσαλήμ και το ναό της. Ο Κύριός του, ο Ιησούς Χριστός, είχε προείπει ότι αυτό το αποκορύφωμα του τέλους θα συνέβαινε μέσα σ’ εκείνη τη γενεά. (Ματθ. 23:36· 24:34) Ήταν ένας πολύ σοβαρός καιρός, ειδικά για τους εκχριστιανισμένους Ιουδαίους, και εξαιτίας του γεγονότος ότι ο διωγμός εναντίον των Χριστιανών από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία επρόκειτο να ξεσπάση. Ο Πέτρος λοιπόν ένοιωσε την ανάγκη να γράψη στους χριστιανούς αδελφούς του.

²⁸ Η πρώτη του επιστολή γράφθηκε στο έτος 62-64 μ.Χ. περίπου, λίγο πριν από την Ιουδαϊκή εξέγερσι εναντίον της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το έτος 66 μ.Χ. ύστερα από το οποίο ήλθε το τέλος της Ιουδαϊκής Ιερουσαλήμ και του ναού της στο έτος 70 μ.Χ. Ο Πέτρος εγνώριζε ότι πλησίαζε ο θάνατός του και αισθάνθηκε την υποχρέωσι του να προειδοποιήση τους χριστιανούς αδελφούς του να μη συμβαδίζουν με τους μη εκχριστιανισμένους κοσμικούς «εις την αυτήν εκχείλισιν της ασωτίας» των. Για να τονίση την επείγουσα ανάγκη αποφυγής μιας τέτοιας καταστρεπτικής πορείας ακόμη και με διωγμό, ο Πέτρος επεσήμανε το προκεχωρημένον του χρόνου γράφοντας: «Πάντων δε το τέλος επλησίασε· φρονίμως λοιπόν διάγετε, και αγρυπνείτε εις τας προσευχάς.» (1 Πέτρ. 4:4-7) Το ζήτημα είχε γίνει ακόμη πιο σοβαρό, διότι η. πορεία της εκδηλώσεως της θείας κρίσεως είχε ήδη αρχίσει σχετικά με τη Χριστιανική εκκλησία. Ποιοι θα βρίσκονταν επιδοκιμασμένοι κάτω από τη θεία εξέτασι και διερεύνησι; Όχι οι αμέριμνοι, όχι οι συμμορφούμενοι με την πορεία της ασωτίας του κόσμου, όχι εκείνοι που θεληματικά επεδίδοντο σε αντιχριστιανικά πράγματα για να ικανοποιήσουν τη διεφθαρμένη ξεπεσμένη σάρκα. (Παροιμ. 1:32, 33) Ο απόστολος Πέτρος έγραψε:

²⁹ «Αλλ’ εάν πάσχη ως Χριστιανός, ας μη αισχύνηται, αλλ’ ας δοξάζη τον Θεόν κατά τούτο· διότι έφθασεν ο καιρός του να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού· και αν αρχίζη πρώτον αφ’ ημών, τι θέλει είσθαι το τέλος των απειθούντων εις το ευαγγέλιον του Θεού; και ‘αν ο δίκαιος μόλις σώζηται, ο ασεβής και αμαρτωλός που θέλει φανή;’ Ώστε και οι πάσχοντες κατά το θέλημα του Θεού, ας εμπιστεύωνται τας εαυτών ψυχάς εις αυτόν ως εις πιστόν δημιουργόν εν αγαθοποιία.»—1 Πέτρ. 4:16-19.

30. Γιατί είναι πολύ ριψοκίνδυνο για ένα βαπτισμένο Χριστιανό να μιμήται σε οποιονδήποτε βαθμό τους ‘ασεβείς’ και εκείνους που ‘αμαρτάνουν’ ιδιαίτερα στον παρόντα καιρό;

³⁰ Ένας πιστός ακόλουθος του Ιησού Χριστού, ακόμη και αν παραμείνη δίκαιος μέσα στη Χριστιανική εκκλησία, μόλις σώζεται. Ένας βαπτισμένος Χριστιανός αν μιμηθή τους ‘ασεβείς’ και ‘αμαρτωλούς’ σε οποιονδήποτε βαθμό, αυτό θα καταστήση την σωτηρία του ακόμη πιο δύσκολη. Θα μπορούσε να δείξη διόλου ότι είναι άξιος σωτηρίας; Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το θυμούνται σήμερα οι Χριστιανοί. Βέβαια, εν σχέσει με τη γενεά μας μπορεί ειλικρινά να λεχθή: «Πάντων δε το τέλος, επλησίασε.» Η κρίσις του Θεού σχετικά με τον οίκο των λάτρεών του είναι τώρα εν προόδω. Αυτό είχε λεχθή στην προφητεία του Μαλαχία, κεφάλαιον τρίτον, που ομιλεί για την έλευσι του Ιεχωβά στον πνευματικό του ναό μαζί με τον Ιησού Χριστό ως τον άγγελο της διαθήκης. Εναντίον τίνων ο θείος Κριτής, ο Ιεχωβά, θα είναι μάρτυς ως παραβατών του νόμου του και αμαρτωλών; Μάς το λέγει στον Μαλαχία 3:5:

31-33. (α) Πώς ο Μαλαχίας 3:5 επισημαίνει τον σοβαρό κίνδυνο που αντιμετωπίζουν εκείνοι που είναι τώρα υποδουλωμένοι σε ναρκωτικά ,παράγωγα; (β) Ποιες άλλες Γραφικές ενδείξεις καταδεικνύουν τη σχέσι μεταξύ πνευματισμού και φαρμακείας;

³¹ «Και θέλω πλησιάσει προς εσάς διά κρίσιν· και θέλω είσθαι μάρτυς σπεύδων εναντίον των μάγων [φάρμακων—κατά την Ελληνική μετάφρασι των Εβδομήκοντα], και εναντίον των μοιχευόντων, και εναντίον των επιόρκων, και εναντίον των αποστερούντων τον μισθόν του μισθωτού, των καταδυναστευόντων την χήραν και τον ορφανόν, και των αδικούντων τον ξένον, και των μη φοβούμενων με, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων.»

³² Σημειώστε ότι οι πρώτοι τους οποίους αναφέρει ο Ιεχωβά ως στόχους της άμεσης μαρτυρίας του για την αδικοπραγία των είναι οι ‘μάγοι’. Η Ελληνική Μετάφρασις των Εβδομήκοντα, όπως μεταφράσθηκε από τους Αλεξανδρινούς Ιουδαίους π.Χ., απέδωσε τη λέξι ‘μάγοι’ με την Ελληνική λέξι φαρμακοί. Αυτή είναι η ίδια λέξις που χρησιμοποιείται στην ‘Αποκάλυψι 21:8 όπου μερικοί μεταφρασταί την αποδίδουν με τη λέξι ‘μάγοι’, αλλά η Μετάφρασις Νέου Κόσμου την αποδίδει ως τους ασκούντας πνευματισμόν. Οι αρχαίοι μάγοι πραγματικά ασκούσαν πνευματισμό. Η Ελληνική λέξις που εφαρμόζεται σ’ αυτούς κατά γράμμα σημαίνει φαρμακοδότας, όχι φαρμακοπώλας όπως είναι οι φαρμακοποιοί. Οι αρχαίοι μάγοι ήσαν οι προωθηταί φαρμάκων της εποχής των.

³³ Η προχριστιανική Ελληνική Μετάφρασις των Εβδομήκοντα χρησιμοποιεί τη σχετική Ελληνική λέξι φάρμακον (που σημαίνει κατά γράμμα «ιατρικόν», αλλά μεταφράζεται ως «μαγεία») τουλάχιστον πέντε φορές. Η ειδωλολάτρις Βασίλισσα Ιεζάβελ του αρχαίου Ισραήλ μετήρχετο τέτοια φάρμακα ή «μαγείες.» (2 Βασ. 9:22, Ο’) Αυτή εκτελέσθηκε από τον Βασιλέα Ιηού που ενεργούσε ως εκτελεστής του Ιεχωβά. Εκείνοι που υπεστήριζαν τους εξ επαγγέλματος «μάγους» ή όσους ασκούσαν πνευματισμό συμμετείχαν επίσης σε πνευματιστικές πράξεις και καταδικάζονταν.

34-36. (α) Γιατί είναι λογικό να τυγχάνουν τώρα δικαστικής προσοχής αυτές οι συνήθειες; (β) Ποια ευθύνη απόκειται έτσι σ’ εκείνους που υπηρετούν ως ποιμένες μεταξύ του ποιμνίου του Θεού;

³⁴ Δεν είναι παράδοξο, λοιπόν, ότι σ’ αυτήν την εποχή της διαδεδομένης τάσεως προς τα ναρκωτικά και της αυξανόμενης χρήσεως καπνού, εκείνοι που επιδίδονται σ’ αυτά θα έλθουν υπό δικαστικήν παρατήρησιν. Ο Ιεχωβά Θεός, ο Ύπατος Κριτής, είναι στον πνευματικό του ναό και εξετάζει προσεκτικά εκείνους που ομολογούν ότι τόν λατρεύουν σ’ αυτόν τον άγιο τόπο. Υποσχέθηκε ότι θα είναι ένας σπεύδων μάρτυς εναντίον των μάγων, δηλαδή των ασκούντων πνευματισμό, οι οποίοι από τους αρχαίους χρόνους και έπειτα είχαν σχέσεις με τα εθιστικά, υποδουλωτικά ναρκωτικά.

³⁵ Μήπως θέλομε να είναι ο Ιεχωβά Θεός ένας σπεύδων μάρτυς εναντίον μας επειδή χρησιμοποιούμε ναρκωτικά ή άλλα επιβλαβή βότανα που προκαλούν συνήθεια, πράγματα που μάς εκθέτουν στην επιρροή των πνευματικών δαιμόνων; Η κρίσις του Ιεχωβά εναντίον αυτών των τοξικομανών στη διάρκεια της επικείμενης μεγάλης θλίψεως θα σημάνη την καταστροφή των. (Αποκάλ. 21:8) Χωρίς καμμιά αμφιβολία, ο Ιεχωβά Θεός δεν θέλει τέτοιους τοξικομανείς μέσα στην εκκλησία των Χριστιανών του μαρτύρων τώρα σ’ αυτό το τέλος του συστήματος πραγμάτων. Η Αποκάλυψις 22:15 λέγει για την υποσχεμένη Νέα Ιερουσαλήμ τα εξής: «Έξω δε είναι οι κύνες και οι μάγοι [οι φαρμακοδόται, Διάστιχος Μετάφρασις της Βασιλείας] και οι πόρνοι και οι φονείς και οι ειδωλολάτραι, και πας ο αγαπών και πράττων το ψεύδος.»

³⁶ Επομένως αυτές οι οδηγίες δίδονται μ’ ένα βαθύ αίσθημα ευθύνης απέναντι του Ιεχωβά Θεού. Αποτελεί συνεπώς καθήκον των πρεσβυτέρων, ως πνευματικών επισκόπων του ποιμνίου του Θεού, να φροντίσουν ώστε αυτά τα ανεπιθύμητα στοιχεία να μη γίνωνται δεκτά ως επιδοκιμασμένα, βαπτισμένα μέλη των εκκλησιών των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 530]

Σε πολλούς ανθρώπους του κόσμου το κάπνισμα αποτελεί ιδεώδη ευχαρίστησί των. Αλλά είναι Χριστιανικό;

[Εικόνα στη σελίδα 532]

Αν ένα άτομο θέλη να γίνη αφιερωμένος και βαπτισμένος μάρτυς του Ιεχωβά, πρέπει ν’ αποφεύγη τη χρήσι του καπνού

«Φρονίμως Διάγετε» Όσο η Νέα Τάξις Πλησιάζει

«Πάντων δε το τέλος επλησίασε· φρονίμως λοιπόν διάγετε.»—1 Πέτρ. 4:7.

 1. Ποια ορατή απόδειξις υπάρχει που δείχνει ένα σύντομο τέλος της παρούσης παγκοσμίου τάξεως;

ΥΠΑΡΧΟΥΝ άφθονες ενδείξεις ότι πλησιάζει μια νέα τάξις πραγμάτων. Αφ’ ενός διαπιστώνομε ότι ζούμε σ’ ένα μοναδικό καιρό ως προς την παρούσα παγκόσμια τάξι. Για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, όλα τα συστήματα που έχουν ιδρύσει οι άνθρωποι βρίσκονται σε κρίσιμη κατάστασι. Παρατηρήστε όπου θέλετε, εξετάστε οποιοδήποτε από τα πολλά συστήματα που συνδυάζονται για να σχηματίσουν την παρούσα τάξι, και θα διακρίνετε σημεία σοβαρής ανωμαλίας. Πολιτικά συστήματα, θρησκευτικά συστήματα, κοινωνικά συστήματα, αστυνομικά συστήματα, εκπαιδευτικά συστήματα, συστήματα μεταφορών, νομισματικά συστήματα—ο κατάλογος των συστημάτων που διέρχονται κρίσι είναι σχεδόν ατελείωτος. Ακόμη και τα πιο θεμελιώδη πράγματα, όπως είναι ο αέρας, το νερό και η τροφή, είναι σε σοβαρό κίνδυνο.

 2. Γιατί οι άνθρωποι δεν μπορούν να δώσουν σταθερότητα στην παρούσα τάξι;

² Η παρούσα τάξις είναι σαν ένα παλαιό κτίριο του οποίου τα θεμέλια, τα υποστηρίγματα και οι στύλοι έχουν υποστή σοβαρές ρωγμές φθορά και διάβρωσι. Οι άνθρωποι μπορούν να προσθέτουν πολλές νωπές βαφές και πολυτελείς διακοσμήσεις και νέα επίπλωσι, αλλά τίποτα δεν μπορεί να δώση στο σάπιο οικοδόμημα την αντοχή που χρειάζεται για να μείνη όρθιο για πολύν καιρό. Οσοδήποτε και αν προσπαθούν οι άνθρωποι να επικαλύψουν και να συγκολλήσουν τις σοβαρές διαιρέσεις που είναι βαθειά μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία στη σημερινή της διάρθρωσι, δεν μπορούν να εμποδίσουν τις συνέπειες που επισημαίνονται με τα λόγια του Ιησού: «Οίκος διαιρεθείς καθ’ εαυτού, πίπτει».—Λουκ. 11:17.

 3. Ποια είναι η αληθινά στερεή βάσις για να πιστεύωμε ότι πλησιάζει μια νέα τάξις;

³ Αλλά η καλύτερη και πιο πειστική ένδειξις ότι η νέα τάξις πλησιάζει προέρχεται από τις επαγγελίες και τις προφητείες του Λόγου του Θεού, της Αγίας Γραφής. Οι προφητείες της Γραφής όχι μόνον προείπαν την παρούσα ηθική κατάπτωσι και την απομάκρυνσι από την αλήθεια και τη δικαιοσύνη που έφεραν την παρούσα τάξι σε κατάστασι παγκοσμίου κρίσεως, αλλά μας λέγουν και τον δεδηλωμένο σκοπό του Θεού να εξαφανίση όλ’ αυτά τα παρόντα συστήματα σε μια πρωτοφανή ‘μεγάλη θλίψι’ μέσα ‘σ’ αυτή τη γενεά’ και να ιδρύση τη δική του τάξι με νέα συστήματα βασισμένα στη δικαιοσύνη, στην αγάπη για τον Θεό και στην αγάπη για τον πλησίον.—Ματθ. 24:21, 33, 34· Αποκάλ. 7:14-17.

4, 5. Τι σημαίνει για μας η υπόσχεσις της Γραφής για «νέους ουρανούς και νέα γη;»

⁴ «Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί». (2 Πέτρ. 3:13) Η ‘υπόσχεσις’ στην οποία αναφέρεται εδώ ο απόστολος Πέτρος βρίσκεται στον Ησαΐα 65:17 των Εβραϊκών Γραφών. Οι λόγιοι της Γραφής από πολύν καιρό ανεγνώρισαν ότι οι ουρανοί και η γη εδώ είναι συμβολικοί. Λόγου χάριν η Εγκυκλοπαιδεία Μακ Κλίντοκ και Στρονγκ (Τόμ. IV, σελ. 122-127) σχολιάζει τα εξής: «Στο κεφάλαιον Ησαΐας LXV (65), ένας νέος ουρανός και μια νέα γη σημαίνουν μια νέα κυβέρνησι, μια νέα βασιλεία, νέο λαό. . . . »

⁵ Αυτό σημαίνει μια νέα τάξι. Η βασιλεία του Θεού διά του Υιού του αφού έλθη εναντίον όλων των εχθρών της θείας κυριαρχίας, θα θέση κατόπιν σε εφαρμογή το θέλημα του Θεού σε όλη τη γη, όπως ακριβώς παρακαλούμε στη γνωστή Κυριακή Προσευχή. (Ματθ. 6:10) Αυτή ‘η βασιλεία των ουρανών’ θα προμηθεύση έτσι «νέους ουρανούς» που θα καθοδηγούν και θα κυβερνούν το ανθρώπινο γένος. Και η νέα επίγεια κοινωνία των ανθρώπων, που θα επιζήσουν και θα εισέλθουν σ’ αυτή τη νέα τάξι, δεν θα μαστίζεται από τα ατελή, ανεφάρμοστα, άπληστα συστήματα που προξενούν τώρα τόση εξέγερσι, απογοήτευσι και κίνδυνο. Η κοινωνία εκείνη θεμελιωμένη και οικοδομημένη στη δικαιοσύνη, θα απολαμβάνη νέα συστήματα που θα κατευθύνωνται από την ουράνια κυβέρνησι.

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΤΑΞΙ

6, 7. Πώς τα λόγια του αποστόλου στην επιστολή 2 Πέτρου 3:11, 12 προκαλούν ερευνητικά ερωτήματα για μας σήμερα;

⁶ Αντιμετωπίζοντας μια τέτοια προοπτική, πώς αισθανόμεθα; Είναι οι σκέψεις μας σε αρμονία με τις σκέψεις του θεοπνεύστου αποστόλου, ο οποίος έγραψε: «Επειδή λοιπόν πάντα ταύτα διαλύονται, οποίοι πρέπει να είσθε σεις εις πολίτευμα άγιον και ευσέβειαν, προσμένοντες και σπεύδοντες εις την παρουσίαν της ημέρας του Ιεχωβά»;—2 Πέτρ. 3:11, 12, ΜΝΚ.

⁷ Αφού αυτή η νέα τάξις είναι τώρα τόσο πλησίον, δεν έχετε τη διάθεσι να σταθήτε και να ρωτήσετε τον εαυτό σας: ‘ Πραγματικά, τι είδους άτομο είμαι εγώ σχετικά με το πολίτευμα και την ευσέβεια; Είμαι πραγματικά ο άνθρωπος που θέλει ο Θεός στη νέα του τάξι; Επιθυμώ πραγματικά να ζήσω σε μια γη όπου «δικαιοσύνη κατοικεί,» και επικρατεί σε όλη τη γη;’ Αυτά είναι ερευνητικά ερωτήματα της ψυχής, αλλά τώρα είναι ο καιρός να γίνουν.

8, 9. Ποιες λεπτομέρειες για τη Νέα Τάξι θα ήθελαν μερικοί να ξέρουν εξαιτίας της μεγάλης αλλαγής που υπόσχεται να φέρη;

⁸ Μερικοί όμως ίσως να έχουν τη διάθεσι να πουν: ‘Αν ξέραμε περισσότερα για το πώς θα είναι η ζωή στη Νέα Τάξι, δηλ., περισσότερες λεπτομέρειες, θα μπορούσαμε ίσως ν’ απαντήσωμε καλύτερα σ’ αυτά τα ερωτήματα’. Είναι αλήθεια ότι η προοπτική μιας γνησίως νέας τάξεως εγείρει τον θαυμασμό και πολλά ερωτήματα άρχονται εύκολα στη διάνοια. Λόγου χάριν, μερικοί ρωτούν, ‘Σ’ αυτή τη νέα τάξι ποιος θα παρέχη όλες τις υπηρεσίες που παρέχουν τα τωρινά κοσμικά συστήματα; Αν όλα τα τωρινά συστήματα τελιώσουν στην επερχόμενη ‘μεγάλη θλίψι,’ πώς θα επικοινωνήσουν μεταξύ των οι επιζώντες σ’ όλον τον κόσμο; Χωρίς τα ταχυδρομικά, τηλεφωνικά, τηλεγραφικά και ραδιοφωνικά συστήματα πώς θα μπορούσε να υπάρξη μια ενοποιημένη κατεύθυνσις ενεργειών, σαν από ένα επίγειο κυβερνών σώμα που υπηρετεί κάτω από την ουράνια βασιλεία;’ Άλλοι ρωτούν: ‘Πώς θα ξέρουν οι άνθρωποι πού πρέπει να ζήσουν; Μήπως πρόκειται να εκλέγη ο καθένας απλώς τον τόπο που του αρέσει για να εγκατασταθή εκεί, δημιουργώντας ένα δικαίωμα, όπως είχε γίνει στις ημέρες των «Δυτικών συνόρων» των Ηνωμένων Πολιτειών; Αν όχι, τότε πώς και από ποιον θα κατανεμηθή η γη;

⁹ Άλλοι πάλι διερωτώνται για τα μέσα μεταφοράς, αν θα υπάρχουν τότε αυτοκίνητα, αεροπλάνα ή άλλα τέτοια μηχανοκίνητα μέσα ταξιδιών. Μεταξύ των γυναικών που ερωτούν μπορεί να υπάρχη περισσότερο ενδιαφέρον για το αν θα υπάρχουν στη διάθεσι των ευκολίες όπως είναι οι ηλεκτρικές κουζίνες, τα ηλεκτρικά πλυντήρια και άλλα παρόμοια μέσα. Και, πάνω σ’ αυτό το ζήτημα τι θα γίνη με πράγματα θεμελιώδους ανάγκης, όπως είναι ο ρουχισμός; Και όταν τα ρούχα και τα υποδήματα φθαρούν τον καιρό που θα επιζήσουν αυτοί οι άνθρωποι, από πού θα προμηθευθούν καινούργια; Ή αν κανείς θελήση να χτίση; Από πού θα προμηθευθή τα μέσα όπως, λόγου χάριν σφυριά, πρόκες, πριόνια και άλλα εφόδια που προμηθεύουν τώρα τα συστήματα της παρούσης τάξεως;

10, 11. Ποια είναι η απάντησις στα ερωτήματά των, και ποια επίδρασι έχει αυτό στην προετοιμασία μας για ζωή στη νέα τάξι;

¹⁰ Ερωτήματα σαν αυτά υπάρχουν πάμπολλα. Αλλά υπάρχει μια απλή και σύντομη απάντησις σε όλα αυτά. Είναι η εξής: Ο Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, δεν λέγει τίποτε γι’ αυτά και γι’ αυτό δεν γνωρίζομε.

¹¹ Αλλ’ αυτό δεν μας θέτει σε μειονεκτική θέσι για την προετοιμασία για ζωή στη νέα τάξι του Θεού; Όχι, διότι δεν το χρειαζόμεθα αυτό για να προετοιμασθούμε πλήρως, εφόσον τέτοια ερωτήματα σχετίζονται με πράγματα που δεν είναι διόλου ζωτικά για την προετοιμασία μας. Ποια, λοιπόν, είναι μερικά από τα πραγματικά ζωτικά πράγματα στα οποία να συγκεντρώσωμε την προσοχή μας για να προετοιμαζώμεθα για ζωή σ’ αυτή την ερχόμενη νέα τάξι.

ΔΙΑΤΗΡΗΣΙΣ ΦΡΟΝΙΜΩΝ ΣΚΕΨΕΩΝ

12. Γιατί μπορούμε να πιστεύωμε ότι η συμβουλή του αποστόλου που αρχίζει από την επιστολή 1 Πέτρου 4:7 έχει εφαρμογή σ’ αυτή την εποχή;

¹² «Πάντων δε το τέλος επλησίασε,» έγραψε ο απόστολος Πέτρος στην πρώτη του επιστολή (4:7). Μολονότι το Ιουδαϊκό σύστημα πραγμάτων που υπήρχε τότε επρόκειτο να τελειώση λίγα χρόνια μετά το γράψιμο αυτής της επιστολής (όταν οι Ρωμαίοι κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ και το ναό της στο έτος 70 μ.Χ. και τερμάτισαν πλήρως το Ιουδαϊκό ιερατείο και τις λειτουργίες και τις θυσίες του), τα θεόπνευστα λόγια του αποστόλου έχουν πρωτίστως εφαρμογή και σημασία για την εποχή μας, οπότε πρόκειται να τελειώση μια ολόκληρη παγκόσμια τάξις. Το ότι ο απόστολος πολλές φορές μνημονεύει σ’ αυτή την επιστολή του τον καιρό της ‘αποκαλύψεως’ του Ιησού Χριστού το βεβαιώνει αυτό.—1 Πέτρ. 1:5, 7, 13· 2:12· 4:13.

13. Πώς μπορούμε εμείς, όπως ο Πέτρος, να επισπεύδωμε την ημέρα του Ιεχωβά, και γιατί αυτό είναι ζωτικό σήμερα;

¹³ Ο απόστολος αφού έδωσε τη συμβουλή να ‘προσμένωμε και να σπεύδωμε εις την παρουσίαν της ημέρας του Ιεχωβά,’ έγραψε για τον καιρό του Θεού να τερματίση την παρούσα παγκόσμια τάξι και να εισαγάγη την δίκαιη νέα του τάξι. (2 Πέτρ. 3:12, 13, ΜΝΚ) Υπάρχει ασφάλεια ότι είναι μακρυά, σαν να μας αφήνη αρκετό χρόνο ακόμη για να ικανοποιούμε τις ιδιοτελείς επιδιώξεις μας και ωστόσο να μπορούμε να επανέλθωμε στη δικαιοσύνη εγκαίρως για να διαφύγωμε την παγκόσμια καταστροφή. Είμεθα ζωντανοί τώρα· δεν μπορούμε να ξέρωμε αν θα ζήσωμε αύριο ή την επόμενη εβδομάδα.Ο καιρός, λοιπόν, για να προετοιμασθούμε για τη νέα τάξι του Θεού είναι τώρα.—Ιακ. 4:13-15.

14. Ποιο είναι το νόημα της συμβουλής «φρονίμως διάγετε»;

¹⁴ Επειδή τώρα πλησιάζει γοργά το τέλος, πού πρέπει να συγκεντρώσωμε την προσοχή μας; «Φρονίμως λοιπόν διάγετε,» είναι η θεόπνευστη συμβουλή του Πέτρου, «και αγρυπνείτε εις τας προσευχάς.» (1 Πέτρ. 4:7) Αντί της φράσεως ‘φρονίμως διάγετε’ άλλες μεταφράσεις λέγουν «παραμείνατε ήρεμοι» (Η Νέα Αμερικάνικη Βίβλος), «σώφρονες» (Αναθεωρημένη Στερεότυπος Μετάφρασις), «να έχετε ορθή κρίσι» (Νέα Αμερικανική Στερεότυπος Μετάφρασις). Παρομοίως, ο απόστολος Παύλος προτρέπει. «Ας μη κοιμώμεθα ως και οι λοιποί, αλλ’ ας αγρυπνώμε, και ας εγκρατευώμεθα.» (1 Θεσσ. 5:6) Προφανώς δεν είναι τώρα καιρός για να είμεθα απαθείς, επιπόλαιοι ή απερίσκεπτοι. Είναι καιρός για νηφάλια σκέψι και διαγωγή.

15. (α) Πώς μπορούμε να εξετάζομε αν έχωμε φρόνιμες σκέψεις για τις μελλοντικές μας ελπίδες, καθώς και την άποψί μας για εδάφια, όπως το Ησαΐας 65:21; (β) Τι εκπληρώσεις είχε ήδη αυτό το εδάφιο;

¹⁵ Είναι ανάγκη να εκδηλώνωμε φρόνιμες σκέψεις σχετικά με την ελπίδα μας για ζωή στη νέα τάξι του Θεού. Γιατί αγωνιζόμεθα γι’ αυτό; Τι μας ελκύει προς αυτή την ελπίδα; Μήπως κυρίως τα υλικά και φυσικά οφέλη; Αυτό πρέπει να μας ελκύη; Ίσως να έλθη στη μνήμη μας ένα Γραφικό εδάφιο όπως του Ησαΐα 65:21: «Και θέλουσιν οικοδομήσει οικίας, και κατοικήσει· και θέλουσι φυτεύσει αμπελώνας, και φάγει τον καρπόν αυτών». Βάσει αυτού μήπως πρέπει να οραματιζώμεθα ότι θα ζούμε σε μεγάλα οικοδομήματα, πραγματικά ανάκτορα, και ελκυόμεθα απ’ αυτό; Πραγματικά το εδάφιο αναφέρει μόνον «οικίας,» έτσι δεν είναι; Και σε σπίτια ζούμε οι περισσότεροι σήμερα. Πραγματικά η προφητεία είχε την αρχική της εκπλήρωσι στην επάνοδο του Ισραήλ από την εξορία στην ερημωμένη, χωρίς σπίτια και χωρίς αμπέλους γη του Ιούδα. Αφού ήλθαν εκεί, έχτισαν σπίτια και φύτεψαν αμπελώνες. Στην εποχή μας έγινε μια πνευματική εκπλήρωσις της προφητείας από το έτος 1919, όταν ο λαός του Θεού που υπηρετεί με τον ίδιο τρόπο που υπηρετούσε και ο Ισραήλ ως μάρτυρες του Ιεχωβά (Ησ. 43:10-12) βγήκε από μια πνευματική εξορία και άρχισε ν’ αποκαθιστά την πνευματική του ‘γη’ δηλαδή τον αγρόν της δράσεως και της λατρείας, οικοδομώντας εκκλησίες και καλλιεργώντας πνευματική καρποφορία.

ΠΡΩΤΙΣΤΟΙ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΘΥΜΟΥΜΕ ΤΗ ΝΕΑ ΤΑΞΙ

16. Τι τονίζεται εδώ σχετικά με την έκκλησι της Γραφής όταν παρουσιάζη την ελπίδα για μια νέα τάξι;

¹⁶ Αναμφιβόλως, μετά τη ‘μεγάλη θλίψι’ θα οικοδομηθούν πολλά σπίτια. Και όσοι θα επιζήσουν στη νέα τάξι του Θεού στη γη, απαλλαγμένοι από το συντριπτικό φορτίο του παρόντος συστήματος και της εμπορικής απληστίας του, ασφαλώς θα μπορέσουν να οικοδομήσουν αληθινά ευχάριστους τόπους διαμονής. Τι λοιπόν τονίζεται; Το εξής: Ότι ο Λόγος του Θεού δεν εκθέτει με καμμιά λεπτομέρεια πώς θα είναι εκείνες οι κατοικίες, ως προς το μέγεθός των, την απλότητά των ή το μεγαλείο των. Σε όλες τις σελίδες του αυτό δεν αναφέρεται. Γιατί; Διότι η έκκλησίς του δεν είναι υλιστική· δίνει μεγαλύτερη έμφασι σε άλλες ευλογίες ως τα σπουδαία πράγματα στα οποία να συγκεντρώνουμε κυρίως την προσοχή μας. Σκεφθήτε παραδείγματος χάριν την ωραία εικόνα που μας παρουσιάζεται στον Ψαλμό 85:10-13. Δείχνοντας το αποτέλεσμα που θα έχη η εύνοια και η ευλογία του Θεού για μια γη και τον λαό της, λέγει:

17, 18. (α) Πώς ο Ψαλμός 85:10-13 περιγράφει αυτό το σημείο; (β) Ποια, λοιπόν, είναι τα χαρακτηριστικά της ζωής στη Νέα Τάξι που πρέπει να έχουν τη μεγαλύτερη κινητήριο δύναμι για μας, και γιατί;

¹⁷ «Έλεος και αλήθεια συναπαντήθησαν δικαιοσύνη και ειρήνη εφιλήθησαν. Αλήθεια εκ της γης θέλει αναβλαστήσει· και δικαιοσύνη εξ ουρανού θέλει κύψει. Ο Ιεχωβά βεβαίως θέλει δώσει το αγαθόν· και η γη ημών θέλει δώσει τον καρπόν αυτής. Δικαιοσύνη έμπροσθεν αυτού θέλει προπορεύεσθαι, και θέλει βάλει αυτήν εις την οδόν των διαβημάτων αυτού».

¹⁸ Σημειώστε ότι αυτή η εικόνα αντλεί την ομορφιά της κυρίως από τις πνευματικές ευλογίες, και μόνο σύντομα μνημονεύει τις υλικές ευλογίες από «τον καρπόν» της γης. Οι πνευματικές ευλογίες είναι εκείνες που πρέπει να μας κάνουν να επιθυμούμε τη νέα τάξι του Θεού. Εξαιτίας αυτών των πραγμάτων πρέπει να είμεθα πρόθυμοι να εργασθούμε, να θυσιάσωμε, και να πεθάνωμε ακόμη για ν’ αποκτήσωμε ζωή στη νέα τάξι του Θεού. Διότι αυτά τα πνευματικά πράγματα είναι εκείνα τα οποία ποτέ δεν έδωσε και ποτέ δεν θα δώση ο παρών κόσμος. Αντί του ‘ελέους’ είναι κατά βάθος ψυχρός, άπληστος, χρησιμοποιώντας τον άνθρωπο ενόσω εξυπηρετεί τον σκοπό του και κατόπιν τον παραμερίζει εξαντλημένο και λησμονημένο. Περιέχει άφθονα ψεύδη, υποκρισία, διπλοπροσωπία και απάτη, και δεν είναι αληθινός. Η δικαιοσύνη και η ειρήνη ασφαλώς δεν έχουν ‘φιληθή’ στην παρούσα τάξι πραγμάτων. Αλλά στη νέα τάξι του Θεού οι πνευματικές αυτές ευλογίες θα είναι φανερές σε όλη τη γη και θα συνδυασθούν με μια όμορφη αρμονία που θα καταστήσουν τη ζωή πραγματικά ευχάριστη—για κείνους των οποίων οι καρδιές είναι δίκαιες. Η παλαιά τάξις μπορεί να παραχωρή μεγάλες κατοικίες, και μέγαρα ακόμη, στους ανθρώπους, καθώς και καλή τροφή—σε μερικές χώρες μάλιστα πολλοί άνθρωποι τα έχουν αυτά. Αλλ’ αυτή ποτέ δεν έφερε και ποτέ δεν θα φέρη το έλεος, την αλήθεια, την ειρήνη και τη δικαιοσύνη που διακρίνουν τη νέα τάξι του Θεού.

19. Ποια στάσις είναι ουσιώδης σχετικά με τη Νέα Τάξι, και πώς μπορούμε να δείξωμε ότι έχομε τώρα αυτή τη στάσι;

¹⁹ Η προετοιμασία, λοιπόν, για ζωή στην επικείμενη νέα τάξι απαιτεί να συγκεντρώνωμε ακριβώς την προσοχή μας στις υποσχεμένες ευλογίες και ν’ αποδίδωμε πάντοτε τη μεγαλύτερη αξία στις πνευματικές ευλογίες. Αν το κάνωμε αυτό, τότε, όταν περάση τελικά η θύελλα του Αρμαγεδδώνος, όταν παρέλθη ο ήχος της βροντής του και η γη θα παύση να σείεται κάτω από το βάρος της θείας οργής που θα εκδηλωθή εναντίον των εθνών, θα βγούμε από οπουδήποτε ο Ιεχωβά θεός κρίνη κατάλληλο να μας επιφυλάξη και θ’ απολαύσωμε στο πρωί της νέας ημέρας, τη χαραυγή της νέας τάξεως. Όταν παρατηρήσωμε γύρω, πιθανώς ό,τι συναντήσουν τα μάτια μας μπορεί να είναι πέτρες και ερείπια—αλλά κι’ έτσι αν είναι, θα πρέπει να μας φαίνεται όμορφο. Γιατί; Διότι τότε μπορούμε να πούμε από τα βάθη της καρδιάς μας, ‘Δόξα σοι ο Θεός, επιτέλους πέρασε για πάντα η παλαιά τάξις με όλη τη διαφθορά της, τη σκληρότητα και την ανταρσία της εναντίον του Θεού! Τώρα θα κατοική δικαιοσύνη στη γη.’ Μπορούμε να δείξωμε ότι και τώρα ακόμη έτσι αισθανόμεθα με το να μην αφήνωμε τα υλικά πράγματα να παραγκωνίζουν τα πνευματικά ζητήματα στη ζωή μας ή να μας ελκύουν περισσότερο.

ΥΠΑΚΟΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ

20. Τι είναι μερικά πράγματα που ξέρομε θετικά για τη Νέα Τάξι, και τι αποκαλύπτουν τα εδάφια Αποκάλυψις 20:11, 12;

²⁰ Για να ‘διάγωμε φρονίμως,’ καλά θα κάμωμε να σκεφθούμε μερικά από τα πράγματα που ξέρομε θετικά για την επικείμενη νέα τάξι. Ξέρομε ότι θα χρειασθή υπακοή στη θεία κυριαρχία, που εκδηλώνεται μέσω της κυβερνήσεως της Βασιλείας του. Στην Αποκάλυψι 20:11, 12, πληροφορούμεθα ότι στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Υιού του Θεού θα ‘ανοιχθούν τα βιβλία.’ Όλοι όσοι θα ζουν, περιλαμβανομένων κι’ εκείνων που θ’ αναστηθούν, θα κριθούν «κατά τα έργα αυτών» αν συμφωνούν ή δεν συμφωνούν με τα ‘βιβλία’ εκείνα. Τα βιβλία, όπως αναφέρεται στη Βιβλική προφητεία, σχεδόν πάντοτε αναφέρονται σε κάποια αποκάλυψι του θελήματος του Θεού, μια αποκάλυψι που εκτίθεται γραπτώς. Φαίνεται λοιπόν ότι στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού Ιησού θα υπάρξουν και άλλες αποκαλύψεις του θείου θελήματος και σκοπού και ότι αυτές θα δημοσιευθούν για να πληροφορηθούν όλοι. Τότε θα εξαρτηθή από τον καθένα να δείξη αν είναι άξιος για αιώνια ζωή εναρμονίζοντας τα έργα του μ’ εκείνα τα βιβλία.

21, 22. (α) Γιατί μερικοί μπορεί να νομίζουν ότι αφού επιζήσουν από τη μεγάλη θλίψι, η απόκτησις αιωνίου ζωής θα είναι τότε σχετικά απλή; (β) Ποιος σπουδαίος παράγων μπορεί να παραβλέπεται;

²¹ Επομένως, το να επιζήση κανείς από τη μεγάλη θλίψι δεν είναι κατ’ ανάγκην μια εγγύησις ότι θα επιζήση και για αιώνια ζωή. Ωστόσο, μερικοί μπορεί να νομίζουν ότι, αφού παρέλθη η παλαιά αυτή τάξις και, όπως προλέγει το βιβλίο της Αποκαλύψεως, ‘ριφθούν στην άβυσσο’ ο Σατανάς και οι δαίμονές του, τότε το ζήτημα της υπακοής θα είναι σχετικά απλό, σχεδόν ένα αυτονόητο συμπέρασμα. Είναι αυτό φρόνιμη σκέψις και μας προετοιμάζει για ζωή στη Νέα Τάξι;

²² Είναι αλήθεια ότι το πέρασμα της παλαιάς τάξεως με όλους τους πειρασμούς και τις πιέσεις της προς το κακό θ’ αποτελέση μια μεγάλη ανακούφισι. Έτσι επίσης θα είναι και η απαλλαγή από τον πόλεμο που πρέπει τώρα να διεξάγωμε εναντίον των ‘πνευμάτων της πονηρίας’ που κυριαρχούν αόρατα στην παρούσα τάξι. (Εφεσ. 6:10-13) Είναι όμως οι δύο μεγάλες πηγές εναντιώσεως στη δικαιοσύνη είναι οι μόνες κατά των οποίων πρέπει ν’ αγωνισθούμε; Δεν υπάρχει καμμιά άλλη μεγαλύτερη πηγή; Ναι· και αντίθετα με τις εξωτερικές εκείνες πηγές, αυτή είναι εσωτερική πηγή, είναι μέσα μας. Είναι η κληρονομημένη αμαρτωλή φύσις μας, η κληρονομιά που ελάβαμε όλοι από τον Αδάμ. Και ‘η φρόνιμη σκέψις’ θα μας κάνη να κατανοήσωμε ότι αυτή είναι η δύναμις που είναι ίσως η πιο επικίνδυνη, η αποφασιστική. Πώς συμβαίνει αυτό;

23. Τι δείχνει η πηγή της αδικίας σχετικά με τη σοβαρότητα των εξωτερικών και εσωτερικών δυνάμεων που ενεργούν σε αντίθεσι με την υπακοή μας στον Θεό;

²³ Λάβετε υπ’ όψιν την πηγή της αδικίας, της ανυπακοής στον θείο κανόνα. Είναι αλήθεια ότι στην Εδέμ η Εύα υπέκυψε σε εξωτερική επιρροή και αυτή κατόπιν ήσκησε επιρροή στον σύζυγό της. Αλλά τι θα λεχθή για κείνον ο οποίος άρχισε την ανταρσία; Ποια εξωτερική επίδρασι ενήργησε σ’ εκείνον τον πνευματικό υιό του Θεού για να τον κάμη να γίνη κακός; Ασφαλώς ο Θεός ούτε τον επείραξε ούτε τον επίεσε να το κάμη αυτό, ούτε και άλλος κανείς. Ωστόσο ο πνευματικός εκείνος υιός εστασίασε εναντίον του ουρανίου Πατρός του. Η πηγή της ανταρσίας του ήταν—όχι εξωτερική—αλλά εσωτερική, μέσα από την καρδιά του. (Παραβάλατε Ιακώβου 1:13-15.) Έτσι και μ’ εμάς, άσχετα με τις ενάντιες εξωτερικές δυνάμεις που υπάρχουν, ο αποφασιστικός παράγων της πιστότητος είναι μέσα μας, εκείνο που έχομε στην καρδιά μας. Αυτό θα ισχύη και στη διάρκεια της χιλιετούς περιόδου, οπότε τα άτομα θα κριθούν «κατά τα έργα αυτών».

24. Σε τι εμπιστεύονται μερικοί για να κάμουν τις απαιτούμενες αλλαγές στην προσωπικότητα και τις συνήθειές των; Και τι θέλομε να καθορίσωμε σε μια επόμενη μελέτη;

²⁴ Θα μπορούσε, όμως, να πη κανείς: ‘Αναγνωρίζω, βέβαια ότι έχω μερικές κακές συνήθειες, εσφαλμένα σημεία και τρόπους στον χαρακτήρα μου που δεν τα έχω υπερνικήσει όπως έπρεπε. Αλλά είμαι βέβαιος ότι αφού περάσωμε τη ‘μεγάλη θλίψι’ θα είμαι διαφορετικός—όχι βέβαια τέλειος ακόμη, αλλά διαφορετικός.’ Είναι αυτό ‘φρόνιμη σκέψις’; Πρέπει να νομίζωμε ότι ο τρόμος που θα προξενήση η μεγάλη θλίψις και ο πόλεμος του Αρμαγεδδώνος θα προκαλέση μέσα μας κάποια επανορθωτική μεταβολή σχετικά με την καρδιά μας; Εξετάστε τις πληροφορίες που ακολουθούν.

Είσθε Έτοιμοι για Ζωή στη Νέα Τάξι του Θεού;

1-3. (α) Ποια φοβερή πείρα είχε ο Ισραήλ στην Ερυθρά Θάλασσα; (β) Μετέβαλε αυτή η πείρα τους Ισραηλίτας; Πώς το γνωρίζομε αυτό;

ΦΕΡΕΤΕ στη σκέψι σας τον καιρό της εξόδου του αρχαίου Ισραήλ από την Αίγυπτο. Οι Ισραηλίται, όταν έφθασαν στις δυτικές ακτές της Ερυθράς Θαλάσσης, βρέθηκαν παγιδευμένοι καθόσον οι δυνάμεις του Φαραώ προχωρούσαν κατ’ επάνω τους από πίσω. Ξέσπασαν σε γογγυσμούς και παράπονα: Αυτός ο Μωυσής γιατί μας έφερε μέσα στην έρημο να θανατωθούμε με τις γυναίκες μας και τα παιδιά μας;’ Έδειξαν έλλειψι πίστεως στην καθοδηγία του Θεού. Εν τούτοις, ο Ιεχωβά ωδήγησε τον Μωυσή να εκτείνη τη ράβδο του πάνω από τη θάλασσα, και τότε ο Θεός έκαμε τη θάλασσα ν’ ανοιχθή, σχηματίζοντας μια δίοδο μέσα απ’ αυτήν προς τις ανατολικές ακτές. Μπορεί να ήσαν περίπου τρία εκατομμύρια άτομα, και όπως τονίζει το βιβλίο Βοήθημα προς Κατανόησιν της Βίβλου (σελίς 546):

«Αφού ο Ισραήλ πέρασε τη θάλασσα σε μια νύχτα, δύσκολα θα μπορούσε να υποτεθή ότι τα ύδατα χωρίσθηκαν σ’ ένα στενό πορθμό. Μάλλον το άνοιγμα θα είχε πλάτος ενός μιλίου (1,6 χιλιόμετρα), ή μερικών μιλίων. Μολονότι σ’ ένα αρκετά πυκνό σχηματισμό βαδίσματος, ένα τέτοιο πλήθος, μαζί με τα τυχόν οχήματα που είχαν, τις αποσκευές των και τα κτήνη των, και πυκνά παρατεταγμένοι ακόμη, θα κατελάμβαναν μια έκτασι ίσως τριών τετραγωνικών μιλίων (7,7 τετραγωνικών χιλιομέτρων). . . . Μια τέτοια φάλαγξ θα χρειαζόταν μερικές ώρες για να φθάση στον πυθμένα της θαλάσσης και να την διαβή».

² Τι τεράστια πείρα θα ήταν να κάμουν αυτή την πορεία διά μέσου της θαλάσσης προς την απέναντι όχθη, και όταν θα έφθαναν εκεί, να γυρίσουν και να ιδούν τα νερά να επανέρχονται και να καταπνίγουν τις δυνάμεις του Φαραώ σαν παγιδευμένους ποντικούς! Φοβερό, συγκινητικό, πράγματι! Αλλά μετέβαλε αυτή η πείρα τους Ισραηλίτας; Μήπως έγιναν διαφορετικοί στις ανατολικές ακτές της Ερυθράς Θαλάσσης απ’ ό,τι ήσαν στις δυτικές ακτές;

³ Διαβάστε την αφήγησι και θα δήτε ότι μέσα σ’ ένα μήνα ξέσπασαν πάλι σε παράπονα και οι γογγυσμοί των—τώρα δεν υπήρχε αρκετό νερό. Σ’ αυτούς και στους μετέπειτα γογγυσμούς δεν ύψωσαν τα πρόσωπά των προς τον ουρανό και δεν παραπονέθηκαν άμεσα κατά του Θεού. Όχι, παραπονέθηκαν κατά του ορατού ανθρωπίνου αντιπροσώπου που χρησιμοποιούσε ο Θεός. Η έλλειψις πίστεώς των συνεχίσθηκε.—Έξοδ. 15:22-24· 16:1, 2.

4-6. (α) Τι είναι εκείνο που καθορίζει αν τα θαύματα ή άλλες φοβερές πείρες έχουν μια μόνιμη επίδρασι σ’ ένα άτομο ή όχι; (β) Τι παράδειγμα αναφέρεται στον Λουκά 17:11-19;

⁴ Αν μια δυναμική πράξις του Θεού έχη μόνο μια στιγμιαία επίδρασι ή αν μεταβάλλη πραγματικά ένα άτομο, εξαρτάται από το αν η καρδιά αυτού του ατόμου επηρεάζεται ή όχι. Αυτό συνέβαινε με τα θαύματα που είχαν κάμει οι προφήται του Θεού και ο ίδιος ο Υιός του. Ποιος δεν έχει ακούσει για τη λέπρα, ένα φοβερό νόσημα που προσβάλλει διάφορα μέρη του σώματος—δάκτυλα του χεριού, του ποδιού, αυτιά, μύτη, χείλη; Αυτά τα μέρη βαθμηδόν καταστρέφονται. Υποθέστε ότι αυτό συνέβαινε σ’ εσάς και βλέπατε το σώμα σας και το πρόσωπό σας να παθαίνη σιγά σιγά μια τέτοια παραμόρφωσι. Τι θα γινόταν αν κάποιος σας εθεράπευε, αποκαθιστούσε την υγεία του σώματος και του προσώπου σας ώστε αυτή η πείρα να γίνη σαν ένας εφιάλτης που τώρα πέρασε; Πώς θα αισθανόσαστε; Τι θα λέγατε;

⁵ Στον Λουκά 17:11-19, διαβάζομε για τη συνάντησι που είχε ο Ιησούς με δέκα λεπρούς ενώ ταξίδευε από ένα χωριό σ’ ένα άλλο. Όπως προέβλεπε ο Νόμος, αυτοί οι δέκα στάθηκαν σε απόστασι, και φώναξαν, «Ιησού, επιστάτα, ελέησον ημάς». Εκείνος τους ελέησε, και τους είπε να πάνε και να δείξουν τον εαυτό τους στους ιερείς, σύμφωνα με τον Νόμο. Καθ’οδόν και οι δέκα γιατρεύθηκαν. Τι έκαμαν τότε;

⁶ Μόνον ένας επέστρεψε στον Ιησούν για να τον ευχαριστήση, και αυτός ήταν Σαμαρείτης. Οι άλλοι εννέα; Εκείνοι ασφαλώς συνέχισαν τον δρόμο τους χαρούμενοι. Έλαβαν ό,τι εζήτησαν. Και τι ήταν αυτό; Σωματική υγεία.

 7. Μήπως μια ισχυρή επιθυμία για σωματική υγεία δείχνει ότι προετοιμαζόμεθα για ζωή στη νέα τάξι του Θεού;

⁷ Με ποιον μοιάζομε εμείς εδώ; Είναι φυσικό ν’ αναμένωμε τη σωματική υγεία που θα φέρη η νέα τάξις του Θεού. (Αποκάλ. 21:3, 4) Αλλά, πόσους ανθρώπους γνωρίζετε που δεν θα ήθελαν να έχουν τέλεια υγεία, να είναι απαλλαγμένοι από πόνους και οδύνες, ή που δεν θα ήθελαν να διατηρήσουν ή ν’ ανακτήσουν νεανικό σφρίγος; Προφανώς, η μεγάλη πλειονότης των ανθρώπων στη γη σήμερα θα το ήθελαν αυτό. Πώς λοιπόν θα μπορούσε η απλή επιθυμία για σωματική υγεία ν’ αποτελέση διακριτικό παράγοντα που θα δείχνει ότι είμεθα άτομα προετοιμασμένα για ζωή στη νέα τάξι του Θεού; Πρέπει να υπάρχη κάτι περισσότερο απ’ αυτό. Πρέπει να υπάρχη το ορθό ελατήριο για να επιθυμούμε την τελεία υγεία που παρέχει η νέα τάξις του Θεού.

 8. (α) Πώς ο ένας λεπρός που επέστρεψε στον Ιησού δίνει παράδειγμα της ορθής στάσεως; (β) Όταν διαβάζωμε τις Γραφικές υποσχέσεις για τις ευλογίες της Νέας Τάξεως, τι πρέπει να προσπαθούμε πάντοτε να κάνωμε;

⁸ Είναι ανάγκη να είμεθα σαν εκείνον τον ένα που επέστρεψε και πήγε στον Ιησού, αισθανόμενος ασφαλώς σαν να επρόκειτο να φύγη η καρδιά του από το στήθος του και ίσως με δάκρυα που έτρεχαν στο πρόσωπό του. Πόσο διέφερε αυτός από τους άλλους; Η διαφορά ήταν ότι η καλοσύνη του Θεού διά του Χριστού Ιησού έφθασε στην καρδιά του. Με τη θεραπεία του είχε απόδειξι του τι μεγαλειώδης Θεός είναι ο Ιεχωβά, και ήταν γεμάτος από την επιθυμία να τον αινέση. Αυτός είχε την ορθή στάσι· είχε πνευματική εκτίμησι. Κι εμείς επίσης πρέπει να κατανοήσωμε την ανάγκη, όταν λάβωμε υπ’ όψιν την κάθε μια από τις πολλές ευλογίες που προσφέρει η Νέα Τάξις, να σκεφθούμε τι μας λέγουν αυτές οι ευλογίες για τον Θεό μας. Τότε θ’ αναπτύξουν μέσα μας μεγαλύτερη εκτίμησι γι’ αυτόν και θα εγείρουν ισχυρή επιθυμία—όχι μόνον για τέλεια υγεία και αιώνια ζωή—αλλά να έχωμε αυτές τις ευλογίες για να μπορούμε να υπηρετούμε τον μεγάλο Δημιουργό μας και να μπορούμε να δείχνωμε αγάπη και για τον πλησίον μας επίσης.

Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΣ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΜΕ ΘΕΙΟ ΘΑΥΜΑ

 9. (α) Γιατί ακόμη και μια ανάστασις από τους νεκρούς δεν θα μεταβάλη μόνη της τα άτομα στη δικαιοσύνη; (β) Πώς τα εδάφια Ματθαίος 21:31, 32 δείχνουν γιατί οι κάτοικοι της Τύρου, της Σιδώνος και των Σοδόμων θα μπορούσαν καλύτερα να προοδεύσουν στη νέα τάξι του Θεού παρά οι κάτοικοι των πόλεων τις οποίες επέπληξε ο Ιησούς;

⁹ Ακόμη και μια ανάστασις από τους νεκρούς δεν αλλάζη μόνη της τους ανθρώπους. Αυτό το ξέρομε εξαιτίας του τι είχε πει ο Ιησούς στο λαό ωρισμένων πόλεων του Ισραήλ: «Εις την Τύρον και Σιδώνα ελαφροτέρα θέλει είσθαι η τιμωρία εν ημέρα κρίσεως, παρά εις εσάς». (Ματθ. 11:20-24) Γιατί; Διότι αυτοί οι άνθρωποι της αρχαίας Τύρου, της Σιδώνος και των Σοδόμων δεν είχαν το ευεργέτημα του κηρύγματος, της διδασκαλίας και της εκτελέσεως θαυμάτων που είχαν αυτοί οι Ιουδαίοι του πρώτου αιώνος μέσω του Υιού του Θεού. Ο Ιησούς λοιπόν έλεγε ότι όταν οι κάτοικοι πόλεων όπως η Καπερναούμ, η Χοραζίν και η Βηθσαϊδά θα επανήρχοντο στην ανάστασι στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του, θα επανήρχοντο με τις ίδιες υπερήφανες, πείσμονες προσωπικότητες που εξεδήλωναν τότε. Οι κάτοικοι της Τύρου, της Σιδώνος και των Σοδόμων, μολονότι ήσαν ολοφάνερα άδικοι, δεν είχαν εκδηλώσει τέτοια χαρακτηριστικά και γι’ αυτό θα ήσαν σε καλύτερη θέσι να δεχθούν την αλήθεια και τη διδασκαλία των δικαίων αρχών του Θεού.—Παράβαλε Ματθαίος 21:31, 32.

10. Τι θα μας κάμη να κατανοήσωμε η φρόνιμη σκέψις σχετικά με τον πρώτιστο παράγοντα για ν’ αποκτήσωμε ζωή αιώνια στη νέα τάξι;

¹⁰ Αν διάγωμε, λοιπόν, φρονίμως δεν θα στηριχθούμε σε κάποιο ισχυρό γεγονός, ακόμη και τόσο μεγάλο όσο η μεγάλη θλίψις που επίκειται, να κάμη κάποια μαγική μεταβολή σ’ εμάς που θα εξασφαλίση την επιτυχία μας στη νέα τάξι του Θεού. Και θα κατανοήσωμε ότι, σε τελευταία ανάλυσι, το αν θ’ αποκτήσωμε ζωή αιώνια δεν πρόκειται να εξαρτηθή απλώς από τη συναναστροφή μας με κάποιον λαό η οργάνωσι. Σε τελευταία ανάλυσι θα εξαρτηθή από το τι είμεθα εμείς ως άτομα, ποιες είναι οι προσωπικές μας ιδιότητες.

11, 12. (α) Δείξτε με παράδειγμα πώς οι σοβαρές πνευματικές αδυναμίες, αν δεν διορθωθούν τώρα, θα μπορούσαν να εμποδίσουν την πρόοδο σε τελειότητα από μέρους εκείνων που θα επιζήσουν στη νέα τάξι του Θεού. (β) Ποιος θα φταίη αν κανείς αποτύχη να ζη σύμφωνα με τα περιεχόμενα των ‘βιβλίων’ που θ’ ανοιχθούν τότε;

¹¹ Με κάθε σοβαρότητα, λοιπόν, και με όλη τη λογική που έχομε, πρέπει να είμεθα ειλικρινείς στην εκτίμησι του εαυτού μας, χωρίς να μειώνωμε ή να συγκαλύπτωμε τις κακές μας συνήθειες ή στάσεις που προδίδουν σοβαρή πνευματική αδυναμία. Ένας άνθρωπος, λόγου χάριν, μπορεί να έχη αυτό που μερικοί λέγουν ‘μάτια που περιφέρονται.’ Μπορεί να μην είναι πόρνος ή μοιχός με την κατά γράμμα έννοια, αλλά το ενδιαφέρον του για το έτερον φύλο είναι υπέρμετρον· τα μάτια του περιφέρονται από το ένα άτομο στο άλλο. Αν ένας τέτοιος έχη πραγματικά τη φοβερή πείρα να επιζήση από τη ‘μεγάλη θλίψι,’ τα μάτια του μπορεί να βλέπουν ‘κατ’ ευθείαν εμπρός’ για ένα χρονικό διάστημα. Αλλ’ αν δεν έχη κάμει πραγματικά την καρδιά του ν’ αποστρέφεται τις λάγνες διαθέσεις, τα μάτια του μπορεί σε λίγο ν’ αρχίσουν να περιφέρωνται πάλι έστω και αν είναι στη Νέα Τάξι. Το ίδιο θα συνέβαινε και μ’ εκείνον που αφήνει τον εαυτό του να επιδίδεται υπερβολικά σε οινοπνευματώδη ποτά. Μολονότι δεν είναι μέθυσος, αν το ενδιαφέρον του γι’ αυτά είναι υπερβολικό και παραλείψη να διορθώση το πράγμα, μπορεί να του προξενήση προβλήματα αργότερα αν επιζήση στη Νέα Τάξι. Η έλλειψις βιομηχανίας οινοπνευματωδών ποτών δεν θα το εμπόδιζε αυτό όπως δεν εμπόδισε και την υπερεντρίφησι του Νώε σε μια περίπτωσι μετά τον παγκόσμιο κατακλυσμό.—Γέν. 9:20, 21.

¹² Το ίδιο συμβαίνει και με άλλες επικίνδυνες συνήθειες ή προσωπικά χαρακτηριστικά. Η τάσις για ιδιοτελή φιλοδοξία, ο κομπασμός, ο φθόνος, η σπερμολογία, η οκνηρία ή η έλλειψις υποταγής στην ηγεσία—υπάρχουν πολυάριθμα πράγματα που θα μπορούσαν να μας δημιουργήσουν προβλήματα αν δεν μάθωμε πώς να τα χαλιναγωγούμε. Αυτά θα μπορούσαν να εμποδίσουν ή να σταματήσουν την πρόοδό μας προς την τελειότητα στη διάρκεια της χιλιετούς περιόδου, στην οποία ο Χριστός Ιησούς και οι ουράνιοι συγκληρονόμοι του θα υπηρετούν ως ιερείς για τη θεραπεία των επιγείων υπηκόων της Βασιλείας. (Γαλ. 5:19-21· Αποκάλ. 5:10· 22:1, 2) Αν κανείς από μας αποτύχη ν’ αποδειχθή κατάλληλος για ζωή επειδή δεν θα ζη σε αρμονία με τα περιεχόμενα των ‘βιβλίων’ του Θεού που θ’ ανοιχθούν τότε, κανένας δεν θα φταίη—ούτε ο παρών πονηρός κόσμος, ούτε ο Σατανάς και οι δαίμονές του—αλλά μόνον εμείς οι ίδιοι.

ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ

13. Τι περιλαμβάνεται στο να ‘αγρυπνούμε στις προσευχές’;

¹³ Μπορούμε αμέσως να διακρίνωμε γιατί, μετά την προτροπή να ‘διάγωμεν φρονίμως’ επειδή ‘πάντων το τέλος επλησίασε’ ο απόστολος Πέτρος κατόπιν συμβουλεύει να ‘αγρυπνούμε στις προσευχές.’ (1 Πέτρ. 4:7) Μολονότι οι προσευχές στις συνήθεις ώρες, όπως είναι οι ώρες του φαγητού, όταν σηκωνώμεθα το πρωί ή όταν πηγαίνωμε για ύπνο, είναι βέβαια κατάλληλες, αυτό είναι το να ‘αγρυπνούμε στις προσευχές’; Μάλλον, πρέπει να ‘ζητούμε το πρόσωπον του Ιεχωβά’ όλη την ημέρα, προσευχόμενοι όχι μόνον με τη φωνή μας ή με τα χείλη μας, αλλά και με την καρδιά μας. (Ψαλμ. 27:8, 9) Πρέπει να έχωμε συναίσθησι της ανάγκης μας για τη βοήθειά του και να στρεφώμεθα σ’ αυτόν για καθοδηγία και ενίσχυσι οποτεδήποτε αισθανώμεθα κάποια εξασθένησι στην πίστι μας ή κάποια τάσι για παρέκκλισι από τις δίκαιες αρχές του ιεχωβά.

14, 15. (α) Ποια σχέσις αξίζει τη μεγαλύτερη αγρυπνία για να τη διατηρήσωμε σε μια καλή κατάστασι; (β) Ποιο είδος προσευχής δείχνει ότι επιθυμούμε να ζήσωμε στη νέα τάξι;

¹⁴ Είμεθα άγρυπνοι στις σχέσεις μας με τους άλλους, προσεκτικοί να μη κάνωμε αδικήματα, ν’ αποφεύγωμε τους κινδύνους ή να φροντίζωμε ώστε οι εμπορικές συναλλαγές μας να είναι εν τάξει; Πόσο μεγαλύτερη πρέπει να είναι η αγρυπνία μας και η προσοχή μας να διατηρούμε μια καλή σχέσι με τον Ιεχωβά Θεό και να επωφελούμεθα από την πλήρη βοήθειά του και καθοδηγία! Η ανάγκη να προσευχώμεθα είναι τώρα επείγουσα. Δεν θα παύση απλώς με την είσοδό μας στην επικείμενη νέα τάξι.

¹⁵ Όταν μιλούμε με τον Θεό, μπορούμε να δείξωμε ότι δεν είμεθα ικανοποιημένοι από τον εαυτόν μας ή δεν το κάνομε από συνήθεια, αλλά μάλλον ανοίγομε την καρδιά μας σ’ αυτόν για να του πούμε τα προβλήματά μας, τις προσπάθειές μας για βελτίωσι, ίσως και τις απογοητεύσεις μας και να ζητήσομε τη βοήθεια και τη χάρι του παρακαλώντας τον να μας σπλαγχνισθή. Αν είμεθα άγρυπνοι και αισθανώμεθα την ανάγκη για προσευχή τώρα, ασφαλώς αυτό θα συντείνη πολύ στο να μας εξαρτίση για ζωή τότε. Η εγκάρδια προσευχή αποτελεί ένδειξι βαθειάς πίστεως.

ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΗ ΘΕΟΚΡΑΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ

16, 17. (α) Πώς γνωρίζομε ότι η αρχή της ηγεσίας θα είναι σε λειτουργία στη νέα τάξι του Θεού μεταξύ εκείνων που θα επιζήσουν στη γη; (β) Τι ερωτήματα εγείρει αυτό σχετικά με την προθυμία μας να ζούμε τότε;

¹⁶ Η πίστις αυτή πολύ θα συμβάλη στην επιτυχία μας μέσα στη νέα τάξι του Θεού. Μεταξύ των πραγμάτων που γνωρίζομε για την τότε ζωή είναι ότι η ηγεσία θα είναι τότε σε λειτουργία, όπως ανεγνώρισε ο Βασιλεύς Δαβίδ: «Σου η βασιλεία, Ιεχωβά, και συ είσαι ο υψούμενος ως κεφαλή υπεράνω πάντων». (1 Χρον. 29:11, ΜΝΚ) Ο Ιεχωβά, στη δικαιωματική άσκησι της κυριαρχίας του, έκαμε την ηγεσία μια από τις βασικές αρχές της θείας διατάξεως. Είτε πρόκειται για ηγεσία που ασκείται από άτομα, όπως από τον Βασιλέα Ιησού Χριστό ή από άτομα που είναι αρχηγοί οικογενειών, είτε πρόκειται για ηγεσία που ασκείται μέσω ενός σώματος ατόμων επιφορτισμένων να δίνουν κατευθύνσεις ή να λαμβάνουν αποφάσεις και κρίσεις υπό τον διωρισμένο Βασιλέα του Θεού, θα σεβασθούμε μια τέτοια ηγεσία στη Νέα Τάξι; Την σεβόμεθα τώρα;

¹⁷ Στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας ο Χριστός Ιησούς θα εκτελέση πλήρως τον ρόλο του ως ‘άρχοντος και προστάττοντος’ για όλους τους υπηκόους του. (Ησ. 55:4) Η κυβέρνησίς του θ’ αντικαταστήση τις κυβερνήσεις του «Καίσαρος» και θα είναι μια ενεργός κυβέρνησις της οποίας η κατεύθυνσις των επιγείων πραγμάτων θα γίνη αισθητή με πολλούς τρόπους. Θ’ ανταποκριθούμε πρόθυμα στις προσταγές του Βασιλέως; Η πρόοδος προς την τελειότητα και η ίδια η ζωή ακόμη θα εξαρτηθούν απ’ αυτό.

18. Ποιες αντίθετες καταστάσεις εγέρθηκαν στις πεδιάδες Σεναάρ και στην αποκαταστημένη Ιερουσαλήμ που δείχνουν την επίδρασι της ηγεσίας στις περιστάσεις της ζωής των ανθρώπων;

¹⁸ Μετά τον παγγήινο κατακλυσμό των ημερών του Νώε, ο Ιεχωβά Θεός έδωσε εντολή σ’ εκείνους που επέζησαν να πληθυνθούν και να γεμίσουν τη γη. Όταν πολλοί που συναθροίσθηκαν στις πεδιάδες Σεναάρ, έλαβαν άλλη απόφασι και απεφάσισαν να συγκεντρωθούν σε μια μεγάλη πόλι, ο Ιεχωβά επέβαλε το κυρίαρχον θέλημά του, συγχέοντας τη γλώσσα των κι έτσι «διεσκόρπισεν αυτούς επί το πρόσωπον πάσης της γης». (Γέν. 9:1· 11:1-9) Κατ’ αντίθετη οδηγία, ύστερα από πολλούς αιώνες όταν οι Ιουδαίοι εξόριστοι επέστρεψαν για ν’ ανοικοδομήσουν την Ιερουσαλήμ, οι αφηγήσεις του Νεεμία δείχνουν ότι η πόλις ήταν αραιοκατοικημένη, και γι’ αυτό ερρίφθησαν κλήροι και προφανώς ένας αρχηγός οικογενείας στις δέκα οικογένειες εξελέγη να μετακομίση στην πόλι με την οικογένειά του. Φαίνεται ότι και άλλοι ακόμη προσεφέρθησαν να το κάμουν αυτό και ευλογήθηκαν από τον λαό γι’ αυτό. Όλοι όσοι επελέγησαν ίσως να μη συμπαθούσαν ιδιαίτερα την ιδέα να μετακομίσουν στην Ιερουσαλήμ. Αλλά η ανταπόκρισίς των κατέδειξε πίστι και ενδιαφέρον να ιδούν την ‘αγία πόλι’ ικανή να λειτουργήση αποτελεσματικά.—Νεεμ. 7:4· 11:1, 2.

19, 20. (α) Τι ερωτήματα εγείρει αυτό για μας καθώς περιμένομε ζωή στη νέα τάξι του Θεού; (β) Πώς μπορούμε να φάνουμε προετοιμασμένοι τώρα γι’ αυτές τις απόψεις της ζωής στη νέα τάξι;

¹⁹ Τι θα κάνατε, λοιπόν, αν στη νέα τάξι του Θεού παίρνατε οδηγίες να μεταβήτε σε άλλη περιοχή, ίσως και σ’ ένα μακρυνό τόπο, και να κατοικήσετε εκεί; Θα ανταποκρινόσαστε; Τι θα κάνατε αν σας ζητούσαν να μεταβήτε σε μια πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή, σε μια κοινότητα όπου επρόκειτο να γίνη κάποιο ειδικό έργο της κυβερνήσεως της Βασιλείας που θα απαιτούσε μια ομαδική προσπάθεια και συνεργασία; Ή τι θα κάνατε αν σας εδίδετο η ευκαιρία να προσφερθήτε να κάμετε μια τέτοια μετακόμισι; Τι θα κάνατε; Θα αφήνατε να σας κατευθύνη μια προσωπική προτίμησις και θα νομίζατε ότι η ευτυχία σας ήταν αχώριστα συνδεδεμένη με κάποια γεωγραφική περιφέρεια ή τοποθεσία της δικής σας εκλογής;

²⁰ Σ’ ένα ωρισμένο βαθμό μπορούμε να δείξωμε τώρα την ορθή μας διάθεσι με την προθυμία μας ν’ ανταποκριθούμε στις ευκαιρίες ή υποδείξεις που είναι τουλάχιστον κάπως όμοιας φύσεως. Ακόμη και σε μικρά πράγματα όπως είναι αν μας ζητήσουν να συνεργασθούμε για τη συμπλήρωσι ωρισμένων καθισμάτων σ’ ένα τόπο συναθροίσεως ή σε μια συνέλευσι, ανταποκρινόμεθα πρόθυμα; Στο έργο του κηρύγματος των αγαθών νέων, μήπως αποφεύγομε να υπηρετήσωμε σε ωρισμένους τοπικούς τομείς; Αν το επιτρέπουν οι περιστάσεις και οι προσωπικές υποχρεώσεις ή τα καθήκοντα, προσφερόμεθα να υπηρετήσωμε εκεί όπου υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη έστω και αν αυτό σημαίνη να στερηθούμε, ίσως και να θυσιάσωμε ωρισμένες προσωπικές ανέσεις και επιθυμίες; Πόση πίστι και ειλικρινές ενδιαφέρον δείχνομε για να προαγάγωμε τα συμφέροντα της ‘Νέας Ιερουσαλήμ,’ της κυβερνήσεως της Βασιλείας του Θεού διά του Χριστού Ιησού;

ΑΞΙΟΙ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΑΤΕΛΕΙΕΣ

21. Πώς η χρησιμοποίησις από τον Θεό ανθρωπίνων εκπροσώπων απαιτεί γνήσια πίστι από μας;

²¹ Μαζί με αυτό πρέπει ν’ αναγνωρίσωμε την ανάγκη πίστεως στην ικανότητα του Ιεχωβά Θεού και του Υιού του να χρησιμοποιούν ανθρωπίνους εκπροσώπους στη διακυβέρνησι. Θα μπορούσε κανείς ν’ ανταποκριθή με προθυμία στις οδηγίες ή στους διορισμούς που αναφέρονται από έναν άγγελο ή διαβιβάζονται με μια ισχυρή, βροντερή φωνή από τον ουρανό. Αλλά τι θα γίνη αν ένας διορισμός έρχεται μέσω ανθρωπίνων εκπροσώπων της ουρανίας κυβερνήσεως; Αυτό απαιτεί περισσότερη πίστι, δεν είναι έτσι;

22, 23. (α) Σε τι βαθμό η ανθρώπινη ατέλεια επηρεάζει την υπηρεσία των επιγείων αυτών εκπροσώπων, και πώς θα μπορούσε να μας επηρεάση; (β) Μήπως οι ατέλειες, τα λάθη και οι εσφαλμένες κρίσεις θα εξαφανισθούν αμέσως μετά τη ‘μεγάλη θλίψι’; (γ) Ποια ερωτήματα εγείρει αυτό;

²² Σήμερα, λειτουργούν πρεσβυτέρια στις τοπικές Χριστιανικές εκκλησίες και ένα κυβερνών σώμα πρεσβυτέρων υπηρετεί την εκκλησία σ’ όλον τον κόσμο. Εκείνοι που αποτελούν τώρα αυτά τα σώματα είναι όλοι ατελείς άνθρωποι· αλλά με τη βοήθεια του αγίου πνεύματος του Θεού είναι ικανοί να εξυπηρετούν καλά το θέλημα και τον σκοπό του Θεού. Μήπως δυσκολευόμεθα να τους σεβασθούμε ή να συνεργασθούμε μαζί τους επειδή γνωρίζομε ότι δεν είναι τέλειοι; Τι, λοιπόν, θα γίνη στην πρώτη περίοδο της Νέας Τάξεως;

²³ Μολονότι από την αρχή της η νέα τάξις του Θεού θα φέρη μεγάλη χαρά, εν τούτοις η ατέλεια δεν θα εξαφανισθή την πρώτη μέρα ή εβδομάδα ή μήνα ή έτος ή και την πρώτη δεκαετηρίδα ακόμη μετά τη ‘μεγάλη θλίψι’ και το ρίψιμο του Σατανά στην άβυσσο. Αν γινόταν αυτό, γιατί να διατεθούν χίλια χρόνια για πλήρη αποκατάστασι σε τελειότητα και για πλήρη διαλλαγή της ανθρωπότητος με τον Θεό; Τι θα συμβή λοιπόν αν κάποια ατέλεια από μέρους ατόμων, που είναι επιφορτισμένα με μια ευθύνη ως εκπρόσωποι της κυβερνήσεως της βασιλείας, επρόκειτο να επηρεάση δυσμενώς έναν από μας, και ίσως να καταλήξη σε κάποια πράξι ή τακτοποίησι που νομίζομε ότι δεν είναι δίκαιη όπως θα έπρεπε να είναι, και μας προξενήση κάποια δυσαρέσκεια ή δεν μας ικανοποιήση; Μήπως θα γίνωμε ανυπόμονοι και θα οργισθούμε αν δεν διορθωθούν αμέσως τα πράγματα; Μήπως θα πειρασθούμε ώστε ν’ αναλάβωμε τα πράγματα στα χέρια μας ώστε να διορθώσωμε εκείνο που πιστεύομε ότι έχει ανάγκη διορθώσεως; Πώς αντιδρούμε σήμερα σε παρόμοιες περιστάσεις καθώς προετοιμαζόμεθα για ζωή στη νέα τάξι του Θεού;

24, 25. (α) Γιατί πέθανε ο Ουζά από το χέρι του θεού; (β) Τι ελατήριο μπορεί να είχε, και ποια στάσι αυτό εφανέρωσε;

²⁴ Είχαμε ένα παράδειγμα για να μας καθοδηγήση στην περίπτωσι που ο Δαβίδ επεχείρησε να φέρη την κιβωτό της διαθήκης στην Ιερουσαλήμ. Αντί να μεταφερθή η κιβωτός με δοκάρια στους ώμους των Κααθιτών Λευιτών (σύμφωνα με τον Νόμο), τοποθετήθηκε σ’ ένα αμάξι. Σε κάποιο σημείο τα ζώα που έσυραν το αμάξι την κούνησαν κάπως και ένας άνθρωπος που λεγόταν Ουζά έσπευσε και κράτησε την κιβωτό. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Ο Ιεχωβά Θεός τον ‘επάταξεν εκεί διά την προπέτεια αυτού και απέθανεν εκεί παρά την κιβωτόν του Θεού.’ (2 Σαμ. 6:1-7) Ποιο ήταν το σφάλμα;

²⁵ Ο νόμος του Θεού ειδικά απηγόρευε σε οποιονδήποτε εκτός από τους επιτετραμένους ιερατικούς εκπροσώπους να εγγίζουν την ιερή κιβωτό, επί ποινή θανάτου. Ο νόμος ήταν δημοσία γνωστός, ο δε Ουζά ήταν ασφαλώς Λευίτης (αλλά όχι ιερεύς), και έπρεπε να γνωρίζη καλύτερα από τους άλλους τη ρητή εντολή του Θεού. Προτίμησε να παραβή αυτή την εντολή, νομίζοντας ίσως ότι οι περιστάσεις θα του το επέτρεπαν. Μπορεί να νόμισε ότι αν αυτός δεν ενεργούσε για να στερεώση την κιβωτό, αυτή ασφαλώς θα έπεφτε. Αν σκέφθηκε έτσι, δεν είχε πίστι στη δύναμι του Θεού να φροντίση για τα πράγματα με τέτοιον τρόπο ώστε κανένας από τους δούλους του να μη χρειάζεται να παραβαίνη τις ρητές εντολές του. Αλλά, μπορεί και να σκέφθηκε ότι είχε μια ευκαιρία να γίνη ‘ήρωας,’ αποκτώντας μόνιμη φήμη ως ‘ο Ουζά, ο άνθρωπος που κράτησε την ιερή κιβωτό ώστε να μη πέση.’ Είτε το ένα είτε το άλλο συνέβαινε, έδειξε ανευλάβεια.

26. Ποιο ζωτικό μάθημα αποκομίζομε απ’ αυτό που θα προστατεύση τα συμφέροντα της ζωής μας στη Νέα Τάξι;

²⁶ Οι αντιγραφικές ενέργειες και μέθοδοι, η μεγαλαυχία και ο σφετερισμός ποτέ δεν δικαιολογούνται. Αφού θα υπάρχουν τόσο πολλές αιτίες να χαίρωμε στη νέα τάξι του Θεού, οποιεσδήποτε εκδηλώσεις που θ’ αντανακλούν τότε την ανθρώπινη ατέλεια δεν πρέπει να μας κάνουν να οργιζώμεθα ούτε να μιλούμε ή να ενεργούμε απρεπώς. Είναι ανάγκη να ‘είμεθα άγρυπνοι σε όλα,’ κατανοώντας ότι η αρχή «κάλλιον το τέλος του πράγματος παρά την αρχήν αυτού,» θα ισχύη ακόμη και στη χιλιετή βασιλεία του Υιού του Θεού, καθώς και το «καλήτερος ο μακρόθυμος παρά τον υψηλόφρονα. . . . διότι ο θυμός αναπαύεται εν τω κόλπω των αφρόνων».—2 Τιμ. 4:5· Εκκλ. 7:8, 9.

27, 28. Όταν κάποιο ζήτημα φαίνεται ότι έχει ανάγκη διορθώσεως ή επανορθώσεως, ποια είναι η ορθή πορεία που πρέπει να λάβωμε για να εξασφαλίσωμε την εύνοια και την ευλογία του Θεού;

²⁷ Αν δεν είμεθα εξουσιοδοτημένοι να ενεργήσωμε σε κάποιο ζήτημα, μπορούμε να πληροφορήσωμε εκείνους που είναι εξουσιοδοτημένοι. Αντί να προσπαθούμε κατόπιν ανυπόμονα να ‘στερεώσωμε την κιβωτό’ εμείς οι ίδιοι, μπορούμε να δείξωμε εμπιστοσύνη στην κατεύθυνσι των πραγμάτων από τον Θεό, με την πεποίθησι ότι στον κατάλληλο καιρό ο Θεός θα κάμη να προκύψη μόνον αγαθόν. Όπως συμβουλεύει ο Ψαλμός 4:4: «Οργίζεσθε, και μη αμαρτάνετε· λαλείτε εν ταις καρδίαις υμών επί της κλίνης υμών, και ησυχάζετε».—Παράβαλε με Ψαλμόν 63:6-8.

²⁸ Μπορούμε επομένως να προετοιμαζώμεθα τώρα για τη νέα τάξι του Θεού δείχνοντας σεβασμό στις διατάξεις που έθεσε σε ενέργεια ο Υιός του στη Χριστιανική εκκλησία, έχοντας τη βεβαιότητα ότι ο Ιεχωβά Θεός και ο Χριστός Ιησούς ποτέ δεν είναι απληροφόρητοι ούτε αγνοούν τα πράγματα που έχουν ανάγκη προσαρμογής ή διορθώσεως.

[Εικόνα στη σελίδα 558]

Μήπως το να έχη κανείς επιθυμία για σωματική υγεία σημαίνει ότι είναι έτοιμος για ζωή στη νέα τάξι του Θεού; Δέκα λεπροί εζήτησαν θεραπεία από τον Ιησού, αλλά μόνον ένας είχε τέτοια καρδιά που τον υπεκίνησε να επιστρέψη για να δοξάση τον Θεό. Πώς είναι η δική σας καρδιά;

Προ Πάντων δε, Έχετε Ένθερμον την εις Αλλήλους Αγάπην

1, 2. Σύμφωνα με τον θεόπνευστο απόστολο, τι πρέπει προπάντων να καλλιεργούμε αν θέλωμε να ζήσωμε στη νέα τάξι του Θεού;

ΕΠΕΙΔΗ πλησιάζει ‘πάντων το τέλος’, ποιο είναι το σπουδαίο πράγμα που πρέπει να καλλιεργήσουν εκείνοι οι οποίοι επιθυμούν ζωή στη Νέα Τάξι που είναι εμπρός μας; Στην επιστολή 1 Πέτρου 4:8-10, ο θεόπνευστος απόστολος γράφει τα εξής:

² «Προ πάντων δε έχετε ένθερμον την εις αλλήλους αγάπην· διότι η αγάπη θέλει καλύψει πλήθος αμαρτιών. Γίνεσθε φιλόξενοι εις αλλήλους, χωρίς γογγυσμών. Έκαστος κατά το χάρισμα το οποίον έλαβεν, υπηρετείτε κατά τούτο εις αλλήλους, ως καλοί οικονόμοι της πολυειδούς χάριτος του Θεού».

3, 4. Από τα όσα γνωρίζομε ότι θα είναι θετικά στη νέα τάξι του Θεού σε τι πρέπει να βρίσκωμε τώρα πραγματικό ενδιαφέρον;

³ Δεν έχομε τον τρόπο να γνωρίζωμε τι ρόλο θα παίξουν, αν θα παίξουν, αντικείμενα όπως αυτοκίνητα, δέκται τηλεοράσεως, στερεοφωνικές συσκευές ή παρόμοια πράγματα στη γη στη διάρκεια της νέας τάξεως του Θεού. Αλλ’ υπάρχει κάτι που ξέρομε ότι θα είναι στη νέα τάξι, κάτι που είναι παρόν και με το οποίο σχετιζόμεθα κάθε μέρα. Ποιο είναι αυτό;

⁴ Οι άνθρωποι· άνθρωποι οι οποίοι, όπως εσείς, αγαπούν το δίκαιο. Αντί λοιπόν ν’ αναπτύσσουμε τα συμφέροντά μας και τη ζωή μας γύρω από κατασκευασμένα πράγματα και μηχανήματα της παρούσης τάξεως, πράγματα που δεν είναι βέβαιο ότι θα συνεχισθούν, πόσο καλύτερο και ποιο φρόνιμο θα ήταν να κάνωμε τους ανθρώπους αντικείμενο του πραγματικού ενδιαφέροντός μας και να μάθωμε να βρίσκωμε γνήσια χαρά κάνοντας κάτι για τους άλλους. Η ζωή στη νέα τάξι που πλησιάζει θα ξεχειλίζη βέβαια από τέτοια στοργική υπηρεσία και βοήθεια προς αλλήλους. Αν μπορούμε να βρούμε πραγματική ευχαρίστησι και ικανοποίησι κάνοντας αυτό τώρα—επιθυμώντας να υπηρετούμε τους άλλους, να τους βοηθούμε, να εργαζώμεθα για τα καλύτερα συμφέροντά των, να είμεθα ευγενείς και φιλόξενοι—είμεθα ασφαλώς στον δρόμο μας προς την επιτυχία για ζωή στη Νέα Τάξι.

 5. (α) Τι θα εκπληρώση μια ένθερμη αγάπη και γιατί αυτό είναι ζωτικό; (β) Σχολιάστε τα Γραφικά εδάφια που είναι στο τέλος αυτής της παραγράφου.

⁵ Για να το κάνωμε αυτό, η αγάπη μας πρέπει να είναι, όπως λέγει ο απόστολος, ‘ένθερμη,’ ή, όπως το αποδίδουν άλλοι μεταφρασταί, «με πλήρη δύναμι», «πάντοτε ειλικρινής». Η Ελληνική λέξις του κειμένου, που αποδίδεται στη Νεοελληνική μετάφρασι, ‘ένθερμος’ είναι ‘εκτενής’ δηλαδή απλωμένη. Η αγάπη μας, λοιπόν, δεν μπορεί να είναι με μισή καρδιά, περιωρισμένη στο να κάνωμε μόνο εκείνο που νομίζομε ότι πρέπει να κάμωμε, ή εκείνο που νομίζομε ότι δεν θα μας στενοχωρήση, ούτε πρέπει να περιορίζεται σε λίγους ευνοουμένους. Πρέπει να φθάση μακρυά, να εκτείνεται στο να περιλαμβάνη όσο το δυνατόν περισσότερους και επίσης να χρησιμοποιήται με έντασι. Μόνον αυτού του είδους αγάπη θα μας κάμη να μπορέσωμε να διατηρήσουμε ζωτική ενότητα με τους αδελφούς μας κάτω από μια ευρεία ποικιλία περιστάσεων που θα μπορούσαν να εντείνουν τις σχέσεις μας και να μας κάμουν να γίνωμε επικριτικοί, ή να έχωμε την τάσι να εκθέτωμε και να δημιουργούμε ζητήματα για τις ατέλειες και τα σφάλματα των αδελφών μας. Αλλά μια ένθερμη αγάπη θα ‘εκταθή’ για να περιβάλη οποιαδήποτε απ’ αυτές τις περιστάσεις.—Παράβαλε Παροιμίαι 10:12· Κολοσσαείς 3:12-14.

6, 7. (α) Τι ερωτήματα θα μπορούσαμε να θέσωμε στον εαυτό μας για να καθορίσωμε αν στερούμεθα ένθερμης αγάπης; (β) Πώς συμβαίνει ώστε αυτή η αγάπη να καλύπτη πλήθος αμαρτιών; Γιατί αυτό θα είναι αναγκαίο ακόμη και μετά τη μεγάλη θλίψι;

⁶ Είναι τώρα τέτοια η αγάπη μας; Στις λίγες ώρες την εβδομάδα που περνούμε γενικά με τους αδελφούς μας, καλύπτει η αγάπη μας τα σφάλματα των άλλων; Ή μήπως έχομε διάθεσι να οργισθούμε και να ερεθισθούμε απ’ αυτά τα σφάλματα; Μερικοί δυσκολεύονται να συμφωνήσουν με τους άλλους, κι’ έτσι αφήνουν ν’ αναπτύσσωνται διαφορές, να δημιουργήται ψυχρότης. Αλλ’ αν κανείς δυσκολεύεται να συμφωνήση με τους αδελφούς του τώρα για λίγες ώρες την εβδομάδα, τι θα κάμη, λοιπόν, αν επιζήση στη νέα τάξι του Θεού και θα βρίσκεται περιστοιχισμένος από τους αδελφούς του από παντού, κάθε μέρα και όλη τη μέρα;

⁷ Μια ‘ένθερμη αγάπη’ δεν θ’ αφήση έναν να διαλογίζεται αδικήματα, και να τα θυμάται, ως το σημείο που να αισθάνεται πικρία για άτομα, να διατηρή αυτές τις δυσάρεστες σκέψεις και να μην τις αφήνη να σβήσουν. Αν αποβάλωμε αυτές τις σκέψεις από τη διάνοια και την καρδιά μας ή κάνωμε θετική ενέργεια να βελτιώσωμε τις σχέσεις μας, αυτή η αγάπη ‘καλύπτει πλήθος αμαρτιών.’ Μας υποκινεί να παρέχωμε τη βοήθεια μας σ’ εκείνους που τείνουν να εξασθενήσουν ή να ολισθήσουν προς την πλάνη, και όχι απλώς να τους επικρίνωμε ή να σπερμολογούμε γι’ αυτούς. (Ιακ. 5:20) Επειδή οι αμαρτίες δεν θα εκλείψουν από τη γη σε μια νύχτα μέσα στην ερχόμενη νέα τάξι, έχομε ανάγκη αυτής της ένθερμης ανάγκης για να μας εξασφαλίση τη διατήρησι καλών σχέσεων με τον Ιεχωβά Θεό, ο οποίος «είναι αγάπη,» και με τον Υιόν του, του οποίου η ένθερμη αγάπη τον υπεκίνησε να δώση τη ζωή του χάριν των αμαρτωλών.—Ρωμ. 5:6-8.

 8. (α) Ποια πορεία τονίζει περαιτέρω ο Πέτρος ως εκδήλωσι ένθερμης αγάπης; (β) Πώς θα μας βοηθήση αυτό να προετοιμαστούμε για τη Νέα Τάξι;

⁸ Μπορούμε επίσης να δείξωμε ένθερμη αγάπη με τη φιλοξενία μας. «Γίνεσθε φιλόξενοι εις αλλήλους χωρίς γογγυσμών». (1 Πέτρ. 4:9) Οτιδήποτε και αν κάνωμε σχετικά με τη φιλοξενία πρέπει να γίνεται χωρίς παράπονα, διότι, μόνον «τον ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός.» (2 Κορ. 9:7) Μπορεί ίσως να χρειασθή να γίνη πολλή συμμετοχή σε υλικά πράγματα στην πρώτη περίοδο μετά το τέλος της ‘μεγάλης θλίψεως.’ Κάθε τάσις στο να μη είμεθα γενναιόδωροι αλλά φιλάργυροι, θα μπορούσε να δημιουργήση μεγάλες δυσκολίες για μας τότε. Αν, εξ άλλου δείξωμε ένα πνεύμα όπως εκείνο των Χριστιανών της Ιερουσαλήμ που άνοιξαν τα σπίτια τους για να υποδεχθούν και να δώσουν τροφή στους νέους αδελφούς των μεταξύ των τριών χιλιάδων μαθητών που μόλις είχαν βαπτισθή, τότε γινόμεθα έτοιμοι για να ζήσωμε στη Νέα Τάξι. (Πράξ. 2:46· 4:32-35) Όπως προτρέπει ο απόστολος Παύλος: «Εις τας χρείας των αγίων μεταδίδοντες· την φιλοξενίαν ακολουθούντες».—Ρωμ. 12:13.

ΚΑΛΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

 9. Πώς ο καθένας μέσα στη Χριστιανική εκκλησία ‘έλαβε ένα χάρισμα’ και τι θα κάμη με αυτό;

⁹ «Έκαστος κατά τα χάρισμα το οποίον έλαβεν, υπηρετείτε κατά τούτο εις αλλήλους, [θέσατε τον εαυτό σας στην υπηρεσία των άλλων, Je]». Με αυτόν τον τρόπο ενεργούμε «ως καλοί οικονόμοι της πολυειδούς χάριτος του Θεού.» (1 Πέτρ. 4:10) Και χωρίς αμφιβολία όλοι μας μπορούμε να δώσωμε κάτι διακονώντας τους αδελφούς μας. Όποιος έρχεται στη θεοκρατική διάταξι του Θεού λαμβάνει ένα χάρισμα. Ο καθένας έχει πολλά να κάμη, καθήκοντα υπηρεσίας ή ευθύνες. Δεν είμεθα όλοι, όπως θα λέγαμε, του ιδίου τύπου, έχοντας πανομοιότυπες προσωπικότητες, ικανότητες, τάλαντα, δυνάμεις, γνώσι ή προσόντα; Αλλ’ οτιδήποτε και αν έχωμε, σε τελευταία ανάλυσι το οφείλομε στον Θεό. (Ρωμ. 12:6-8· 1 Κορ. 4:7) Εκτιμώντας τούτο, δεν θ’ αφήσωμε το «χάρισμά» μας να μένη αργό, σαν να είναι κλεισμένο μέσα σ’ ένα θησαυροφυλάκιο. (Ματθ. 25:14-30) Πρέπει να το χρησιμοποιούμε, να το μεταχειριζώμεθα στην υπηρεσία των άλλων.

10. Τι σημαίνει το να είμεθα «οικονόμοι της χάριτος του Θεού»;

¹⁰ Το γεγονός ότι καλούμεθα «οικονόμοι της χάριτος του Θεού» δείχνει ότι το χάρισμα είναι μια παρακαταθήκη. Εκείνος που δέχεται ένα τέτοιο χάρισμα γίνεται υπεύθυνος απέναντι στον Δοτήρα, τον Ιεχωβά Θεό. Ένας ‘οικονόμος’ ή διαχειριστής οίκου στους Βιβλικούς χρόνους διωρίζετο από τον ιδιοκτήτη του οίκου και είχε να κάμη με τα διάφορα μέλη του οίκου. Έπρεπε να τα μεταχειρίζεται με τρόπο εξυπηρετικό. Οι συνυπηρέται ενθαρρύνονταν από τον οικονόμο να εκτελούν τα δικά τους καθήκοντα με πιστότητα. Μας έχει ευνοήσει ο Θεός με προνόμια, ευκαιρίες, καθήκοντα ή ευθύνες; Αυτό είναι μια χάρις από μέρους του και πρέπει να κάνωμε χρήσι αυτής της χάριτος για να εκτελέσωμε το θέλημά του, να εκπληρώσωμε τον σκοπό για τον οποίον μας έχει επιδειχθή τέτοια καλωσύνη ή εύνοια.—Παράβαλε Λουκάς 12:42-44.

11. Πώς συμβαίνει ώστε η χάρις του Θεού, της οποίας μπορούμε να είμεθα οικονόμοι, εκδηλώνεται ‘πολυειδώς’, δηλαδή με διαφόρους τρόπους, και ισχύει αυτό και για τους πρεσβυτέρους;

¹¹ Ο Θεός με τη σοφία του προέβλεψε για «διαιρέσεις διακονιών» που κατευθύνονται από το ίδιο πνεύμα, και «διαιρέσεις ενεργημάτων, ο Θεός όμως είναι ο αυτός, ο ενεργών τα πάντα εν πάσι». Ο Θεός με το πνεύμα του μπορεί να βοηθήση τον καθένα από μας να χρησιμοποιήσωμε ή ν’ αναπτύξωμε εκείνο που έχομε «προς το συμφέρον». (1 Κορ. 12:4-7) Μολονότι όλες αυτές οι διαιρέσεις διακονιών πρέπει να εκπληρώσουν βασικές απαιτήσεις, οι πρεσβύτεροι, ως ‘οικονόμοι’ του Θεού (Τίτον 1:7), έχουν επίσης τις ιδιαίτερες δυνάμεις και ικανότητές των. Μερικοί μπορεί να υπερέχουν σε διδασκαλία από το βήμα, ενώ άλλοι μπορεί να είναι πιο ικανοί να διδάσκουν σε πιο απλές περιστάσεις ίσως να βοηθούν μέλη της εκκλησίας ή οικογένειες στα προσωπικά τους προβλήματα με επισκέψεις κατ’ οίκον ή με συνομιλία κατ’ ιδίαν.—Πράξ. 20:20.

12. (α) Πώς διακρίνεται μια όμοια ποικιλία μεταξύ όλων των μελών της εκκλησίας στη χρησιμοποίησι των ‘χαρισμάτων’ των στη διακονία; (β) Σχολιάστε τα εδάφια Ρωμαίους 12:6-8.

¹² Ομοίως τα μέλη της εκκλησίας ως άτομα έχουν διάφορα χαρίσματα που μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν στο να εξυπηρετούν ο ένας τον άλλον. Όλοι μπορούν να μετέχουν σε συναθροίσεις, και η ποικιλία των εκφράσεων και ικανοτήτων έχει ένα βελτιωτικό αποτέλεσμα. Μερικοί, μετέχοντας στην κήρυξι του ευαγγελίου της βασιλείας στους ανθρώπους στα σπίτια των, μπορούν να δώσουν ένα εξαίρετο παράδειγμα στο να διαθέτουν βιβλικά έντυπα ή ν’ αρχίζουν συνομιλίες και ν’ απαντούν σε αντιρρήσεις. Άλλοι μπορεί ειδικά να επιτυγχάνουν στην έναρξι και διεξαγωγή οικιακών Γραφικών μελετών. Μερικοί μπορεί να έχουν εξαίρετη ικανότητα στο να κάνουν τους νέους που προσέρχονται στους τόπους των συναθροίσεων να αισθάνωνται αμέσως ευχαρίστησι και σαν να είναι ‘στο σπίτι τους.’ Ένας μπορεί να έχη ασυνήθη ικανότητα να σχετίζεται με νεαρούς ή με παιδιά, που έχουν επίσης ανάγκη να αισθάνωνται ότι τους υπολογίζουν και τους προσέχουν. Ένας άλλος μπορεί να προσφέρη μια καλή υπηρεσία όταν πρόκειται να επισκεφθή μέλη της εκκλησίας που είναι ασθενή ή ίσως έχουν πάθει κατάθλιψι, με το να τους κάμη να ευθυμήσουν και να τους ενθαρρύνη να έχουν πίστι στην αγαθότητα του Ιεχωβά. Όπως έγραψε ο Παύλος στους Χριστιανούς της Ρώμης για τα χαρίσματα που έδωσε ο Θεός: «Έχοντες δε χαρίσματα διάφορα κατά την δοθείσαν εις ημάς χάριν· είτε προφητείαν, ας προφητεύωμεν κατά την αναλογίαν της πίστεως· είτε διακονίαν, ας καταγινώμεθα εις την διακονίαν· είτε διδάσκει τις, ας καταγίνεται εις την διδασκαλίαν· είτε προτρέπει τις, εις την προτροπήν· ο μεταδίδων, ας μεταδίδη εν απλότητι· ο προϊστάμενος, ας προΐσταται μετ’ επιμελείας· ο ελεών, ας ελεή εν ιλαρότητι».—Ρωμ. 12:6-8.

13. Πώς πρέπει να μας ενθαρρύνη η ποικίλη εκδήλωσι της χάριτος του Θεού αντί να μας οδηγήση σε αυτοϊκανοποίησι, και τι επίδρασι θα έχη αυτό στην εκκλησία;

¹³ Ώστε, ενώ μπορούμε όλοι συνεχώς να ζητούμε να βελτιωθούμε και να μαθαίνωμε επίσης από τα καλά παραδείγματα των άλλων, ποτέ δεν πρέπει ν’ αποθαρρυνώμεθα επειδή δεν μπορούμε να εκτελούμε ακριβώς εκείνο που μπορεί ένας άλλος. Μπορούμε όλοι να λάβωμε από την ποικίλη εκδήλωσι της χάριτος του Θεού και να δώσωμε απ’ ό,τι έχομε λάβει. Αν ο καθένας εισφέρη εκείνο που έχει να δώση, η εκκλησία πλουτίζεται πνευματικώς από τη μεγάλη ποικιλία των χαρισμάτων και είναι σαν ένα υγιές σώμα, του οποίου τα πολλά μέλη συνεργάζονται όλα αρμονικά για το καλό του όλου σώματος. (Παράβαλε Ρωμαίους 12:3-5.) Το να δίνωμε έτσι ανιδιοτελώς στους άλλους δεν θα παύση όταν ο Ιεχωβά Θεός περάση τον λαό του μέσα από την ‘μεγάλη θλίψι’ και τον φέρη στη νέα του τάξι.

ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΘΕΟΥ

14. Ποιο χάρισμα πρέπει ιδιαίτερα να εκτιμούμε για να ‘υπηρετούμε αλλήλους,’ και τι αυτό πρέπει να μας υποκινή να κάνωμε;

¹⁴ Ασφαλώς όλοι μας πρέπει να θέλωμε να γεμίσωμε τη διάνοια και την καρδιά μας με τις αλήθειες του εμπνευσμένου Λόγου του Θεού, αν τον μελετούμε επιμελώς. Τότε θα εχωμε πάντοτε κάτι πνευματικής φύσεως, που αξίζει πραγματικά να εισφέρωμε, κάτι που υπερτερεί κατά πολύ από όλα τα δώρα πολυτίμων λίθων ή χρυσού και αργύρου, λόγω των μεγάλων ευλογιών που προκύπτουν απ’ αυτό. (Παροιμ. 2:1-6· 3:13-18) Ιδιαίτερα εκείνοι που έχουν το προνόμιο να υπηρετούν ως πρεσβύτεροι στις εκκλησίες πρέπει να θέλουν να το κάνουν αυτό. Αυτοί πρέπει ιδιαίτερα να ενδιαφέρωνται στην εκτέλεσι αυτών που συμβουλεύει περαιτέρω ο απόστολος Πέτρος:

15, 16. Πώς μπορούμε να ‘λαλούμε ως λαλούντες λόγια Θεού’ σύμφωνα με τη συμβουλή του Πέτρου και του Παύλου;

¹⁵ «Εάν τις λαλή, ας λαλή ως λαλών λόγια Θεού· εάν τις υπηρετή, ας υπηρετή ως υπηρετών εκ της δυνάμεως την οποίαν χορηγεί ο Θεός, διά να δοξάζηται εν πάσιν ο Θεός διά Ιησού Χριστού, εις τον οποίον είναι η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».—1 Πέτρ. 4:11.

¹⁶ Τώρα, καθώς πλησιάζει το τέλος της παλαιάς τάξεως, υπάρχει πραγματική ανάγκη να μιλούμε με πεποίθησι και με πίστι. Ομιλείτε σεις έτσι όταν έχετε το προνόμιο να υπηρετήτε ενώπιον της εκκλησίας ή να συνομιλήτε με τους αδελφούς σας για πνευματικά πράγματα; Είσθε όπως ο Παύλος, ο οποίος ‘δεν ήλθε με υπεροχήν λόγου ή [ανθρώπινης] σοφίας,’ αλλά του οποίου ο λόγος και το κήρυγμα ήσαν «με απόδειξιν [θείου] πνεύματος και δυνάμεως» ώστε η πίστις των ακροατών του να μην είναι «διά της σοφίας των ανθρώπων αλλά διά της δυνάμεως του Θεού;» (1 Κορ. 2:1, 4, 5) Ούτε η προσωπική μας ευφυία ή ούτε ο ευχάριστος τρόπος ομιλίας δεν είναι εκείνα που θα μας κάμουν ικανούς να το πράξωμε αυτό αλλά η στερεά γνώσις του Λόγου του Θεού και των αρχών του και η πλήρης συναίσθησις της ανάγκης να εκπροσωπούμε πιστά τον Λόγο του και να προσκολλώμεθα σ’ αυτόν με σεβασμό.

17. Γιατί οι πρεσβύτεροι ιδιαίτερα πρέπει να ζητούν να εφαρμόζουν αυτή τη συμβουλή καθώς πλησιάζομε στη Νέα Τάξι;

¹⁷ Οι μέρες που είναι εμπρός μας ως τον καιρό της ‘μεγάλης θλίψεως’ μπορεί να κάμουν τον λαό του Θεού ν’ αντιμετωπίση πολύ σοβαρές περιστάσεις, κινδύνους και προβλήματα. Εκείνοι που έχουν το προνόμιο να ‘ποιμαίνουν το ποίμνιο του Θεού’, πρέπει βέβαια να έχουν τη θέλησι να μπορέσουν να δείξουν ότι οι συμβουλές των, η καθοδηγία και η κρίσις των είναι καλά θεμελιωμένες στον αλάνθαστο Λόγο του Θεού. Αυτοί επιθυμούν να είναι σε θέσι να λέγουν όπως ο Ιησούς: «Είναι γεγραμμένον». (Ματθ. 21:13) Τότε οι αδελφοί των θα γνωρίζουν ότι η πεποίθησις και η εμπιστοσύνη των είναι καλά τοποθετημένες—όχι σε ανθρώπους αλλά στον Θεό, ο οποίος διά του Υιού του και διά του πνεύματός του, χρησιμοποιεί αυτούς τους ανθρώπους χάριν των δούλων του. Πρόκειται για τη ζωή ανθρώπων και η έλλειψις επιμελείας ή ενδιαφέροντος σχετικά με το θέμα αυτό ποτέ δεν θα μπορούσαν να έχουν την επιδοκιμασία του Μεγάλου Ποιμένος, του Ιεχωβά Θεού, και του Καλού Ποιμένος του, του Χριστού Ιησού. Και οποιαδήποτε υπηρεσία κληθούν οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι να εκτελέσουν στο μέλλον στη νέα τάξι της δικαιοσύνης, με το να καταρτίζωνται και να εκπαιδεύωνται μ’ αυτόν τον, τρόπο τώρα θα τους βοηθήση ασφαλώς τότε πολύ.—Ιωάν. 10:11· Πράξ. 20:28-30· 1 Πέτρ. 2:25· 5:1-4.

18. Πώς μπορούμε όλοι ν’ ακολουθήσωμε το καλό παράδειγμα των πρεσβυτέρων στην ομιλία μας, και από τι πρέπει να φυλαττώμεθα;

¹⁸ Οι πρεσβύτεροι, φυσικά, πρέπει να είναι τύποι του ποιμνίου, και συνεπώς ό,τι ισχύει γι’ αυτούς ισχύει για όλους εμάς. (1 Πέτρ. 5:3) Αν πιστεύωμε πραγματικά στις υποσχέσεις της νέας τάξεως του Θεού και στην εγγύτητά της, αυτό θα φανή από τα λόγια μας. Θα δείξωμε ότι εμείς ‘προσμένομε και σπεύδομε εις την παρουσίαν της ημέρας του Ιεχωβά.’ (2 Πέτρ. 3:12, ΜΝΚ.) Αλλ’ η ομιλία μπορεί να είναι απλές μόνο λέξεις, και δεν πρέπει να ισχυριζώμεθα ότι έχομε ένθερμη αγάπη’ απλώς «με λόγον, μηδέ με γλώσσαν, αλλά με έργον και αλήθειαν.» (1 Ιωάν. 3:18) Γι’ αυτό και η θεόπνευστη συμβουλή του αποστόλου προσθέτει :

19. (α) Γιατί η διακονία μέσα στην εκκλησία απαιτεί πολλή δύναμι; (β) Γιατί εκείνοι που διακονούν έτσι μπορούν να ενθαρρύνονται για να συνεχίσουν να εργάζωνται σκληρά και να καταβάλλουν όλες τις δυνάμεις των;

¹⁹ «Εάν τις υπηρετή, ας υπηρετή ως υπηρετών εκ της δυνάμεως την οποίαν χορηγεί ο Θεός». (1 Πέτρ. 4:11) Οι πρεσβύτεροι της εκκλησίας για να μιλούν και να διδάσκουν μιμούμενοι τον Ιησούν, τον Πέτρον, τον Παύλο, τον Ιωάννην και τους άλλους πιστούς ποιμένας, πρέπει να εργάζωνται σκληρά, και εκείνοι που εργάζονται έτσι πρέπει να «αξιώνωνται διπλής τιμής» και να ‘τιμώνται εν αγάπη υπερεκπερισσού διά το έργον αυτών.’ (1 Τιμ. 5:17· 1 Θεσσ. 5:12, 13) Οι κόποι των χάριν της εκκλησίας, με το να ‘νουθετούν τους ατάκτους, να παρηγορούν τους ολιγοψύχους, να περιθάλπουν τους ασθενείς, να μακροθυμούν προς πάντας, μπορεί να εξαντλούν τις δυνάμεις των. (1 Θεσσ. 5:14) Μπορεί να αισθάνωνται ότι, όπως ο Παύλος, ‘προσφέρουν εαυτούς σπονδήν επί της θυσίας και λειτουργίας της πίστεως’ των αδελφών τους. Αλλά οι ευλογίες που προκύπτουν απ’ αυτό μπορεί να τους κάνουν να ‘χαίρουν και να αγάλλωνται’ καθώς το παράδειγμα της σκληρής εργασίας των διεγείρει τους αδελφούς των σε μια ολοκάρδια υπηρεσία στον Θεό.—Φιλιππ. 2:17, 18· Εβρ. 13:7.

20. Γιατί η προτροπή του αποστόλου Παύλου στους πρεσβυτέρους σχετικά μ’ αυτό το ίδιο σημείο είχε τόσο μεγάλη επιρροή και τι μαθαίνομε απ’ αυτή τη συμβουλή;

²⁰ Οι ‘πρεσβύτεροι της εκκλησίας’ της Εφέσου ήξεραν καλά την πορεία που είχε χαράξει ο απόστολος Παύλος μεταξύ των «δουλεύων τον Κύριον μετά πάσης ταπεινοφροσύνης και μετά πολλών δακρύων και πειρασμών». Γι’ αυτό τα λόγια του πρέπει να είχαν μεγάλη επιρροή σ’ αυτούς όταν έκαμε την προτροπή: «Αγρυπνείτε, ενθυμούμενοι ότι τρία έτη νύκτα και ημέραν δεν έπαυσα νουθετών μετά δακρύων ένα έκαστον. . . . Αργύριον ή χρυσίον ή ιμάτιον ουδενός επεθύμησα. Σεις δε αυτοί εξεύρετε ότι εις τας χρείας μου και εις τους όντας μετ’ εμού οι χείρες αύται υπηρέτησαν. Κατά πάντα υπέδειξα εις εσάς, ότι ούτω κοπιάζοντες πρέπει να βοηθήτε τους ασθενείς, και να ενθυμήσθε τους λόγους του Κυρίου Ιησού ότι αυτός είπε, Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη».—Πράξ. 20:17-20, 31-35.

21. Πώς μπορούμε όλοι να «υπηρετούμε εκ της δυνάμεως την οποίαν χορηγεί ο Θεός» και με ποια εμπιστοσύνη;

²¹ Με το έλεός του ο Θεός έδωσε σε όλους μας το προνόμιο να διακονούμε, να υπηρετούμε ως «καλοί οικονόμοι της πολυειδούς χάριτος του Θεού.» Αν βασιζώμεθα με πίστι στη ‘δύναμι που χορηγεί ο Θεός’ δεν θα «αποκάνωμεν πράττοντες το καλόν διότι εάν δεν αποκάμνωμεν, θέλομεν θερίσει εν τω δέοντι καιρώ». (1 Πέτρ. 4:10, 11· Γαλ. 6:9) Η βεβαιότης για την υποσχεμένη νέα τάξι του πρέπει να μας κάμη να προχωρούμε, και η εγγύτης αυτής πρέπει να ενσταλάζη μεγαλύτερη αποφασιστικότητα μέσα μας. Μπορούμε να πούμε με τον απόστολο: «Διά τούτο δεν αποκάμνομεν αλλ’ εάν και ο εξωτερικός ημών άνθρωπος φθείρηται, ο εσωτερικός όμως ανανεούται καθ’ εκάστην ημέραν». Τίποτε απ’ ό,τι μας έδωσε ο Θεός να κάμωμε δεν είναι πέραν των δυνάμεών μας αν εμείς ‘υπηρετούμε εκ της δυνάμεως την οποίαν χορηγεί ο Θεός.’ Αυτός μας δίνει ‘δύναμι υπερεκπερισσού,’ ώστε ‘για όλα να έχωμε δύναμι από εκείνον που μας ενδυναμώνει’.—2 Κορ. 4:7, 16· Φιλιππ. 4:13.

22, 23. Γιατί δεν πρέπει ποτέ ν’ αποθαρρυνθούμε ή να εξασθενήσωμε στη διακονία, αλλά μάλλον να προσπαθούμε να κάνωμε περισσότερα ακόμη;

²² Εκείνο που μπορούμε να επιτελέσωμε μπορεί να φαίνεται μικρό στα μάτια μας και να μη μας κάνη να προεξέχωμε. Εν τούτοις, ο Ιεχωβά ποτέ δεν παραβλέπει εκείνο που κάνομε, «διότι δεν είναι άδικος ο Θεός να λησμονήση το έργον σας, και τον κόπον της αγάπης την οποίαν εδείξατε εις το όνομα αυτού, υπηρετήσαντας τους αγίους και υπηρετούντες». Εφόσον πλησιάζει ο ποθούμενος χρόνος της νέας του τάξεως, τώρα είναι ο καλύτερος καιρός να εξακολουθήσωμε να ‘δείχνωμε έκαστος ημών την αυτήν σπουδήν προς την πληροφορίαν της ελπίδος μέχρι τέλους.’—Εβρ. 6:10, 11.

²³ Μεγάλες ευλογίες μάς αναμένουν αν το κάνωμε αυτό. Και έτσι θα καταρτισθούμε για να μετάσχωμε πλήρως και ευτυχώς και επιτυχώς στους λαμπρούς εκείνους καιρούς της νέας τάξεως του Θεού, διότι έχομε συγκεντρώσει την προσοχή μας σ’ αυτά τα πράγματα που είναι τώρα αληθινά ζωτικά.

24. Για να δοξάζεται «εν πάσιν ο Θεός διά Ιησού Χριστού,» τι πρέπει να κάνωμε και τώρα και στην επερχόμενη νέα τάξι;

²⁴ Οτιδήποτε κάνομε, και όλα όσα κάνομε—στις καθημερινές μας ασχολίες και υποθέσεις και στην οικογενειακή ζωή, στη διακονία του λόγου της ζωής στους ανθρώπους του κόσμου, και στο «να υπηρετούμε κατά τούτο εις αλλήλους» μέσα στη Χριστιανική εκκλησία—είθε να τα ‘πράττωμε όλα προς δόξαν Θεού’ και να αποδειχθούμε αληθινοί μαθηταί του αγαπητού του Υιού, Ιησού Χριστού. (1 Κορ. 10:31) Τότε εμείς, όλοι μαζί, μπορούμε να υπηρετούμε σαν ένα κόσμημα αίνου στο όνομα του Ιεχωβά σε όλη τη γη, σαν ένας λαός προετοιμασμένος για ζωή στη νέα του τάξι. Διότι αυτού «είναι η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.»—1 Πέτρ. 4:11.

Οργανωμένοι για να Αινούν τον Θεόν

«Θέλω σε δοξολογήσει, Ιεχωβά, εν όλη καρδία μου· θέλω διηγηθή πάντα τα θαυμάσιά σου. Θέλω ευφρανθή και χαρή εν σοι· θέλω ψαλμωδήσει εις το όνομά σου, Ύψιστε.»—Ψαλμ. 9:1, 2, ΜΝΚ.

1, 2. (α) Τι σημαίνει να είμεθα ωργανωμένοι, όπως ήσαν οι αρχαίοι ψαλτωδοί του ναού; (β) Γιατί η εύτακτη και αρμονική οργάνωσις αρμόζει στον Ιεχωβά;

ΤΙ ΣΥΓΚΙΝΗΣΙΣ είναι ν’ ακούμε ωραία μουσική και άσματα! Ιδιαίτερα μάλιστα όταν ψάλλωνται οι αίνοι του Ιεχωβά Θεού. Όταν οι αρχαίοι Ισραηλίται τελούσαν εορτασμούς στο αγιαστήριο του Ιεχωβά, άκουαν ψαλμωδούς και μουσικούς της φυλής του Λευί. (1 Χρον. 6:16, 31, 32) Τα λόγια πολλών από τα άσματα που έψαλλαν έχουν διαφυλαχθή εώς σήμερα στο βιβλίο των Ψαλμών. Ποσό συγκινητικά ήσαν αυτά τα άσματα αίνου στον Ύψιστο!

² Εκείνοι οι καλλιτέχναι της μουσικής και του άσματος ήσαν καλά ωργανωμένοι. (1 Χρον. κεφάλαιον 25) Δηλαδή, στον καθένα ήσαν ανατεθειμένα καθήκοντα με σκοπό την ενοποίησι των προσπαθειών των, την ετοιμασία των για συνεργατική ενέργεια. Οργάνωσις είναι μια ομάς ατόμων ενωμένων για κάποιο σκοπό. Η εύτακτη και αρμονική οργάνωσις—σαν εκείνη των Λευιτών—αρμόζει στον Ιεχωβά, διότι «ο Θεός δεν είναι Θεός ακαταστασίας, αλλ’ ειρήνης.» (1 Κορ. 14:33) Οι ακροαταί άκουαν μ’ ευγνωμοσύνη καθόσον οι Λευίται εξυμνούσαν τον Ιεχωβά με άσματα, διότι άκουαν μουσική που εχρησιμοποιείτο για τον ύψιστο σκοπό της.

 3. Ποιον σκοπό εξυπηρετεί η οργάνωσις των αγίων αγγέλων;

³ Όπως εκείνοι οι Λευίται ήσαν ωργανωμένοι να αινούν τον Θεό, έτσι ήσαν και άλλοι ωργανωμένοι να τον αινούν. Αν μπορούσατε να κοιτάξετε στο πνευματικό βασίλειο, θα βλέπατε μια θαυμαστή οργάνωσι—αγίους αγγέλους κατά εκατομμύρια. (Δαν. 7:9, 10· Αποκάλ. 5:11, 12) Ποιον σκοπό εξυπηρετούν αυτοί; Ο Δαβίδ υπό θεία έμπνευσι ανεφώνησε: «Ευλογείτε τον Ιεχωβά, άγγελοι αυτού, δυνατοί εν ισχύι, οι εκτελούντες τον λόγον αυτού, οι ακούοντες της φωνής του λόγου αυτού. Ευλογείτε τον Ιεχωβά, πάσαι αι δυνάμεις αυτού· λειτουργοί αυτού, οι εκτελούντες το θέλημα αυτού» (Ψαλμ. 103:20, 21) Οι άγιοι άγγελοι για να εκτελέσουν τον λόγο του Ιεχωβά και να κάμουν τα θέλημά του, ασφαλώς πρέπει να είναι ωργανωμένοι.—Ησ. 6:1-6· παράβαλε Εβραίους 12:22.

ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΣΤΟ ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

 4. Παρά την αποστασία, πώς ξέρομε ότι μερικοί άνθρωποι είχαν την εύνοια του Θεού στη διάρκεια των πνευματικά σκοτεινών αιώνων;

⁴ Τον πρώτο αιώνα μ.Χ. ο Θεός εκάλεσε ειλικρινείς ανθρώπους ‘από το σκότος στο θαυμαστό του φως.’ Αυτοί απετέλεσαν μέρος της Χριστιανικής εκκλησίας, η οποία ήταν επίσης ωργανωμένη να αινή τον Θεό και να εξαγγέλλη τις αρετές του. (1 Πέτρ. 2:9) Με τον καιρό, όμως, έγινε η αποστασία και πνευματικό σκότος επεκράτησε μέσα στην ανθρωπότητα. (Πράξ. 20:29, 30· 1 Τιμ. 4:1, 2) Εν τούτοις, σύμφωνα με μια παραβολή του Ιησού Χριστού, στη διάρκεια των πνευματικώς σκοτεινών εκείνων αιώνων μερικά άτομα απήλαυσαν φως και εύνοια από τον Θεό. (Ψαλμ. 43:3) Μερικοί αληθινοί Χριστιανοί, τους οποίους ο Ιησούς παρωμοίασε με «σίτον,» ανεπτύχθησαν ανάμεσα στα «ζιζάνια,» δηλαδή στους κατ’ απομίμησιν Χριστιανούς. Καθώς πλησίαζε ο «θερισμός» δηλαδή το ‘τέλος ενός συστήματος πραγμάτων,’ ο Ιεχωβά ενήργησε να βεβαιώση την ταυτότητα των ομοίων με σίτον ανθρώπων. (Ματθ. 13:24-30, 36-43) Αυτοί, όπως και οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνος, απεδείχθησαν ότι είναι άνθρωποι που εκλήθησαν ‘από το σκότος στο θαυμαστό του φως.’ Αυτοί οι σημερινοί Χριστιανοί μπορούν αμέσως ν’ αναγνωρισθούν ένεκα του ζήλου των να ‘εξαγγέλλουν τας αρετάς του Ιεχωβά,’ δοξολογώντας αυτόν με όλη την καρδιά τους και ψαλμωδώντας στο όνομά του. (Ψαλμ. 9:1, 2) Μια σύντομη ανασκόπησις της ιστορίας των δείχνει ότι και αυτοί είναι ωργανωμένοι για να αινούν τον Θεό.

 5. Ποιος ήταν ο Κάρολος Τέιζ Ρώσσελ, και ποιες ήσαν μερικές από τις πρώτες θρησκευτικές του πείρες;

⁵ Σχετικά μ’ αυτό, τα γεγονότα του δεκάτου ενάτου αιώνος μ.Χ. επισύρουν την προσοχή μας. Μερικές θρησκευτικές ομάδες τότε ανέμεναν ως επικείμενη τη σωματική έλευσι του Ιησού Χριστού. Αλλά το ενδιαφέρον μας συγκεντρώνεται στην Αλλεγκένυ της Πενσυλβανίας. Εκεί γεννήθηκε στο έτος 1852 ο Κάρολος Τέιζ Ρώσσελ, γυιος του Ιωσήφ Λ. και Ελίζας Μπίρνεϋ Ρώσσελ. Από τα παιδικά του ακόμη χρόνια ο Κάρολος εξεδήλωσε ζωηρό ενδιαφέρον για τον Θεό. Μολονότι ανετράφη ως Πρεσβυτεριανός, αργότερα προσεχώρησε στην Κογκρεγκασιοναλική Εκκλησία. Αλλά τον νεαρό Ρώσσελ τον βασάνιζαν πολύ οι δοξασίες του προκαθορισμού της μοίρας των ανθρώπων και των αιωνίων βασάνων. Σε ηλικία δεκαεπτά ετών ήταν σκεπτικιστής. Τότε συνέβη κάτι σημαντικό. Γι’ αυτό το πράγμα ο Ρώσσελ αργότερα έγραψε:

Προφανώς κατά τύχην, ένα βράδυ μπήκα μέσα σε μια σκονισμένη, παλαιά αίθουσα στην Αλλεγκένυ της Πενσυλβανίας όπου είχα ακούσει ότι γίνονται θρησκευτικές ομιλίες για να δω αν οι λίγοι άνθρωποι που ήσαν εκεί συγκεντρωμένοι είχαν να παρουσιάσουν τίποτε πιο ουσιώδες από τα σύμβολα των μεγάλων εκκλησιών. Εκεί για πρώτη φορά άκουσα κάτι για τις απόψεις της δευτέρας παρουσίας, από τον Ιωνά Βέντελ. . .

Μολονότι η Γραφική του εξήγησις δεν ήταν εντελώς σαφής, . . . ήταν αρκετή, με τη χάρι του Θεού ν’ αποκαταστήση την κλονισθείσα πίστι μου στη θεοπνευσΤια της Αγίας Γραφής, και να καταδείξη ότι οι αφηγήσεις των αποστόλων και των προφητών είναι αδιάρρηκτα συνδεδεμένες.

 6. Είχαν λάβει πνευματικό φως από τον Θεό ο Ρώσσελ και εκείνοι που συναθροίζονταν μαζί του;

⁶ Σε λίγον καιρό ο Ρώσσελ και λίγοι ακόμη άρχισαν να συναθροίζονται κάθε εβδομάδα για συστηματική μελέτη της Αγίας Γραφής με προσευχή. Το πνευματικό φως που ελάμβαναν από τον Θεό ηύξανε, διότι «η οδός των δικαίων είναι ως το λαμπρόν φως το φέγγον επί μάλλον και μάλλον, εωσού γείνη τελεία ημέρα.» (Παροιμ. 4:18) Λόγου χάριν, αυτοί ανεγνώρισαν ότι ο Ιησούς θα επανήρχετο ως πνεύμα, και έτσι θα ήταν παρών μολονότι αόρατος.—1 Πέτρ. 3:18.

 7. (α) Ποια ήταν η σχέσις του Κ. Τ. Ρώσσελ με τον Ν. Χ. Μπάρμπουρ, και τι συνέβη σχετικοί με αυτήν; (β) Πότε άρχισε να εκδίδεται η Σκοπιά και ποια είναι η στάσις της ως προς τη διδασκαλία του αντιλύτρου;

⁷ Τον Ιανουάριο περίπου του έτους 1876, ο Κ. Τ. Ρώσσελ ήλθε σε επαφή με το περιοδικό Ο Κήρυξ της Πρωίας, που εξεδίδετο από τον Ν. Χ. Μπάρμπουρ του Ρότσεστερ Νέας Υόρκης. Αυτό υποστήριζε την πίστι στην αόρατη παρουσία του Ιησού Χριστού. Τελικά η Βιβλική τάξις του Ρώσσελ στο Πίτσμπουργκ συνεδέθη με την ομάδα του Μπάρμπουρ και ο Ρώσσελ έγινε συνεκδότης του περιοδικού Κήρυξ παρέχοντας και οικονομική βοήθεια. Αλλά το 1878, σύμφωνα με τον Ρώσσελ, ο Κος Μπάρμπουρ έγραψε ένα άρθρο στον Κήρυκα με το οποίο «ηρνείτο ότι ο θάνατος του Χριστού ήταν το αντίλυτρο για τον Αδάμ και το γένος του.» Ο Ρώσσελ, γράφοντας στο περιοδικό, υπεστήριξε σταθερά τη Γραφική διδασκαλία του αντιλύτρου. (1 Τιμ. 2:5, 6) Αλλ’ αυτό δεν ωφέλησε, κι’ έτσι ο Ρώσσελ διέκοψε τους δεσμούς με τον Μπάρμπουρ. Κατόπιν τον Ιούλιο του 1879, ο Κ. Τ. Ρώσσελ εξέδωκε το πρώτο τεύχος του περιοδικού Η Σκοπιά της Σιών και Κήρυξ της Παρουσίας του Χριστού, που τώρα λέγεται Η Σκοπιά. Καθαρά το περιοδικό αυτό πάντοτε διεκήρυττε τη Γραφική αλήθεια σχετικά με το αντίλυτρο.

 8. Τι φανερώνει ότι Η Σκοπιά έχει τη θεία υποστήριξι;

⁸ Εκείνη ήταν ‘η ημέρα των μικρών πραγμάτων,’ αλλά δεν έπρεπε να καταφρονηθή. (Ζαχ. 4:10) Η πρώτη έκδοσις του περιοδικού Η Σκοπιά της Σιών απετελείτο μόνον από 6.000 περίπου αντίτυπα. Αλλ’ οι Σπουδασταί των Γραφών που το εξέδιδαν επιθυμούσαν να αινούν τον Θεό και επίστευαν ότι το περιοδικό είχε την υποστήριξι του Ιεχωβά. Σήμερα η κυκλοφορία του υπερβαίνει κατά μέσον όρον τα 7.800.000 αντίτυπα κάθε έκδοσι σε 70 και πλέον γλώσσες. Ένα τέτοιο κατόρθωμα παρά την διεθνή εναντίωσι που αναπτύχθηκε αποτελεί ένδειξι της θείας υποστηρίξεως.—Ιωάν. 17:14-17· Ψαλμ. 127:1.

 9. Εκθέστε την αρχή και τον σκοπό της Εταιρίας Σκοπιά.

⁹ Ένα σημαντικό γεγονός του έτους 1881 ήταν ο σχηματισμός της «Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά,» που αναγνωρίσθηκε ως σωματείο υπό τον νόμο της Πενσυλβανίας το 1884 ως «Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Σιών» (που λέγεται τώρα «Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Πενσυλβανίας»). Δεν απέβλεπε σε ιδιοτελή εμπορικά συμφέροντα. Το καταστατικό της αναγράφει:

Ο σκοπός για τον οποίο σχηματίσθηκε η Εταιρία είναι η διάδοσις των Βιβλικών αληθειών σε διάφορες γλώσσες με την έκδοσι φυλλαδίων, βιβλιαρίων, εφημερίδων και άλλων θρησκευτικών εντύπων, και με τη χρήσι όλων των άλλων νομίμων μέσων τα οποία το Συμβούλιο των Διευθυντών της δεόντως συνεστημένον, θα θεωρήση ως κατάλληλα για την προώθησι του εκτεθέντος σκοπού.

Αυτή και άλλοι σύλλογοι παρομοίου σκοπού αποτελούν απλώς νομικά μέσα που χρησιμοποιούνται από τους δούλους του Ιεχωβά καθώς αυτοί υπηρετούν και αινούν τον Θεό.

10. (α) Πώς οι σπουδασταί των Γραφών ‘ετίμησαν τον Ιεχωβά από τα υπάρχοντά των;’ (β) Τι ήταν ο «Βιβλικός Οίκος»;

¹⁰ Οι Σπουδασταί των Γράφων εθελουσίως εδώρησαν χρηματικά ποσά για την προώθησι του έργου. «‘Ετιμησαν τον Ιεχωβά από τα υπάρχοντά των’ και αυτός τους ευλόγησε άφθονα. (Παροιμ. 3:9, 10· 2 Κορ. 9:7, 11) Ο Θεός επρομήθευσε στέγασι και εγκαταστάσεις που προωρίζοντο ν’ αντιμετωπίσουν τις αυξανόμενες ανάγκες Γραφικών εντύπων. Στο έτος 1889 μετεκόμισαν στο νέο των τετραώροφο πλινθόκτιστο κτίριο που ελέγετο «Βιβλικός Οίκος,» που κτίσθηκε στην Αλλεγκένυ με δαπάνη $34.000. Λίγα χρόνια αργότερα, όταν ο τίτλος ιδιοκτησίας για ολόκληρο το κτίριο δωρήθηκε στην Εταιρία, το συμβούλιο των διευθυντών εξετίμησε την καθαρή αξία του κτιρίου και του εξοπλισμού του σε $164.033,65.

11-13. (α) Με τι μέσον εδίδετο η πνευματική τροφή; (6) Πώς ανταποκρίθηκαν μερικοί στην πνευματική τροφή της Σκοπιάς της Σιών και των συναφών εκδόσεων;

¹¹ Καθώς το άγιο πνεύμα ή η ενεργός δύναμις του Ιεχωβά εξακολουθούσε να δίνη κατεύθυνσι και διαφώτισι παρείχετο άφθονη πνευματική τροφή μέσω ενός συνθέτου «πιστού οικονόμου» και του κυβερνώντος σώματός του. (Λουκ. 12:42-44· παράβαλε Πράξεις 15:4-29.) Εξαίρετη πνευματική τροφή έφθανε στους εκζητητάς της αληθείας μέσω της Σκοπιάς της Σιών και συναφών εκδόσεων. Ο ίδιος ο Κ. Τ. Ρώσσελ έγραψε ιδιοχείρως έξη τόμους της Χαραυγή της Χιλιετηρίδος (που ωνομάσθηκαν αργότερα «Γραφικές Μελέτες») από το έτος 1886 έως το 1904. Εν τω μεταξύ εγίνετο κήρυγμα από σπίτι σε σπίτι από περιοδεύοντας «βιβλιοπώλας» (που τώρα λέγονται «σκαπανείς») οι οποίοι έφερναν την αλήθεια του Θεού κατ’ ευθείαν στα σπίτια των ανθρώπων.—Πράξ. 5:42· 20:20

¹² Αλλά πώς ανταποκρίθηκαν οι άνθρωποι σ’ αυτή την πνευματική τροφή; Δεν μπορεί να υπάρξη αμφιβολία ότι το πνεύμα του Ιεχωβά κατηύθυνε τα πράγματα. Λόγου χάριν, από το Λονδίνο της Αγγλίας είχε έλθει αυτή η αίτησις στο έτος 1882: «Παρακαλώ να με οδηγήσετε πώς και τι να κηρύττω για να εκτελέσω το ευλογητό έργο που θέλει ο Θεός να γίνη.» Μια επιστολή από τη Νεμπράσκα στο έτος 1887 έλεγε: «θα το θεωρήσω όχι μόνο ως ένα καθήκον αλλά και ως ένα ευλογητό προνόμιο να βοηθήσω, με κάθε μέσον που μπορώ, στη διακήρυξι αυτού του ευαγγελίου.»

¹³ Το πνεύμα του Ιεχωβά ενεργούσε επίσης και στις πιο μακρυνές χώρες. Ώς το 1887 και 1888 κάποια αλήθεια είχε διαδοθή στην Κίνα. Από τη Μακεδονία της Ευρωπαϊκής Τουρκίας, ήλθε η εξής έκθεσις το 1888: «Τούρκοι, Εβραίοι, Βούλγαροι και Μακεδόνες πολύ ενδιαφέρονται για την αλήθεια.» Μετά από ολίγον καιρό, παρά τον διωγμό, ελέγετο ότι η αλήθεια «εκέρδιζε έδαφος» κατά μήκος της Αφρικανικής ακτής. Και από την Ντέκα της Ινδίας ήλθε επιστολή το 1890 από έναν ιεραπόστολο του Χριστιανικού κόσμου «30 μίλια έξω στις ζούγκλες» ο οποίος είχε διαβάσει τη Σκοπιά της Σιών και φυλλάδια των Σπουδαστών της Γραφής «με πολύ ενδιαφέρον.» Έγινε συνδρομητής για δύο χρόνια και παρήγγειλε και άλλα βιβλία.

14. (α) Πώς ο Ι. Φ. Ρόδερφορντ εξέφρασε την εκτίμησί του για τους τόμους της Χαραυγής της Χιλιετηρίδος; (β) Δώστε μερικές λεπτομέρειες για την μετέπειτα δράσιν του Αδελφού Ρόδερφορντ.

¹⁴ Το 1894 ένας άνθρωπος προμηθεύθηκε τόμους της Χαραυγής της Χιλιετηρίδος και είπε εν μέρει σε μια επιστολή που έστειλε στην Εταιρία:

Πήρα τα βιβλία στο σπίτι μου και είχα πολύ μικρή ιδέα γι’ αυτά, ώσπου πριν από λίγες εβδομάδες, που μου έμεινε λίγος καιρός, άρχισα να διαβάζω τον πρώτο τόμο, και ήταν τόσο ενδιαφέρων ώστε δεν μπορούσα να σταματήσω. Το αποτέλεσμα είναι ότι η αγαπητή μου σύζυγος και εγώ διαβάσαμε αυτά τα βιβλία με το πιο ζωηρό ενδιαφέρον, και θεωρούμε σαν θεόδοτο χάρισμα και μεγάλη ευλογία το ότι είχαμε την ευκαιρία να έλθωμε σ’ επαφή με αυτά. Είναι πραγματικά ένα χέρι «βοηθείας» για τη μελέτη της Αγίας Γραφής. Οι μεγάλες αλήθειες που αποκαλύπτονται στη μελέτη αυτής της σειράς έχουν απλούστατα ανατρέψει τις επίγειες φιλοδοξίες μας· και αναγνωρίζοντας σε κάποιο βαθμό, τουλάχιστον, τη μεγάλη ευκαιρία που έχομε να κάμωμε κάτι για τον Χριστό, σκοπεύομε να επωφεληθούμε απ’ αυτή την ευκαιρία διαθέτοντας αυτά τα βιβλία πρώτα μεταξύ των πλησιεστέρων συγγενών και φίλων μας, και κατόπιν μεταξύ των πτωχών οι οποίοι επιθυμούν να τα διαβάσουν και δεν μπορούν να τ’ αγοράσουν.

Αυτή η επιστολή υπεγράφετο από τον Ι. Φ. Ρόδερφορντ, ο οποίος βαπτίσθηκε στο έτος 1906» για να συμβολίση την αφιέρωσί του στον Θεό, και ο οποίος τελικά διαδέχθηκε τον Κ. Τ. Ρώσσελ ως πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά.

Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΠΛΟΥΤΙΖΕΙ

15. Ποιοι ήσαν οι πίλγκριμς που συνεδέοντο με την Εταιρία, και πώς αυτοί εβοήθησαν τους ομοπίστους των;

¹⁵ «Η ευλογία του Ιεχωβά πλουτίζει, και λύπη δεν θέλει προστεθή εις αυτήν.» (Παροιμ. 10:22) Πόσο αληθεύει αυτό! Με τη θεία ευλογία, οι εκκλησίες των Σπουδαστών της Γραφής ηυξάνοντο σε αριθμό. Με τον καιρό, επεσκέπτοντο τακτικά τις εκκλησίες οι «πίλγκριμς»—περιοδεύοντες εκπρόσωποι της Εταιρίας Σκοπιά. Οι πίλγκριμς έχαιραν με την υπηρεσία των και ‘επιθυμούσαν να βλέπουν τους ομοπίστους των για να τους μεταδίδουν κάποιο πνευματικό χάρισμα’ με ομιλίες και με άλλα μέσα. (Ρωμ. 1:11, 12) «Πόσο συντελούσαν αυτοί στο να αυξάνη η χαρά μας και να μεγαλώνη η πίστις μας!» ανεφώνησε η Χάζελ Μ. Κρουλ σχετικά με αυτούς τους πίλγκριμς. «Και πώς μας βοήθησαν να εκτιμήσωμε την οργάνωσι του Ιεχωβά!»

16. (α) Τι ευκαιρία παρέχουν οι συναθροίσεις των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά; (β) Συλλέγονται χρήματα σ’ αυτές τις συγκεντρώσεις;

¹⁶ Οι συναθροίσεις που εγίνοντο από τους σπουδαστάς των Γραφών παρείχαν εξαίρετη Βιβλική διδασκαλία. Παρείχαν επίσης ευκαιρία για να ‘παρακινούμε αλλήλους σε αγάπη και καλά έργα’ (Εβρ. 10:24, 25) Έως σήμερα, οι συναθροίσεις των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά διαφημίζονται με το ρητό «Καθίσματα δωρεάν, χωρίς εισπράξεις.» «Δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε,» είπε ο Ιησούς Χριστός.—Ματθ. 10:8.

17. Πότε και πού ιδρύθηκε το πρώτο τμήμα της Εταιρίας έξω από τις Ηνωμένες Πολιτείες, και πόσα τμήματα υπήρχαν ώς το έτος 1972;

¹⁷ Ο Κ. Τ. Ρώσσελ είχε ταξιδεύσει στο εξωτερικό το έτος 1891. Κατόπιν εξεδόθησαν βιβλία της Εταιρίας Σκοπιά στη Γερμανική, Γαλλική, Σουηδική, Δανονορβηγική, Πολωνική, Ελληνική και αργότερα στην Ιταλική. Το πρώτο τμήμα της Εταιρίας έξω από τις Ηνωμένες Πολιτείες ιδρύθηκε στο Λονδίνο της Αγγλίας στο έτος 1900. Η ιστορία της είναι ιστορία αυξήσεως και θείας ευλογίας από τότε. Ώς το έτος 1972, τα τμήματα της Εταιρίας έφθασαν στον αριθμό των ενενήντα πέντε.

18. Τι συνέβη σχετικά με τα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας στο έτος 1909;

¹⁸ Στα 1908 και 1909 έγινε μεγαλύτερη επέκτασις. Εκπρόσωποι της Εταιρίας αγόρασαν το παλιό «Πλύμουθ, Μπέθελ,» ένα ιεραποστολικό κτίριο στην Χικς Στρητ 13-17 και τον οίκο Χένρυ Γωρντ Μπήτσερ στον αριθμό 124 Columbia Heights, Brooklyn, New York. Το «Πλύμουθ Μπέθελ» μετονομάσθηκε «Μπρούκλυν Τάμπερνακλ» και ο παλαιός οίκος Μπήτσερ ωνομάσθηκε «Μπέθελ,» κατοικία των μελών του προσωπικού των κεντρικών γραφείων της Εταιρίας. Έτσι, το 1909, το Μπρούκλυν ήταν ο τόπος του παγκοσμίου κέντρου της Εταιρίας. Σήμερα η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Νέας Υόρκης έχει στο Μπρούκλυν ένα εκτεταμένο σύμπλεγμα κτιρίων για κατοικία, γραφεία και εργοστάσια. Όλες αυτές οι ευκολίες χρησιμοποιούνται από τους μάρτυρες του Ιεχωβά για να αινούν τον Θεό και να διακηρύττουν το ευαγγέλιο της Βασιλείας.—Μάρκ. 13:10.

19, 20. (α) Πώς οι Σπουδασταί των Γραφών χρησιμοποίησαν ένα συνδικάτο εφημερίδων; (β) Περιγράψτε το Φωτόδραμα της Δημιουργίας.

¹⁹ Οι Σπουδασταί των Γραφών έφεραν τις Γραφικές αλήθειες ενώπιον του λαού και μέσω ενός διεθνούς συνδικάτου εφημερίδων το οποίον ωργάνωσαν. Κάποτε, 3.000 περίπου εφημερίδες στις Ηνωμένες Πολιτείες, στον Καναδά και στην Ευρώπη εδημοσίευαν τις διαλέξεις του Κ. Τ. Ρώσσελ. Εν τούτοις επί χρόνια οι Σπουδασταί των Γραφών διεκήρυτταν ότι οι «Καιροί των Εθνών» διαρκείας 2.520 ετών θα ετελείωναν στο έτος 1914. (Λουκ. 21:24) Καθώς επλησίαζε εκείνο το έτος, ο Ρώσσελ επενόησε έναν τολμηρό νέον τρόπο διακηρύξεως των αγαθών νέων.

²⁰ Ο κινηματογράφος ήταν ακόμη σε νηπιώδη κατάστασι. Δεν είχε ακόμη επιτευχθή ο εμπορικά επιτυχής συγχρονισμός ταινίας και ήχου· ούτε οι έγχρωμες κινηματογραφικές εικόνες δεν είχαν τελειοποιηθή για γενική χρήσι. Αλλά στο 1912 ο Ρώσσελ απεφάσισε να δώση μια μεγάλη μαρτυρία με αυτό το μέσον. Έγραψε και παρήγαγε το Φωτόδραμα της Δημιουργίας, που ήταν προβολή διαφανειών (σλάιντς) διαρκείας οκτώ ωρών με παραγωγή κινητικών εικόνων και ήχου που περιέγραφε τον θείο σκοπό για τη γη και την ανθρωπότητα από τη δημιουργία ώς το τέλος της χιλιετούς βασιλείας του Ιησού Χριστού. (Αποκάλ. 20:6) Το Φωτόδραμα συνεδύαζε τους δίσκους γραμμοφώνου με τις διαφάνειες και τις κινητικές εικόνες και προεβάλλετο σε τέσσερα μέρη. Εκατομμύρια ανθρώπων παρακολούθησαν την προβολή που αποτελούσε μια μεγαλειώδη μαρτυρία σχετική με τους σκοπούς του Ιεχωβά.

21. Εξηρτάτο το έργο των Σπουδαστών της Γραφής από έναν άνθρωπο;

²¹ Ο Κάρολος Τέιζ Ρώσσελ, ασθένησε στη διάρκεια μιας περιοδείας ομιλιών και απεβίωσε μέσα σε μια αμαξοστοιχία στην Πάμπα του Τέξας στις 31 Οκτωβρίου 1916. Παρά τη θλίψι που επακολούθησε, η πλειονότης των Σπουδαστών της Γραφής εγνώριζε ότι το έργο των δεν εξηρτάτο από έναν άνθρωπο. Ήταν έργο του Ιεχωβά που κατευθυνόταν από το άγιο πνεύμα του. Ο Θεός ήθελε να συνεχισθή και να επιτύχη.—Πράξ. 5:38, 39.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΙΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ

22. Τι δυσκολίες δοκίμασαν οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά μόλις ο Ι. Φ. Ρόδερφορντ έγινε πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά, και πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα;

²² Ο Ι. Φ. Ρόδερφορντ διαδέχθηκε τον Κ. Τ. Ρώσσελ εκλέγεις ως πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά. Αλλ’ αντιμετώπισε φιλόδοξους και εναντιουμένους ανθρώπους μέσα στην οργάνωσι, οι οποίοι επιζητούσαν τη διακυβέρνησί της, και πέρασε ένα χρονικό διάστημα ώσπου να ματαιωθούν τελείως οι προσπάθειές των. Ταυτόχρονα, ο διωγμός που υποκινούσαν οι κληρικοί εμαίνετο εναντίον των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά. (Ματθ. 24:9) Επίσης, εφαίνετο ότι το έργο των θα παρέλυε σοβαρά όταν, στις 7 Μαΐου του 1918, ο Ι. Φ. Ρόδερφορντ και άλλοι επτά από τα κύρια μέλη της Εταιρίας συνελήφθησαν, κατόπιν δικάσθηκαν, και τελικά καταδικάσθηκαν με ψευδείς κατηγορίες. Διατυπώθηκε κατηγορία ότι αυτοί—

Παρανόμως και εγκληματικώς συνώμοσαν, συνήργησαν, συνησπίσθησαν και συνεφώνησαν, και με διάφορα άλλα πρόσωπα, άγνωστα εις τους εν λόγω ενόρκους, να διαπράξουν αδίκημα κατά των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, ήτοι: το αδίκημα της παρανόμου, εγκληματικής και εσκεμμένης προκλήσεως ανυποταξίας, κακοπιστίας και αρνήσεως καθήκοντος εις τας στρατιωτικάς και ναυτικάς δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής όταν αι Ηνωμέναι Πολιτείαι ήσαν εν πολέμω . . . διά προσωπικών επικλήσεων, επιστολών, δημοσίων αγορεύσεων, διανομής και δημοσίας κυκλοφορίας ανά τας Ηνωμένας Πολιτείας της Αμερικής ωρισμένου βιβλίου καλουμένου «Τόμος VII. Γραφικαί Μελέται. Το Τετελεσμένον Μυστήριον,» και διανομής και κυκλοφορίας ανά τας Ηνωμένας Πολιτείας της Αμερικής ωρισμένων άρθρων τυπωμένων εις φυλλάδια με την ονομασία «Μηνιαία Επιθεώρησις του Σπουδαστού των Γραφών,» «Η Σκοπιά,» «Νέα της Βασιλείας» και άλλα φυλλάδια μη κατονομαζόμενα.

Αφού έμειναν αρκετούς μήνες έγκλειστοι στις Ομοσπονδιακές σωφρονιστικές φυλακές της πόλεως Ατλάντα της Γεωργίας, αφέθησαν ελεύθεροι επί εγγυήσει. Στις 14 Μαΐου 1919 οι πεπλανημένες καταδίκες των ανηρέθησαν, και στις 5 Μαΐου 1920, απηλλάγησαν πλήρως. Με μια μεταφορική έννοια οι «δύο μάρτυρες» του Θεού, οι κεχρισμένοι ακόλουθοι του Χριστού, ήσαν νεκροί. Μετά την αποφυλάκισι των εκπροσώπων της Εταιρίας, «πνεύμα ζωής εκ του Θεού» τους αναζωογόνησε και εξώρμησαν πάλι ωργανωμένοι να αινούν τον Θεό.—Αποκάλ. 11:3-12.

23, 24. (α) Με ποιον τρόπο η συνέλευσις των Σπουδαστών της Γραφής στο Σήνταρ Πόιντ του Οχάιο το 1919 επηρέασε το έργο των; (β) Τι σημασία είχε η συνέλευσις το 1922 σχετικά με τη διακήρυξι της Βασιλείας;

²³ Το έτος 1919 έγινε μια συγκινητική συνέλευσις στην πόλι Σήνταρ Πόιντ της πολιτείας Οχάιο—μια συνέλευσις που έδωσε ανανεωμένη ώθησι στο έργο των Σπουδαστών της Γραφής. Μεταξύ άλλων έλαβαν και ένα νέο μέσον για χρησιμοποίησι στο έργον του κηρύγματός των. Ήταν ο Χρυσούς Αιών, ένα περιοδικό που εξέθετε τη θρησκευτική πλάνη και εφιστούσε την προσοχή των ανθρώπων στην ελπίδα και την παρηγορία που βρίσκεται στις Άγιες Γραφές. Τώρα, ύστερ’ από μισόν αιώνα, το περιοδικό αυτό εκπληρώνει τον ίδιο σκοπό μ’ ένα νέο όνομα—Ξύπνα!

²⁴ Άλλη μια φορά οι Σπουδασταί των Γραφών έκαμαν συνέλευσι στο Σήνταρ Πόιντ, το 1922. Αυτή τη φορά η ομιλία του Ι. Φ. Ρόδερφορντ που έγινε την Παρασκευή, 8 Σεπτεμβρίου, με θέμα «Η Βασιλεία» ήταν ειδικά βαρυσήμαντη. Ετελείωνε έντονα με τις λέξεις: «Ιδού ο Βασιλεύς ανάσσει! Σεις είσθε τα μέσα της διαφημίσεώς του. Γι’ αυτό διαφημίστε, διαφημίστε, διαφημίστε τον Βασιλέα και τη βασιλεία του.» Τότε ξεδιπλώθηκε μια σημαία μάκρους δώδεκα περίπου μέτρων πάνω από το βήμα του ομιλητού. Έγραφε «Διαφημίστε τον Βασιλέα και τη βασιλεία!» Οι δούλοι του Θεού διαφημίζουν τη Βασιλεία από τότε.

25. Κάτω από ποιες περιστάσεις οι Σπουδασταί των Γραφών αποδέχθηκαν το όνομα μάρτυρες του Ιεχωβά; Είναι αυτό Γραφικό;

²⁵ Ήλθε το έτος 1931. Οι Σπουδασταί των Γραφών συγκεντρώθηκαν σε συνέλευσι στην πόλι Κολόμπους της πολιτείας Οχάιο. Εκεί με ψήφισμα αποδέχθηκαν εγκάρδια το Βιβλικό όνομα «μάρτυρες του Ιεχωβά.» (Ησ. 43:10-12) Με χαρά έφεραν το όνομα του Ιεχωβά, δίνοντας μαρτυρία για τον Θεό και τους σκοπούς του σε όλη τη γη.

ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΠΟΥ ΑΙΝΟΥΝ

26, 27. Δώστε ένα παράδειγμα που δείχνει ότι, για κείνους που ήσαν ωργανωμένοι να τον αινούν, ο Ιεχωβά υπήρξε «πύργος οχυρός».

²⁶ Τα επόμενα έτη έφεραν πλούσιες ευλογίες, αλλά και πολλούς διωγμούς. Λόγου χάριν, πολλές θλιβερές πείρες δοκίμασαν οι δούλοι του Ιεχωβά στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ένας αδελφός, που είχε φυλακισθή από τους Ναζί, είπε:

Επειδή συχνά μας στερούσαν την τροφή και επειδή έπρεπε να κάνωμε βαρείες εργασίες κάθε μέρα, οι φυσικές μας δυνάμεις ελαττώνονταν σημαντικά. Ήμουν σε τέτοια κατάστασι, ώστε δύσκολα μπορούσα να κινήσω το σκελετωμένο σώμα μου. Δυο αδελφοί με βάσταζαν από τις μασχάλες όταν βαδίζαμε στο στρατόπεδο. Συχνά κατάπινα μια φούχτα άμμο για να έχη το στομάχι μου κάτι να κάνη, Το ίδιο έκαναν και άλλοι αδελφοί. Εκάναμε έτσι ό,τι ήταν δυνατόν για να μείνωμε ζωντανοί και να στιγματίσωμε έτσι τον Σατανά και τους άνδρας των Ες-Ες ως ψεύτες, διότι συχνά έλεγαν: «Πού είναι ο Ιεχωβά σας; Ας σας βοηθήση!» Πρέπει να πω ότι μας βοήθησε μ’ ένα θαυμάσιο τρόπο.

²⁷ Ο Ιεχωβά πραγματικά βοηθεί τους δούλους του. Το πνεύμα του μένει επάνω στο λαό του ως οργάνωσι και ως άτομα. Για κείνους που είναι ωργανωμένοι να αινούν τον Θεό, ο Ιεχωβά κατ’ επανάληψιν απεδείχθη ότι είναι «καταφύγιον εν καιρό θλίψεως.»—Ψαλμ. 9:9.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΕΝΙΣΧΥΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΙΝΟΥΝ ΤΟΝ ΘΕΟ

28. Πότε εγκαινιάσθηκε η Βιβλική Σχολή Γαλαάδ της Σκοπιάς και τι έχει πραγματοποιήσει;

²⁸ Ο Ι Φ. Ρόδερφορντ πέθανε στις 8 Ιανουαρίου 1942. Μετά πέντε μέρες ο Ν. Ο. Νορρ εξελέγη παμψηφεί πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά. Αυτός και οι σύντροφοί του γρήγορα άρχισαν ένα εκτεταμένο εκπαιδευτικό έργο. Την 1 Φεβρουαρίου 1943 έγινε η αφιέρωσις και εγκαινίασις της Βιβλικής Σχολής Γαλαάδ της Σκοπιάς. Στο πέρασμα των ετών αυτό το ίδρυμα κατήρτισε χιλιάδες διακόνους για ιεραποστολικό έργο στο εξωτερικό και σε άλλα σπουδαία υπηρεσιακά καθήκοντα στην επεκτεινόμενη οργάνωσι των δούλων του Ιεχωβά.

29. Με τι τρόπο η Σχολή θεοκρατικής Διακονίας ωφελεί τα άτομα;

²⁹ Επίσης το 1943 μια νέα σχολή άρχισε σε όλες τις εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά. Ήταν η Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας, που προορίσθηκε αρχικά για την εγγραφή αρρένων. Σήμερα υποβοηθεί άνδρες, γυναίκες και παιδιά που είναι εγγεγραμμένοι και παρέχει μεγάλη ωφέλεια σε όλους όσοι παρακολουθούν τα εβδομαδιαία της μαθήματα. Οι εγγεγραμμένοι διδάσκονται να συγκεντρώνουν, να αναπτύσσουν και να παρουσιάζουν Βιβλικές πληροφορίες. Η εκπαίδευσις που παρέχεται σ’ αυτήν και σε άλλες συναθροίσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά βαθύνει τη γνώσι και εκΤιμησι της Γραφής και αυξάνει τη διακονική ικανότητα.

30. Πότε ιδρύθηκε η Σχολή Διακονίας της Βασιλείας, και ποιος είναι ο σκοπός της;

³⁰ Στο 1959 είχε την αρχή της μια άλλη οργανωτική διάταξις. Ήταν η Σχολή Διακονίας της Βασιλείας. Οι σχολές αυτές που βρίσκονται σε καταλλήλους τόπους και λειτουργούν υπό την διεύθυνσι της Εταιρίας Σκοπιά σε διάφορες χώρες, εκπαιδεύουν τους διωρισμένους με το άγιο πνεύμα επισκόπους να εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους μέσα στη Χριστιανική εκκλησία.—Πράξ. 20:28· 1 Τιμ. 3:1-10, 12, 13· 1 Πέτρ. 5:1-4.

31. Ποια σημαντική συγκέντρωσις μαρτύρων του Ιεχωβά έλαβε χώρα το 1958;

³¹ Η επίγεια οργάνωσις του Ιεχωβά επεξετάθη επειδή ο Θεός εβοήθησε το έργον των αφωσιωμένων λάτρεών του. Οι μεγάλες συγκεντρώσεις των δεν ήσαν μικρής σημασίας. Μεταξύ αυτών ήταν η Διεθνής Συνέλευσις των Μαρτύρων του Ιεχωβά το «Θείον Θέλημα,» 27 Ιουλίου έως 3 Αυγούστου 1958, όταν 263.922 άτομα εγέμισαν το Στάδιο Γιάνκυ και το Πόλο Γκράουντς της πόλεως Νέας Υόρκης για τη δημόσια ομιλία που έγινε από τον Ν. Ο. Νορρ με θέμα «Η Βασιλεία του Θεού Κυβερνά—Είναι το Τέλος του Κόσμου Πλησίον;»

32. Γιατί η επίγεια οργάνωσις του Ιεχωβά είχε πνευματική ενίσχυσι και αύξησι;

³² Η θεία ευλογία ενίσχυσε πνευματικά την επίγεια οργάνωσι του Ιεχωβά και είχε επίσης ως αποτέλεσμα την παραγωγικότητα στο έργον διακηρύξεως της Βασιλείας. Σήμερα το έργο διεξάγεται σε 208 χώρες υπό την διεύθυνσι των 95 τμημάτων της Εταιρίας Σκοπιά. Στον Ιεχωβά μόνον πρέπει ν’ αποδοθή αυτή η αύξησις. Ο Θεός ευλόγησε τους πιστούς δούλους του και το άγιο πνεύμα του τούς υπεστήριξε στο έργο τους να διακηρύττουν τους σκοπούς του και να μαθητεύουν.—Ματθ. 28:19, 20.

33. Τι ερωτήματα είναι κατάλληλο να κάνουν για τον εαυτό τους εκείνοι που έμαθαν την αλήθεια στα πρόσφατα χρόνια;

³³ Πολλές ακόμη χιλιάδες εξακολούθησαν να συρρέουν στην οργάνωσι του Ιεχωβά συνεχώς έως τώρα, και είναι μεγαλειώδες να τους βλέπωμε να έρχωνται! Και τι θα κάνουν με τα αγαθά νέα που μαθαίνουν; Θα δείξουν κι αυτοί τον ίδιο ζήλο που έδειξαν οι ζηλωταί εκείνοι δούλοι του Θεού στα περασμένα χρόνια; Θα δείξουν την εγκαρτέρησι; Θυμηθήτε ότι σήμερα υπάρχουν στην οργάνωσι του Ιεχωβά άτομα που έβγαιναν στην υπηρεσία του αγρού πενήντα χρόνια και πλέον και συνεχίζουν παρά τις κακοκαιρίες, την κακή κατάστασι της υγείας των και τους διωγμούς. Η γνήσια αγάπη για τον Ιεχωβά είναι εκείνη που τους ώθησε να προχωρούν στο έργο.

34. (α) Σύμφωνα με το παράδειγμα που δόθηκε από τον Ιεχωβά, πώς πρέπει να βλέπωμε τους άλλους που είναι στην οργάνωσι του Ιεχωβά; (β) Σε ποιο επείγον έργο υπάρχουν πολλά πράγματα για να κάμωμε όλοι;

³⁴ Ίσως να έχετε συνδεθή με την οργάνωσι του Ιεχωβά μόνο στα τελευταία λίγα χρόνια. Μπορεί να μη έχετε γνωρίσει αρκετά αυτούς τους παλαιοτέρους δούλους του Θεού· τους βλέπετε μόνον στα προχωρημένα χρόνια της ζωής των. Πώς τους θεωρείτε; Προσφάτως μια επιστολή που έλαβε η Εταιρία Σκοπιά έλεγε τα εξής σχετικά με αυτό: «Επιθυμώ να εκφράσω τις ευχαριστίες μου για το Βιβλίο του Έτους 1973. . . . Ίσως η μόνη παράγραφος που μου έκαμε περισσότερη εντύπωσι ήταν η τρίτη παράγραφος της σελίδος 32 υπό τον τίτλο ‘Πράξεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά στους Συγχρόνους Καιρούς.’ Αυτή η παράγραφος εφιστά την προσοχή μας σε μια περίπτωσι που υπάρχει πραγματικά. ‘Μερικές φορές η παρούσα γενεά σκέπτεται μόνον τι εκτελεί τώρα. Στην πραγματικότητα, η παρούσα γενεά των μαρτύρων του Ιεχωβά οικοδομεί πάνω στα έργα που είχαν κάμει οι πιστοί ευαγγελισταί πριν από χρόνια.’ Τι αλήθεια! Ο τρόπος με τον οποίο προετοιμάσθηκε το Βιβλίο του Έτους 1973 θα υποβοηθήση εμάς τους ‘νεωτέρους στην αλήθεια’ να βλέπωμε τους ‘παλαιοτέρους αδελφούς που είναι στην αλήθεια’ με διαφορετικά μάτια, και όχι να τους θεωρούμε ως απλώς ‘παλαιούς φίλους’ ή ‘παλαιούς αδελφούς και αδελφές.’» Ο καθένας από τους δούλους του Ιεχωβά έχει μια θέσι στην οργάνωσί του. Και ο καθένας είναι πολύτιμος στον Ιεχωβά. Υπάρχει έργο για να κάμουν όλοι αυτοί, και η Γραφή μάς προτρέπει να ‘περισσεύωμε εις το έργον του Κυρίου,’ γνωρίζοντας ότι αυτό είναι το πιο αξιόλογο έργο που μπορεί να κάμη ο καθένας. (Ζαχ. 2:8· Αγγαίος 2:7· 1 Κορ. 15:58) Οι μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλη τη γη σαν ένας ενωμένος όμιλος θα εξακολουθήσουν να εξυμνούν τον ουράνιο Πατέρα των, ευγνώμονες που έχουν οργανωθή για ν’ αποδίδουν αίνον σ’ αυτόν.

[Εικόνα στη σελίδα 586]

Κ. Τ. Ρώσσελ

[Εικόνα στη σελίδα 591]

Στη συνέλευσι του Σήνταρ Πόιντ το 1922 ο πρόεδρος της Εταιρίας, Ι. Φ. Ρόδερφορντ, ετόνισε με έμφασι την κήρυξι της βασιλείας του Θεού προτρέποντας δυνατά: «Διαφημίστε, διαφημίστε, διαφημίστε τον Βασιλέα και τη βασιλεία του!»

[Εικόνα στη σελίδα 592]

Αφότου ο Ν. Ο. Νορρ έγινε πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά, δόθηκε μεγάλη έμφασις στην εκπαίδευσι. Μια από τις Σχολές που ιδρύθηκαν ήταν η Βιβλική Σχολή Γαλαάδ της Σκοπιάς

Αινείτε τον Ιεχωβά με τον Λαόν Του

«Θέλω ψάλλει εις τον Ιεχωβά ενόσω ζω· θέλω ψαλμωδεί εις τον Θεόν μου ενόσω υπάρχω.»—Ψαλμ. 104:33, ΜΝΚ

1, 2. (α) Ποιο είναι το ’νέον άσμα’ και πώς μερικοί ανταποκρίθηκαν σ’ αυτό; (β) Αναφέρετε μερικά προσωπικά ερωτήματα που αξίζει να εξετασθούν.

Ο ΙΕΧΩΒΑ αινείται σήμερα μ’ ένα άσμα που ακούεται σ’ όλη τη γη. Αυτό το άσμα δεν ψάλλεται από Λευίτας. Ούτε μπορούμε ν’ ακούσωμε ένα αγγελικό χορό που εξυμνεί τον Θεό στα ύψη. Αλλά μπορούμε ν’ ακούσωμε το ’νέον άσμα’ που ψάλλεται ομοφώνως από μελλοντικούς κληρονόμους της ουρανίας κυβερνήσεως του Ιεχωβά. (Αποκάλ. 14:1-4· 20:6· 22:5· Ψαλμ. 96:1, 10) Είναι ο συγκινητικός ύμνος της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Θεού που άρχισε να λειτουργή στον ουρανό από το έτος 1914 μ.Χ. με τον δοξασμένο Ιησού Χριστό ως Βασιλέα. Χιλιάδες άνθρωποι έχουν ακούσει το συναρπαστικό αυτό άσμα με βαθειά εκτίμησι.

² Έχετε ανταποκριθή εσείς με εκτίμησι σ’ αυτό το ‘νέον άσμα;’ Αινείτε τον Ιεχωβά με τον λαό του; Έχετε συνταυτισθή με την οργάνωσι που χρησιμοποιεί ο Θεός για να διακηρύξη σε όλη τη γη «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας;» (Ματθ. 24:14) Αν ναι, εκτιμάτε πραγματικά την επίγεια οργάνωσι του Ιεχωβά; Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους πρέπει να την εκτιμάτε πολύ. Με συντομία εξετάστε ολίγους μόνον.

ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΚΤΙΜΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

 3. Τι και ποιον έχουν το προνόμιο να εκπροσωπούν οι κεχρισμένοι ακόλουθοι του Ιησού και οι σύντροφοί των;

³ Εν πρώτοις, οι κεχρισμένοι ακόλουθοι του Ιησού, που αποτελούν μέρος της επιγείου οργανώσεως του Ιεχωβά, είναι ‘πρέσβεις υπέρ Χριστού.’ Οι σύντροφοί των που έχουν επίγειες ελπίδες υπηρετούν επίσης τα συμφέροντα της Βασιλείας. (2 Κορ. 5:20) Προσέξτε, αυτοί δεν είναι πρέσβεις και απεσταλμένοι μιας κοινής ανθρώπινης κυβερνήσεως και αμαρτωλών αρχόντων. Εκπροσωπούν τον Ιεχωβά, τον εξυψωμένο πνευματικό βασιλέα του Ιησούν Χριστόν και την ισχυρή βασιλεία του Θεού Τι ανεκτίμητο προνόμιο! Φυσικά, για να υπηρετή κανείς και να αινή τον Κυρίαρχο του Σύμπαντος, πρέπει να συνταυτισθή με την οργάνωσι των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά.

 4. Γιατί αυτοί που είναι στην επίγεια οργάνωσι του Ιεχωβά καταλαβαίνουν τα πνευματικά πράγματα;

⁴ Λάβετε υπ’ όψιν, επίσης, το γεγονός ότι μόνον η οργάνωσις του Ιεχωβά σε όλη τη γη κατευθύνεται από το άγιο πνεύμα ή την ενεργό δύναμι του Θεού. (Ζαχ. 4:6) Μόνον αυτή η οργάνωσις λειτουργεί για τον σκοπό και τον αίνο του Ιεχωβά. Γι’ αυτή και μόνον ο ιερός Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, δεν είναι ένα σφραγισμένο βιβλίο. Πολλοί άνθρωποι του κόσμου είναι πολύ νοήμονες, μπορούν να καταλάβουν πολύπλοκα πράγματα. Μπορούν να διαβάζουν τις Αγίες Γραφές, αλλά δεν μπορούν να καταλάβουν τη βαθειά των έννοια. Εν τούτοις ο λαός του Θεού μπορεί να καταλάβη αυτά τα πνευματικά πράγματα. Γιατί; Όχι επειδή έχουν ειδική νοημοσύνη αλλ’ όπως εδήλωσε ο απόστολος Παύλος: «Εις ημάς δε ο Θεός απεκάλυψεν αυτά διά του πνεύματος αυτού· επειδή το πνεύμα ερευνά τα πάντα, και τα βάθη του Θεού.» (1 Κορ. 2:10) Ο Ιησούς Χριστός εδόξασε τον ουράνιο Πατέρα του επειδή ‘απέκρυψε ταύτα από σοφών και συνετών και τα απεκάλυψε σε νήπια.’ (Ματθ. 11:25) Πόσο εκτιμούν οι αληθινοί Χριστιανοί την συνταύτισί των με την μόνη οργάνωσι στη γη που κατανοεί τα «βάθη του Θεού!»

 5. Η κατεύθυνσις του πνεύματος του Θεού τι έκαμε τους δούλους του Ιεχωβά να καταλάβουν πολύ πριν από το έτος 1914 μ.Χ.;

⁵ Με την κατεύθυνσι του πνεύματος του Θεού οι δούλοι του Ιεχωβά μπορούν να έχουν θείο φως σ’ ένα κόσμο πνευματικού σκότους. (2 Κορ. 4:4) Λόγου χάριν, προ πολλού είχαν καταλάβει ότι το έτος 1914 μ.Χ. θα εσήμαινε το τέλος των Καιρών των Εθνών στη διάρκεια των οποίων επετράπη στα έθνη να κυριαρχούν αδιάκοπα στη γη. (Λουκ. 21:24) Αυτή η χρονική περίοδος των 2.520 ετών άρχισε με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ναού της από τους Βαβυλωνίους στο τέλος του εβδόμου αιώνος π.Χ. Παραδείγματος χάριν, Η Σκοπιά της Σιών του μηνός Μαρτίου 1880 έλεγε: «Οι Καιροί των Εθνών φθάνουν ώς το 1914 και η ουράνια βασιλεία δεν θα έχη πλήρη κυριαρχία ώς τότε.» Μόνον ο Θεός με το άγιό του πνεύμα θα μπορούσε να το αποκαλύψη αυτό στους πρώτους σπουδαστάς των Γραφών πριν τόσον καιρό.

 6. Ως προς τη ζωή, ποια προοπτική θέτει ενώπιόν μας η Χριστιανική οργάνωσις;

⁶ Ένας άλλος λόγος για τον οποίον πρέπει να εκτιμούμε την οργάνωσι των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά είναι για το ότι αυτή μας βοηθεί να καταλάβωμε τις θείες διατάξεις για την ευλογία των ευπειθών ανθρώπων, και κατόπιν να εναρμονίσωμε τη ζωή μας με το θείο θέλημα. (Ματθ. 24:45-47) Αυτό μας φέρνει ευτυχία τώρα παρ’ όλο το σκότος που υπάρχει στον κόσμο, διότι είναι αληθινά ευχάριστο να γνωρίζωμε ότι ευαρεστούμε τον Θεό. Η αληθινή Χριστιανική οργάνωσις, με τις εκδόσεις της και με άλλα μέσα, κρατεί με έντονο τρόπο ενώπιον μας τη Βιβλική προοπτική για μια ατελεύτητη, ευτυχισμένη ζωή υπό τη διακυβέρνησι της βασιλείας του Θεού. (Αποκάλ. 21:3-5) Τι ευλογία θα είναι αυτή! Πόσο πρέπει να εκτιμούμε την επίγεια οργάνωσι του Θεού και τις ευκαιρίες μας να αινούμε τον Ιεχωβά με τον λαό του!

 7. Ποιος σκοπός εξυπηρετείται με τα ‘χαρίσματα εν ανθρώποις’;

⁷ Επίσης μόνον αυτή η οργάνωσις είναι εφωδιασμένη με ‘χαρίσματα εν ανθρώποις’ όπως, λόγου χάριν, ευαγγελιζομένους, ποιμένας και διδασκάλους, οι οποίοι εξυπηρετούν τον σκοπό του Θεού που σχετίζεται με την πνευματική ανάπτυξι και ευημερία του λαού του. (Εφεσ. 4:7-16, ΜΝΚ) Οι διωρισμένοι επίσκοποι ή πρεσβύτεροι και οι διακονικοί υπηρέται ανταποκρίνονται στις Γραφικές απαιτήσεις για τις υπεύθυνες θέσεις των στην οργάνωσι του Ιεχωβά. Μεταξύ άλλων, αυτοί δέχονται με χαρά τους ειλικρινείς ανθρώπους μέσα στη Χριστιανική εκκλησία και βοηθούν να τους εκπαιδεύσουν στις οδούς του Ιεχωβά. (1 Τιμ. 3:1-10, 12, 13· Τίτον 1:5-9) Με την επιρροήν του πνεύματος του Θεού, μπορείτε να μετέχετε σ’ αυτό το μεγαλειώδες έργο να βρίσκετε, να δέχεσθε και να εκπαιδεύετε εκείνους οι οποίοι θα γίνουν συνυμνηταί του Ιεχωβά. Τι ευλογητό προνόμιο!

 8. Τι είδους άτομα αποτελούν την επίγεια οργάνωσι του Ιεχωβά;

⁸ Σκεφθήτε αυτούς τους ανθρώπους—αυτούς που αινούν τον Ιεχωβά και αποτελούν μέρος της επιγείου οργανώσεώς του. Αυτοί είναι πραγματικά «ο εκλεκτός [οι επιθυμητοί, ΜΝΚ] πάντων των εθνών.» (Αγγαίος 2:7) Οι αληθινοί Χριστιανοί έχουν πολλούς πνευματικούς αδελφούς, αδελφές, μητέρες και τέκνα. (Μάρκ. 10:29, 30) Το να έχωμε συναναστροφή με τέτοιους ηθικούς θεοσεβείς υμνητάς του Ιεχωβά, που ζουν σύμφωνα με τις Άγιες Γραφές, είναι κάτι που πρέπει να το εκτιμήσωμε.

ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΜΕ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΣ

 9. Πώς ένας δεκαπενταετής εξέφρασε ευγνωμοσύνη για τη συνταύτισί του με τον λαό του Θεού;

⁹ Ας μη φαίνεται παράδοξο ότι τόσο πολλοί άνθρωποι είναι ευγνώμονες που έχουν συνταυτισθή με την επίγεια οργάνωσι του Ιεχωβά και που αινούν τον Θεό με τον λαό του. Ένας δεκαπενταετής είπε:

Ήθελα να σας γράψω για να σας πω πόσο ευτυχής είμαι που είμαι ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Είμαι πολύ ευγνώμων στους γονείς μου που μου εδίδαξαν την αλήθεια. . . . Βλέποντας τη διαφθορά του κόσμου, είμαι υπερήφανος και ευγνώμων που μπορώ να πω ότι δεν αποτελώ μέρος αυτού, και ότι είμαι ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά.

10. Τι εσήμαινε η οργάνωσις και το πνεύμα του Ιεχωβά σε μια πενθούσα οικογένεια;

¹⁰ Μια Χριστιανική οικογένεια, μετά τον ατυχή θάνατο του γυιου των είπε για την αγάπη που τους έδειξαν οι ομόπιστοί των, και έγραψε τα εξής:

Επιθυμώ να σας διαβεβαιώσω—από την καρδιά μου—ότι ο Ιεχωβά έκαμε πολύ πραγματική την αγάπη του, την αγάπη των αδελφών μας και της οργανώσεώς του. Εξαιτίας μιας τραγωδίας έχομε ιδεί το πνεύμα του Ιεχωβά να ενεργή ακριβώς εμπρός στα μάτια μας. Είμεθα πολύ ευγνώμονες που είμεθα μεταξύ αυτών που ο Ιεχωβά καλεί ‘τους επιθυμητούς πάντων των εθνών.’

Πιστεύομε ότι σας εκάναμε να καταλάβετε σ’ ένα μικρό βαθμό πόσο ευγνώμονες είμεθα να έχωμε αδελφούς σαν εσάς, ν’ αποτελούμε μέρος της οργανώσεως του Ιεχωβά, να αισθανώμεθα την ενέργεια του πνεύματος του Θεού και να έχωμε την παρηγοριά του. Η χαρά δεν μπορεί να εκτεθή γραπτώς.

11. Πώς εθεωρείτο το Μπέθελ από έναν ο οποίος υπηρέτησε εκεί πολλά χρόνια;

¹¹ Ένας που υπηρέτησε πιστά πολλά χρόνια στα κεντρικά γραφεία των μαρτύρων του Ιεχωβά (που λέγονται Μπέθελ) στο Μπρούκλυν της Νέας Υόρκης, είπε:

Στα χρόνια που πέρασαν αφότου πέθανε [η σύζυγός μου], εξετίμησα το Μπέθελ ακόμη περισσότερο. . . . Το Μπέθελ μπορεί να θεωρηθή σαν ένα σταυροδρόμι, το σταυροδρόμι του λαού του Ιεχωβά. Συνεχώς συναντούμε ανθρώπους από παντού, που πηγαίνουν παντού. Δυο φορές το έτος υπάρχουν . . . μαθηταί που έρχονται να παρακολουθήσουν μαθήματα της Σχολής Γαλαάδ [για ιεραποστόλους]. Υπάρχουν επισκέπται ιεραπόστολοι και περιοδεύοντες εκπρόσωποι της Εταιρίας. Υπάρχουν, φυσικά, και τα μέλη της οικογενείας Μπέθελ που συναντούμε. . . . Ύστερα από σαράντα πέντε χρόνια εδώ συναντώ πάντοτε ανθρώπους τους οποίους γνωρίζω ή με τους οποίους συμμεριζόμεθα αμοιβαίες γνωριμίες. Η οικογένεια των φίλων μου απλώνεται σε όλον τον κόσμο.

12. Είναι κατάλληλο να εκφράζουν οι Χριστιανοί εκτίμησι για τους ομοπίστους των;

¹² Τι ωραίο πράγμα να έχετε μια ‘οικογένεια φίλων’ σε όλη τη γη! Εκείνοι που αποτελούν μέρος της οργανώσεως του Θεού δίκαια εκφράζουν την εκτίμησί των στον Ιεχωβά για τους ομοπίστους των. Έτσι έκαμε και ο απόστολος Παύλος. Έγραψε σχετικά με τον Χριστιανό σύντροφό του Τιμόθεο: «Ευχαριστώ τον Θεόν, τον οποίον λατρεύω από προγόνων μετά καθαράς συνειδήσεως, ότι αδιαλείπτως σε ενθυμούμαι εν ταις δεήσεσί μου νύκτα και ημέραν, επιποθών να σε ιδώ, ενθυμούμενος τα δάκρυά σου, διά να εμπλησθώ χαράς.» (2 Τιμ. 1:3, 4) Ο Παύλος είπε σχετικά με τους ομοπίστους της Ρώμης: «Ευχαριστώ τον Θεόν μου διά Ιησού Χριστού υπέρ πάντων υμών, διότι η πίστις σας κηρύττεται εν όλω τω κόσμω.» (Ρωμ. 1:8) Πραγματικά για τέτοιους καλούς συντρόφους, και για πολλούς άλλους λόγους, εκείνοι που αποτελούν μέρος της επιγείου οργανώσεως του Θεού εκτιμούν βαθειά το προνόμιό των να αινούν τον Ιεχωβά με τον λαό του.

ΔΕΙΞΤΕ ΤΗΝ ΕΚΤΙΜΗΣΙ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

13. Γιατί πρέπει να διαβάζωμε και να μελετούμε τακτικά την Αγία Γραφή και τις Χριστιανικές εκδόσεις;

¹³ Και πώς μπορείτε να δείξετε ότι πραγματικά εκτιμάτε την οργάνωσι του Ιεχωβά; Μεταξύ άλλων, μπορείτε τακτικά να μελετάτε την Αγία Γραφή και τις Χριστιανικές εκδόσεις που προμηνύει ο Ιεχωβά μέσω της οργανώσεώς του. Μην τα παραμελήτε αυτά. Αξίζει να σκεφθήτε τη σχετική συμβουλή που δίδεται για τους βασιλείς του Ισραήλ. Ο Θεός είπε μέσω του Μωυσέως: «Και όταν καθήση επί του θρόνου της βασιλείας αυτού, θέλει γράψει δι’ εαυτόν αντίγραφον του νόμου τούτου, εις βιβλίον, εξ εκείνου το οποίον είναι ενώπιον των ιερέων των Λευιτών· και τούτο θέλει είσθαι πλησίον αυτού, και θέλει αναγινώσκει εν αυτώ πάσας τας ημέρας της ζωής αυτού· διά να μάθη να φοβήται Ιεχωβά τον Θεόν αυτού, να φυλάττη πάντας τους λόγους του νόμου τούτου, και τα διατάγματα ταύτα, ώστε να εκτελή αυτά· διά να μη υψωθή η καρδία αυτού υπεράνω των αδελφών αυτού, και διά να μη εκκλίνη από των εντολών δεξιά ή αριστερά· όπως μακροημερεύση εν τη βασιλεία αυτού, αυτός και τα τέκνα αυτού, εν τω μέσω του Ισραήλ.» (Δευτ. 17:18-20) Ο Λόγος του Ιεχωβά και οι αληθινές Χριστιανικές εκδόσεις εντυπώνουν τους δικαίους νόμους και τις αρχές του Θεού. Γι’ αυτό να τις διαβάζετε και να τις μελετάτε τακτικά. Να αγαπάτε την πνευματική καθοδήγησι που παρέχουν. Να είσθε σαν τον ψαλμωδό που είπε: «Ευλογητός είσαι Ιεχωβά· δίδαξόν με τα διατάγματά σου. . . . Εις τα διατάγματά σου θέλω εντρυφά· δεν θέλω λησμονήσει τους λόγους σου.»—Ψαλμ. 119:12-16, ΜΝΚ.

14, 15. Αν εκτιμούμε την επίγεια οργάνωσι του Ιεχωβά πώς θα βλέπωμε τις Χριστιανικές συναθροίσεις και συνελεύσεις, και πώς θα ωφελούμενα απ’ αυτές;

¹⁴ Ένας άλλος τρόπος για να δείξετε ότι εκτιμάτε την οργάνωσι του Ιεχωβά και το προνόμιό σας να αινήτε τον Θεό με τον λαό του είναι με το να παρακολουθήτε τακτικά τις Χριστιανικές συναθροίσεις. Ο Δαβίδ πολύ ευχαριστείτο να είναι μεταξύ των λάτρεων του Ιεχωβά στο αγιαστήριο του Θεού. Είπε τα εξής: «Εν εζήτησα παρά του Ιεχωβά, τούτο θέλω εκζητεί· το να κατοικώ εν τω οίκω του Ιεχωβά πάσας τας ημέρας της ζωής μου, να θεωρώ το κάλλος του Ιεχωβά, και να επισκέπτωμαι τον ναόν αυτού.» (Ψαλμ. 27:4, ΜΝΚ) Αν εκτιμούμε αληθινά την επίγεια οργάνωσι του Ιεχωβά, θα ποθούμε να είμεθα στις Χριστιανικές συναθροίσεις και συνελεύσεις.—Ψαλμ. 84:1-4.

¹⁵ Οι Ισραηλίται βοηθήθηκαν να εφαρμόζουν τις θείες οδηγίες στη ζωή των με το να μη παραμελούν τον οίκον του Θεού στους αρχαίους χρόνους (Νεεμ. 10:39), αλλά να τον υποστηρίζουν με εκτίμησι και να παρευρίσκονται εκεί στους εορτασμούς. Είχαν ν’ αντιμετωπίσουν δοκιμασίες πίστεως και πειρασμούς. Όπως συνέβαινε και με τους άλλους λαούς, και αυτοί βέβαια ήταν περικυκλωμένοι από πειρασμούς να ψεύδονται, να κλέπτουν, να διαπράττουν μοιχεία ή να επιδίδονται σε άλλες αδικοπραγίες. Αλλ’ όταν παρουσιάζετο μια δοκιμασία, μπορούσαν καλά να σκεφθούν εκείνα που τους είχαν διαβάσει στις συνελεύσεις των. (Δευτ. 31:10-13) Μπορούσαν να επαναφέρουν στη μνήμη των τους νόμους και τις επαγγελίες του Ιεχωβά. Τότε θα ήταν δυνατόν να υπερνικήσουν τις δοκιμασίες και να κρατήσουν ακεραιότητα στον Θεό. Κι εμείς ομοίως ωφελούμεθα με το να παρακολουθούμε σήμερα τις Χριστιανικές συναθροίσεις και συνελεύσεις. Επίσης, με την παρουσία μας παρακινούμεθα σε ‘αγάπη και καλά έργα.’—Εβρ. 10:24, 25.

16. Τι σπουδαιότητα έχει η πιστότης στην οργάνωσι του Ιεχωβά;

¹⁶ Αν εκτιμούμε αληθινά την επίγεια οργάνωσι του Ιεχωβά θα μείνωμε πιστοί σ’ αυτήν, γνωρίζοντας ότι η οργάνωσις είναι δική του. Αν πρόκειται να την εγκαταλείψομε, πού αλλού θα μπορούσαμε να πάμε; Δεν υπάρχει άλλη οργάνωσις που κάνει το θείο θέλημα ή που εκπαιδεύει τους ανθρώπους για ζωή αιώνια. Όταν πολλοί εγκατέλειψαν τον Ιησού Χριστό, αυτός ερώτησε τους αποστόλους του: «Μήπως και σεις θέλετε να υπάγητε;» Ο Πέτρος απήντησε: «Κύριε, προς τίνα θέλομεν υπάγει; Λόγους ζωής αιωνίου έχεις. Και ημείς επιστεύσαμεν και εγνορίσαμεν ότι συ είσαι ο Χριστός ο Υιός του Θεού του ζώντος.» (Ιωάν. 6:66-69) Οι πιστοί πρώτοι Χριστιανοί υπέμειναν εντατικούς διωγμούς και εν τούτοις παρέμειναν πιστοί στον Θεό και στην οργάνωσί του, στη Χριστιανική εκκλησία. Παραδείγματος χάριν, οι διωκόμενοι Χριστιανοί της Ρώμης εζήτησαν καταφύγιο στις κατακόμβες της πόλεως εκείνης, που ήσαν υπόγειοι τόποι ενταφιασμού. Οι οικογενειακοί τάφοι που ήσαν εκεί παρείχαν χώρους για συναθροίσεις μικρών ομάδων. Οι πρώτοι Χριστιανοί ανεγνώριζαν την πνευματική των ανάγκη και την ανάγκη να συναθροίζονται για ενθάρρυνσι και εκπαίδευσι, έστω και αν αυτό απαιτούσε να πηγαίνουν κάτω από τη γη με μια κατά γράμμα έννοια. Αν έχομε κι εμείς επίσης Χριστιανική εκτίμησι, θα μείνωμε στην οργάνωσι του Ιεχωβά, στη Χριστιανική του εκκλησία, παρά τις σημερινές δυσχέρειες και τους διωγμούς.

17. Γιατί πρέπει ν’ ασχολούμεθα στη Χριστιανική διακονία μ’ ένα αίσθημα επειγούσης ανάγκης;

¹⁷ Μπορείτε επίσης να δείξετε εκτίμησι για την επίγεια οργάνωσι του Θεού μετέχοντας με όλη σας την καρδιά στη Χριστιανική διακονία, παρουσιάζοντας τον Λόγο του Θεού στους άλλους ανθρώπους. Έτσι προάγετε το εκπαιδευτικό έργον που διεξάγει η οργάνωσις. Είναι ανάγκη να μετέχετε σ’ αυτό το έργο μ’ ένα αίσθημα επειγούσης ανάγκης, διότι το τέλος του πονηρού αυτού συστήματος πραγμάτων πλησιάζει. Ο καιρός είναι σύντομος. Ο θερισμός είναι πολύς και οι εργάται ολίγοι. (Ματθ. 9:37, 38) Τι προνόμιο είναι να είσθε ένας από τους επιμελείς συγχρόνους εργάτας του θερισμού και να κάνετε ένα έργο κηρύγματος που σώζει ψυχές! Με κάθε τρόπο, ενασχοληθήτε στη Χριστιανική διακονία, «περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου, γινώσκοντες ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω.»—1 Κορ. 15:58.

18. Για να επιτύχωμε στη διακονία, πόση σπουδαιότητα έχουν η προσευχή και το άγιο πνεύμα του Θεού;

¹⁸ Οι πιστοί, που έχουν εκτίμησι, θέλουν να προσφέρουν μια καλή «θυσίαν αινέσεως» στον Θεό. (Εβρ. 13:15) Αλλά πώς μπορεί να γίνη αυτό; Ζητείτε τη βοήθεια του Ιεχωβά με προσευχή. Απαιτείται καθοδηγία από το πνεύμα του για να βοηθήσετε τους προβατοειδείς ανθρώπους και να κάνετε το καλύτερο που μπορείτε στη διακονία. Προσεύχεσθε λοιπόν για να μένη επάνω σας το πνεύμα του Θεού. Ο Ιεχωβά φιλάγαθα το παρέχει στους αφιερωμένους δούλους του που κάνουν αυτή τη δέησι. Ο Ιησούς Χριστός εδήλωσε: «Εάν λοιπόν σεις, πονηροί όντες, εξεύρετε να δίδητε καλάς δόσεις εις τα τέκνα σας, πόσω μάλλον ο Πατήρ ο ουράνιος θέλει δώσει πνεύμα άγιον εις τους αιτούντας παρ’ αυτού;»—Λουκ. 11:13.

19, 20. (α) Τι σχέσι είχαν στο παρελθόν το πνεύμα του Θεού και οι άγιοι άγγελοι με τη Χριστιανική διακονία; (β) Επηρεάζουν ακόμη το άγιο πνεύμα του Θεού και η αγγελική κατεύθυνσις τη δράσι του Χριστιανικού κηρύγματος;

¹⁹ Οι άγιοι άγγελοι επίσης παίζουν τον ρόλο των. Ο Φίλιππος ο ευαγγελιστής υπακούοντας σε αγγελική κατεύθυνσι και στην επιρροή του αγίου πνεύματος του Ιεχωβά, βρήκε τον Αιθίοπα ευνούχο και «ευηγγελίσατο εις αυτόν τον Ιησούν.» Τ’ αποτελέσματα ήσαν άμεσα. Γρήγορα ο Αιθίοψ βαπτίσθηκε. Κατόπιν «το πνεύμα του Ιεχωβά ήρπασε τον Φίλιππον» και κατόπιν αυτός εφρόντισε για ένα άλλο διακονικό καθήκον. (Πράξ. 8:26-40) Το άγιο πνεύμα του Θεού και η κατεύθυνσις του αγγέλου έπαιξαν επίσης τον ρόλον των στο έργο του κηρύγματος που έγινε από τον απόστολο Πέτρο στον οίκο του Εθνικού Κορνηλίου.—Πράξ. κεφάλαιον 10.

²⁰ Το ίδιο εκείνο άγιο πνεύμα και η κατεύθυνσις του αγγέλου επηρεάζουν και τώρα τη δράσι των Χριστιανών διακόνων στο κήρυγμα. Ο γηραιός απόστολος Ιωάννης οραματίσθηκε έναν άγγελο που πετούσε στο μεσουράνημα με ευαγγέλιον αιώνιον για να το κηρύξη στους κατοίκους της γης. (Αποκάλ. 14:6, 7) Σήμερα δεν μπορείτε να δήτε έναν τέτοιον άγγελο να πετά στον ουρανό, να τον ακούτε πραγματικά να ομιλή. Αλλά μπορείτε ν’ ακούσετε το άγγελμά του, διότι αυτό επιδίδεται στη γη από τους λάτρεις του Ιεχωβά. Κατ’ ουσίαν, αυτοί λέγουν για τον Ιεχωβά: «Ιδού, ούτος είναι ο Θεός ημών· περιεμείναμεν αυτόν, και θέλει σώσει ημάς· ούτος είναι ο Ιεχωβά· περιεμείναμεν αυτόν· θέλομεν χαρή και ευφρανθή εν τη σωτηρία αυτού.» (Ησ. 25:9) Πόσο πρέπει να εκτιμά κανείς το ότι επηρεάζεται από το άγιο πνεύμα του Θεού και έχει την κατεύθυνσι των αγγέλων ενόσω φέρει το όνομα και κηρύττει τους σκοπούς και τους αίνους του Υψίστου σαν ένας από τους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά!—Ησ. 43:10.

21. Πώς μπορεί κανείς να κάνη αποδοτικές επανεπισκέψεις και να διεξάγη καλές οικιακές Γραφικές μελέτες;

²¹ Ένα τέτοιο θαυμάσιο προνόμιο απαιτεί τις καλύτερες προσπάθειες του Χριστιανού στη διακονία. Αν είσθε ένας Χριστιανός διάκονος, πώς μπορείτε να είσθε αποδοτικός στην υπηρεσία σας στον αγρό; Εν πρώτοις, κρατείτε καλή σημείωσι της διακονικής σας δράσεως. Τότε θα είναι δυνατόν να κάνετε γρήγορα επανεπισκέψεις. Επίσης, κάνετε αυτές τις επανεπισκέψεις ειδικά αποτελεσματικές με το να σκέπτεσθε από πριν τα προβλήματα του ατόμου, τα ενδιαφέροντά του ή τις ανάγκες του. Βρήτε Γραφικά εδάφια που θα βοηθήσουν το άτομο. Κατόπιν, όπου είναι δυνατόν, αρχίστε και διεξάγετε καλές οικιακές Γραφικές μελέτες με το άτομο. Σ’ αυτό η βοήθεια του αγίου πνεύματος του Ιεχωβά είναι ουσιώδης και θα είναι φανερή. Μεταξύ άλλων, θα επαναφέρη στην μνήμη σας την ύλη που μελετήθηκε προηγουμένως. (Μάρκ. 13:11) Προσπαθείτε να απλοποιήτε τις πληροφορίες που έχετε στο νου σας. Τότε θα μπορέσετε να μεταδώσετε σαφείς και ακριβείς ιδέες και να βοηθήσετε τους άλλους να καταλάβουν. Να είσθε όπως ο Έσδρας και οι άλλοι Λευίται που ανέγνωσαν τον Λόγο του Θεού στους συγκεντρωμένους Ισραηλίτας στην Ιερουσαλήμ. Εκείνοι οι εκπαιδευταί ήξεραν τι έλεγαν, διότι διαβάζομε τα εξής: «Και ανέγνωσαν εν τω βιβλίω του νόμου του Θεού ευκρινώς, και έδωκαν την έννοιαν, και εξήγησαν τα αναγινωσκόμενα.» Έφεραν οι προσπάθειές των καλά αποτελέσματα; Ασφαλώς, διότι ο λαός κατάλαβε, χάρηκε πολύ, και εώρτασε την εορτή της σκηνοπηγίας.—Νεεμ. 8:8, 12-18.

ΝΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΤΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΣΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΙ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

22. Με τι τρόπο μπορεί κανείς να καλλιεργήση εκτίμησι για τον Λόγο και την οργάνωσι του Θεού στις καρδιές των ενδιαφερομένων;

²² Όταν διεξάγετε πληροφοριακές Γραφικές μελέτες με ενδιαφερομένους, προσπαθήστε να καλλιεργήσετε στην καρδιά τους εκτίμησι για τον Λόγο του Θεού και την οργάνωσί του, τη Χριστιανική εκκλησία. Παραδείγματος χάριν, όταν εγείρεται ένα πρόβλημα και η Γραφική λύσις βρίσκεται σε μια από τις Χριστιανικές εκδόσεις, μπορείτε να ρωτήσετε τον σπουδαστή της Γραφής: ‘Αν η οργάνωσις του Ιεχωβά δεν μας έδινε Γραφική κατανόησι σε ζητήματα σαν αυτά, δεν θα ξέραμε τι πορεία να λάβωμε για να ευαρεστήσωμε τον Θεό, δεν είν’ έτσι;’ Τέτοια ερωτήματα που προκαλούν σκέψεις μπορούν να χρησιμοποιούνται αποτελεσματικά. Θα κάμουν τον σπουδαστή να σκεφθή και να καταλάβη την αξία και την σπουδαιότητα της Αγίας Γραφής και της οργανώσεως του Ιεχωβά.

23. Πώς μπορείτε μ’ ενθουσιασμό να κατευθύνετε τους άλλους στην οργάνωσι του Θεού;

²³ Αν εκτιμάτε αληθινά την οργάνωσι του Ιεχωβά, θα κατευθύνετε και τους άλλους σ’ αυτήν μ’ ενθουσιασμό. Όταν ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είπε σε δύο από τους μαθητάς του ότι ο Ιησούς ήταν ο «Αμνός του Θεού,» πώς ανταποκρίθηκαν αυτοί; Με αδιαφορία, με απάθεια; Όταν ο Ανδρέας είπε στον Πέτρο για την ανακάλυψί των, φαντάζεσθε ότι είπε σιγά με ένα απλό ψιθυρισμό, «Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν;» Ασφαλώς όχι. Πρέπει να υπήρχε κάποια ζωηρή συγκίνησις στη φωνή του. Σκεφθήτε το! Είχαν βρη τον Μεσσία, τον Κεχρισμένο του Θεού! (Ιωάν. 1:35-41) Αν, λοιπόν, ακολουθήτε την αληθινή Χριστιανοσύνη, βρήκατε την οργάνωσι εκείνη που εκπαιδεύει άτομα για ζωή αιώνια, τη μόνη οργάνωσι στη γη που υπηρετεί τον Ιεχωβά Θεό υπό την Μεσσιανική βασιλεία του. Αυτό πραγματικά είναι κάτι που πρέπει να εκτιμηθή. Γι’ αυτό, μ’ ενθουσιασμό να κατευθύνετε τους άλλους στην οργάνωσι του Θεού. Πήτε τους για την αληθινή Χριστιανική εκκλησία και τη σύγχρονη ιστορία της. Δείξτε τους πώς εκείνοι που είναι συνταυτισμένοι με την επίγεια οργάνωσι του Ιεχωβά βαδίζουν σε πνευματικό φως, έχουν την υποστήριξι και την κατεύθυνσι του Θεού διά του αγίου πνεύματός του και απολαμβάνουν την πλούσια ευλογία του. Εξηγήστε ότι οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά είναι ωργανωμένοι για να αινούν τον Θεό και ότι αυτοί που είναι κατάλληλοι έχουν το προνόμιο να αινούν τον Ιεχωβά με τον λαό του. Καλλιεργήστε σ’ αυτούς με τους οποίους μελετάτε τη Γραφή εκτίμησι για τον Ιεχωβά και την οργάνωσί του που εκπαιδεύει τους ανθρώπους για αιώνια ζωή.

24. Τι θα κάμη εκείνος που έχει αληθινή εκτίμησι για τον Ιεχωβά και την οργάνωσί του;

²⁴ Σατανάς ο Διάβολος έχει μια οργάνωσι δαιμόνων και ανθρώπων. Αυτή κατευθύνεται τώρα σε συντριπτική ήττα και αιώνια καταστροφή από τον Θεό και τις εκτελεστικές του δυνάμεις με αρχηγό τον Ιησού Χριστό. Αλλά η οργάνωσις του Ιεχωβά προχωρεί με θαυμαστή προοπτική ενώπιόν της. Με επιταχυνόμενο βήμα προχωρεί και θα βαδίση προς τα εμπρός, μέσα από την παρούσα στενοχωρία και τη ‘μεγάλη θλίψι’ που πλησιάζει, και θα εισέλθη κατ’ ευθείαν στη νέα τάξι που υποσχέθηκε ο Θεός. (Ματθ. 24:21· 2 Πέτρ. 3:13) Είσθε αποφασισμένοι με την χάρι του Θεού να βαδίσετε πιστά μαζί της; Έχετε καλλιεργήσει τόση εκτίμησι για τον Ιεχωβά και την οργάνωσι που χρησιμοποιεί για να εκπαιδεύση άτομα για αιώνια ζωή; Αν ναι, τότε προχωρήστε, γρήγορα με άσματα αίνου στα χείλη σας για τον Ιεχωβά. Εξυμνήστε τον Θεό, όπως έκαναν οι αρχαίοι Λευίται ψαλτωδοί και όπως κάνουν οι αγγελικές δυνάμεις του ουρανού. Εξακολουθήστε να αινήτε τον Ιεχωβά με τον λαό του. Να είσθε τόσο αποφασισμένοι όσο και ο Δαβίδ, ο οποίος ανεφώνησε: «Θέλω ψάλλει εις τον Ιεχωβά ενόσω ζω··θέλω ψαλμωδεί εις τον Θεόν μου ενόσω υπάρχω. Η εις αυτόν μελέτη μου θέλει είσθαι γλυκεία· εγώ θέλω ευφραίνεσθαι εις τον Ιεχωβά.»—Ψαλμ. 104:33, 34, ΜΝΚ.

Ζητείτε τον Θεό Ενόσω Μπορεί να Βρεθή

«(Ο Θεός) διώρισε τους προδιατεταγμένους καιρούς, και τα οροθέσια της κατοικίας «αυτών διά να ζητώσι τον Κυριον, [τον Θεό, Κείμενον], ίσως δυνηθώσι να ψηλαφήσωσιν αυτόν και να εύρωσιν.»—Πράξ. 17:26, 27.

 1. Πώς ο Παύλος ήταν ένας άγνωστος άνθρωπος σε μια άγνωστη πόλι, και σε τι αποτέλεσμα ωδήγησε αυτό;

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ήταν άγνωστος στην πόλι και όταν έφθασε εκεί η πόλις του ήταν άγνωστη. Παρατηρώντας γύρω, διέκρινε ένα βωμό αφιερωμένο στον ‘άγνωστο’ Θεό. Θα θέλατε σεις να λατρεύετε έναν Θεό που σας είναι άγνωστος; Ήταν μια πολύ δυσάρεστη κατάστασις, και αυτό ασφαλώς αισθάνθηκε ο απόστολος Παύλος όταν έφθασε στας Αθήνας στην διάρκεια της δευτέρας ιεραποστολικής περιοδείας του, στο έτος 50 μ.Χ. περίπου. Οι Χριστιανοί αδελφοί του Παύλου συνέβη να τον φέρουν από τη Βέροια έως τας Αθήνας και να τον αφήσουν εκεί, σύμφωνα με τις οδηγίες του. Ο Παύλος μόνον όταν είχε λάβει ουράνια κατεύθυνσι επισκέφθηκε τελευταία την Μακεδονία, βορείως των Αθηνών, και προφανώς ποτέ άλλοτε δεν είχε έλθει στας Αθήνας. Πιθανώς εγνώριζε ότι ήταν ένα κέντρον μορφώσεως καθώς και θρησκείας. Ενοχλήθηκε από την τελευταία αυτή όψι, και «το πνεύμα αυτού παρωξύνετο εν αυτώ, επειδή έβλεπε την πόλιν γέμουσαν ειδώλων.» Πώς αντέδρασε ο Παύλος σ’ αυτή την κατάστασι; Πώς θ’ αντιδρούσατε σεις αν ήσαστε ένας Χριστιανός Ιουδαίος;—Πράξ. 16:9, 10· 17:15, 16, 23.

 2. Με ποια έννοια εκείνο που είναι άγνωστο είναι βλαβερό, και πώς ο Παύλος επεξήτησε να το υπερνικήση αυτό;

² Εκείνο που είναι «άγνωστο» αυτή όψι, και «το πνεύμα αυτού ή «οροθέσια.» Αυτό το γεγονός μπορεί να έχη ως αποτέλεσμα μεγάλη βλάβη που οδηγεί εύκολα σε τραγωδία. Επομένως, αυτή η περίστασις είναι κάτι που πρέπει να το υπερνικήσωμε αν είναι δυνατόν. Ο Παύλος το υπερνίκησε. Άρχισε να κάνη γνωστό τον εαυτό του και την αποστολή του, και, συγχρόνως, να γνωρίζη καλύτερα τους Αθηναίους και τους τρόπους της σκέψεως των. «Διελέγετο λοιπόν εν τη συναγωγή μετά των Ιουδαίων, και μετά των θεοσεβών, και εν τη αγορά καθ’ εκάστην ημέραν μετά των τυχόντων.» (Πράξ. 17:17) Πιθανώς η πείρα του με τους Ιουδαίους εκεί στας Αθήνας δεν ήταν πολύ διαφορετική από εκείνη των άλλων πόλεων. Αλλά στην αγορά συνήντησε πολλούς οι οποίοι υπερηφανεύοντο για το ενδιαφέρον που είχαν για τη μάθησι και τη φιλοσοφία. Επειδή «πάντες . .. οι Αθηναίοι και οι παρεπιδημούντες ξένοι εις ουδέν άλλο ηυκαίρουν, παρά εις το να λέγωσι και να ακούωσί τι νεώτερον,» θα μπορούσε να λεχθή ότι ζητούσαν τον Θεό μέσα στα γνωστά θρησκευτικά όρια; Όχι, καθόλου, Ας ρίξωμε ένα σύντομο βλέμμα σ’ αυτούς που συνωστίζοντο στην αγορά.—Πράξ. 17:21.

 3. Σε τι διεκρίνοντο οι Επικούριοι και οι Στωϊκοί, πώς παρατηρείται όμοια στάσις σήμερα;

³ Αναφέρονται οι Επικούριοι. Αυτοί επίστευαν ότι η απόκτησις της μεγαλύτερης ευχαριστήσεως χωρίς τα κακά αποτελέσματα των υπερβολικών απολαύσεων αποτελούσε τον κύριο σκοπό της ζωής. Ο Παύλος εκήρυττε το ευαγγέλιο του Ιησού και την ανάστασι, που ήταν σε αντίθεσι με την ιδέα των «ας φάγωμεν και ας πίωμεν· διότι αύριον αποθνήσκομεν.» (Πράξ. 17:18· 1 Κορ. 15:32) Το όριον που προσπαθούσαν να μη περάσουν ήταν οτιδήποτε θα τους απειλούσε ν’ αρνηθούν την επιδίωξι και την απόκτησι απολαύσεως. Δεν ζητούσαν τον αληθινό Θεό μέσα στα όρια που Αυτός έθεσε. Ανασύρονται επίσης και οι Στωικοί. Αυτοί δεν επίστευαν σ’ ένα προσωπικό Θεό, αλλά μάλλον εφαντάζοντο μια απρόσωπη θεότητα, από την οποία προήλθε η ανθρώπινη ψυχή. Γι’ αυτούς, μια ενάρετη ζωή εσήμαινε ‘ν’ ακολουθούν τη φύσι διότι επίστευαν ότι η ύλη και η ενέργεια αποτελούσαν τις στοιχειώδεις αρχές του σύμπαντος, Επίστευαν ότι η μοίρα διακυβερνούσε τις ανθρώπινες υποθέσεις. Και αυτοί, επίσης, επειδή δεν ήσαν πραγματικοί εκζητηταί της αληθείας, δεν ήσαν πρόθυμοι να δεχθούν το θεόδοτο άγγελμα του Παύλου. Παρεμπιπτόντως, δεν είναι δύσκολο να διακρίνωμε μια στενή ομοιότητα μεταξύ των δογμάτων των ανωτέρω ομάδων και των διδασκαλιών πολλών λαών σήμερα, με την προτεραιότητα των στον υλισμό και την αγάπη των απολαύσεων. Γι’ αυτούς, είτε το λέγουν είτε όχι, ο Θεός είναι νεκρός, τουλάχιστον ως προς το ενδιαφέρον που έχουν να τον αναζητούν ειλικρινά ή να ψηλαφούν γι’ αυτόν.

 4. Γιατί ωδηγήθηκε ο Παύλος στον Άρειο Πάγο, και πώς το θεώρησε αυτό;

⁴ Η γενική στάσις των απέναντι του Παύλου ήταν δυσμενής. «Συνήρχοντο εις λόγους μετ’ αυτού,» τον έλεγαν ‘σπερμολόγο’ και ‘κήρυκα ξένων θεών.’ Τον ωδήγησαν στον Άρειο Πάγο, πιθανώς για να του δώσουν μια δικαστική ακρόασι. Ο Παύλος θα ευχαριστήθηκε γι’ αυτή την ευκαιρία να δώση μια καλή μαρτυρία, και είμεθα ευτυχείς που η ομιλία του σ’ εκείνη την περίπτωσι ανεγράφη προς όφελός μας. Ενδιαφερόμεθα να δούμε πώς επελήφθη του προβλήματος του ‘αγνώστου’ και του σχετικού ζητήματος των ορίων. Ας φαντασθούμε ότι είμεθα εκεί και τον ακούμε.—Πράξ. 17:18-22.

ΘΕΟΚΡΑΤΙΚΑ ΟΡΙΑ

 5. (α) Τι είναι αξιόλογο στις πρώτες παρατηρήσεις του Παύλου; (β) Πώς ο Παύλος χειρίζεται το πρόβλημα του ‘αγνώστου’;

⁵ «Άνδρες Αθηναίοι, κατά πάντα σας βλέπω εις άκρον θεολάτρας. Διότι ενώ διηρχόμην και ανεθεώρουν τα σεβάσματά σας, εύρον και βωμόν, εις τον οποίον είναι επιγεγραμμένον, ΑΓΝΩΣΤΩ ΘΕΩ. Εκείνον λοιπόν τον οποίον αγνοούντες λατρεύετε, τούτον εγώ κηρύττω προς εσάς.» (Πράξ. 17:22, 23) Πόσο ευγενικά είναι αυτά τα πρώτα λόγια! Τίποτα δεν ελέχθη που να θέση σε ανταγωνισμό τους ακροατάς και να τους κάμη να νομίζουν ότι διαφωνούν μαζί του. Εκλέγει ένα από τα δικά τους «σεβάσματά» και κατά έναν τρόπο, ενώνεται μαζί τους για να ιδούν με προσοχή αυτόν τον ιδιαίτερο βωμό. Χωρίς να σταθή για να ρωτήση τι είδους Θεό ήταν δυνατόν να έχουν υπ’ όψιν οι λάτρεις, άρχισε ν’ αναπτύσση ένα λογικό και πειστικά επιχείρημα, θέτοντας το ένα στερεό γεγονός της αληθείας επάνω στο άλλο. Πρώτα, απομακρύνεται από το ‘άγνωστον.’ Δεν λέγει απότομα ότι αυτό είναι εσφαλμένο, αλλά λέγει απλώς ότι διακηρύττει ή εξηγεί το ένα και μόνο αξιολάτρευτο σέβασμα. Προσέξτε πώς το κάνει αυτό.

 6. Ποια αλήθεια απέδειξε ο Παύλος ως προς τον σκοπό του Θεού για τον άνθρωπο και την κατοικία του;

⁶ Εξηγεί ότι ο Θεός, ο Δημιουργός όλων και Δοτήρ της ζωής και της πνοής, δεν κατοικεί σε χειροποίητους ναούς, ούτε λατρεύεται από ανθρώπινα χέρια. Αν αυτό μπορούσε να δώση την εντύπωσι ότι ο Θεός ήταν εντελώς ανώτερος από τον άνθρωπο, τα επόμενα λόγια δίνουν την αληθινή προοπτική. «Και έκαμεν [ο Θεός] εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων, διά να κατοικώσιν εφ’ όλου του προσώπου της γης, και διώρισε τους προδιατεταγμένους καιρούς, και τα οροθέσια της κατοικίας αυτών διά να ζητώσι τον Κύριον, [τον Θεόν, Κείμενον], ίσως δυνηθώσι να ψηλαφήσωσιν αυτόν και να εύρωσιν αν και δεν είναι μακράν από ενός εκάστου ημών.» (Πράξ. 17:24-27) Τόσο η επιστήμη όσο και η Γραφή πιστοποιούν το γεγονός ότι όλη η ανθρώπινη οικογένεια έχει την προέλευσί της από έναν άνθρωπο· αυτός ο άνθρωπος πάλι έλαβε τη ζωή και την πνοή του από τον Θεό, τον Δημιουργό του. Κατόπιν τονίζει το ενδιαφέρον σημείον ότι το ευρύ όριον της ανθρώπινης κατοικίας είναι ‘όλο το πρόσωπο της γης.’ Αυτό, φυσικά, δεν συμφωνεί με το φιλόδοξο ρητά ότι ο ουρανός αποτελεί το όριο. Ο άνθρωπος θα μπορούσε να ταξιδεύη μέσα στην ατμόσφαιρα και να εξερευνά ακόμη και το φεγγάρι, αλλά δεν θα μπορούσε να διαμένη και στη γη και στη σελήνη. Θα έπρεπε να είναι ευχαριστημένος να κατοική μέσα στο θεόδοτο όριο.

 7. Όταν ο Θεός εκδίδη ένα πρόσταγμα ή «κάτι παρόμοιο, τι υπονοείται πάντοτε;

⁷ Τι είχε κατά νουν ο Παύλος όταν είπε κατόπιν ότι ο Θεός «διώρισε τους προδιατεταγμένους καιρούς και τα οροθέσια της κατοικίας αυτών διά να ζητώσι τον Κύριον [τον Θεόν, Κείμενον]»; Προσέξτε τη λέξι «διώρισε.» Όταν ο Θεός, ο Υπέρτατος Κύριος, εκδίδη ένα πρόσταγμα ή κάτι παρόμοιο, όπως λόγου χάριν ένα διάταγμα, νόμο ή εντολή, τότε καθορίζεται αμέσως ένα θεοκρατικό σταθερό όριο ή οροθετική γραμμή. Έτσι πρέπει να είναι πάντοτε, διότι η έκδοσις αυτού του προστάγματος καθορίζει και επιβάλλει ωρισμένες απαιτήσεις και υποχρεώσεις που πρέπει να τηρούνται. Η υπακοή απαιτεί να μένετε μέσα στα όρια του. Η παρακοή σημαίνει ότι παραβαίνετε ή παραβιάζετε αυτά τα όρια, επομένως εξέρχεσθε από τα όρια, όπως θα λέγαμε, και πιθανώς γίνεσθε ένοχος εισβολής στα δικαιώματα των άλλων. Μια περαιτέρω εξέτασις τούτου στο φως των Αγίων Γραφών θα μας βοηθήση να ζητούμε τον Θεό, αλλά πρώτα θέλομε να μάθωμε σχετικά με αυτούς τους «προδιατεταγμένους καιρούς» και τα ‘οροθέσια της κατοικίας των ανθρώπων.’

 8. Πώς η επαγγελία του Θεού στον Αβραάμ αποκάλυψε ωρισμένα όρια;

⁸ Ο Παύλος οδηγούμενος από τον Λόγο και το πνεύμα του Θεού εξιχνιάζει γεγονότα που επακολούθησαν τη δημιουργία για να καταδείξη πώς ο μόνος αληθινός Θεός είχε καθορίσει ωρισμένα όρια, τόσο σε χρόνο όσο και σε χώρο. Ποια είναι αυτά; Μολονότι η πρώτη επαγγελία και προφητεία δόθηκε στην Εδέμ, μόνον όταν ο Θεός έκαμε την ένορκο διαθήκη με τον Αβραάμ βρίσκομε τον ποθούμενο κρίκο, το πρώτο σκαλοπάτι. Ο Ιεχωβά ετερμάτισε τη διαθήκη μ’ αυτά τα λόγια: «Εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης· διότι υπήκουσας εις την φωνήν μου.» (Γέν. 22:18) Αυτό βέβαια δείχνει ότι ο Αβραάμ δεν ελάτρευε εν αγνοία του έναν ‘Άγνωστο Θεό.’ Κάθε άλλο! Αυτό σημαίνει επίσης ότι τα έθνη δεν θα μπορούσαν επιτυχώς να ζητούν να ευλογηθούν εν αγνοία σύμφωνα με τις δικές των ιδέες. Οι άνθρωποι μπορούν να βρουν τον Θεό και να λάβουν την ευλογία του μόνο με τον καθωρισμένο τρόπο του Θεού. Όπως είπε ο Ησαΐας: «Ζητείτε τον Ιεχωβά ενόσω δύναται να ευρεθή.» Πρέπει επίσης να ερευνήσετε που μπορεί να βρεθή, «ενόσω είναι πλησίον.» (Ησ. 55:6, ΜΝΚ) Είσθε πρόθυμοι, όπως ο Αβραάμ, ν’ ακούσετε με ευμενή ανταπόκρισι στη φωνή του Θεού;

 9. Πώς αναπτύχθηκε εκείνη η επαγγελία, περιλαμβανομένων και των ορίων χρόνου και χώρου;

⁹ Ιδέτε τώρα πώς αναπτύχθηκε η επαγγελία του Θεού με όρια και σε χρόνο και σε χώρο. Ο Θεός είπε σχετικά με το σπέρμα του Αβραάμ; «Έξευρε βεβαίως ότι το σπέρμα σου θέλει παροικήσει εν γη ουχί εαυτών . .. τετρακόσια έτη. . . Εν δε τη τετάρτη γενεές θέλουσι επιστρέψει εδώ.» Ο Ιεχωβά κατόπιν υποσχέθηκε τα εξής: «Εις το σπέρμα σου έδωκα την γην ταύτην, από του ποταμού της Αιγύπτου έως του ποταμού του μεγάλου, του ποταμού Ευφράτου.» Στον ωρισμένο καιρό, ύστερα από εκείνη την περίοδο των τετρακοσίων ετών, όταν οι Ισραηλίται, οι απόγονοι του Αβραάμ, ελάμβαναν τον Νόμο στο Όρος Σινά, ο Ιεχωβά ειδικά υποσχέθηκε τα εξής: «Και θέλω θέσει τα όρια σου από της Ερυθράς Θαλάσσης μέχρι της Θαλάσσης των Φιλισταίων, και από της ερήμου μέχρι του ποταμού.» Εξ άλλου οι Ισραηλίται, όταν οδοιπορούσαν στην έρημον προειδοποιήθηκαν να μην παραβιάσουν τα όρια των άλλων εθνών, όπως ήταν ο Μωάβ και ο Αμμών. Αυτό μας οδηγεί να κατανοήσωμε πόσο κατάλληλα ήσαν τα λόγια της ωδής Μωυσέως στο Δευτερονόμιο 32:8: «Ότε διεμέριζεν ο Ύψιστος τα έθνη,. . . έστησε τα όρια των λαών κατά τον αριθμόν των υιών Ισραήλ.»—Γέν. 15:13-21· Έξοδ. 23:31· Δευτ. 2:4, 5, 18, 19.

10. (α) Για ποιο σκοπό διώρισε ο Θεός «τους προδιατεταγμένους καιρούς» και «τα οροθέσια;» (β) Πάνω σ’ αυτή τη βάσι τι περαιτέρω επιχείρημα και προειδοποίησι δόθηκαν τότε;

¹⁰ Μπορούμε τώρα καλύτερα να καταλάβωμε τι είχε υπ’ όψιν ο Παύλος ως προς τους «προδιατεταγμένους καιρούς» και τα «οροθέσια της κατοικίας αυτών.» Για ποιο σκοπό διώρισε αυτά ο Θεός; Πολύ συχνά, οι άνθρωποι εγείρουν όρια, όπως λόγου χάριν ένα υψηλό τείχος, για ν’ αποκλείουν εκείνους που είναι άγνωστοι και ανεπιθύμητοι. Αλλά σ’ αυτή την περίπτωσι έχομε μια ευχάριστη αντίθεσι. Ο Παύλος λέγει ο σκοπός των ορίων αυτών είναι να χρησιμεύουν ως βοηθητικά οροθέσια ή οδηγοί για τους ανθρώπους «διά να ζητώσι τον Θεόν . .. και να εύρωσιν αν και δεν είναι μακράν από ενός εκάστου ημών.» Αυτό υποστηρίζεται από την υπόμνησι ότι ο άνθρωπος εξαρτάται από τον Θεό για ζωή και κίνησι, «καθώς και τίνες των ποιητών σας είπον, Διότι και γένος είμεθα τούτου.» Κατόπιν ο Παύλος δίνει προειδοποίησι να φυλάγωνται από την ειδωλολατρία που είναι μια μορφή λατρείας βασισμένη στην άγνοια: «Γένος λοιπόν όντες του Θεού, δεν πρέπει να νομίζωμεν τον Θεόν ότι είναι όμοιος με. . . λίθον, κεχαραγμένον διά τέχνης και επινοίας ανθρώπου.» Καθώς ακούμε, θέλομε να ξέρωμε τι αναμένεται από μας να πράξωμε σχετικά με αυτό. Αμέσως μας λέγει: «Τους καιρούς λοιπόν της αγνοίας παραβλέψας ο Θεός, τώρα παραγγέλλει εις πάντας τους ανθρώπους πανταχού να μετανοώσι.»—Πράξ. 17:27-30.

11. Ποιο ήταν το αποκορύφωμα του επιχειρήματος του Παύλου και ποια θεοκρατικά όρια περιλαμβάνονται

¹¹ Ο απόστολος γρήγορα φθάνει στο αποκορύφωμα του επιχειρήματος του, τουλάχιστον όσο του επιτρέπεται να φθάση. Με λίγα λόγια ανέτρεξε αμέσως στην αρχή της δημιουργίας και τώρα δείχνοντας τι είπε ο Θεός στους ανθρώπους να κάνουν, εξηγεί κατόπιν τον λόγο γι’ αυτό με το να επεκταθή στο μέλλον. Γιατί η παραγγελία σε μετάνοια; «Διότι [ο Θεός] προσδιώρισεν ημέραν, εν η μέλλει να κρίνη την οικουμένην εν δικαιοσύνη διά ανδρός τον οποίον διώρισε, και έδωκεν εις πάντας βεβαίωσιν περί τούτου, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών.» (Πράξ. 17:31) Διακρίνετε σεις τα θεοκρατικά όρια, την προσδιορισμένη «ημέραν» και τον προσδιωρισμένον ‘άνδρα’ για τον οποίον έδωσε βεβαίωσιν ότι θα κάμη δίκαιη κρίσι, ευνοϊκή για κείνους που τον ζητούν ειλικρινά; Αυτά τα προσδιορισμένα χρονικά όρια μιλούν για μεγαλύτερα πράγματα παρά για ‘τα οροθέσια της κατοικίας αυτών’ όπως ελέχθη ανωτέρω στις Πράξεις 17:26. Εμείς σήμερα, επιθυμώντας μια ευνοϊκή κρίσι, είναι ανάγκη να έχομε μια σαφή άποψι της οροθετικής γραμμής μεταξύ υπακοής και παρακοής στον Θεό, μεταξύ δικαίου και αδίκου. Μη σύρετε μόνοι σας αυτή τη γραμμή. Όπως θα παρατηρήσωμε, απαιτείται περισσότερη προσοχή απ’ όση αναγνωρίζεται γενικά, περιλαμβανομένης και της καρδιάς καθώς και της διανοίας.

12, 13. (α) Ποια γενική επίδρασι είχαν τα λόγια περί αναστάσεως και με ποιες εξαιρέσεις; (β) Με ποιον τρόπο ελπίζομε να ωφεληθούμε ανατρέχοντας στο παρελθόν;

¹² Το ότι ο Παύλος ανέφερε για μια ανάστασι εκ νεκρών ήταν πάρα πολύ για πολλούς από τους ακροατάς. «Οι μεν εχλεύαζον, οι δε είπον, Περί τούτου θέλομεν σε ακούσει πάλιν.» Εν τούτοις η καλή μαρτυρία που έδωσε ο Παύλος δεν ήταν άκαρπη. «Τινές δε άνδρες προσεκολλήθησαν εις αυτόν και επίστευσαν· μεταξύ των οποίων ήτο και Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, και γυνή τις ονόματι Δάμαρις, και άλλοι μετ’ αυτών.» Χαίρομε που γνωρίζομε ότι μερικοί άκουσαν με εκτίμησι και αποδείχθηκαν ευπειθείς.—Πράξ. 17:32-34.

¹³ Ο Παύλος έπρεπε να είναι σύντομος σ’ εκείνη την περίπτωσι. Όσο για μας όμως που δεν είμεθα κάτω από μια τέτοια άμεση πίεσι σήμερα, θα ιδούμε ότι αξίζει τον κόπο ν’ ανατρέξωμε στο παρελθόν και να δούμε πώς και γιατί παρουσιάσθηκε η ανάγκη πριν από τις ημέρες του Παύλου να ζητούν οι άνθρωποι τον Θεό, πώς η ανάγκη εκείνη αντιμετωπίσθηκε και τι υποχρεώσεις έχομε εμείς.

ΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΑΡΧΙΣΕ Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΙΣ

14. (α) Τι υπονοούσε το γεγονός ότι ο Ιεχωβά χρειάσθηκε να αναζητήση τον άνθρωπο; (β) Πώς ο Αδάμ έδειξε μια ανήσυχη συνείδησι, αλλ’ υπήρξε καμμιά ένδειξις πραγματικής μετανοίας;

¹⁴ Στη Γραφή είναι εκπληκτικό το να διαπιστώνουμε ότι η πρώτη φορά που γίνεται λόγος για αναζήτησι δεν είναι αναζήτησις από μέρους του ανθρώπου στο να ζητή τον Θεό, αλλά το αντίθετο. Διαβάζομε στη Γένεσι 3:9, ΜΝΚ: «Εκάλεσε δε Ιεχωβά ο Θεός τον Αδάμ, και είπε προς αυτόν [κατ’ επανάληψιν], Πού είσαι;» Τι καταπληκτική κατάστασις! Μήπως κάτι δεν πήγε καλά; Ναι, είχε γίνει μια κακή πράξις, ως αποτέλεσμα της οποίας, όταν «ηχούσαν την φωνήν Ιεχωβά του Θεού, περιπατούντος εν τω παραδείσω. .. εκρύφθησαν ο Αδάμ και η γυνή αυτού από προσώπου Ιεχωβά του Θεού μεταξύ των δένδρων του παραδείσου.» Όταν προσπαθούμε να κρυφθούμε από το πρόσωπο κάποιου, αυτό συχνά οφείλεται σε μια ταραγμένη συνείδησι που προξενεί φόβο και ντροπή. Γνωρίζετε το αίσθημα αυτό. Έτσι αισθάνθηκε και ο Αδάμ όταν απήντησε στον Θεό: «Την φωνήν σου ήκουσα εν τω παραδείσω και εφοβήθην, διότι είμαι γυμνός· και εκρύφθην.» Άλλο είναι να αισθάνεται κανείς φόβο και να θέλη να κρυφθή, και εντελώς άλλο είναι να αισθάνεται κανείς μετάνοια και να ζητή ν’ αποκαταστήση μια αγαθή σχέσι. Ποτέ δεν υπήρξε κάποια ένδειξις για το δεύτερο από μέρους του Αδάμ ή της συζύγου του. Φυσικά, αυτοί λυπήθηκαν πικρά για το αποτέλεσμα της πράξεως των, αλλά δεν εξεδήλωσαν λύπη ή εντροπή για την πράξι. Ποια ήταν η κακή πράξις των;—Γέν. 3:8, 10.

15. Πώς η προσταγή του Θεού στη Γένεσι 2:16, 17 έθεσε ένα όριο, κατά γράμμα και ηθικώς;

¹⁵ Τόσο ο Αδάμ όσο και η σύζυγος του παρέβησαν ορισμένα θεοκρατικά όρια, κατά γράμμα και μεταφορικώς ή ηθικώς. Ήσαν επίσης ένοχοι εισβολής στα δικαιώματα των άλλων. Όταν ο Θεός έθεσε πρώτα τον Αδάμ στην Εδέμ, δεν είπε απλώς στον Αδάμ να φάγη ελεύθερα απ’ όλα τα δένδρα εκτός από ένα. Μάλλον, διαβάζομε ότι ο Θεός «προσέταξε. . . εις τον Αδάμ λέγων: ‘Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού διότι καθ’ την ημέραν φάγης απ’ αυτού θέλεις εξάπαντος αποθάνει.’ Δυό φορές κατόπιν ο Θεός μίλησε γι’ αυτό το ζήτημα ως προσταγή. (Γέν. 2:16, 17· 3:11, 17) Ενδιαφέρει να τονισθή ότι όταν ο Σατανάς διά του όφεως ρώτησε την Εύα γι’ αυτή την προσταγή, κανένας απ’ αυτούς δεν την εχαρακτήρισε ως προσταγή, απλώς σαν κάτι που είχε πει ο Θεός. (Γέν. 3:1, 3) Εν τούτοις, όπως ελέχθη προηγουμένως, μια προσταγή πάντοτε δημιουργεί ένα ή περισσότερα όρια. Σ’ αυτή την περίπτωσι, το «δένδρον της γνώσεως του καλού και του κακού» ήταν κατά γράμμα έξω από τα όρια για τον Αδάμ και την Εύα. Αυτοί δεν έπρεπε να φάγουν από τον καρπόν του ούτε και να τον εγγίσουν ακόμη. Αλλά δεν ήταν και απρόσιτο φυσικώς· γι’ αυτό και δημιουργήθηκε το πολύ σπουδαίο ηθικό όριο. Η προσταγή του Θεού επέβαλε μια δοκιμασία της υπακοής των.

16. Ως προς την Εύα, τι την ωδήγησε στην παράβασι του ηθικού ορίου, και σε ποια περαιτέρω πλάνη ωδήγησε αυτό;

¹⁶ Το ν’ ακούση με ανταπόκρισι τον όφι, ωδήγησε στην παραβίασι του ηθικού ορίου. «Και είδεν η γυνή, ότι το δένδρον . . . ήτο αρεστόν εις τους οφθαλμούς, και επιθυμητόν το δένδρον ως δίδον γνώσιν.» Οι επιθυμίες και οι πόθοι πηγάζουν από την καρδιά. Μολονότι εκείνη ακριβώς επανέλαβε τη θεία προσταγή, επέτρεψε στην εσφαλμένη πληροφορία να εισχωρήση στην καρδιά της μέσω της διανοίας της. Απατήθηκε νομίζοντας ότι θα μπορούσε η ίδια να σύρη την οροθετική γραμμή, ‘γνωρίζοντας το καλόν και το κακόν’ μόνη της. Αυτό δεν κάνουν πολλοί άνθρωποι στη ζωή, θέτοντας τους δικούς των κανόνες του ορθού και του εσφαλμένου ή δεχόμενοι τους κανόνες των άλλων; Μήπως και σεις επίσης εκάματε έτσι, με την ενθάρρυνσι των άλλων εκτός από τον Θεό, πιστεύοντας ότι η ειλικρίνεια αποτελεί έναν επαρκή οδηγό;—Γέν. 3:5, 6.

17. Πώς ακολούθησε η παραβίασις του κατά γράμμα ορίου, που ήταν επίσης εισβολή στα δικαιώματα των άλλων;

¹⁷ Όταν η Εύα παρεβίασε το ηθικό όριο με την εσφαλμένη επιθυμία και την απόφασι να φάγη από τον απαγορευμένο καρπό, ακολούθησε αμέσως παραβίασις του κατά γράμμα ορίου. «Και λαβούσα εκ του καρπού αυτού έφαγε· και έδωκεν και εις τον άνδρα αυτής μεθ’ εαυτής, και αυτός έφαγε.» (Γέν. 3:6) Η παραβίασις ενός ορίου συχνά σημαίνει εισβολή στα δικαιώματα των άλλων. Σ’ αυτή την περίπτωσι πρώτη η Εύα εισέβαλε στα δικαιώματα του συζύγου της ως προς την ηγεσία του, λαμβάνοντας την πρωτοβουλία στα χέρια της. Και το σπουδαιότερο, εισέβαλαν και οι δύο στα δικαιώματα του Ιεχωβά Θεού, καθορίζοντας τη δική τους πορεία με την πράξι και το πνεύμα της παρακοής. Εκ προθέσεως ξεπέρασαν τα όρια. Δηλαδή θεληματικά αγνόησαν την οροθετική γραμμή του Θεού μεταξύ του τι τους επετρέπετο να φάγουν και τι, όχι, και έσυραν τη δική τους γραμμή. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα;

18. (α) Πώς ο Θεός προστάτεψε τα δικαιώματα του; (β) Σε τι βαθμό επηρεάσθηκε η ανθρωπότης από την παρακοή του Αδάμ, και τι ερωτήματα εγέρθηκαν;

¹⁸ Μετά την επαγγελία της θείας κρίσεως, ο Αδάμ και η σύζυγος του εξεδιώχθησαν από την παραδεισιακή τους κατοικία. Η επιστροφή σ’ αυτήν έγινε αδύνατη. Ο Ιεχωβά «εξεδίωξε τον Αδάμ· και κατά ανατολάς του παραδείσου της Εδέμ έθεσε τα χερουβείμ, και την ρομφαίαν την φλογίνην, την περιστρεφομένην, διά να φυλάττωσιν την οδόν του ξύλου της ζωής.» (Γέν. 3:24) Αυτό ήταν ένα απαγορευτικό ορόσημο ένας αδιαπέραστος φραγμός γι’ αυτούς. Και το χειρότερο, αυτοί εξωρίσθηκαν από του προσώπου και της παρουσίας του Ιεχωβά. Όλοι εμείς, ως τέκνα του Αδάμ, που προήλθαμε «εξ ενός αίματος» πολύ επηρεαζόμεθα απ’ αυτό. Λόγω της κληρονομημένης αμαρτίας και ατέλειας, για να μη αναφέρομε τους «καιρούς της αγνοίας» στους οποίους ζούμε, είμεθα αποξενωμένοι από τον Θεό. (Πράξ. 17:26, 30) Γι’ αυτό υπάρχουν πολλές θρησκευτικές συνήθειες μεταξύ των ανθρώπων που είναι αποξενωμένοι από τον Θεό. Υπάρχουν πολλές θρησκείες και πολλοί άνθρωποι είναι ευχαριστημένοι με τη δική τους ιδιαίτερη θρησκεία. Αποφασίζουν μόνοι των μεταξύ του καλού και του κακού σε ζητήματα θρησκεία ή οπουδήποτε υπάρχει ένα ηθικό ζήτημα για εξέτασι. Το κάνετε σεις αυτό; Και μήπως αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει ελπίς; Μήπως η αναζήτησις τον αληθινού Θεού και της αληθινής θρησκείας είναι όλα ματαιότης; Μπορεί η αναζήτησις να καταλήξη σε επιτυχία για μας; Ιδέτε τι συνέβη μετά την έξωσι του ανθρώπου από την Εδέμ, και την ενθάρρυνσι που μπορεί ν’ αποκτηθή απ’ αυτό.

ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΗ Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΙΣ

19. Ποια αντίθεσις παρατηρείται μεταξύ των δύο πρώτων υιών του Αδάμ και πώς κατέληξε η πορεία του Κάιν;

¹⁹ Οι δύο πρώτοι γιοι του Αδάμ, κατ’ αντίθεσι παρέχουν πολλά που θα μας βοηθήσουν στην αναζήτησί μας. Αυτοί έκαμαν ο καθένας μια προσφορά στον Ιεχωβά, αλλ’ όπως έδειξαν τα γεγονότα, ο καθένας με διαφορετικό ελατήριο. Η προσφορά του Κάιν «από των καρπών της γης» ήταν ίσως μόνο μια τυπικότης, που δεν μπορούσε να παραβληθή με την προσφορά του νεωτέρου αδελφού του, του Άβελ, ο οποίος έκαμε μια εκλεκτή προσφορά «από των πρωτοτόκων των προβάτων αυτού και από των στεάτων αυτών.» Με κάποιο μέσον που δεν αποκαλύφθηκε, ο Ιεχωβά έδειξε εύνοια στον Άβελ και την προσφορά του, αλλά δεν ‘επέβλεψε με εύνοια επί τον Κάιν και επί την προσφοράν αυτού.’ Γι’ αυτό ο Κάιν ‘ηγανάκτησε σφόδρα’ Τότε ο Ιεχωβά φιλάγαθα τον προειδοποίησε: «Αν συ πράττης καλώς, δεν θέλεις είσθαι ευπρόσδεκτος; και αν δεν πράττης καλώς, εις την θύραν κείται η αμαρτία. Αλλ’ εις σε θέλει είσθαι η επιθυμία αυτού [αυτής, ΜΝΚ] και συ θέλεις εξουσιάζει επ’ αυτού [επ’ αυτής, ΜΝΚ].» Αυτό αποκαλύπτει ότι ο Κάιν ενεργούσε ήδη με κακό τρόπο, προφανώς επιζητώντας μια «εξύψωσι» με ιδιοτελές πείσμον πνεύμα. Επλησίαζε επικίνδυνα να υπερβή το όριο της αυτοκυριαρχίας, Το πέρασε και έγινε ο πρώτος φονεύς. «Και εξήλθεν ο Κάιν από προσώπου του Ιεχωβά και κατώκησεν εν τη γη Νωδ [της Φυγής, ΜΝΚ],» της φυγής από τη δικαιοσύνη.—Γέν. 4:3-16.

20. Με ποιον τρόπο μπορούσε ο Κάιν να οικοδομήση μια ισχυρή πίστι, μαζί με ποιες άλλες καλές ιδιότητες;

²⁰ Όταν παρατηρούμε τον Άβελ, τι ευτυχής αντίθεσις! Ο Θεός με κάποιο τρόπο έδειξε εύνοια σ’ αυτόν. Ο Άβελ το ήξερε πολύ καλά αυτό, Ο Παύλος το τονίζει αυτό λέγοντας ότι «διά πίστεως ο Άβελ προσέφερε προς τον Θεόν καλυτέραν θυσίαν παρά τον Κάιν, διά της οποίας εμαρτυρήθη ότι ήτο δίκαιος, επειδή ο Θεός έδωκε μαρτυρίαν περί των δώρων αυτού· και δι’ αυτής, καίτοι αποθανών, έτι λαλεί.» (Εβρ. 11:4) Η πίστις του Άβελ είχε ένα καλό θεμέλιο. Ασφαλώς του είχε δοθή μια λεπτομερής περιγραφή των άφθονων προμηθειών του Ιεχωβά που απελαμβάνοντο στον Κήπο της Εδέμ. Εγνώριζε ασφαλώς πώς ο Ιεχωβά είχε μιλήσει στον Αδάμ σαν ένας πατέρας που μιλεί στον γιο του. Ήταν κατατοπισμένος στην επαγγελία της Εδέμ και στην προφητεία του Ιεχωβά Θεού για τη συντριβή της κεφαλής του όφεως, και είχε μια βέβαιη ελπίδα για την εκπλήρωσί της, αν και δεν ήξερε ακριβώς πότε και πώς. Εκτός από την πίστι και την ελπίδα είχε και την άλλη ιδιότητα που προεξέχει. Εκαλλιέργησε αληθινή αγάπη για τον Ιεχωβά, μαζί με ένα ισχυρά αίσθημα πιστότητας και εκτιμήσεως, αρκετά δυνατό ώστε να υπερνικήση την κακή επιρροή και το παράδειγμα των γονέων του και του μεγαλύτερου αδελφού του.—Γέν. 3:15· 1 Κορ. 13:13.

21. Τι ενθάρρυνσι μπορούμε να λάβωμε εξετάζοντας τον Άβελ;

²¹ Για τον Άβελ, που είχε την απόδειξι της ευλογίας του Ιεχωβά επάνω του, η αναζήτησις για τον αληθινό Θεό είχε τελειώσει. Αυτός δεν εχρειάζετο να αναζητήση τον Θεό, εκτός από την έννοια του να ζητή πάντοτε να διακρατή την εύνοια Του με την ορθή διαγωγή με το πνεύμα της αληθινής υπακοής από την καρδιά του. Ό,τι ήταν δυνατόν για τον Άβελ είναι και για σας δυνατόν, θ’ αποβλέπωμε μ’ εμπιστοσύνη στην έρευνα του Λόγου του Θεού για περαιτέρω καθοδήγησι και ενθαρρυνσι. Να έχετε υπ’ όψιν τον τρόπο με τον οποίο ο Ιεχωβά εβοήθησε τον Άβελ, και θα μπορούσαμε να πούμε ακόμη ότι έδωσε και χείρα βοηθείας στον Κάιν.

[Εικόνα στη σελίδα 621]

Ο απόστολος Παύλος μιλώντας στους Αθηναίους επάνω στον Άρειο Πάγο τους ενεθάρρυνε να ζητούν τον αληθινό Θεό

[Εικόνα στη σελίδα 623]

Όταν Θεός έπλασε τον Αδάμ και την Εύα, έδωσε στο ανθρώπινο γένος «όλο το πρόσωπο της γης για κατοικία των

[Εικόνα στη σελίδα 626]

Η Εύα παρέβη τα παρά Θεού τεθέν οροθέσιο τρώγοντας τον απαγορευμένο καρπό

Τα Όρια της Βασιλείας του Θεού

 1. Στο Ματθαίο 5:3, 19, για ποιες δύο απαιτήσεις γίνεται λόγος σχετικά με τη βασίλεια του Θεού;

Ο ΙΗΣΟΥΣ στη γνωστή επί του Όρους Ομιλία του ετόνισε τη σπουδαιότητα της αναζητήσεως της βασιλείας του Θεού σε άμεση σχέσι με τα όριά της, δηλαδή, με τα άτομα που περιελάμβανε ως μέλη της. Κάνοντας λόγο πρώτα για την ανάγκη που είχαν οι κληρονόμοι της Βασιλείας να είναι ταπεινοί και να προσεύχωνται επιμόνως είπε τα εξής: «Μακάριοι οι έχοντες συναίσθησιν της πνευματικής των ανάγκης· διότι αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών.» Ως προειδοποίησι και ενθάρρυνσι ετόνισε επίσης ότι οι κληρονόμοι της Βασιλείας «έπρεπε να τηρούνται μέσα στα όρια των εντολών του Θεού, και είπε: «Όστις λοιπόν αθετήση μίαν των εντολών τούτων των ελαχίστων [του Μωσαϊκού Νόμου], και διδάξη ούτω τους ανθρώπους, ελάχιστος θέλει ονομασθή [συνεπώς ακατάλληλος] εν τη βασιλεία των ουρανών όστις δε εκτελέση και διδάξη, ούτος μέγας θέλει ονομασθή εν τη βασιλεία των ουρανών.»—Ματθ. 5:3 (ΜΝΚ), 19.

 2. Πώς πρέπει να εφαρμόζωνται προσωπικά τα πρώτα αιτήματα της Κυριακής προσευχής;

² Εξετάστε κατόπιν τα πρώτα λόγια της υποδειγματικής προσευχής που αποτελεί μέρος εκείνης της ομιλίας: «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημα σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.» (Ματθ. 6:9, 10) Αυτά δεν είναι απλώς γενικά αιτήματα. Στην πραγματικότητα αποτελούν όρια ή κατευθυντήριες γραμμές που πρέπει να εφαρμόζωνται σ’ εμάς προσωπικά. Πρέπει ν’ αγιάζωμε το όνομα του Ιεχωβά στις καρδιές και στις διάνοιες μας και σε όλη μας τη διαγωγή. Όπως έγραψε ο απόστολος Παύλος για τη διαγωγή μας: «Τούτο είναι το θέλημα του Θεού, ο αγιασμός σας, να απέχησθε από της πορνείας· να εξεύρη έκαστος υμών να κρατή το εαυτού σκεύος εν αγιασμώ τιμή· . . . Διότι ο Θεός δεν εκάλεσεν ημάς προς ακαθαρσίαν, αλλά προς αγιασμόν. Αυτός δε ο Θεός της ειρήνης είθε να σας αγιάση ολοκλήρως.» Πρέπει όχι μόνον να επιθυμούμε να γίνεται το θέλημα του Θεού στη γη γενικά, αλλά και ειλικρινά να ζητούμε να γνωρίσωμε και να εκτελέσωμε το θέλημα του στη ζωή μας ακριβώς τώρα κι έτσι ν’ αποδείξωμε την αγάπη μας γι’ αυτόν. Αυτό σημαίνει την αφιέρωσί μας. Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε: Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω· Εάν τις αγαπά τον κόσμον, η αγάπη του Πατρός δεν είναι εν αυτώ· διότι παν το εν τω κόσμω, η επιθυμία της σαρκός, και η επιθυμία των οφθαλμών, και η αλαζονεία του βίου, δεν είναι εκ του Πατρός, αλλ’ είναι εκ του κόσμου. Και ο κόσμος παρέρχεται, και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού, μένει εις τον αιώνα.»—1 Θεσσ. 4:3-7· 5:23· 1 Ιωάν. 2:15-17.

 3. Εκτός από το να ζητούμε τη Βασιλεία, τι άλλο είπε ο Ιησούς και πώς πολλοί έχουν προσκόψει σ’ αυτό;

³ Παρακάτω στην ομιλία του ο Ιησούς, αφού προειδοποιεί για τους κινδύνους του υλισμού, ότι «πάντα ταύτα ζητούσιν οι εθνικοί» λέγει: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού, καΙ την δικαιοσύνην αυτού· και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή.» (Ματθ. 6:32, 33) Όσο παράδοξο καΙ αν φαίνεται, ο Ιησούς εδώ έθιξε έναν από τους κυριωτέρους φραγμούς που συναντά κανείς όταν ζητή τον Θεό, όχι μόνον οι Ιουδαίοι αλλά και οι άνθρωποι γενικά. Πολλοί άνθρωποι είναι έτοιμοι να δικαιολογηθούν και να φανούν ότι έχουν δίκαιο τουλάχιστον στα μάτια των συντρόφων των. Αυτό καθορίζεται από τους δικούς των κανόνες που ποικίλλουν πολύ μεταξύ των διαφόρων ανθρώπων ιδιαίτερα στη σύγχρονη ανεκτική κοινωνία. Οι Ιουδαίοι γενικά ζητούσαν να συστήσουν τη δική τους δικαιοσύνη, εμπιστευόμενοι στην ικανότητά των να τηρούν τον Νόμο που είχε δοθή διά του Μωυσέως, όπως είπε ο Παύλος: «Έχουσι ζήλον Θεού, αλλ’ ουχί κατ’ επίγνωσιν. Επειδή μη γνωρίζοντες την δικαιοσύνην του Θεού, και ζητούντες να συστήσωσι την ιδίαν αυτών δικαιοσύνην, δεν υπετάχθησαν εις την δικαιοσύνην του Θεού. Επειδή το τέλος του νόμου είναι ο Χριστός προς δικαιοσύνην εις πάντα τον πιστεύοντα.»—Ρωμ. 10:2-4· βλέπε επίσης Γαλάτας 3:10-14.

 4. Ποια είναι η αιτία της δυσκολίας; Πώς ενεργεί αυτή και πώς μπορεί να υπερνικηθή;

⁴ Ασφαλώς η υπερηφάνεια, το αντίθετο της ταπεινότητος, είναι στη ρίζα αυτής της δυσκολίας. Άρχισε από τον Διάβολο, ‘τον Θεό του κόσμου τούτου,’ και αποτελεί το μέσον με το οποίον αυτός ετύφλωσε τον νουν των απίστων «διά να μη επιλάμψη εις αυτούς ο φωτισμός του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού, όστις είναι εικών του Θεού.» Η υπερηφάνεια ενεργεί σαν ένας φραγμός στην αναζήτησι του αληθινού Θεού. Στρέφει τις καρδιές μας προς τα μέσα, στους εαυτούς μας με θαυμασμό. Έτσι επέρχεται μια άμβλυνσις των διανοητικών μας δυνάμεων προς την απιστία και αυτό ενεργεί σαν ένα κάλυμμα. «Όταν όμως επιστρέψη προς τον Ιεχωβά [με ταπεινότητα και ειλικρίνεια], θέλει αφαιρεθή το κάλυμμα.» Η υπερηφάνεια μπορεί κάλλιστα ν’ αποτελή μέρος της φυσικής μας ιδιοσυστασίας, αλλά, όπως είπε ο Παύλος, πρέπει ν’ ‘απεκδυθώμεν τον παλαιόν ανθρωπον’ και αντ’ αυτού ‘να ενδυθώμεν ταπεινοφροσύνην.’—2 Κορ. 4:4·3:13-16· ΜΝΚ· Κολ. 3:9, 12.

 5. (α) Πώς περιέγραψε ο Ιησούς τις απαιτήσεις γι’ αυτούς που ζητούν ζωή; (β) Είναι η οδός του κόσμου πραγματικά οδός της αληθινής ελευθερίας;

⁵ Ο Ιησούς, προς το τέλος της επί του Όρους Ομιλίας του στη Γαλιλαία ώρισε σαφή όρια για κείνους που ζητούν ζωή, λέγοντας: «Εισέλθετε διά της στενής πύλης διότι πλατεία είναι η πύλη, και ευρύχωρος η οδός η φέρουσα εις την απώλειαν, και πολλοί είναι οι εισερχόμενοι δι’ αυτής. Επειδή στενή είναι η πύλη, και τεθλιμμένη η οδός η φέρουσα εις την ζωήν, και ολίγοι είναι οι ευρίσκοντες αυτήν.» (Ματθ. 7:13, 14) Ας μη σας αποθαρρύνη αυτό. Ο Ιησούς δεν είπε ότι ήταν θέλημα του Θεού να την βρουν λίγοι μόνον. Μπορείτε να είσθε μεταξύ εκείνων που βρίσκουν αυτή τη στενή πύλη και την οδό που οδηγεί στη ζωή, αν είσθε προετοιμασμένοι να δεχθήτε τους όρους που σχετίζονται με το έργον της μαθητεύσεως. (Λουκ. 9:23, 24) Παροδικώς, θα μπορούσαμε να προσθέσωμε ότι η οδός του κόσμου, η πορεία της φιληδονίας και της αυτοδιαθέσεως, μολονότι φαινομενικά χωρίς όρια, «πλατεία και ευρύχωρος,» στην πραγματικότητα είναι η πορεία της δουλείας που δεσμεύεται από την αμαρτίαν και την ιδιοτέλεια, και που οδηγεί στην απογοήτευσι και την καταστροφή.—Ρωμ. 6:16, 21.

 6. Ποια τελική προειδοποίησι έδωσε ο Ιησούς που υποστηρίζεται από ποιο ισχυρό παράδειγμα;

⁶ Ο Ιησούς τελικά, τονίζοντας πάλι την ανάγκη της υπακοής και προειδοποιώντας να φυλαγώμεθα από το να ομολογούμε απλώς ότι ζητούμε τον Θεό είπε: «Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε αλλ’ ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς.» Ετελείωσε με μια έντονη παραβολή τονίζοντας που θα καταλήξη εκείνος «όστις ακούει τους λόγους μου τούτους και κάμνει αυτούς» και που θα καταλήξη «ο ακούων τους λόγους μου τούτους και μη κάμνων αυτούς.»—-Ματθ. 7:21-27· 15:7-9

ΕΚΤΙΜΗΣΙΣ ΠΟΥ ΥΠΟΚΙΝΕΙ ΣΕ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

 7. (α) Ποιες Ιδιότητες είναι ζωτικές όταν ζητούμε τον Θεό και σε ποιο καλό αποτέλεσμα οδηγούν; (β) Πώς αυτό κατεδείχθη από τον Άβελ, τον Ενώχ και τον Νώε;

⁷ Έχοντας υπ’ όψιν αυτά τα λόγια του Ιησού, μπορούμε να εκτιμήσωμε πληρέστερα ότι ζητώντας τον Θεό πρέπει να είμεθα έτοιμοι και πρόθυμοι να συμμορφωθούμε με όλες τις απαιτήσεις του. Η πίστις και η αφοσίωσις είναι ουσιώδεις. Δεν πρόκειται απλώς για αφηρημένες ιδιότητες. Αν καλλιεργούνται ορθά, θα μας υποκινήσουν να πλησιάσωμε στον Θεό με μια στενώτερη σχέσι μαζί του, που μας κάνει να βαδίζωμε με αυτόν. Αυτό συνέβαινε μ’ εκείνους τους άνδρες και τις γυναίκες πίστεως που αναφέρονται στην προς Εβραίους επιστολή κεφάλαιον 11. Όπως ο Άβελ, έτσι και ο Ενώχ «εμαρτυρήθη ότι ευηρέστησεν εις τον Θεόν.» Κατόπιν ο Νώε «εφοβήθη και κατεσκεύασε κιβωτόν προς σωτηρίαν του οίκου αυτού.» Σχετικά με αυτούς τους άνδρες λέγεται ότι ‘περιεπάτησαν με τον αληθινό Θεό.’ Φυσικά, δεν μπορείτε ν’ αναζητήτε ένα πρόσωπο, αν ήδη συμβαδίζετε με αυτό, έτσι δεν είναι; Για κείνους η αναζήτησις είχε τελειώσει μολονότι πάντοτε ζητούσαν να διατηρήσουν την επιδοκιμασία και την εύνοια του Ιεχωβά. Όλοι αυτοί οι προχριστιανοί μάρτυρες απέδειξαν την πίστι των και την αφοσίωσί των με τα έργα των, με την πιστότητα και την εγκαρτέρησί των.—Εβρ. 11:5· Γέν. 5:22· 6:9· Ιακ. 2:17· 1 Ιωάν. 3:18.

 8. Ποια αλήθεια εκτίθεται στην επιστολή προς Εβραίους 11:6, και πώς εμείς έχομε σήμερα ισχυρούς λόγους για πίστι;

⁸ Εντυπώστε καλά τη θεμελιώδη αλήθεια που εξέφρασε ο Παύλος σχετικά με αυτό ακριβώς: «Χωρίς δε πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν, πρέπει να πιστεύση, ότι είναι, και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν.» (Εβρ. 11:6) Πραγματικά, εμείς έχομε πιο ισχυρούς λόγους για πίστι απ’ όσους είχαν οι αρχαίοι εκείνοι μάρτυρες. Έχομε πλήρη τον Λόγο του Θεού με τον πλούτο των πληροφοριών και της πείρας. Έχομε επίσης τις ωραίες πείρες ενός πολλού όχλου συγχρόνων μαρτύρων όπως αναγράφονται στο Βιβλίο του Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Επίσης, μπορούμε να διακρίνουμε στην εποχή μας την εκπλήρωσι πολλών από τις θεόδοτες προφητείες που ανεγράφησαν από τους πιστούς άνδρας της αρχαιότητος. Όπως προελέχθη, όλες οι ενδείξεις τονίζουν ότι ο Χριστός Ιησούς, ο ουράνιος Βασιλεύς, είχε ενθρονισθή στο έτος 1914 μ.Χ. Τώρα είναι καιρός που διαχωρίζονται οι άνθρωποι όλων των εθνών, όπως ακριβώς ένας ποιμήν χωρίζει τα πρόβατα από τα ερίφια. Σε λίγο θα έλθη ο Αρμαγεδδών, που ακολουθείται από την χιλιετή ημέρα της κρίσεως στην οποία ο Θεός θα «κρίνη την οικουμένην εν δικαιοσύνη» με εκείνον που αυτός διώρισε και εγγυήθηκε, τον Υιόν του ανθρώπου. Ζούμε σ’ έναν καιρό στον οποίον απέβλεπε ο Άβελ και ο Ενώχ, και προσκιάσθηκε από τις ημέρες του Νώε. Και ο Ιησούς είπε ότι, «Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να γίνονται, ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας· διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς σας. . .. [διότι] εξεύρετε ότι είναι πλησίον η βασιλεία του Θεού.»—Πράξ. 17:31· Λουκ. 21:28-31· βλέπε επίσης Γένεσις 3:15· Ματθαίος 24:37-39· Ιούδας 14, 15· Αποκάλυψις 20:1-3.

 9. Πώς ο Ιάκωβος συνδέει την πίστι με την υπομονή και ποια άλλη συμβουλή δίνει;

⁹ Για ν’ αυξήσωμε την κατανόησί μας και την από μέρους μας εκτίμησι των αξιών, ώστε να μας ωθή η καρδιά μας να διατηρούμε την ορθή πορεία ενεργείας, ας λάβωμε υπό σημείωσιν την πρακτική συμβουλή του Ιακώβου: «Πάσαν χαράν νομίσατε, αδελφοί μου, όταν περιπέσητε εις διαφόρους πειρασμούς· γνωρίζοντες ότι η δοκιμασία της πίστεως σας εργάζεται υπομονήν.» Αν «η υπομονή έχη έργον τέλειον» θα έχη ως αποτέλεσμα «τον στέφανον της ζωής τον οποίον ο Ιεχωβά υπεσχέθη εις τους αγαπώντας αυτόν.» Ο Ιάκωβος επίσης τονίζει την ταπεινότητα και τη θετική ενέργεια όταν ζητούμε τον Θεό: «Ο Θεός εις τους υπερήφανους αντιτάσσεται, εις δε τους ταπεινούς δίδει χάριν. «Υποτάχθητε λοιπόν εις τον Θεόν αντιστάθητε εις τον διάβολον, και θέλει φύγει από σας. Πλησιάσατε εις τον Θεόν, και θέλει πλησιάσει εις εσάς.» Για ν’ αποκτήσωμε μια τέτοια βαθειά εκτίμησι, που να μας υποκινή σε μια πορεία σταθερής αφοσιώσεως, χρειάζεται υπομονή, όπως εξηγεί ο Ιάκωβος: «Ο γεωργός περιμένει τον πολύτιμον καρπόν της γης, και μακροθυμεί δι’ αυτόν, εωσού λάβη βροχήν πρώιμον και όψιμον. Μακροθυμήσατε και σεις, στηρίξατε τας καρδίας σας.»—Ιακ. 1:2-4, 12· 4:6-8, ΜΝΚ· 5:7, 8.

10. Πάνω σε ποια αρχή της διπλής κατευθύνσεως ενεργεί ο Θεός και προς ποιους;

¹⁰ Ο Ιάκωβος δεν ήταν ο πρώτος που ανέφερε την αρχή της διπλής κατευθύνσεως με την οποία ενεργεί για να συναντήση στο μέσον του δρόμου ας το πούμε έτσι, εκείνους που επιθυμούν να τον πλησιάσουν. Πριν από αιώνες ο Δαβίδ είχε την έμπνευσι να δώση αυτή την ενθάρρυνσι και την προειδοποίησι στον γιο του: «Και συ, Σολομών υιέ μου, γνώρισον τον Θεόν του πατρός σου, και δούλευε αυτόν εν καρδία τελεία και εν ψυχή θελούση· διότι ο Ιεχωβά εξετάζει πάσας τας καρδίας, . . . εάν εκζητής αυτόν, θέλει ευρίσκεσθαι υπό σου· εάν όμως εγκαταλίπης αυτόν, θέλει σε απορρίψει διά παντός.» Ομοίως, ο Ανανί ο βλέπων είπε αργότερα στον Βασιλέα Ασά: «Οι οφθαλμοί του Ιεχωβά περιτρέχουσι διά πάσης της γης, διά να δειχθή δυνατός υπέρ των εχόντων την καρδίαν αυτών τελείαν προς αυτόν εις τούτο έπραξας αφρόνως· διά τούτο θέλεις έχει πολέμους εις το εξής.»—1 Χρον. 28:9, ΜΝΚ 2 Χρον. 16:9.

11. Πώς και γιατί αυτή η αρχή της διπλής κατευθύνσεως μπορεί να λειτουργήση με αντίστροφο τρόπο;

¹¹ Αυτή η αρχή της διπλής κατευθύνσεως μπορεί να λειτουργήση και αντιστρόφως. Ο Ιεχωβά με το πνεύμα του, με την αόρατη ενεργό δύναμί του αποκαλύπτεται και δείχνει τη δύναμί του υπέρ εκείνων οι οποίοι έχουν ευθεία καρδιά απέναντι του. Ο Θεός που γνωρίζει την καρδιά, θα δώση το άγιο πνεύμα του σ’ εκείνους που τον ζητούν ειλικρινά. Αλλά μπορεί και ν’ αποσύρη το πνεύμα του αν κανείς απομακρύνη την καρδιά του απ’ αυτόν, όπως συνέβη με τον Σολομώντα. Όπως αναγράφεται γι’ αυτόν: «Ότε εγήρασε ο Σολομών, αι γυναίκες αυτού εξέκλιναν την καρδίαν αυτού κατόπιν άλλων θεών· και η καρδία αυτού δεν ήτο τελεία μετά του Ιεχωβά του Θεού αυτού, ως η καρδία Δαβίδ του πατρός αυτού.»—Πράξ. 15:8· Λουκ. 11:13· 1 Βασ. 11:4.

12. (α) Τι είχε τονισθή στα λόγια του Θεού σχετικά με τον Σολομώντα και ποιο καλό ελατήριο θα τον υποκινούσε; (β) Αλλά ποιο ήταν το αποτέλεσμα σχετικά με τον Σολομώντα και γιατί;

¹² Σημειώστε την έμφαση που δίδεται στην σπουδαιότητα του να γνωρίσωμε τις εντολές του Θεού και να τηρούμεθα μέσα στα θεοκρατικά όρια. Λίγο πριν από τα λόγια που λέγονται στο βιβλίο 1 Χρονικών 28:9, ο Δαβίδ είπε στον Σολομώντα τι του είχε πει ο Θεός: «Θέλω στερεώσει την βασιλείαν αυτού [του Σολομώντος] έως αιώνος, εάν μείνη σταθερός εις το να εκτελή τας εντολάς μου και τας κρίσεις μου, καθώς εν τη ημέρα ταύτη,» και σ’ αυτά ο Δαβίδ προσέθεσε τη δική του έκκλησι. Ο Δαβίδ ετελείωσε δίνοντας στον γιο του αυτή τη συγκινητική προτροπή: «Ιδέ τώρα ότι ο Ιεχωβά· σε έκλεξε διά να οικοδομήσης οίκον εις αγιαστήριον ενδυναμού, και εκτελεί.» Εκείνος εξετέλεσε αυτή την παραγγελία, αλλά αργότερα απέτυχε στη ζωτική δοκιμασία να τηρήση αληθινή αφοσίωσι της καρδιάς στον Ιεχωβά. Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα; «Είπεν ο Ιεχωβά εις τον Σολομώντα, Επειδή τούτο ευρέθη εν σοί, και δεν εφύλαξας την διαθήκην μου και τα διατάγματα μου, τα οποία προσέταξα εις σε, θέλω εξάπαντος διαρρήξει την βασιλείαν από σου, και δώσει αυτήν εις τον δούλον σου.»—1 Χρον. 28:7, 8, 10, ΜΝΚ·1 Βασ. 11:9-11, ΜΝΚ.

13. Μέσω του Μαλαχία τι έκκλησι έκαμε ο Ιεχωβά και πώς αυτό είχε μικρή και μεγάλη εκπλήρωσι;

¹³ Με τον Σολομώντα η αρχή της διπλής κατευθύνσεως ετελείωσε με αντίστροφο τρόπο προς αισχύνην και όνειδος του. Αλλά δεν έπρεπε να είναι έτσι. Ο Ιεχωβά έκαμε την εξής άμεση και θετική έκκλησι στον Ισραήλ μολονότι στις ημέρες του Μαλαχία είχαν μια μακρά ιστορία προς ζημίαν των: «Εκ των ημερών των πατέρων σας απεχωρίσθητε από των διαταγμάτων μου, και δεν εφυλάξατε αυτά. Επιστρέψατε προς εμέ, και θέλω επιστρέψει προς εσάς, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων.» Σε μια τελική ημέρα κρίσεως του Ισραήλ ένα υπόλοιπο επέστρεψε και έγιναν μαθηταί του Ιησού του Μεσσίου των. Ομοίως και σ’ αυτήν την ημέρα κρίσεως του Χριστιανικού κόσμου, που αποτελεί το πρώτιστο μέρος της Βαβυλώνος της Μεγάλης, ένα υπόλοιπο αληθινών Χριστιανών έχει χωρισθή και καθαρισθή και αυτοί αποδείχθηκαν ότι είναι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά. Σημειώστε αυτό που τους διακρίνει. «Και θέλουσιν είσθαι εμού, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων, εν τη ημέρα εκείνη, όταν εγώ ετοιμάσω τα πολύτιμα μου . .. Τότε θέλετε επιστρέψει, και διακρίνει μεταξύ δικαίου και ασεβούς, μεταξύ του δουλεύοντας τον Θεόν, και του μη δουλεύοντος αυτόν.»—Μαλ. 3:2-4, 7, 17, 18· βλέπε επίσης Λουκάς 12:8, 9.

14. (α) Ποιο καλό οικοδομητικό έργο ετέθη σε ενέργεια την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ.; (β) Ποια παγκόσμια σύναξις γίνεται σήμερα; (γ) Όπως επισημαίνει ο Πέτρος, ποιες απαιτήσεις είναι ουσιώδεις για καλή οικοδόμησι;

¹⁴ Ο Σολομών αληθινά είχε μια ωραία παραγγελία να οικοδομήση τον ναό, το αγιαστήριον του Θεού, αλλά εμείς σήμερα έχομε ακόμη μεγαλύτερο προνόμιο. Τα πολλά οικοδομήματα για τα οποία ήταν υπεύθυνος ο Σολομών είχαν κτισθή με ξύλα και λίθους. Εν τούτοις από την Πεντηκοστή του έτους 33 μ.Χ. η Χριστιανική εκκλησία ταυτίζεται ως ‘οικοδομή του Θεού.’ «Όντος ακρογωνιαίου λίθου αυτού του Ιησού Χριστού· εν τω οποίω πάσα η οικοδομή . . . αυξάνεται εις ναόν άγιον . . . εις κατοικητήριον του Θεού διά του πνεύματος.» Τι υψηλή αντίληψις της ‘οικοδομής του Θεού’ που αποτελείται από ζώντας λίθους! Σήμερα, εκτός από το υπόλοιπο της Χριστιανικής εκκλησίας, ο Ιεχωβά έχει εγκαινιάσει μια παγκόσμια σύναξι στην οποία μπορείτε να μετάσχετε που θα καταλήξη σ’ έναν ‘πολύν όχλο,’ που λαμβάνει τη στάσι του με το μέρος του Θεού και της βασιλείας του σε στενή συναναστροφή με το υπόλοιπον των κληρονόμων της βασιλείας. Ο Πέτρος, αναφερόμενος στον Χριστό Ιησού ως τον κυριώτερον ‘ζώντα λίθον’ παραθέτει από την προφητεία του Ησαΐα τα εξής: «Ούτω λέγει Ιεχωβά ο Θεός· Ιδού, θέτω εν τη Σιών θεμέλιον λίθον, λίθον εκλεκτόν, έντιμον ακρογωνιαίον, θεμέλιον ασφαλές· .. . Και θέλω βάλει την κρίσιν εις τον κανόνα, και την δικαιοσύνην εις την στάθμην.» Πόσο ουσιώδες είναι να τηρούμε τα όρια που επισημαίνονται από «τον κανόνα» και «την στάθμην» του Θεού σ’ αυτή την ημέρα της κρίσεως!—1 Κορ. 3:9, 17· Εφεσ. 2:20-22· 1 Πέτρ. 2:4-6· Ησ. 28:16, 17.

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟ ΚΥΡΙΟ ΟΡΙΟ

15. Πώς μπορεί να ορισθή η δικαιοσύνη, και πώς αυτή εξαιρεί δύο ιδιότητες του Θεού;

¹⁵ Σε αντίθεσι με το παρόν πονηρό σύστημα πραγμάτων, ο Πέτρος λέγει: «Νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί.» (2 Πέτρ. 3:13) Δικαιοσύνη σημαίνει εκείνο που είναι ευθές, δίκαιον και ορθόν. Εν τούτοις, στα όμματα και στις υποθέσεις των ανθρώπων ο κανών του τι είναι δίκαιο ποικίλλει σημαντικά, και συχνά επηρεάζεται, αν δεν διέπεται, από σκοπιμότητα. Στις σκληρές διαμάχες για εδαφικά σύνορα μεταξύ εθνών, το κάθε μέρος ισχυρίζεται ότι έχει δίκαιο, άλλα η έκβασις είναι σύμφωνα με το αρχαίο ρητό που λέγει ‘το δίκαιον του ισχυρότερου.’ Αυτό ποτέ δεν συμβαίνει με τον Ιεχωβά. Είναι αλήθεια ότι αυτός είναι ‘ο Παντοκράτωρ Θεός.’ Είναι επίσης απείρως σοφός. Πραγματικά, όλες οι ιδιότητες του είναι στον υπέρτατο βαθμό και σε τέλεια ισορροπία. Η δικαιοσύνη του, όμως, ιδιαίτερα καταδεικνύεται στην αγάπη και στην ευθύτητα του. «Αυτός είναι ο Βράχος, τα έργα αυτού είναι τέλεια διότι πάσαι αι οδοί αυτού είναι κρίσις Θεός πιστός, και δεν υπάρχει αδικία εν αυτώ δίκαιος και ευθύς είναι αυτός.» Η κυριαρχία του, ειδικά ως προς τη βασιλεία του υπό τον Χριστόν, ο οποίος έδωσε τη ζωή του ως αντίλυτρο, μεγαλύνει την αγάπη και τη δικαιοσύνη του Θεού μ’ ένα θαυμάσιο τρόπο.—Αποκάλ. 16:14· Δευτ. 32:4· βλέπε επίσης Μαλαχίας 3:6.

16. (α) Είναι δυνατόν να συμμορφώσωμε τη ζωή μας με τους κανόνες του Θεού και πώς γίνεται αυτό; (β) Ποια καλή διάταξι έκαμε ο Θεός για να μας βοηθήση να μείνωμε μέσα στα κατάλληλα όρια;

¹⁶ Όσο περισσότερο το εκτιμούμε αυτό, τόσο περισσότερο η καρδιά μας εκδηλώνεται με βαθειά ευγνωμοσύνη και μας υποκινεί να συμμορφώσουμε τη ζωή μας με τον ίδιο κανόνα, όπως είπε ο Παύλος: «Να ανανεόνησθε εις το πνεύμα του νοός σας, και να ενδυθήτε τον νέον άνθρωπον, τον κτισθέντα κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας.» Ιδιαίτερα ως προς την αγάπη, να έχετε υπ’ όψιν ότι αυτή τίθεται σ’ εμάς σαν ένας νόμος και μια εντολή, Όχι απλώς μια πρόσκλησις. (Εφεσ. 4:23, 24· βλέπε επίσης Ματθαίον 22:36-40· Ιωάν. 13:34· Ιακ. 2:8· 1 Ιωάν. 4:7-12.) Ο Ιεχωβά, για να σας βοηθήση και να σας κατευθύνη συνήγαγε τον λαό του σε μια σφικτά συνδεδεμένη ενότητα, σαν σε κατοικία σε μια πόλι των Βιβλικών χρόνων, περιφραγμένη με ένα ισχυρό τείχος για προστασία. Αυτό περιγράφεται ωραία στο βιβλίο του Ησαΐα 26:1-4, 7: «Έχομεν πόλιν οχυράν· σωτηρίαν θέλει βάλει ο Θεός αντί τειχών και προτειχισμάτων. Ανοίξατε τας πύλας, και θέλει εισέλθει το δίκαιον έθνος το φυλάττον την αλήθειαν. . . . Θαρρείτε επί τον Ιεχωβά πάντοτε· διότι εν Ιεχωβά τω Θεώ είναι αιώνιος δύναμις. Η οδός του δικαίου είναι η ευθύτης συ, ευθύτατε, σταθμίζεις την οδόν του δικαίου.»—-Βλέπε επίσης Αποκάλυψις 22:15-21.

17. Αν νομίζωμε ότι ο κανών είναι πολύ υψηλός, πώς ο Λόγος του Θεού παρέχει βοήθεια και ενθάρρυνσι;

¹⁷ Ίσως να αισθάνεσθε κάποια αποθάρρυνσι, νομίζοντας ότι ο κανών είναι πολύ υψηλός για σας προσωπικά. Μπορεί να πήτε ότι ξέρετε τον εαυτό σας πολύ καλά. Αν είναι έτσι, μη λησμονήτε ότι ο Ιεχωβά σας ξέρει πολύ καλύτερα από σας. «Καθώς σπλαγχνίζεται ο πατήρ τα τέκνα, ούτως ο Ιεχωβά σπλαγχνίζεται τους φοβούμενους αυτόν. Διότι αυτός γνωρίζει την πλάσιν ημών, ενθυμείται ότι είμεθα χώμα.» Μεγάλο μέρος της δυσκολίας, ακόμη και μεγάλο μέρος της ανομίας, οφείλεται κατά πολύ σε άγνοια του σκοπού του Θεού και των φιλαγάθων διατάξεων του. Ενθυμείσθε τα λόγια του Παύλου στο δικαστήριο του Αρείου Πάγου γι’ αυτό το θέμα: «Τους καιρούς λοιπόν της αγνοίας παραβλέψας ο Θεός, τώρα παραγγέλλει εις πάντας τους ανθρώπους πανταχού να μετανοώσι.» Δεν πρόκειται για μια κενή δήλωσι, Ο καιρός της αγνοίας πέρασε· ο καιρός της μετανοίας είναι παρών. Κατ’ επανάληψι οι Γραφές δείχνουν ότι, σε τελευταία ανάλυσι, δεν πρόκειται μόνο για την ατομική ευθύνη, αλλά και για την δυνατότητα να κάνωμε μια ατομική εκλογή. Η περασμένη ιστορία και η προσωπικότης σας μπορεί ν’ αποκαλύπτουν έμφυτες αδυναμίες, ή και χειρότερα ακόμη πράγματα, που νομίζετε ότι δεν μπορείτε να τα υπερνικήσετε. Εν τούτοις, το γεγονός ότι ο Θεός πολλές φορές εκάλεσε και τους ανόμους ακόμη δείχνει ότι κανενός η περίπτωσις δεν είναι απελπιστική, εκτός αν αυτός εθελουσίως εναντιώνεται στον Θεό και στους κανόνες του, χωρίς να επικαλήται άγνοια ή να επιδεικνύη μετάνοια. Η προειδοποίησις και η έκκλησις του Θεού στον Κάιν δείχνει ότι εκείνον τον καιρό θα μπορούσε να επανορθωθή, ιδιαίτερα αν ζητούσε βοήθεια.—Ψαλμ. 103:13, 14, ΜΝΚ· Πράξ. 17:30· Γεν. 4:6, 7.

18. Μαζί με την ατομική ευθύνη, ποιες εκκλήσεις γίνονται στους ανόμους στην προφητεία του Ιεζεκιήλ;

¹⁸ Σε όλη την προφητεία του Ιεζεκιήλ, κεφάλαιον 18 τονίζεται η ατομική ευθύνη. «Η ψυχή η αμαρτήσασα αυτή θέλει αποθάνει.» Κατ’ επανάληψιν γίνεται επίσης έκκλησις «εάν ο άνομος επιστραφή από πασών των αμαρτιών αυτού τας οποίας έπραξε, και φυλάξη πάντα τα διατάγματα μου, και πράξη κρίσιν και δικαιοσύνην, εξάπαντος θέλει ζήσει, δεν θέλει αποθάνει.» Μια όμοια έκκλησις είχε γίνει και στο έθνος. «Μετανοήσατε και επιστρέψατε από πασών των ανομιών υμών . . .. κάμετε εις εαυτούς νέαν καρδίαν και νέον πνεύμα·. . . διότι εγώ δεν θέλω τον θάνατον του αποθνήσκοντος, λέγει Ιεχωβά Ο Θεός. Διά τούτο επιστρέψατε και ζήσατε.»—Ιεζ. 18:4, 20, 21, 27, 30-32· 33:11, 14-19· βλέπε επίσης Ιωήλ 2:12-14.

19. Ποια ευθύνη και δυνατότης μένει στον καθένα μας, και πώς το ιστορικό τον Παύλου μας βοηθεί ως προς αυτό;

¹⁹ Όπως εσημειώσαμε προηγουμένως, η ίδια αρχή μπορεί να λειτουργήση και με αντίστροφα τρόπο. (Ιεζ. 18:26) Είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο, η εκλογή και η ευθύνη υπάρχουν. Μπορείτε να κάμετε μια νέα εκλογή, μια ορθή εκλογή, και να κάμετε ένα νέο ξεκίνημα ζητώντας τον Θεόν ίσως μπορέσετε να τον ψηλαφήσετε και να τον βρήτε. Δεν είναι μακρυά. Γνωρίζατε ότι ο Παύλος αναφέρει τον εαυτό του σαν ένα έντονο παράδειγμα ενός ανθρώπου ο οποίος είχε ένα εξαιρετικά κακό παρελθόν σχετικά με την προηγούμενη προσωπικότητα του και τα έργα του, αλλ’ ο οποίος, όπως ο ίδιος λέγει, «ελεήθην όμως διότι αγνοών έπραξα εν απιστία;»—Πράξ. 17:27· 1 Τιμ. 1:12-16· Γαλ. 1:13.

20. Πώς ο Ιησούς ετόνισε την ίδια αυτή δυνατότητα και ευθύνη;

²⁰ Το ίδιο φιλεύσπλαγχνο επιχείρημα βρίσκεται μέσα στα λόγια του Ιησού στο κατά Ιωάννην 3:16-19: «Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή,. . . (όχι) διά να κρίνη [να καταδικάση] τον κόσμον, αλλά διά να σωθή ο κόσμος δι’ αυτού.» Αυτό δεν ελέχθη ειρωνικά. Ήταν μια πραγματική δυνατότης. Ο Ιησούς ήταν «το φως το αληθινόν τον οποίον φωτίζει πάντα άνθρωπον.» Αλλ’ όπως είπε ο Ιησούς: «Οι άνθρωποι ηγάπησαν το σκότος μάλλον παρά το φως· διότι ήσαν πονηρά τα έργα αυτών.» Αυτή ήταν η εκλογή των. Προτίμησαν να μείνουν έτσι.—Ιωάν. 1:9.

21. Πώς περιγράφεται στον Ψαλμό 24:3-6 η γενεά των εκζητούντων τον Ιεχωβά;

²¹ Από μέρους σας, γιατί να μην ενωθήτε με τη γενεά που περιγράφεται στον Ψαλμό 24:3-6: «Τις θέλει αναβή εις το όρος του Ιεχωβά; και τις θέλει σταθή εν τω τόπω τω αγίω αυτού; Ο αθώος τας χείρας, και ο καθαρός την καρδίαν· όστις δεν έδωκεν εις ματαιότητα την ψυχήν αυτού, και δεν ώμοσε μετά δολιότητος. Ούτος θέλει λάβει ευλογίαν παρά του Ιεχωβά, και δικαιοσύνην παρά του Θεού της σωτηρίας αυτού. Αυτή είναι η γενεά των εκζητούντων αυτόν, των ζητούντων το πρόσωπον σου, Θεέ του Ιακώβ.»

22. Ποια ωραία έκκλησις διατυπώνεται στο εδάφιο Ησαΐας 55:6, 7;

²² Γιατί να μην ανταποκριθήτε στην έκκλησι που διατυπώνεται στον Ησαΐα 55:6, 7: «Ζητείτε τον Ιεχωβά, ενόσω δύναται να ευρεθή· επικαλείσθε αυτόν, ενόσω είναι πλησίον. Ας εγκατάλειπε ο ασεβής την οδόν αυτού, και ο άδικος τας βουλάς αυτού· και ας επιστρέψω προς τον Ιεχωβά, και θέλει ελεήσει αυτόν· και προς τον Θεόν ημών, διότι αυτός θέλει συγχωρήσει αφθόνως.» Αυτή δύναται να είναι η πείρα και η ευλογία σας.

Καλλιέργεια Φιλίας με τον Θεό

«Οι τόποι ούτοι θέλουσιν ιδεί την δόξαν του Ιεχωβά, και την μεγαλωσύνην του Θεού ημών. . .. αυτός θέλει ελθεί, και θέλει σας σώσει.»—Ησ. 35:2, 4, ΜΝΚ.

 1. Γιατί πρέπει να καλλιεργούμε φιλία με τον Θεό;

ΦΙΛΙΑ με τον Θεό, ή φιλία με τον κόσμο—ποια προτιμάτε; Αν αγαπάτε τη ζωή θα προτιμήσετε τη φιλία με τον Θεό, διότι αυτός είναι η Πηγή της ζωής, αλλά το ασεβές σύστημα αυτού του κόσμου είναι σε εχθρότητα με τον Θεό και πρόκειται σε λίγο να εκλείψη. (Ιακ. 4:4· 1 Ιωάν. 2:15-17) Η φιλία με τον Θεό είναι κάτι που πρέπει να καλλιεργήται με ζήλο, όπως και ο Αβραάμ την εκαλλιέργησε. «Η πίστις συνήργει εις τα έργα αυτού, και εκ των έργων η πίστις ετελειώθη. Και επληρώθη η γραφή η λέγουσα, Επίστευσε δε Αβραάμ εις τον Θεόν, και ελογίσθη εις αυτόν εις δικαιοσύνην· και φίλος Θεού ωνομάσθη.» (Ιακ. 2:22, 23) Και σεις επίσης μπορείτε να γίνετε φίλος του Ιεχωβά.

 2. (α) Τι θα σημάνη η φιλία του Θεού για τον άνθρωπο στη γη; (β) Ποιο θα είναι το πιο λαμπρό χαρακτηριστικό του αποκαταστημένου παραδείσου;

² Τι θα σημάνη η φιλία με τον Θεό σ’ εκείνους που την προτιμούν; Για τον άνθρωπο στη γη, αυτή η φιλία θα περιλαμβάνη την απόλαυσι ενός αποκαταστημένου παραδείσου που θα εκτείνεται σε όλη τη γη. Ακόμη και η έρημη πεδιάδα «θέλει αγαλλιασθή και ανθήσει ως ρόδον.» (Ησ. 35:1· Αποκάλ. 21:3, 4) Όλος ο πλούτος της παραδεισιακής εκείνης γης θα αποτελή δώρον του Θεού στον άνθρωπο για να το απολαμβάνη χωρίς φόβο διχασμών, μίσους, πολέμων και εμπορικής απληστίας που μαστίζουν σήμερα τη στενάζουσα ανθρωπότητα. (Ψαλμ. 115:16· Μιχ. 4:1-5) Μήπως αυτό λοιπόν σημαίνει μια υλιστική κοινωνία για την ανθρωπότητα; Όχι διόλου! Διότι το πιο λαμπρό χαρακτηριστικό του αποκαταστημένου παραδείσου είναι η πνευματικότης του. Οι μεγαλειώδεις προφητείες αποκαταστάσεως που είναι στη Γραφή, περιλαμβανομένων και εκείνων του Ησαΐα κεφάλαια 2, 9, 35, 65, και 66, έχουν την ωραιότερη εκπλήρωσί των με πνευματική έννοια. Πραγματικά, επειδή το υπόλοιπο του ‘μικρού ποιμνίου’ των αληθινών Χριστιανών που είναι σήμερα στη γη αποκαταστάθηκε στην πνευματική των «γη» της φιλίας με τον Θεό, ανοίχθηκε η οδός και για τα «άλλα πρόβατα» επίσης ώστε να φερθούν σ’ αυτόν τον πνευματικό παράδεισο, και αργότερα σ’ έναν παγγήινο παράδεισο.—Ησ. 66:8-14· Ιωάν. 10:16.

 3. Με ποια έννοια είναι ο άνθρωπος ανώτερος από τα ζώα;

³ Ο άνθρωπος, αντίθετα με τα ζώα, από τα οποία μερικά έζησαν όλη τους τη ζωή στον αρχικό επίγειο παράδεισο, επλάσθη για να ζη επίσης σ’ ένα πνευματικό παράδεισο, να έχη στενή σχέσι με το μεγάλο Πνεύμα, τον Ιεχωβά Θεό. Γι’ αυτό ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο κατανόησι των ηθικών αξιών. Στη Γένεσι 1:27 αναφέρονται τα εξής: «Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ’ εικόνα εαυτού· κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν· άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς.» Αυτό δεν μπορούσε να είναι σαρκική υλική εικόνα, διότι ο Θεός είναι πνεύμα. Αλλ’ ο Θεός ενεφύτευσε στο αρχικό ανθρώπινο ζεύγος τις ίδιες αξιέπαινες ιδιότητες που εκδηλώνει και ο ίδιος σε θαυμαστή ισορροπία. (1 Ιωάν. 4:11, 12· Φιλιππ. 4:8) Ο τέλειος άνθρωπος, σαν

Μια Καθαρισμένη Γη

ΛΙΓΟΙ άνθρωποι θα αρνηθούν ότι ζούμε σε μια μολυσμένη και ακάθαρτη γη. Αυτό αληθεύει όχι μόνο από μια κατά γράμμα άποψι ως προς τις λίμνες, τους ποταμούς, τις θάλασσες και τον αέρα, αλλά και από μια ηθική έννοια. Υπάρχει διαφθορά στις υψηλές θέσεις, ηθική κατάπτωσις, νοσήματα και μόλυνσις της γης με την έκχυσι αίματος που έγινε με τους φόνους και τους πολέμους.—Παράβαλε Αριθμοί 35:33, 34.

Τι χρειάζεται για ένα καθαρισμό της γης; Οι άνθρωποι αποτυγχάνουν διότι δεν μπορούν να φθάσουν την πηγή της διαφθοράς. Ποια είναι αυτή η άφθαστη πηγή; Η ‘Αγία Γραφή τονίζει ότι η ανωμαλία προέρχεται από ένα αόρατο βασίλειο που λέγεται γη του Μαγώγ.’ Ο Γώγ, δηλαδή ο Σατανάς ή Διάβολος αφότου εξεβλήθη από τον ουρανό ονομάζεται ως ηγεμών των κατοίκων αυτού του βασιλείου. Ποιοι είναι αυτοί οι κάτοικοι; Είναι οι συνεργάται δαίμονες του Διαβόλου, πονηρά πνευματικά όντα. Είναι άγγελοι που εστασίασαν κατά του Θεού και είναι καταδικασμένοι σε καταστροφή. (1 Πέτρ. 3:19, 20· 2 Πέτρ. 2:4· Ιούδ. 6) Βρίσκομε υποδείξεις ότι αυτοί παρενοχλούσαν τους ανθρώπους στον καιρό που ήταν ο Ιησούς στη γη.—Λουκ. 4:33-35· 8:27-33.

Σήμερα η εναντίωσις των στον Θεό και η αναταραχή που προξενούν στη γη φθάνει στο κατακόρυφο. Γιατί; Διότι η καταστροφή των είναι πολύ κοντά, και διότι τώρα είναι περιωρισμένοι στις ενέργειες των μόνον εδώ στη γη. Η περιωρισμένη αυτή περιοχή, αόρατη στους ανθρώπους, καλείται από την Αγία Γραφή ‘γη του Μαγώγ,’ της οποίας άρχων είναι ο Σατανάς ή Διάβολος. Όταν ιδρύθη η βασιλεία του Θεού από τον Ιησού Χριστό στο τέλος των Καιρών των Εθνών το έτος 1914, οι δαίμονες ‘ερρίφθησαν στη γη’ μαζί με τον αρχηγό τους τον Σατανά. Στην απελπισία τους εναντιώνονται σε ό,τι είναι ορθό και φέρουν τον κόσμο σε μια διεφθαρμένη κατάστασι, προσπαθώντας να εξαφανίσουν οτιδήποτε έχει σχέσι με την αληθινή λατρεία του Θεού. Η Αγία Γραφή λέγει: «Ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο Διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.»—Αποκάλ. 12:5, 7-12.

Τόσο ισχυρή είναι η επιρροή του «Γωγ» ώστε αυτός καλείται στη Γραφή ως «ο θεός του κόσμου τούτου.» (2 Κορ. 4:4· παράβαλε Ιωάννης 12:31· 14:30.) Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε: «Ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται.» (1 Ιωάν. 5:19) Γι’ αυτό η διακυβέρνησις των ανθρώπων με τις διάφορες ανθρωποποίητες κυβερνήσεις της γης υπήρξε κάτω από τον έλεγχο του Διαβόλου, έστω και αν δεν το κατανοούν αυτό οι ίδιοι οι άρχοντες. Συνεπώς αυτές οι ανθρωποποίητες κυβερνήσεις πρέπει να καταστραφούν από τον Θεό, αλλ’ ο Ιεχωβά αναμένει εωσότου ο Γωγ, ο Διάβολος, φέρη αυτές τις κυβερνήσεις σε μια ενοποιημένη άμεση απροκάλυπτη επίθεσι κατά των Χριστιανών μαρτύρων του. Μ’ αυτόν τον τρόπο γίνεται φανερό σε όλους τους παρατηρητάς ότι αυτές οι κυβερνήσεις είναι άξιες καταστροφής. Επομένως ο Ιεχωβά λέγει στον Γωγ:

«Ούτω λέγει Ιεχωβά ο Θεός· Ιδού, εγώ είμαι εναντίον σου, Γωγ, ηγεμών της Ρως, Μεσέχ, και Θουβάλ· και θέλω σε περιστρέψει και σε περιπλανηθεί, και θέλω σε αναβιβάσει εκ των εσχάτων του βορρά, και σε φέρει επί τα όρη του Ισραήλ· και θέλω εκτινάξει το τόξον σου από της αριστεράς σου χειρός, και κάμει τα βέλη σου να εκπέσωσιν από της δεξιάς σου χειρός. Θέλεις πέσει επί των ορέων του Ισραήλ, συ, και πάντα τα τάγματά σου, και οι λαοί οι μετά σου· θέλω σε δώσει εις τα πτερωτά όρνεα παντός είδους, και εις τα θηρία του αγρού, εις κατάβρωμα· θέλεις πέσει επί του προσώπου του αγρού· διότι εγώ ελάλησα, λέγει Ιεχωβά ο Θεός.»—Ιεζ 39:1-5, ΜΝΚ.

Ο Ιεχωβά συλλαμβάνει τον Γωγ επ’ αυτοφώρω, όπως θα λέγαμε, καθώς αυτός εγείρει ολόκληρη την επίγεια οργάνωσί του εναντίον του Ιεχωβά προσβάλλοντας τους εκπροσώπους του στη γη. Όλοι όσοι είναι επάνω στη γη θα μπορέσουν να το διακρίνουν αυτό. Και όσοι είναι ενωμένοι με τον Γωγ θα θανατωθούν. Δεν θα υπάρξη τόπος διαφυγής, και μακρυνοί τόποι ακόμη, όπως είναι τα νησιά, δεν θ’ αποτελέσουν καταφύγιο.

Τι θα γίνη όμως το αόρατο βασίλειο στο οποίο παραμένει ο Σατανάς η «γη του Μαγώγ»; Ακόμη και αυτός ο μεμονωμένος τόπος, που καλείται ‘τα έσχατα του βορρά’, δεν θα διαφύγη. Ο Ιεχωβά λέγει:

«Και θέλω αποστείλει πυρ επί τον Μαγώγ, και μεταξύ των κατοικούντων εν ασφαλεία τας νήσους· και θέλουσι γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά. Και θέλω κάμει το όνομά μου το άγιον γνωστόν εν μέσω του λαού μου Ισραήλ· και δεν θέλω αφήσει να βεβηλώσωσι πλέον το όνομά μου το άγιον· και θέλουσι γνωρίσει τα έθνη, ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά, ο Άγιος εν Ισραήλ.»—Ιεζ. 39:6, 7, ΜΝΚ.

Ο Ιησούς Χριστός, ο Αρχιστράτηγος του Ιεχωβά, είναι πνευματικό πρόσωπο, με δύναμι και εξουσία να εκμηδενίση τον Διάβολο. (Εβρ. 2:14) Μέσω αυτού ο Ιεχωβά στέλλει «πυρ επί τον Μαγώγ.» Αυτό ακολουθεί αμέσως μετά τον «πόλεμον της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορος» στον Αρμαγεδδώνα, που προελέχθη στην Αποκάλυψι 16:14, 16· 19:11-21. Μετά απ’ αυτό τον πόλεμο ο Χριστός αναλαμβάνει δράσι προσωπικώς εναντίον του Γωγ όπως συνεχίζει η αφήγησις της Αποκαλύψεως:

«Και είδον άγγελον καταβαίνοντα εκ του ουρανού, όστις είχε το κλειδίον της αβύσσου, και άλυσιν μεγάλην εν τη χειρί αυτού. Και επίασε τον δράκοντα, τον όφιν τον αρχαίον, όστις είναι Διάβολος και Σατανάς· και έδεσεν αυτόν χίλια έτη. Και έρριψεν αυτόν εις την άβυσσον, και έκλεισεν αυτόν, και εσφράγισεν επάνω αυτού, διά να μη πλανήση τα έθνη πλέον, εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη· και μετά ταύτα πρέπει να λυθή ολίγον καιρόν.»—Αποκάλ. 20:1-3.

Τι ανακούφισις θα είναι για κείνους που παραμένουν στη γη! Αλλά τι θα γίνουν οι τεράστιοι αριθμοί των νεκρών του πολέμου της επιγείου οργανώσεως του Γωγ, και τα πολεμικά των εφόδια; Η προφητεία αποκαλύπτει:

«Ιδού, ήλθε, και έμεινε, λέγει Ιεχωβά ο Θεός· αύτη είναι η ημέρα, περί της οποίας ελάλησα. Και οι κατοικούντες τας πόλεις του Ισραήλ θέλουσιν εξέλθει, και θέλουσι βάλει εις το πυρ και καύσει τα όπλα, και τας ασπίδας και τους θυρεούς, τα τόξα και τα βέλη, και τα ακόντια και τας λόγχας· και θέλουσι καίει με αυτά πυρ επτά έτη· και δεν θέλουσι λάβει ξύλα εκ του αγρού, ουδέ θέλουσι κόψει εκ των δρυμών· διότι θέλουσι καίει πυρ εκ των όπλων· και θέλουσι λεηλατήσει τους λεηλατήσαντας αυτούς, και λαφυραγωγήσει τους λαφυραγωγήσαντας αυτούς, λέγει Ιεχωβά ο Θεός.»—Ιεζ. 39:8-10, ΜΝΚ.

Μετά τη νίκη του Ιεχωβά, στην οποία αυτός θα μεγαλύνη το όνομά του υπεράνω όλων των άλλων μέσα στο σύμπαν, εκείνοι που θα επιζήσουν στη γη, που καλούνται εδώ «οι κατοικούντες τας πόλεις του Ισραήλ,» δεν θα κρατήσουν βέβαια τίποτα από τα μισητά φονικά όργανα του πολέμου ως κειμήλια. Θα τα καταναλώσουν, χρησιμοποιώντας το υλικό για ωφελίμους σκοπούς.

Αφού τα «όρνεα» και τα «θηρία του αγρού» χορτάσουν από τα πτώματα των εσφαγμένων εχθρών του Θεού, θα κάμουν κανένα μνημειώδες ενταφιαστικό έργο αυτοί που θα επιζήσουν; Πώς θα εννοήσωμε το επόμενο μέρος της προφητείας του Ιεζεκιήλ; Διότι λέγει:

«Και εν εκείνη τη ημέρα θέλω δώσει εις τον Γωγ τόπον ταφής εκεί εν Ισραήλ, την φάραγγα των διαβάτων, προς ανατολάς της θαλάσσης· και αυτή θέλει κλείει την οδόν των διαβαινόντων· και εκεί θέλουσι χώσει τον Γωγ, και άπαν το πλήθος αυτού· και θέλουσιν ονομάσει αυτήν, Η φάραγξ του Αμών-γωγ [του πλήθους του Γωγ]. Και ο οίκος Ισραήλ θέλει χόνει αυτούς επτά μήνας, διά να καθαρίσωσι την γην. Και άπας ο λαός της γης θέλει χόνει αυτούς· και θέλει είσθαι εις αυτούς ονομαστή η ημέρα καθ’ ην εδοξάσθην, λέγει Ιεχωβά ο Θεός.»—Ιεζ. 39:11-13, ΜΝΚ.

Με τόσο πολλούς νεκρούς θα υπήρχε μεγάλος κίνδυνος ασθενειών. Επίσης, το έργο θα ήταν πολύ γιγαντιαίο σε σύγκρισι με τους λίγους που θα έχουν απομείνει στη γη. Γι’ αυτό η φράσις «επτά μήνας» προφανώς χρησιμεύει απλώς για να δείξη το απέραντο πλήθος των ασεβών ανθρώπων που θ’ απολεσθούν. Επί πλέον, επειδή τα πτώματα εθεωρούντο ακάθαρτα στον Ισραήλ, η ‘ταφή’ των σημαίνει ότι αυτή η γη θα καθαρισθή από κάθε μόλυσμα το οποίο ο Γωγ και οι ασεβείς δούλοι του έχουν προκαλέσει.—Αριθμ. 19:11-13· 2 Πέτρ. 3:13.

Η μνήμη εκείνων οι οποίοι εμόλυναν τη γη και ενώθηκαν με τον Γωγ σ’ αυτή την προκλητική επίθεσι κατά του Θεού θα είναι τόσο αηδιαστική σ’ αυτούς που θα επιζήσουν όσο θα είναι και η δυσωδία που θα προκαλήται από τα σηπόμενα πτώματα του πλήθους του Γωγ. Μεταφορικώς αυτή θα φράξη τις μύτες τους. Οι εσφαγμένοι απέκτησαν αιώνια δυσφήμησι για τον εαυτό τους. Δεν θα υπάρχη μνημείον αυτών ως ηρώων πολέμου. Ο Ιεχωβά, για να κάμη μια ζωντανή εικόνα του πόσο τέλειος θα είναι ο καθαρισμός της γης κάτω από τη Μεσσιανική βασιλεία, προχωρεί και λέγει γι’ αυτούς που θα επιζήσουν από την επίθεσι του Γωγ:

«Και θέλουσι διαχωρίσει άνδρας, οίτινες, περιερχόμενοι ακαταπαύστως την γην, θέλουσι θάπτει, με την βοήθειαν των διαβατών, τους μείναντας επί του προσώπου της γης, δια να καθαρίσωσιν αυτήν μετά το τέλος των επτά μηνών θέλουσι κάμει ακριβή αναζήτησιν. Και εκ των διαβατών των διαβαινόντων την γην, όταν τις ίδη οστούν ανθρώπου, τότε θέλει στήνει σημείον πλησίον αυτού, εωσού οι ενταφιασταί θάψωσιν αυτό εν τη φαράγγι του Αμών-γωγ. Και της πόλεως δε το όνομα θέλει είσθαι Αμωνά· Ούτω θέλουσι καθαρίσει την γην.»—-Ιεζ. 39:14-16.

Η πόλις Αμωνά θα κατοικηθή από εκείνους που θα επιζήσουν για να ‘καθαρίσουν τη γη.’ Δεν φαίνεται λογικό ότι θα υπάρξη μια κατά γράμμα πόλις που θα λέγεται Αμωνά, διότι οι επιζώντες θα είναι πάνω σε όλη τη γη, αφού η επίθεσις του Γωγ και η καταστροφή των δυνάμεων του θα γίνη σε όλη τη γη. Μάλλον, η πόλις Αμωνά (που σημαίνει «πλήθος») των ζώντων ανθρώπων κατά μήκος της Φάραγγος του Πλήθους του Γωγ φαίνεται να εκπροσωπή την οργάνωσι των ζώντων σε αντίθεσι προς τις νεκρές ορδές του πλήθους του Γωγ.

Μια πρέπουσα ανταπόδοσις γίνεται σ’ εκείνους μεταξύ του επιγείου πλήθους του Γωγ, οι οποίοι όχι μόνον θανάτωσαν ανθρώπους αλλά και χωρίς λόγο κατέστρεψαν ζώα απλώς για σπορ ή μ’ ένα άπληστο τρόπο για εμπορική εκμετάλλευσι. Ο Ιεχωβά περαιτέρω λέγει:

«Είπε προς τα όρνεα παντός είδους, και προς πάντα τα θηρία του αγρού, Συνάχθητε, και έλθετε· συναθροίσθητε πανταχόθεν εις την θυσίαν μου την οποίαν εγώ εθυσίασα διά σας, θυσίαν μεγάλην επί των ορέων του Ισραήλ, διά να φάγητε σάρκα, και να πίητε αίμα. Θέλετε φάγει την σάρκα των ισχυρών, και πιει το αίμα των αρχόντων της γης, των κριών, των αρνίων, και των τράγων, και των μόσχων, πάντων σιτευτών της Βασάν· και θέλετε φάγει πάχος εις χορτασμόν, και πιει αίμα εις μέθην, εκ της θυσίας μου την οποίαν εθυσίασα διά σας.

«Και θέλετε χορτασθή επί της τραπέζης μου από ίππων και αναβατών, από ισχυρών, και από παντός ανδρός πολεμιστού, λέγει Ιεχωβά ο Θεός.»—Ιεζ. 39:17-20, ΜΝΚ.

Η προφητεία της Αποκαλύψεως περιγράφει επίσης την καταστροφή των επιγείων δυνάμεων του Σατανά, κάνοντας πρόσκλησι στα όρνεα να έλθωσι ‘στο μέγα δείπνον του Θεού.’ (Αποκάλ. 19:17) Σε μια προγενέστερη περίπτωσι μια δεδηλωμένη έχθρα του Θεού καταβροχθίσθηκε από σκύλους και απέμειναν μόνο λίγα οστά της για ενταφιασμό. (2 Βασ. 9:30-37) Αλλά τα ζώα ποτέ δεν θα μπορούσαν να εξαφανίσουν όλους εκείνους που θα θανατωθούν στον Αρμαγεδδώνα. Γι’ αυτό ο Παντοδύναμος Θεός ασφαλώς θα χρησιμοποιήση μερικά πολύ υψηλά επιστημονικά μέσα που έχει στη διάθεσί του για να καθαρίσουν τα πλεονάσματα των σηπομένων σωμάτων μ’ ένα ταχύ και υγιεινό τρόπο. Ενθυμούμεθα ότι ο Νώε και οι επτά που επέζησαν μαζί του από τον παγγήινο κατακλυσμό δεν επιφορτίσθηκαν με τον ενταφιασμό των ανθρωπίνων θυμάτων της παγκοσμίου εκείνης καταστροφής όταν βγήκαν από την κιβωτό και ανανέωσαν τη λατρεία του Ιεχωβά στη γη.—Γεν. 8:18-22.

Μήπως θα έπρεπε εμείς να αισθανθούμε φρίκη στη σκέψι μιας τόσο μαζικής καταστροφής; Αν κανείς είναι διατεθειμένος να καταληφθή από αυτό το αίσθημα, πρέπει να διερωτηθή: Εξεδήλωσα μια τέτοια αντίδρασι στον Α’ και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ή υπεστήριξα ενεργώς ή σιωπηρώς τους αιμοσταγείς αυτούς πολέμους, που δεν διεξήχθησαν για την υπεράσπισι του Ιεχωβά και δεν καθάρισαν τη γη, για να κατοική δικαιοσύνη; Εκείνο που πρέπει να έχωμε υπ’ όψιν είναι ότι ο Ιεχωβά, με αυτή τη μάχη, επαναφέρει τη γη πλήρως κάτω από την παγκόσμια κυριαρχία του και απομακρύνει την πονηρία ώστε ποτέ πια να μη διακυβερνήση πάλι το ανθρώπινο γένος. Εκείνοι που καταστρέφονται είναι οι εχθροί του Θεού. Αν πραγματικά αγαπούμε τον Θεό, θα λάβωμε θέσι στο πλευρό του και στο πλευρό του πνευματικού του Ισραήλ, για ν’ απολαύσωμε εκείνο που λέγει κατόπιν ο Ιεχωβά στον Ιεζεκιήλ:

«Και θέλω θέσει την δόξαν μου μεταξύ των εθνών, και πάντα τα έθνη θέλουσιν ιδεί την κρίσιν μου την οποίαν εξετέλεσα, και την χείρα μου την οποίαν επέβαλον επ’ αυτά. Και θέλει γνωρίσει ο οίκος Ισραήλ ότι εγώ είμαι Ιεχωβά ο Θεός αυτών, από της ημέρας ταύτης και εις το εξής. Και τα έθνη θέλουσι γνωρίσει ότι ο οίκος Ισραήλ ηχμαλωτίσθη διά την ανομίαν αυτών· επειδή εστάθησαν παραβάται προ εμέ, διά τούτο έκρυψα το πρόσωπόν μου απ’ αυτών, και παρέδωκα αυτούς εις την χείρα των εχθρών αυτών· και έπεσον πάντες εν μαχαίρα· Κατά τας ακαθαρσίας αυτών, και κατά τας παραβάσεις αυτών, έπραξα εις αυτούς, και έκρυψα απ’ αυτών το πρόσωπον μου.»—Ιεζ. 39:21-24, ΜΝΚ.

Έτσι ο Ιεχωβά διορθώνει οποιεσδήποτε εσφαλμένες εντυπώσεις που απεκόμισαν τα έθνη όταν μπορούσαν να μεταχειρισθούν τους δούλους του Θεού στη γη με προφανή ατιμωρησία. Αυτά τα έθνη δεν μπόρεσαν να κατανοήσουν ότι ο Ιεχωβά άφηνε τον λαό του να τιμωρήται και να εκπαιδεύεται. Δεν εξετίμησαν το γεγονός ότι ο Θεός ήταν αυστηρός με τον λαό της διαθήκης του, διότι ο λαός του εκπροσωπούσε το όνομά του ενώπιον των εθνών. Επίσης τους άφησε να τιμωρούνται για τα σφάλματα των, ακόμη και για τα χωρίς πρόθεσι λάθη των, διότι τους αγαπούσε και επολιτεύετο με αυτούς έτσι ώστε να μπορέσουν αργότερα να χρησιμοποιηθούν σαν μια πραγματική ευλογία για τους ανθρώπους. (Εβρ. 12:7-11· Γεν. 22:18) Όχι μόνον έφεραν τ’ αγαθά νέα της βασιλείας σ’ εκείνους που ήθελαν ν’ ακούσουν, αλλά προετοιμάζονταν να είναι βασιλείς και ιερείς με τον Ιησού Χριστό στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του σε μια καθαρισμένη γη.—Αποκάλ. 20:4, 6.

Εκείνοι που περιγράφονται ότι πολεμούν τον Θεό παρέλειψαν επίσης να διακρίνουν ότι ο Ιεχωβά τελικά συνεπλήρωσε την τιμωρία του λαού του στο έτος 1919 μ.Χ. και έστρεψε το πρόσωπο της εύνοιας του προς αυτούς, αποκαθιστώντας τους σε πνευματική ειρήνη και ασφάλεια, όπως περιεγράφη προγενέστερα στην προφητεία του Ιεζεκιήλ. (Ιεζ. 38:8, 11) Αντίθετα, τα έθνη εξακολούθησαν να τούς μισούν και να τούς περιφρονούν, και τελικά ενώνονται με τον Γωγ στην ολέθρια απόπειρά του να καταστρέψη τελείως τον λαό του Ιεχωβά. (Ματθ. 24:9) Μόνον ολίγοι ειλικρινείς μεταξύ αυτών των εθνών ανεγνώρισαν ότι ο Θεός πολιτεύεται με τον λαό του και συνεδέθησαν με αυτούς. Γι’ αυτό ο Θεός λέγει:

«Τώρα θέλω επιστρέψει την αιχμαλωσίαν του Ιακώβ, και ελεήσει άπαντα τον οίκον Ισραήλ, και θέλω είσθαι ζηλότυπος διά το όνομά μου το άγιον. και θέλουσι βαστάσει την αισχύνην αυτών, και πάσας τας παραβάσεις αυτών, διά των οποίων έγειναν παραβάται προς εμέ, ότε κατώκουν ασφαλώς εν τη γη αυτών, και δεν υπήρχεν ο εκφοβών. Όταν επαναφέρω αυτούς εκ των λαών, και συνάξω αυτούς εκ των τόπων των εχθρών αυτών, και αγιασθώ εν αυτοίς ενώπιον εθνών πολλών, τότε θέλουσι γνωρίσει ότι εγώ είμαι Ιεχωβά ο θεός αυτών, όταν, αφού κάμω αυτούς να φερθώσιν εις αιχμαλωσίαν μεταξύ των εθνών, συνάξω αυτούς εις την γην αυτών, και δεν αφήσω εξ αυτών πλέον εκεί υπόλοιπον· και δεν θέλω κρύψει πλέον το πρόσωπόν μου απ’ αυτών· διότι εξέχεα το πνεύμα μου επί τον οίκον Ισραήλ, λέγει Ιεχωβά ο Θεός.»—Ιεζ. 39:25-29, ΜΝΚ.

Σύμφωνα με ό,τι επροφήτευσε ο Ιεχωβά, τα μέλη του πνευματικού Ισραήλ εχάρησαν για την επισυναγωγή των από τον Θεό. Μπόρεσαν με ενότητα να διακηρύξουν τ’ αγαθά νέα της Μεσσιανικής βασιλείας σ’ όλον τον κόσμο. Υπάρχουν ολίγοι, ιδιαίτερα στις χώρες που καλούνται «Χριστιανικός κόσμος,» που δεν γνωρίζουν το όνομα Ιεχωβά. Ξέρουν ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν λάβει σταθερή στάσι υπέρ της Μεσσιανικής βασιλείας τον Ιεχωβά και είναι ουδέτεροι σε όλες τις διαμάχες και τις πολιτικές φατρίες του κόσμου.

Αυτοί οι κεχρισμένοι μάρτυρες του Ιεχωβά, επειδή έχουν καθαρισθή σύμφωνα με τις αρχές του Λόγου του Θεού και παράγουν τους καρπούς του πνεύματος του Θεού, ζουν τώρα για τη νέα τάξι του Θεού. (Γαλ. 5:22, 23· Εφεσ. 4:20-24) Εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων μεταξύ των εθνών προσήλθαν και εγκαταστάθηκαν μαζί τους στον ‘πνευματικό τους παράδεισο’. Αυτοί θ’ αποτελέσουν τον ‘πολύν όχλον’ που θα επιζήση από τον πόλεμο του Αρμαγεδδώνος και την ήττα τον Γωγ για να ζήση αιώνια στη γη. (Αποκάλ. 7:9-17· Ματθ. 25:31-40, 46· Ιωάν. 10:16) Αυτοί τώρα λαμβάνουν υπ’ όψιν την προειδοποίησι για την επίθεσι του Γωγ και αποβλέπουν στη νίκη του Ιεχωβά και την υπεράσπισι τον ονόματός του. Ζωηρά αποβλέπουν στο μέλλον να ζήσουν σε μια γη καθαρισμένη από κατά γράμμα μόλυνσι του αέρος, του νερού και των τροφίμων, και απαλλαγμένη από ηθική διαφθορά, διότι γνωρίζουν ότι είναι γραμμένο για τον Βασιλέα και Ποιμένα Ιησούν Χριστόν: «Εν δικαιοσύνη θέλει κρίνει τους πτωχούς, και εν ευθύτητι θέλει υπερασπίζεσθαι τους ταπεινούς της γης· και θέλει πατάξει την γην εν τη ράβδω του στόματος αυτού, και διά της πνοής των χειλέων αυτού θέλει θανατώνει τον ασεβή. Και δικαιοσύνη θέλει είσθαι η ζώνη της οσφύος αυτού, και πιστότης η ζώνη των πλευρών αυτού.»—Ησ. 11:4, 5.

Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα Οκτώβριο

1 Δαμάζω το σώμα μου και δουλαγωγώ, μήπως εις άλλους κηρύξας, εγώ γείνω αδόκιμος.—1 Κορ. 9:27. Σ 15/11/72 17, 18α

2 Ο Ιεχωβά να ανταμείψη το έργον σου, και ο μισθός σου να ήναι πλήρης παρά Ιεχωβά του Θεού του Ισραήλ.—Ρουθ 2:12, ΜΝΚ. Σ 1/5/72 19α

3 Τότε έλαβον τον Ιερεμίαν, και έρριψαν αυτόν εις τον λάκκον. Και εν τω λάκκω δεν ήτο ύδωρ, άλλα βόρβορος· και εχώθη ο Ιερεμίας εις τον βόρβορον.—Ιερ. 38:6. Σ 1/6/72 2α

4 Τούτον ο Θεός ύψωσε δια της δεξιάς αυτού αρχηγόν και σωτήρα, διά να δώση μετάνοιαν εις τον Ισραήλ και άφεσιν αμαρτιών.—Πράξ. 5:31. Σ 15/2/73 1, 2

5 «Υιέ μου, μη καταφρονής την παιδείαν του Ιεχωβά· μηδέ αθυμής ελεγχόμενος υπ’ αυτού. Διότι όντινα αγαπά Ιεχωβά, παιδεύει· και μαστιγόνει πάντα υιόν τον οποίον παραδέχεται.»—Εβρ. 12:5, 6. Σ 1/4/72 28α

6 Εις την αύξησιν της εξουσίας αυτού και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος.—Ησαΐας 9:7. Σ 15/6/72 10, 11

7 Ούτως ας λάμψη το φως σας έμπροσθεν των ανθρώπων, δια να ίδωσι τα καλά σας έργα, και δοξάσωσι τον Πατέρα σας τον εν τοις ουρανοίς.—Ματθ. 5:16. Σ 15/7/72 16β

8 Τον ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός.—2 Κορ. 9:7. Σ 1/7/72 16, 18, 19α

9 Εις την προσευχήν προσκαρτερούντες.—Ρωμ. 12:12. Σ 1/9/72 10, 11α

10 Πιστός όμως είναι ο Θεός, όστις δεν θέλει σας αφήσει να πειρασθήτε υπέρ την δύναμίν σας, αλλά μετά του πειρασμού θέλει κάμει και την έκβασιν, ώστε να δύνασθε να υποφέρητε.—1 Κορ. 10:13. Σ 1/12/72 9-11α

11 Εν τω οποίω είναι κεκρυμμένοι πάντες οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσεως.—Κολ. 2:3. Σ 15/5/72 6-8

12 Τα δίκαια χείλη είναι ευπρόσδεκτα εις τους βασιλείς, και αγαπώσι τον λαλούντα ορθά.—Παροιμ. 16:13. Σ 15/9/72 20α

13 Διότι επιποθώ να σας ίδω, . . . τούτο δε είναι, το να συμπαρηγορηθώ μεταξύ σας δια της κοινής πίστεως υμών τε και εμού.—Ρωμ. 1:11, 12. Σ 1/10/72 11α

14 Και επί το ιμάτιον και επί τον μηρόν αυτού έχει γεγραμμένον το όνομα, Βασιλεύς βασιλέων και Κύριος των κυρίων.—Αποκ. 19:16. Σ 1/11/72 9, 10

15 Αρκετόν είναι εις τον τοιούτον αυτή ή επίπληξις η υπό των πλειοτέρων. Ώστε το εναντίον, πρέπει μάλλον να συγχωρήσητε αυτόν, και να παρηγορήσητε, δια να μη καταποθή ο τοιούτος υπό της υπερβαλλούσης λύπης.—2 Κορ. 2:6, 7. Σ 15/10/72 16, 17α

ΜΕΛΕΤΕΣ «ΣΚΟΠΙΑΣ» ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ

7 Οκτωβρίου: Γιατί Θέλετε Ζωή για Σας και Άλλους; Σελίς 517. Ύμνοι: 28, 29.

14 Οκτωβρίου: «Ζητείτε τα προς την Ειρήνην.» Σελίς 522. Ύμνοι: 36, 67.

21 Οκτωβρίου: Διατηρείτε την Εκκλησία του Θεού Καθαρή. Σελίς 528. Ύμνοι: 31, 8.

Ανακοινώσεις

Όταν οι Νέοι Δεν θα Φθίνουν Πλέον

«Ουτοπία» και η «πηγή της νεότητος» είναι δύο όνειρα ατελεύτητης ευτυχίας που εκζητείται από όλους τους ανθρώπους σ’ όλον τον κόσμο. Τέτοιες ψευδείς ελπίδες και απογοήτευσι έφεραν αυτές ώστε οι περισσότεροι άνθρωποι τώρα πιστεύουν ότι αυτές είναι ανύπαρκτες. Είναι όμως; Μάλιστα, στη μορφή με την οποίαν οι άνθρωποι τις εξεζήτησαν. Αλλά τα προσφιλέστατα όνειρα των ανθρώπων δεν μπορούν να παραβληθούν με τον παράδεισο που ο Θεός έχει υποσχεθή ν’ αποκαταστήση στη γη. Η ελπίδα αυτή είναι πραγματική και βεβαία για τη γενεά μας. Θέλετε την απόδειξι; Τότε στείλτε 23 δραχμές ή 75 σεντς στις Η.Π.Α. αμέσως για το ωραία εικονογραφημένο σκληρόδετο βιβλίο Από τον Απολεσθέντα Παράδεισο στον Αποκαταστημένο Παράδεισο. Βασίζεται στον αψευδή Λόγον του Θεού, την Αγία Γραφή.

«Η ΠΙΣΤΙΣ. . . ΕΙΝΑΙ ΔΙΑ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ο απόστολος Παύλος είπε: «Η πίστις εξ ακοής, η δε ακοή διά ρήματος Χριστού.» (Ρωμ. 10:17) Εν τούτοις, υπάρχουν τόσο πολλά ’πράγματα που έχουν ακουσθή’ περί Χριστού ώστε πολλοί άνθρωποι έχουν συγχυσθή. Πώς μπορείτε να είσθε βέβαιοι; Πρέπει να λάβετε επίγνωσι της Γραφής της ίδιας για να μπορέσετε ν’ αποδείξετε όλα με τη Γραφή. Πράξετέ το αυτό με το βιβλίο «Όλη η Γραφή Είναι Θεόπνευστος και Ωφέλιμος.» Δεν είναι ένα ερμηνευτικό βιβλίο. Έχει σχεδιασθή να σας εξοικειώση με την Αγία Γραφή και να σας βοηθήση να την μεταχειρίζεσθε προς μεγαλυτέραν ωφέλειαν για τον εαυτό σας. Στείλτε για το αντίτυπό σας σήμερα. Είναι μόνο 30 δρχ. $1. στις Η.Π.Α.

Τι Θέσι Λαμβάνει η Εκκλησία σας στην Ομοφυλοφιλία;

Γνωρίζετε με βεβαιότητα; Έχετε ρωτήσει τον κληρικό σας;

ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ αλλαγές έχουν λάβει χώραν στις εκκλησίες, περιλαμβανομένων και αλλαγών στις απόψεις των για την ομοφυλοφιλία. Το περιοδικό Δη Κρίστιαν Σέντσιουρυ, 15 Δεκεμβρίου 1971, αναγράφει τα εξής:

«Ολοένα περισσότερο οι κυριώτερες Θρησκευτικές αποχρώσεις είναι τώρα έτοιμες να υποδεχθούν ομοφυλοφίλους ως μέλη και συμμετόχους στη ζωή των, τόσο στην Αγγλία όσο και στις Ηνωμένες Πολιτείες».

Βλέπετε λοιπόν ότι τα ερωτήματα που τίθενται εδώ είναι κατάλληλα. Γνωρίζετε πραγματικά τι θέσι λαμβάνει η εκκλησία σας στην ομοφυλοφιλία;

Η προφανής επιτυχία των εκκλησιών που ιδρύθησαν ειδικά για ομοφυλοφίλους συνετέλεσε πολύ στο να κάμη τις μεγάλες εκκλησίες να αλλάξουν τη στάσι των απέναντι της ομοφυλοφιλίας. Η πρώτη εκκλησία ομοφυλοφίλων οργανώθηκε στο έτος 1968, αλλά τώρα είναι γνωστό ότι υπάρχουν 43 εκκλησίες ομοφυλοφίλων σε 19 πολιτείες και στο Λονδίνο, με 15.000 μέλη διεθνώς! Επίσης υπάρχει η συναγωγή ομοφυλοφίλων του Μπεθ Χαγίμ Χαντασίμ στην Καλιφόρνια, και ο Ραββίνος Έρβιν Χέρμαν λέγει ότι οι ελπίδες της είναι εξαίρετες για μέλη μέσα στην ένωσι των Αμερικανο-εβραϊκών εκκλησιών.

Φυσικά, αληθεύει ακόμη ότι αν ωρισμένες μεγάλες εκκλησίες μάθουν ότι ο κληρικός των επίσης είναι ομοφυλόφιλος, μπορεί να τον απομακρύνουν. Αλλά μια τέτοια πράξις είναι αντίθετη στο ρεύμα που υπάρχει. Δεν αποτελεί πια, λόγου χάριν, τρόπον ενεργείας της Ενώσεως θεολογικών Σχολών να αποπέμπη γνωστούς ομοφυλοφίλους που θέλουν να γίνουν κληρικοί. Πραγματικά, τον Ιούνιο του 1972 η Ηνωμένη Εκκλησία του Χριστού, που αριθμεί δύο εκατομμύρια μέλη, εχειροτόνησε ένα δεδηλωμένο ομοφυλόφιλο κληρικό. Στην ψηφοφορία, 27 κληρικοί ήσαν υπέρ του διορισμού του, και 13 κατά.

Έχοντες υπ’ όψιν τις αλλαγές, μερικοί θρησκευτικοί ηγέται δηλώνουν τώρα φανερά την ομοφυλοφιλία των. Ένας έγραψε στο περιοδικό Δη Κρίστιαν Σέντσιουρυ της 27 Σεπτεμβρίου 1972:

«Έχω τον υψηλότερο βαθμό που μπορεί κανείς ν’ αποκτήση στη θρησκεία· έχω διδάξει σε πανεπιστήμιο επί 20 χρόνια σχεδόν και είμαι ένας διωρισμένος κληρικός. . . . Προτιμώ τη συντροφιά των ανδρών—και στην κλίνη και έξω».

Σας αηδιάζει αυτό; Αν αγαπούμε τον Θεό και τον εμπνευσμένο του Λόγο θα αηδιάσωμε, διότι η Αγία Γραφή λέγει: «Και μετά άρρενος δεν θέλεις συνουσιασθή, ως μετά γυναικός· είναι βδέλυγμα». Επίσης, ο απόστολος Παύλος αντί να θεωρή τους ομοφυλοφίλους ως Χριστιανούς, εδήλωσε: «Ή δεν εξεύρετε ότι οι άδικοι δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού; Μη πλανάσθε· ούτε πόρνοι, ούτε ειδωλολάτραι, ούτε μοιχοί, ούτε μαλακοί, ούτε αρσενοκοίται, . . . δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού». Αυτοί θα μπορούσαν να γίνουν Χριστιανοί μόνον αφού εγκαταλείψουν την ανήθικη πορεία των.—Λευιτ. 18:22· 1 Κορ. 6:9, 10.

Παρά τις σαφείς αυτές Γραφικές δηλώσεις, πολλές εκκλησίες δέχονται ευχαρίστως τους ομοφυλοφίλους. Πραγματικά, η εφημερίς Νταίηλυ Νιους της Ουάσιγκτων έγραψε: «Ένας αυξανόμενος αριθμός κληρικών (ομοφυλοφίλων και ετεροφυλοφίλων) τελούν γάμους αρρένων και θηλέων ομοφυλοφίλων». Ως παράδειγμα τούτου, η εφημερίς Γκλομπ της Βοστώνης, 8 Απριλίου 1973, παρετήρησε τα εξής:

«Δύο άνδρες της Βοστώνης που συναντήθηκαν ενώ εσπούδαζαν ως κληρικοί της Ηνωμένης Μεθοδιστικής Εκκλησίας ετέλεσαν τον γάμο τους χθες στην Παλαιά Δυτική Εκκλησία αυτού του θρησκεύματος . . . Η τελετή του ομοσεξουαλικού γάμου . . . ετελέσθη από τον Σεβασμιώτατο Ποιμένα Ουίλλιαμ Ε. Άλπερτς».

«Εν τούτοις,» μπορεί να πήτε, «η δική μου εκκλησία ποτέ δεν θα ενέκρινε τέτοια πράγματα». Αλλά είσθε βέβαιος; Γνωρίζατε ότι πολλοί ηγέται των θρησκευτικών σωμάτων των Πρεσβυτεριανών, Λουθηρανών, Καθολικών Μεθοδιστών, Βαπτιστών και άλλων εγκρίνουν την ομοφυλοφιλία ;

Ο ΕΠΙΣΚΟΠΕΛΙΑΝΟΣ Επίσκοπος Ι. Μπρους Μόσλεϋ, πρόεδρος της Ηνωμένης Θεολογικής Σχολής της Νέας Υόρκης, είπε προσφάτως τα εξής:

«Πιστεύω ακλόνητα ότι ένα άτομο προσανατολισμένο στην ομοφυλοφιλία μπορεί να είναι ένας σταθερός και πιστός Χριστιανός· και μάλιστα ότι, είτε άνδρας είτε γυναίκα, μπορεί να είναι ένας αφιερωμένος Χριστιανός κληρικός—και μερικοί απ’ αυτούς είναι ήδη κληρικοί».

Στο έτος 1970 η 182α Γενική Συνέλευσις της ΗΝΩΜΕΝΗΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΙΑΝΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ εδημοσίευσε και συνέστησε για μελέτη μια έκθεσι η οποία λέγει:

«Οι ηθικολογικές σκέψεις και οι προσωπικές στάσεις της Χριστιανικής κοινότητος πρέπει να είναι τέτοιες ώστε τα ομοφυλόφιλα άτομα να μη νομίζουν ότι οι σεξουαλικές προτιμήσεις των είναι σε άμεση αντίθεσι με την ιδιότητά των ως μελών της Χριστιανικής αδελφότητος».

Επίσης στο έτος 1970, η ΛΟΥΘΗΡΑΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ στην Πέμπτη κατά Διετίαν Συνέλευσί της, ενέκρινε την εξής δήλωσι για την ομοφυλοφιλία:

«Άτομα τα οποία επιδίδονται σε ομοφυλόφιλες σχέσεις είναι αμαρτωλοί μόνον όσο είναι και όλοι οι άλλοι άνθρωποι-—αποξενωμένοι από τον Θεό και τον πλησίον. . . . Είναι ουσιώδες να θεωρούμε αυτά τα άτομα ότι δικαιούνται κατανοήσεως και δικαιοσύνης στην εκκλησία και στην κοινότητα».

Ο ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΟΣ ιερεύς Χένρυ Φέρεν, γράφοντας ένα άρθρο στο περιοδικό Καθολικός των Η.Π.Α. του Σεπτεμβρίου 1972, που αυτό το περιοδικό ‘εξεδόθη με έγκρισι της εκκλησίας,’ είπε:

«Αν ο Θεός δεν αποστρέφεται, αλλά μάλλον αγαπά, τον ομοφυλόφιλο με την φύσι με την οποία δημιουργήθηκε, εμείς δεν μπορούμε να τον αγαπούμε λιγώτερο. Και αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δεχώμεθα τον ομοφυλόφιλο όπως είναι. . . .

»Η αγάπη των ομοφυλοφίλων μπορεί να είναι τόσο ευγενής, ωραία και αγία όσο και η αγάπη των ετεροφυλόφιλων».

Ο Γ. Πωλ Τζωνς, ΜΕΘΟΔΙΣΤΗΣ καθηγητής στην Θεολογική Σχολή του Αγίου Παύλου του Κάνσας Σίτυ της πολιτείας Μιζούρι, έγραψε στο περιοδικό Πάστορ Σαϊκόλοτζυ, του Δεκεμβρίου 1970:

«Συμπεραίνομε ότι . . . η βαθειά σχέσις μεταξύ δύο μελών του ιδίου φύλου είναι όχι μόνον ηθικώς επιτρεπτή αλλά και πρέπει να επιζητήται, να ενισχύεται, να υποστηρίζεται και να διευκολύνεται με όλες τις δυνάμεις που διαθέταμε. Δεν υπάρχει υποκατάστατο αυτής της σχέσεως, και δεν πρέπει να την αρνούμεθα στον ομοφυλόφιλο».

Και στο περιοδικό Ρηβιού εντ Εξπόζιτορ, που εκδίδεται από τη Θεολογική Σχολή των ΒΑΠΤΙΣΤΩΝ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ στην Λούισβιλ του Κεντώκυ, στα τεύχος της Ανοίξεως 1971, ο Καθηγητής Τζων Μπόυλ είπε:

«Οι ρίζες της αμαρτίας δεν βρίσκονται στην πράξι των ομοφυλοφίλων. . . .

»Αν η Εκκλησία είναι ειλικρινής στην αποστολή της πρέπει να δηλώση με θάρρος ότι οι ομοφυλόφιλοι είναι άνθρωποι, πλασμένοι κατ’ εικόνα Θεού, για τους οποίους ο Χριστός απέθανε, και ότι με τη χάρι του Θεού εκείνοι που δεν ήσαν λαός είναι λαός του Θεού, διότι κάποτε δεν είχαν λάβει έλεος, αλλά τώρα έχουν τύχει ελέους».

Επιφανείς θρησκευτικοί ηγέται των μεγαλυτέρων εκκλησιών επιδοκιμάζουν την ομοφυλοφιλία. Αυτοί απέρριψαν τη Γραφή, όπως είπε ο Επισκοπελιανός Επίσκοπος Μπρουκ Μόσλεϋ: «Η αντίληψις που έχομε για τη Χριστιανική ηθική έχει προχωρήσει πολύ πιο πέρα από τους νόμους της Παλαιάς Διαθήκης . . . και τα προστάγματα του αποστόλου Παύλου». Αν οι ηγέται των κυριωτέρων εκκλησιών λέγουν τέτοια πράγματα, μπορείτε να είσθε πραγματικά βέβαιοι ότι ο κληρικός σας δεν έχει το ίδιο φρόνημα; Γιατί να μην τον ρωτήσετε;

Να Υποκινήσθε από μια Θεοσεβή Συνείδησι

ΠΡΙΝ από λίγον καιρό ένας μάρτυς του Ιεχωβά στην πόλι Παλμ Σπρινγκς της Καλιφορνίας δέχθηκε την επίσκεψι του αδελφού του και της μνηστής του αδελφού του. Καθώς πλησίαζε το βράδυ, ο Μάρτυς είδε ότι ο μη Μάρτυς αδελφός του είχε σκοπό να διανυκτερεύση εκεί, και να κοιμηθή με τη μνηστή του. Τι θα κάνατε εσείς;

Ήταν μια δυσχερής κατάστασις. Αλλά ο Μάρτυς είπε στον αδελφό του ότι δεν μπορούσε, μέσα στο σπίτι του, να κοιμηθή με μια γυναίκα με την οποία δεν ήταν νυμφευμένος. Αυτό εξέπληξε τον αδελφό του. Αγανάκτησε με την σκέψι ότι ο Μάρτυς ήταν πολύ στενοκέφαλος. Εξ άλλου, και αυτός και η μνηστή του ήσαν σε τέτοια ηλικία που θα μπορούσε να έχουν εγγόνια, και επρόκειτο να γίνη ο γάμος σε λίγες μέρες.

Γιατί ο Μάρτυς έλαβε μια τέτοια στάσι, γνωρίζοντας ότι αυτό που έκαμε θα προκαλούσε ψυχρότητα και δυσαρέσκεια; Επρόκειτο για τη συνείδησί του.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΣ;

Είπατε ποτέ: «Εγώ ήξερα μέσα μου ότι δεν ήταν σωστό αυτό»; Ή, «Δεν μπορώ να κάμω αυτό που ζητάς, διότι μέσα μου κάτι μου λέει ότι είναι κακό»;

Αυτό ήταν η συνείδησις που σας μιλούσε. Η συνείδησις είναι η εσωτερική εκείνη αντίληψις ή αίσθησις που έχομε για το ορθό και το εσφαλμένο. Ο Θεός δημιούργησε το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος με αυτή την ικανότητα της συνειδήσεως, και όλοι μας την κληρονομήσαμε απ’ αυτούς. Είναι συνετό πράγμα να μη πηγαίνωμε ποτέ εσκεμμένα αντίθετα με τις υπαγορεύσεις μιας κατάλληλα εκπαιδευμένης συνειδήσεως. Γιατί;

Διότι η ηθική μας αίσθησις ή συνείδησις μπορεί, ως αποτέλεσμα, να ζημιωθή ή και να διαφθαρή. Μπορεί να ‘καυτηριασθή’ σαν με πυρακτωμένο σίδερο. (1 Τιμ. 4:2) Όταν συμβαίνη αυτό, η εσωτερική μας αίσθησις του ορθού και του εσφαλμένου παύει να λειτουργή κατάλληλα. Τότε πια δεν θα μας κατευθύνη κατάλληλα. Αλλ’ αυτό μπορούμε να το αποφύγωμε.

ΕΥΑΙΣΘΗΤΗ ΣΤΟΥΣ ΗΘΙΚΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ο Ιεχωβά Θεός έλαβε πρόνοια να ενισχύση τη συνείδησί μας δίνοντάς μας δικαίους νόμους και αρχές μέσα στην Αγία Γραφή, και γι’ αυτή την πρόνοια έχομε σοβαρό λόγο να είμεθα ευγνώμονες. Μπορούμε να μελετήσωμε αυτούς τους νόμους και η συνείδησίς μας μπορεί κατόπιν να τους εφαρμόση στις διάφορες περιστάσεις που εγείρονται. Έτσι θα υποκινούμεθα από τη συνείδησί μας για να κάνωμε ό,τι ευαρεστεί τον Θεό.

Όταν ένας άνθρωπος μελετά την Αγία Γραφή, μαθαίνει ότι ο νόμος του Θεού απαγορεύει την πορνεία και τη μοιχεία. (Εβρ. 13:4· 1 Κορ. 6:9, 10) Ο Μάρτυς που αναφέραμε στην αρχή είχε συναισθησία σ’ αυτόν τον νόμο. Η συνείδησίς του δεν του επέτρεπε να μετέχη με κανένα τρόπο σε πορνεία—να τη συγχωρή στην πραγματικότητα, επιτρέποντάς την μέσα στο σπίτι του. Έτσι αισθάνονται οι άνθρωποι οι οποίοι πραγματικά αγαπούν τον νόμο του Θεού.

Πριν από λίγα χρόνια μια γυναίκα στην Ονδούρα της Κεντρικής Αμερικής, που είχε ένα σπίτι με επιπλωμένα δωμάτια που νοίκιαζε, άρχισε να μελετά την Αγία Γραφή με τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Κάποτε είπε ότι η συνείδησίς της την ενοχλούσε. Γιατί; Διότι οι άνδρες συνήθως ήθελαν να χρησιμοποιούν το σπίτι της σαν ένα τόπο για να φέρνουν κοινές γυναίκες. Ως αποτέλεσμα της αγάπης της για τον νόμο του Θεού που πρόσφατα απέκτησε η γυναίκα αυτή υπέφερε που άφηνε το σπίτι της να χρησιμοποιήται για ανήθικους σκοπούς.

Γι’ αυτό άρχισε να μη επιτρέπη σε οποιονδήποτε να μείνη μια νύχτα, αν επρόκειτο να διαπράξη ανηθικότητα. Σε κάθε δωμάτιο ετοποθέτησε μικρές πινακίδες που έλεγαν: «Κύριε, παρακαλείσθε να σεβασθήτε το οικογενειακό αυτό σπίτι. Μη φέρνετε άσεμνες γυναίκες. Ευχαριστώ». Οι άλλοτε πελάται έπαυσαν να έρχωνται. Εν τούτοις, η απώλεια εργασίας ήταν μόνο προσωρινή· σε λίγο είχε μια πελατεία από αξιοσέβαστες οικογένειες.

Τι θα γίνη, αν εργάζεσθε σ’ ένα μέρος που χρησιμοποιείται συνήθως για ανήθικους σκοπούς; Φυσικά, στον κόσμο η πορνεία και η μοιχεία είναι αχαλίνωτες, και οι Γραφές τονίζουν ότι είναι αδύνατο να μην αναμιχθή κανείς διόλου με πόρνους. (1 Κορ. 5:9, 10) Αλλά τι θα γίνη αν η ανηθικότης εκεί που εργάζεται κανείς είναι ολοφάνερη, και χονδροειδής μάλιστα, και αισθάνεται ότι η συνείδησίς του και η πνευματικότης του τίθενται σε κίνδυνο;

Σε τέτοιες περιπτώσεις οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν κάνει προσαρμογές στην εργασία των. Τον Απρίλιο του 1972, τρεις γυναίκες άρχισαν να εργάζωνται ως υπηρέτριες σ’ ένα νεόδμητο πανδοχείο στην πόλι Όκφορντ της Πενσυλβανίας. Με τον καιρό διεπίστωσαν ότι οι ίδιοι άνδρες έφερναν διάφορες γυναίκες στο πανδοχείο τακτικά. «Οι συνειδήσεις μας άρχισαν να μας ενοχλούν,» λέγει μια από τις Μάρτυρες, Γι’ αυτό όλες εγκατέλειψαν αυτόν τον τόπον εργασίας.

Πώς αισθάνεσθε σεις προσωπικά για τους ηθικούς νόμους του Θεού; Πόσο ευαίσθητη είναι η συνείδησίς σας σ’ αυτά τα πράγματα;

ΠΡΟΘΥΜΙΑ ΝΑ ΥΠΟΣΤΟΥΜΕ ΖΗΜΙΑ

Θα ήσαστε πρόθυμοι να υποστήτε υλική ζημία για να διατηρήστε μια καθαρή συνείδησι; Μια νεαρή ηθοποιός του κινηματογράφου και της τηλεοράσεως το έκαμε αυτό.

Αυτή τελικά εγκατέλειψε το επάγγελμά της αφού έγινε μάρτυς του Ιεχωβά. Οι ρόλοι που έπαιζε συχνά απαιτούσαν να εναγκαλίζεται και να φιλά άνδρες με τους οποίους δεν ήταν παντρεμένη. «Δεν μπορούσα να το συνεχίσω αυτό,» είπε. «Πώς θα μπορούσα να διδάξω σε άλλους τις υψηλές αρχές του Λόγου του Θεού κι εν τούτοις να με βλέπουν στην οθόνη να εκδηλώνω αγάπη σε άνδρες εκτός από τον σύζυγό μου;»

Μια σχεδιάστρια σε διαφημιστικό οίκο της Νέας Υόρκης αρνήθηκε να εργασθή για διαφημίσεις σιγαρέττων. Τότε είχαν εισαχθή μικροσκοπικά τσιγάρα και την παρεκάλεσαν να γράψη μια διαφήμισι προωρισμένη να διεγείρη τις γυναίκες να τα καπνίζουν. Αλλ’ ούτε κι αυτό ήθελε να το κάμη. «Η συνείδησίς μου δεν θα μου επιτρέψη να έχω μέρος στη διαφήμισι προϊόντων που είναι επιβλαβή στην υγεία,» εξήγησε, «έστω και αν αυτή η άρνησις έχη ως αποτέλεσμα την απώλεια της εργασίας μου».

Σε μια κάπως διαφορετική κατάστασι, μια πωλήτρια σ’ ένα μεγάλο κατάστημα στη Νέα Υόρκη αρνήθηκε να φορέση στο στήθος της ένα Χριστουγεννιάτικο άνθος στολισμένο με εορταστικά σύμβολα. Ο διευθύνων το τμήμα εκείνο είπε ότι αν δεν φορούσε το άνθος θα φρόντιζε να την απολύση. Η πωλήτρια πήγε στο γραφείο και εξήγησε τον λόγο για τον οποίο η συνείδησίς της δεν της επέτρεπε να φορέση το άνθος, και να συνδεθή έτσι με το πνεύμα μιας εορτής μολυσμένης με ειδωλολατρεία. Ο διευθυντής έδειξε κατανόησι, και δεν απελύθη.

Πόσο σπουδαίο είναι να κάνετε εκείνο που ευαρεστεί τον Θεό; Υποκινείσθε σεις από μια θεοσεβή συνείδησι;

ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΣ ΣΕ ΟΛΑ

Οι αληθινοί Χριστιανοί αισθάνονται όπως και ο απόστολος Παύλος ο οποίος είπε: «Είμεθα πεπεισμένοι, ότι έχομεν καλήν συνείδησιν, θέλοντες να πολιτευώμεθα κατά πάντα καλώς». (Εβρ. 13:18) Η δική σας συνείδησις σας υποκινεί να συμπεριφέρεσθε εντίμως;

Πριν από λίγα χρόνια ένας τεχνικός διευθυντής μεγάλου διαφημιστικού οίκου της Νέας Υόρκης έγινε μάρτυς του Ιεχωβά. Προηγουμένως παραγέμιζε τον λογαριασμό των εξόδων τους, σημειώνοντας πράγματα που δεν ήσαν άμεσα εμπορικά έξοδα. «Αυτή είναι μια γενική συνήθεια, σχεδόν κάτι που αναμένεται» είπε: «Αλλ’ αφότου έμαθα τις Βιβλικές αρχές, η συνείδησίς μου δεν μου επέτρεπε πια να το κάμω αυτό. Αυτό εσήμαινε πράγματι μια εθελουσία περικοπή πληρωμής,» εξήγησε. Πώς θα βλέπατε σεις ένα τέτοιο ζήτημα;

Μερικές φορές είναι μεγάλες οι πιέσεις για να γίνωμε ανέντιμοι. Μια Μάρτυς ηλικίας είκοσι επτά ετών ανέλαβε εργασία στις αρχές του περασμένου έτους στο ασφαλιστικό γραφείο ενός πράκτορος για την Ασφαλιστική Εταιρία Ζωής της Νέας Υόρκης. Στο τέλος του πρώτου μηνός της εργασίας τής δόθηκε να υπογράψη ένα χαρτί στο οποίον ήσαν γραμμένες και οι αποδοχές του μηνός. Αλλά το ποσόν ήταν κατά 25 τοις εκατό μεγαλύτερο από εκείνο που έλαβε πραγματικά! Εξεπλάγη γι’ αυτό.

Σε λίγο, όμως, έμαθε ότι ο προϊστάμενός της εισέπραξε αποζημίωσι για έξοδα γραμματέως. Έτσι η αναγραφή μεγαλυτέρου μισθού θα εσήμαινε περισσότερα χρήματα στην τσέπη του προϊσταμένου της. Τι θα έκανε; Να υπογράψη το χαρτί θα ήταν ανέντιμο· Θα αποτελούσε παράβασι της Γραφικά εκπαιδευμένης συνειδήσεώς της. Αλλ’ αν δεν υπέγραφε, μπορεί να έχανε την εργασία της, από την οποία είχε μεγάλη ανάγκη για να συντηρηθή στη Χριστιανική διακονία της. Τι θα κάνατε σεις;

Το κορίτσι συγκέντρωσε όλο το θάρρος του, πλησίασε τον προϊστάμενό της και είπε: «Κύριε, Εγώ δεν μπορώ να υπογράψω αυτό το χαρτί».

«Γιατί όχι;» ρώτησε.

«Δεν είναι έντιμο πράγμα. Δεν πήρα τόσο πολλά χρήματα,» απήντησε.

«Μα αυτό είναι μια καθιερωμένη εμπορική συνήθεια. Το κάνουν όλοι,» απήντησε.

«Εγώ δεν μπορώ να κάμω τίποτα. Δεν μπορώ να υπογράψω» απήντησε.

Ο άνθρωπος είχε προσβληθή, και επέπληξε την κοπέλλα για τη στάσι της. Αλλά κατόπιν κάθησε πάλι στην καρέκλα του πολλή ώρα, προφανώς βυθισμένος σε σκέψεις. Τελικά είπε: «Έχεις δίκιο. Έχεις δίκιο, θα το κάμω με τον ορθό τρόπο,» είπε.

Μια άλλη κοινή συνήθεια είναι να στρέφουν οι έμποροι αυτοκινήτων πίσω τα «κοντέρ» των χρησιμοποιουμένων αυτοκινήτων ώστε να δείχνουν διαδρομή ολιγότερων μιλίων από την πραγματικότητα. Εν τούτοις, όταν ένας τέτοιος προϊστάμενος ζήτησε από ένα μάρτυρα του Ιεχωβά στην Άλμπανυ της Γεωργίας, να το κάνη αυτό, η συνείδησις του Μάρτυρος δεν του το επέτρεψε. Έχασε την εργασία του, αλλά διατήρησε αγαθή συνείδησι. Εσείς αποδίδετε τόσο μεγάλη σημασία στην διατήρησι μιας καθαρής συνειδήσεως;

Η ανεντιμότης είναι επίσης κοινή στις εργασίες επισκευής αυτοκινήτων. Ένας μάρτυς του Ιεχωβά που προσελήφθη προσφάτως να εργασθή ως διευθυντής υπηρεσίας σ’ ένα σταθμό αυτοκινήτων Κάντιλακ-Όλνσμομπιλ στην πόλι Όγκντεν της Γιούτα, έπρεπε ν’ αναμιχθή σε τέτοιες συνήθειες. Όπως εξηγεί ο ίδιος: «Ο μηχανικός έκανε μια εργασία στο σύστημα ηλεκτρικής συνδέσεως και για να εισπράξη περισσότερα χρήματα για την εργασία, εχρέωσε πρόσθετη εργασία. Εγώ τον ρώτησα γι’ αυτό, αλλ’ είπε ότι κανένας δεν ξέρει τη διαφορά και ότι η εταιρία θα κέρδιζε απ’ αυτό. Εγώ του είπα ότι δεν μπορούσα ν’ ανεχθώ μια τέτοια ανεντιμότητα.

«Ο μηχανικός ωργίσθηκε και πήγε στον ιδιοκτήτη και διηγήθηκε αυτά που συνέβησαν. Μ’ εκάλεσαν να πάω στο γραφείο κι εκεί εξετάσθηκε το ζήτημα ενώπιον του μηχανικού. Εγώ είπα στον ιδιοκτήτη ότι δεν ήθελα να λαμβάνω μέρος σε τέτοιες δοσοληψίες, και ότι αν αυτός ο άνθρωπος έκλεβε προς όφελος της εταιρίας, θα έκλεβε επίσης και εις βάρος αυτής. Ο ιδιοκτήτης εμειδίασε και είπε, ‘Εκτιμώ την εντιμότητά σου και τις υψηλές αρχές σου. Γι’ αυτό σε ήθελα γι’ αυτή την εργασία.’»

Τι είδους συνείδησι έχετε σεις; Υποκινείσθε από μια συνείδησι ευαίσθητη στις διδασκαλίες του Λόγου του Θεού; Αν είναι έτσι, τότε δεν θα ενοχλήσθε από αισθήματα ενοχής, αλλά θ’ απολαμβάνετε πραγματική ικανοποίησι και ειρήνη διανοίας. Θα καθοδηγήσθε πάντοτε να κάνετε ό,τι είναι ευάρεστο στον Θεόν. Αυτό πραγματικά θα σημάνη για σας θεία ευλογία ατελεύτητης ζωής στο δίκαιο νέο του σύστημα πραγμάτων.

Μέλη της Εκκλησίας Αποχωρούν

◆ Τουλάχιστον 400 άτομα απεχώρησαν μια Κυριακή πρωί από τη Ρωμαιοκαθολική Μητρόπολι του Αγίου Ιωσήφ στην Καντούνα της Νιγηρίας. Μήπως συνέβη αυτό επειδή η εκκλησία ήταν γεμάτη και δεν υπήρχε άλλος ελεύθερος χώρος; Όχι. Δεν τους επετράπη η είσοδος επειδή δεν είχαν πληρώσει ένα φόρο που τους είχαν επιβάλει οι ηγέτες της εκκλησίας. Ένα φράγμα από πάγκους στον περίβολο της μητροπόλεως ήταν ενισχυμένο με άνδρες που τους είχαν εκλέξει ειδικά για ν’ απομακρύνουν εκείνους που δεν είχαν συνεισφέρει χρήματα για τη χειροτόνησι ενός νέου επισκόπου. Μια γυναίκα, που προσπάθησε να εισχωρήση στην εκκλησία, την απομάκρυναν βιαίως.

Περισσεύουν οι Εκκλησίες στην Αγγλία

◆ Ο κατάλογος των εκκλησιών της Αγγλίας, που θεωρούνται ως περιττές και προσφέρονται για πούλημα και φιλανθρωπικούς σκοπούς, μεγαλώνει καθημερινά. Οι αιτίες γι’ αυτή την κατάστασι είναι το εκκλησίασμα που διαρκώς μειώνεται, και η αυξανομένη έλλειψις κληρικών. Ανακοινώθηκε ότι η πρώην εκκλησία του Αγίου Ιωάννου στο Εδιμβούργο έχει γίνει τώρα καζίνο για τυχερά παιχνίδια. Μια Μεθοδιστική εκκλησία κοντά στο Λίβερπουλ έχει μετατραπή σε εγκεκριμένο κλαμπ για άνδρες. Μια εκκλησία των Θεμελιωτιστών στο Καίμπριτζ έχει γίνει χορευτικό κέντρο για τους νεαρούς. Η Επισκοπελιανή εκκλησία όπου εκκλησιαζόταν ο φημισμένος συγγραφεύς Σερ Βάλτερ Σκωτ, τώρα χρησιμεύει ως έκθεσις τουαλεττών και άλλων εγκαταστάσεων υγιεινής. Ένα μεγάλο εκκλησιαστικό κτίριο στο Μάντσεστερ χρησιμοποιείται τώρα για έκθεσι ξένων αυτοκινήτων. Άλλες εκκλησίες έχουν ανακαινισθή και μετατραπή σε κατοικίες. Και μια είναι τώρα ηλεκτρικός υποσταθμός. Από το 1969, η Εκκλησία της Αγγλίας έχει χαρακτηρίσει 154 εκκλησίες ως περιττές, ενώ άλλες 150 θεωρούνται υποψήφιες γι’ αυτή την κατηγορία. Ένας εκκλησιαστικός ηγέτης εδήλωσε ότι είναι δυνατόν οι περιττές εκκλησίες να φθάσουν περίπου τις 3.000.

Μια Οδός Ζωής Ανοίγεται στο Ανθρώπινο Γένος

ΚΑΙ το πνεύμα, και η νύμφη λέγουσιν, Ελθέ· και όστις ακούει, ας είπη, Ελθέ· και, Όστις διψά, ας έλθη· και όστις θέλει, ας λαμβάνη δωρεάν το ύδωρ της ζωής».—Αποκάλ. 22:17.

Αυτά τα λόγια κοντά στο τέλος της Βίβλου δίνουν μια αισιόδοξη ελπίδα. Δίνουν υπόσχεσι μιας ζωής που είναι καλύτερη από το βραχύ και ταραχώδες χρονικό διάστημα ζωής που έχομε σήμερα. Υπάρχει καμμιά ευκαιρία ν’ αρχίσωμε ν’ ανακαλύπτωμε αυτό το είδος της ζωής τώρα;

Υπάρχει. Ο Ιησούς Χριστός είπε ότι ήλθε για να έχουν οι άνθρωποι ζωήν εν αφθονία. Ποιο, λοιπόν, είναι αυτό το ύδωρ της ζωής, και πώς μπορούμε να το αποκτήσωμε;—Ιωάν. 10:10.

Η θυσία της ζωής του Ιησού ήταν εκείνη που άνοιξε τον δρόμο για αιώνια ζωή στο ανθρώπινο γένος. Γι’ αυτό ο Ιησούς έδειξε ότι το ζωοπάροχο ύδωρ συνδέεται με τη θυσία του όταν είπε στη Σαμαρείτιδα: «Όστις όμως πίη εκ του ύδατος το οποίον εγώ θέλω δώσει εις αυτόν, δεν θέλει διψήσει εις τον αιώνα· αλλά το ύδωρ το οποίον θέλω δώσει εις αυτόν, θέλει γείνει εν αυτώ πηγή ύδατος αναβλύζοντος εις ζωήν αιώνιον».—Ιωάν. 4:14.

Μήπως αυτή η αιώνια ζωή που δίνει ο Ιησούς σημαίνει ότι όλοι όσοι ζουν αιωνίως πρέπει να πάνε στον ουρανό; Διόλου. Διότι η προφητεία της Αποκαλύψεως ομιλεί για το λαμπρό σαν κρύσταλλο νερό του ποταμού της ζωής: «Το πνεύμα και η νύμφη λέγουσιν, Ελθέ». Η νύμφη είναι η Χριστιανική εκκλησία της οποίας ο Χριστός είναι συζυγική κεφαλή. (Κολ. 1:18· Εφεσ. 5:23· 2 Κορ. 11:2) Αυτοί που μετέχουν σε ουράνια ζωή με τον Ιησού Χριστό ανέρχονται σε 144.000 πρόσωπα. (Αποκάλ. 14:1, 3) Το ‘ύδωρ της ζωής’ παρέχεται από το πνεύμα και τη νύμφη σε άλλους. Επομένως συμβολίζει τη θεία διάταξι για επίγεια ζωή, αιώνια ανθρώπινη ζωή σε τελειότητα σε μια γη μεταμορφωμένη σε παράδεισο, κατάλληλη για τελείους ανθρώπους.

Το ‘ύδωρ της ζωής’ παριστάνει όλες τις διατάξεις για ζωή μέσω του Ιησού Χριστού. Είναι τώρα όλο αυτό διαθέσιμο; Όχι, διότι ο Θεός πρέπει πρώτα ν’ απομακρύνη το παρόν πονηρό σύστημα πραγμάτων με τον αόρατο άρχοντά του τον Γωγ, ο οποίος είναι Σατανάς ο Διάβολος αφότου εξεβλήθη από τον ουρανό (όπως εξετάσθηκε στα δύο προηγούμενα τεύχη του παρόντος περιοδικού). Αλλά μπορούμε να λάβωμε ό,τι είναι διαθέσιμο απ’ αυτό το «ύδωρ» τώρα ακούοντας και υπακούοντας στα αγαθά νέα της βασιλείας και συμμορφώνοντας τη ζωή μας με αυτά.—Ιωάν. 3:16· Ρωμ. 12:2.

Ο ΝΑΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΡΕΕΙ ΤΟ ΥΔΩΡ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Ο προφήτης του Θεού Ιεζεκιήλ έλαβε δράσι η οποία συμπληρώνει την δράσι του αποστόλου Ιωάννου στο βιβλίο της Αποκαλύψεως. Εκεί ο Ιεζεκιήλ είδε ένα ναό. Δεν ήταν ναός κτισμένος από ανθρώπους, όπως ήσαν οι ναοί του Σολομώντος ή του Ζοροβάβελ, διότι τότε δεν υπήρχε διόλου ναός στην Ιερουσαλήμ, αφού η πόλις αυτή είχε καταστραφή από τον Βασιλέα Ναβουχοδονόσορ της Βαβυλώνος πριν από δεκατέσσερα περίπου χρόνια, και η ίδια η Ιερουσαλήμ ήταν ερημωμένη. Αυτός ο ναός που είδε ο Ιεζεκιήλ διέφερε σε σχέδιο από τον ναό του Σολομώντος. Η όρασις τον παριστάνει ως ήδη οικοδομημένο, έτοιμο για επιθεώρησι και μέτρησι. Ήταν όμως προφητικός κάποιου ναού που θα ιδρύετο πραγματικά αργότερα. Εξεικόνιζε την ‘αληθινή σκηνή την οποία κατασκεύασε ο Ιεχωβά και όχι άνθρωπος.’—Εβρ. 8:2.

Ο Χριστιανός συγγραφεύς της επιστολής προς Εβραίους εξετάζει λεπτομερώς αυτή τη σκηνή ή ναό, τονίζοντας ότι αντικατέστησε προτέρους ναούς, τελευταίος των οποίων ήταν ο ναός του Ζοροβάβελ, που ανοικοδομήθηκε από τον Βασιλέα Ηρώδη. Αυτή η ‘αληθινή σκηνή’ ήλθε σε ύπαρξι το έτος 29 μ.Χ., όταν ο Ιησούς ήταν πρόθυμος να προσφερθή στο «θυσιαστήριο» του θείου θελήματος ως ο «Αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου.» Μετά την ανάστασί του ο Ιησούς εισήλθε στα Άγια των Αγίων του ναού εκείνου, στον ίδιο τον ουρανό, για να παρουσιάση στον Θεό την αξία της τελείας ανθρώπινης θυσίας την οποίαν προσέφερε στη γη επάνω στο πνευματικό θυσιαστήριο του Ιεχωβά, στο «θέλημα» του Θεού.—Εβρ. 9:23, 24· Ιωάν. 1:29.

Στην όρασί του ο Ιεζεκιήλ είδε το ναό «επί όρους υψηλοτάτου,» πράγμα το οποίο τοποθετεί τον χρόνο της εκπληρώσεως της οράσεως του Ιεζεκιήλ πολύ μακρυά στο ρεύμα του χρόνου, όταν, όπως προφητεύθηκε από τον Ησαΐα, «το όρος του οίκου του Ιεχωβά θέλει στηριχθή επί της κορυφής των ορέων, και υψωθή υπεράνω των βουνών». Ο Ιεζεκιήλ ωδηγήθηκε σε μια περιήγησι του ναού από έναν άγγελο, που παριστάνετο στο όραμα από έναν άνθρωπο, «του οποίου η θέα ήτο ως θέα χαλκού, και είχε εν τη χειρί αυτού νήμα λινούν και μέτρον καλάμινον».—Ιεζ. 40:2, 3· Ησ. 2:2, ΜΝΚ.

Στον παρόντα καιρό ο Ιεχωβά αποκατέστησε στον λαό του στη γη ένα ‘πνευματικό παράδεισο’ Ο λαός του απολαμβάνει την κατανόησι των βουλών του θεού και ευημερεί με τη διακήρυξι αυτών των βουλών σ’ όλον τον κόσμον. Η λατρεία του Ιεχωβά είναι ‘στηριγμένη’ και ‘εξυψωμένη’ σήμερα. Πολλές εκατοντάδες χιλιάδων ανθρώπων αρχίζουν να πίνουν από «το ύδωρ της ζωής δωρεάν». Αυτοί πάλι λέγουν σε άλλους: «Ελθέ!» και οι εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά ακμάζουν με ειρήνη και τάξι, αυξάνοντας συνεχώς σε αριθμούς.

ΖΩΗ Σ’ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΖΗΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΜΑΓΕΔΔΩΝΑ

Αλλά ο Ιεζεκιήλ είδε κάτι πέρα απ’ αυτό. Είδε την ήττα των επιγείων δυνάμεων του Σατανά και την εξαφάνισι της «γης του Μαγώγ,» του αοράτου βασιλείου από το οποίο ο Σατανάς τώρα διαταράσσει τη γη. (Ιεζ. 39:6) Κατόπιν ο Ιεζεκιήλ είδε μια καθαρή εικόνα του τι θα γίνη στη γη στη διάρκεια της δικαίας χιλιετούς βασιλείας του Ιησού Χριστού, όταν δεν θα υπάρχη ο «Γωγ,» Σατανάς ο Διάβολος, ούτε κανένας από τους δαίμονάς του, για ν’ αποτελή πρόσκομμα. Ο άγγελος που ωδήγησε τον Ιεζεκιήλ στο όραμα τον παρέλαβε για μια περιήγησι επιθεωρήσεως του ναού. Τότε ο Ιεζεκιήλ είπε:

«Και με επέστρεψεν εις την θύραν του οίκου· και ιδού ύδατα εξερχόμενα κάτωθεν από του κατωφλίου του οίκου προς ανατολάς· διότι το μέτωπον του οίκου ήτο προς ανατολάς, και τα ύδατα κατέβαινον κάτωθεν από του δεξιού πλαγίου του οίκου, κατά το νότιον του θυσιαστηρίου».—Ιεζ. 47:1.

Το νερό έβγαινε από το αγιαστήριο όπου ο Ιεχωβά παρέμενε και έρρεε προς ανατολάς πέρα από το θυσιαστήριο στην αυλή, δείχνοντας ότι ο Ζωοδότης, ο Ιεχωβά Θεός, αναγνωρίζει τη λυτρωτική θυσία του Υιού του και Αρχιερέως Ιησού Χριστού. Το νερό έρρεε έξω από την αυλή και κατηυθύνετο εκεί όπου εχρειάζετο ζωή.—Παράβαλε με 1 Ιωάννου 1:7· 5:11, 12.

Τώρα ο άγγελος του Ιεχωβά χρησιμοποίησε το λινό του νήμα μετρήσεως. Ο Ιεζεκιήλ λέγει: «Και ο άνθρωπος, όστις είχε το μέτρον εν τη χειρί αυτού εξελθών προς ανατολάς, εμέτρησε χιλίας πήχας, και με διεβίβασε διά των υδάτων· τα ύδατα ήσαν έως των αστραγάλων».—Ιεζ. 47:3.

Είναι αξιόλογο να σημειωθή ότι ο άγγελος εμέτρησε προς ανατολάς απόστασι χιλίων πηχών, που μας υπενθυμίζουν κατ’ επανάληψιν ότι όλα όσα εξεικονίσθησαν ότι εκπληρώνονται από τον ποταμό θα λάβουν χώρα στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού. Στην πρώτη μέτρησι, το νερό δεν ήταν πολύ βαθύ, έφθανε μόνο έως τους αστραγάλους. ‘Βάθος έως τους αστραγάλους’ θα είναι αρκετό για ζωοπάροχο νερό αμέσως μετά τον πόλεμο του Αρμαγεδδώνος, στον οποίο οι επίγειες δυνάμεις του Γωγ θα κατανικηθούν. Γιατί; Διότι μόνο εκείνοι που λαμβάνουν μια σταθερή στάσι υπέρ της βασιλείας του Θεού πριν από τη ‘μεγάλη θλίψι’ που αποκορυφώνεται σ’ εκείνο τον πόλεμο θα επιζήσουν. Αυτοί, μολονότι ορίζονται ως ένας «πολύς όχλος,» θα είναι λίγοι σε σύγκρισι με τον παρόντα πληθυσμό της γης, και βέβαια σε σύγκρισι με τις χιλιάδες των εκατομμυρίων που έχουν ζήσει στη γη. (Αποκάλ. 7:9) Αυτοί θα είναι όπως ο Νώε και η οικογένειά του που επέζησαν από τον παγγήινο κατακλυσμό. Ο πολύς όχλος θα δώση ένα δίκαιο ξεκίνημα στην ανθρώπινη κοινωνία, θα αποτελέση το θεμέλιο ‘της νέας γης’ δηλαδή, της ανθρωπίνης κοινωνίας ωργανωμένης κάτω από την ουράνια Μεσσιανική βασιλεία.—2 Πέτρ. 2:5· 3:5-13.

ΖΩΗ ΣΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΤΩΡΑ ΝΕΚΡΩΝ

Εν τούτοις, ο Θεός δεν αφήνει τους σκοπούς του ασυμπλήρωτους, ούτε είναι μεροληπτικός. (Ησ. 46:9, 10· Πράξ. 10:34, 35) Τα ζωοπάροχα οφέλη της λυτρωτικής θυσίας του Ιησού Χριστού είναι για όλο το ανθρώπινο γένος. Για την εφαρμογή αυτής της θυσίας σε πολλούς διαβάζομε: «Τον δε ολίγον τι παρά τους αγγέλους ηλαττωμένον Ιησούν βλέπομεν, διά το πάθημα του θανάτου με δόξαν και τιμήν εστεφανωμένον, διά να γευθή θάνατον υπέρ παντός ανθρώπου διά της χάριτος του Θεού». (Εβρ. 2:9) Επίσης: «Και αυτός είναι ιλασμός περί των αμαρτιών ημών και ουχί μόνον περί των ημετέρων, αλλά και περί όλου του κόσμου». (1 Ιωάν. 2:2) «Διότι είναι εις Θεός, εις και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Χριστός Ιησούς, όστις έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων».—1 Τιμ. 2:5, 6.

Σύμφωνα με αυτό ο Ιησούς είπε: «Έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού». (Ιωάν. 5:28, 29) Καθώς εδήλωσε ο απόστολος Παύλος: «Μέλλει να γείνη ανάστασις νεκρών, δικαίων τε και αδίκων».—Πράξ. 24:15.

Όταν αναστηθούν οι νεκροί, θα υπάρχη αρκετό ύδωρ ζωής για να τους θεραπεύση και να τους αποκαταστήση σε τέλεια ζωή. Αυτό είναι εξασφαλισμένο επειδή βλέπομε τον ποταμό ν’ αυξάνη σε βάθος: «Και [ο άγγελος] εμέτρησε χιλίας [πήχας] και με διεβίβασε διά των υδάτων· τα ύδατα ήσαν έως των γονάτων.»—Ιεζ. 47:4.

Αλλά εδώ ο ποταμός δεν έπαυσε να βαθύνεται. Απ’ αυτό μπορούμε να υποθέσωμε ότι όλες οι χιλιάδες των εκατομμυρίων νεκρών δεν θ’ αναστηθούν διά μιας, πράγμα που θα έκανε τους επιζώντας από τον Αρμαγεδδώνα να έχουν μια μεγάλη πληθυσμιακή έκκρηξι ενώπιόν τους. Πώς λοιπόν θα μπορούσαν να γίνουν οι αναγκαίες υλικές προμήθειες για τους αναστημένους, για να μη αναφέρωμε για τη διδασκαλία και την εκπαίδευσί των στην οδόν ζωής του Ιεχωβά;

Η επόμενη μέτρησις βρήκε τον ποταμό πολύ μεγαλύτερο σε όγκο: «Πάλιν εμέτρησε χιλίας, και με διεβίβασε· τα ύδατα ήσαν έως της οσφύος». (Ιεζ. 47:4) Όσο προχωρούν τα χίλια χρόνια, οι αριθμοί των αναστημένων θ’ αυξάνουν, διότι θα υπάρχουν περισσότεροι πιστοί υπήκοοι της βασιλείας για να φροντίσουν γι’ αυτούς. Μερικοί μεταξύ των αναστημένων, όμως, δεν θα εκτιμήσουν την παρ’ αξίαν αγαθότητα του Ιεχωβά και δεν θα υπακούσουν, όπως θα δούμε στην περαιτέρω ανάπτυξι της προφητείας, που θα εξετασθή σ’ ένα προσεχές τεύχος της «Σκοπιάς». Αλλά οι ευπειθείς χιλιάδες των εκατομμυρίων θα γίνουν συνεργάται στην αποκατάστασι του παραδείσου και στην υποβοήθησι εκείνων που θα αναστηθούν αργότερα να έλθουν σε γνώσι του Ιεχωβά του Ζωοδότου και του Υιού του, του Βασιλέως, και να λάβουν τις ζωοπάροχες υπηρεσίες του ως Αρχιερέως του Θεού.

Τελικά, ο άγγελος «εμέτρησε χιλίας (πήχας)· και ήτο ποταμός, τον οποίον δεν ηδυνάμην να διαβώ· διότι τα ύδατα ήσαν υψωμένα, ύδατα κολυμβήματος, ποταμός αδιάβατος».—Ιεζ. 47:5

Πριν τελειώσουν τα χίλια χρόνια της βασιλείας του Μεσσίου ο κοινός επίγειος τάφος του ανθρωπίνου γένους (ο Άδης) και η θάλασσα των υγρών τάφων πολλών ανθρώπων πρέπει να κενωθούν από εκείνους που έμεναν εκεί στο θάνατο. (Αποκάλ. 20:13, 14) Το συμβολικό ‘ύδωρ της ζωής’ πρέπει να παρασχεθή και στον τελευταίο από τους λυτρωμένους νεκρούς του ανθρωπίνου γένους. Τίποτα δεν μπορεί να εμποδίση τον χείμαρρο του ύδατος της ζωής από το να έλθη στο ανθρώπινο γένος για να φέρη ζωή με αφθονία.

Ο Ιεχωβά δίνει αυτή την πρόγνωσι των μεγάλων διευθετήσεών του για το ανθρώπινο γένος μ’ ένα σκοπό υπ’ όψιν. Πρώτον, δίνει ελπίδα σ’ ένα κόσμο που στερείται ελπίδος. (1 Θεσσ. 4:13) Επίσης, υποκινεί εκείνους που έχουν καρδιά με κατανόησι να προσκαλέσουν όλους όσους μπορούν να φθάσουν ν’ αρχίσουν να πίνουν από το ζωοπάροχο ύδωρ τώρα, διότι οι άνθρωποι έχουν μεγάλη ανάγκη αυτού. Όλοι όσοι ακούουν και καταλαβαίνουν πραγματικά, με χαρά ενώνονται με το πνεύμα και τη νύμφη λέγοντας, ‘Ελθέ! Λάβε το ύδωρ της ζωής δωρεάν’.

[Εικόνα στη σελίδα 573]

Ezekiel’s Vision of the SANCTUARY OF JEHOVAH Perspective View

Μια Ματιά στις Ειδήσεις

Κληρικός Λέγει ‘Νομιμοποιήστε την Πορνεία’!

◆ Ο Κληρικός Ουίλλιαμ Τ. Γουώρεν της Επισκοπελιανής Εκκλησίας του Αγίου Ματθαίου στην πόλι Φαίρμπανκς της Αλάσκας είπε στο Συμβούλιο του Εμπορικού Επιμελητηρίου: «Νομίζω ότι θα έπρεπε να σκεφθήτε πιο σοβαρά την καθιέρωσι μιας περιοχής με νόμιμα κόκκινα φώτα». Είπε: «Δεν υποστηρίζω την πορνεία, αλλά πιστεύω ότι, θα έχη θλιβερά αποτελέσματα αν δεν ληφθή μέριμνα. . . . Η νομιμοποίησις της πορνείας είναι ο καλύτερος τρόπος για να την ελέγχωμε».

Η Περιουσία της Εκκλησίας στις Η.Π.Α.

◆ Η περιουσία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στις Ηνωμένες Πολιτείες υπολογίζεται, σύμφωνα με μια πηγή, σε 34 δισεκατομμύρια δολλάρια. Εν τούτοις, ένας δημοσιογράφος που εδαπάνησε έξη μήνες παίρνοντας συνεντεύξεις από τους εκκλησιαστικούς ηγέτες λέγει: «Μολονότι η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία στην Αμερική έχει πράγματι στην κατοχή της αξιόλογα φανερά πλούτη, δεν έχει μετρητά». Το ενενήντα τοις εκατό του πλούτου της εκκλησίας λέγουν ότι έχει επενδυθή σε κτηματική περιουσία. Οι Καθολικοί των Ηνωμένων Πολιτειών συνεισφέρουν 2 δισεκατομμύρια περίπου δολλάρια το έτος, αλλά το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων αυτών διατίθεται για τη συντήρησι 18.000 εκκλησιών, 13.000 ενοριακών σχολείων, 785 νοσοκομείων, 410 γηροκομείων και 240 ορφανοτροφείων. Η μεγαλύτερη απορρόφησις χρημάτων από τα χρηματοκιβώτια της εκκλησίας λέγουν ότι γίνεται από τα ενοριακά σχολεία λόγω του αυξανομένου κόστους. Επί πλέον, 15 περίπου εκατομμύρια δολλάρια στέλλονται στη Ρώμη κάθε έτος.

Αστροναύτης «Επείσθηκε για την Ύπαρξι του Θεού»

◆ Τα πρόσφατα ταξίδια του Απόλλωνος στο διάστημα έδωσαν την ευκαιρία στους αστροναύτες να εκφράσουν ενδιαφέρουσες σκέψεις για τη γη και το σύμπαν. Ο Σ. Μ. Ντιουκ παρετήρησε: «Η γη είναι το πιο ωραίο θέαμα στο διάστημα, με όλα τα χρώματα της ξηράς της, των θαλασσών της και των σύννεφων». Ο αστροναύτης Ε. Λ. Σέρναν είπε ότι από το διάστημα «η γη φαίνεται μεγάλη και όμορφη . . . Η γη φαίνεται τόσο τέλεια. Δεν υπάρχουν σχοινιά να την κρατούν, ούτε κανένα βάθρο για να στηρίζεται . . . Επείσθηκα για την ύπαρξι του Θεού από την τάξι που επικρατεί στο διάστημα. Γνωρίζω ότι αυτή δεν προήλθε από σύμπτωσι».

Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα Οκτώβριο

16 Σας ασπάζονται πάντες οι άγιοι, μάλιστα δε εκ της οικίας του Καίσαρος.—Φιλιπ. 4:22. Σ1/1/73 5, 6α

17 Οφείλομεν δε ημείς οι δυνατοί να βαστάζωμεν τα ασθενήματα των αδυνάτων, και να μη αρέσκωμεν εις εαυτούς.—Ρωμ. 15:1. Σ 15/12/72 10-13α

18 Διότι έπρεπεν εις αυτόν, διά τον οποίον είναι τα πάντα, και διά του οποίου έγειναν τα πάντα, φέρων εις δόξαν πολλούς υιούς, να κάμη τέλειον τον αρχηγόν της σωτηρίας αυτών διά των παθημάτων.—Εβρ. 2:10. Σ 15/2/73 26-28

19 Επιστρέψατε εις το οχύρωμα, δέσμιοι της ελπίδος.—Ζαχ. 9:12. Σ 15/1/73 7-9α

20 Αι βασιλείαι του κόσμου έγειναν του Κυρίου ημών, και του Χριστού αυτού, και θέλει βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων.—Αποκ. 11:15. Σ 1/2/73 9, 10α

21 Ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον. Διότι πάντες οι λαοί θέλουσι περιπατεί έκαστος εν τω ονόματι του θεού αυτού· ημείς δε θέλομεν περιπατεί εν τω ονόματι Κυρίου του Θεού ημών εις τον αιώνα, και εις τον αιώνα.—Μιχ. 4:3, 5. Σ 15/3/73 23, 30α

22 Και σεις, ως λίθοι ζώντες, οικοδομείσθε οίκος πνευματικός, ιεράτευμα άγιον, διά να προσφέρητε πνευματικάς θυσίας, ευπροσδέκτους εις τον Θεόν.—1 Πέτρ. 2:5. Σ 1/3/73 7α

23 Ο κρύπτων τας αμαρτίας αυτού, δεν θέλει ευοδωθή· ο δε εξομολογούμενος και παραιτών αυτάς, θέλει ελεηθή.—Παρ. 28:13. Σ 1/4/72 32, 33α

24 Επειδή και ο Χριστός άπαξ έπαθε διά τας αμαρτίας, ο δίκαιος υπέρ των αδίκων, διά να φέρη ημάς προς τον Θεόν.—1 Πέτρ. 3:18. Σ 15/4/72 5, 6α

25 Αλλ’ ενδύθητε τον Κύριον Ιησούν Χριστόν και μη φροντίζετε περί της σαρκός.—Ρωμ. 13:14. Σ 15/7/72 7, 8α

26 Ας απορρίψωμεν παν βάρος . . . και ας τρέχωμεν μεθ’ υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα· αποβλέποντες εις τον Ιησούν τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως.—Εβρ. 12:1, 2. Σ 15/2/73 39α,12β

27 Ιδού τώρα καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού ημέρα σωτηρίας.—2 Κορ. 6:2. Σ 15/8/72 16,17α

28 Θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων των εθνών διά το όνομά μου. Ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή.—Ματθ. 14:9, 13. Σ 1/6/72 13, 12α

29 Αι γυναίκες, υποτάσσεσθε εις τους άνδρας σας, καθώς πρέπει εν Κυρίω.—Κολ. 3:18. Σ 1/8/72 10α

30 Και θέλετε διδάσκει αυτούς εις τα τέκνα σας, ομιλούντες περί αυτών, καθήμενος εν τη οικία σου, και περιπατών εν τη οδώ, και πλαγιάζων και εγειρόμενος.—Δευτ. 11:19. Σ 15/5/72 14, 15α

31 Κατά το πολύ έλεος αυτού ανεγέννησεν ημάς εις ελπίδα ζώσαν διά της αναστάσεως του Ιησού Χριστού εκ νεκρών.—1 Πέτρ. 1:3. Σ 15/4/72 2, 3, 22α

Μελέτες «Σκοπιάς» για τις Εβδομάδες

28 Οκτωβρίου: «Φρονίμως Διάγετε» Όσο η Νέα Τάξις Πλησιάζει. Σελίς 552. Ύμνοι: 77, 70

4 Νοεμβρίου: Είσθε Έτοιμοι για Ζωή στη Νέα Τάξι του Θεού; Σελίς 557. Ύμνοι: 63, 88

11 Νοεμβρίου: Προπάντων δε, Έχετε Ένθερμον την εις Αλλήλους Αγάπην. Σελίς 563. Ύμνοι: 15, 45.

Θα Καταστρέψη η Επιστήμη το Περιβάλλον Μας;

Η επιστήμη έχει παραγάγει πολλά χρήσιμα πράγματα, αλλά παρεσκεύασε επίσης πράγματα με κακές συνέπειες. Προξένησε την επικίνδυνη μόλυνσι του θορύβου, τη μόλυνσι του νερού και τη μόλυνσι του αέρος. Τα πολεμικά όπλα του, ακόμη και τ’ αυτοκίνητα , έχουν καταστρέψει εκατομμύρια ζωές. Υπάρχει κάποια ελπίδα να τερματισθή αυτή η καταστροφή;

Αυτή η καταστροφή του ανθρωπίνου γένους και του περιβάλλοντός μας πρόκειται να τελειώση σύντομα. Εκείνο που θα φέρη αυτή τη σωτήριο αλλαγή αναπτύσσεται στο βιβλίο «Πράγματα εις τα Οποία Είναι Αδύνατον να Ψευσθή ο Θεός». Αυτό το με σκληρό κάλυμα βιβλίο των 416 σελίδων θα σας βοηθήση να δήτε τι λέγει η Γραφή γι’ αυτό σήμερα. Εσωκλείστε γι’ αυτό μόνο 15 δραχμές, στις Η Π Α 50 σεντς.

[Εικόνα στη σελίδα 576]

ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΟΠΛΑ

ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΙΣΤΙΚΑ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑΤΑ

DDT

ΜΟΛΥΝΣΙΣ

ΘΟΡΥΒΟΣ

Γονείς και Ναρκωτικά

◆ Μια έρευνα στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας απεκάλυψε ότι το 30 τοις εκατό των νοικοκυρών χρησιμοποιούν τακτικά βαρβιτουρικά ή άλλα νόμιμα φάρμακα που επηρεάζουν την εμπιστοσύνη. Μερικές αρχίζουν να λαμβάνουν ναρκωτικά από τις 6 η ώρα το πρωί. Ένας αριθμός κοινωνικών λειτουργών παραιτήθησαν από τις εργασίες των, επειδή είχαν κουρασθή να επισκέπτονται πολλά σπίτια στα προάστια για να παρακολουθούν τα παιδιά, ενόσω οι μητέρες των ευρίσκοντο σε «υπερδιέγερσι» εξ αιτίας των ναρκωτικών. Μια μεγάλη Καναδική έρευνα απεκάλυψε ότι οι συνήθειες ναρκωτικών γονέων αντανακλώνται στις συνήθειες των νεαρών παιδιών τους. Η ροπή των νέων προς τα ναρκωτικά φαίνεται να είναι μια «κατ’ απομίμησι συμπεριφορά» που τα παιδιά αποκτούν από τους γονείς τους, αν και οι νεαροί συνήθως ρέπουν προς τα περισσότερα επικίνδυνα ναρκωτικά. Οι γονείς που καπνίζουν και πίνουν υπερβολικά, έχουν τις περισσότερες πιθανότητες να δουν τα νεαρά παιδιά τους να ρέπουν στα ισχυρότερα ναρκωτικά.

«Καθαρός Οφθαλμός» Είναι Αναγκαίος

ΕΚΕΙΝΟ στο οποίο συγκεντρώνονται τα βλέμματά μας, εκείνο που βλέπουν τα μάτια μας και πώς το βλέπουν έχει επίδρασι στις πράξεις μας. Η καλή όρασις μπορεί να μας βοηθήση ν’ αποφύγωμε κίνδυνο, ενώ η ελαττωματική όρασις μπορεί να μας κάμη να κρίνωμε κακώς τα πράγματα και να προξενήσωμε βλάβη στον εαυτό μας και στους άλλους.

Γι’ αυτόν τον λόγο ο Ιησούς Χριστός είπε ότι ο οφθαλμός είναι όπως ένας λύχνος. Είπε: «Ο λύχνος του σώματος είναι ο οφθαλμός· εάν λοιπόν ο οφθαλμός σου ήναι καθαρός, όλον το σώμα σου θέλει είσθαι φωτεινόν.»—Ματθ. 6:22.

Με μια κατά γράμμα έννοια, «καθαρός» οφθαλμός είναι εκείνος που συγκεντρώνεται, μεταδίδοντας καθαρές εικόνες στη διάνοια. Με βάσι τις καθαρές οπτικές εντυπώσεις, μπορούν να λαμβάνωνται αποφάσεις προς όφελος ολοκλήρου του σώματος. Αν όμως το μάτι περιπλανάται άσκοπα, και δεν προσηλώνει την προσοχή του σ’ ένα ιδιαίτερο αντικείμενο, θα μεταδίδωνται στη διάνοια συγκεχυμένες και θαμπές εικόνες. Η επίδρασις τούτου θα μπορούσε να παραβληθή με το βάδισμα στο σκοτάδι της νύχτας.

Εκείνο που αληθεύει με κατά γράμμα έννοια αληθεύει επίσης με μια πνευματική έννοια. Πραγματικά, ο Ιησούς Χριστός, όταν μιλούσε για τον καθαρό οφθαλμό, είχε υπ’ όψιν αυτή την άποψι. Η πνευματική όρασις εξαρτάται από το αν η καρδιά, ο νους και η συνείδησις έχουν εκπαιδευθή σε αρμονία με το θέλημα του Θεού. Αν όχι, τότε το άτομο είναι στο «σκότος.» Είναι τυφλός στις ευθύνες του απέναντι του Θεού και των συνανθρώπων του και επομένως ενεργεί με τρόπους που είναι επιβλαβείς.

Όταν ένα άτομο δεν κατευθύνεται από τις δίκαιες αρχές του Λόγου του Θεού μπορεί να βλέπη τα πράγματα με ακάθαρτο τρόπο ή με κακά σχέδια. Γι’ αυτό και στη Γραφή αναφέρεται· πονηρευόμενος οφθαλμός, ‘πονηρός οφθαλμός’ και ‘οφθαλμοί μεστοί μοιχείας.’ (Δευτ. 15:9· Παροιμ. 28:22· 2 Πέτρ. 2:14) Πώς θα μπορούσε να«πονηρευθή» το μάτι ενός ανθρώπου; Το ‘πονηρευμένο μάτι’ δεν έχει συμπάθεια, αλλ’ είναι σκόπιμα τυφλό στις ανάγκες των άλλων. Η ιδιοτέλεια και η απροθυμία για θυσία χάριν των άλλων σκοτίζουν την όρασι. Ομοίως, μπορεί επίσης να βλέπη κανείς με φθόνο αυτά που έχουν οι άλλοι, πράγμα που τον κάνει ‘άνθρωπο με πονηρό μάτι’. Και ο νυμφευμένος άνδρας, που κοιτάζει μια γυναίκα που δεν είναι σύζυγός του με τρόπο που ν’ αναπτύξη ένα πάθος γι’ αυτήν, αποκαλύπτεται ότι είναι ένας του οποίου τα μάτια είναι ‘μεστά μοιχείας.’

Χρειάζεται προσπάθεια για να διατηρηθή ‘καθαρό’ το μάτι, ένα μάτι που δεν βλέπει με επιθυμία εκείνο που είναι κακό. Επειδή υπάρχουν αμαρτωλές τάσεις μέσα μας, πρέπει πάντοτε να προσπαθούμε να εξουσιάζωμε τα μάτια μας και να προσευχώμεθα να μη αρχίσωμε να βλέπωμε κάτι κακό ως επιθυμητό. Αυτό θα ήταν σύμφωνο με την παράκλησι του ψαλμωδού: «Απόστρεψον τους οφθαλμούς μου από του να βλέπωσιν ματαιότητα.»—Ψαλμ. 119:37.

Ένας άλλος ζωτικός παράγων στη διατήρησι ενός ‘καθαρού’ οφθαλμού είναι η εκτίμησις της σχέσεως που απολαμβάνει κανείς με τον Δημιουργό, τον Ιεχωβά Θεό. Αυτή η σχέσις πρέπει να είναι το κεντρικό σημείο της ζωής μας. Όταν συμβαίνη αυτό, ένα άτομο υποκινείται να προσπαθή να διατηρήση μια επιδοκιμασμένη στάσι ενώπιον του Ιεχωβά. Δεν αφήνει τον εαυτό του να παραστρατήση από ιδιοτελείς επιθυμίες.

Αντί να κάμη τα φθαρτά υλικά πράγματα κύριο σκοπό της ζωής του, εκείνος που έχει ‘καθαρό’ μάτι έχει ως πρώτον του μέλημα το να ’θησαυρίζη στον ουρανό,’ θησαυρούς που δεν μπορούν να χαθούν, να κλαπούν ή να καταστραφούν. (Ματθ. 6:19-21) Τα καλά του έργα είναι πραγματικά σαν ένας πλούτος κατατεθειμένος στον Ιεχωβά Θεό, που δεν λησμονεί τα πιστά έργα των δούλων του, αλλά τους ανταμείβει με μεγαλειώδεις ευλογίες. (Εβρ. 6:10) Αυτά τα καλά έργα περιλαμβάνουν, όχι μόνον την υποβοήθησι των άλλων να λάβουν επίγνωσι των βουλών του Θεού, αλλ’ επίσης το Χριστιανικό καθήκον να φροντίζη κανείς για τις οικογενειακές του υποχρεώσεις, να είναι υποδειγματικός σε ό,τι κάνει στην εργασία του, στο σχολείο ή αλλού, και να είναι άγρυπνος να βοηθή τους ομοπίστους του στον καιρό της φυσικής ή πνευματικής των ανάγκης. (Γαλ. 6:10· Εφεσ. 4:25· 1 Τιμ. 5:8· Τίτον 2:1-10) Αντί να θέτη την εμπιστοσύνη του σε πρόσκαιρα πλούτη ή να επιζητή ιδιοτελώς να συσσωρεύη μεγαλύτερα ακόμη πλούτη, εκείνος που έχει ‘καθαρό’ μάτι προσπαθεί να χρησιμοποιήση ό,τι έχει για να προωθήση την πρόοδο της αληθινής λατρείας και να βοηθήση εκείνους που έχουν πραγματική ανάγκη.

Όταν ένας άνθρωπος έχη το μάτι του αληθινά προσηλωμένο στον Δημιουργό, δεν κατέχεται από ανησυχία για τα προς το ζην. Εκτιμά τη σοφία της συμβουλής του Ιησού: «Μη μεριμνάτε περί της ζωής σας, τι να φάγητε και τι να πίητε· μηδέ περί του σώματός σας, τι να ενδυθήτε. Δεν είναι η ζωή τιμιώτερον της τροφής, και το σώμα του ενδύματος; Εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι δεν σπείρουσιν, ουδέ θερίζουσιν, ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, και ο Πατήρ σας ο ουράνιος τρέφει αυτά· σεις δεν είσθε πολύ ανώτεροι αυτών;»—Ματθ. 6:25, 26.

Αυτό δεν σημαίνει ότι ο δούλος του Θεού δεν θα έχη προβλήματα για τη συντήρησί του, ή δεν θα υποστή αντιξοότητες και εχθρική εναντίωσι. Το εδάφιον Παροιμίαι 24:16 λέγει: «Ο δίκαιος πίπτει επτάκις.» Αλλά μήπως θα εγκαταλειφθή εντελώς ο «δίκαιος» χωρίς καμμιά βοήθεια, όταν αντιμετωπίση τέτοιες αντίξοες περιστάσεις; Όχι διόλου. Η παροιμία συνεχίζει: «Και σηκώνεται.» Ο Θεός θα τον βοηθήση να υπερνικήση.

Εκείνος του οποίου ’το μάτι’ είναι πάντοτε στον Ιεχωβά δεν θα επιτρέψη στον εαυτό του να του λείψη η καθησυχαστική διαβεβαίωσις ότι, οτιδήποτε και αν συμβή, ο Θεός του δεν θα τον εγκαταλείψη. (Εβρ. 13:5) Δεν θα παγιδευθή με τη σκέψι ότι θα πρέπει να προσφύγη σε ανεντιμότητα για τη συντήρησί του. Θα έχει θάρρος μαζί με τους άλλους αφωσιωμένους δούλους του Θεού και θα λέγη: «Ο Ιεχωβά βοηθός μου, και δεν θέλω φοβηθή, τι να μοι κάμη άνθρωπος.»—Εβρ. 13:6.

Αληθινά ο «καθαρός» οφθαλμός είναι αναγκαίος· χρησιμεύει σαν μια πραγματική προφύλαξις. Επειδή ο «καθαρός» οφθαλμός απομακρύνεται από την επιθυμία της αποκτήσεως πλούτου και από την άσκοπη ανησυχία για τις μέριμνες της ζωής, οι ικανότητες του σώματος εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται στην απόκτησι του πιο πολυτίμου πνευματικού πλούτου. Επίσης, το άτομο που βλέπει τα πάντα από την άποψι του Θεού δεν θα πράττη τα εξευτελισμένα έργα της σαρκός—‘ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρεία, φαρμακεία, έχθρες, έριδες, ζηλοτυπίες, θυμούς, μάχες, διχοστασίες, αιρέσεις, φθόνους, φόνους, μέθες, κώμες, και τα παρόμοια.’ (Γαλ. 5:19-21) Αυτό συμβαίνει επειδή συμμορφώνεται με το εδάφιο Γαλάτας 5:16 που λέγει: «Περιπατείτε κατά το πνεύμα, και δεν θέλετε εκπληροί την επιθυμίαν της σαρκός.»

Εργάζεσθε σκληρά για να διατηρήσετε ένα ‘καθαρό’ οφθαλμό, ένα οφθαλμό που συγκεντρώνει πλήρως την προσοχή του στον Ιεχωβά Θεό και παρατηρεί τα πράγματα με καθαρό τρόπο; Η ευημερία και η ζωή σας εξαρτώνται απ’ αυτό.

«Εν Ονόματι του Θεού»

◆ Στο βιβλίο του Οι Άνθρωποι που Εφόνευσα, ο Ταξίαρχος Φ. Π. Κρόζιερ αφηγείται τις πείρες του στον Ά Παγκόσμιο Πόλεμο, και τονίζει: «Παράξενα πράγματα γίνονται εν ονόματι του Θεού, και ο Θεός χρησιμοποιείται για παράξενα πράγματα. Η στρατιωτική δύναμις Τον υιοθετεί ως προστάτη της και εμπνευστή της, κι’ έτσι κάθε στρατιωτική εκστρατεία γίνεται ένας δίκαιος πόλεμος, ένας πόλεμος δικαίου, με τη δημοφιλή εκλογή του Θεού στο πλευρό της λεγομένης ‘δικαιοσύνης’.» Σχετικά με τους κληρικούς, παρατηρεί: «Όταν ξεσπά ο πόλεμος, ο άμβων μετατρέπεται αμέσως σε βήμα στρατολογίας του πιο πανούργου είδους. Και αυτό το είδος της στρατιωτικής τελετουργίας λαμβάνει χώρα και στις δυο πλευρές.»—Σελίδες 176, 179.

Εν τούτοις, σχετικά με τους πρώτους Χριστιανούς, ο Δρ. Γουίλλιαμ Στόρυ του θεολογικού τμήματος στη Νοτρ Νταμ έγραψε στο Άβε Μαρία της 9 Αυγούστου 1969: «Η προ του Κωνσταντίνου Εκκλησία (προ του 325 μ.Χ.) ήταν αφιερωμένη στη χωρίς βία επίλυσι των ανθρωπίνων αντιθέσεων.» Έτσι οι πρώτοι Χριστιανοί δεν συμμετείχαν στον πόλεμο, αλλά, μάλλον, ήσαν ειρηνικοί.—Ρωμ. 12:18.

Ευσυνείδητοι στο να Κάνωμε το Καλό σε Όλους

ΑΝ ΕΡΓΑΖΟΣΑΣΤΕ σε μια αγορά κρέατος, θα πωλούσατε ένα χαλασμένο κομμάτι κρέας: Ή θα κατευθύνατε ένα πεζοπόρο τη νύχτα να πάρη ένα δρόμο που ξέρετε ότι περνά από μια πολύ επικίνδυνη περιοχή μεγάλων εγκλημάτων;

Είναι απίθανον ότι θα εκάνατε τέτοια πράγματα. Γιατί; Για ένα λόγο, διότι η συνείδησίς σας—η εσωτερική σας αίσθησις του ορθού και του εσφαλμένου—σας λέγει ότι αυτές οι πράξεις είναι κακές.

Εν τούτοις, ένα άτομο λόγω της μορφώσεως και του περιβάλλοντός του, μπορεί να κάμη πράγματα που είναι κακά σύμφωνα με τον νόμο του Θεού χωρίς αυτό να ενοχλή τη συνείδησί του. Αλλ’ ένας Χριστιανός πρέπει κατάλληλα να κάνη προσαρμογές όταν μαθαίνη πώς βλέπει ο Θεός τα πράγματα. Η εσωτερική του αίσθησις για τα τι είναι ορθό και τι είναι εσφαλμένο πρέπει να τον υποκινή να κάνη ό,τι ευαρεστεί τον Θεό. Το κάνει αυτό η δική σας συνείδησις; Είσθε ευσυνείδητος στο να κάνετε το καλό σε όλους;—Γαλ. 6:10.

ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΚΑΠΝΟΥ

Στα πρόσφατα χρόνια πολλά δημοσιεύθηκαν σχετικά με τον καπνό που ετόνιζαν ότι είναι επιβλαβής στην υγεία. Πραγματικά, το Βασιλικό Ιατρικό Κολλέγιο της Μεγάλης Βρεττανίας είπε τα εξής σχετικά: «Το κάπνισμα σιγαρέττων είναι τώρα μια τόσο σοβαρή αιΤια θανάτου όσο ήσαν τα μεγάλα επιδημικά νοσήματα, όπως λόγου χάριν ο τυφοειδής πυρετός, η χολέρα και η φυματίωσις που εμάστιζαν τις προγενέστερες γενεές αυτής της χώρας.» Επίσης ένας που επιμένει να καπνίζη δεν ζη σύμφωνα με τη νουθεσία της Αγίας Γραφής να ‘καθαρίζη τον εαυτό του από κάθε μολυσμό σαρκός και πνεύματος εκπληρών αγιωσύνη με φόβο Θεού.’—2 Κορ. 7:1.

Έχοντας αυτό υπ’ όψιν ευαρεστείται ο Θεός αν ένας καλλιεργή καπνό που χρησιμοποιείται και ο οποίος πραγματικά σιγά σιγά δηλητηριάζει τους ανθρώπους και βλάπτει την υγεία τους;

Πολλοί Χριστιανοί τους τελευταίους μήνες και τα τελευταία χρόνια κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δεν μπορούν ευσυνείδητα να καλλιεργούν καπνό. Ένας διακονικός υπηρέτης της εκκλησίας μαρτύρων του Ιεχωβά στο Χάροντσμπουργκ του Κεντώκυ γράφει:

«Επί εικοσιένα χρόνια ο καπνός υπήρξε η κυριώτερη πηγή του εισοδήματός μας. Αφότου ήλθαμε σε γνώσι της αληθείας της Αγίας Γραφής τα τελευταία χρόνια, αισθανθήκαμε ότι η καλλιέργεια του καπνού δεν ήταν σωστό πράγμα, εφόσον το κάπνισμα είναι ανΤιθετο με τις αρχές της Αγίας Γραφής. Εν τούτοις μόνο τον Απρίλιο του 1971 πήραμε την απόφασι να μην καλλιεργούμε πια τον καπνό. Το επόμενο έτος 1972 νοικιάσαμε σε άλλα άτομα την έκτασι της καπνοφυτείας μας, που είναι ένας κλήρος ή δικαίωμα από την κυβέρνησι να καλλιεργούμε ωρισμένη ποσότητα καπνού.

«Αλλά τώρα η συνείδησίς μας δεν μας επιτρέπει να το κάνωμε αυτό, διότι έτσι θα εξακολουθούσαμε να κερδίζωμε χρήματα από τον καπνό. Γι’ αυτό αποφασίσαμε να εγκαταλείψωμε εντελώς το δικαίωμά μας καλλιέργειας καπνού.»

Αν ήσαστε καπνοκαλλιεργητής, θα παίρνατε μια παρόμοια απόφασι; Οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν επεχείρησαν να θεσπίσουν κανόνες και κανονισμούς για το ποιος μπορεί και ποιος δεν μπορεί να κάμη κάτι σ’ αυτά τα ζητήματα του επαγγέλματος. Αλλά σε πολλές περιπτώσεις η συνείδησις των ανθρώπων τους υπεκίνησε να υποστούν υλική ζημία μάλλον παρά να εμπλακούν με οποιονδήποτε τρόπο στην καλλιέργεια του καπνού. Ένας πρεσβύτερος της εκκλησίας του Στάνφορντ του Κεντώκυ εξηγεί τις σκέψεις του για οποιαδήποτε συμμετοχή του στην καλλιέργεια καπνού:

«Στα τελευταία δεκατρία χρόνια είχα νοικιάσει σε διαφόρους την έκτασι της καπνοφυτείας μου, και ελάμβανα το ήμισυ των εισπράξεων. Εν τούτοις καταλάβαινα ότι δεν ήταν σωστό να παίρνω εισόδημα από ένα προϊόν που αποδείχθηκε ότι είναι επιζήμιο στην υγεία. Ακόμη δεν μπορώ ευσυνείδητα να νοικιάζω την έκτασι της καπνοφυτείας μου σε άλλον καλλιεργητή—έστω και αν δεχόμουν να μη λαμβάνω τίποτα σε αντάλλαγμα. Δεν πρόκειται πια να έχω καμμιά απολύτως σχέσι με τον καπνό.»

Επίσης ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά στο Μπρουκς του Κεντώκυ γράφει: «Μόλις είδα την εικόνα στη Σκοπιά που παρίστανε τον άνθρωπο και τον όγκο του καπνού με το ερώτημα, ‘Είναι συνεπές να μιλούμε για αγάπη προς τον πλησίον και ωστόσο να παράγωμε καπνό που μπορεί να καταστρέψη την υγεία του πλησίον μας;’ αυτό ήταν για μένα. Έσπειρα την έκτασι της φυτείας του καπνού με τριφύλλι. Δεν έχω πια καπνό σε οποιαδήποτε μορφή.»

ΜΙΑ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ

Δεν είναι όμως εύκολο για μερικούς να κάνουν μια τέτοια προσαρμογή. Όλος ο πόρος της ζωής των εξηρτάτο από τον καπνό. Για να διατηρήσουν λοιπόν μια καθαρή συνείδησι χρειάσθηκε πραγματική πίστις. Αυτό πιστοποιείται από το παράδειγμα του Χριστιανού πρεσβυτέρου της πόλεως Ουίλμορ του Κεντώκυ, ο οποίος γράφει:

«Εγκαταλείπω το αγρόκτημα ύστερ’ από πολλά χρόνια. Ήμασταν κτηνοτρόφοι, γεωργοί και καπνοκαλλιεργηταί. Επειδή η εργασία μας ήταν σε ξένα κτήματα, ο γαιοκτήμων ήθελε πάντοτε την καλλιέργεια του καπνού. Αφού μελέτησα προσεκτικά τη Σκοπιά με συνείδησι, είδα ότι δεν μπορούμε πια να καλλιεργούμε καπνό, διότι διακρίνομε ότι αυτό δεν θα ήταν σε αρμονία με το να δείχνωμε αγάπη στον συνάνθρωπό μας.

«Δεν είμαι σωματικά ικανός να πιάσω μια άλλη δουλειά. Σε λίγο πρόκειται να εγκαταλείψωμε το αγρόκτημα, γνωρίζοντας ότι με τη βοήθεια του Ιεχωβά η σύζυγός μου κι εγώ θα μπορέσωμε να συντηρηθούμε μέσα στο λίγο χρονικό διάστημα που απομένει γι’ αυτό το παλαιό σύστημα πραγμάτων.»

Αν η συνείδησίς σας ανταπεκρίνετο έτσι κάτω από παρόμοιες περιστάσεις, θα είχατε την πίστι να κάμετε μια τέτοια προσαρμογή στο επάγγελμά σας; Τι θα εγίνετο αν είχατε μια μεγάλη οικογένεια να συντηρήσετε; Ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά στην εκκλησία Ουίλλιαμστάουν του Κεντώκυ εξηγεί την αιτία για την οποία έλαβε αυτή την προσωπική απόφασι:

«Η σύζυγός μου κι εγώ και τα έξη παιδιά μας από χρόνια κατοικούσαμε σε αγρόκτημα της Κομητείας Όουεν του Κεντώκυ. Το επάγγελμά μου περιελάμβανε την φυτεία και καλλιέργεια δώδεκα στρεμμάτων καπνού εκτός από την εργασία του ξυλουργού στο αγρόκτημα, που μεγάλο μέρος της εργασίας συνίστατο στη διαμόρφωσι των καπναποθηκών. Μου παρεσχέθη κατοικία για μένα και τη σύζυγο και τα τέκνα μας ως μέρος της πληρωμής μου από τον εργοδότη μου, και έτσι μπορούσαμε να αισθανώμεθα ασφάλεια και άνεσι.

«Εν τούτοις, όταν εδιάβασα το άρθρο της Σκοπιάς της 1ης Οκτωβρίου 1972 περί συνειδήσεως κατάλαβα ότι δεν θα μπορούσα να συνεχίσω την καλλιέργεια του καπνού ή την εργασία μου στις καπναποθήκες και ωστόσο να έχω μια αγαθή συνείδησι ενώπιον του Ιεχωβά. Γι’ αυτό με την πρώτη ευκαιρία εξήγησα στον προϊστάμενο του αγροκτήματος ότι δεν θα μπορούσα να καλλιεργήσω άλλη ποσότητα καπνού ή να εργασθώ στις αποθήκες καπνού για λόγους συνειδήσεως, και εκείνος το δέχθηκε.

«Καταλαβαίνω πλήρως ότι αυτό σημαίνει έξωσι από την αγροτική κατοικία που μου είχε παραχωρήσει ο εργοδότης μου και ότι θα πρέπει να βρω ένα νέο είδος κοσμικής εργασίας για να συντηρήσω την οικογένειά μου. Δεν έχω αμφιβολίες ούτε φόβο να κάμω αυτή τη προσαρμογή, διότι γνωρίζω ότι ο Ιεχωβά αληθινά φροντίζει για κείνους που είναι πρόθυμοι να υπακούουν σ’ αυτόν.»

Σε άλλες περιπτώσεις προσωπικά αισθήματα συνειδήσεως υποκίνησαν μερικούς μάρτυρας του Ιεχωβά να εγκαταλείψουν εργασίες των σε εταιρίες σιγαρέττων και πούρων. Μια Μάρτυς, που εργαζόταν δεκαέξη χρόνια στη Γενική Εταιρία Πούρων στο Κίνγκστον της Πενσυλβανίας εξήγησε τα προσωπικά της αισθήματα μ’ αυτόν τον τρόπο: «Η κατασκευή πούρων δεν εσήμαινε ζωή σύμφωνα με την εντολή του Ιησού ‘ν’ αγαπούμε τον πλησίον μας σαν τον εαυτό μας’.»

ΤΥΧΕΡΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΣ

Τι θα λεχθή για τα τυχερά παιχνίδια; Η προώθησίς των επίσης θα μπορούσε να παραβληθή πραγματικά με το να κατευθύνωμε ένα άτομο σε μια περιοχή όπου η ζωή του θα διέτρεχε σοβαρό κίνδυνο;

Ένας που επί πολλά χρόνια είχε τη θέσι του «γρουπιέρη» στο Λας Βέγκας, και έφθασε μάλιστα να είναι επί κεφαλής τέτοιων ατόμων σημειώνει τα εξής: «Το χαρτοπαίγνιο διεγείρει την απληστία. Έχω παρακολουθήσει γρουπιέρηδες να κλέβουν ο ένας τον άλλον και από το καζίνο. Άνθρωποι χάνουν σπίτια, οικογένειες και κάθε αυτοσεβασμό, σ’ ένα παιχνίδι με ζάρια.»

Αυτός ο προϊστάμενος της λέσχης του Λας Βέγκας εκέρδιζε 25.000 δολλάρια το έτος. Αλλά κατόπιν άρχισε να μελετά τη Γραφή με μάρτυρας του Ιεχωβά και έμαθε τη θεία άποψι των πραγμάτων. Κατάλαβε ότι ποτέ δεν θα μπορούσε να γίνη ένας αληθινός ακόλουθος του Ιησού Χριστού ενόσω έκανε μια εργασία η οποία συνεδέετο άμεσα με τυχερά παιχνίδια. Για να κάμη ένα βήμα προς την απόκτησι καθαρής συνειδήσεως, εγκατέλειψε τη θέσι του και βρήκε μια άλλη εργασία. Υπάρχουν πολλές παρόμοιες πείρες. Ένας κάτοικος της πόλεως Ρένο της Νεβάδας γράφει:

«Η σύζυγός μου κι εγώ ήμαστε «γρουπιέρηδες» στη Λέσχη Χάρολντ, καλά κατατοπισμένοι στους κοσμικούς τρόπους ενεργείας. Δεν ήταν ασύνηθες πράγμα για ένα φίλο «γρουπιέρη» να πάρη στο σπίτι του πολλές εκατοντάδες δολλαρίων ύστερ’ από μια αλλαγή στη δουλειά. Ένας συντηρητικός υπολογισμός του κοινού μας εισοδήματος ήταν 40.000 δολλάρια το έτος.

«Κατόπιν στο έτος 1968 είχαμε το προνόμιο να μάθωμε τις αλήθειες του Λόγου του Θεού. Ύστερ’ από πολλές Γραφικές μελέτες καταλάβαμε ότι έπρεπε να κάνωμε μια αλλαγή στο επάγγελμά μας. Επειδή δεν είχα καμμιά μόρφωσι ούτε κανένα επάγγελμα, στην αρχή δυσκολεύθηκα να βρω μια ικανοποιητική εργασία, αλλά ύστερα από επιμονή στις προσπάθειές μου και στις προσευχές στον Ιεχωβά, έγινα οδηγός φορτηγού αυτοκινήτου και μπορώ τώρα επαρκώς να συντηρώ την οικογένειά μου.»

Πόσο ευσυνείδητοι είσθε σεις στο να κάνετε το καλό σε όλους; Θα είχατε την προθυμία να εγκαταλείψετε μια θέσι με καλό μισθό για ν’ αποφύγετε να κάνετε μια εργασία η οποία συντείνει άμεσα στην ενθάρρυνσι της απληστίας και της ανηθικότητος;

ΕΚΔΗΛΩΣΙΣ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ

Η κατασκευή μέσων καταστροφής συμβιβάζεται με το να κάνωμε το καλό σε όλους; Θα επέτρεπε η συνείδησίς σας να μετέχετε στην κατασκευή τέτοιων μέσων;

Ένας που εργαζόταν σε μια επιχείρησι των Ηνωμένων Πολιτειών που ησχολείτο στην κατασκευή πολεμικών μέσων ανησύχησε απ’ αυτό το ερώτημα όταν άρχισε να μελετά την Αγία Γραφή. «Καθώς εξακολούθησα να μελετώ,» εξήγησε, «σκεπτόμουν αν κανείς με ρωτούσε πού εργαζόμουν, πώς θα μπορούσα να του πω ότι αγαπώ τον πλησίον μου όταν μετέχω στην κατασκευή πραγμάτων που βλάπτουν τους άλλους;» Γι’ αυτό εγκατέλειψε την καλοπληρωμένη εργασία του και βρήκε άλλη εργασία.

Πολλοί άλλοι έκαμαν το ίδιο. Ένας επιθεωρητής συντηρήσεως σε μια στρατιωτική εγκατάστασι στην Άλμπανυ, της Γεωργίας, βρήκε άλλη εργασία επειδή κατάλαβε ότι αν ήθελε να είναι ακόλουθος του Ιησού Χριστού, του Άρχοντος της Ειρήνης, δεν θα μπορούσε πια να συνδέεται με πολεμικές προπαρασκευές. (Ησ. 2:2-4· 9:6, 7) Και ένας άλλος που εργαζόταν στην Αεροπορική Βάσι του Ρόμπινς εγκατέλειψε την εργασία του για παρομοίους λόγους. Είπε: «Τώρα κάνω έργο συντηρήσεως αλλού και παίρνω περίπου τα μισά απ’ όσα συνήθως έπαιρνα.»

Ένα άτομο αντιμετωπίζει πολλές αποφάσεις που σχετίζονται με τη διαγωγή του και την εκλογή εργασίας. Υπάρχουν πράγματα τα οποία ειδικώς καταδικάζονται μέσα στην Αγία Γραφή, όπως είναι η κλοπή και το ψεύδος. (Εφεσ. 4:28· Κολ. 3:9) Υπάρχουν και Βιβλικές αρχές που τονίζουν ότι είναι ακατάλληλο να μολύνωμε τα σώματά μας, πράγμα που δείχνει καθαρά ότι η μόλυνσις του σώματός μας με βλαβερά προϊόντα όπως είναι ο καπνός είναι κακή πράξις.—2 Κορ. 7:1.

Εν τούτοις σε μερικά ζητήματα τα πράγματα δεν είναι τόσο σαφή και πρέπει ατομικά να κατευθυνώμεθα από τη συνείδησί μας ως προς το τι θα κάνωμε. Όταν η συνείδησίς μας ενοχλήται από πράγματα τα οποία κάνομε, πώς θ’ ανταποκριθούμε; Σε τι βαθμό η αγάπη μας προς τον πλησίον θα επηρεάση τις αποφάσεις που λαμβάνομε; Είμεθα πρόθυμοι να κάνωμε θυσίες για να κάνωμε ό,τι είναι ευάρεστο στον Θεό και να διατηρήσωμε μια καθαρή συνείδησι; Ο Ιεχωβά Θεός θα ευλογήση αιώνια στο δίκαιο νέο του σύστημα εκείνους που ενεργούν έτσι ώστε να έχουν μια καθαρή συνείδησι ενώπιόν του.—1 Ιωάν. 2:17· 2 Πέτρ. 3:13.

Είναι η Τέλεια Υγεία σ’ ένα Τέλειον Περιβάλλον Δυνατή;

Η ΓΕΝΙΚΗ υγεία των ανθρώπων χειροτερεύει από μέρα σε μέρα. Ανησύχησε η κυβέρνησις των Ηνωμένων Πολιτειών πριν από λίγα χρόνια όταν διαπιστώθηκε ότι ένα μεγάλο ποσοστό νέων ήσαν σωματικώς ανίκανοι για στρατιωτική υπηρεσία. Μια έκθεσις που έγινε αργότερα από τον τότε πρόεδρο Τζων Φ. Κέννεντυ ανέφερε τα εξής σχετικά με το πρόγραμμά του περί σωματικής ικανότητος: «Το είκοσι τοις εκατό όλων των σχολείων της χώρας δεν έχουν τακτικό πρόγραμμα γυμναστικής, και το είκοσι τοις εκατό των παιδιών που φοιτούν στα σχολεία δεν μπορούν να περάσουν ένα μίνιμουμ εξετάσεως. Το ογδόντα τοις εκατό δεν μπορούν να περάσουν σε όλα τα σημεία μιας εκτεταμένης εξετάσεως. . . .Και μόλις αρχίσαμε να εργαζώμεθα στο απέραντο πρόβλημα της καταλληλότητος των εφήβων.»

Αυτή η κατάστασις που υπάρχει στο έθνος, που γενικά λέγεται ότι είναι ένα από τα πιο προηγμένα έθνη του κόσμου, δείχνει ότι η επιστημονικά προσανατολισμένη κοινωνία δεν φέρνει τους ανθρώπους πλησιέστερα προς την τέλεια υγεία. Στην πραγματικότητα, το περιβάλλον που είναι ουσιώδες για την υγεία μολύνεται ολοένα περισσότερο.

Εν τούτοις, υπάρχει μια βέβαιη και βάσιμη ελπίδα για τελεία υγεία σ’ ένα τέλειο περιβάλλον. Πώς μπορεί να γίνη αυτό;

Η ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

Για ν’ αποκτήσωμε αληθινή υγεία, χρειάζεται κάτι περισσότερο από ιατρική περίθαλψι και καλό περιβάλλον. Όπως μπορεί να σας πη οποιοσδήποτε που έχει πάει σε γιατρό, οι ιατρικές υπηρεσίες, μολονότι κάποτε είναι εξυπηρετικές, δεν φέρνουν τέλεια υγεία. Ούτε και εκείνοι που κατοικούν στην ύπαιθρο, μακρυά από τη σοβαρή μόλυνσι των πόλεων, είναι απηλλαγμένοι από τη φθορά του γήρατος. Η ανθρωπότης σήμερα τρικλίζει κάτω από το κληρονομημένο φορτίο της αμαρτίας και αυτό είναι εκείνο που προκαλεί και τελικά καταλήγει στον θάνατο. Κανένας ατελής άνθρωπος δεν μπορεί να ελευθερωθή ή να ελευθερώση άλλον απ’ αυτήν την κατάστασι. (Ρωμ. 5:12· Ψαλμ. 49:7-9) Αλλά ο Θεός έχει προμηθεύσει τα μέσα με τα οποία είναι δυνατή μια τέτοια απαλλαγή. Το έκαμε αυτό μέσω του Υιού του Ιησού Χριστού.

Ο Ιησούς, όταν ήταν στη γη, ετόνισε ότι εκείνοι που πιστεύουν σ’ αυτόν θα ελάμβαναν συγχώρησι των αμαρτιών των κι’ έτσι θα αποκαθίσταντο η υγεία των. Όταν λοιπόν είπε σ’ ένα παραλυτικό, «Συγκεχωρημέναι είναι εις σε αι αμαρτίαι σου,» ο άνθρωπος θεραπεύθηκε. (Μάρκ. 2:1-12) Ο Ιησούς επίσης έδειξε ότι όταν του δοθή η εξουσία της βασιλείας πάνω στο ανθρώπινο γένος, ο παράδεισος τον οποίον είχε απολαύσει η ανθρωπότης στην Εδέμ θ’ αποκαθίστατο. Ένας άνθρωπος που πέθαινε δίπλα στον Ιησού του είπε: «Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου.» Αυτό έκαμε τον Ιησού ν’ απαντήση: «Αληθώς σοι λέγω σήμερον, θέλεις είσθαι μετ’ εμού εν το παραδείσω.»—Λουκ. 23:42, 43.

«Παράδεισος» σημαίνει κήπος σαν πάρκο. Η παραδεισιακή κατοικία που είχε δώσει ο Θεός στο πρώτο ανθρώπινο ζεύγος χάθηκε λόγω παρακοής. (Γέν. 3:1-7, 17-24) Εκείνοι που θ’ αποκτήσουν ζωή στο τέλειο περιβάλλον του αποκαταστημένου παραδείσου πρέπει να δείξουν ότι δεν είναι σαν τον Αδάμ, αλλ’ ότι εκτελούν το θέλημα του Θεού, υπακούοντας σ’ αυτόν με την καρδιά τους.

ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Ο Θεός προ πολλού έδειξε ότι ανεγνώριζε την αβοήθητη θέσι του ανθρώπου και ότι ενδιαφέρεται και θα θεραπεύση την κατάστασι. Στον προφήτη του Ιεζεκιήλ έδωσε μια όρασι στην οποία ο Ιεζεκιήλ είδε ένα «ποταμόν ύδατος της ζωής» που έρρεε από το αγιαστήριο του Ιεχωβά, από τα Άγια των Αγίων του ναού, όπου ο Ιεχωβά ήταν αντιπροσωπευτικά παρών. Αυτό το νερό ξεκίνησε σαν ένα ρεύμα, αλλά αυξήθηκε σε ισχυρό χείμαρρο καθώς έτρεχε προς ανατολάς προς τη χαράδρα που ελέγετο Αραμπά, και κυλούσε κατ’ ευθείαν προς την Αλμυρά θάλασσα, τη Νεκρά Θάλασσα. Τ’ αποτελέσματα που προέκυψαν προεικόνιζαν μια θαυμαστή και ευτυχή εκπλήρωσι, για την οποία κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να μη ενδιαφερθή. Ο Ιεζεκιήλ εκθέτει τα εξής για την όρασί του:

«Και είπε προς εμέ [ο άγγελος του Θεού], Είδες, υιέ ανθρώπου; Τότε με έφερε, και με επέστρεψεν εις το χείλος τον ποταμού. Και ότε επέστρεψα, ιδού κατά το χείλος του ποταμού δένδρα πολλά σφόδρα, εντεύθεν και εντεύθεν. Και είπε προς εμέ, Τα ύδατα ταύτα εξέρχονται προς την ανατολικήν γην, και καταβαίνουσιν εις την πεδινήν, και εισέρχονται εις την θάλασσαν· και όταν εκχυθώσιν εις την θάλασσαν, τα ύδατα αυτής θέλουσιν ιαθή. Και παν έμψυχον έρπον, εις όσα μέρη ήθελον επέλθει ούτοι οι ποταμοί, θέλει ζη· και θέλει είσθαι εκεί πλήθος ιχθύων πολύ σφόδρα, επειδή τα ύδατα ταύτα έρχονται εκεί· διότι θέλουσιν ιαθή· και θέλουσι ζει τα πάντα, όπου ο ποταμός έρχεται.»—Ιεζ. 47:6-9.

Εκεί, στο αλμυρό και νεκρό νερό αυτής της χαμηλότερης επιφανείας υδάτινου όγκου στη γη, ο Ιεζεκιήλ είδε να γίνεται ένα θαύμα. Η θάλασσα άρχισε να κατακλύζεται από ζωντανά ψάρια! Ο χείμαρρος είχε γλυκάνει τα νερά ώστε μπορούσαν να διατηρήσουν τη ζωή!

Στον Ιεζεκιήλ δόθηκε μια ζωντανή απόδειξις ότι η άλλοτε Νεκρά Θάλασσα τώρα ήταν γεμάτη από ζωή—ότι ο ποταμός που έρρεε από το ναό του Ιεχωβά ήταν πραγματικά ποταμός «ύδατος ζωής.» Ο άγγελος συνεχίζει την περιγραφή:

«Και οι αλιείς θέλουσιν ίστασθαι επ’ αυτήν από Εν-γαδδί έως Εν-εγλαΐμ· εκεί θέλουσιν εξαπλόνει τα δίκτυα· οι ιχθύες αυτών θέλουσιν είσθαι κατά τα είδη αυτών, ως οι ιχθύες της μεγάλης θαλάσσης, πολλοί σφόδρα.»—Ιεζ. 47:10.

Η όρασις πολύ προφανώς σχετίζεται με τη χιλιετή βασιλεία του Χριστού. Γι’ αυτό οι αλιείς αυτής της προφητείας δεν είναι αλιείς ανθρώπων που είπε ο Χριστός ότι θα είναι οι μαθηταί του. (Ματθ. 4:19) Διότι στην υποσχεμένη «νέαν γην,» δεν θα υπάρξη αλίευσις ανθρώπων σαν τα ψάρια για να γίνουν μαθηταί του Ιησού.—2 Πέτρ. 3:13.

Η εμφάνισις λοιπόν αλιέων στην όρασι του Ιεζεκιήλ απλώς παριστάνει προφητικά ότι το ύδωρ της ζωής, οι θείες διατάξεις για ζωή μέσω της λυτρωτικής θυσίας του Χριστού και των ιερατικών υπηρεσιών, θα δώσουν πραγματική και ακμαία υγεία και ζωή στο ανθρώπινο γένος.

Σήμερα οι συνθήκες και οι περιστάσεις που επηρεάζουν το ανθρώπινο γένος είναι θανατηφόρες, σαν το περιβάλλον της Νεκράς Θαλάσσης. Αυτό αληθεύει όχι μόνο για το σύγχρονο μολυσμένο φυσικό περιβάλλον, το οποίο ο άνθρωπος προοδευτικά το κάνει χειρότερο. (Αποκάλ. 11:18) Το σπουδαιότερο είναι ότι περιλαμβάνει και την ατέλεια, τα κληρονομημένα αποτελέσματα της αμαρτίας του προπάτορός μας Αδάμ, που φέρνουν τον θάνατο.

Υπάρχει, όμως, και άλλος ένας παράγων που κάνει την τελεία υγεία σ’ ένα επίγειο παράδεισο αδύνατη κάτω από τις παρούσες περιστάσεις. Αυτό το γεγονός εκφράζεται στη δήλωσι του αποστόλου Ιωάννου, «Ο κόσμος όλος εν τω πονηρό κείται.» (1 Ιωάν. 5:19· 2 Κορ. 4:4) Σατανάς ο Διάβολος αοράτως κυβερνά την πλειονότητα της ανθρωπότητος, και αποτελεί την κυρία πηγή των δεινών του ανθρώπου. Αυτό ειδικά συμβαίνει τώρα σ’ αυτόν τον καιρό του τέλους.—Αποκάλ. 12:3, 4, 7-13.

Συνεπώς το προειπωμένο ‘ζωοπάροχο ύδωρ’ δεν θα ρεύση για ν’ αποκαταστήση τελεία υγεία στην ανθρωπότητα παρά μόνον όταν ο ισχυρός αρχάγγελος του Θεού, Ιησούς Χριστός, απομακρύνη τον Σατανά και τους δαίμονάς του ρίχνοντάς τους μέσα στην άβυσσο για να μη διαταράσσουν τη γη. Τότε εκείνοι που θα επιζήσουν από την καταστροφή αυτού του κόσμου θα είναι οι πρώτοι που θα πιουν δωρεάν το ύδωρ της ζωής. Αλλά δεν θα είναι οι μόνοι. Ο όγκος του ποταμού θα παρέχη αρκετό ύδωρ ζωής για όλο το αναστημένο ανθρώπινο γένος.—Αποκάλ. 20:1-3.

ΜΕΡΙΚΟΙ ΔΕΝ ΘΑ ΘΕΡΑΠΕΥΘΟΥΝ

Τα ψάρια, που εικονίζονται ότι αλιεύονται στα ύδατα της Αλμυράς Θαλάσσης που θαυματουργικά έγιναν γλυκά, ήσαν «καθαρά» ψάρια, βρώσιμα σύμφωνα με τον Μωσαϊκό νόμο, όχι ακάθαρτα θαλάσσια ζώα. Ομοίως εκείνοι που θα θεραπευθούν από τα ζωοπάροχα ύδατα θα είναι εκείνοι που ακολουθούν με πίστι και υπακοή την αγνή λατρεία. Αλλά τι θα γίνη αν ένας είναι στασιαστικός και απειθής στους νόμους και τις διατάξεις εκείνου του συστήματος πραγμάτων υπό τη διακυβέρνησι του Μεσσιανικού ‘νέου ουρανού’;—Αποκάλ. 21:1.

Σε απάντησι, η όρασις του Ιεζεκιήλ ομιλεί για μερικές περιοχές όπου δεν έχουν φθάσει τα θεραπευτικά ύδατα: «Οι ελώδεις όμως τόποι αυτής και οι βαλτώδεις αυτής δεν θέλουσιν ιαθή· θέλουσιν είσθαι διωρισμένοι διά άλας.» (Ιεζ. 47:11) Με μεταφορική έννοια, αυτό δείχνει ότι όποιος θεληματικά αρνηθή το θεραπευτικό «ύδωρ» του Ιεχωβά, δεν θα λάβη αιώνιο ζωή. Είναι γραμμένο γι’ αυτούς που θ’ αναστηθούν υπό την Μεσσιανική Βασιλεία του Ιεχωβά: «Ερρίφθησαν εις την λίμνην του πυρός· ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος. Και όστις δεν ευρέθη γεγραμμένος εν τω βιβλίο της ζωής, ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός.» Αυτοί οι άπιστοι και απειθείς θα απομακρυνθούν από τη δίκαιη ανθρώπινη κοινωνία εκείνων που λαμβάνουν το «ύδωρ» της ζωής.—Αποκάλ. 20:14, 15.

ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΣΙΑΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Ο Ιεχωβά εξεδήλωσε τον σκοπό του να έχουν οι τέλειοι άνθρωποι ένα τέλειο παραδεισιακό περιβάλλον όταν έβαλε τον τέλειο Αδάμ και την Εύα στον κήπο της Εδέμ. Όταν αυτοί εστασίασαν εξεδιώχθησαν απ’ εκεί, διότι η παραμονή μέσα στον κήπο θ’ αποτελούσε προνόμιο μόνον τελείων και δικαίων ανθρώπων.—Γεν. 3:24.

Αντιστοίχως, η όρασις του Ιεζεκιήλ δεν παραλείπει αυτή τη μορφή του περιβάλλοντος που είναι σπουδαία για τέλεια ευτυχία. Ο άγγελος συνεχίζοντας είπε:

«Πλησίον δε του ποταμού επί του χείλους αυτού, εντεύθεν και εντεύθεν, θέλουσιν αυξάνεσθαι δένδρα παντός είδους διά τροφήν, των οποίων τα φύλλα δεν θέλουσι μαραίνεσθαι, και ο καρπός αυτών δεν θέλει εκλείψει· νέος καρπός θέλει γεννάσθαι καθ’ έκαστον μήνα, διότι τα ύδατα αυτού εξέρχονται από του αγιαστηρίου· και ο καρπός αυτών θέλει είσθαι διά τροφήν, και το φύλλον αυτών διά ιατρείαν.»—Ιεζ. 47:12.

Ο Ιεχωβά μάς εγγυάται για τη βεβαιότητα μιας παραδεισιακής κατοικίας παρέχοντας μαρτυρία διά στόματος δύο μαρτύρων. (2 Κορ. 13:1) Πώς; Εξακόσια χρόνια και πλέον μετά την προφητεία του Ιεζεκιήλ, ο Χριστός έστειλε τον άγγελό του στον απόστολο Ιωάννη με μια επιβεβαιωτική όρασι, αποδεικνύοντας ότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός που δεν αλλοιώνεται και του οποίου οι σκοποί είναι βέβαιο ότι θα εκπληρωθούν. Ο Ιωάννης αναφέρει στο όραμά του για την ουράνια «Νέα Ιερουσαλήμ»:

«Και η πλατεία της πόλεως, χρυσίον καθαρόν, ως ύαλος διαφανής. Και με έδειξε καθαρόν ποταμόν ύδατος της ζωής, λαμπρόν ως κρύσταλλον, εξερχόμενον εκ του θρόνου του Θεού και του Αρνίου. Εν τω μέσω της πλατείας αυτής, και του ποταμού εντεύθεν και εντεύθεν, ήτο το δένδρον της ζωής, φέρον καρπούς δώδεκα, καθ’ έκαστον μήνα κάμνον τον καρπόν αυτού· και τα φύλλα του δένδρου είναι εις θεραπείαν των εθνών.»—Αποκάλ. 21:21· 22:1, 2.

Η όρασις του Ιωάννου καθώρισε την εκπλήρωσι της οράσεως στον καιρό που βασιλεύει ο Ιεχωβά μέσω της βασιλείας του Μεσσίου του, του «Αρνίου.» Οι οράσεις του Ιωάννου και του Ιεζεκιήλ πιστοποιούν τα ενθαρρυντικά αγαθά νέα ότι ο ποταμός του ζωοπαρόχου ύδατος θα συνοδεύεται από την ανάπτυξι των φυτών για ωραιότητα και καλή τροφή όπως συνέβαινε στον αρχικό κήπο της Εδέμ. Θα υπάρχη ένας συνεχής ανεφοδιασμός αφθόνων προμηθειών για τη συντήρησι της ζωής που δεν θα καταστρέφονται από την ξηρασία, τις ασθένειες ή τα έντομα, για να τις απολαμβάνη η ανθρωπότης σαν να παρέχωνται μέσω καρποφόρων δένδρων που παράγουν νωπούς καρπούς «έκαστον μήνα.»

Τα «φύλλα» αυτών των δένδρων θα είναι «εις θεραπείαν των εθνών.» Αυτό μας διαβεβαιώνει ότι θα υπάρχη τέλεια υγεία συνεχώς για την ευπειθή ανθρωπότητα.

Όλες οι συνθήκες θα υπάρχουν τότε για τέλεια υγεία με ευτυχία. Οι άνθρωποι θα μπορούν πλήρως να εκτιμούν τη ζωή και το υγιεινό και καθαρό περιβάλλον θα συμπληρώνη την ευτυχία των. Δεν θα υπάρχη φόβος μήπως στερέψουν τα ύδατα, διότι η Πηγή των είναι ανεξάντλητη. Τι ενεργητικότητα για εργασία θα έχουν όσοι πίνουν απ’ αυτό στο να περιποιούνται τον παράδεισο, όπως είχαν εντολή να κάνουν ο Αδάμ και η Εύα αλλά απέτυχαν!

Ο Ιεχωβά, ευλογώντας τον λαό του, θα πραγματοποιήση και μια ισορροπημένη οικολογία, ακριβώς όπως είχε κάμει και στον παράδεισο της Εδέμ. Όπως είχε κάμει μια ‘διαθήκη εν σχέσει με τα θηρία του αγρού’ για όφελος και ασφάλεια του αρχαίου αφιερωμένου λαού του Ισραήλ, πολύ πιο διαρκής θα είναι η προστασία του, κάτω από τη διακυβέρνησι της Βασιλείας, απ’ όλους τους κινδύνους της ζωής και της υγείας.—Ωσηέ 2:18.

Μια γνώσις της παρ’ αξίαν αγαθότητος του Ιεχωβά μέσω του Χριστού πρέπει να υποκινή όλους εκείνους που την διακρίνουν να τον αινούν. Αυτός ο αίνος γίνεται πολύ αποτελεσματικά με το να συμμορφώνωμε τη ζωή μας με τις απαιτήσεις που εκτίθενται στον Λόγο του, την Αγία Γραφή, και με το να διακηρύττωμε αυτή τη θαυμάσια ελπίδα στους άλλους. (Αποκάλ. 22:17· Ρωμ. 10:10) Τίποτε δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο από του ν’ ακούσωμε τα παρακάτω λόγια σε μια κατάστασι τελείας υγείας και σ’ ένα ωραίο ειρηνικό περιβάλλον χωρίς εγκλήματα και μολύνσεις:

«Ιδού η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων, και θέλει σκηνώσει μετ’ αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαοί αυτού, και αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ’ αυτών Θεός αυτών. Και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον· ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον.»—Αποκάλ. 21:3, 4.

Μια Ματιά στις Ειδήσεις

Ο Αλκοολισμός του Κλήρου

◆ Προσφάτως, το Εθνικό Συμβούλιο του Κλήρου επί του Αλκοολισμού ετόνισε ότι σχεδόν 12 τοις εκατό των 58.000 ιερέων των Ηνωμένων Πολιτειών είναι «μανιώδεις πόται.» Ο συντονιστής του συμβουλίου είπε ότι ο αλκοολισμός «είναι τόσο διαδεδομένος μεταξύ των κληρικών όσο και μεταξύ λαϊκών. Αυτό είναι θλιβερό, αλλ’ αυτή είναι η κατάστασις.» Όσον αφορά τα μοναστήρια «ο αλκοολισμός είναι πιο διαδεδομένος απ’ όσο γνωρίζει ο κόσμος,» είπε μια μοναχή η οποία παραδέχθηκε ότι ήταν πολλά χρόνια μέλος των Ανωνύμων Αλκοολικών.

Καθολικοί Απορρίπτουν Δοξασίες της Εκκλησίας Των

◆ Μια έκθεσις που δημοσιεύθηκε στα περιοδικό Επιστήμη αποκαλύπτει ότι το 68 τοις εκατό από τις 1.000 και πλέον Καθολικές γυναίκες που ρωτήθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, ωμολόγησαν ότι χρησιμοποιούν αντισυλληπτικές μεθόδους, μολονότι είναι απαγορευμένες από την εκκλησία τους. Οι συγγραφείς αυτής της μελέτης, οι Δόκτορες Κ. Γουέστχοφ και Λ. Μπόμπας λέγουν: «Είναι απόλυτα φανερό ότι οι Καθολικοί των Ηνωμένων Πολιτειών έχουν απορρίψει την εγκύκλιο δήλωσι του Πάπα του έτους 1968 για τον έλεγχο των γεννήσεων, και ότι υπάρχει ένα μεγάλο χάσμα μεταξύ της συμπεριφοράς των περισσοτέρων Καθολικών γυναικών . . . και της επίσημης στάσεως της εκκλησίας.» Ο Μονσινιόρ Ι. Τ. Μακ Χου στην Ουάσινγκτον, αναφερόμενος στην έκθεσι, είπε ότι «γενικώς είναι απόλυτα ακριβής.» Μια άλλη μελέτη έγινε κατά παραγγελίαν του αρχιεπισκόπου του Τορόντο του Καναδά. Αυτή η μελέτη αποκαλύπτει, λέγει η εφημερίς του Τορόντο Σταρ, ότι «ένας ‘ανησυχητικός’ αριθμός Ρωμαιοκαθολικών . . . πιστεύουν ότι η εκκλησία δεν είναι αρμοδία να καθορίζη την ηθική και την κοινωνική συμπεριφορά της συγχρόνου ζωής.» Για πολλούς, λέγει η έκθεσις, η θρησκεία τους «θα μπορούσε να παρομοιασθή μ’ ένα τεχνητό λουλούδι—το βρίσκουν όμορφο, αλλά χωρίς ζωή.» Ιερείς που ρωτήθηκαν, συμφώνησαν όλοι ότι οι εκκλησιαζόμενοι δεν υποστηρίζουν επαρκώς την εκκλησία οικονομικώς.

Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα Νοέμβριο

1 Ημείς δε θέλομεν περιπατεί εν τω ονόματι Κυρίου του Θεού ημών εις τον αιώνα, και εις τον αιώνα.—Μιχ. 4:5. Σ 15/3/73 29α

2 Ο Θεός είναι καταφυγή ημών και δύναμις, βοήθεια ετοιμότατη εν ταις θλίψεσι.—Ψαλμ. 46:1. Σ 1/12/72 32-34

3 Χωρίς δε πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν, πρέπει να πιστεύση, ότι είναι και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν.—Εβρ. 11:6. Σ 15/11/72 19α

4 Έκραξα εν όλη καρδία· άκουσον μου, Ιεχωβά.—Ψαλμ. 119:145, ΜΝΚ. Σ 1/9/72 5-7α

5 Και ουχί διόλου με τους πόρνους του κόσμου τούτου, ή με τους πλεονέκτας ή άρπαγας, ή ειδωλολάτρας· επειδή τότε πρέπει να εξέλθητε από του κόσμου.—1 Κορ. 5:10. Σ 1/1/73 5-7α

6 Άλλους δε σώζετε μετά φόβου.—Ιούδ. 23. Σ 1/11/72 18, 19α

7 Θέλουσιν αποστατήσει τινές από της πίστεως, . . . εχόντων την εαυτών συνείδησιν κεκαυτηριασμένην.—1 Τιμ. 4:1, 2. Σ 15/12/72 15-17α

8 Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Ιεχωβά, και πάντα τα εντός μου, το όνομα το άγιον αυτού. Ευλογεί, η ψυχή μου, τον Ιεχωβά, και μη λησμονής πάσας τας ευεργεσίας αυτού.—Ψαλμ. 103:1, 2, ΜΝΚ. Σ 1/10/72 16

9 Ας ερευνήσωμεν τας οδούς ημών, . . . και ας επιστρέψωμεν εις τον Ιεχωβά. Ας υψώσωμεν τας καρδίας ημών, και τας χείρας, προς τον Θεόν τον εν τοις ουρανοίς, λέγοντες, Ημαρτήσαμεν και απεστατήσαμεν.—Θρήνοι 3:40-42, ΜΝΚ. Σ 15/10/72 14, 15α

10 Διότι εάν ο Θεός δεν εφείσθη αγγέλους αμαρτήσαντας, αλλά ρίψας αυτούς εις τον τάρταρον δεδεμένους με αλύσεις σκότους, παρέδωκε δια να φυλάττωνται εις κρίσιν.—2 Πέτρ. 2:4. Σ 1/2/73 22-24

11 Μακάριος εκείνος, του οποίου βοηθός είναι ο Θεός του Ιακώβ· του οποίου η ελπίς είναι επί Ιεχωβά τον Θεόν αυτού· τον ποιήσαντα τον ουρανόν και την γην, . . . τον φυλάττοντα αλήθειαν εις τον αιώνα.—Ψαλμ. 146:5, 6, ΜΝΚ. Σ 15/1/73 5, 6

12 Δια τούτο η Σιών εξ αιτίας σας θέλει αροτριασθή ως αγρός, και η Ιερουσαλήμ θέλει γείνει σωροί λίθων, και το όρος του οίκου ως υψηλοί τόποι δρυμού.—Μιχ. 3:12. Σ 15/3/73 6, 7α

13 «Μη είπης εν τη καρδία σου, Τις θέλει αναβή εις τον ουρανόν;» τουτέστι, δια να καταβιβάση τον Χριστόν· ή, Τις θέλει καταβή εις την άβυσσον; τουτέστι δια να αναβιβάση τον Χριστόν εκ νεκρών.—Ρωμ. 10:6, 7. Σ 15/2/73 30α

14 Δικαιωθέντες λοιπόν εκ πίστεως, . . . πολλώ μάλλον λοιπόν, αφού εδικαιώθημεν τώρα δια του αίματος αυτού), θέλομεν σωθή από της οργής δι’ αυτού.—Ρωμ. 5:1, 9. Σ 1/3/73 8α

15 Αρχή σοφίας φόβος Ιεχωβά.—Παρ. 9:10, ΜΝΚ. Σ 1/4/72 3-5α

ΜΕΛΕΤΕΣ «ΣΚΟΠΙΑΣ» ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ

18 Νοεμβρίου: Οργανωμένοι για να Αινούν τον Θεόν: Σελίς 585. Ύμνοι 22, 107.

25 Νοεμβρίου: Αινείτε τον Ιεχωβά με τον Λαόν Του. Σελίς 593. Ύμνοι 81, 57.

Ανακοινώσεις

Γιατί να Μεταβή Κανείς στη Σελήνη

Οι άνθρωποι ζητούν κάθε μέσον για να «εξουσιάσουν» το διάστημα και να «αποικίσουν» τα πλανητικά του συστήματα. Ωστόσο η γενεά αυτή έχει μια πολύ μεγαλύτερα προοπτική να «κατοικίση» μια νέα γη—μια προοπτική που την παραβλέπουν οι άρχοντες του κόσμου, εν τούτοις αυτός είναι ένας τρόπος που είναι πολύ περισσότερο ρεαλιστικός και ανταποδοτικός. Θα ηθέλατε να γνωρίσετε τι μέρος θα μπορήτε να έχετε σεις σ’ αυτόν; Τότε στείλτε να προμηθευθήτε το ωραίο και αποκαλυπτικό βιβλίο Από τον Απολεσθέντα Παράδεισο στον Αποκαταστημένο Παράδεισο. Στείλτε μόνο 23 δραχμές.

ΤΟ «ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΩΝ»

Όταν έχετε ένα αντίτυπο του βοηθήματος για την μελέτη της Γραφής Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνια Ζωή είναι σχεδόν σαν να έχετε το «Βιβλίο των Απαντήσεων» του διδασκάλου για μια δύσκολη σειρά μαθημάτων του σχολείου. Η διαφορά είναι ότι κάθε σπουδαστής της Γραφής δικαιούται ενός αντιτύπου του Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνια Ζωή. Πράγματι, σας προτρέπομε ν’ αποκτήσετε ένα. Δύσκολες ερωτήσεις επί της Γραφής απαντώνται καθαρά μ’ ένα τρόπο που θα κάμη την Αγία Γραφή να φαίνεται σαν ένα ανοικτό βιβλίο. Θ’ αποκτήσετε κατανόησι του σκοπού του Θεού για τη γη αυτή και γιατί αυτός επέτρεψε την ανομία. Θα μπορέσετε να ιδήτε το δικό σας μέλλον στο φως της Βιβλικής προφητείας και τι πρέπει να κάμετε για να βρήτε ασφάλεια στους επικινδύνους καιρούς που είναι μπροστά μας. Στείλτε σήμερα. Αποστέλλεται ελεύθερο ταχυδρομικών τελών αντί 8 δρχ.

Πώς Βλέπει η Εκκλησία σας τις Εκτρώσεις;

ΣΤΙΣ 22 Ιανουαρίου 1973, το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών απεφάνθη όπως γίνουν πιο ελεύθεροι οι νόμοι περί εκτρώσεων. Οι άλλες χώρες ακολούθησαν παρόμοια πορεία.

Πώς βλέπετε σεις αυτές τις αλλαγές; Πιστεύετε ότι είναι σωστό να καταστρέφεται ένα αναπτυσσόμενο, αν και αγέννητο παιδί; Το πιστεύει η εκκλησία σας;

Πολλές εκκλησίες το πιστεύουν. Λόγου χάριν σ’ ένα ψήφισμα που ενεκρίθη στις 31 Μαΐου 1968 οι Αμερικανικές Βαπτιστικές Εκκλησίες των Ηνωμένων Πολιτειών ζήτησαν «να θεσπισθή νομοθεσία η οποία να προβλέπη: «Ότι η διακοπή της κυήσεως. . . να γίνεται με την αίτησι των ενδιαφερομένων ατόμων και να θεωρήται σαν μια προαιρετική ιατρική επέμβασις.»

Επίσης το Γενικό Συμβούλιο της Ηνωμένης Εκκλησίας του Καναδά εβεβαίωσε «ότι η έκτρωσις είναι ηθικώς δικαιολογημένη σε ορισμένες ιατρικές, κοινωνικές και οικονομικές περιστάσεις, και πρέπει ν’ αποτελή προσωπική υπόθεσι μεταξύ μιας γυναίκας και του γιατρού της.»

Εκατοντάδες κληρικών ανέλαβαν ηγεσία επιζητώντας να γίνουν πιο ελεύθεροι οι νόμοι περί εκτρώσεων. Λόγου χάριν μια έκκλησις για ψήφισι τροποιήσεως του νόμου περί εκτρώσεων δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Σίτιζεν Πάτριοτ της πόλεως Τζάκσον Μίσιγκαν υπό ημερομηνίαν ο Νοεμβρίου 1972. Αυτή η έκκλησις υπογράφηκε από 178 κληρικούς και έλεγε τα εξής:

«Πιστεύομε ότι η έκτρωσις—όπως και η θρησκεία—αποτελεί προσωπική απόφασι, και ότι η πολιτεία δεν πρέπει να εμποδίζη μια γυναίκα από το ν’ ακολουθήση τις υπαγορεύσεις της συνειδήσεως της.»

Μετά τον μακρό κατάλογο ονομάτων κληρικών, το περιοδικό έγραφε:

«Οι κληρικοί που αναγράφονται ανωτέρω έχουν εκκλησιαστική υπόστασι σε 14 θρησκευτικά δόγματα των οποίων οι εθνικές οργανώσεις έχουν εκδόσει δηλώσεις που υποστηρίζουν την τροποποίησι του νόμου περί εκτρώσεων.»

Μεταξύ των πολλών εκκλησιών που υποστηρίζουν να γίνουν πιο ελεύθεροι οι νόμοι περί εκτρώσεων είναι η Ηνωμένη Εκκλησία του Χριστού, η Ηνωμένη Πρεσβυτεριανή Εκκλησία, η Λουθηρανική Εκκλησία της Αμερικής και η Ηνωμένη Μεθοδιστική Εκκλησία. Το Συμβούλιο των Εκκλησιών της Νέας Υόρκης, που περιλαμβάνει περίπου είκοσι τρία δόγματα, έγραψε τα εξής στο περιοδικό του Νέα της Μητροπολιτικής Εκκλησίας:

«Η είδησις για την απόφασι του Ανωτάτου Δικαστηρίου, που ευνοεί τα δικαιώματα των γυναικών να καθορίζουν αν πρέπει ή όχι να κάνουν έκτρωσι, έγινε δεκτή με βαθιά ικανοποίησι από τους αξιωματούχους και το προσωπικό του Συμβουλίου.»

Είναι αλήθεια ότι ανώτατοι Ρωμαιοκαθολικοί ηγέται εκδηλώνουν δυσαρέσκεια. Ωστόσο μερικοί ιερείς υποστηρίζουν την έκτρωσι. Και το περιοδικό Νάσιοναλ ΚάΘολικ Ρηπόρτερ, της 15 Σεπτεμβρίου 1972, έλεγε: «Πενήντα έξη τοις εκατό των Καθολικών του έθνους, σύμφωνα με την τελευταία σφυγμομέτρησι της κοινής γνώμης περί εκτρώσεων, πιστεύουν ότι η απόφασις για τη διακοπή της κυήσεως πρέπει να γίνεται ‘αποκλειστικά από μια γυναίκα και τον γιατρό της.’»

Το Ανώτατο Δικαστήριο, δικαιολογώντας την επαναστατική του απόφασι, εδήλωσε ότι τα αγέννητα δεν «αναγνωρίζονται από τον νόμο ως άτομα με την πλήρη έννοια.» Έτσι το Δικαστήριο επιτρέπει τον τερματισμό της ζωής του αγεννήτου ως την εικοστή ογδόη εβδομάδα της κυήσεως.

Εν τούτοις πολλές εκτρώσεις γίνονται ιδιαίτερα, συνήθως πριν από την δεκάτη τρίτη εβδομάδα της εγκυμοσύνης. Και έτσι το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε όλους τους νόμους της πολιτείας που απαγορεύουν ή περιορίζουν τις εκτρώσεις στη διάρκεια της περιόδου αυτής των δεκατριών εβδομάδων. Το Δικαστήριο ισχυρίσθηκε ότι αυτές οι εκτρώσεις, για τη γυναίκα, είναι σχετικώς ασφαλείς.

Αλλά, φυσικά, το αναπτυσσόμενο παιδί μέσα στη μητέρα καταστρέφεται. Από τι συνίσταται πραγματικά το αγέννητο παιδί; Μήπως είναι απλώς μια αδιάγνωστη μάζα από ιστό;

Ο γιατρός Ντένις Κάβανω έγραψε στο περιοδικό Μαιευτικά Γυναικολογικά Νέα (στην Αγγλική).

«Στο τέλος της δευτέρας εβδομάδος [της κυήσεως] αρχίζει η διαφοροποίησις του καρδιοαγγειακού και του νευρικού συστήματος. Στο τέλος των έξη εβδομάδων [δηλαδή περίπου στον καιρό που συνήθως μια γυναίκα είναι βεβαία ότι είναι έγκυος] έχουν διαμορφωθή όλα τα εσωτερικά όργανα του πλήρους ανθρωπίνου όντος . . .

«Στο τέλος της ογδόης εβδομάδος έχει αρχίσει να σχηματίζεται ο σκελετός και τα μάτια, τα δάκτυλα των χειρών και των ποδών ξεχωρίζουν, έτσι ώστε το έμβρυο καλείται τώρα μετακύημα . . . Μετά την όγδοη εβδομάδα, δεν προστίθενται νέες μεγάλες διαμορφώσεις, η δε περαιτέρω ανάπτυξις θα συνίσταται στην ωρίμανσι και ανάπτυξι των υπαρχουσών διαμορφώσεων μάλλον παρά στη δημιουργία κάποιων νέων.»

Ο Δρ. Π. Γ. Κόφφεϋ έγραψε στην εφημερίδα Νταίηλυ Στάρ του Τορόντο τα εξής:

«Δεν υπάρχει βιολογικώς ουσιώδης διαφορά μεταξύ ενός αγεννήτου βρέφους και ενός γεννημένου βρέφους, ή αν θέλετε ένα ειδικά παράδειγμα μεταξύ ενός δύο έως τριών μηνών εμβρύου και ενός νεογέννητου βρέφους, παρά μόνον ότι το ένα είναι πιο ώριμο από το άλλο.»

Σαφώς λοιπόν το αναπτυσσόμενο παιδί που καταστρέφεται δεν είναι μια αδιάγνωστη μάζα από ιστό! Μερικά παιδιά, που εκτρώνονται μέσα στη χρονική περίοδο που επιτρέπεται από τον νόμο, κινούνται και αναπνέουν μερικά μάλιστα επιζούν μετά την ενέργεια της εκτρώσεως. Η εφημερίς Τάιμς της Νέας Υόρκης της 1 Φεβρουαρίου 1972 εσημείωσε τα εξής:

«Οι νοσοκόμες στις αίθουσες τοκετών συνήθισαν να κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να σώζουν βρέφη, ακόμη κι’ εκείνα που έχουν βάρος μισό έως ενάμισυ κιλό, και διεπίστωσαν ότι κάποτε εκτρώνονται μεγαλύτερα βρέφη από εκείνα που είχαν προσπαθήσει να σώσουν. . . . Προσφάτως ένα βρέφος μετά την έκτρωσι ήταν ακόμη ζωντανό.»

Δεν είναι, λοιπόν, ευνόητο γιατί ο Δρ. Τζώρτζ Γ. Μάννινγκ έγραψε ότι η έκτρωσις είναι «φόνος τόσο βέβαιος όσο είναι και ο εσκεμμένος φόνος που γίνεται με αφαίρεσι της θερμότητος από την θερμοκοιτίδα ενός προώρως γεννημένου βρέφους βάρους μισού έως ενός κιλού;» Μερικοί ανησυχούν που μπορεί να είναι το επόμενο πιθανόν βήμα. Όπως έθεσε το ερώτημα ο Σερ Τζων Πηλ, πρόεδρος του Βασιλικού Κολλεγίου Μαιευτικής και Γυναικολογίας:

«Αν η κοινωνία εγκρίνη την καταστροφή της ζωής για μια ομάδα περιστατικών για την οποία ισχυρίζεται ότι είναι για το καλό της κοινωνίας, γιατί να μην εγκρίνη και τη βρεφοκτονία των ανωμάλων νεογέννητων βρεφών, των διανοητικώς ελαττωματικών, των εγκληματικών, των ανιάτων, των γεροντογεννήτων;»

Θα μπορούσατε σεις να εγκρίνετε τον φόνο ενός αβοήθητου νεογέννητου βρέφους; Και δεν είναι εξίσου κακό το να φονεύση κανείς ένα βρέφος προτού γεννηθή; Σύμφωνα με τον νόμο του Θεού που δόθηκε διά του Μωυσέως το ανθρώπινο έμβρυο εθεωρείτο ως μια ζωή και ο νόμος του Θεού προστάτευε αυτή τη ζωή. (Έξοδ. 21:22, 23) Δεν πρέπει κι’ εμείς να έχωμε την ίδια εκτίμησι για τα αγέννητα; Ωστόσο πολλές, πάρα πολλές θρησκείες λαμβάνουν στάσι αντίθετα με ό,τι λέγει ο Λόγος του Θεού. Τι στάσι λαμβάνει η δική σας εκκλησία;

[Εικόνα στη σελίδα 612]

Όταν το Ανώτατο Δικαστήριο των Η.Π.Α. ενέκρινε τις εκτρώσεις που θα εφόνευαν βρέφη όπως «αυτό, πολλές εκκλησίες επεδοκιμασαν την απόφασι. Πώς νομίζετε ότι βλέπει ο Θεός αυτές τις εκκλησίες;

Ανθρώπινη Ευτυχία υπό Θείαν Διακυβέρνησιν

ΘΑ ΗΤΑΝ θαυμάσιο να ζη κανείς με υγεία σ’ ένα περιβάλλον που να είναι σαν κήπος. Με καθαρές λίμνες και ποτάμια, με υγιεινή τροφή και καθαρό αέρα, η ζωή θα μπορούσε να είναι πραγματικά απολαυστική. Αν, επίσης, όλοι οι άνθρωποι συνεργάζονταν από κοινού για να χρησιμοποιήσουν τους πόρους της γης προς όφελος της ανθρωπότητος, η εργασία θα ήταν μια ευχαρίστησις. Η γη θα ήταν αληθινά ένας παράδεισος.

Φυσικά, θα χρειάζονταν περισσότερα από ένα απλώς ευχάριστο περιβάλλον και συνεργατικούς ανθρώπους για να έλθη μια τέτοια επιθυμητή κατάστασις. Θα χρειαζόταν μια καθαρή, αδιάφθορη κυβέρνησις. Διότι εύκολα αναγνωρίζεται ότι «όταν οι δίκαιοι μεγαλυνθώσιν, ο λαός ευφραίνεται· αλλ’ όταν ο ασεβής εξουσιάζη, στενάζει ο λαός.» (Παροιμ. 29:2) Οι κυβερνήσεις που επινοήθηκαν από ανθρώπους απέτυχαν να φέρουν τις ποθητές καταστάσεις. Μήπως αυτό σημαίνει ότι μια τέτοια επιθυμητή κυβέρνησις είναι αδύνατον να υπάρξη;

Ο Δημιουργός μας λέγει μέσα στη Γραφή ότι σκοπεύει να ιδρύση μια δίκαιη κυβέρνησι για τη γη. Αυτός είναι «ο μακάριος Θεός» και εφόσον είναι Δημιουργός του ανθρώπου, γνωρίζει τι είδους κυβέρνησι χρειάζονται οι άνθρωποι για να είναι ευτυχείς. (1 Τιμ. 1:11) Διά του προφήτου του Ιεζεκιήλ απεκάλυψε τη μορφή εκείνης της κυβερνήσεως.

Ως ιδιοκτήτης της γης, ο Ιεχωβά έχει δώσει αυτόν τον πλανήτη στον άνθρωπο για κατοικία του. Ως Υπέρτατος Άρχων, θα θέση άτομα στη γη κατά την εκλογήν του, όχι απλώς για δική του ικανοποίησι, αλλά για τη μεγαλύτερη ευτυχία όλων.—Έξοδ. 19:5· Ψαλμ. 115:16.

ΜΙΑ ΕΞΕΙΚΟΝΙΣΙΣ

Για να το εξεικονίση αυτό ο Ιεχωβά έδωσε μια όρασι στον προφήτη Ιεζεκιήλ στην οποία προσδιώρισε τον τόπο της κάθε μιας από τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ με σημειωμένα τα όριά της. Στον παρακάτω πίνακα θα παρατηρήσετε ότι υπήρχε μια διοικητική γραμμή γης σημειωμένη με τη λέξι «άρχων,» με επτά τμήματα προς βορράν της λωρίδος και παράλληλα σ’ αυτήν. Προς νότον ήσαν οι περιοχές των άλλων πέντε φυλών του Ισραήλ. Οι εδαφικές λωρίδες κατηυθύνοντο ανατολικά από τη Μεσόγειο Θάλασσα προς τον Ιορδάνη Ποταμό ή προς τη Νεκρά Θάλασσα.—Ιεζ. 47:15-20.

Η φυλή του Λευί δεν είχε προσδιωρισμένη κληρονομιά διότι υπηρετούσε στο αγιαστήριον του Ιεχωβά, που βρισκόταν μέσα στη διοικητική λωρίδα γης, μέσα σ’ ένα τμήμα 25.000 πήχεων (περίπου 42.500 ποδιών [δηλαδή 8 μιλίων]) τετραγωνικών. (Η πήχη που εχρησιμοποιείτο για μέτρησι ήταν «μια πήχη και μια παλάμη» [περίπου 0.52 του μέτρου].) Αυτό το τετράγωνο τμήμα που λεγόταν «η μερίς την οποίαν θέλετε αφιερώσει,» ήταν στην περιοχή του Όρους Μοριά.—Ιεζ. 43:13· 48:8, 9.

Αυτή η «μερίς» της γης κατόπιν έπρεπε να διαιρεθή σε τρεις λωρίδες γης, μήκους 25.000 πήχεων η κάθε μια. Η βορεία και μεσαία λωρίς είχαν πλάτος 10.000 πήχεις· η νοτία λωρίς είχε πλάτος 5.000 πήχεις. Η βορεία λωρίς είχε δοθή στους μη ιερατικούς Λευΐτας. (Ιεζ. 48:13, 14) Το μεσαίο τμήμα των 10.000 πήχεων της «μερίδος» περιείχε το αγιαστήριο του Ιεχωβά και λεγόταν η «αγία μερίς των Ιερέων» και «αγιωτάτη, πλησίον του ορίου των Λευϊτών.»—Ιεζ. 48:10-12.

Η νοτιώτατη λωρις γης 5.000 πήχεων (1,61 μιλίων) πλάτους, περιείχε στο κέντρο της την «πόλιν» 5.000 τετραγωνικών πήχεων. Το τείχος της γύρω από την πόλι ήταν 4.500 πήχεων σε κάθε πλευρά, με 250 πήχεις ολόγυρα ως βοσκότοπον. (Ιεζ. 48:15-17) Σε κάθε πλευρά της πόλεως (ανατολικά και δυτικά) ήταν μια έκτασις μήκους 10,000 πήχεων και πλάτους 5.000 πήχεων. Η ανοικτή αυτή γη έπρεπε να καλλιεργήται για να παράγη τροφή για όλους εκείνους που εργάζονταν μέσα στην πόλι. Αυτοί αποτελούσαν ένα διαφυλετικό προσωπικό εργατών, ατόμων από όλες τις δώδεκα μη Λευϊτικές φυλές.—Ιεζ. 48:18, 19.

ΟΡΑΤΟΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΗΣ ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ

Η ορατή κεφαλή της δραματικής αυτής κυβερνήσεως της πόλεως ήταν ο «άρχων.» Η παραχωρημένη σ’ αυτόν περιοχή ήταν πολύ μεγάλη, αποτελούμενη από γήινη έκτασι που βρισκόταν στις δυο πλευρές της «μερίδος» των 25.000 τετραγωνικών πήχεων. Αυτή η λωρίς φάρδους 25.000 πήχεων» εξετείνετο έως τη Μεσόγειο Θάλασσα από δυσμάς της «μερίδος» και έως τον Ιορδάνη Ποταμό και τη Νεκρά Θάλασσα από ανατολάς.—Ιεζ. 47:18, 20.

Είναι αξιοσημείωτο ότι στην όρασι του Ιεζεκιήλ η πόλις δεν περιείχε τον ναό, μολονότι ο ναός ήταν πλησίον στην ειδική «μερίδα» γης. Οι ιερείς και οι Λευίται δεν έμεναν ούτε εργάζονταν σ’ αυτή την πόλι. Επομένως, στην εκπλήρωσι της οράσεως υπό την χιλιετή βασιλεία του Μεσσίου, η δραματική πόλις δεν εξεικόνιζε την ουράνια πόλι, τη Νέα Ιερουσαλήμ, που αποτελείται από την εκκλησία του Χριστού με τους πνευματικούς Ισραηλίτας, τη νύμφη του. (Αποκάλ. 20:3, 4, 6· 21:1, 2, 9-21) Διότι αυτοί είναι ιερείς, ένα «βασίλειον ιεράτευμα,» και τα ονόματα των είναι εγγεγραμμένα στους ουρανούς. (1 Πέτρ. 2:9· Εβρ. 12:23) Συνεπώς, η «πόλις» δεν εξεικονίζει την ουράνια κυβέρνησι του Ιησού Χριστού και των 144.000 συμβασιλέων και ιερέων, αλλά μια επίγεια ορατή έδρα διοικήσεως για τις υποθέσεις του απολυτρωμένου ανθρωπίνου γένους.

Επομένως ο «άρχων» στην όρασι δεν αποτελεί συμβολική εικόνα του Ιησού Χριστού. Ο «άρχων» υπηρετούσε στο «βεβηλωμένο» τμήμα, όχι στο ναό, ενώ ο Ιησούς Χριστός είναι ο Μέγας Αρχιερεύς, που υπηρετεί στην ουράνια περιοχή του πνευματικού ναού του Ιεχωβά. (Εβρ. 3:1· 8:1) Είναι αλήθεια ότι ο Ιεχωβά εκάλεσε τον Μεσσία «άρχοντα» σ’ ένα προηγούμενο κεφάλαιο της προφητείας του Ιεζεκιήλ. Αλλά εκεί ο Θεός ομιλεί γι’ αυτόν τον άρχοντα ως «ο δούλος μου Δαβίδ,» ενώ δεν αναφέρεται κάτι τέτοιο για τον άρχοντα σ’ αυτήν την όρασι της «πόλεως.» Ο Δαβίδ ήταν ο βασιλεύς του Ισραήλ από τη γενεαλογική γραμμή του οποίου προήλθε ο Μεσσίας, ως προς τη σαρκική του καταγωγή. (Ιεζ. 34:24· 37:25· Πράξ. 2:29-36) Ο Ιησούς Χριστός είναι, ως ο προλεχθείς Μεσσίας, ο ουράνιος Βασιλεύς καθώς και Αρχιερεύς.

Ποιον, λοιπόν, εξεικονίζει συμβολικά ο «άρχων» στην όρασι του ναού; Ακριβώς όπως ο όρος δούλος συχνά είχε περιληπτική σημασία, όπως εκεί όπου ο Ιεχωβά εκάλεσε το έθνος Ισραήλ ως «δούλον» του, έτσι και ο «άρχων» προσλαμβάνει μια συλλογική σημασία. Εννοεί εκείνους τους οποίους ο ουράνιος Μεσσίας Ιησούς διορίζει ως ορατούς εκπροσώπους του στη νέα γη υπό την διεύθυνσι του νέου ουρανού,—Ησ. 43:10· Αποκάλ. 21:1, 2.

Ο ψαλμωδός έγραψε απευθυνόμενος προφητικά στον Βασιλέα Ιησού Χριστό και αναφερόμενος στα επίγεια τέκνα του: «Αντί των πατέρων σου θέλουσιν είσθαι οι υιοί σου· αυτούς θέλεις καταστήσει άρχοντας επί πάσαν την γην.» (Ψαλμ. 45:16) Ο Χριστός θα φροντίση ώστε αυτοί και άλλοι, που έχουν γίνει υιοί του επειδή έλαβαν ζωή μέσω αυτού, ως δίκαιοι «άρχοντες» της γης, να διαχειρίζωνται δίκαια τις υποθέσεις του ανθρωπίνου γένους και να το διατηρούν σε ασφάλεια, διότι αυτό είναι εγγυημένο στον Ησαΐα κεφάλαιο 32 με αυτά τα μεγαλειώδη λόγια:

«Ιδού, βασιλεύς θέλει βασιλεύσει εν δικαιοσύνη, και άρχοντες θέλουσιν άρχει εν κρίσει. Και ο άνθρωπος θέλει είσθαι ως σκέπη από του ανέμου, και ως καταφύγιον από της τρικυμίας ως ποταμοί ύδατος εν ξηρά γη, ως σκιά μεγάλου βράχου εν γη διψώση.

«Τότε κρίσις θέλει κατασκηνώσει εν τη ερήμω, και δικαιοσύνη θέλει κατοικήσει εν τη καρποφόρω πεδιάδι. Το δε έργον της δικαιοσύνης θέλει είσθαι ειρήνη· και το αποτέλεσμα της δικαιοσύνης, ησυχία και ασφάλεια εις τον αιώνα. Και ο λαός μου θέλει κατοικεί ειρηνικήν κατοικίαν, και οικήματα ασφαλή, και ήσυχους τόπους; ευπορίας.»—Ησ. 32:1, 2, 16-18.

Ο Ιεχωβά το έκαμε αυτό για τον λαό του σε μικρή κλίμακα όταν τους αποκατέστησε από την εξορία της Βαβυλώνος για να ανοικοδομήσουν την Ιερουσαλήμ και τον ναόν της. Πόσο περισσότερο θα το κάμη αυτό για τους λαούς όλης της γης στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού! Τότε τα λόγια του Χριστού στους αποστόλους του θ’ αληθεύσουν, ότι θα καθήσουν μαζί του σε θρόνους «κρίνοντες τας δώδεκα φυλάς του Ισραήλ,» δηλαδή όλο το απολυτρωμένο ανθρώπινο γένος, μέσω των δικαίων ορατών αρχοντικών εκπροσώπων στη γη.—Ματθ. 19:28· Λουκ. 22:29, 30.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ

Εθελονταί απ’ όλα τα μέρη της γης και απ’ όλες τις τάξεις της λυτρωμένης ανθρωπότητος θα έλθουν τότε να συνεργασθούν ενεργώς με την τάξι του «άρχοντος.» Αυτό θα είναι στην «πόλι» η οποία εννοεί την ορατή επίσημη έδρα της τάξεως του «άρχοντος» για τη διαχείρισι των υποθέσεων όλης της ανθρωπότητος. Η όρασις του Ιεζεκιήλ περιέγραφε τρεις πύλες στον καθένα από τους τέσσερις τοίχους της πόλεως, που ήσαν ανοιχτές σε όλες τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ. (Ιεζ. 48:30-34) Η ομοία με πόλι διοίκησις θα αντανακλά τέλεια την ουράνια Νέα Ιερουσαλήμ, που έχει δώδεκα πύλες επιγεγραμμένες με τα ονόματα των «δώδεκα φυλών των υιών Ισραήλ.» (Αποκάλ. 21:12) Ώστε η προσιτότης και η στοργική φροντίδα του Χριστού αι του υφιερατείου του θα καταδειχθούν επίσης από την ‘αρχοντική’ διοίκησι στη γη. Θα υπάρχη ελευθέρα και ανοιχτή είσοδος για όλους όσοι θέλουν να λάβουν βοήθεια σ’ ένα ζωτικό ζήτημα.

Η προφητεία του Ιεζεκιήλ τελειώνει με την ονομασία αυτής της πόλεως: «Η περιφέρεια ήτο δεκαοχτώ χιλιάδων πηχών. Και το όνομα της πόλεως απ’ εκείνης της ημέρας θέλει είσθαι, ο ΙΕΧΩΒΑ ο Ίδιος Είναι Εκεί.» (Ιεζ. 48:35, ΜΝΚ) Είναι ακριβώς όπως υπόσχεται η Αποκάλυψις 21:3: «Ιδού η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων, και θέλει σκηνώσει μετ’ αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαοί αυτού, και αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ’ αυτών Θεός αυτών.» Ο ίδιος ο Ιεχωβά θα φανερώση τη θεία του παρουσία κατευθύνοντας τη στοργική και ευεργετική προσοχή του προς την πόλι. Η καρποφορία του πνεύματος του θα αφθονή εκεί προς δόξαν του, δηλαδή, «αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια.»—Γαλ. 5:22, 23.

Με την ενέργεια του πνεύματος του Ιεχωβά μέσω των «αρχόντων» εκείνων μπορούμε τότε να είμεθα βέβαιοι για μια δίκαιη κυβέρνησι που θα έχη στην καρδιά της τη δόξα του Θεού, τη δικαιοσύνη και την ευτυχία των ανθρώπων. Από τον Ιησού Χριστό τον μεγάλο Αρχιερέα και το υφιερατείον του στους ουρανούς θα έλθη η εφαρμογή της απολυτρωτικής αξίας της θυσίας του Χριστού, με όλα της τα ευεργετήματα. Κάτω από την πλήρη κατεύθυνσι του «νέοι ουρανοί» η ομοία με πόλι ορατή διοίκησις θα υποβοηθήση στην ανόρθωσι όλων των ευπειθών ανθρώπων σε τελειότητα καρδίας, διανοίας και σώματος στον αποκαταστημένο επίγειο παράδεισο. Το εδάφιο Αποκάλυψις 21:4 προχωρεί και λέγει: «Και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον διότι τα πρώτα παρήλθον.»

ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΕΤΕ ΤΩΡΑ

Στο παρόντα καιρό, υπό την επιρροή αυτού του παρόντος συστήματος πραγμάτων και λόγω της αμαρτίας που κληρονομήσαμε από τον προπάτορά μας Αδάμ, αποτελεί ένα συνεχή αγώνα και για τον αληθινό Χριστιανό ακόμη να νικήση τις κακές, καταστρεπτικές τάσεις της ατελούς σαρκός. (Ρωμ. 7:19, 24, 25) Οι άνθρωποι είναι αβοήθητοι αφ’ εαυτού των, και η επιρροή του Σατανά, ‘του θεού του κόσμου τούτου,’ και η έλλειψις φροντίδος από μέρους των επιγείων κυβερνήσεων για την ευημερία των λαών, άφησαν τους ανθρώπους σε μια οικτρή κατάστασι. (2 Κορ. 4:4) Αλλά κάτω από τους δικαίους ‘νέους ουρανούς’ και τη ‘νέα γη,’ με τη διακυβέρνησι των θεοσεβών αρχόντων της γης, θα εκπληρωθή η προφητεία: «Η γη θέλει είσθαι πλήρης της γνώσεως της δόξης του Ιεχωβά, καθώς τα ύδατα σκεπάζουσι την θάλασσαν.» (Αββακ. 2:14, ΜΝΚ 2 Πέτρ. 3:13) Όταν γνωρίσουν οι άνθρωποι τον Ιεχωβά Θεό και το ανυπέρβλητο έλεος του, τη σοφία του, τη δικαιοσύνη και τις διατάξεις του για την ευτυχία της ανθρωπότητος θα τον δοξάζουν και θα μιμηθούν τας οδούς του. Τότε, όπως ο ψαλμωδός έψαλε προφητικά: «Έλεος και αλήθεια συναπαντήθησαν δικαιοσύνη και ειρήνη εφιλήθησαν. Αλήθεια εκ της γης θέλει αναβλαστήσει· και δικαιοσύνη εξ ουρανού θέλει κύψει. Ο Ιεχωβά βεβαίως θέλει δώσει το αγαθόν και η γη ημών θέλει δώσει τον καρπόν αυτής.»—Ψαλμ. 85:10-12, ΜΝΚ.

Αν είσθε ένας που επιθυμεί αυτά τα αγαθά, ασφαλώς διακρίνετε ότι αυτά δεν γίνονται στο παρόν σύστημα πραγμάτων. Μπορεί να δυσαρεστήστε και να δυσφορήτε για τα όσα βλέπετε να γίνωνται, (Ιεζ. 9:4) Αν είναι έτσι, δείξτε τώρα την αγάπη σας για τη δικαιοσύνη. Ο Θεός θέτει ενώπιον σας την ευκαιρία για απελευθέρωσι, ακριβώς όπως ελευθέρωσε τον δίκαιο Λωτ μέσα από τη διεφθαρμένη πόλι των Σοδόμων. (2 Πέτρ. 2:7-9) Μη κάθεστε μακαρίως και αναμένετε, διότι ο Ιεχωβά πρόκειται να καταστρέψη αυτόν τον διεφθαρμένο κόσμο και όλους όσους προσκολλώνται σ’ αυτόν. (2 Πέτρ. 3:7-9· 1 Πέτρ. 4:17-19) Φροντίστε να μάθετε το θέλημα του Θεού τώρα και να το εφαρμόσετε στη ζωή σας.

[Διάγραμμα/​Χάρτης στη σελίδα 618]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΑΓΙΑ ΜΕΡΙΣ και οι ΔΩΔΕΚΑ ΦΥΛΕΣ

ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΑΙΜΑΘ

ΔΑΝ

ΑΣΗΡ

ΝΕΦΘΑΛΕΙΜ

Θάλασσα της Γαλιλαίας

ΜΑΝΑΣΣΗΣ

ΕΦΡΑΪΜ

ΡΟΥΒΗΝ

ΙΟΥΔΑΣ

Ιορδάνης Ποταμός

Ο ΑΡΧΩΝ

Αγία Μερίς

Εν-Εγλαϊμ

ΒΕΝΙΑΜΙΝ

Εν-γαδδί

ΣΥΜΕΩΝ

Αλμυρά Θάλασσα

ΙΣΣΑΧΑΡ

ΖΑΒΟΥΛΩΝ

Θαμάρ

ΓΑΔ

Μεριβά Κάδης

Χειμ. Αιγύπτου

ΚΛΙΜΑΞ ΜΙΛΙΩΝ

0——5——10——20——30

[Διάγραμμα]

Μεγέθυνσις της Αγίας Μερίδος

Α

Β

Γ

α β γ ν

μ δ

Δ λ Ε ε Δ

κ ζ

ν ν θ η

«Α» Δείχνει το μερίδιον των Λευιτών· Β,Αγιαστήριον του Ιεχωβά· Γ, το μερίδιον των Ιερέων· Δ, Η παραγωγική γη της πόλεως· Ε, Πόλις: Ο Ιεχωβά Εκεί

Πύλαι: α, του Ρουβήν· β, του Ιούδα· γ, του Λευί· δ, του Ιωσήφ· ε, του Βενιαμίν· ζ, του Δαν· η, του Συμεών· θ, του Ισσάχαρ· ι, του Ζαβουλών· κ, του Γαδ· λ, του Ασήρ· μ, του Νεφθαλείμ.

Βοσκότοπος: ν.

Η Θρησκεία Υποβιβάζει τη Βίβλο

◆ Οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου δεν διδάσκουν την Αγία Γραφή. Τον περασμένο Νοέμβριο ο Δόκτωρ Τζ. Α. Χάουαρντ του Κολλεγίου του Ρόκφορντ εδήλωσε καθαρά: «Οι εκκλησίες—Καθολική, Προτεσταντική και Ιουδαϊκή—συνεκέντρωναν κάποτε την προσοχή τους στις συμβουλές του Θεού για τον άνθρωπο, αλλ’ αυτές οι νουθεσίες ακούονται όλο και πιο σπάνια από τον άμβωνα και τις έδρες των Κατηχητικών Σχολείων, επειδή ακριβώς έχουν στρέψει την προσοχή των σε συζητήσεις για τα κοινωνικά προβλήματα και την κατά τόπους ηθική.» Η παρατήρησίς του επιβεβαιώθηκε για δεύτερη φορά τον Ιανουάριο, όταν ο «Αιδεσιμώτατος» Ε. Μ. Χόουζ, πρώην πρόεδρος της Ηνωμένης Εκκλησίας του Καναδά, έγραψε στην εφημερίδα Στάρ του Τορόντο: «Η Βίβλος. . . δεν είναι ένα ενιαίο βιβλίο προϊόν ενός νου ή ενός αιώνος. Είναι μια πλούσια και ποικίλη βιβλιοθήκη που προήλθε από πολλά ιστορικά πλαίσια και περιλαμβάνει πολλές διαφορετικές ιδέες, μερικές φορές αλληλοσυγκρουόμενες. Μερικές από αυτές τις απόψεις είναι πρωτόγονες και επαναστατικές, μια αντανάκλασις των βαρβάρων καιρών κατά τους οποίους ήλθαν σε ύπαρξι.»

Οι Τραππισταί Μοναχοί Εξαφανίζονται

◆ Ο αριθμός των Τραππιστών μοναχών στις Ηνωμένες Πολιτείες ελαττώθηκε εξαιρετικά μέσα σε λιγώτερο από είκοσι έτη. το έτος 1955 υπήρχαν 1.000 αφιερωμένα μέλη στο Τάγμα των Κιστερκιανών των Αυστηρών Κανονισμών (επίσημη Ονομασία των Τραππιστών). Τα 1965 ο αριθμός τους ήταν μικρότερος από 600. Τώρα ο αριθμός κατέβηκε κάτω από 400. Ένα άρθρο, που έγραψε ο Δ. Μακάρθυ στο περιοδικό Τρόπικ του Μαϊάμι της Φλώριδας, λέγει: «Ο καθένας από τους 12 Οίκους των Τραππιστών έχει τη δική του Ιστορία για την

Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα Νοέμβριο

16. Υιέ ανθρώπου, σε κατέστησα φύλακα.—Ιεζ. 3:17, Σ 15/7/72 13, 14β

17. Μη με ανάγκαζε να σε αφήσω, διά να αναχωρήσω, απ’ όπισθέν σου·διότι όπου αν συ υπάγης, και εγώ θέλω υπάγει·. . . ο λαός σου, λαός μου, και ο Θεός μου Θεός σου·. . . ούτω να κάμη ο Ιεχωβά εις εμέ, και ούτω να προσθέση, σαν άλλο τι παρά το θάνατο χωρίση εμέ από σου.—Ρουθ 1:16, 17, ΜΝΚ, Σ 1/15/72, 15, 16

18. Εκ κοιλίας της μητρός μου συ είσαι ο Θεός μου.—Ψαλμ. 22:10, Σ 15/5/72 4-6^α

19. Τότε ο Ιησούς λέγει προς αυτόν, Ύπαγε, Σατανά· διότι είναι γεγραμμένο «Κύριον τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει, και αυτός μόνον θέλεις λατρεύσει.»—Ματθ. 4:10 Σ 15/1/73, 30, 32

20. Εσάς, όμως, τους εγκαταλείποντας τον Ιεχωβά. . . και τους κάμνοντες σπονδήν εις Μένι.—Ησ. 65:11 Σ 1/1/73 11, 15^α

21. Σταθήτε λοιπόν περιζωσμένοι την οσφύν σας με αλήθειαν, και συνδεδεμένοι τον θώρακα της δικαιοσύνης . . .αναλάβετε την ασπίδα της πίστεως,. . . και λάβετε την μάχαιραν του πνεύματος,. . . προσευχόμενοι εν παντί καιρώ μετά πάσης προσευχής.—Εφεσ. 6:14-18 Σ 1/6/72, 21, 22

22. Ιεχωβά, θέλω σε δοξολογήσει· διότι αν και ωργίσθης εναντίον μου, εστράφη ο θυμός σου, και με παρατηρήσης· γνωστόν είναι εις πάσαν την γην.—Ησ. 12:1, 5 Σ 15/6/72 18, 19.

23. Και ενθυμού τον Πλάστην σου, εν ταις ημέραις της νεότητας σου—Εκκλ. 12:1, Σ 1/7/72, 12, 13

24. Εάν ομολογήσης, διά του στόματος σου τον Κύριον Ιησούν. . . θέλεις σωθή.—Ρωμ. 10:9, Σ 15/2/73 33, 24^α

25. Κατά πάντα υπέδειξα εις εσάς, ότι ούτω κοιτάζοντες πρέπει να βοηθήτε τους ασθενείς, και να επιθυμήσθε τους λόγους του Κυρίου Ιησού, ότι αυτός είπε, Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη.—Πράξ. 20:35 Σ1/4/72, 33, 35^α

26. Πίσω μάλλον του αίμα του Χριστού,. . .θέλει καθαρίσει την συνείδησίν σας από νεκρών έργων, εις το να λατρεύητε τον ζώντα Θεόν;—Εβρ. 9:14, Σ15/2/73 86,

27. [Ο Πέτρος] ήρχισε να καταθρυμματίζη και να ομνύη» ότι δεν γνωρίζει τον άνθρωπον. Και ευθύς εφώναξεν ο αλέκτωρ.—Ματθ. 26:74 Σ 15/3/75 36^α.

28. Διότι πάντες οι θεοί των εθνών είναι είδωλα—Ψαλμ. 96:5 Σ 15/3/73 27, 27^α

29. Σεις είσθε του Θεός αγρός, του Θεού οικοδομή—1 Κορ. 3:9, Σ 1/3/73 10-12^α

30. Μακάριος εκείνος, του οποίου βοηθός είναι ο Θεός του Ιακώβ· του οποίου η ελπίς είναι επί Ιεχωβά τον Θεόν αυτόν· τον ποιήσαντα τον ουρανόν, και την γην, την θάλασσαν, και πάντα τα εν αυταίς—Ψαλμ. 136:5, 6, Σ 15/4/72 7-9.

Ανακοινώσεις

Κάμετε τη Γραφή ένα Βιβλίο Σας

Οι βιβλοθήκες αναγράφουν ως επί το πλείστον τη σοφία συγχρόνων συγγραφέων μολονότι ασυνήθως αντιπροσωπεύονται σ’ αυτές. Αλλά γνωρίζετε ότι πολλά σπίτια έχουν μια πλήρη βιβλιοθήκη από εξήντα έξη βιβλία, από τα οποία κανένα δεν έχει ηλικία μικρότερη των δύο χιλιάδων ετών; Εν τούτοις η συλλογή αυτή των σπανίων αυτών βιβλίων αναγνωρίζεται γενικώς ως η μεγίστη πηγή της σοφίας που μπορεί να ευρεθή. Αυτή είναι η Αγία Γραφή. Συμβουλεύεστε συχνά τη «βιβλιοθήκη» αυτή; Πόσο καλά είσθε ενημερωμένοι με τα εξαίρετα αυτής οφέλη; Διαβάστε το βιβλίο «Όλη η Γραφή Είναι Θεόπνευστος και Ωφέλιμος.» Αυτό δεν είναι ένα ερμηνευτικό βιβλίο. Αλλά η εκτεταμένη του εξέτασις του καθενός από τα εξήντα εξ βιβλία της Γραφής θα κάμη τον Λόγον του Θεού ένα νέο βιβλίο για ας. Στείλτε μόνο 30 δρχ.

Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΨΕΥΣΘΗ!

Γιατί να παίρνετε τις παραδόσεις ανθρώπων ως απάντησι σε ζωτικές ερωτήσεις όταν μπορείτε να λάβετε την εξήγησι από τον Θεό τον ίδιο; Το βοήθημα για τη μελέτη της Γραφής Πράγματα, εις τα οποία Είναι Αδύνατον να Ψευδή ο Θεός, σας δίνει τις αλήθειες του Θεού επάνω σε τέτοιες ερωτήσεις ως: Γιατί πεθαίνει ο άνθρωπος, και ποια ελπίδα υπάρχει για μέλλουσα ζωή; Γιατί ο Θεός επιτρέπει την πονηρία και τα παθήματα επάνω στη γη; Υπάρχει Διάβολος; Ποιο είναι το μέλλον του ανθρωπίνου γένους; Το πρώτο κεφάλαιο του Βιβλίου, «Ο Θεός Ζη: Πώς το Γνωρίζομε,» είναι επικαιρώτατο και ενισχύει την πίστι στον αιώνα αυτόν της αυξανομένης απιστίας. Το κεφάλαιο «Η Ανοχή της Πονηρίας από τον Θεόν Γρήγορα θα Τελειώση» είναι πραγματικά ενθαρρυντικό. Διαβάστε και τα 22 κεφάλαια του από 416 σελίδες εικονογραφημένου αυτού βιβλίου ‘Πράγματα, εις τα Οποία Είναι Αδύνατον να Ψευσθή ο Θεός.’ Για να το αποκτήσετε, στείλτε μόνο 15 δρχ.

Πιστεύετε Πραγματικά ότι ο Θεός Υπάρχει;

ΠΟΛΛΟΙ από τους κατοίκους της γης ομολογούν πίστι στον Θεό. Εσείς ομολογείτε; Αν ναι, μπορείτε να εξετάσετε το ερώτημα («Πιστεύετε πραγματικά ότι ο Θεός υπάρχει;») όπως απευθύνεται στους άλλους. Ίσως ν’ ανακαλήτε στη μνήμη σας τον Ψαλμό 14:1: «Είπεν ο άφρων εν τη καρδία αυτού, Δεν υπάρχει Θεός,» και το εφαρμόζετε στους άθεους και στους αγνωστικιστάς. Αλλά μήπως αυτό το εδάφιο θα μπορούσε να περιλάβη περισσότερα απ’ αυτά τα άτομα;

Ασφαλώς περιλαμβάνει. Η Εβραϊκή λέξις που μεταφράζεται άφρων δείχνει την ηθική, όχι τη διανοητική, ελαττωματικότητα. Αυτός ο ψαλμός επομένως δεν ομιλεί πρωτίστως για κείνους που λέγουν φανερά, «Δεν υπάρχει Θεός,» αλλά μάλλον, για κείνους που αρνούνται τον Θεό ‘από μέσα τους.’ Δηλαδή, δεν υποτάσσονται στον κανόνα του για τη ζωή των. Υπονοούν ότι αυτός στερείται δυνάμεως και ενδιαφέροντος.

Αυτοί μοιάζουν πολύ μ’ εκείνους που αρνούνται ν’ αναγνωρίσουν την εξουσία ενός δικαστηρίου. Το δικαστήριο υπάρχει. Αλλά αυτοί αγνοούν τη δικαστική αρμοδιότητα που έχει σ’ αυτούς. Επομένως η φράσις «Πιστεύω ότι ο Θεός υπάρχει» έχει πραγματική σημασία μόνον αν ένας δέχεται τον Λόγο του Θεού, την εξουσία του στη ζωή του. Εσείς τον δέχεσθε;

Είναι ο Θεός τόσο πραγματικός για σας, λόγου χάριν, ώστε ο νόμος του να επηρεάζη τα ήθη σας—ακόμη και όταν δεν παρακολουθήστε από άλλους ανθρώπους; Πολλοί, άνθρωποι επιδίδονται στην κλοπή και στη σεξουαλική ανηθικότητα όταν τους δίδεται ευκαιρία. Οι ερευνηταί, για να το επαληθεύσουν αυτό, άφησαν προσφάτως ένα αυτοκίνητο σε μια μεσαίας τάξεως γειτονιά της Νέας Υόρκης και το έκαμαν να φαίνεται σαν εγκαταλελειμμένο. Τι έγινε; Το περιοδικό Τάιμ αναγράφει τα εξής:

«Σε δέκα λεπτά το όχημα δέχθηκε τους πρώτους επισκέπτας του. Το ημερολόγιο των ερευνητών λέγει με παγερή ελλειπτικότητα: ‘Μια τριμελής οικογένεια διέρχεται, με το αυτοκίνητό της και σταματά. Όλοι βγαίνουν από το αυτοκίνητο. Μια καλοντυμένη μητέρα με σάκκα ψωνίσματος του μεγάλου καταστήματος Σακς της Πέμπτης Λεωφόρου στέκει δίπλα στο αυτοκίνητο, στο πεζοδρόμιο, παρακολουθώντας. Ένα παιδί οκτώ ετών περίπου στέκει ολοένα δίπλα στον πατέρα του παρατηρώντας και βοηθώντας. Ο πατέρας, ντυμένος καθαρό πουκάμισο σπορ, φαρδύ πανταλόνι και δερμάτινη ζακέττα σπορ επιθεωρεί το αυτοκίνητο, ανοίγει τη σκευοθήκη και σκαλίζει· ανοίγει τη σκευοθήκη του δικού του αυτοκινήτου γεμάτη εργαλεία, βγάζει ένα μεταλλοπρίονο, κόβει επί ένα λεπτό της ώρας. Αφαιρεί τη μπαταρία και την βάζει στη σκευοθήκη του. Αφαιρεί ολόκληρο το ψυγείο και το θέτει στο οπίσθιο δάπεδο του αυτοκινήτου του. Η οικογένεια φεύγει με το αυτοκίνητό της.’ Η όλη ενέργεια διήρκεσε μόνον επτά λεπτά.»—28 Φεβρουαρίου 1969, σελίς 65.

Τέτοια άτομα πιστεύουν πραγματικά ότι υπάρχει Θεός; Είναι αλήθεια ότι μπορεί να ζουν σ’ ένα έθνος που ισχυρίζεται ότι είναι Χριστιανικό. Αλλά μήπως πιστεύουν πραγματικά ότι ο Θεός υποστηρίζει τον Λόγο του, που λέγει: «Μη κλέψης»; Προφανώς όχι.—Ρωμ. 13:9.

Αλλά οι αληθινοί Χριστιανοί διαφέρουν. Και όταν ακόμη δεν τους βλέπουν οι άλλοι, η πίστις ότι ο Θεός είναι πραγματικός τους κάνει ν’ αποφεύγουν την αδικοπραγία. Έχουν ένα ορθό φόβο Θεού. Και υπάρχει η διαβεβαίωσις ότι ο Θεός παρακολουθεί τα πάντα. (Εβρ. 4:13) Αλλά το σπουδαιότερο είναι ότι η αγάπη των για τον Θεό ως Πρόσωπο και η εκτίμησις όλων όσα αυτός έχει κάμει, προκαλεί την επιθυμία να τον ευαρεστήσουν. Ένας Χριστιανός γνωρίζει ότι «αύτη είναι η αγάπη του Θεού, το να φυλάττωμεν τας εντολάς αυτού.»—1 Ιωάν. 5:3· 4:19.

Γνησία πίστις στον Θεό βοηθεί επίσης ένα άτομο να διατηρήση Χριστιανική ουδετερότητα. Στο σχολείο ή στον τόπο της εργασίας, μακρυά από τους άλλους Χριστιανούς, θα μπορούσε κανείς να αισθανθή την πίεσι να λάβη μέρος σ’ έναν εορτασμό που θα μπορούσε να τον διακρίνη ως μέρος του κόσμου. Εν τούτοις ο Ιησούς είπε ότι οι μαθηταί δεν θα ήσαν ‘μέρος του κόσμου.’ (Ιωάν. 17:16) Σε τέτοιες καταστάσεις ο Χριστιανός έχει ένα καλό παράδειγμα τον Μωυσή.

Ο Μωυσής κατ’ επανάληψιν εμφανίσθηκε ενώπιον του Φαραώ και ζήτησε να ελευθερωθή ο λαός του Θεού από την Αίγυπτο. Ο Φαραώ ήταν ένας αλαζονικός άνθρωπος που ισχυρίζετο ότι είναι θεός. Τον περιέβαλλε μια εντυπωσιακή αυλή από συμβούλους, φρουρούς, δούλους και ιερείς. Μήπως ο Μωυσής φοβήθηκε ώστε να παραμελήση την αποστολή του; Η Γραφή λέγει ότι αυτός ‘δεν φοβήθηκε τον θυμόν του βασιλέως.’ Γιατί;

Διότι ο Μωυσής «ως βλέπων τον αόρατον ενεκαρτέρησε.» Ο τρόπος με τον οποίον ο Ιεχωβά επολιτεύθη με τον Μωυσή και με άλλους ευσεβείς ανθρώπους έδωσε «μαρτυρία» της πραγματικότητος του Θεού. Με πίστι, λοιπόν, ο Μωυσής συνεκέντρωσε ολοκάρδια την προσοχή του στον Ιεχωβά. Ο Μωυσής δεν φοβήθηκε ούτε τον ισχυρότερο άνθρωπο του κόσμου! Είναι ο Θεός τόσο πραγματικός σ’ εσάς;—Εβρ. 11:1, 27· Νεεμ. 4:14· 2 Τιμ. 4:17.

Επίσης, αν η πίστις ενός ατόμου στην υπαρξι του Θεού είναι γνησία, η στάσις του απέναντι της ζωής θα επηρεασθή ευνοϊκά. Πώς γίνεται αυτό;

Παραδέχεται ό,τι λέγει ο Θεός στον Λόγο του για την αιτία που οι συνθήκες του παρόντος συστήματος πραγμάτων είναι αυτές που είναι. Αν η κοινωνική ανισότης, η ασθένεια ή η φτώχια εισέλθουν στη ζωή του, δεν απαρνείται τον Θεό. Αν ο θάνατος πλήξη ένα προσφιλές του πρόσωπο, δεν κατανικάται πλήρως από θλίψι. Γνωρίζει γιατί παρουσιάζονται αυτά τα πράγματα.

Πιστεύει σε ό,τι λέγει ο Θεός για την εγγύτητα των ‘νέων ουρανών και της νέας γης όπου κατοικεί δικαιοσύνη.’ Γι’ αυτό ο Χριστιανός βρίσκει λόγους χαράς, υπομένοντας τις προσωπικές του δοκιμασίες. Αυτό μάλιστα «ιλαρύνει το πρόσωπον.»—Παροιμ. 15:13· 1 Θεσσ. 4:13· 2 Πέτρ. 3:13.

Τι αντίθεσι αποτελεί ένα τέτοιο άτομο από εκείνους που στερούνται ευσεβούς ελπίδος! Για να παρασταθή αυτή η διαφορά, λάβετε υπ’ όψιν τι λέγει ο Β. Μ. Μάρτιν για την επίδρασι της φιλοσοφίας περί «Υπαρξισμού» στους οπαδούς της:

«Υπάρχει ελάχιστη αν όχι καμμιά προσπάθεια από μέρους αυτών των υπαρξιστών να επιχειρηματολογήσουν εναντίον των παραδοσιακών αποδείξεων για την ύπαρξι του Θεού· ο αθεϊσμός απλώς θεωρείται ως γεγονός. . . . Αυτός ο αθεϊσμός θα μπορούσε να εξηγήση το νοσηρό σκοτάδι, την αυξανόμενη ανησυχία και την καθαρή αφροσύνη της ζωής που βρίσκει κανείς συχνά στον υπαρξισμό . . . Η απουσία του Θεού κάνει τον θάνατο κάτι το απόλυτο, ένα απόλυτο που θεωρείται από μερικούς σαν μια παράλογη ανοησία, και από άλλους σαν μια γελοία τερατωδία. . . . [Υπάρχει] μια υπέρμετρη έμφασις στη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης υπάρξεως. Η απογοήτευσις, η στενοχώρια και η θλίψις αποτελούν μέρος της όλης ανθρώπινης ζωής, αλλά ο υπαρξισμός φαίνεται συγκεντρωμένος σ’ αυτά. Υπάρχει πολύ μικρή χαρά και ευτυχία στα συγγράμματα του υπαρξισμού.»

Η δική σας άποψις της ζωής, η διάθεσίς σας, δείχνει ότι πραγματικά πιστεύετε πως ο Θεός υπάρχει;

Πλησιάζει ο καιρός οπότε ο Ιεχωβά θα καταδείξη βίαια την πραγματικότητά του σε όλους τους ανθρώπους με αυτό που η Γραφή ονομάζει ‘μεγάλη θλίψι.’ (Ματθ. 24:21) Τι επίδρασι θα έχη σ’ εσάς ‘η μεγάλη θλίψις;’ Αυτό εξαρτάται απ’ ό,τι κάνετε τώρα. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά σας προσκαλούν να μελετήσετε την Αγία Γραφή μαζί τους χωρίς οικονομική επιβάρυνσι. Μάθετε την ελπίδα που έχουν αυτοί. Αποκτήστε καλύτερη κατανόησι του τι σημαίνει πραγματικά το να λέμε ‘Πιστεύω ότι ο Θεός υπάρχει.’

Μπορείτε να Ελευθερωθήτε από τη Συνήθεια του Καπνίσματος

ΓΙΑΤΙ καπνίζουν εκατομμύρια άνθρωποι ενώ υπάρχει συντριπτική απόδειξις ότι το κάπνισμα βλάπτει την υγεία; Γιατί τόσοι άνθρωποι εκφράζουν την επιθυμία να παύσουν να καπνίζουν, και ωστόσο συνεχίζουν το κάπνισμα; Όπως παρατηρείται σ’ ένα πρόσφατο τεύχος του περιοδικού Επιστημονικός Κόσμος, αυτό οφείλεται στο ότι το κάπνισμα γίνεται πάθος. Εν τούτοις, παρά την αύξησι του αριθμού των καπνιστών, υπάρχουν άνθρωποι που είναι τελείως απαλλαγμένοι από τη συνήθεια του καπνίσματος.

Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι μάρτυρες του Ιεχωβά. Ένα δημοσίευμα στην εφημερίδα Ταχυδρόμος της πόλεως Έβανσβιλ της Ινδιάνας ανέφερε σχετικά με μια συνέλευσί των σ’ εκείνη την πόλι: «Μπορεί να είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του σταδίου όπου 6.000 έως 7.000 άτομα κατέλαβαν τον χώρο των καθισμάτων και δεν εκάλυψε τον ομιλητή ο καπνός των σιγαρέττων.»

Γιατί παρατηρείται γενικά η απουσία του καπνίσματος μεταξύ των μαρτύρων του Ιεχωβά; Επειδή εκείνοι που γίνονται μάρτυρες του Ιεχωβά δεν είχαν ποτέ τη συνήθεια να καπνίζουν;

Όχι, διόλου. Εκείνοι που γίνονται μάρτυρες του Ιεχωβά προέρχονται από τον γενικό πληθυσμό, για τον οποίο το περιοδικό Εβδομαδιαίος Φρουρός παρετήρησε τα εξής: «Δυο στους τρεις άνδρες είναι καπνισταί, και μόνο μία στις τέσσερις γυναίκες.» Λογικό λοιπόν είναι να υποθέσωμε ότι στα ίδιο ποσοστό ήσαν άλλοτε καπνισταί και οι μάρτυρες του Ιεχωβά.

Ήταν εύκολο γι’ αυτές τις δεκάδες χιλιάδων Μαρτύρων να εγκαταλείψουν το κάπνισμα; Πώς μπόρεσαν να το κάμουν αυτό; Αν είσθε ένας που θέλει να ελευθερωθή απ’ αυτή τη συνήθεια, οι πείρες των μπορούν να σας βοηθήσουν.

ΟΙ ΚΑΠΝΙΣΤΑΙ ΕΠΗΡΕΑΖΟΝΤΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ

Όλοι οι καπνισταί δεν δοκιμάζουν μεγάλη δυσκολία όταν σταματούν το κάπνισμα. Μερικοί καπνίζουν συγκριτικώς λίγο, και το κάνουν κυρίως για να φαίνωνται κοινωνικοί. Έτσι 10.2 εκατομμύρια Αμερικάνοι σταμάτησαν το κάπνισμα σε μια πρόσφατη τετραετή περίοδο, σύμφωνα με μια μελέτη που έγινε. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς ήσαν ίσως άτομα που δεν το βρήκαν εξαιρετικά δύσκολο να σταματήσουν το κάπνισμα.

Χαρακτηριστικό αυτών των καπνιστών είναι ο απόφοιτος του Χάρβαρντ ο οποίος, αφού εκάπνισε με μετριότητα για μερικά χρόνια, τελικά απεφάσισε να σταματήση την ακάθαρτη αυτή συνήθεια. Πέταξε απλώς τα σιγαρέττα του και ποτέ δεν εκάπνισε πάλι. Αυτό του ήταν σχετικά εύκολο· δεν αισθάνθηκε πραγματική στενοχώρια και κατόπιν αισθάνθηκε μόλις λίγη επιθυμία για κάπνισμα. Αλλά άλλες περιπτώσεις είναι ομολογουμένως πολύ διαφορετικές.

Ένας πρώην καπνιστής από το Σασκάτσουαν του Καναδά είπε τα εξής: «Ο καθαρισμός του σώματός μου από τη νικοτίνη ήταν μια απερίγραπτα δύσκολη δοκιμασία για μένα. Κατά καιρούς το στήθος μου εστένευε πολύ, σαν να εδένοντο οι μυώνες μου με κόμπο. . . . Κατά καιρούς η δυσκολία εγίνετο τόσο σκληρή ώστε ενόμιζα ότι θα πέθαινα.» Ένας δεινός καπνιστής από τη Δυτική Βιργινία είπε ότι όταν έπαυσε να καπνίζη ήταν τόσο άρρωστος και εξασθενημένος ώστε χρειάσθηκε να μείνη κλινήρης για δύο μέρες. Τέτοιες πείρες στενοχώριας και ασθενείας για ν’ αποσπασθή κανείς από τη νικοτίνη δεν είναι ασυνήθεις. Καλό είναι να το κατανοήσουν αυτό εκείνοι που θέλουν να παύσουν τη συνήθεια του καπνίσματος.

Η ΜΑΧΗ ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ

Ίσως να είσθε ένας απ’ εκείνους που αγωνίσθηκαν πολλά χρόνια για να κόψουν το κάπνισμα, αλλά χωρίς επιτυχία, και μπορεί να αισθάνεσθε απογοήτευσι. Μην παύετε τον αγώνα. Άλλοι οι οποίοι ήσαν το ίδιο έκδοτοι στη νικοτίνη, έχουν υπερνικήσει τη συνήθεια.

Ένας γιατρός χειρουργός ηλικίας πενήντα έξη ετών παρετήρησε προσφάτως τα εξής: «Θυμούμαι τη μέρα που έπαυσα να καπνίζω. Ήταν Δευτέρα, 15 Μαΐου 1950, στη Σάντα Μπάρμπαρα της Καλιφόρνιας. Η εμπειρία αυτή μου έδωσε εμπιστοσύνη. Διότι από τότε όταν αντιμετώπιζα προκλητικά προβλήματα ή κακές καταστάσεις, σκεπτόμουν μέσα μου, Αφού μπόρεσα να σταματήσω το κάπνισμα μπορώ κι αυτό να το κάμω.’ Η νίκη κατά του καπνίσματος είχε πολύ μεγάλη σημασία για μένα, επειδή πολύ συχνά απετύγχανα.

«Μετά από κάθε απόφασι να παύσω το κάπνισμα, στο τέλος παρατηρούσα γύρω από το σπίτι αναζητώντας σιγαρέττα. Ή ντυνόμουν τη νύχτα και έβγαινα έξω για ν’ αγοράσω μερικά. Κατόπιν θύμωνα με τον εαυτό μου που απέτυχα πάλι.

«Τότε περίπου άρχισα να μελετώ την Αγία Γραφή με τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Γρήγορα διέκρινα ότι εκείνα που μάθαινα δεν συμβιβάζονταν με τη συνήθεια του καπνίσματος. Ωστόσο εξακολουθούσα να καπνίζω. Στη διάρκεια των συναθροίσεων πήγαινα κρυφά σ’ ένα περίπτερο ν’ αγοράσω ένα σιγαρέττο. ‘Τι ανοησία,’ σκεπτόμουν, ‘για έναν ώριμο άνδρα να τριγυρίζη σαν ένα μικρό παιδάκι για να καπνίση κρυφά.’ Μα δεν ήθελα να συνεχίσω έτσι τη ζωή μου σαν ένας υποκριτής. Αφού επείσθηκα ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά είχαν την αλήθεια του Λόγου του Θεού, κατενόησα ότι έπρεπε να κάμω μια εκλογή—ή να εγκαταλείψω το κάπνισμα ή την αλήθεια.

«Θυμούμαι εκείνη την Κυριακή στο 1950—όπως συνήθως εκάπνιζα στη διάρκεια του διαλείμματος της συναθροίσεως. Αλλά εκείνο το βράδυ κάπνισα το τελευταίο μου σιγαρέττο, και έκαμα ευχή ποτέ να μην ξαναφέρω σιγαρέττο μέσα στο σπίτι. Εν τούτοις, είχα σιγαρέττα στο γραφείο μου στην πόλι. Όταν έφθασα εκεί το πρωί της επομένης ημέρας βρήκα λίγα που είχαν μείνει. Τα κάπνισα, και τα τελείωσα κατά τις 11 π.μ. περίπου. Απεφάσισα όμως να μην καπνίσω καμμιά άλλη φορά, και ποτέ δεν κάπνισα από τότε.»

ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ

Αυτός ο γιατρός δεν παρέβλεπε την αξία της προσευχής. (Ψαλμ. 55:22) Και με τη βοήθεια του Ιεχωβά, του αληθινού Θεού, και σεις μπορείτε να επιτύχετε να υπερνικήσετε τη συνήθεια του καπνίσματος. Ο απόστολος Παύλος είπε: «Τα πάντα δύναμαι διά του ενδυναμούντός με.» (Φιλιππ. 4:13) Η εμπειρία ενός ανθρώπου που είχε αρχίσει να καπνίζη από έξη χρονών παιδί στη Νότιο Ντακότα δείχνει καλά το πώς αυτή η δύναμις του Ιεχωβά Θεού είναι αρκετή για να βοηθήση έναν άνθρωπο να υπερνικήση τη συνήθεια του καπνίσματος. Προσφάτως αυτός εδήλωσε:

«Εκάπνιζα δύο πακέττα την ημέρα, και ξόδευα ένα κουτί με πενήντα πούρα την εβδομάδα. Τα χέρια μου, τα δόντια μου, η αναπνοή μου—όλο μου το σώμα—ήταν μολυσμένο από νικοτίνη. Δεν μπορούσα να τελειώσω ένα γεύμα χωρίς να σταματήσω για να καπνίσω ένα σιγαρέττο. Το τελευταίο πράγμα που είχα να κάμω προτού πάω να κοιμηθώ ήταν να καπνίσω· ξυπνούσα στη διάρκεια της νύχτας για να καπνίσω ένα σιγαρέττο· και το πρώτο πράγμα που έκανα το πρωί ήταν να καπνίσω.

«Η μητέρα μου ανησυχούσε για μένα. Όταν λοιπόν ήμουν περίπου είκοσι ενός ετών εστοιχημάτισε για $1.000 ότι δεν θα μπορούσα να παύσω το κάπνισμα για δύο μέρες. Εγώ της είπα ότι δεν ήθελα να παύσω, και ότι δεν θα είχα σκοπό να εγκαταλείψω κάτι που μου έφερνε τόσο πολλή ευχαρίστησι.

«Αργότερα άρχισα να παρακολουθώ τις συναθροίσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά, και έκαμα τη σκέψι ότι για να ευαρεστήσω τον Θεό και τον λαό του έπρεπε να παύσω να καπνίζω. Αλλά δεν μπορούσα. Συνεχώς παρέβαινα την απόφασι που έπαιρνα. Θυμούμαι ότι ρώτησα ένα Μάρτυρα γι’ αυτό. Εκείνος με ρώτησε: ‘Έχεις προσευχηθή για βοήθεια;’ Του είπα βέβαια ότι είχα προσευχηθή.

«Εκείνος με ρώτησε: ‘Πότε προσεύχεσαι;’ Του είπα το βράδυ προτού πάω να κοιμηθώ, το πρωί όταν σηκώνομαι από το κρεββάτι, και αφού καταληφθώ από την αδυναμία και καπνίσω, λέγω στον Ιεχωβά ότι λυπούμαι για ό,τι έκαμα.

«Αυτός είπε: ‘Η ώρα που χρειάζεται πραγματικά τη βοήθεια του Θεού είναι ακριβώς η στιγμή που ζητείς να καπνίσης. Αυτή είναι η ώρα που πρέπει να προσευχηθής στον Ιεχωβά να σε ενισχύση.’

«Από τότε κι εμπρός αυτό ακριβώς έκανα, και ο Ιεχωβά με ενίσχυσε. Μπόρεσα να σταματήσω το κάπνισμα μολονότι το πάθος αυτό το είχα πολλά χρόνια.»

Ο καπνιστής, όπως ο τοξικομανής, αναπτύσσει στον οργανισμό του μια ‘ανάγκη’ για νικοτίνη. Ύστερ’ από μια σύντομη περίοδο χρόνου χωρίς κάπνισμα, αρχίζει να στενοχωρήται, μερικές φορές μάλιστα τον πιάνει ξαφνικά κρύος ιδρώτας αν του λείψη ένα σιγαρέττο για πολύν καιρό. Το κάπνισμα, λόγω της ανακουφίσεως που φέρνει, είναι απολαυστικό στον καπνιστή, και μπορεί να χρειασθή τεράστιος αγώνας για να το σταματήση. Χαρακτηριστική γι’ αυτό είναι η περίπτωσις μιας νεαρής γυναίκας, που μεγάλωσε στη Δανία και τώρα κατοικεί στη Νέα Υόρκη. Αυτή άρχισε να καπνίζη από ηλικία δεκατεσσάρων ετών, και τελικά εγκατέλειψε το κάπνισμα στις 28 Νοεμβρίου 1970. Προσπαθούσε επί μήνες να παύση το κάπνισμα, αλλά κάθε φορά το ξανάρχιζε. Λέγει τα εξής:

«Προσευχόμουν γι’ αυτό το ζήτημα, αλλά η προσευχή δεν ήταν εντελώς ειλικρινής. Έλεγα στον Ιεχωβά ότι δεν μου ήταν αρεστό το κάπνισμα και γι’ αυτό ήθελα να το κόψω. Αλλά ήταν γεγονός ότι μου ήταν ευχάριστο. Τελικά λοιπόν ωμολόγησα στην προσευχή μου στον Ιεχωβά ότι πραγματικά απελάμβανα το κάπνισμα, αλλά ήθελα να το σταματήσω για να Τον ευαρεστήσω. Κατόπιν, έχοντας τον νουν συνεχώς προσηλωμένο στο να ευαρεστήσω τον Θεό, τελικά απαλλάχθηκα από τη συνήθεια αυτή.»

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΗ!

Αν φοβάστε ότι ίσως δεν θα μπορέσετε να σταματήσετε το κάπνισμα, να ξέρετε ότι δεν είσθε μόνος. Μια οικοδέσποινα στο Μπρούκλυν της Νέας Υόρκης, που κάπνιζε τρία έως τέσσερα πακέττα κάθε μέρα, κατείχετο από το ίδιο αίσθημα. Είχε συνεχίσει το κάπνισμα μολονότι είχε βαπτισθή από τους μάρτυρας του Ιεχωβά στο έτος 1968. Είπε τα εξής:

«Μια μέρα ο σύζυγός μου μού είπε: ‘Γιατί δεν σταματάς το κάπνισμα;’ Του απήντησα, ‘Μα πώς μου λες να το κάμω αυτό; Μου ζητάς να εγκαταλείψω τη ζωή μου.’ Όταν κατενόησα τι είπα, συγκλονίσθηκα και ντράπηκα. Και κατάλαβα ότι δεν μπορούσα υποκριτικά να εξακολουθήσω να ισχυρίζωμαι ότι είμαι Μάρτυς και να συνεχίζω το κάπνισμα. Την επόμενη μέρα λοιπόν είπα στον σύζυγό μου ότι θα έπαυα να καπνίζω—αλλά μετά ένα μήνα το τελευταίο Σάββατο του Φεβρουαρίου 1971.

«Εκείνο το Σάββατο εκάπνισα όλη την ημέρα, και όλη τη νύχτα. Η επόμενη εβδομάδα ήταν ένας εφιάλτης. Τα χέρια μου έτρεμαν. Εφώναζα σχεδόν συνεχώς. Ήμουν άρρωστη· το πάθος ήταν φρικτό. Αλλά είχα πάρει την απόφασι και με τη βοήθεια του Θεού ενέμεινα σ’ αυτήν. Τώρα είμαι πεπεισμένη ότι εκείνοι που δεν το κατορθώνουν, είναι απλώς εκείνοι που δεν επιθυμούν πραγματικά να το σταματήσουν. Αγαπούν ακόμη το κάπνισμα περισσότερο απ’ όσο αγαπούν τον Ιεχωβά.»

Ασφαλώς αν αγαπάτε αληθινά τον Ιεχωβά Θεό μπορείτε να υπερνικήσετε τη συνήθεια του καπνίσματος. Ενδιαφέρει να σημειωθή ότι, ένας κάτοικος της Σύνανον, μιας κοινότητος της Καλιφορνίας που ιδρύθηκε για τη νοσηλεία τοξικομανών και αλκοολικών, όπου το κάπνισμα είχε απαγορευθή στο έτος 1970, παρετήρησε τα εξής: «Αν εμείς τα κατακάθια της κοινωνίας μπορούμε να σταματήσωμε το κάπνισμα, τότε έξω εκεί σ’ ένα λεγόμενο σώφρονα κόσμο που αυτοκτονεί με το πιο επικίνδυνο απ’ όλα τα ναρκωτικά (τον καπνόν), οι σοβαροί άνθρωποι μπορούν ν’ αντισταθούν.»

Δείξτε ότι πραγματικά αγαπάτε τον Ιεχωβά και τις δίκαιες αρχές του. Ελευθερωθήτε από τη σκλαβιά του καπνίσματος τώρα! Μπορείτε να το κάμετε.

Επωφελής Χρήσις του Σχολικού Χρόνου

ΝΕΑΡΟΙ διάκονοι των μαρτύρων του Ιεχωβά οι οποίοι φοιτούν στο δημοτικό ή στο γυμνάσιο συχνά έχουν μια ασυνήθιστη άποψι του χρόνου που διανύουν στο σχολείο. Σε αντίθεσι με πάρα πολλά νεαρά άτομα της εποχής μας, δεν θεωρούν το σχολείο ως απώλεια χρόνου. Αντιθέτως, θεωρούν τα σχολικά χρόνια τους ως μια ευκαιρία να λάβουν μόρφωσι που θα τους βοηθήση να υπηρετούν ως ικανοί διάκονοι και εκπαίδευσι που θα τους κάμη ικανούς να παραμείνουν στη διακονία. Όταν αυτό είναι δυνατόν, οικογένειες Μαρτύρων εκλέγουν μαθήματα που θα είναι ιδιαιτέρως ωφέλιμα γι’ αυτόν το σκοπό.

Μια κόρη ηλικίας δεκαέξη ετών στην Καλιφόρνια αποτελεί ένα καλό παράδειγμα τούτου. Σε αρμονία με το σκοπό της ν’ αφοσιωθή στη διακονία μετά την αποφοίτησί της από το σχολείο, παίρνει μαθήματα που θα την βοηθήσουν σ’ αυτόν το σκοπό. Προσφάτως ο Πρόεδρος του Τμήματος Εμπορικής Εκπαιδεύσεως του σχολείου της έγραψε τα εξής σχόλια στους γονείς της χωρίς να παρακληθή γι’ αυτό:

«Η Ντόννα είναι μια μαθήτρια στην τάξι μου που διδάσκεται την Τήρησι Αρχείων και επιθυμώ να σας απασχολήσω λίγο για να σας πω πόσο την εκτιμώ. Αποτελεί ευχαρίστησι το ότι έχω εργασθή μαζί της το τελευταίο εξάμηνο. Οι τρόποι της είναι ώριμοι και εργάζεται χωρίς παράπονα. Είναι σε μια τάξι όπου οι μαθηταί εργάζονται με το δικό τους ρυθμό και δεν έχει ανάγκη να την υποκινήσω για να χρησιμοποιή επωφελώς τον χρόνο της. Σπανίως ζητεί βοήθεια, και προτιμά να λύνη τα προβλήματα μόνη της. Εκτιμώ πολύ αυτό το σημείο, διότι αυτό μου δίνει χρόνο για να εργάζωμαι με άλλα παιδιά που δεν μπορούν να προχωρούν μόνα τους.

«Η Ντόννα είναι ήσυχη στο σχολείο και πολύ ευγενής με τους μαθητάς και με τους καθηγητάς της σχολής. Δεν την άκουσα ποτέ να εκφράση μια σκληρή λέξι σε οποιονδήποτε. Συχνά αισθανόμεθα απογοητευμένοι με μερικά νεαρά άτομα, αλλά η Ντόννα είναι ένα άτομο που δίνει αναψυχή στο πνεύμα μας. Σας ευχαριστώ που έχετε μια τόσο καλή κόρη και μάς επιτρέπετε να εργαζώμεθα (μαζί σας) για την εκπαίδευσί της.»

Η τακτική οικογενειακή μελέτη της Γραφής που διεξάγεται στο σπίτι από τους γονείς της βοήθησε τη Ντόννα να έχη αυτή την επωφελή άποψι των σχολικών της χρόνων. Έτσι στο μέλλον δεν θα έχη λόγο να βλέπη πίσω τα χρόνια που πέρασαν και να λυπάται, αλλά, αντιθέτως, θα τα βλέπη με ικανοποίησι γνωρίζοντας ότι η σοβαρή και η σοφή άποψις που είχε για τα σχολικά χρόνια συνετέλεσε στην αιώνια ευτυχία της ως μιας δούλης του Θεού.

Επιθυμητοί Ενοικιασταί

✔ Στις 24 Νοεμβρίου 1971 μια γυναίκα ετηλεφώνησε στο τμήμα της Εταιρίας Σκοπιά στο Βισμπάντεν της Γερμανίας και είπε ότι είχε αγοράσει μια πολυκατοικία στο Βερολίνο και ήθελε να την ενοικιάση σε μάρτυρας του Ιεχωβά. Όταν ρωτήθηκε γιατί ήθελε να έχη μάρτυρας του Ιεχωβά ως ενοικιαστάς, απήντησε ότι ένας φίλος της στη Νότιο Γερμανία ενοικίαζε σ’ αυτούς και της είχε συστήσει να κάνη κι εκείνη το ίδιο. Επίσης εσχολίασε πόσο δύσκολο της ήταν να εύρη αξιόπιστους ενοικιαστάς. Εντυπωσιασμένη από τη διαγωγή των μαρτύρων του Ιεχωβά παρετήρησε τα εξής: «Εγώ ξέρω ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι θεοσεβείς, έτοιμοι να βοηθήσουν, και εργατικοί, και θα ήμουν πολύ ευτυχής αν μπορούσατε να με βοηθήσετε να πραγματοποιήσω το σχέδιο μου.»

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Το εδάφιο Ιωάννης 2:19 δεν δείχνει ότι ο Ιησούς θα ανάσταινε τον εαυτό του;—Η.Π.Α.

Όπως καταδεικνύεται από τα συμφραζόμενα, το εδάφιο Ιωάννης 2:19 αναφέρεται στον θάνατο και την ανάστασι του Κυρίου Ιησού Χριστού. Διαβάζομε: «Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτούς, Χαλάσατε τον ναόν τούτον, και διά τριών ημερών θέλω εγείρει αυτόν.» Κατόπιν οι Ιουδαίοι είπαν: «Εις τεσσαράκοντα και εξ έτη ωκοδομήθη ο ναός ούτος, και συ θέλεις εγείρει αυτόν εις τρεις ημέρας; Εκείνος όμως έλεγε περί του ναού του σώματος αυτού. Ότε λοιπόν ηγέρθη εκ νεκρών, ενεθυμήθησαν οι μαθηταί αυτού ότι τούτο έλεγε προς αυτούς· και επίστευσαν εις την γραφήν, και εις τον λόγον τον οποίον είπεν ο Ιησούς.»—Ιωάν. 2:19-22.

Πρέπει να σημειωθή ότι όταν η Αγία Γραφή λέγη για την εκπλήρωσι της δηλώσεως του Ιησού δεν λέγει ότι αυτός ‘ήγειρε τον εαυτό του εκ νεκρών’ αλλά λέγει ‘ηγέρθη εκ νεκρών.» Αλλά Γραφικά εδάφια σαφώς τονίζουν ότι ο Θεός ήταν εκείνος που ανέστησε τον Υιόν του. Ο απόστολος Πέτρος είπε στον Κορνήλιο και στους συγγενείς του και στους στενούς φίλους του: «Τούτον ο Θεός ήγειρεν εν τη τρίτη ημέρα.» (Πράξ. 10:40, Κείμενον) το εδάφιο Εβραίους 13:20 λέγει ότι ο Θεός ‘ανεβίβασεν εκ των νεκρών τον μέγαν ποιμένα των προβάτων διά του αίματος της αιωνίου διαθήκης, τον Κύριον ημών Ιησούν.’ Και ο απόστολος Παύλος, στην προς Ρωμαίους επιστολή του γράφει: Εάν δε κατοική εν υμίν το πνεύμα του αναστήσαντος [του εγείραντος, Κείμενον] τον Ιησούν εκ νεκρών, ο αναστήσας [ο εγείρας, Κείμενον] τον Χριστόν εκ νεκρών θέλει ζωοποιήσει και τα θνητά σώματα υμών, διά του πνεύματος αυτού του κατοικούντος εν υμίν.» (Ρωμ. 8:11) Συνεπώς, ο Ιησούς Χριστός απλούστατα δεν θα μπορούσε να εννοή ότι αυτός θα ήγειρε τον εαυτό του από τους νεκρούς.

Ο Ιησούς, όμως, εγνώριζε ότι επρόκειτο να πεθάνη και ν’ αναστηθή. Σε μια άλλη περίπτωσι είπε στους απίστους γραμματείς και Φαρισαίους: «Γενεά πονηρά και μοιχαλίς σημείον ζητεί· και σημείον δεν θέλει δοθή εις αυτήν, ειμή το σημείον Ιωνά του προφήτου. Διότι ως ο Ιωνάς ήτο εν τη κοιλία του κήτους τρεις ημέρας και τρεις νύκτας, ούτω θέλει είσθαι ο Υιός του ανθρώπου εν τη καρδία της γης τρεις ημέρας και τρεις νύκτας.» (Ματθ. 12:39, 40) Ο Ιησούς, έχοντας αυτή την πρόγνωσι για τον θάνατο και την ανάστασί του, θα μπορούσε, με μια προφητική έννοια, να μιλήση για την ‘έγερσι του ναού του σώματός του.’ Αφού το προείπε, ήταν ακριβώς σαν να επρόκειτο να το κάμη. Αυτό θα μπορούσε να αποδειχθή με το εδάφιο Ιεζεκιήλ 43:3, όπου ο προφήτης Ιεζεκιήλ λέγει: «Ήλθον να χαλάσω την πόλιν [Ιερουσαλήμ],» δηλαδή, με το να προείπη την καταστροφή της. Ο Ιεζεκιήλ, εξόριστος στην Βαβυλώνα, δεν έλαβε μέρος στην πραγματική καταστροφή της Ιερουσαλήμ· αυτό είχε γίνει από τους Βαβυλώνιους. Αλλ’ η προφητεία του, εμπνευσμένη από τον Θεό, έκαμε την καταστροφή τόσο βεβαία σαν να έγινε. (Παράβαλε επίσης Ιερεμίας 1:10.) Ομοίως, ο Ιεχωβά Θεός ανέστησε τον Υιόν του, αλλ’ ο Ιησούς μπορούσε να πη ότι το έκαμε αυτό με μια προφητική έννοια.

Επί πλέον, το θέλημα, η εντολή η προσταγή του Θεού εν σχέσει με τον Υιόν του ήταν να πεθάνη και να επανέλθη στη ζωή. Ο Ιησούς εκουσίως παρέδωκε τη ζωή του σύμφωνα με τον σκοπό του Πατρός του. Ο Ιησούς μπορούσε λοιπόν να εγείρη το ναό του σώματός του με την έννοια ότι είχε την εξουσία να λάβη πάλι ζωή.

Την τρίτη μέρα ο Θεός διέταξε τον Ιησού να εγερθή από τους νεκρούς, και ο Ιησούς το έκαμε αυτό με το να δεχθή, δηλαδή να λάβη ζωή από το χέρι του Πατρός του, με την εξουσία του Θεού. Μαζί με τη ζωή ως πνευματικός Υιός, έλαβε και το δικαίωμα της τελείας ανθρώπινης ζωής, το οποίον με το να πεθάνη τελείως αναμάρτητος, δεν είχε χάσει. Αυτή την αξία της ανθρώπινης θυσίας του παρουσίασε κατόπιν στον Πατέρα του στον ουρανό. (Εβρ. 9:11-14, 24-28) Αυτό συμφωνεί με τα λόγια του Ιησού στο Ιωάννης 10:17, 18: «Διά τούτο ο Πατήρ με αγαπά, διότι εγώ βάλλω την ψυχήν μου, διά να λάβω αυτήν πάλιν. Ουδείς αφαιρεί αυτήν απ’ εμού, αλλ’ εγώ βάλλω αυτήν απ’ εμαυτού· εξουσίαν έχω να βάλω αυτήν, και εξουσίαν έχω πάλιν να λάβω αυτήν. Ταύτην την εντολήν έλαβον παρά του Πατρός μου.»

● Αν ένας Χριστιανός διαπράξη μοιχεία, μετανοήση και ομολογήση το αμάρτημά του στη δικαστική επιτροπή της Χριστιανικής εκκλησίας, πρέπει να γνωστοποίηση τη μοιχεία του και στη σύζυγό του μολονότι αυτό θα την πληγώση βαθειά;—Η.Π.Α.

Ναι, ένας Χριστιανός έχει την υποχρέωσι να γνωστοποίηση την παράβασί του στον αθώο σύντροφο της ζωής του προτού τα μέλη της δικαστικής επιτροπής αναγνωρίσουν ως γνησία τη μετάνοια που εκδηλώνει. Η μοιχεία αποτελεί μόλυνσι της συζυγικής κλίνης και είναι αρκετά σοβαρή αφού επιτρέπει στον αθώο σύντροφο να λάβη διαζύγιο και να είναι Γραφικώς ελεύθερος να ξανανυμφευθή. (Ματθ. 19:9) Συνεπώς, ο αθώος σύντροφος έχει κάθε δικαίωμα να γνωρίζη τι συνέβη.

Στην πραγματικότητα, όχι η ομολογία αλλά η μοιχεία πληγώνει τον αθώο σύντροφο. Γι’ αυτό τον λόγο ο μοιχός σύντροφος θα έπρεπε να είχε λάβει σοβαρά υπ’ όψιν τα κακά αποτελέσματα της μοιχείας από πριν και όχι να ενδώση στον πειρασμό. Μετά τη διάπραξι της μοιχείας είναι πολύ αργά ν’ αρχίση να σκέπτεται να προφυλάξη τον αθώο σύντροφο, ώστε να μη πληγωθή.

Μολονότι ο αθώος σύντροφος θα πληγωθή φυσικά όταν μάθη για την μοιχεία, αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην το τέλος του γάμου. Όταν ακούση την ειλικρινή ομολογία και την αίτησι συγχωρήσεως, αυτός ή αυτή μπορεί ν’ αποφασίση να συγχωρήση τον μοιχό σύντροφο. Τότε επίσης η ομολογία παρέχει μια ευκαιρία και στον σύζυγο και στη σύζυγο να ιδούν σοβαρά το γάμο τους και να σκεφθούν τι θα μπορούσε να γίνη ώστε να βοηθήσουν στη βελτίωσι και ν’ αποφύγουν την επανάληψι του κακού. Ο αθώος σύντροφος ίσως και να συνέβαλε στην απιστία του γαμήλιου συντρόφου του. Αν, λόγου χάριν, η σύζυγος εσκεμμένα εστέρησε τον σύζυγό της από το συζυγικό καθήκον, φέρει κάποια ευθύνη για ό,τι συνέβη. Δεν είναι εντελώς άμεμπτη από την άποψι του Θεού, διότι η Γραφή συμβουλεύει: «Ο ανήρ ας αποδίδη εις την γυναίκα την οφειλομένην εύνοιαν· ομοίως δε και η γυνή εις τον άνδρα. . .. Μη αποστερείτε αλλήλους, εκτός εάν ήναι τι εκ συμφώνου προς καιρόν, διά να καταγίνησθε εις την προσευχήν και πάλιν συνέρχεστε επί το αυτό, διά να μη σας πειράζω ο Σατανάς διά την ακράτειάν σας.»—1 Κορ. 7:3-5.

Εκτός του ότι είναι δυνατόν να τεθή ένα θεμέλιο για μια βελτιωμένη συζυγική ζωή, η ομολογία μπορεί να προλάβη επίσης άλλα σοβαρά προβλήματα. Ενόσω ο μοιχός σύντροφος κρατεί κρυφό το ζήτημα, δεν μπορεί να έχη αγαθή συνείδησι απέναντι στον γαμήλιο σύντροφό του. Αυτό μπορεί ν’ αντανακλάται στα λόγια και στην πράξι. Ο αθώος σύντροφος μπορεί γρήγορα ν’ αντιληφθή ότι κάτι το εσφαλμένο υπάρχει και να το αναφέρη. Ο ένοχος σύντροφος για να προστατευθή μπορεί να καταφύγη στο ψεύδος, και αυτό μπορεί να περιπλέξη την αδικοπραγία του. Έτσι τελικά μπορεί να προκύψη περισσότερη βλάβη παρά αν ομολογήση το σφάλμα του και ζητήση συγχώρησι από τον σύντροφό του.

Αν λοιπόν ένας ένοχος μοιχείας αληθινά μετανοήση και θέλει να διατηρήση τον γάμο, πρέπει να ζητήση συγχώρησι από τον αθώο σύντροφο. Από τότε κι εμπρός, αν δοθή συγχώρησις, μπορούν και οι δύο να συνεργάζονται προσπαθώντας να διατηρήσουν αμίαντη τη συζυγική κοίτη. (Εβρ. 13:4) Εφόσον η ηθική καθαρότης της εκκλησίας περιλαμβάνεται, πρέπει επίσης ν’ αποκαλύψουν στη δικαστική επιτροπή ό,τι έλαβε χώραν.

● Προσφάτως δημοσιεύθηκε σε εφημερίδες μια δικαστική απόφασις η οποία έκρινε ότι η από στόματος συνουσία από ενηλίκους δεν είναι πια κολάσιμος από το νόμο σε μια ωρισμένη πολιτεία των Η.Π.Α. Είναι επομένως μια τέτοια πράξις απλώς ζήτημα συνειδήσεως του ατόμου αν διαπράττεται από ένα Χριστιανικό ζεύγος μέσα στη γαμήλιο διευθέτησι;—Η.Π.Α.

Σκοπός αυτού του περιοδικού δεν είναι να συζητή όλες τις μορφές των στενών γαμήλιων σχέσεων. Εν τούτοις, πράξεις όπως αυτή που περιλαμβάνεται σ’ αυτή τη δικαστική υπόθεσι έχουν γίνει πολύ κοινές και έχουν λάβει σημαντική δημοσιότητα. Ακόμη και μικρά παιδιά σε ωρισμένα σχολεία διδάσκονται γι’ αυτά τα πράγματα στα μαθήματα της σεξουαλικής εκπαιδεύσεως. Θ’ αποτελούσε επομένως αμέλεια μας όσον αφορά την ευθύνη μας αν αποφεύγαμε να δώσωμε μια Γραφική συμβουλή η οποία θα μπορούσε να βοηθήση ειλικρινείς Χριστιανούς στις προσπάθειες των ν’ ακολουθήσουν μια πορεία αγνότητος που φέρνει την ευλογία του Δημιουργού των. Ασυνήθεις σεξουαλικές πράξεις εγίνοντο και στην εποχή του αποστόλου Παύλου κι εκείνος δεν είχε μείνει σιωπηλός όσον αφορά αυτές, όπως μπορούμε να το αντιληφθούμε διαβάζοντας τα εδάφια Ρωμαίους 1:18-27. Επομένως δεν κάνομε άλλο από το ν’ ακολουθούμε το δικό του καλό παράδειγμα εξετάζοντας την ερώτησι που υπάρχει επί κεφαλής.

Συζητώντας τις σεξουαλικές πράξεις, ο απόστολος μάς προμηθεύει μια αρχή η οποία μας βοηθεί να φθάσωμε σε ορθά συμπεράσματα. Αναφέρεται στην «φυσικήν χρήσιν της γυναικός,» την οποία εγκατέλειψαν μερικοί χάριν της «παρά φύσιν,» για να ικανοποιήσουν «πάθη ατιμίας» και «πράττοντες την ασχημοσύνην.» Ο απόστολος Παύλος ιδιαίτερα πραγματεύεται πράξεις ομοφυλοφιλίας, τις οποίες καταδικάζει. Αλλ’ η αρχή που εκτίθεται—ότι η ικανοποίησις σεξουαλικών επιθυμιών μπορεί να είναι «φυσική» ή μπορεί να είναι «παρά φύσιν»—εφαρμόζεται εξίσου στην ερώτησι που εξετάζομε.—Βλέπε επίσης Λευιτικόν 18:22, 23.

Ο φυσικός τρόπος με τον οποίο ένα έγγαμο ζεύγος μπορεί να έχη σεξουαλικές σχέσεις είναι καταφανής από το σχήμα που έχει δοθή στα αντίστοιχα όργανά τους από τον Δημιουργό, και δεν είναι ανάγκη να περιγραφή εδώ πώς τα όργανα αυτά αλληλοσυμπληρώνονται, σε μια κανονική σεξουαλική συνουσία. Πιστεύομε ότι, εκτός απ’ εκείνους οι οποίοι έχουν εμποτισθή με την άποψι ότι ‘στο γάμο τα πάντα επιτρέπονται,’ η μεγάλη πλειονότης των ανθρώπων κανονικώς απορρίπτουν ως αποκρουστική την πράξι της από το στόμα συνουσίας, καθώς επίσης και τη συνουσία του πρωκτού. Αν αυτές οι μορφές συνουσίας δεν είναι ‘παρά φύσιν,’ τότε τι είναι; Το ότι εκείνοι οι οποίοι κάνουν αυτές τις πράξεις τις κάνουν με κοινή συναίνεσι ως έγγαμα άτομα αυτό δεν κάνει αυτές τις πράξεις φυσικές ή μη «αποκρουστικές.» Μήπως είμεθα ‘στενής αντιλήψεως’ ή ‘των ακροτήτων’ παίρνοντας μια τέτοια στάσι;

Όχι, όπως φαίνεται από το γεγονός ότι πολλές πολιτείες των Ηνωμένων Πολιτειών έχουν από πολύν καιρό ψηφίσει νόμους εναντίον ακριβώς αυτών των πράξεων, τις οποίες κατατάσσουν στις μορφές σοδομίας—μολονότι οι ενασχολούμενοι σ’ αυτές είναι έγγαμοι. Λόγω αυτής της νομικής χρήσεως, το «Τρίτο Νέο Διεθνές Λεξικό του Ουέμπστερ» περιλαμβάνει στον ορισμό που δίνει στη «σοδομία» και το εξής: «σαρκική συνουσία μ’ ένα μέλος του ιδίου φύλου, ή μ’ ένα ζώο ή παρά φύσιν σαρκική συνουσία μ’ ένα μέλος του αντιθέτου φύλου· συγκεκριμένως: η εισαγωγή του οργάνου του άρρενος στο στόμα ή στον πρωκτό ενός άλλου.» Φυσικά, τα λεξικά καθώς και οι νόμοι των πολιτειών διαφέρουν· αλλά η δική μας θέσις βασίζεται πρωτίστως στον Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή. Αυτές όμως οι κοσμικές αποδείξεις εξυπηρετούν ένα ωρισμένο σκοπό, ένα σκοπό που αντιστοιχεί κατ’ αρχήν με αυτά που είπε ο απόστολος στο εδάφιο 1 Κορινθίους 5:1. Εκεί έδειξε ότι οι σεξουαλικές σχέσεις ενός μέλους στην εκκλησία της Κορίνθου ήσαν του είδους που κατεδίκαζε ακόμη και ο κόσμος των ειδωλολατρικών εθνών. Έτσι, η εφαρμογή του όρου «σοδομία» στη σύγχρονη εποχή στις μορφές συνουσιασμού που ανεφέρθησαν δείχνει ότι δεν είμεθα παράλογοι όταν λέγωμε ότι οι πράξεις αυτές δεν είναι μόνον «παρά φύσιν» αλλά και χονδροειδώς τέτοιες.

Ωστόσο, εφόσον ο γάμος είναι θείας προελεύσεως, η συνειδητή στάσις μας όσον αφορά τις γαμήλιες σχέσεις δεν βασίζεται ούτε κυβερνάται από κοσμικές απόψεις. Επομένως η ψήφισις κάποιου πολιτειακού νόμου και η διακήρυξίς της από το στόμα συνουσίας ή ομοίας παρά φύσιν συνουσίας ως ‘νομίμου’ δεν αλλάζει την θέσι μας η οποία βασίζεται στη Γραφή. Σ’ ένα κόσμο όπου υπάρχει ηθική κατάπτωσις μπορούμε να περιμένωμε ότι μερικές αποφάσεις δικαστηρίων είναι πιθανόν να υποκύπτουν σε ποικίλους βαθμούς ανάλογα με τις αναπτυσσόμενες τάσεις απέναντι στη σεξουαλική διαστροφή, όπως ακριβώς έχουν κάμει πολλοί κληρικοί και γιατροί.

Σκοπός μας δεν είναι να προσπαθήσωμε να σύρωμε μια ακριβή γραμμή διαχωρισμού όσον αφορά το που τελειώνει η φυσική «σχέσις» και πού αρχίζει η «παρά φύσιν». Πιστεύομε όμως, με το να κάνη στοχασμούς επάνω στις αρχές της Βίβλου ένας Χριστιανός πρέπει τουλάχιστον να είναι σε θέσι να κάνη διάκρισι όσον αφορά το τι είναι χονδροειδώς παρά φύσιν. Σε άλλες περιοχές, η συνείδησις του Χριστιανού πρέπει να τον καθοδηγήση και αυτό περιλαμβάνει ερωτήματα όσον αφορά τις θωπείες και τα ‘παιχνίδια του έρωτος’ πριν από τη συνουσία. (Παράβαλε Παροιμίαι 5:18, 19.) Αλλά και σ’ αυτή την περίπτωσι ο Χριστιανός ο οποίος επιθυμεί να παράγη τους καρπούς του αγίου πνεύματος του Θεού φρονίμως αποφεύγει πράξεις οι οποίες πλησιάζουν, ή θα μπορούσαν εύκολα να οδηγήσουν στο να πέση κανείς σε παρά φύσιν μορφές συνουσιασμού.

Τι μπορεί να λεχθή αν ωρισμένα έγγαμα ζεύγη στην εκκλησία έχουν ενασχοληθή στο παρελθόν ή ακόμη και προσφάτως σε πράξεις όπως αυτές που μόλις περιεγράφησαν, χωρίς να έχουν αντιληφθή ως τώρα τη σοβαρότητα του σφάλματος; Μπορούν να ζητήσουν τη συγχώρησι του Θεού με προσευχή και ν’ αποδείξουν την ειλικρινή μετάνοιά τους με το ν’ αποφεύγουν τέτοιες χονδροειδείς παρά φύσιν πράξεις.

Ασφαλώς δεν αποτελεί ευθύνη των πρεσβυτέρων ή οποιωνδήποτε άλλων μέσα στη Χριστιανική εκκλησία να ερευνήσουν την ιδιωτική ζωή των εγγάμων ζευγών. Εν τούτοις, αν μελλοντικές περιπτώσεις χονδροειδούς παρά φύσιν διαγωγής, όπως η πράξις της από το στόμα ή από πρωκτό συνουσίας, έλθουν υπό την προσοχή τους, οι πρεσβύτεροι θα ενεργήσουν για να προσπαθήσουν να διορθώσουν την κατάστασι προτού προκύψη περαιτέρω βλάβη, όπως θα έκαναν με οποιαδήποτε άλλη σοβαρή παράβασι. Το ενδιαφέρον των είναι, φυσικά, να προσπαθούν να βοηθήσουν εκείνους οι οποίοι παραστρατούν και ‘συλλαμβάνονται στην παγίδα του Διαβόλου.’ (2 Τιμ. 2:26) Αν όμως άτομα εκουσίως δείχνουν έλλειψι σεβασμού στην γαμήλια διευθέτησι του Ιεχωβά Θεού, τότε παρίσταται ανάγκη να τους απομακρύνη κανείς από την εκκλησία ως επικίνδυνη «ζύμη,» η οποία θα μπορούσε να μολύνη άλλους.—1 Κορ. 5:6, 11-13.

Τι μπορεί να λεχθή για Χριστιανές γυναίκες νυμφευμένες με απίστους και των οποίων οι σύντροφοι επιμένουν να συμμετέχουν σ’ αυτές τις χονδροειδώς παρά φύσιν πράξεις; Μήπως η δήλωσις του αποστόλου ότι «η γυνή δεν εξουσιάζει το εαυτής σώμα, αλλ’ ο ανήρ,» προσφέρει σε μια σύζυγο βάσι για να υποταχθή σε τέτοιες απαιτήσεις; (1 Κορ. 7:4) Όχι, διότι αυτή η εξουσία του συζύγου είναι μόνον σχετική. Η εξουσία του Θεού παραμένει πάντοτε υπέρτατη. (1 Κορ. 11:3· Πράξ. 5:29) Επί πλέον ο απόστολος, μιλούσε εδώ για κανονικές σεξουαλικές σχέσεις, όπως δείχνουν τα συμφραζόμενα. Είναι αλήθεια ότι η άρνησις να ενασχοληθή κανείς σε τέτοιες ανίερες πράξεις μπορεί να επιφέρη κακομεταχείρισι ή ακόμη και διωγμό της συζύγου, αλλ’ η κατάστασις είναι η ίδια όπως αν ο σύζυγός της απαιτούσε να ενασχοληθή σε κάποια μορφή ειδωλολατρίας, στην κακή χρήσι του αίματος, στην ανεντιμότητα ή άλλες παραβάσεις.

Εκατομμύρια έγγαμα ζεύγη σ’ όλη τη γη, και στο παρελθόν και στο παρόν, διεπίστωσαν ότι η ανιδιοτελής αγάπη φέρνει χαρά και πλήρη ικανοποίησι και στα δύο μέρη, όσον αφορά τις γαμήλιες σχέσεις, χωρίς να καταφεύγη κανείς σε διεστραμμένες μεθόδους. Έχοντας υπ’ όψιν ότι ένας διεφθαρμένος κόσμος πρόκειται σύντομα να σαρωθή, μπορούμε να σκεφθούμε τα λόγια του αποστόλου Πέτρου, ο οποίος έγραψε: «Επειδή λοιπόν πάντα ταύτα διαλύονται, οποίοι πρέπει να είσθε σεις εις πολίτευμα άγιον και ευσέβειαν, προσμένοντες και σπεύδοντες εις την παρουσίαν της ημέρας του Ιεχωβά.» Ναι, δεν είναι τώρα καιρός να επιδιδώμεθα σε ανίερες πράξεις ή ν’ αφήνωμε άλλους να μάς παραπλανήσουν ή να μας πιέσουν να τις κάνωμε για να ικανοποιήσωμε απλώς ένα ιδιοτελές πάθος. Δεν πρέπει να γίνη αυτό αν πραγματικά διατηρούμε την ελπίδα να ζήσωμε στην καινούργια, καθαρή νέα τάξι που είναι τώρα τόσο κοντά. (2 Πέτρ. 3:11, 12, ΜΝΚ· Ιούδ. 7) Έτσι, τα Χριστιανικά έγγαμα ζεύγη μπορούν να κρατούν ‘τη συζυγική κοίτη αμίαντη,’ όχι μόνο με το ν’ αποφεύγουν πορνεία και μοιχεία, αλλ’ επίσης με το ν’ αποφεύγουν και πάρα φύσιν πράξεις.—Εβρ. 13:4.

● Τι είναι το «λουτρόν της παλιγγενεσίας» που αναφέρεται στα εδάφια Τίτον 3:5;·—Η.Π.Α.

Ο απόστολος Παύλος αναφερόταν σ’ εκείνους τους Χριστιανούς που είχαν αποκυηθή από το πνεύμα, όταν έγραψε: «Εφανερώθη η χρηστότης και η φιλανθρωπία τον Σωτήρος ημών Θεού, ουχί εξ έργων δικαιοσύνης, τα οποία επράξαμεν ημείς, αλλά κατά το έλεος αυτού έσωσεν ημάς διά λουτρού παλιγγενεσίας και ανακαινίσεως του αγίου πνεύματος.»—Τίτον 3:4, 5.

Η έκφρασις «λουτρόν παλιγγενεσίας» μπορεί επίσης ν’ αποδοθή «λουτρόν αναγεννήσεως» ή «λουτρόν αναμορφώσεως.» Συνεπώς, αυτό το λουτρό πρέπει να είναι ένας καθαρισμός που οδηγεί σε μια αναγέννησι ή αναμόρφωσι. Το μέσον με το οποίον επέρχεται αυτός ο καθαρισμός διευκρινίζεται στο εδάφιο 1 Ιωάννου 1:7: «Το αίμα του Ιησού Χριστού του Υιού αυτού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας.» Και, σχετικά με τον Ιησού Χριστό, το εδάφιο Αποκάλυψις 1:5 λέγει: «Εις τον αγαπήσαντα ημάς και λούσαντα ημάς από των αμαρτιών ημών με το αίμα αυτού.» Ότι αυτός ο καθαρισμός από τις αμαρτίες οδηγεί σε μια νέα ζωή επιβεβαιώνεται από τα λόγια του εδαφίου Εφεσίους 2:1: «Και εσάς όντας νεκρούς διά τας παραβάσεις και τας αμαρτίας εζωοποίησεν [ο Θεός].»—Βλέπε επίσης Εφεσίους 2:4, 5 και Κολοσσαείς 2:13, 14.

Φυσικά, ο καθαρισμός που επήλθε μέσω του αίματος του Ιησού δεν περιορίζεται στους αποκυημένους από το πνεύμα Χριστιανούς. Δεν είναι αυτοί οι μόνοι οι οποίοι επωφελούνται από την έκφρασι της αγαθότητος και της αγάπης του θεού για τον άνθρωπο όταν έδωσε τον Υιόν του. Ο κεχρισμένος απόστολος Ιωάννης έγραψε σχετικά με τον Ιησού Χριστό: «Αυτός είναι ιλασμός περί των αμαρτιών ημών, και ουχί μόνον περί των ημετέρων, αλλά και περί όλου του κόσμου.» (1 Ιωάν. 2:1, 2) Σε αρμονία μ’ αυτό, τα εδάφια Αποκάλυψις 7:9, 14 περιγράφουν ένα ‘πολύν όχλον’ οι οποίοι «έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου.» Έτσι, βάσει του αίματος του Ιησού αυτός ο «πολύς όχλος» αποκτά μια καθαρή στάσι ενώπιον του Ιεχωβά Θεού. Αλλά, όπως γίνεται καταφανές από τα συμφραζόμενα του 3 κεφαλαίου του Τίτου, αυτοί δεν είναι εκείνοι στους οποίους αναφέρεται ότι λαμβάνουν πείρα του «λουτρού παλιγγενεσίας.»

Το γεγονός ότι το «λουτρόν παλιγγενεσίας» αναφέρεται πριν από την ‘ανακαίνισι υπό του αγίου πνεύματος’ δείχνει ότι αυτό το λουτρό προηγείται της αποκυήσεως του πνεύματος. Για να υιοθετηθή ένα άτομο ως πνευματικός υιός του Θεού, οφείλει πρώτα να δικαιωθή ή να θεωρηθή δίκαιο, δηλαδή, να υπολογισθή σ’ αυτό τελεία ανθρωπίνη ιδιότης υιού. Αυτό οφείλεται στο ότι ο Ιεχωβά Θεός, επειδή είναι τέλειος και άγιος, δεν μπορεί να δεχθή ως υιόν του οποιονδήποτε ο οποίος είναι ακάθαρτος. Βάσει του χυθέντος αίματος του Ιησού, εν τούτοις, μπορεί να δικαιώση αμαρτωλούς ανθρώπους. Όπως λέγει ο απόστολος Παύλος: «Δεν είναι ουδεμία κατάκρισις εις τους εν Χριστό Ιησού. Διότι ο νόμος του πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού σάς ηλευθέρωσεν από του νόμου της αμαρτίας και του θανάτου.»—Ρωμ. 8:1, 2, 33, ΜΝΚ.

Έτσι μπορούμε να ιδούμε ότι ο Ιεχωβά Θεός καθαρίζει ή ‘λούζει’ εκείνους τους οποίους φέρνει ο ίδιος σε σχέσι υιού. Τούς ‘λούζει’ με το αίμα του Υιού του, εφαρμόζοντας υπέρ αυτών την αξία της απολυτρωτικής θυσίας του Ιησού. Μέσω αυτού του «λουτρού» που είχε ως αποτέλεσμα τη δικαίωσί τους, εισέρχονται στην κατάστασι των τελείων ανθρωπίνων υιών. Αυτό τούς φέρνει σε θέσι να ‘ανακαινισθούν’ διά του αγίου πνεύματος,’ δηλαδή, να γίνουν αποκυημένοι από το πνεύμα υιοί του Θεού. Γίνονται μια «νέα κτίσις.»—2 Κορ. 5:17.

«Έχοντες λοιπόν αρχιερέα μέγαν, όστις διήλθε τους ουρανούς, Ιησούν τον Υιόν του Θεού, ας κρατώμεν την ομολογίαν. Διότι δεν έχομεν αρχιερέα μη δυνάμενον να συμπαθήση εις τας ασθενείας ημών, αλλά πειρασθέντα κατά πάντα καθ’ ομοιότητα ημών, χωρίς αμαρτίας. Ας πλησιάζωμεν λοιπόν μετά παρρησίας εις τον θρόνον της χάριτος, διά να λάβωμεν έλεος, και να εύρωμεν χάριν προς βοήθειαν εν καιρώ χρείας.»—Εβραίους 4:14-16.

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Πότε ο Θεός εδημιούργησε δεινοσαύρους, και πότε αυτοί εξέλιπαν;—Η.Π.Α.

Η Αγία Γραφή δεν παρέχει ειδικές απαντήσεις σ’ αυτό το ερώτημα. Σύμφωνα με την αφήγησι της Γενέσεως, τα ζώα δημιουργήθηκαν στη διάρκεια της πέμπτης και της έκτης δημιουργικής περιόδου ή ‘ημέρας.’ Αν η Εβραϊκή φράσις που μεταφράζεται «τα κήτη τα μεγάλα» (Εβραϊστί τανινίμ) περιλαμβάνη δεινοσαύρους, οι οποίοι συχνά κατοικούσαν σε τελματώδεις υδάτινες περιοχές, αυτό θα εσήμαινε ότι οι δεινόσαυροι δημιουργήθηκαν την πέμπτη «ημέρα». (Γέν. 1:21) Δεν γνωρίζομε αν αυτοί εξακολούθησαν να υπάρχουν ως τότε που δημιουργήθηκε ο άνθρωπος (προς το τέλος της έκτης ‘ημέρας’). Τελικά φαίνεται πιθανόν ότι αυτά τα ζώα πρέπει να είχαν εξαφανισθή από τη γη στον καιρό του κατακλυσμού της εποχής του Νώε. Οι δεινόσαυροι ήσαν ερπετά, και μερικά είδη δεινοσαύρων έχουν μεγάλη ομοιότητα στην κατασκευή και σε άλλα χαρακτηριστικά με τις σαύρες, Η λέξις σαύρα αναφέρεται στο Λευϊτικόν 11:30. Όλοι οι τύποι των δεινοσαύρων δεν είχαν τόσο γιγάντια μέγεθος. Συνεπώς, και αν είχαν ζήσει ως τον κατακλυσμό, δεν θα χρειαζόταν να ληφθούν ζεύγη των ποικιλιών μαμμούθ μέσα στην κιβωτό. Τα άλλα μικρότερα μέλη της ιδιαίτερης οικογενείας ή του ‘είδους’ στο οποίο αυτά ανήκαν θα ήσαν αρκετά για να εκπληρώσουν τη θεία εντολή.—Γέν. 6:19, 20·7:14.

Μερικές από τις αρχαιότερες μεταφράσεις της Αγίας Γραφής κατά καιρούς χρησιμοποιούν τη λέξι «δράκοντες» για να μεταφράσουν την Εβραϊκή λέξι τανίνιμ («θαλάσσια κήτη,» ΜΝΚ). (Ψαλμ. 74:13· 148:7· Ησ. 27:1, Νεοελληνική Μετάφρασις, Εξουσιοδοτημένη Μετάφρασις) Η λέξις «δράκων» βρίσκεται στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές. Υπάρχει η γνώμη ότι πιθανόν αυτή η λέξις, αντί να έχη μια καθαρώς μυθική πηγή, μπορεί αρχικά να εφηρμόζετο σε πελώρια ζώα όπως είναι οι δεινόσαυροι, που πήραν μυθικούς τόνους μόνο μετά την εξαφάνισι αυτών των ζώων μαμμούθ πριν από πολύν καιρό. Ενδιαφέρει να σημειωθή ότι πολλές από τις μυθικές παραστάσεις του δράκοντος ομοιάζουν σημαντικά με ωρισμένους τύπους που βρίσκονταν μέσα στην οικογένεια των πελωρίων ερπετών που περιλαμβάνει και τον δεινόσαυρο.

● Είναι κατάλληλο για ένα Χριστιανό να ζητή ευλογία από τους γονείς του ή τους παππούς του, όπως είναι έθιμο σε διάφορα μέρη της Λατινικής Αμερικής ;—Βενεζουέλα.

Η Γραφή εκθέτει ότι οι δούλοι του Θεού στους αρχαίους χρόνους ευλογούσαν τους άλλους. Ο Ιακώβ ευλόγησε τον Φαραώ, δηλαδή, εξέφρασε μια ευχή για την ευημερία του. (Γέν. 47:7) Η οικογένεια της Ρεβέκας την ευλόγησε όταν ανεχώρησε από την Άνω Μεσοποταμία για να πανδρευθή τον Ισαάκ. (Γέν. 24:60) Και ο Ισαάκ καθώς και ο Ιακώβ έδωσαν ειδικές ευλογίες στους απογόνους των. (Εβρ. 11:20, 21) Σύμφωνα με το εδάφιο Παροιμίαι 30:11, οι γονείς είναι άξιοι ευλογίας από τα τέκνα των.

Συνεπώς δεν χρειάζεται να εγερθή αντίρρησις στο να ευλογήση ένας γονεύς ή ένας πάππος το τέκνον ή τα τέκνα των. Ακόμη και σε χώρες όπου δεν αποτελεί γενικό έθιμο να ζητήται μια ευλογία, είναι κοινό πράγμα να δίδωνται ευλογίες. Μεταξύ των απανταχού αφιερωμένων δούλων του Ιεχωβά δεν είναι ασύνηθες να εκφράζεται η επιθυμία για ένα ομόπιστο να έχει θεία ευλογία εν σχέσει μ’ ένα ειδικό διορισμό ή για να συνεχίση να υπηρετή πιστά τον Δημιουργό σ’ έναν άλλο τόπο. Είναι επίσης αξιοσημείωτο ότι ο αποχαιρετισμός σε πολλές γλώσσες είναι, στην πραγματικότητα, μια ευλογία. Λόγου χάριν η Αγγλική φράσις «γκουντ-μπάι» σημαίνει «ο Θεός να είναι μαζί σου.»

Φυσικά, αν σε μια περιφέρεια δεν υπάρχη το έθιμο «να ζητούν ευλογία» ή να δίνουν ευλογία, όπως γίνεται σε μερικές χώρες της Λατινικής Αμερικής, δεν είναι ανάγκη ν’ αρχίση να γίνεται αυτό. Αλλ’ αν είναι ήδη ένα καλώς νοούμενο έθιμο εκεί όπου διαμένετε, υπάρχουν παράγοντες τους οποίους ένας Χριστιανός θα μπορούσε να λάβη υπ’ όψιν εν σχέσει με το έθιμο της ευλογίας στους άλλους. Θα μπορούσε να διερωτηθή. Έχω την ορθή άποψι μιας τέτοιας ευλογίας; Μήπως πρόκειται απλώς για μια τυπική συνήθεια ώστε το ν’ αναφέρεται στον Θεό να μη είναι μια επιθυμία ειλικρινής, γνήσια, και εγκάρδια; (Παράβαλε Ματθαίος 15:4-7.) Μήπως έχω την τάσι να νομίζω ότι αν δεν ακολουθώ το έθιμο τα πράγματα πιθανώς να μη πάνε καλά; Χρειάζεται προσοχή ώστε να μη γίνη κανείς δεισιδαίμων και αρχίση να θεωρή την ευλογία σαν ένα μαγικό φίλτρο. Επίσης, αν ο γονεύς ή ο πάππος δεν είναι ένας αφιερωμένος δούλος του Ιεχωβά, πρέπει να ληφθούν υπ’ όψιν οι θρησκευτικές του απόψεις. Μπορεί ένας που δεν έχει εκτίμησι για την αληθινή λατρεία να ζητή ορθώς τη θεία ευλογία για ένα παιδί, όταν αυτός ούτε γνωρίζη καν τον αληθινό Θεό;

Ώστε, μολονότι δεν υπάρχει Γραφική αντίρρησις στα να ζητή κανείς την ευλογία του γονέως του ή πάππου του, όταν πρόκειται να ληφθή απόφασις για ό,τι πρέπει να γίνη σε μια ειδική περίπτωσι, ο Χριστιανός πρέπει ν’ αφήνη την Γραφικά εκπαιδευμένη συνείδησί του να τον διέπη. Πρέπει βέβαια να ζητή ν’ αποφεύγη να κάνη κάτι που θα μπορούσε να δώση ευκαιρία για πρόσκομμα ή θα μπορούσε να κακοπαραστήση τον αληθινό Θεό στους άλλους.—Φιλιππ. 1:10.

● Δεν ήταν σφάλμα να έχη ο Ιούδας σχέσεις με μια γυναίκα που την θεωρούσε ως πόρνη, όπως λέγει η Γραφή ότι ήταν;—Η.Π.Α.

Στην πραγματικότητα, ο Ιούδας δεν είχε σχέσεις με μια πόρνη, αλλά εν αγνοία του έλαβε τη θέσι του γιου του Σηλά κάνοντας ανδραδελφικό γάμο και υιοθετώντας νόμιμο σπέρμα. Εξετάστε τα προηγούμενα:

Μετά τον θάνατο του Αυνάν δευτέρου γιου του Ιούδα σε εκτέλεσι θείας κρίσεως, ο Ιούδας έστειλε την νύμφη του Θάμαρ πίσω στον οίκο του πατρός της ώσπου να ενηλικιωθή ο τρίτος γιος του ο Σηλά για να ενωθή μαζί της. Αλλά και μετά την ενηλικίωσι του Σηλά, ο Ιούδας δεν του έδωσε τη Θάμαρ για γυναίκα. Όταν λοιπόν ο Ιούδας έχασε τη σύζυγο του στον θάνατο, η Θάμαρ μεταμφιέσθηκε σε πόρνη και κατόπιν εκάθησε στο δρόμο απ’ όπου θα περνούσε ο Ιούδας. Ο Ιούδας που δεν την ανεγνώρισε ως νύμφη του και νόμισε ότι ήταν μια πόρνη συνήψε σχέσεις μαζί της.—Γέν. 38:11-18.

Επειδή η Θάμαρ προωρίζετο για ανδραδελφικό γάμο με τον τρίτο γιο του Ιούδα Σηλά, όταν ο Ιούδας έμαθε ότι η Θάμαρ ήταν έγκυος, εξέφερε κρίσιν θανάτου κατ’ αυτής διότι επόρνευσε. Όταν φανερώθηκε ότι ο ίδιος ο Ιούδας εν αγνοία του την κατέστησε έγκυον, ανεφώνησε: «Αύτη είναι δικαιότερα εμού, [γιατί;] διότι δεν έδωκα αυτήν εις τον Σηλά τον υιόν μου.» Ο Ιούδας δεν ήταν παντρεμένος τότε ήταν χήρος, και γι’ αυτό δεν αμάρτανε κατά της συζύγου του. Η μεταμφιεσμένη Θάμαρ την οποία αυτός εξέλαβε ως άγαμον πόρνην, δεν ήταν σε ιερούς δεσμούς γάμου. Όταν η γυναίκα την οποία αυτός θεωρούσε ως πόρνη δεν μπόρεσε να βρεθή, αυτός κατάλαβε ότι δυνατόν να προκαλούσε την περιφρόνησι, δηλαδή που ισχυρίσθηκε ότι είχε σχέσεις με μια πόρνη του ναού, ενώ καμμιά πόρνη δεν ήταν γνωστή εκεί γύρω.—Γέν. 38:20-26.

Όσο για τη Θάμαρ, η πορεία της δεν ήταν μοιχευτική. Οι δίδυμοι γιοι της δεν θεωρήθηκαν ότι ήσαν ανέντιμοι γιοι αμαρτίας, υιοί πορνείας, διότι, όταν ο Βοόζ ο Βηθλεεμίτης έλαβε τη Μωαβίτισσα Ρουθ σε ανδραδελφικό γάμο, οι πρεσβύτεροι της Βηθλεέμ είπαν στον Βοόζ: «Ας γείνη ο οίκος σου ως ο οίκος του Φαρές, τον οποίον εγέννησεν η Θάμαρ εις τον Ιούδαν, εκ του σπέρματος το οποίον ο Ιεχωβά θέλει δώσει εις σε εκ της νέας ταύτης.» (Ρουθ 4:11, 12, ΜΝΚ) Ο Φαρές λοιπόν συγκαταλέγεται μεταξύ των σεβαστών προγόνων του Ιησού Χριστού. (Ματθ. 1:1-3· Λουκ. 3:23-33) Η μητέρα του Φαρές, η Θάμαρ, ήταν σαν τη Ρουθ που δεν ενώθηκε σεξουαλικά μ’ έναν νέο άνδρα.—Ρουθ 3:10.

Όσο για τον Ιούδα, αυτός ενόμιζε ότι είχε σχέσεις με μια πόρνη. Σ’ αυτό δεν έκαμε καλά, διότι ο αρχικός σκοπός του Θεού ήταν να έχη ο άνδρας σχέσεις με τη σύζυγο του και όχι να γεμίση η γη από πόρνες. Ωστόσο ο Ιούδας δεν αμάρτησε με την έννοια της παραβάσεως ειδικής εντολής του θείου νόμου, διότι ο Μωσαϊκός νόμος δεν είχε δοθή ακόμη, δόθηκε αργότερα.—Γέν. 2:24· παράβαλε με Λευιτικόν 19:29.

Η αφήγησις για τον Ιούδα και τη Θάμαρ δεν είναι στην Αγία Γραφή για να ψυχαγωγήση. Μάλλον, αποτελεί ένα ουσιώδες μέρος της ιστορικής αφηγήσεως που δείχνει πώς διαφυλάχθηκε η ανθρώπινη γραμμή της γενεαλογίας που οδηγεί στον υποσχεμένο Χριστό ή Μεσσία, τον Ιησού.

«Την Οδόν της Πιστότητος Εξέλεξα»

Αφήγησις υπό Πωλ Ρόμπελ

ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ του 1914 ο κόσμος συγκλονίσθηκε από την είδησι της επιστρατεύσεως για πόλεμο. Κατοικούσαμε στα Γερμανικά σύνορα, στην επαρχία της ανατολικής Πρωσίας. Εμείς έξη παιδιά απολαμβάναμε ήσυχα χρόνια με τους γονείς μας, αλλ’ όταν ο μεγαλύτερος αδελφός μας εκλήθη να υπηρετήση στον πόλεμο, η μητέρα μου έκλαψε πικρά. Εγώ προσπαθούσα να την παρηγορήσω, αλλ’ εκείνη έλεγε: «Αρχίζουν τρομερά χρόνια».

Επειδή εγώ ήμουν τότε μόνον δεκαπέντε ετών, απορούσα πώς μπορούσε να ξέρη η μητέρα μου ότι θα ήρχοντο ταραχώδεις καιροί. Αποδείχθηκε ότι η μητέρα μου εστήριζε τις απόψεις της στις προφητείες της Αγίας Γραφής για τις ‘έσχατες ημέρες’. Συχνά την επεσκέπτετο ένας περιοδεύων διάκονος, τον οποίον αυτή υπεδέχετο φιλόξενα και ο οποίος είχε αφήσει ολίγα φυλλάδια, τα οποία η μητέρα κρατούσε μέσα στη Γραφή της. Η μητέρα διάβαζε συχνά τη Γραφή και μας δίδασκε καλές αρχές. Και ο πατέρας επίσης μας διάβαζε από την Αγία Γραφή. Έτσι από νεαρή ηλικία είχαμε ανατραφή να φοβούμεθα τον Θεό.

Σε λίγο μας περιεκύκλωσε ο πόλεμος. Είδαμε τα βομβαρδιστικά αεροπλάνα, ακούσαμε τα κανόνια να κροτούν, είδαμε Ρώσους στρατιώτας, τους νεκρούς και τους τραυματίας. Έπρεπε να σπεύσωμε να φύγωμε. Στο έτος 1918 έγινα κι εγώ στρατιώτης.

Μετά τον πόλεμο και την απόλυσί μου από τον στρατό, πήγα στην περιοχή του Ρουρ, όπου βρήκα μερικούς από τους συγγενείς μου, και ανέλαβα εργασία στα μεταλλεία. Σ’ αυτή την περιοχή συνήντησα επίσης ένα κορίτσι που υπήρξε σύντροφος της ζωής μου πάνω από πενήντα χρόνια τώρα.

ΕΚΛΕΓΩ «ΤΗΝ ΟΔΟΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΟΤΗΤΟΣ»

Με τον καιρό τα βιβλία της Εταιρίας Σκοπιά! Η Κιθάρα του Θεού και Γραφικαί Μελέται ήλθαν στο σπίτι μας. Τα διάβασα ως το τέλος. Με αυτά τα βιβλία άρχισα να καταλαβαίνω την Αγία Γραφή. Αυτό διήγειρε μέσα μου την επιθυμία να υπηρετήσω τον Θεό και ν’ ακολουθήσω τον δρόμο της αληθείας του. Αισθάνθηκα όπως ο ψαλμωδός: «Την οδόν της πιστότητος εξέλεξα».—Ψαλμ. 119:30, ΜΝΚ.

Κατέβαλα κάθε προσπάθεια ν’ αποκτήσω περισσότερη γνώσι της Γραφής, και όταν ένας διάκονος, που εκπροσωπούσε την Εταιρία Σκοπιά, μας προσεκάλεσε σε μια συνάθροισι της Χριστιανικής εκκλησίας, δεχθήκαμε. Η πρώτη δημοσία Γραφική ομιλία που άκουσα είλκυσε το ενδιαφέρον μου τόσο πολύ ώστε προσεκάλεσα τον ομιλητή να μας επισκεφθή και έως αργά τη νύχτα καθήσαμε και ωφεληθήκαμε πολύ από τις Γραφικές του γνώσεις. Από τότε έως σήμερα, η ανάγνωσις της Γραφής και η μελέτη, με τη βοήθεια των εκδόσεων της Εταιρίας Σκοπιά, απετέλεσαν μέρος του καθημερινού προγράμματός μου.

Εν τούτοις, από μια ανθρώπινη άποψι, αισθανόμουν ότι δεν ήμουν δυνατός και δεν είχα τα προσόντα να μεταδώσω τις Γραφικές αλήθειες με τη διακονία από σπίτι σε σπίτι. Αλλά τώρα που συνταυτίσθηκα με τη Χριστιανική εκκλησία και παρακολουθούσα τακτικά συναθροίσεις πήρα στα σοβαρά την ενθάρρυνσι που μου έγινε να λάβω μέρος στη διακονία του αγρού. Ένα πρωί λοιπόν έβαλα τη Γραφή μου σε μια καινούργια δερμάτινη τσάντα, πήγα σ’ ένα Χριστιανό αδελφό και τον παρεκάλεσα να με πάρη μαζί του στη διακονία από σπίτι σε σπίτι. Αφού τον άκουσα επί μια ώρα περίπου, του ζήτησα λίγα βιβλία. Πήγα στις πόρτες με τρία βιβλία και λίγα περιοδικά, και σε λίγο διέθεσα όλ’ αυτά τα Γραφικά βοηθήματα στους οικοδεσπότας.

Από τότε πήγαινα μόνος στη διακονία του αγρού. Αισθάνθηκα πια ότι είχα υπερνικήσει μια μεγάλη αδυναμία. Εκείνο τον καιρό δεν είχα ιδέα για την ευλογητή θύρα δράσεως που μου είχε ανοιχθή τότε.

Η εκκλησία με την οποία συνταυτίσθηκα, στο Μπόχουμ-Λάνγκεντρέερ, αποτελείτο από σαράντα άτομα περίπου. Ο σύνδεσμός μου μ’ αυτή την εκκλησία εξακολουθούσε να με οικοδομή. Τόν Αύγουστο του 1925 εσυμβόλισα την αφιέρωσί μου στον Ιεχωβά με το εν ύδατι βάπτισμα. Στο έτος 1928 βαπτίσθηκε και η σύζυγός μου, και από τότε προχωρήσαμε μαζί στον Χριστιανικό δρόμο της δράσεως και πιστότητας και απολαύσαμε την αγαθότητα του Ιεχωβά.

Από τον καιρό του βαπτίσματός μου ακόμη ήθελα ν’ αναλάβω ολοχρόνιο έργο κηρύγματος, αλλ’ επειδή είχαμε τρία παιδιά, έπρεπε να υπομείνω. Ασχολήθηκα μέσα στην εκκλησία, με το να προωθώ τα συμφέροντα της Βασιλείας, ν’ αναλαμβάνω διάφορα καθήκοντα, και ν’ αυξάνω σε ζήλο και ικανότητα.

Η οικογένειά μας απήλαυσε πολλές ευλογίες με τη συναναστροφή ωρίμων Χριστιανών αδελφών. Εκτιμήσαμε τα λόγια που είναι στην επιστολή 1 Πέτρου 4:9: «Γίνεσθε φιλόξενοι εις αλλήλους, χωρίς γογγυσμών». Πόσο συχνά εθαύμαζα την ικανότητα της συζύγου μου να ετοιμάζη ένα ωραίο γεύμα με τα λίγα πράγματα που είχαμε. Οι Χριστιανοί αδελφοί μου πάντοτε αισθάνονταν μαζί μας σαν να ήσαν στο σπίτι τους, και ποτέ δεν μας έλειψαν τ’ αναγκαία για τη ζωή.

ΥΠΕΡΝΙΚΗΣΙΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΩΝ ΜΕ ΤΗ ΧΑΡΙ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

Μετά την απαγόρευσι των μαρτύρων του Ιεχωβά από τον Χίτλερ, έπρεπε να διεξάγωμε το έργο του κηρύγματος κάτω από την επιφάνεια. Στις 7 Οκτωβρίου 1934, ολόκληρη η εκκλησία μας έλαβε μέρος στην αποστολή ενός ψηφίσματος διαμαρτυρίας προς τον Χίτλερ. Κατόπιν, στις 27 Απριλίου 1936, με συνέλαβε η Γκεστάπο. Η Γκεστάπο μού ζήτησε να καταγράψω όλα τα ονόματα των «ηγετών» των μαρτύρων του Ιεχωβά. Ενώπιον του κινδύνου να βασανισθώ, θα μπορούσα να μείνω στην οδό της πιστότητος στον Θεό; Ο Ιεχωβά με ενίσχυσε να το πράξω. Έλαβα την απόφασι να μη προδώσω τους Χριστιανούς αδελφούς μου, έστω και αν θα πέθαινα. Εκείνο που κατέγραψα για να το διαβάση η Γκεστάπο ήταν μια μαρτυρία για τη βασιλεία του Θεού.

Στη διάρκεια της διετούς φυλακίσεώς μου μπόρεσα να ενισχύσω μερικούς από τους Χριστιανούς αδελφούς μου που χρειάζονταν πνευματική βοήθεια. Τον Μάιο του 1938 αποφυλακίσθηκα, και τότε βρέθηκα εγώ ο ίδιος σε πνευματική ανάγκη. Αυτό έγινε διότι λίγο πριν από την απόλυσί μου σχεδόν όλοι οι Χριστιανοί αδελφοί μου σ’ εκείνη την περιοχή είχαν συλληφθή. Φαινόμουν σαν να μην είχα επαφή με την οργάνωσι του Θεού. Λίγη μόνο πνευματική τροφή υπήρχε.

Ήμουν υπό αστυνομική επιτήρησι και άνεργος επειδή αρνήθηκα να ενταχθώ, στο εργατικό μέτωπο. Ως άνεργος, τελικά εστάλην πίσω στον παληό μου τόπο εργασίας στο μεταλλείο από το γραφείο εργασίας. Προς το τέλος του Βʹ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν γινόταν η επιστράτευσις του λαϊκού στρατού, ενόμισα ότι θα ήμουν σε λίγο με τους Χριστιανούς αδελφούς μου στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Εν τούτοις, απροσδόκητα έλαβα ένα πιστοποιητικό «UK» (που σημαίνει απαραίτητος) λόγω της στρατιωτικής σπουδαιότητος των μεταλλείων. Ανώτεροι αξιωματούχοι του μεταλλείου άρχισαν να δείχνουν ενδιαφέρον στην αλήθεια της Γραφής, και μπορούσα συχνά να δίνω μαρτυρία για τη βασιλεία του Θεού.

Εν τώ μεταξύ όμως μου τελείωσε όλο το απόθεμα των Γραφικών βοηθημάτων. Προσευχήθηκα όπως ο ψαλμωδός: «Μη αφαιρέσης ολοτελώς από του στόματός μου τον λόγον της αληθείας· διότι ήλπισα επί τας κρίσεις σου». (Ψαλμ. 119:43) Ύστερ’ από μια ισχυρή βομβαρδιστική επιδρομή, θυμήθηκα έναν παλαιό μάρτυρα και αποφάσισα να τον επισκεφθώ και να ιδώ πώς περνά. Αφού πέρασα από δρόμους γεμάτους πέτρες, έφθασα ακριβώς όταν αυτός προσπαθούσε να κρύψη έναν μεγάλο αριθμό περιοδικών Η Σκοπιά στον κατεστραμμένο ορνιθώνα του. Ήταν ευτυχής όταν πήρα το ανεκτίμητο φορτίο της πνευματικής αυτής τροφής στο ποδήλατό μου και το έφερα σε μια πιο ασφαλή θέσι.

Ο Ιεχωβά είχε εισακούσει την προσευχή μου. Είχαμε τώρα πνευματική τροφή. Τα άρθρα της Σκοπιάς με τίτλο «Η Θεοκρατία,» «Το Μικρόν Ποίμνιον,» «Το Δράμα του Ιεζεκιήλ,» «Το Αντίλυτρο,» «Η Θρησκεία,» «Η Απελευθέρωσις,» «Κυβέρνησις και Ειρήνη» και τα άρθρα που εξηγούσαν τις προφητείες του Ζαχαρία και του Μιχαία, και πολλά άλλα, προμήθευσαν μια πλούσια πνευματική ευωχία από τον Ιεχωβά ανάμεσα στους εχθρούς μας. Μπορούσα τώρα να συμμερισθώ αυτή την πνευματική τροφή μ’ εκείνους από τους Χριστιανούς αδελφούς μου στους οποίους μπορούσα να φθάσω. Πώς θα μπορούσα εγώ ποτέ ν’ ανταποδώσω την καλοσύνη του Ιεχωβά για όλ’ αυτά τα πνευματικά οφέλη; Μόνο με το να δείξω μεγαλύτερο ζήλο στην εκπλήρωσι της αφιερώσεώς μου.

Το θέρος του 1945, όταν οι μάρτυρες του Ιεχωβά βγήκαν στην επιφάνεια, 15 από μας συναθροισθήκαμε σε μια ευτυχισμένη επικοινωνία για να συζητήσωμε για το μέλλον. Την Κυριακή ήσαν παρόντες 27 Μάρτυρες, πρόθυμοι να υποστηρίξουν το έργο της Βασιλείας μ’ ένα οργανωμένο τρόπο. Μας ένωσε η αγάπη και η εκτίμησις που είχαμε μεταξύ μας, και ο Ιεχωβά άρχισε να ευλογή την εκκλησία μας με μεγάλες αυξήσεις.

ΑΥΞΗΣΙΣ ΠΡΟΝΟΜΙΩΝ ΣΤΟ ΟΛΟΧΡΟΝΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Επειδή αγαπώ τους ανθρώπους και επιθυμώ να μιλώ στην καρδιά τους, απολαμβάνω πάρα πολύ τη διακονία από σπίτι σε σπίτι. Πραγματικά, επί είκοσι χρόνια η επιθυμία μου ήταν ν’ αναλάβω το ολοχρόνιο έργο κηρύγματος. Τώρα ήλθε ο κατάλληλος καιρός. Τα δύο μεγαλύτερα παιδιά μας ενηλικιώθηκαν και στερεώθηκαν στην αλήθεια του Θεού. Εν τούτοις, λυπούμεθα να πούμε ότι ο νεώτερος γυιος μας υπήρξε θύμα του πολέμου· έως σήμερα είναι γραμμένος ως αγνοούμενος.

Αλλά τώρα μια σωματική πάθησις εκδηλώθηκε και φάνηκε να εμποδίζη την είσοδό μου στην ολοχρόνια διακονία. Ο γιατρός μου προείπε ότι σε διάστημα δύο ετών θα έπρεπε ν’ αναμένω μια παράλυσι της δεξιάς μου πλευράς. Αυτό έγινε στο έτος 1948, και απεφάσισα να χρησιμοποιήσω αυτά τα δύο έτη στην ολοχρόνια διακονία και να κάμω το καλύτερο που μπορούσα.

Εν τω μεταξύ, πέρασαν είκοσι επτά χρόνια! Μολονότι ποτέ δεν μπόρεσα να βαδίσω χωρίς δυσκολία, ωστόσο η προειπωμένη παράλυσις δεν επήλθε. Στο έτος 1947 εκλήθην στο Μαγδεμβούργο για να εκπαιδευθώ για τη διακονία ως ένας περιοδεύων επίσκοπος της Εταιρίας Σκοπιά. Επί είκοσι έτη σχεδόν, ως τον καιρό μιας σοβαρής ασθενείας τον Οκτώβριο του 1966, μπόρεσα να υπηρετήσω με αυτή την ιδιότητα και γεύθηκα την αγαθότητα του Ιεχωβά με άμετρη αφθονία. Μια αφθονία χαράς ήταν η καθημερινή μου μερίς.

Η οργάνωσις νέων εκκλησιών και η ενίσχυσις μικρών ομάδων έφερνε πολλές χαρές και ευλογίες. Ωστόσο, έπρεπε κανείς να είναι πρόθυμος να υποστή κάποια στέρησι. Λόγου χάριν, ένας προεδρεύων επίσκοπος μιας μικρής εκκλησίας επτά μαρτύρων μου έγραψε ότι η επίσκεψίς μου έπρεπε να ματαιωθή, διότι ο ίδιος έπρεπε να πάη σ’ ένα σανατόριο, και η εκκλησία ήταν τόσο μικρή ώστε δεν υπήρχε χώρος να μείνω. Εν τούτοις, πήγα στην πόλι και αναζήτησα έναν άλλον επίσκοπο εκκλησίας. Αυτός έμενε με την οικογένειά του στριμωγμένη σ’ ένα μόνο δωμάτιο. Ο ιδιοκτήτης του είχε κάποιο αγρόκτημα και ρώτησα τον Μάρτυρα αν θα μπορούσε να μιλήση στον ιδιοκτήτη του. Το αποτέλεσμα ήταν ότι μπόρεσα να κοιμηθώ σ’ ένα μικρό δωμάτιο πάνω από το βουστάσιο. Υπήρχε ένα μικρό στρατιωτικό κρεββάτι μ’ ένα αχυρόστρωμα για να κοιμηθώ, και στο ίδιο δωμάτιο κοιμήθηκε κι’ ένας περιοδεύων εμποροϋπάλληλος. Επειδή ήταν φθινόπωρο, αναγκάσθηκα να κοιμηθώ με τα ρούχα μου για να μη κρυολογήσω.

Μέσα στην εβδομάδα μπόρεσα να βρω ένα δωμάτιο σ’ ένα σχολείο για μια δημόσια Γραφική ομιλία και να επισκεφθώ όλους τους Μάρτυρας οι οποίοι την Κυριακή έλαβαν μέρος στη διανομή προσκλήσεων για την ομιλία. Το απόγευμα της Κυριακής για έκπληξι όλων, πενήντα εξη γέμισαν την Αίθουσα και όλοι άκουσαν προσεκτικά. Από τότε η εκκλησία ηύξανε, και σε λίγο είχαν δική τους Αίθουσα Βασιλείας.

Μια άλλη πείρα που είχα ήταν σχετική με τη συνέλευσι περιοχής που είχε διευθετήσει η Εταιρία Σκοπιά να γίνη στο Πάντερμπορν στη δεκαετία του 1950. Η δημαρχία δεν μας έδωσε ούτε αίθουσα ούτε τόπο όπου να κάνωμε τη συνέλευσί μας. Μπορέσαμε όμως να νοικιάσουμε από έναν εστιάτορα μια λέσχη τυφεκιοφόρων σε απόστασι δύο περίπου χιλιομέτρων μέσα σ’ ένα μικρό χωριό που ελέγετο Νάουχάους. Ο τοπικός ιερεύς, που ήταν και πρόεδρος των τυφεκιοφόρων, προσπάθησε να πιέση τον εστιάτορα απειλώντας τον με αφορισμό αν δεν ματαίωνε τη συμφωνία. Αλλ’ ο εστιάτωρ είπε ότι αυτός ήταν ένας επαγγελματίας και είχε ήδη λάβει το ενοίκιο από τους μάρτυρας προκαταβολικώς, ενώ η Καθολική Εκκλησία του χρωστούσε ακόμη χρήματα για δύο εορτασμούς Χριστουγέννων.

Στη διάρκεια της συνελεύσεως ο ιερεύς καταράστηκε τους Μάρτυρας, τον εστιάτορα, εκείνους που έδωσαν καταλύματα στους Μάρτυρας και τους επαγγελματίας που πώλησαν είδη παντοπωλείου σ’ εμάς. Η διαγωγή του ιερέως υπεκίνησε πολλούς να εγκαταλείψουν την εκκλησία. Ο εστιάτωρ αφωρίσθηκε αλλ’ απέκτησε τη συμπάθεια των κατοίκων. Σήμερα μπορούμε να έχωμε τις συνελεύσεις μας περιοχής στο Πάτερμπορν και υπάρχει μια ανθηρή εκκλησία που υπερβαίνει τους εκατό Μάρτυρας.

ΠΟΛΥΑΣΧΟΛΟΣ ΑΚΟΜΗ—ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΑΔΥΝΑΜΙΑ

Τόν Οκτώβριο του 1966 ήμουν στο κτίριο της Εταιρίας στη Γερμανία παρακολουθώντας τη Σχολή Διακονίας της Βασιλείας για επισκόπους, οπότε αρρώστησα με πνευμονία. Ώσπου να μπορέσω να επιστρέψω στο σπίτι μου, απήλαυσα μια στοργική φροντίδα της οικογενείας Μπέθελ. Επειδή μερικά από τα εσωτερικά μου όργανα έπαυσαν να λειτουργούν, η σωματική μου κατάστασις επιδεινώθηκε, και συνεπέρανα ότι η επίγεια υπηρεσία μου θα τελείωνε σε λίγο. Αλλά ύστερ’ από λίγον καιρό ανέρρωσα και μπόρεσα να σταθώ στα πόδια μου με το ήμισυ τουλάχιστον των δυνάμεών μου, πράγμα που ήταν ικανοποιητικό, και μπόρεσα να συνεχίσω το ολοχρόνιο έργο κηρύγματος.

Στα περασμένα τέσσερα χρόνια είχα το προνόμιο να υπηρετήσω ως επίσκοπος στην εκκλησία του τόπου μου, στο Μπόχουμ-Λάνγκεντρεερ, και ν’ απολαύσω την εγκάρδια επικοινωνία και την στοργική υποστήριξι των Χριστιανών αδελφών μου στην προώθησι των συμφερόντων της Βασιλείας.

Όταν ανατρέχω στα περασμένα σχεδόν σαράντα οκτώ χρόνια αφιερωμένης υπηρεσίας στον Θεό, καταλαβαίνω ότι ο Ιεχωβά με βοήθησε να βαδίσω στον δρόμο της πιστότητος· με άφησε να έχω μέρος στην αγαθότητα που επέδειξε στο λαό του. Καθώς αποβλέπω στην Πηγή της δυνάμεως και της σωτηρίας, η απόφασίς μου παραμένει: «Την οδόν της πιστότητος εξέλεξα». «Θέλω ψάλει εις τον Ιεχωβά διότι με αντήμειψε».—Ψαλμ. 119:30· 13:6, ΜΝΚ.

Αποφασισμένη να Κηρύττω την Αλήθεια του Θεού

Αφήγησις υπό Μπεουλάχ Πριόρ

ΣΤΟ έτος 1919, λίγο μετά το βάπτισμα μου, ασθένησα με Ισπανική γρίππη. Μαζί με τη γρίππη έπαθα και πνευμονία. Πήγα λίγο καλύτερα άλλα βασιζόμουν στη χάρι του Ιεχωβά. Αισθανόμουν ότι δεν ήταν καιρός να πεθάνω, διότι υπήρχε πολύ έργο να γίνη. Ήταν ένα μεγάλο προνόμιο να μιλώ στους ανθρώπους για την αλήθεια του Λόγου του Θεού—που τόσο λίγοι την ήξεραν! Η επιθυμία μου και η απόφασίς μου να ζήσω και να κηρύττω για τον Ιεχωβά και τη βασιλεία του ήσαν τόσο ισχυρά, ώστε αυτό μ’ εβοήθησε να υπερνικήσω μια τόσο σοβαρή ασθένεια.

Από την παιδική μου ηλικία είχα ενδιαφερθή για την Αγία Γραφή. Γεννήθηκα στο έτος 1888 στην Κομητεία Λάουντες της Αλαμπάμα. Χάρις στις προσπάθειες του πατέρα μου η ανάγνωσις της Γραφής αποτελούσε μια τακτική συνήθεια στο σπίτι μας. Όταν ήμουν εννέα ετών και ζούσα στην πόλι Μοντγκόμερυ ο πατέρας μου άρχισε να κηρύττη στη Μεθοδιστική Εκκλησία. Ταυτίσθηκα κι εγώ με την εκκλησία στη νεαρή εκείνη ηλικία. Όταν έφθασα σε ηλικία δεκαέξη ετών άρχισα να διδάσκω στο Κυριακό Σχολείο· μετά από δύο χρόνια, ανέλαβα την επιθεώρησι των Κυριακών Σχολείων.

Επειδή έμαθα όλα τα περί διδασκαλιών της Μεθοδιστικής εκκλησίας άρχισα ν’ αμφισβητώ πολλά από τα όσα εδίδασκε και έπραττε η εκκλησία εκείνη. Ήταν πολύ ουσιώδες για μένα ν’ αποδεικνύω ότι αυτό που υποστήριζα ήταν σωστό σύμφωνα με την Αγία Γραφή. Εδαπάνησα λοιπόν πολύν καιρό ερευνώντας τις Γραφές. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Δεν μπορούσα να βρω καμμιά επιβεβαίωσι στην Αγία Γραφή για πάρα πολλά που εδίδασκε η εκκλησία μας.

ΜΑΘΑΙΝΩ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μια μέρα, ενώ απουσίαζα διδάσκοντας σ’ ένα Μεθοδιστικό γυμνάσιο, επεσκέφθη τους γονείς μου ένας περιοδεύων διάκονος των Διεθνών Σπουδαστών της Γραφής, όπως ελέγοντο τότε οι μάρτυρες του Ιεχωβά. Η μητέρα μου έλαβε πρόθυμα τα βιβλία για μένα. Η μητέρα του μνηστήρος μου που κατοικούσε σε απόστασι ολίγων οικοδομικών τετραγώνων, προμηθεύθηκε επίσης μια σειρά από τα βιβλία, τους τρεις πρώτους τόμους των Γραφικών Μελετών. Ο μνηστήρ μου που ήταν στο σπίτι περνώντας τις θερινές διακοπές του από κολλέγιο, διάβασε μερικά από τα βιβλία. Λίγα μόνο εγνωρίζαμε για την τεράστια επίδρασι που θα είχαν στη ζωή μας αυτά τα συγγράμματα!

Στο θέρος του 1911 ο μνηστήρ μου ήλθε να με επισκεφθή. Η συνομιλία μας συχνά περιεστρέφετο σε πράγματα που διάβαζε στα βιβλία. Ως αποτέλεσμα, άρχισα να διαβάζω τα δικά μου αντίτυπα με μεγάλο ενδιαφέρον. Γρήγορα ανακαλύψαμε ότι είχαμε ζήλο για τον Θεό, αλλ’ όχι και πολλή επίγνωσι.—Ρωμ. 10:2, 3.

Αφού μάθαμε για τον σκοπό του Θεού ν’ αποκαταστήση στη γη παραδεισιακές συνθήκες, δεν μπορούσαμε να κρατήσωμε τ’ αγαθά νέα για τον εαυτό μας. Και οι δυό αρχίσαμε να μιλούμε γι’ αυτά στους άλλους. Όταν ο πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά Κ. Τ. Ρώσσελ επεσκέφθη το Μοντγκόμερυ στο έτος 1914 για να παρουσιάση το Φωτόδραμα της Δημιουργίας, την ιστορία της Αγίας Γραφής με σλάιντς και κινηματογραφική προβολή, πεισθήκαμε περισσότερο από κάθε άλλη φορά ότι αυτή ήταν πράγματι η αλήθεια!

Κατόπιν αρχίσαμε να διαβάζωμε τα βιβλία της Εταιρίας Σκοπιά με περισσότερο ενδιαφέρον από πριν και μιλούσαμε περισσότερο γι’ αυτά στους άλλους. Τον Ιούνιο του 1915 κάναμε τον γάμο μας και εγκαταλείψαμε τη Μεθοδιστική Εκκλησία.

Το επόμενο έτος μετακομίσαμε στην πόλι Φόρτ Γουέιν της Ινδιάνας. Από μια διαφήμισι των Σπουδαστών της Γραφής, την οποία βρήκαμε στην πόρτα μας, ανακαλύψαμε τον τόπο των συναθροίσεων των και αρχίσαμε να συναναστρεφόμεθα με αυτούς. Ήταν η πρώτη φορά που αρχίσαμε να μελετούμε μαζί με μια ομάδα του λαού του Ιεχωβά. Δεν είχαμε ιδέα ότι υπήρχε μια τέτοια διάταξις παντού στον κόσμο. Πόσο ευτυχείς ήμαστε που ταυτισθήκαμε με άλλους της ιδίας πολυτίμου πίστεως! Οι Σπουδασταί των Γραφών στο Φόρτ Γουέιν εξεπλάγησαν κάπως όταν μας είδαν για πρώτη φορά, διότι κανένας από τους μαύρους της περιοχής εκείνης δεν είχε δείξει ενδιαφέρον για την αλήθεια του Θεού. Μας φέρθηκαν με πολλή καλωσύνη στη διάρκεια της παραμονής μας εκεί στο Φόρτ Γουέιν.

Όταν τα πράγματα βελτιώθηκαν οικονομικώς στο Νότο, επιστρέψαμε στο Μοντγκόμερυ. Η κοινότης εστιγμάτισε τον σύζυγο μου κι’ εμένα ως «μορφωμένους μωρούς» επειδή και οι δύο είχαμε αποφοιτήσει από το κολλέγιο (ο σύζυγός μου ως κτηνίατρος κι εγώ ως διδασκάλισσα) και ωστόσο ακολουθήσαμε εκείνο που μερικοί αποκαλούσαν ως «νέα θρησκεία.» Αλλ’ αυτή η γελοιοποίησις δεν μας εμπόδισε να μείνωμε πιστοί στην αλήθεια του Θεού.

ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΑ ΤΗ ΓΡΑΦΗ ΩΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΣΣΑ

Στο έτος 1918 οι καιροί ήσαν πολύ δύσκολοι. Για να βοηθήσω στη συντήρησι της οικογενείας (είχαμε τώρα δυό παιδιά), βρήκα μια εργασία διδάσκοντας σ’ ένα Λουθηρανικό σχολείο που προσελάμβανε διδασκάλους οποιασδήποτε θρησκείας. Πολλοί από τους δασκάλους όμως υπόσχονταν τελικά να γίνουν Λουθηρανοί για να κρατήσουν την εργασία των. Αλλ’ εγώ έκαμα γνωστή τη θέσι μου ευθύς εξ αρχής. Είπα: «Εγώ δεν πρόκειται να συνδεθώ με την εκκλησία σας.»

Στην αρχή εδίδαξα στην πρώτη τάξι, περιλαμβανομένης και της καθημερινής τακτικής διδασκαλίας του Λουθηρανικού κατηχισμού στα παιδιά. Στη διάρκεια της ανασκοπήσεως τους έκανα γνωστό ότι αυτό δεν ήταν εκείνο που εγώ πίστευα αλλ’ ούτε η Αγία Γραφή το δίδασκε. Μερικά από τα παιδιά ήθελαν να θέσουν ερωτήματα και τους συνιστούσα να έρχωνται στη διάρκεια των διαλειμμάτων ή μετά τις ώρες του σχολείου και θα απαντούσα στα ερωτήματα των. Έτσι περνούσα ευχάριστες ώρες το μεσημέρι.

Το ίδιο εκείνο έτος επεσκέφθη την ομάδα μας ένας περιοδεύων αντιπρόσωπος της Εταιρίας Σκοπιά ο Γ. Ε. Βάλτον. Έδωσε μια διάλεξι περί «Καθιερώσεως»ή αφιερώσεως όπως λέγεται τώρα. Εκείνη την Κυριακή ένα σημαντικό πλήθος ήλθε ν’ ακούση τη θαυμάσια ομιλία του. Την επόμενη Δευτέρα βαπτίσθηκα, γνωρίζοντας ήδη ότι είχα αφιερώσει τη ζωή μου στον Ιεχωβά Θεό. Εγνώριζα ότι ελάτρευα τον Ύψιστο Θεό, και έτσι όταν έμαθα ότι το βάπτισμα ήταν το επόμενο βήμα που έπρεπε να κάμω δεν εδίστασα να το κάμω.—Ματθ. 28:19, 20.

Δεν πέρασε πολύς καιρός και το ενδιαφέρον μου για την Αγία Γραφή έγινε γνωστό στον επιθεωρητή του σχολείου όπου εργαζόμουν. Οι άλλοι του διδακτικού προσωπικού φοβήθηκαν ότι υπήρχε πιθανότης να προαχθώ και γι’ αυτό έκαμαν γνωστό το γεγονός ότι είχα βαπτισθή ως Διεθνής Σπουδαστής των Γραφών. Σε λίγο ο επιθεωρητής μ’ επλησίασε και έθιξε το θέμα. Του εξήγησα ότι δεν συνδεόμουν με την εκκλησία του και ότι ήμουν αφιερωμένη στον Ιεχωβά Θεό. «Οπωσδήποτε,» μου είπε, «μου αρέσει το έργο σας και η ειλικρίνεια σας.» Με παρεκάλεσε ν’ αναλάβω την ογδόη τάξι και έλαβα προαγωγή.

Οι μεγαλύτεροι μαθηταί είχαν και αυτοί πολλά ερωτήματα για την πίστι μου, και στη διάρκεια των διαλειμμάτων και των μετασχολικών συζητήσεων απαντούσα στα ερωτήματα των και τους βοηθούσα να μάθουν κάτι από την Αγία Γραφή. Αυτές οι συζητήσεις έκαναν μερικούς από τους γονείς να ενδιαφερθούν, και έκαμα πολλές επισκέψεις στα σπίτια των παιδιών για να δώσω περισσότερη μαρτυρία για την αλήθεια της Αγίας Γραφής.

Τότε ήταν που απουσίασα ένα μήνα με Ισπανική γρίππη. Όταν ήμουν σε ανάρρωσι, ο ποιμήν της Λουθηρανής αποστολής μ’ επεσκέφθη στο σπίτι μου και μου είπε αν ήθελα μόνον να παύσω να «μιλώ για την Αγία Γραφή» θα είχα τα πάντα μέσα στην οργάνωσί του. Εγώ του είπα: «Ενόσω αναπνέω, δεν θα παύσω να μιλώ για την αλήθεια που είναι στον Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή.»

Ως αποτέλεσμα της συνομιλίας εκείνης, κατάλαβα ότι θα ήταν καλύτερα ν’ αναζητήσω αλλού εργασία. Σε λίγον καιρό έμαθα ότι υπήρχε ανάγκη για μια διδασκάλισσα στην πόλι Οπελίκα της Αλαμπάμα. Υπέβαλα αίτησι και με προσέλαβαν.

ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙ ΥΨΗΛΑΝΤΙ ΤΟΥ ΜΙΣΙΓΚΑΝ

Στο έτος 1924 μετακομίσαμε στην πόλι Υψιλάντι του Μίσιγκαν, όπου κατοικούσαν οι γονείς του συζύγου μου. Όταν ο σύζυγος μου πήγε στην πόλι Υψηλάντι για να τακτοποιήση τα πράγματα, εγώ παρέμεινα με τους γονείς μου στο Γιάνγκσταουν του Οχάιο. Όλα τα χρόνια ο πατέρας μου είχε εναντιωθή πάντοτε σκληρά στην αλήθεια του Θεού. Υστερ’ από είκοσι χρόνια εναντιώσεως τελικά άρχισε να διακρίνη το φως της αληθείας της Γραφής. Το βιβλίο της Εταιρίας Σκοπιά Εχθροί φάνηκε ότι άνοιξε τα μάτια του να διακρίνη το μεγάλο ζήτημα που αντιμετωπίζει όλη η ανθρωπότης. Ένα από τα πιο συγκινητικά πράγματα που μου συνέβησαν ήταν να δω τον πατέρα μου να έρχεται στην αλήθεια. Η μητέρα μου, που δεν μπορούσε να διαβάση, ποτέ δεν έκανε αφιέρωσι στον Ιεχωβά, αλλά πάντοτε ευχαριστείτο ν’ ακούη για την αλήθεια. Στο 1948 ο πατέρας μου πέθανε, πιστός στον Ιεχωβά.

Τελικά, τα πράγματα ήσαν έτοιμα στην πόλι Υψηλάντι, και πήγα εκεί να συναντήσω τον σύζυγο μου. Η ανάγκη κηρύκων της Γραφικής αληθείας ήταν πράγματι μεγάλη σ’ αυτή τη μικρή πανεπιστημιακή πόλι. Από το έτος 1924 έως τώρα ο Ιεχωβά φιλάγαθα μου επέτρεψε να χρησιμοποιούμαι στην υπηρεσία του σ’ αυτή την περιοχή. Εδώ ο Αδελφός Πέτιμπον ανέλαβε την ηγεσία στις συναθροίσεις και αποτελούσε ένα στύλο πνευματικής δυνάμεως. Όταν πέθανε, εισήλθε η αποστασία. Επί ένα χρονικό διάστημα μπορέσαμε να συνάξωμε μερικούς άλλους στο σπίτι μας και να διατηρήσωμε την τρεμουλιασμένη φλόγα της αληθείας αναμμένη σ’ αυτόν τον τόπο.

Η αποστασία επηρέασε πολλούς απ’ εκείνους που παρακολουθούσαν τις συναθροίσεις. Και ο σύζυγος μου ακόμη επηρεάσθηκε και εγκατέλειψε κι εμένα και τα τέσσερα κορίτσια μας. Κατά το έτος 1932 οι συναθροίσεις στην πόλι Υψηλάντι, ακόμη κι εκείνη που γινόταν στο σπίτι μας, φάνηκαν να ελαττώνονται. Η δράσις φαινόταν νεκρωμένη.

Περίπου εκείνον τον καιρό με έπληξε μια σοβαρή νευρική κατάστασις. Εν τούτοις ήμουν αποφασισμένη να εξακολουθήσω να δίνω μαρτυρία ακόμη και στο κρεββάτι του νοσοκομείου που ήμουν! και ποια ήσαν τ’ αποτελέσματα; Πολλές θαυμαστές πείρες απηύλασα δίπλα στο κρεββάτι μου διδάσκοντας τους ανθρώπους για τον Ιεχωβά και τη βασιλεία του.

Μετά από τέσσερις μήνες με έστειλαν στην κατοικία των γονέων μου στο Γιάνγκσταουν για ανάρρωσι. Αφού έμεινα λίγο εκεί, πήγα για να είμαι μαζί με συγγενείς Μάρτυρες στην πόλι Χόμστεντ της Πενσυλβανίας. Σε λίγο άρχισε να επανέρχεται η σωματική και πνευματική μου δύναμις καθώς παρακολουθούσα συναθροίσεις στο Πίτσμπουργκ. Μετακομίσαμε στην πόλι Αλικουίπα της Πενσυλβανίας όπου το χαρωπό έργο της συνάξεως προχωρούσε ολοταχώς. Ολόγυρα μας υπήρχαν αυξήσεις στον αριθμό των υμνητών του Ιεχωβά.

Τελικά, ανανεώθηκε η σωματική και πνευματική μου δύναμις, και ήμουν έτοιμη να επιστρέψω στην πόλι Υψηλάντι. Μα τι απογοήτευσις! Τίποτα δεν είχε αλλάξει! Το έργο της βασιλείας είχε σταματήσει. Έγραψα επιστολή στην Εταιρία Σκοπιά για την κατάστασι των πραγμάτων στην πόλι Υψηλάντι. Η απάντησις ήλθε υπό μορφήν ενός ειδικού εκπροσώπου, του υπηρέτου Ζώνης Κλέιτον Μπωλλ. Αυτός έφερε το ηχητικό αυτοκίνητο, φωτογραφίες και βιβλία που είχα ζητήσει. Πάντοτε από εκείνο τον καιρό ο Ιεχωβά εξακολούθησε να παρέχη πνευματική βοήθεια για να προχωρή το κήρυγμα της βασιλείας σ’ αυτή την πόλι.

Με τον καιρό μπόρεσα να φροντίσω ώστε μια ομάδα εγχρώμων Μαρτύρων να βγη και να βοηθήση στο κήρυγμα σ’ εκείνη την περιοχή. Νοικιάσαμε ένα σχολείο και διεφημίσαμε πολύ τη δημόσια ομιλία που την παρηκολούθησαν πολλοί. Αφού δόθηκε ομιλία από ένα έγχρωμο Μάρτυρα έγινε γνωστό ότι όλες οι φυλές εκπροσωπούνται και είναι ευπρόσδεκτες στην αληθινή λατρεία του Ιεχωβά. Ως αποτέλεσμα της ομιλίας εκδηλώθηκε πολύ ενδιαφέρον μεταξύ των έγχρωμων της περιοχής. Σε λίγο άρχισαν πολλές Γραφικές μελέτες με άτομα που άλλοτε ήσαν ενάντια στην αλήθεια.

ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΗ ΓΙΑ ΟΛΟΧΡΟΝΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Επιθυμούσα πάρα πολύ να μπω στο έργο του ολοχρόνιου κηρύγματος. Αλλ’ είχα ακόμη ένα κορίτσι στο σχολείο και δεν μπορούσα να διακρίνω τι έπρεπε να κάμω. Παρουσίασα το πρόβλημα με προσευχή στον Ιεχωβά. Σε λίγο μου ήλθε η ιδέα να νοικιάζω δωμάτια στο σπίτι μου. Αλλά δεν είχα αρκετά δωμάτια για να νοικιάζω και να κερδίζω αρκετά για τη συντήρησί μου και της κόρης μου. Τότε μου ήλθε άλλη ιδέα: Να μεγαλώσω το σπίτι! Αλλά πώς; Δεν είχα χρήματα, αλλά πήγα σ’ έναν τοπικό ξυλέμπορο και του εξέθεσα τα σχέδια μου. Αμέσως αυτός δέχθηκε την ιδέα και υποσχέθηκε να με βοηθήση. Επί πλέον μου έκαμε πίστωσι για την αξία της ξυλείας. Μεγάλωσα το σπίτι και το 1944 μπήκα στο ολοχρόνιο έργο του κηρύγματος. Το σπίτι υπήρξε μια ευλογία και με άλλους τρόπους καθώς και ένα μέσον συντηρήσεως. Με την πάροδο των ετών, ο Ιεχωβά επέτρεψε να έλθουν πολλά άτομα σε γνώσι της αληθείας ενόσω διέμεναν στο σπίτι. Είμαι πεπεισμένη ότι αυτό είναι άλλο ένα θαυμαστό παράδειγμα ότι ο Ιεχωβά υποκινεί τον λαό του με το άγιο πνεύμα του.

Σε όλα εκείνα τα χρόνια, λόγω των περιωρισμένων μέσων που είχαμε, οι Χριστιανοί αδελφοί και αδελφές μου στοργικά μου έδωσαν βοήθεια καθώς και στα τέκνα μου να παρακολουθούμε συνελεύσεις. Με τον καιρό, η ενοικίασις των δωματίων απέδιδε αρκετό εισόδημα για μένα και την θυγατέρα μου ώστε να πηγαίνωμε σε όλες τις συνελεύσεις. Ποτέ δεν χάσαμε ούτε μια συνέλευσι από τότε. Υπήρξαν όμως και περιπτώσεις τελευταίως που χρειάσθηκε να πάρω άδεια για να βγω από το νοσοκομείο για να πάω να παρακολουθήσω μια συνέλευσι με μια πολυθρόνα με ρόδες, άλλα ήμουν αποφασισμένη να παρευρεθώ και παρευρέθηκα.

Όταν άρχισα το ολοχρόνιο έργο κηρύγματος στο έτος 1944 ευλογήθηκα με το να έχω το πρώτο μου αυτοκίνητο, ένα Ντοτζ του 1934. Αυτό ανήκε σ’ ένα γέρο γεωργό, και δύο Μάρτυρες το επεσκεύασαν για μένα. Για να μπορέσω να το ξεπληρώσω και να έχω βενζίνη, πούλησα παλιοπράγματα και χαρτιά σ’ ένα τοπικό παλιατζή. Ο Ιεχωβά, με την αγαθότητα του, μου έδωσε την ευκαιρία να αινώ ακόμη περισσότερο το μέγα Όνομα του!—Ψαλμ. 96:1-3.

Με την αγαθότητα του Ιεχωβά όχι μόνο μπορούσα να παρακολουθώ συνελεύσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά είχα και την ευλογία να κάμω ένα ταξίδι στην Ευρώπη το 1951 και να παρευρεθώ στις συνελεύσεις του Λονδίνου και των Παρισίων, Στο έτος 1955 μπόρεσα να επιστρέψω στην Ευρώπη για να επισκεφθώ όλες τις πόλεις στις οποίες γίνονταν συνελεύσεις. Ήσαν θαυμάσιες ευλογίες.

Το ολοχρόνιο έργο του κηρύγματος υπήρξε πραγματικά ένα προνόμιο στο όποιο μπόρεσα να συμμετέχω όλ’ αυτά τα χρόνια. Σ’ αυτή την πόλι όπου πολλοί άνθρωποι πηγαινοέρχονται, ο Ιεχωβά μου επέτρεψε να βοηθήσω πολλά άτομα να λάβουν γνώσι της αληθείας του Θεού προτού πάνε σε άλλο μέρος. Σήμερα οι Χριστιανοί αυτοί αδελφοί και αδελφές είναι διασκορπισμένοι σε όλη αυτή τη χώρα από τη μια ακτή ως την άλλη. Στη διάρκεια των ετών, είχα πάρα πολλές θαυμαστές πείρες που δεν μπορώ ν’ αρχίσω να τις διηγούμαι. Παρά τους πόνους της αρθρίτιδος που είχα, μπόρεσα να παραμείνω στο ολοχρόνιο έργο του κηρύγματος. Με μια πατερίτσα και ένα ραβδί είχα το προνόμιο να βοηθήσω στη διάδοσι των θουμαστών αυτών αληθειών στους άλλους.

Το 1965 το σπίτι μου κάηκε ενώ εγώ απουσίαζα στο έργο του κηρύγματος. Και αυτό ακόμη το γεγονός δεν με σταμάτησε από το να παραμείνω στο ολοχρόνιο έργο του κηρύγματος. Ό,τι χρειαζόμουν ήταν να έχω κάπου να μένω τη νύχτα, αρκετή τροφή για να ζήσω και να υπηρετώ τον Ιεχωβά, και ένα μέσον να πηγαίνω στους ανθρώπους με το άγγελμα της αληθείας του Θεού.—Ματθ. 4:4.

Τελευταία έμεινα πάλι στο κρεββάτι λόγω ενός ατυχήματος. Αλλά μπορούσα να κάνω μερικές Γραφικές μελέτες μέσω του τηλεφώνου. Τι είχε συμβή; Το αυτοκίνητο αποσυνδέθηκε και κύλησε προς τα πίσω πάνω στα πόδια μου. Παρά το ατύχημα αυτό έκαμα τη συμμελέτη μου και κατόπιν πήγα στο νοσοκομείο να εξετασθώ. Δεν έπαθα κανένα κάταγμα! Αλλά χρειάσθηκε να μείνω στο νοσοκομείο έξη εβδομάδες. Ο γιατρός που με ενοσήλευσε εξεπλάγη και είπε ότι αυτό ήταν ένα «θαύμα.»

Τώρα, στην παρακμή των δυνάμεων μου λόγω ηλικίας, εξακολουθώ να κηρύττω και να αινώ το μέγα όνομα του Ιεχωβά! Σε ηλικία ογδόντα τεσσάρων ετών είμαι αποφασισμένη να μείνω πιστή στον πιο θαυμάσιο και στοργικό εργοδότην του σύμπαντος, τον Ιεχωβά. Το ολοχρόνιο έργο του κηρύγματος υπήρξε πραγματικά ένα πολύ θαυμάσιο και αποδοτικό στάδιο! Προσεύχομαι να μείνω πιστή ως το τέλος.

Μπορείτε να Είσθε Βέβαιοι ότι η Θρησκεία σας Είναι Ορθή;

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ είχε πάντοτε μια τεραστία επίδρασι στη ζωή των ανθρώπων, συχνά επηρεάζοντας τη διαγωγή των και όλη την πορεία των στη ζωή. Αληθινά, λοιπόν, υπάρχει σοβαρός λόγος να είναι κανείς βέβαιος για τη θρησκεία του.

Σήμερα, όμως, ένας αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων αμφιβάλλουν για τις πράξεις της εκκλησίας των. Πραγματικά, μερικοί εκφράζουν απροκάλυπτη διαφωνία. Ο συντάκτης του περιοδικού Τα Νέα της Αμερικανικής Εκκλησίας λόγου χάριν, απεδοκίμασε το γεγονός ότι η Επισκοπελιανή Εκκλησία για λόγους οικονομικούς, όπως ισχυρίσθηκε, δεν μπορεί να εκπληρώση «το ένα και μόνον καθήκον που ανέθεσε ο Ιησούς στην εκκλησία του»—τον ευαγγελισμό. Παρέθεσε μερικά προγράμματα τα οποία εχρηματοδοτούντο από το δόγμα του και κατόπιν προσέθεσε, «αλλά δεν υπάρχουν χρήματα για το ευαγγελιστικό έργο. . . . Δεν θέτομε τα πρώτα πράγματα πρώτα. Τα παραλείπομε εντελώς.»

Άλλοι, ενώ ίσως δεν εκφράζουν μια τέτοια απροκάλυπτη διαφωνία, είναι ωστόσο πολύ αναστατωμένοι με αυτά που γίνονται στην εκκλησία των. Ένα Ιησουιτικό εβδομαδιαίο περιοδικό εδήλωσε ότι πολλοί Καθολικοί σήμερα «πελαγώνουν» εξαιτίας των μεταβολών που γίνονται στην εκκλησία των.

Μήπως ανησυχείτε και σεις επειδή οι πεποιθήσεις που διατηρούσατε πολύν καιρό παραμερίζονται από την εκκλησία σας; Μήπως βρίσκετε ανησυχητικό το ότι ολοένα περισσότεροι κληρικοί εκφράζονται επιδοκιμαστικά για τις προγαμιαίες σεξουαλικές σχέσεις, για τη μοιχεία και για την ομοφυλοφιλία;

Πολλοί οι οποίοι έχουν ανησυχήσει απ’ ό,τι έχουν ιδεί στις εκκλησίες των απλώς τις εγκατέλειψαν. Ένας σημαντικός αριθμός αυτών των ανθρώπων πιστεύουν ακόμη στον Θεό. Αυτοί έχουν ακαταμάχητες αποδείξεις ότι ο Θεός υπάρχει. Αλλά δεν νομίζουν ότι οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου εκπροσωπούν κατάλληλα τον Θεό. Άλλοι πάλι εξακολουθούν να υποστηρίζουν την εκκλησία των μολονότι μπορεί να μη βρίσκονται σε πλήρη αρμονία μ’ αυτήν.

Ένεκα τούτου, θα μπορούσαμε να ρωτήσωμε, Επιδοκιμάζει ο Θεός τις δοξασίες και τις ενέργειες αυτών των εκκλησιών;

Πολλοί ειλικρινείς άνθρωποι, αφού έκαμαν μια προσεκτική έρευνα των αποδείξεων που υπάρχουν, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η Αγία Γραφή αποτελεί μια υγιή βάσι για να κρίνωμε τη θρησκεία.—2 Τιμ. 3:16, 17.

Σας προσκαλούμε ν’ αναλάβετε μια αντιπαραβολή του περιεχομένου της Αγίας Γραφής μ’ εκείνα που διδάσκονται στις εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου. Πολλοί που το έχουν κάμει αυτό έμειναν έκπληκτοι όταν διεπίστωσαν ότι εκείνα ακριβώς τα οποία τους εσκανδάλιζαν στις εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου δεν εδιδάσκοντο μέσα στις Άγιες Γραφές. Εκείνα που έμαθαν από μια σοβαρή εξέτασι του Λόγου του Θεού τούς έκαμαν να μπορούν να διακρίνουν την αληθινή θρησκεία.

Προσδιορισμός της Ορθής Θρησκείας

ΕΚΕΙΝΟ που είναι ορθόν πρέπει να είναι σε πλήρη αρμονία μ’ ένα κανόνα αληθείας. Πολλοί άνθρωποι που ανήκουν σε μια εκκλησία του Χριστιανικού κόσμου πιστεύουν ότι η θρησκεία των συμφωνεί με την Αγία Γραφή. Αφού είναι έτσι, μπορούμε λογικά να χρησιμοποιήσωμε την Αγία Γραφή ως βάσι για να προσδιορίσωμε την ορθή θρησκεία.—Ιωάν. 17:17.

Γιατί να μην πάρετε την Αγία Γραφή σας και να εξετάσετε μερικές από τις βασικές αλήθειες που περιέχει. Μολονότι η απόδοσις στη δική σας μετάφρασι μπορεί να διαφέρη σε διατύπωσι, θα διαπιστώσετε ότι η έννοια που αποδίδεται είναι η ίδια μ’ εκείνη των Βιβλικών μεταφράσεων που παρατίθενται σ’ αυτό το άρθρο.

Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΘΕΟΣ

Το κεντρικό σημείο της θρησκείας είναι Εκείνος στον οποίον πρέπει ν’ αποδίδεται λατρεία—ο Θεός. Τι έχετε διδαχθή περί Θεού; Έχει τεθή υπ’ όψιν σας το όνομά του; Έχετε διδαχθή την άποψί του για τις εικόνες; Σημειώστε τι λέγει η Γραφή στον Ψαλμό 83:18 (ΜΝΚ): «Συ, του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά, είσαι ο μόνος Ύψιστος επί πάσαν την γην.» Και το εδάφιο Ησαΐας 42:8 (ΜΝΚ) λέγει: «Εγώ είμαι ο Ιεχωβά· τούτο είναι το όνομά μου· και δεν θέλω δώσει την δόξαν μου εις άλλον, ουδέ την αίνεσίν μου εις τα γλυπτά.»

Συνεπώς θα ήταν δυνατόν θρησκείες οι οποίες υποτιμούν τη σπουδαιότητα της χρήσεως του ονόματος του Θεού να είναι ορθές; Θα ήταν δυνατόν Εκείνος ο οποίος δεν θέλει να δώση τη δόξα ή την αίνεσί του σε γλυπτά να επιδοκιμάζη θρησκείες που υποστηρίζουν την προσκύνησι και το φίλημα γλυπτών παραστάσεων με τον ισχυρισμό ότι οι πράξεις αυτές αποτελούν σχετική λατρεία;

Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ

Εκτός από τη διδασκαλία της αληθείας περί Θεού, η ορθή θρησκεία πρέπει να τονίζη και τον κατάλληλο τρόπο με τον οποίον να πλησιάζωμε τον Θεό για λατρεία. Σχετικά με αυτό ο Ιησούς Χριστός εδήλωσε: «Εγώ είμαι η οδός, και η αλήθεια, και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού.» (Ιωάν. 14:6) Συνεπώς, η ορθή θρησκεία πρέπει να διδάσκη την αλήθεια περί του Ιησού Χριστού.

Ασφαλώς κανείς δεν ήταν πιο κατάλληλος να εξηγήση τη θέσι του στους άλλους από τον ίδιο τον Ιησού. Στους μαθητάς του ο Ιησούς είπε: «Εάν με ηγαπάτε, ηθέλετε χαρή ότι είπον, Υπάγω προς τον Πατέρα· διότι ο Πατήρ μου είναι μεγαλήτερός μου.» (Ιωάν. 14:28) Ο Ιησούς μετά την ανάστασί του είπε στη Μαρία τη Μαγδαληνή: «Μη μου άπτου· διότι δεν ανέβην έτι προς τον Πατέρα μου· αλλ’ ύπαγε προς τους αδελφούς μου, και είπε προς αυτούς, Αναβαίνω προς τον Πατέρα μου και Πατέρα σας, και Θεόν μου και Θεόν σας.»—Ιωάν. 20:17.

Συμφωνούν αυτές οι δηλώσεις με τη διδασκαλία ότι ο Ιησούς και ο Θεός είναι ίσοι; Δεν τονίζουν μάλλον ότι ο Ιησούς ανεγνώριζε τον Πατέρα ως τον Θεόν του;

Αλλά κάποιος θα μπορούσε να αντείπη, Δεν υπάρχουν Γραφικά εδάφια που χαρακτηρίζουν τον Ιησούν ως ίσον με τον Θεόν;

Μια περικοπή που προσκομίζεται σε απόδειξι τούτου είναι το Ιωάννης 14:8, 9. Σύμφωνα με την απόδοσι της Αναθεωρημένης Στερεότυπης Μεταφράσεως, αυτό το εδάφιο αναφέρει: «Λέγει προς αυτόν ο Φίλιππος, ‘Κύριε, δείξον εις ημάς τον Πατέρα, και αρκεί εις ημάς.’ Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς, ‘Τόσον καιρόν είμαι μεθ’ υμών, και δεν με εγνώρισας, Φίλιππε; Όστις είδεν εμέ, είδε τον Πατέρα· και πώς συ λέγεις, Δείξον εις ημάς τον Πατέρα’;»

Τι εννοούσε ο Ιησούς όταν το είπε αυτό; Το εξηγεί η ίδια η Γραφή. Σε προηγούμενη περίπτωσι, ο Ιησούς είχε πει: «Απ’ εμαυτού δεν κάμνω ουδέν, αλλά καθώς με εδίδαξεν ο Πατήρ μου, ταύτα λαλώ. . . . εγώ κάμνω πάντοτε τα αρεστά εις αυτόν.» (Ιωάν. 8:28, 29) Ο Ιησούς, λοιπόν, πιστά εκπροσωπούσε τον Πατέρα του, λέγοντας τα λόγια του Πατρός του και κάνοντας τα έργα του. Αφού ο Ιησούς αντανακλούσε τελείως την προσωπικότητα του Πατρός του, οι μαθηταί του πραγματικά γνώρισαν τον Πατέρα μέσω αυτού.

Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μια άλλη βασική διδασκαλία της Γραφής σχετίζεται με τη βασιλεία του Θεού. Ο Ιησούς Χριστός και οι απόστολοί του έκαναν τη βασιλεία του Θεού ένα εξέχον μέρος του αγγέλματός των, ο δε Ιησούς προείπε ότι «θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη.» (Ματθ. 24:14) Πότε για τελευταία φορά ακούσατε σεις έναν λειτουργό του Χριστιανικού κόσμου να υποδεικνύη αυτή τη βασιλεία ως το μέσον θεραπείας της παρούσης παγκοσμίου στενοχωρίας;

Πολλοί μπορεί να θεωρήσουν αυτό το ερώτημα ως ασύνηθες. Πιστεύουν ότι η Βασιλεία είναι μια κατάστασις μέσα στην καρδιά του ανθρώπου. Αυτό έχετε ακούσει; Παραβάλετέ το με αυτά που λέγει η Γραφή στο Δανιήλ 2:44: «Εν ταις ημέραις των βασιλέων εκείνων, θέλει αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρή· και η βασιλεία αύτη δεν θέλει περάσει εις άλλον λαόν· θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας, αυτή δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας.» Τι είναι αυτή η βασιλεία που θα κατασυντρίψη όλες τις άλλες βασιλείες; Προφανώς είναι μια κυβέρνησις, μια ουράνια κυβέρνησις του Θεού στα χέρια του Ιησού Χριστού.

Αυτό προσδίδει πραγματική δύναμι στο αίτημα της υποδειγματικής προσευχής του Ιησού: «Ελθέτω η βασιλεία σου γενηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γης.» (Ματθ. 6:10) Πρόκειται για ένα αίτημα να έλθη η βασιλεία του Θεού εναντίον των εχθρών της, να τους εξαφανίση και να εισάγη έναν καιρό στον οποίο το θέλημα του Θεού θα γίνεται ‘στη γη όπως και στον ουρανό.’ Τι θα σημάνη αυτό για τη γη; Όταν η βασιλεία του Θεού θα έχη υπό την εξουσίαν της τα πράγματα της γης, κανένας άνθρωπος ούτε και κανένα ζώο ‘δεν θέλει κακοποιεί ουδέ φθείρει.’ (Ησ. 11:9) Επίσης, «θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον· ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσι υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον.» (Αποκάλ. 21:4) Τι λαμπρή προοπτική είναι αυτή! Δεν θα υπάρχουν πια γιατροί, ούτε φαρμακεία, ούτε φάρμακα, ούτε νοσοκομεία ή ψυχιατρεία, ούτε εργολάβοι κηδειών, ούτε κηδείες, ούτε τάφοι! Δεν θα υπάρχουν πια εγκλήματα, ούτε αστυνομικοί, ούτε φυλακές! Αγαθά νέα δεν είναι αυτά; Αν είσθε μέλος εκκλησίας, είναι αυτή η λαμπρή ελπίδα στην οποία η εκκλησία σας κατευθύνει την προσοχή των ανθρώπων;

ΟΙ ΗΘΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

Η συμμόρφωσις με την ορθή θρησκεία δεν είναι μόνο ζήτημα να κατανοή και να πιστεύη κανείς ωρισμένες βασικές αλήθειες, αλλά είναι και ζήτημα να ενεργή σύμφωνα με αυτές τις πεποιθήσεις και ν’ αποδεικνύη την πίστι με έργα. Μήπως δεν αναμένομε από την ορθή θρησκεία να κάνη τους ανθρώπους καλύτερους συζύγους, καλύτερους πατέρες, καλύτερες συζύγους, καλύτερες μητέρες, καλύτερα τέκνα και καλύτερους γείτονες; Διαπιστώνετε σεις ότι αυτό γίνεται με τα μέλη των εκκλησιών που γνωρίζετε; Έχετε πεποίθησι ότι θα σας μεταχειρισθή με εντιμότητα όταν συναλλάσεσθε μ’ ένα μέλος της εκκλησίας; Το γεγονός ότι αυτός πηγαίνει τακτικά στην εκκλησία μήπως σας κάνει να πιστεύετε ότι δεν θα πη ψέμματα σε σας ούτε θα προσπαθήση να σας απατήση;

Αν είναι πράγματι ένας που συμμορφώνεται με την Αγία Γραφή, πρέπει να μπορήτε να έχετε αυτή την εμπιστοσύνη. Ο Λόγος του Θεού λέγει: «Όθεν απορρίψαντες το ψεύδος, λαλείτε αλήθειαν έκαστος μετά του πλησίον αυτού.» (Εφεσ. 4:25) «Ή δεν εξεύρετε ότι οι άδικοι δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού; Μη πλανάσθε ούτε πόρνοι, ούτε ειδωλολάτραι, ούτε μοιχοί, ούτε μαλακοί, ούτε αρσενοκοίται, ούτε κλέπται, ούτε πλεονέκται, ούτε μέθυσοι, ούτε λοίδοροι, ούτε άρπαγες, δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού.»—1 Κορ. 6:9, 10.

Φυσικά, μερικοί μπορεί να νομίζουν ότι η εκκλησία στην οποία ανήκουν προσπαθεί να βοηθήση τους ανθρώπους να ζουν μια καλή ζωή, αλλ’ ότι πολλοί δεν ανταποκρίνονται κατάλληλα σ’ αυτό. Εν τούτοις τι γίνεται στην περίπτωσι που κάνουν όσα καταδικάζει η Γραφή και δεν επιθυμούν ν’ αλλάξουν; Τι θα λεχθή αν ένας θρησκευτικός λειτουργός απροκάλυπτα συγχωρεί τη σεξουαλική ανηθικότητα; Εξετάστε τι λέγει η Γραφή ότι πρέπει να γίνη: «Σας έγραψα εν τη επιστολή, να μη συναναστρέφησθε με πόρνους. Αλλά τώρα σας έγραψα, να μη συναναστρέφησθε, εάν τις, αδελφός ονομαζόμενος, ήναι πόρνος, ή πλεονέκτης, ή ειδωλολάτρης, ή λοίδορος, ή μέθυσος, ή άρπαξ· με τον τοιούτον μηδέ να συντρώγητε· διότι τι με μέλει να κρίνω και τους έξω; Δεν κρίνετε σεις τους έσω; Τους δε έξω ο Θεός θέλει κρίνει· όθεν εκβάλετε τον κακόν εκ μέσου υμών.»—1 Κορ. 5:9, 11-13.

Οι εκκλησίες τις οποίες γνωρίζετε απομακρύνουν τους ανόμους από ανάμεσά τους; Λόγω της σαφούς Γραφικής νουθεσίας, μήπως νομίζετε ότι ο Θεός θα μπορούσε να επιδοκιμάση θρησκείες οι οποίες παραλείπουν να ενεργήσουν εναντίον εκείνων που διαπράττουν αμαρτήματα; Δεν πρέπει η ορθή θρησκεία να βοηθή με ζήλο τους ανθρώπους να συμμορφώνονται με τις υψηλές απαιτήσεις του Θεού αντί να υιοθετή τις σκέψεις εκείνων που δεν έχουν καμμιά εκτίμησι για τον Λόγον του;

Φυσικά, αληθινή θρησκεία δεν είναι μόνον το ν’ αποφεύγη κανείς να κάνη εκείνο που είναι κακό. Περιλαμβάνει επίσης και το να κάνη εκείνο που είναι πραγματικά καλό. Ιδιαίτερα οι Χριστιανοί παραγγέλλονται να καλλιεργούν τους καρπούς του αγίου πνεύματος του Θεού που είναι «αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια.» (Γαλ. 5:22, 23) Απ’ αυτές τις ιδιότητες, η μεγαλύτερη είναι η αγάπη, ένα ανιδιοτελές, αυτοθυσιαστικό ενδιαφέρον για την ευημερία των άλλων. (1 Κορ. 13:13) Αυτό το είδος αγάπης αποτελεί το διακριτικό γνώρισμα εκείνων που έχουν την ορθή θρησκεία. Ο Ιησούς Χριστός είπε στους μαθητάς του: «Εντολήν καινήν σας δίδω, Να αγαπάτε αλλήλους· καθώς εγώ σας ηγάπησα, και σεις να αγαπάτε αλλήλους. Εκ τούτου θέλουσι γνωρίσει πάντες ότι είσθε μαθηταί μου, εάν έχητε αγάπην προς αλλήλους.»—Ιωάν. 13:34, 35.

Είναι αυτό το είδος της αγάπης που βλέπετε να εκδηλώνεται μεταξύ εκείνων που γνωρίζετε ότι είναι μέλη μιας εκκλησίας του Χριστιανικού κόσμου; Απέχουν από τις διαμάχες του κόσμου και έτσι αποφεύγουν να βλάψουν τους συνανθρώπους των μιας άλλης φυλής ή εθνικότητος; Είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν μέρος του χρόνου και της ενεργείας των για να βοηθήσουν τους άλλους να λάβουν ακριβή γνώσι των βουλών του Θεού;

Η ορθή θρησκεία πρέπει όχι μόνον να διδάσκη την αλήθεια όπως βρίσκεται μέσα στην Αγία Γραφή, αλλά εκείνοι που προσκολλούνται σ’ αυτήν πρέπει να ζουν σε αρμονία με αυτήν. Σήμερα υπάρχει μια ομάς Χριστιανών διασκορπισμένων σε όλη τη γη οι οποίοι πραγματικά ακολουθούν την αληθινή λατρεία. Για ν’ ακούσετε τις εκφράσεις εκείνων που συνδέονται τώρα μ’ αυτή την ομάδα επειδή έχουν θετικά αναγνωρίσει την αληθινή θρησκεία βάσει του Λόγου του Θεού, σας προτρέπομε να διαβάσετε το επόμενο άρθρο.

Η Έρευνά των για την Αληθινή Θρησκεία Ανταμείβεται

ΚΑΘΕ χρόνο πολλές χιλιάδες ειλικρινών εκζητητών της αληθινής θρησκείας ανταμείβονται απ’ αυτό που βρίσκουν. Μεταξύ αυτών είναι οι επόμενοι:

✔ Ένα νεαρό ανδρόγυνο στη Μασαχουσέττη στενοχωρήθηκε πολύ απ’ ό,τι άκουσε να λέγη ένας Μεθοδιστής κήρυξ. Αυτός απροκάλυπτα επεδοκίμασε πράξεις όπως είναι ο προγαμιαίος σεξουαλισμός και η ομοφυλοφιλία. Επίσης ανέπτυξε μια σύγχρονη φιλοσοφία που υποτιμά την Αγία Γραφή. Έπαυσαν λοιπόν να πηγαίνουν στην εκκλησία του. Αλλ’ ωστόσο αισθάνονταν την ανάγκη να λατρεύουν τον Θεό. Τι έπρεπε να κάμουν;

Ένας φίλος τους Μάρτυς τούς μίλησε για τον Ιεχωβά Θεό και για τις δίκαιες αρχές του όπως περιέχονται μέσα στον Λόγο του, την Αγία Γραφή. Σε λίγο καιρό αυτοί παρακολουθούσαν τακτικά τις συναθροίσεις της εκκλησίας των μαρτύρων του Ιεχωβά και έλεγαν στους φίλους και συγγενείς των για το πώς βρήκαν την αληθινή θρησκεία. Σε λίγο πέντε από τους συγγενείς των μελετούσαν επίσης τη Γραφή με τους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά. Αυτό το ανδρόγυνο είναι πολύ ευτυχισμένο που συνταυτίσθηκε με ανθρώπους των οποίων τις δοξασίες και τις πράξεις βρήκε ότι συμφωνούν με την Αγία Γραφή.

✔ Υπήρχε και μια αφωσιωμένη Καθολική που κατοικούσε στη Μαίρυλαντ. Ο ιερεύς της τής είπε κάποτε ότι ο λόγος για τον οποίον ο νεαρός αδελφός της εφονεύθη ξαφνικά ήταν ότι ο πατέρας της δεν πήγαινε στην εκκλησία επί είκοσι χρόνια. Αυτό έκαμε τον πατέρα της να μετανοήση και να πηγαίνη πάλι στην εκκλησία. Αλλ’ όταν, μετά εννέα μήνες, ο πατέρας πέθανε ξαφνικά και ο ιερεύς είπε ότι αυτό εφανέρωνε ότι ο Θεός εγνώριζε τι έκανε, διότι και οι δύο ‘πέθαναν με τη χάρι του Θεού,’ εκείνη περιήλθε σε σύγχυσι.

«Μ’ επεσκέφθη μια Μάρτυς,» είπε, «και μου έδωσε πραγματική παρηγορία από την Αγία Γραφή. Αλλ’ εγώ ήθελα να της δείξω ότι η Καθολική Εκκλησία ήταν ορθή και ότι αυτή είχε άδικο και γι’ αυτό πολλές φορές εκάλεσα τον ιερέα στο τηλέφωνο για να τον ρωτήσω γι’ αυτά που είχα διδαχθή στην Καθολική Εκκλησία. Κάθε φορά το αποτέλεσμα ήταν ότι διέκρινα ότι όλα τα χρόνια βρισκόμουν στην πλάνη. Καθώς εξακολουθούσα να συμμελετώ με τους Μάρτυρας, έμαθα τη σημασία του εδαφίου Ιωάννης 8:32: «θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν, και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει.» Για πρώτη φορά ήμουν αληθινά ευτυχής. Σε λίγο έκαμα την αφιέρωσί μου στον Ιεχωβά και βαπτίσθηκα.»

✔ Ένας άλλος ειλικρινής εκζητητής της αληθινής Χριστιανοσύνης ήταν Βαπτιστής που κατοικούσε στο Ντητρόιτ του Μίσιγκαν και λέγει: «Όταν ήμουν είκοσι ετών ηλικίας, ήμουν πιανίστας εκκλησιαστικής χορωδίας και απογοητεύθηκα όταν είδα ότι εκείνοι που διέπρατταν ανηθικότητες ποτέ δεν έχασαν τη θέσι τους. Σκέφθηκα ότι αν ο Θεός επρόκειτο να δεχθή αυτούς τους ανθρώπους, εγώ δεν τον ήθελα, ούτε την Αγία Γραφή του. Ωστόσο έπαιζα πιάνο σε οποιαδήποτε εκκλησία με πλήρωνε καλά. Ύστερ’ από είκοσι περίπου χρόνια άρχισα να σκέπτωμαι σοβαρά για τα θαύματα της δημιουργίας. Η αδελφή μου, που επρόσεξε την επιθυμία που είχα να καταλάβω την Αγία Γραφή, με έπεισε να συμμελετώ τη Γραφή με τους Μάρτυρας. Εκείνο που άρχισα να μαθαίνω ήταν ακριβώς το αντίθετο από ό,τι είχα μάθει όταν ήμουν παιδί. Υπήρχε η ευκαιρία να ζω για πάντα στον γήινο παράδεισο! Οι ασεβείς δεν θα καίονταν για πάντα. Ο Ιεχωβά δεν συγχωρούσε την ανομία. Αυτός καθώρισε χρόνο για να καθαρίση τη γη!

«Τώρα πια δεν μπορούσα να παίζω πιάνο στις εκκλησίες. Μολονότι ο εκκλησιαστικός μου μισθός με βοηθούσε να παρέχω μια άνετη ζωή στα τέκνα μου, σύντομα εγκατέλειψα αυτή την ενασχόλησι και ανέλαβα εργασία σ’ ένα εστιατόριο ώς τότε που παρουσιάσθηκε μια πιο ευνοϊκή ευκαιρία. Επροχώρησα ώς το σημείο της αφιερώσεως την οποία εσυμβόλισα με το βάπτισμα.»

✔ Υπήρχε επίσης ένας ένθερμος Ρωμαιοκαθολικός που κατοικούσε σ’ ένα μοναστήρι του Ιλλινόις. Ενόσω ήταν εκεί, του έδιναν να διαβάζη βιβλία για τη ζωή των αγίων. Αλλ’ αυτά τα βιβλία αντί να του εμπνεύσουν να γίνη και αυτός άγιος, τον απεθάρρυναν και γι’ αυτό εγκατέλειψε το μοναστήρι. Μετά από ολίγον καιρό νυμφεύθηκε. Μια μέρα στην εκκλησία του ο πρεσβύτερος ιερεύς διένειμε ένα ερωτηματολόγιο που παρέθετε προτεινόμενες αλλαγές και παρακάλεσε τους ενορίτες να σημειώσουν τις αλλαγές που προτιμούσαν. Αυτός και η σύζυγός του σημείωσαν ολίγες ερωτήσεις και κατόπιν προσέθεσαν στο κάτω μέρος του καταλόγου, «μαθήματα Γραφικών μελετών.» Λίγο αργότερα επλησίασαν τον πρεσβύτερο ιερέα και του εζήτησαν προσωπικά να οργανώση μια Τάξι Γραφικών μελετών στην εκκλησία των, αλλ’ εκείνος απήντησε : «Νομίζω ότι δεν υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι στην ενορία που να ενδιαφέρονται για να σχηματισθή μια ομάδα.» Γι’ αυτό προσπάθησαν να μελετούν τη Γραφή μόνοι των.

Αφότου άρχισαν να μελετούν την Αγία Γραφή με τους μάρτυρας του Ιεχωβά εζήτησαν να διαγραφούν τα ονόματά των από τον εκκλησιαστικό κατάλογο. Κατόπιν μια μέρα όταν συνέβη να τους συναντήση ένας νεαρός ιερεύς και να τους ρωτήση γιατί δεν πήγαιναν πια στην εκκλησία, εκείνοι του μίλησαν για τη Γραφική μελέτη των με τους Μάρτυρας. Ρώτησε αν θα μπορούσε και αυτός να παρακολουθή και του είπαν ότι μπορούσε. Στην αρχή είπε ότι επίστευε στην Αγία Γραφή, αλλά σε λίγο έγινε φανερό ότι δεν επίστευε. Στη διάρκεια της συμμελέτης έφερε αντίρρησι στο σημείο ότι οι Χριστιανοί έπρεπε να μένουν χωρισμένοι από τον κόσμο, και εξεδήλωσε δυσπιστία στην ύπαρξι προσωπικού Διαβόλου. Όσο για την ανάστασι του Λαζάρου, ο ιερεύς επέμεινε ότι ο Λάζαρος δεν είχε πεθάνει πραγματικά. Όλες αυτές οι παρατηρήσεις του ιερέως έκαμαν το ανδρόγυνο να πεισθή ακόμη περισσότερο ότι βρήκε την αληθινή θρησκεία ανάμεσα στους μάρτυρας του Ιεχωβά. Σε λίγο παρακολουθούσαν όλες τις συναθροίσεις των Μαρτύρων.

✔ Ένας Καθολικός που κατοικούσε στο Πόρτλαντ του Όρεγκον είχε μια κάπως όμοια πείρα: «Η αναζήτησίς μου για την αλήθεια άρχισε όταν εγώ άρχισα να διακρίνω πάρα πολλές αντιφάσεις μέσα στην εκκλησία, όπως εκείνη που σχετίζεται με τον έλεγχο των γεννήσεων. Άκουσα ότι γίνονταν αλλαγές, αλλά για πολύν καιρό δεν ήθελα να το πιστέψω, διότι δεν τις είδα στη δική μου εκκλησία. Αλλ’ όταν παρακολούθησα άλλες ενοριακές λειτουργίες είδα προς έκπληξί μου πολλές αλλαγές. Αυτό με πείραξε τόσο ώστε έχασα την πίστι μου στην Εκκλησία. Μεταξύ των πραγμάτων που εκλόνισαν την πεποίθησί μου σ’ αυτήν ήσαν οι αλλαγές που σχετίζονταν με τη λειτουργία, την προσευχή και τις τελετουργίες. Την παραμονή του Πάσχα του έτους 1969 εγκατέλειψα την Καθολική εκκλησία. Ύστερ’ από λίγους μήνες παρακολούθησα με την οικογένειά μου τη Διεθνή Συνέλευσι των Μαρτύρων του Ιεχωβά «Επί γης Ειρήνη.»

«Με ερώτησαν αν θα ήθελα να έχω συμμελέτη της Αγίας Γραφής και δέχθηκα. Στην αρχή άργησα να προοδεύσω και να δεχθώ την αλήθεια. Αλλά η πρόοδος έγινε όταν προετοιμαζόμουν για τις εκκλησιαστικές συναθροίσεις καθώς και για τη δική μου Γραφική μελέτη. Ο Μάρτυς με τον οποίο συμμελετούσα είχε πάντοτε έτοιμες τις απαντήσεις ή μπορούσε να τις εύρη. Μια μέρα αφού μελέτησα το κεφάλαιο ‘Δημοφιλή Έθιμα που Δυσαρεστούν τον Θεό’ στο βοήθημα Γραφικής μελέτης με τίτλο «Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή,» πέταξα όλα μου τα κομπολόγια και τις εικόνες. Αυτό ήταν το σημείο στροφής στο να δεχθώ την αλήθεια της Αγίας Γραφής. Έστειλα την παραίτησί μου στην Καθολική Εκκλησία και βαπτίσθηκα ως Μάρτυς.»

Αν δεν έχετε ώς τώρα παρακολουθήσει μια συνάθροισι των μαρτύρων του Ιεχωβά σε μια από τις Αίθουσες Βασιλείας των, γιατί να μην το πράξετε αυτή την εβδομάδα; Και σεις επίσης θ’ αποκομίσετε την ίδια ευνοϊκή εντύπωσι με όσα θα δήτε και θ’ ακούσετε. Και αν θέλετε να κατανοήσετε την Αγία Γραφή, γιατί να μη ζητήσετε από ένα μάρτυρα του Ιεχωβά να μελετά την Αγία Γραφή μαζί σας όπως έκαμαν και άλλοι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι; Αν προσεύχεσθε για να εννοήσετε τον Λόγο του Θεού και να ζήτε μ’ ένα τρόπο που είναι σε αρμονία με τον Λόγο του, θα βρήτε την απάντησι της προσευχής σας.

Έχει Σημασία Ποιοι Είναι οι Φίλοι Σας;

Βοηθητικά γεγονότα που νεαρά άτομα θέλουν να γνωρίζουν

ΤΟ ΝΑ έχη κανείς φίλους είναι κάτι από εκείνα που συμβάλλουν πολύ στη χαρά της ζωής. Εκείνοι που απομονώνονται και αποφεύγουν τους άλλους ποτέ δεν είναι πραγματικά ευτυχείς. Τι υπάρχει στη φιλία που προσθέτει τόσο πολύ στην ευτυχία μας;

Το να κάνωμε κάτι μ’ ένα φίλο φαίνεται να πολλαπλασιάζη την απόλαυσί μας από τις ευχάριστες πείρες και τα επιτεύγματα της ζωής. Μπορεί να ενθυμήσθε πως, στις παραβολές του Ιησού, ο ποιμήν που το χαμένο του πρόβατο και η γυναίκα που βρήκε το χαμένο νόμισμα της εκάλεσαν ο καθένας τους φίλους του που είχε, λέγοντας, «Συγχάρητέ μοι.» (Λουκ. 15:6, 9) Κανονικά θέλομε να συμμεριζώμεθα τ’ αγαθά με συντρόφους, και το αποτέλεσμα είναι ότι η ευχαρίστησίς μας φαίνεται να διπλασιάζεται.

Εξ άλλου, όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν τόσο καλά για μας αισθανόμεθα στενοχωρία, ένας καλός φίλος πολλά μπορεί να κάμη για να ελαττώση τη λύπη μας. Οι φίλοι μπορούν συχνά να μας δώσουν τεραστία υποβοήθησι όταν μας απειλούν κίνδυνοι με το να μας προειδοποιούν να φυλαγώμεθα απ’ αυτούς ή να μας βοηθούν να διαφύγωμε, δίνοντας μας πρόσθετη ενίσχυσι σε κρίσιμες στιγμές. Όπως λέγουν οι Παροιμίες 17:17: «Εν παντί καιρώ αγαπά ο φίλος, και ο αδελφός γεννάται διά καιρόν ανάγκης.»

Αυτό το εδάφιο τονίζει μια ιδιότητα που χαρακτηρίζει έξοχα τους πραγματικούς φίλους: την πιστότητα. Το να είναι κανείς φίλος πραγματικά σημαίνει περισσότερο από το να ενεργή απλώς με φιλικό τρόπο. Ένας γνήσιος φίλος είναι πιστός σ’ εσάς και στα καλύτερα συμφέροντα σας. Είναι οι φίλοι σας τέτοιοι;

Σήμερα οι άνθρωποι γενικά φαίνονται ότι ενδιαφέρονται περισσότερο να υπερτερούν από τον πλησίον των παρά να βοηθούν τον πλησίον των. Αυτό ισχύει τόσο μεταξύ νεαρών όσο και μεταξύ ενηλίκων. Ακόμη και μεταξύ των λεγομένων ‘φίλων’ υπάρχει συχνά ένα πνεύμα ανταγωνισμού, όχι πιστότητος. Πολλές φιλίες διαρκούν μόνο τόσο όσον καιρό κανένας από τους φίλους δεν καλείται να κάμη κάποια αλλαγή ή να θυσιάση κάποιο ιδιοτελές συμφέρον. Σ’ αυτόν τον ανταγωνιστικό κόσμο, δεν είναι εύκολο να βρεθή ένας αληθινός φίλος. «Υπάρχουν σύντροφοι που είναι πρόθυμοι να κομματιάσουν ο ένας τον άλλον,» όπως μας λέγει το εδάφιο Παροιμίαι 18:24 (ΜΝΚ), «αλλά υπάρχει φίλος στενώτερος αδελφού.»

Η Γραφή δείχνει ότι ο Δαβίδ, ο γιος του Ιεσσαί, είχε μερικούς φίλους που πραγματικά άξιζαν. Παραπάνω από μια φορά αυτοί έσωσαν τη ζωή του. Μπορεί να θυμάστε πως όταν ο Δαβίδ κατετρόπωσε τον γίγαντα Φιλισταίο πολεμιστή Γολιάθ απέκτησε έναν καλό φίλο στο πρόσωπο του Ιωνάθαν, γιου του Βασιλέως Σαούλ. Ο Ιωνάθαν θα μπορούσε να μισήση τον Δαβίδ ως ανταγωνιστή για τον θρόνο του Ισραήλ, ένα θρόνο που ο Ιωνάθαν θα μπορούσε να ελπίζη να κληρονομήση από τον πατέρα του, τον Βασιλέα Σαούλ. Αντίθετα, όμως ο Ιωνάθαν ανεγνώρισε ότι η εύνοια του Θεού ήταν στον Δαβίδ και «η ψυχή του Ιωνάθαν συνεδέθη μετά της τής ψυχής του Δαβίδ και ηγάπησεν αυτόν ο Ιωνάθαν ως την ιδίαν αυτού ψυχήν.» (1 Σαμ. 18:1, 3) Ο Ιωνάθαν, αντί να φθονήση τον Δαβίδ, τον αγάπησε για το θάρρος του και την πίστι στον Ιεχωβά Θεό. Περισσότερο από μια φορά ο Ιωνάθαν εριψοκινδύνευσε τη ζωή του και υπέμεινε την άγρια (αλλά αδικαιολόγητη) οργή του πατέρα του για να προστατεύση τον φίλο του.—1 Σαμ. 19:1-20:17, 24-40.

Μπορείτε επίσης να διαβάσετε για έναν μετέπειτα φίλο του Δαβίδ ονομαζόμενο Χουσαΐ, ο οποίος ως σύντροφος του βασιλέως ήταν ένας από τους πιο στενούς συντρόφους του Δαβίδ στη διάρκεια της βασιλείας του. Ο τρόπος με τον οποίο ο Χουσαΐ διεκινδύνευσε τη ζωή του για να ματαιώση την προδοτική συνωμοσία του Αβεσσαλώμ, ενός από τους γιους του Δαβίδ, αποτελεί μια συγκινητική αφήγησι για να την έχη κανείς υπ’ όψιν.—Βλέπε 2 Σαμουήλ 15:10-37·16:16-17:16.

Ίσως και σεις να έχετε φίλους σαν κι’ αυτούς. Αλλά, αν όχι, πώς μπορείτε να τους αποκτήσετε; Θα χρειασθή πραγματική προσπάθεια, αλλά την αξίζει βέβαια.

ΑΝΑΖΗΤΗΣΙΣ ΑΞΙΩΝ ΦΙΛΩΝ

Υπάρχει ένα ρητόν που λέγει ‘ο μόνος τρόπος να έχης έναν φίλο είναι να είσαι εσύ φίλος.’ Πολλή αλήθεια υπάρχει σ’ αυτή τη δήλωσι. Μερικές φορές οι άνθρωποι νοιώθουν μοναξιά και νομίζουν ότι παραμερίζονται από άλλους νεαρούς τους οποίους μπορεί να θαυμάζουν. Ή μπορεί να είχαν φίλους και τους έχασαν. Μπορεί αυτό να τους πληγώνη. Αλλά η φιλία είναι δρόμος με δύο κατευθύνσεις.

Καλά λοιπόν θα κάνωμε να ρωτήσωμε τον εαυτό μας, τι κάνω εγώ για να είμαι φιλικός στους άλλους; Πόσο ειλικρινές και ανιδιοτελές ενδιαφέρον έχω για τους άλλους και τι κάνω για να συμβάλω στην ευτυχία τους και στο καλό τους; Τι ιδιότητες καλλιεργώ που θα έκαναν τους άλλους να αισθάνωνται ότι θα ήθελαν να έχουν συχνότερα τη συντροφιά μου;

Ο δρόμος τον οποίο ακολουθείτε προσπαθώντας να βρήτε φίλους καθορίζει γενικά τι είδους φίλους θ’ αποκτήσετε. Μερικοί ζητούν ν’ αποκτήσουν φίλους δαπανώντας χρήματα γι’ αυτούς ή προσκαλώντας τους να συμμερισθούν τις απολαύσεις άλλων υλικών πραγμάτων που έχουν—μιας στερεοφωνικής συσκευής με δίσκους, εφοδίων αθλητισμού, και άλλων παρόμοιων. Είναι αλήθεια ότι αυτό μπορεί να προσελκύση ωρισμένα άτομα προς εσάς, ακριβώς όπως λέγει το βιβλίο των Παροιμιών ότι ‘του πλουσίου οι φίλοι πολλοί,’ και ότι «πας τις είναι φίλος του δίδοντος ανθρώπου.» (Παροιμ. 14:20· 19:6) Πολλοί άνθρωποι ενεργούν φιλικά όταν ένας δαπανά το χρήμα του άφθονα. Αλλ’ όταν τελειώση το χρήμα και οι ‘φίλοι’ τελειώνουν.

Μερικές φορές δεν είναι το χρήμα ή τα υλικά αποκτήματα που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσωμε προσπαθώντας να ‘εξαγοράσωμε’ φιλία. Θα μπορούσαμε αυτό να το κάμωμε με την κολακεία ή με το να ικανοποιήσουμε κάθε ιδιοτροπία και φαντασιοπληξία του άλλου, αφήνοντας τον εαυτό μας να χρησιμοποιηθή απ’ αυτό το άτομο για τα ιδιοτελή συμφέροντα του. Αλλά οι φίλοι που αξίζουν δεν μπορούν να ‘εξαγορασθούν’ με τέτοιους τρόπους. Κάθε φίλος που μπορεί να εξαγορασθή ποτέ δεν είναι άξιος του τιμήματος—οσοδήποτε μικρό και αν είναι αυτό. Οι αληθινοί φίλοι ελκύονται σ’ εσάς από τις αξιόλογες ιδιότητες που έχετε—όχι απ’ ό,τι μπορούν ν’ αποκτήσουν από σας.

Καλό είναι λοιπόν να έχωμε μια φιλική διάθεσι στους ανθρώπους γενικά· αλλ’ αν θέλετε γνησίους φίλους, είναι ανάγκη να είσθε εκλεκτικοί για κείνους που δέχεσθε ως στενούς συντρόφους. Ο Δαβίδ ήταν τέτοιος. Λέγει: «Τον καταλαλούντα κρυφίως τον πλησίον αυτού, τούτον θέλω εξολοθρεύει· τον έχοντα υπερήφανον βλέμμα, και επηρμένην καρδίαν, τούτον δεν θέλω υποφέρει. . . . Δεν θέλει κατοικεί εν μέσω του οίκου μου ο εργαζόμενος απάτην· ο λάλων ψεύδος δεν θέλει στερεωθή έμπροσθεν των οφθαλμών μου.» (Ψαλμ. 101:5-7) Γιατί είναι τόσο ουσιώδες για τους νέους σήμερα να είναι εκλεκτικοί ως προς τους στενούς συντρόφους;

ΓΙΑΤΙ Η ΕΚΛΕΚΤΙΚΟΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΖΩΤΙΚΗ

Αποτελεί βασική αρχή των κοινωνικών σχέσεων να τείνετε να γίνεσθε όπως είναι αυτοί που σας περιβάλλουν αν τους συναναστρέφεσθε πολύν καιρό. Υπάρχει μια Ισπανική παροιμία που λέγει; «Πες μου ποιον συναναστρέφεσαι και θα σου πω ποιος είσαι.» Η εκλογή των φίλων που κάνετε πολλά λέγει για το τι είδους άνθρωπος να είσθε. Οι στενοί σας φίλοι πρόκειται να έχουν μια ‘διαμορφωτική’ επίδρασι στην προσωπικότητα σας.

Εκλέγετε εσείς φίλους που είναι έντιμοι και σεμνοί, που είναι ευγενείς και έχουν σεβασμό στον Θεό και στο Λόγο του και έχουν το θάρρος να κάνουν ό,τι είναι ορθό;

Ή μήπως προσελκύεσθε από νεαρούς που είναι σαν εκείνους που απέφευγε ο Δαβίδ, που έχουν πολύ υψηλή ιδέα για τον εαυτό τους και οι οποίοι καταφρονούν τους άλλους, που υπερηφανεύονται ότι μπορούν να υπερέχουν από τους άλλους με έξυπνες μεθόδους και οι οποίοι αντί γνησίου θάρρους, έχουν μόνο μια εξαλλοσύνη που τους κάνει να εκτίθενται σε κινδύνους στα τυφλά χωρίς πραγματικό σκοπό και χωρίς αξιόλογο στόχο υπ’ όψι; Αυτοί μπορεί να ενασχολούνται στην ανηθικότητα, ή να κλέπτουν ή να παίρνουν ναρκωτικά και κατόπιν να κομπάζουν ότι τα ‘καταφέρνουν’. Αν προσπαθήσουν να σας αγκιστρώσουν για να πηγαίνετε μαζί τους, μπορούν αυτοί ορθώς να λέγωνται «φίλοι;»

Θυμηθήτε ότι αν πρόκειται να γίνετε στενοί σύντροφοι τέτοιων ατόμων θα πρέπει ή να πηγαίνετε μαζί τους σε ό,τι κάνουν ή να διαφωνήτε με αυτούς. Το να διαφωνήσετε με αυτούς θα τερματίση πιθανώς τη ‘φιλία,’ Γιατί; Διότι ενώ αυτοί οι νεαροί συχνά αρέσκονται να ειρωνεύωνται τους άλλους, συνήθως δεν μπορούν οι ίδιοι να δεχθούν έλεγχο· τον μισούν. Το εδάφιο Παροιμίαι 9:8 ομιλεί για πρόσωπα αυτού του είδους και κατόπιν ως αντίθεσι προσθέτει, «Έλεγχε σοφόν και θέλει σε αγαπήσει.» (Βλέπε επίσης Παροιμίαι 15:12.) Οι πραγματικοί φίλοι μπορούν να ομιλούν ειλικρινά μεταξύ τους και να βοηθούν ο ένας τον άλλον για να βελτιωθούν, να διορθωθούν και να ενισχυθούν σε πράγματα στα οποία είναι αδύνατοι. Ο αρχαίος συγγραφεύς λέγει: «Τα μύρα και τα θυμιάματα ευφραίνουσι την καρδίαν, και η γλυκύτης του φίλου διά της εγκαρδίου συμβουλής.» (Παροιμ. 27:9) Όταν έχετε ένα πραγματικά καλό σύντροφο που σκέπτεται με ευθύτητα και ομιλεί με ευθύτητα, είναι σχεδόν σαν να έχετε μια δεύτερη διάνοια να χρησιμοποιήτε για το καλό σας.

Πολλοί νεαροί σήμερα, επειδή δεν έχουν πίστι στον Λόγο του Θεού και στην ελπίδα που παρουσιάζει λαμβάνουν τη στάσι του «ας φάγωμεν και ας πίωμεν, διότι αύριον αποθνήσκομεν.» Έτσι ενόμιζαν πολλοί που ήσαν καταδικασμένοι να πολεμούν με άγρια θηρία στο στίβο της αρχαίας Εφέσου στη Μικρά Ασία. Δεν είχαν ελπίδα στον Ιεχωβά Θεό ούτε ελπίδα σε μια ανάστασι για ζωή στη νέα τάξι του Θεού. Ως ένας νέος πραγματικά κάνετε έναρξι στο δρόμο της ζωής. Θέλετε λοιπόν να υιοθετήσετε τη φιλοσοφία καταδικασμένων φυλακισμένων και να λάβετε τέτοια στάσι, στη ζωή σας; Ο απόστολος, αφού περιγράφει αυτή την άποψι του να ‘ζούμε για το σήμερα’ μόνον, προχωρεί και λέγει: «Μη πλανάσθε: Φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί.» (1 Κορ. 15:32, 33) Αν επιζητήτε στενή συντροφιά με νεαρούς οι οποίοι σκέπτονται μόνον το παρόν, μπορείτε να είσθε βέβαιοι ότι αυτοί θα φθείρουν τις ελπίδες και τις προσπάθειες σας για την απόκτησι ενός πραγματικά ευτυχισμένου μέλλοντος. «Ο υποκριτής διά του στόματος αφανίζει τον πλησίον αυτού· αλλ’ οι δίκαιοι θέλουσιν ελευθερωθή διά της γνώσεως.»—Παροιμ. 11:9.

Ενίοτε ένας νεαρός ή μια νεαρή μπορεί να πη ότι κάνει συντροφιά με ένα άλλο πρόσωπο αμφιβόλου υποστάσεως και πράξεων με την ιδέα ότι ‘θα βοηθήση αυτό το άτομο.’ Το να θέλη κανείς να βοηθήση τους άλλους είναι πολύ καλό πράγμα. Αλλ’ αν πηγαίνετε μαζί τους επιδιώκοντας ιδιοτελείς ευχαριστήσεις, πόση βοήθεια παρέχετε σ’ αυτούς; Εξ άλλου αν βλέπατε ένα παιδί μέσα σ’ ένα λασπόλακκο, θα παίρνατε σαπούνι μέσα στο λασπόλακο και θα προσπαθούσατε μ’ αυτό να καθαρίσετε το παιδί; Το αποτέλεσμα θα ήταν μόνο να λερωθήτε και σεις. Πρέπει πρώτα να προσπαθήσετε να ενθαρρύνετε το παιδί να βγη από το λασπόλακο προτού μπορέσετε να ελπίζετε ότι θα κάμετε κάτι για να το καθαρίσετε καλά.

Πραγματικά, το να δεχθήτε ένα νεαρό με κακές συνήθειες ως στενό σας σύντροφο συχνά θα έχη κακή επίδρασι σ’ εκείνον (καθώς και σ’ εσάς). Γιατί; Διότι αυτό μπορεί να τον ενθαρρύνη να συνεχίση τον ίδιο δρόμο, νομίζοντας ότι παρ’ όλα θα κάνει, εξακολουθείτε να θέλετε τη στενή του συντροφιά. Δεν θα έφερνε πολύ μεγαλύτερη βοήθεια το να περιορίζετε τη συναναστροφή σας σε ώρες που απορείτε πραγματικά να βοηθήσετε το άτομο με το να του δώσετε καλές συμβουλές από τον Λόγο του Θεού και να το προσκαλέσετε να σας συνοδεύη σε μέρη όπου αυτές οι συμβουλές συζητούνται και εξηγούνται;

ΟΙ ΠΙΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ ΦΙΛΟΙ

Πάνω απ’ όλα, πρέπει να σκεφθήτε σοβαρά το πώς η συναναστροφή σας με άτομα αμφιβόλων πράξεων μπορεί να επηρεάση τη σχέσι σας με τον Ιεχωβά Θεό και τον Χριστόν Ιησού. Μπορεί να πη κανείς, ‘Μα εγώ δεν κάνω αυτές τις κακές πράξεις.’ ίσως όχι—τουλάχιστον όχι ακόμη. Αλλ’ αν δεν σας αρέσουν ή δεν επιδοκιμάζετε τα κακά πράγματα που κάνει αυτό το άτομο, τότε γιατί σας αρέσει η στενή συντροφιά αυτού του ατόμου είτε άνδρας είναι είτε γυναίκα; Δεν θα ήσαν δικαιολογημένοι οι άνθρωποι να σκεφθούν ότι σεις επιδοκιμάζετε τις πράξεις αυτού του ατόμου και δεν θα ήσαν δικαιολογημένοι ν’ αποδώσουν και σ’ εσάς παρόμοια φήμη;

Στην επιστολή Ιακώβου 4:4 διαβάζομε ότι «όστις θελήση να είναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται.» Αυτή η αρχή μπορεί να εφαρμοσθή στη σχέσι μας με οποιοδήποτε άτομο όσο και στη σχέσι μας με τον κόσμο που είναι αποξενωμένος από τον Θεό. Αν επιδοκιμάζωμε τους κοσμικούς τρόπους ενεργείας ενός ατόμου ή προτιμούμε τη συντροφιά αυτού μάλλον παρά τη συντροφιά ενός νέου που πραγματικά θέλει να ευαρεστήση τον Θεό, τότε δεν δείχνομε ότι είμεθα φίλοι του κόσμου;

Αν θέλετε πραγματικά ευτυχία τώρα και στο μέλλον, με κάθε τρόπο μάθετε να εκτιμάτε τη φιλία του Θεού και του Υιού του περισσότερο από εκείνη όλων των άλλων. Από χιλιάδες χρόνια ο Θεός έχει εκδηλώσει τη φιλία του σ’ εκείνους που αγαπούν δικαιοσύνη, αποκαλύπτοντας τους μεγαλειώδεις σκοπούς του να τους δώση αιώνια ζωή με πραγματικά ευτυχισμένες συνθήκες. Ο Υιός του έχει συνεργασθή μαζί του και, όταν ήταν στη γη, έδειξε την πιστή του αγάπη για τους ευθείς την καρδίαν. Είπε στους μαθητάς του: «Μεγαλητέραν ταύτης αγάπην δεν έχει ουδείς, του να βάλη τις την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού. Σεις είσθε φίλοι μου, εάν κάμνητε όσα εγώ σας παραγγέλλω.»—Ιωάν. 15:13, 14.

Αντίθετα με πολλούς που μπορεί να ισχυρίζονται ότι είναι φίλοι σας, ο Ιεχωβά Θεός και ο Υιός του δεν θα σας αφήσουν ούτε θα σας εγκαταλείψουν επειδή περιήλθατε σε δυσχέρειες. Αν θέσετε την εμπιστοσύνη σας σ’ αυτούς θα διαπιστώσετε ότι στους καιρούς της στενοχώριας σας η βοήθεια και η υποστήριξίς των θα είναι πιο πολύ φανερές.

Εκτιμάτε πραγματικά τους μεγάλους αυτούς φίλους; Τότε να το δείξετε αυτό επιζητώντας στη γη φίλους σαν αυτούς. Να ζητήτε πιστούς συντρόφους που δέχονται και ζουν σύμφωνα με την υποχρέωσι για την οποία έγραψε ο απόστολος Ιωάννης όταν είπε: «Εκ τούτου γνωρίζομεν την αγάπην, ότι εκείνος υπέρ ημών την ψυχήν αυτού έβαλε και ημείς χρεωστούμεν υπέρ των αδελφών να βάλλωμεν τας ψυχάς υμών.» (1 Ιωάν. 3:16) Και στην ευτυχία και στη δυστυχία αυτοί θ’ αποδείξουν ότι είναι οι φίλοι που αξίζει να έχετε. Θα σας βοηθήσουν ν’ αποκτήσετε ζωή για πάντα στη νέα τάξι του Θεού.

‘Κατανίκησις από Πειρασμό’

● Έχει παρατηρηθή ότι ένα άτομο που ξαφνικά κατανικήται από πειρασμό συνήθως ονειρευόταν αυτόν τον πειρασμό για πολύν καιρό. Κατάλληλη είναι η συμβουλή της Γραφής να σκέπτωνται οι Χριστιανοί πράγματα που είναι αληθή, δίκαια, καθαρά, προσφιλή.—Φιλιππ. 4:8.

Η Συνέλευσις «Θεία Νίκη» Αρχίζει

ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ Τάιγκερ της πόλεως Ντητρόιτ του Μίσιγκαν υπήρξε η σκηνή της ενάρξεως της Διεθνούς Συνελεύσεως των Μαρτύρων του Ιεχωβά «Θεία Νίκη», στις 20-24 Ιουνίου. Οι πρώτοι παρόντες που υπολογίσθηκαν σε 45.000 αυξήθηκαν τη δεύτερη μέρα της συνελεύσεως· το απόγευμα της Κυριακής 52.349 άκουσαν τη δημόσια διάλεξι.

Η συγκέντρωσις του Ντητρόιτ ήταν η πρώτη από περισσότερες από 60 προγραμματισμένες συνελεύσεις. Αυτές διεξήχθησαν σε όλο τον μήνα Αύγουστο στις ηπειρωτικές Ηνωμένες Πολιτείες, στον Καναδά, στην Ευρώπη και στην Ασία· οι συνελεύσεις στο Νότιο Ειρηνικό, στην Αφρική, και στη Μέση και Νότιο Αμερική έγιναν αργότερα και θα συνεχισθούν ώς τον μήνα Ιανουάριο του επομένου έτους. Εν τούτοις, η συνέλευσις του Ντητρόιτ ήταν διεθνής. Ήλθαν εκπρόσωποι από τριάντα ένα έθνη. Παρευρίσκοντο σαράντα τρεις ιεραπόστολοι που εκπροσωπούσαν δεκαεπτά χώρες. Οι παρόντες στη συνέλευσι ήσαν από σαράντα εννέα πολιτείες.

Και οι πέντε μέρες της συνελεύσεως ήσαν γεμάτες από πνευματικές πληροφορίες, υπό μορφήν Γραφικών διαλέξεων και διαφόρων συμποσίων. Οι παρακολουθούντες συγκινήθηκαν από την ανακοίνωσι και την περιγραφή ενός ‘ειδικού έργου’ μερικοί το περιέγραψαν ως μέλλον να αποτελέση σε λίγον καιρό ‘παγκόσμια είδησι.’ Ένα μεγάλο εργαστήριο τηλεοράσεως εικονογράφησε για μετέπειτα προβολή ένα επτάλεπτο μέρος ενός από τα τέσσερα δράματα που παίχθηκαν.

Ο Πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά Ν. Ο. Νορρ εξεφώνησε τη δημόσια διάλεξι «Θεία Νίκη—Η Σημασία της για την Πάσχουσα Ανθρωπότητα.» Σχετικά με την επικείμενη καταστροφή κάθε ανομίας από τον Θεό, ο Αδελφός Νορρ ερώτησε: «Σε ποια πλευρά του πεδίου της μάχης του Αρμαγεδδώνος είναι ο καθένας από μας;» Αναφέρθηκε στον πολύ όχλο εκείνων που θα επιζήσουν στη γη από τη θλίψι οι οποίοι θα κράζουν: «Η νίκη είναι του Θεού ημών του καθήμενου επί του θρόνου, και του Αρνίου.—Αποκάλ. 7:9-15, «Νέα Αγγλική Βίβλος.»

Συνολικά 982 άτομα βαπτίσθηκαν στη συνέλευσι, και μ’ αυτό ετέθησαν με το μέρος εκείνων που διακηρύττουν τη «θεία νίκη.» Μεταξύ αυτών ήσαν άτομα κάθε ηλικίας και κοινωνικής θέσεως. Μερικοί χρησιμοποιούσαν προηγουμένως μαριχουάνα και καπνό, ήσαν αλκοολικοί και ανήθικοι. Όλοι μπόρεσαν να υπερνικήσουν αυτά τα προβλήματα για να μπορέσουν να βαπτισθούν. Η ζωή των τώρα εναρμονίζεται με τους υψηλούς Γραφικούς κανόνας.

Αυτές οι ίδιες υψηλές αρχές έκαμαν ευνοϊκή εντύπωσι στην πόλι του Ντητρόιτ. Η τοπική εφημερίς «Τα Νέα» εχαρακτήρισε τη συνέλευσι ως «μια από τις μεγαλύτερες, άριστα ωργανωμένες, καθαρώτερες και πιο ήσυχες συνελεύσεις του Ντητρόιτ.» Πολλοί δημόσιοι λειτουργοί και εμπορευόμενοι εξέφρασαν ειλικρινή έπαινο για τους Μάρτυρας. Ο αντιπρόεδρος μιας ομάδος «μοτέλ» είπε: «Ο όμιλός σας υπήρξε ένας από τους καλύτερους ομίλους που έμειναν ποτέ εδώ.» Ένας εκπρόσωπος του Πανεπιστημίου της Πολιτείας Γουέιν, όπου είχε γίνει το βάπτισμα, παρετήρησε τα εξής: «Εγώ είμαι σ’ αυτά το πανεπιστήμιο επί 18 χρόνια και πολλά χρόνια προηγουμένως ήμουν στο στάδιο Μάντισον Σκουαίρ Γκάρντεν της Νέας Υόρκης, αλλά ποτέ δεν έχω ιδεί ένα πιο εύτακτο, ήσυχο όμιλο ανθρώπων.»

Η συνέλευσις «Θεία Νίκη» που άρχισε από το Ντητρόιτ παρέχει αποδείξεις ότι ο λαός του Θεού ζη σύμφωνα με την εντολή που έχει να κηρύττη διεθνώς τα «αγαθά νέα» για την επικείμενη νίκη του Θεού. Και τώρα ακόμη το άγγελμά των έχει διαρκή ευνοϊκή επίδρασι στη ζωή των ανθρώπων, ‘και καρποφορεί και αυξάνει σε όλον τον κόσμο.’—Ματθ. 24:14· Κολ. 1:6, 23.