Κεφάλαιο 11

Αρρώστια και Θάνατος—Γιατί;

ΟΣΟΔΗΠΟΤΕ κι αν προσέξουν οι άνθρωποι για την υγεία τους, γερνάνε, αρρωσταίνουν και τελικά πεθαίνουν. Κανείς δεν μπορεί να το αποφύγει αυτό. Ακόμη και άνθρωποι αφοσιωμένοι στον Θεό δεν μπόρεσαν να το αποφύγουν. (1 Βασιλέων 1:1· 2:1, 10· 1 Τιμόθεον 5:23) Γιατί συμβαίνει αυτό;

² Τα κύτταρα του σώματός μας φαίνεται ότι έχουν τη δυνατότητα να αντικαθιστούν εκείνα που φθείρονται για πολύ περισσότερο χρόνο απ’ ό,τι το κάνουν τώρα, και οι ικανότητες του εγκεφάλου μας είναι τόσες ώστε δεν θα εξαντλούνταν κι αν ακόμη ζούσαμε πολύ περισσότερα χρόνια απ’ όσα ζούμε τώρα. Γιατί έχουμε αυτές τις ικανότητες αν δεν πρόκειται να τις χρησιμοποιήσουμε; Πραγματικά, οι επιστήμονες δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί γερνάμε, αρρωσταίνουμε και πεθαίνουμε. Αλλά η Αγία Γραφή το εξηγεί.

Η ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΡΡΩΣΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

³ Ο απόστολος Παύλος μάς δείχνει το λόγο: «Εν τω Αδάμ πάντες αποθνήσκουσι». (1 Κορινθίους 15:21, 22) Ο Παύλος εδώ αναφέρεται στην αφήγηση της Βίβλου για τον Αδάμ και την Εύα, την οποία ο Ιησούς Χριστός επιβεβαίωσε σαν ακριβή. (Μάρκος 10:6-8) Ο Δημιουργός είχε βάλει το πρώτο ζευγάρι σε μια παραδεισιακή κατοικία και το θέλημά του ήταν να ζουν εκεί ευτυχισμένα για πάντα. Είχαν άφθονη υγιεινή τροφή από τα διάφορα δέντρα και άλλα φυτά. Επιπλέον ο Αδάμ και η Εύα ήταν τέλειοι άνθρωποι. Η διάνοια και το σώμα τους δεν είχαν κανένα ελάττωμα, και δεν υπήρχε λόγος φθοράς, όπως συμβαίνει τώρα στους ανθρώπους.—Δευτερονόμιον 32:4· Γένεσις 1:31.

⁴ Μόνον ένας περιορισμός είχε δοθεί σ’ αυτό το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι. Ο Θεός είπε: «Από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγεις απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει». (Γένεσις 2:17) Αν συμμορφώνονταν μ’ αυτόν τον περιορισμό, θα έδειχναν ότι αναγνώριζαν την εξουσία του Θεού να καθορίζει τι είναι καλό και τι είναι κακό για τους ανθρώπους. (Γένεσις 3:6, 7) Παρακούοντας την εντολή που ο Θεός με σαφήνεια είχε διατυπώσει, διέπραξαν αυτό που η Βίβλος ονομάζει «αμαρτία». Και στην Εβραϊκή και στην Ελληνική γλώσσα, «αμαρτάνω» σημαίνει «αποτυγχάνω [στο στόχο].» Ο Αδάμ και η Εύα αστόχησαν, δηλαδή υστέρησαν σε τέλεια υπακοή! Δεν αντανακλούσαν πια την τελειότητα του Ιεχωβά, και έφεραν επάνω τους τη δίκαιη καταδίκη του Θεού.—Λουκάς 16:10.

⁵ Η αμαρτία του Αδάμ και της Εύας επηρέασε και αυτούς κι εμάς. Γιατί εμάς; Γιατί ο Θεός δεν τους θανάτωσε αμέσως. Ο Ιεχωβά λαμβάνοντας υπόψη όλες τις πλευρές του ζητήματος, άφησε το πρώτο ζευγάρι να γεννήσει παιδιά. Αλλά ο Αδάμ και η Εύα δεν ήταν πια τέλειοι· όταν αμάρτησαν άρχισε η σωματική και διανοητική φθορά τους. Έτσι δεν μπορούσαν να γεννήσουν τέλεια παιδιά. (Ιώβ 14:4) Η κατάσταση μπορούσε να συγκριθεί μ’ εκείνη ενός σημερινού ζευγαριού που έχει ένα γενετικό, δηλαδή κληρονομικό, ελάττωμα και το μεταδίδει στα παιδιά του. Κληρονομήσαμε τα ελαττώματα που φέρνει η αμαρτία, γιατί όλοι προερχόμαστε από ένα ατελές πρώτο ζευγάρι. Ο Παύλος εξηγεί: Καθώς δι’ ενός ανθρώπου [του Αδάμ] η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον και δια της αμαρτίας ο θάνατος και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους επειδή πάντες ήμαρτον».—Ρωμαίους 5:12· Ψαλμός 51:5.

⁶ Ήταν λοιπόν αυτή η κατάσταση απελπιστική; Και η ιστορία και η Αγία Γραφή επιβεβαιώνουν ότι η κατάσταση θα ήταν απελπιστική αν εξαρτιόταν από ανθρώπους. Δεν μπορούμε να καθαρίσουμε τους εαυτούς μας από την κηλίδα της αμαρτίας ή να απαλλάξουμε τους εαυτούς μας από την καταδίκη του Θεού. Αν υπήρχε τρόπος απαλλαγής από την αμαρτία, αυτόν θα τον προμήθευε ο Θεός. Ο δικός του νόμος ήταν εκείνος που παραβιάστηκε και επομένως αυτός ήταν Εκείνος που θα καθόριζε πώς θα ικανοποιόταν η τέλεια δικαιοσύνη του και πώς θα προμηθευόταν η απαλλαγή. Ο Ιεχωβά Θεός έδειξε την παρ’ αξία καλοσύνη του με το να προμηθεύσει την απολύτρωση των απογόνων του Αδάμ και της Εύας, στους οποίους περιλαμβανόμαστε κι εμείς. Η Αγία Γραφή εξηγεί ποια είναι αυτή η προμήθεια και πώς μπορούμε να ωφεληθούμε απ’ αυτή.

⁷ Τα επόμενα εδάφια είναι βασικά για να καταλάβουμε το ζήτημα:

«Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμο, [της ανθρωπότητας], ώστε έδωκεν τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν αλλά να έχη ζωήν αιώνιον».—Ιωάννης 3:16.

«Ο Υιός του ανθρώπου [ο Ιησούς] δεν ήλθεν δια να υπηρετηθή αλλά δια να υπηρετήση και να δώση την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών».—Μάρκος 10:45.

«Πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού, δικαιούνται δε δωρεάν με την χάριν αυτού δια της απολυτρώσεως τής εν Χριστώ Ιησού, τον οποίον ο Θεός προέθετο μέσον εξιλεώσεως δια της πίστεως, εν τω αίματι αυτού».—Ρωμαίους 3:23-25.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ «ΛΥΤΡΟ»

⁸ Δύο απ’ αυτά τα εδάφια μιλούν για κάποιο «λύτρον». Η βασική σημασία αυτής της λέξεως, είναι ένα τίμημα που πληρώνεται για την απελευθέρωση ενός αιχμάλωτου. (Ησαΐας 43:3) Συχνά ακούμε αυτή τη λέξη να χρησιμοποιείται σχετικά με χρήματα για την απελευθέρωση κάποιου που τον απήγαγαν. Στην περίπτωση μας, ο αιχμάλωτος είναι η ανθρωπότητα. Ο Αδάμ μάς πούλησε σε δουλεία στην αμαρτία, με αποτέλεσμα αρρώστιες και θάνατο. (Ρωμαίους 7:14) Ποιο πολύτιμο πράγμα θα μπορούσε να εξαγοράσει το ανθρώπινο γένος και να μας δώσει την ευκαιρία για ζωή απαλλαγμένη από τα αποτελέσματα της αμαρτίας;

⁹ Θυμηθείτε ότι η Αγία Γραφή λέει ότι ο Ιησούς ‘έδωσε τη ζωή του σαν λύτρο’. (Μάρκος 10:45) Μπορούμε να δούμε απ’ αυτό, ότι χρειαζόταν μια ανθρώπινη ζωή. Ο Αδάμ αμαρτάνοντας, έχασε την τέλεια ανθρώπινη ζωή. Για να δοθεί η ευκαιρία στην ανθρωπότητα ν’ αποκτήσει και πάλι ζωή σε τελειότητα, χρειαζόταν μια άλλη τέλεια ανθρώπινη ζωή για να αντισταθμίσει ή να εξαγοράσει αυτό που είχε χάσει ο Αδάμ. Αυτό δείχνει γιατί κανένας ατελής απόγονος του Αδάμ δεν μπορούσε να προμηθεύσει το λύτρο. Όπως λέει ο Ψαλμός 49:7, 8: «Ουδείς δύναται ποτέ να εξαγοράση αδελφόν, μηδέ να δώση εις τον Θεόν λύτρον δι’ αυτόν· διότι πολύτιμος είναι η απολύτρωσις της ψυχής αυτών».

¹⁰ Ο Θεός, για να προμηθεύσει το λύτρο, έστειλε τον τέλειο πνευματικό Γιο του από τον ουρανό να γεννηθεί σαν άνθρωπος. Ένας άγγελος εξήγησε στην αγνή παρθένα Μαρία πώς ο Θεός θα φρόντιζε ώστε ο Ιησούς να γεννηθεί τέλειος: «Δύναμις του Υψίστου θέλει σε επισκιάσει· δια τούτο και το γεννώμενον εκ σου άγιον θέλει ονομασθή Υιός Θεού». (Λουκάς 1:35· Γαλάτας 4:4) Ο Ιησούς, που δεν είχε πατέρα έναν ατελή άνθρωπο, ήταν απαλλαγμένος από κληρονομημένη αμαρτία.—1 Πέτρου 2:22· Εβραίους 7:26.

¹¹ Ο Χριστός, αφού έζησε σαν άνθρωπος σε πλήρη συμφωνία με το θέλημα του Θεού, πρόσφερε την τέλεια ανθρώπινη ζωή του. Ήταν μια ζωή όπως εκείνη που είχε ο Αδάμ όταν δημιουργήθηκε, και έτσι ο Ιησούς έγινε ένα «αντίλυτρον υπέρ πάντων [αντίστοιχο λύτρο για όλους, ΜΝΚ].» (1 Τιμόθεον 2:5, 6· 1 Κορινθίους 15:45) Ναι, «υπέρ πάντων» γιατί πλήρωσε το τίμημα για να εξαγοράσει ολόκληρη την ανθρώπινη οικογένεια. Σύμφωνα μ’ αυτό, η Γραφή λέει ότι εμείς «ηγοράσθημεν δια τιμής». (1 Κορινθίους 6:20) Ο Θεός, με το θάνατο του Ιησού, έθεσε τη βάση για να εξουδετερώσει αυτό που έκανε ο Αδάμ και που έφερε την αμαρτία, την αρρώστια και το θάνατο στο ανθρώπινο γένος. Αυτή η αλήθεια μπορεί να παίξει μεγάλο ρόλο για να κάνει τη ζωή μας ευτυχισμένη.

ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΜΑΣ;

¹² Είναι έξοχο να γνωρίζουμε από την Αγία Γραφή ότι ο Ιησούς πλήρωσε το λύτρο. Αλλά υπάρχει ακόμη κάτι που μπορεί να είναι εμπόδιο για να λάβουμε την επιδοκιμασία και την ευλογία του Θεού. Και αυτό είναι το ότι προσωπικά είμαστε αμαρτωλοί. ‘Αστοχούμε’ με πολλούς τρόπους. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Πάντες ήμαρτον, και υστερούνται της δόξης του Θεού». (Ρωμαίους 3:23) Τι μπορεί να γίνει γι’ αυτό; Πώς μπορούμε να είμαστε ευπρόσδεκτοι στον δίκαιο Θεό μας, τον Ιεχωβά;

¹³ Βέβαια, δεν πρέπει να περιμένουμε ότι ο Θεός θα μας επιδοκιμάσει αν εξακολουθήσουμε μια πορεία που γνωρίζουμε ότι είναι αντίθετη στο θέλημα του. Πρέπει να μετανοήσουμε ειλικρινά για τις κακές επιθυμίες μας, τους λόγους μας και τη διαγωγή μας, και έπειτα να προσπαθήσουμε να συμμορφωθούμε με τους κανόνες του Θεού που υπάρχουν στην Αγία Γραφή. (Πράξεις 17:30) Παρόλα αυτά οι αμαρτίες μας—περασμένες και τωρινές—έχουν ανάγκη να καλύπτονται. Εδώ μας βοηθάει η λυτρωτική θυσία του Ιησού. Ο Παύλος δείχνει πώς γίνεται αυτό, γράφοντας ότι ο Θεός ‘έθεσε τον Ιησού σαν προσφορά η οποία καλύπτει αν πιστεύει κανείς στο αίμα του’.—Ρωμαίους 3:24, 25.

¹⁴ Ο απόστολος αναφερόταν εδώ σε κάτι που είχε διευθετήσει ο Θεός πριν από πολύ καιρό και αυτό έγινε για να εξεικονίσει ή να υποδείξει τον Χριστό. Στον αρχαίο Ισραήλ, τακτικά προσφέρονταν θυσίες ζώων για τις αμαρτίες του λαού. Ακόμη και άτομα μπορούσαν να κάνουν προσφορές περί αμαρτίας για ειδικές περιπτώσεις παραβάσεων. (Λευϊτικόν 16:1-34· 5:1-6, 17-19) Ο Θεός δεχόταν αυτές τις αιματηρές θυσίες σαν θυσίες που κάλυπταν ή εξάλειφαν ανθρώπινες αμαρτίες. Αλλά αυτό δεν έφερνε μόνιμη απαλλαγή, γιατί η Βίβλος λέει ότι είναι «αδύνατον αίμα ταύρων και τράγων να αφαιρή αμαρτίας». (Εβραίους 10:3, 4) Όμως, αυτά τα χαρακτηριστικά της λατρείας που είχαν σχέση με ιερείς, ναούς, θυσιαστήρια και προσφορές ήταν ένας τύπος ή «σκιά των μελλόντων αγαθών» που συνδέονταν με τη θυσία του Ιησού.—Εβραίους 9:6-9, 11, 12· 10:1.

¹⁵ Η Αγία Γραφή δείχνει πόσο σπουδαίο είναι αυτό για να λάβουμε συγχώρηση λέγοντας: «Δια του οποίου έχομεν την απολύτρωσιν δια του αίματος αυτού, [του Ιησού], την άφεσιν των αμαρτημάτων». (Εφεσίους 1:7· 1 Πέτρου 2:24) Εκτός λοιπόν του ότι ο θάνατός του προμήθευσε το λύτρο, μπορεί να καλύψει και τα αμαρτήματά μας· τα αμαρτήματά μας μπορούν να συγχωρεθούν. Αλλά κάτι απαιτείται από μας. Αφού εξαγοραστήκαμε, «ηγοράσθημεν δια τιμής» με το λύτρο που πληρώθηκε από τον Χριστό, πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να δεχτούμε τον Ιησού σαν τον Κύριο μας ή Ιδιοκτήτη μας και να τον υπακούμε. (1 Κορινθίους 6:11, 20· Εβραίους 5:9) Γι’ αυτό, είναι ανάγκη να μετανοήσουμε για τις αμαρτίες μας και παράλληλα να έχουμε πίστη στη θυσία του Ιησού του Κυρίου μας.

¹⁶ Αν το κάνουμε αυτό, δεν είναι ανάγκη να περιμένουμε τη συγχώρηση στον καιρό που ο Θεός θ’ απαλλάξει την ανθρωπότητα απ’ όλα τ’ αποτελέσματα της αμαρτίας, τερματίζοντας τις αρρώστιες και το θάνατο. ΟΙ Γραφές δείχνουν ότι αυτή η συγχώρηση είναι κάτι που μπορούμε ν’ απολαύσουμε τώρα αμέσως, και αυτό θα μας δώσει μια καθαρή συνείδηση ενώπιον του Θεού.—1 Ιωάννου 2:12.

¹⁷ Η θυσία του Ιησού, λοιπόν, πρέπει να έχει μια πολύ προσωπική σημασία για μας κάθε μέρα. Μέσω αυτής της θυσίας, ο Θεός μπορεί να συγχωρήσει τα σφάλματά μας. Ο απόστολος Ιωάννης εξηγεί: «Ταύτα σας γράφω δια να μη αμαρτήσετε. Και εάν τις αμαρτήση, έχομεν παράκλητον προς τον Πατέρα, τον Ιησούν Χριστόν τον δίκαιον». (1 Ιωάννου 2:1· Λουκάς 11:2-4) Αυτή είναι μία κύρια Βιβλική διδασκαλία και είναι ζωτική για τη διαρκή ευτυχία μας.—1 Κορινθίους 15:3.

ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΤΕ ΕΣΕΙΣ;

¹⁸ Πώς δέχεστε αυτά που λέει η Βίβλος για την αιτία που υπάρχουν αρρώστιες και θάνατος, για το λύτρο και την προμήθεια για συγχώρηση μέσω του Ιησού Χριστού; Ίσως οι λεπτομέρειες αυτές να μπουν στη διάνοια ενός ανθρώπου χωρίς ν’ αγγίξουν την καρδιά του και τη ζωή του. Όμως απαιτούνται από μας περισσότερα.

¹⁹ Εκτιμούμε εμείς την αγάπη του Θεού που εκδηλώθηκε με το να προμηθεύσει το λύτρο; Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε: «Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον ώστε έδωκεν τον Υιόν αυτού τον μονογενή». (Ιωάννης 3:16) Να θυμάστε ότι οι άνθρωποι που αναφέρονται εδώ ήταν αμαρτωλοί, αποξενωμένοι από τον Θεό. (Ρωμαίους 5:10· Κολοσσαείς 1:21) Θα δίνατε εσείς το πιο αγαπημένο σας πρόσωπο για ανθρώπους που οι περισσότεροι απ’ αυτούς έδειξαν λίγο ή και καθόλου ενδιαφέρον για σας; Κι όμως ο Ιεχωβά έστειλε στη γη τον αγνό και πιστό Γιο του, τον αγαπημένο πρωτότοκό του, να αντιμετωπίσει καταφρόνηση εξευτελισμούς και θάνατο, για να προμηθεύσει απελευθέρωση στην ανθρωπότητα. Αυτό υποκίνησε τον Παύλο να γράψει: «Ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι, ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών».—Ρωμαίους 5:8.

²⁰ Αλλά και ο Γιος, επίσης, έδειξε την αγάπη του. Όταν ήρθε ο ορισμένος καιρός, ταπείνωσε πρόθυμα τον εαυτό του και έγινε άνθρωπος. Υπηρέτησε ατελείς ανθρώπους, τους δίδαξε και τους θεράπευσε. Και, μολονότι ήταν αθώος, δέχτηκε χλευασμούς, βασανισμούς και έναν επονείδιστο θάνατο στα χέρια εχθρών της αλήθειας. Για να εκτιμήσετε αυτό το γεγονός, διαθέστε χρόνο να διαβάσετε την αφήγηση για την προδοσία, τη δίκη, το χλευασμό και την εκτέλεση του Ιησού, όπως εξιστορούνται στο κατά Λουκά Ευαγγέλιο 22:47 ως 23:47.

²¹ Ποια στάση θα πάρετε σ’ όλα αυτά; Βέβαια δεν πρέπει να δεχτεί κανείς τη στοργική προμήθεια του λύτρου και κατόπιν να συνεχίζει να αμαρτάνει νομίζοντας ότι θα τον καλύπτει η θυσία του Ιησού, επειδή τότε δεν θα τον ωφελούσε η θυσία αυτή και μάλιστα θα μπορούσε αυτή η πορεία να καταλήξει σε ασυγχώρητο αμάρτημα. (Εβραίους 10:26, 29· Αριθμοί 15:30) Αντίθετα, πρέπει να προσπαθούμε να ζούμε μ’ ένα τρόπο που φέρνει τιμή στον Δημιουργό μας. Και η πίστη στη μεγαλειώδη προμήθεια που δόθηκε μέσω του Γιου του πρέπει να μας υποκινεί να μιλάμε στους άλλους γι’ αυτή, βοηθώντας τους να εκτιμήσουν πώς και αυτοί, επίσης, μπορούν να ωφεληθούν.—Πράξεις 4:12· Ρωμαίους 10:9, 10· Ιακώβου 2:26· 2 Κορινθίους 5:14, 15.

²² Όταν ο Ιησούς Χριστός ήταν στη γη, είπε ότι ο Θεός του είχε δώσει την εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες. Μερικοί εχθροί τον επέκριναν γι’ αυτό. Γι’ αυτό ο Ιησούς το απέδειξε θεραπεύοντας έναν παραλυτικό. (Λουκάς 5:17-26) Όπως, λοιπόν, ακριβώς η αμαρτία έφερε σωματικές συνέπειες στην ανθρωπότητα, το ίδιο μπορεί να φέρει και η συγχώρηση των αμαρτιών. Είναι σημαντικό να το γνωρίζουμε αυτό. Αυτά που έκανε ο Ιησούς στη γη, αποδεικνύουν ότι ο Θεός μπορεί να βάλει τέρμα στις αρρώστιες και στο θάνατο. Αυτό συμφωνεί με όσα είπε ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός, δηλαδή, ότι ο Ιεχωβά έδωσε τον Γιο του έτσι ώστε άτομα με πίστη να μπορούν να λάβουν «αιώνια ζωή». (Ιωάννης 3:16) Αλλά πώς; Πότε; Και τι θα πούμε για τους προσφιλείς μας που έχουν πεθάνει;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

Γιατί η αρρώστια και ο θάνατος είναι ένα αίνιγμα; (1, 2)

Πώς η αρρώστια και ο θάνατος μάς έχουν επηρεάσει; (3-5)

Γιατί η λύση για την αρρώστια και το θάνατο ανήκει στον Θεό; (6, 7)

Πώς έγινε η προμήθεια του λύτρου; (8-11)

Ποια βάση υπάρχει για τη συγχώρηση των αμαρτιών μας; (12-17)

Πώς ανταποκρίνεστε σε ό,τι έχουν κάνει ο Θεός και ο Ιησούς; (1 Ιωάννου 4:9-11) (18-21)

Ποια προοπτική μπορεί να περιλαμβάνει η συγχώρηση των αμαρτιών μας; (22)

[Πλαίσιο στη σελίδα 103]

Ο φυσικός επιστήμονας Ισαάκ Ασήμωφ εξήγησε ότι τα μόρια RNA στον ανθρώπινο εγκέφαλο παρέχουν «ένα σύστημα ταξινομήσεως που είναι τέλεια ικανό να χειριστεί οποιαδήποτε ποσότητα μαθήσεως και μνήμης που μπορεί να βάλει μέσα σ’ αυτόν ο άνθρωπος—και μάλιστα δισεκατομμύρια φορές περισσότερη απ’ αυτή».—Δε Νιου Γιορκ «Τάιμς Μάγκαζιν».

[Εικόνα στη σελίδα 108]

Οι θυσίες του Ισραήλ προσκίαζαν την λυτρωτική θυσία του Ιησού