માર્ક

૧૪ હવે, બે દિવસ પછી પાસ્ખાનો તહેવાર અને બેખમીર રોટલીનો* તહેવાર હતો. અને મુખ્ય યાજકો તથા શાસ્ત્રીઓ વિચારી રહ્યા હતા કે કઈ રીતે ઈસુને કપટથી* પકડે અને મારી નાખે; ૨ પણ, તેઓ કહેતા હતા કે, “તહેવારના સમયે નહિ; કદાચ લોકોમાં ધાંધલ ઊભી થાય.”

૩ બેથનિયામાં સિમોન જે અગાઉ રક્તપિત્તિયો હતો, તેના ઘરમાં ઈસુ જમવા બેઠા હતા;* એ વખતે એક સ્ત્રી સંગેમરમરની શીશીમાં અસલ જટામાંસીનું* ઘણું કીમતી, સુગંધી તેલ લઈને આવી. તેણે સંગેમરમરની શીશી ખોલી અને તેમના માથા પર રેડવા લાગી. ૪ એથી, કેટલાક ગુસ્સે થઈને એકબીજાને કહેવા લાગ્યા: “આ સુગંધી તેલનો બગાડ શા માટે કર્યો? ૫ કેમ કે આ સુગંધી તેલ ૩૦૦થી પણ વધારે દીનારમાં વેચી શકાયું હોત અને પૈસા ગરીબોને આપી શકાયા હોત!” અને તેઓ સ્ત્રી પર ઘણા ગુસ્સે થયા.* ૬ પણ, ઈસુએ કહ્યું: “તેને રહેવા દો. તમે તેને કેમ હેરાન કરો છો? તેણે મારા માટે બહુ સારું કામ કર્યું છે. ૭ ગરીબો તો હંમેશાં તમારી સાથે છે અને તમે ચાહો ત્યારે તેઓનું ભલું કરી શકો છો, પણ હું કાયમ તમારી સાથે નહિ હોઉં. ૮ તે જે કરી શકતી હતી એ તેણે કર્યું; તેણે મારા દફનની તૈયારી માટે પહેલેથી મારા શરીર પર સુગંધી તેલ લગાડ્યું છે. ૯ હું તમને સાચે જ કહું છું, આખી દુનિયામાં જ્યાં પણ ખુશખબર જણાવવામાં આવશે, ત્યાં આ સ્ત્રીએ જે કર્યું છે એ પણ તેની યાદગીરીમાં કહેવામાં આવશે.”

૧૦ બારમાંનો એક, યહુદા ઇસ્કારિયોત મુખ્ય યાજકો પાસે ગયો, જેથી તે ઈસુને દગો દઈને તેઓના હાથમાં સોંપી દે. ૧૧ જ્યારે તેઓએ એ સાંભળ્યું ત્યારે તેઓ ઘણા ખુશ થયા અને તેને ચાંદીના સિક્કા આપવાનું વચન આપ્યું. એટલે, તે તેમને દગો દેવાની તક શોધવા લાગ્યો.

૧૨ હવે, બેખમીર રોટલીના તહેવારના પહેલા દિવસે પાસ્ખાનું બલિદાન ચઢાવવાનો રિવાજ હતો ત્યારે, તેમના શિષ્યોએ તેમને કહ્યું: “તમે શું ચાહો છો, અમે ક્યાં જઈને પાસ્ખાનું ભોજન લેવાની તૈયારી કરીએ?” ૧૩ એટલે, તેમણે પોતાના શિષ્યોમાંથી બેને આમ કહીને મોકલ્યા: “શહેરમાં જાઓ અને પાણીનું માટલું લઈ જતો એક માણસ તમને મળશે. તેની પાછળ પાછળ જાઓ; ૧૪ અને તે જે ઘરમાં જાય એના માલિકને કહેજો, ‘ઉપદેશક કહે છે: “મહેમાનનો ઓરડો ક્યાં છે, જ્યાં હું મારા શિષ્યો સાથે પાસ્ખાનું ભોજન લઈ શકું?”’ ૧૫ અને તે તમને ઉપરના માળે સરસામાન સાથે તૈયાર કરેલો એક મોટો ઓરડો બતાવશે. ત્યાં આપણા માટે તૈયારી કરજો.” ૧૬ તેથી, શિષ્યો નીકળીને શહેરમાં ગયા અને જેવું તેમણે કહ્યું હતું, એવું જ થયું અને તેઓએ પાસ્ખા માટે તૈયારી કરી.

૧૭ સાંજ ઢળી ગઈ પછી, તે બાર શિષ્યો સાથે ત્યાં આવ્યા. ૧૮ અને તેઓ મેજને અઢેલીને જમી રહ્યા હતા ત્યારે, ઈસુએ કહ્યું: “હું તમને સાચે જ કહું છું, તમારામાંનો એક જે મારી સાથે ખાય છે તે મને દગો દેશે.” ૧૯ એ સાંભળીને, તેઓ દુઃખી થવા લાગ્યા અને વારાફરતી તેમને પૂછવા લાગ્યા: “હું તે નથી, ખરું ને?” ૨૦ તેમણે તેઓને કહ્યું: “તે બારમાંનો એક છે, જે મારી સાથે વાટકામાંથી બોળીને ખાય છે. ૨૧ કેમ કે માણસના દીકરા વિશે જે લખેલું છે એ પ્રમાણે તે મરણ પામશે, પણ જે માણસના દીકરાને દગો દે છે, તેને અફસોસ! એ માણસ જો જન્મ્યો ન હોત તો તેને માટે વધારે સારું થાત.”

૨૨ અને તેઓ હજી જમી રહ્યા હતા ત્યારે તેમણે રોટલી લીધી, આશીર્વાદ માંગ્યો, એ તોડીને તેઓને આપતા આમ કહ્યું: “લો, આ મારા શરીરને રજૂ કરે છે.” ૨૩ પછી, તેમણે પ્યાલો લીધો અને ઈશ્વરનો આભાર માનીને તેઓને એ આપ્યો અને તેઓ બધાએ એમાંથી પીધું. ૨૪ તેમણે તેઓને કહ્યું: “આ મારા લોહીને એટલે કે ‘કરારના લોહીʼને રજૂ કરે છે, જે ઘણા લોકો માટે વહેવડાવવામાં આવશે. ૨૫ હું તમને સાચે જ કહું છું, ઈશ્વરના રાજ્યમાં હું નવો દ્રાક્ષદારૂ ન પીઉં એ દિવસ સુધી, હું હવેથી દ્રાક્ષદારૂ પીશ નહિ.” ૨૬ છેવટે, સ્તુતિ-ગીતો* ગાઈને તેઓ જૈતૂન પહાડ પર જવા નીકળી ગયા.

૨૭ ઈસુએ તેઓને કહ્યું: “તમે બધા ઠોકર ખાશો, કેમ કે લખેલું છે: ‘હું ઘેટાંપાળકને મારી નાખીશ અને ઘેટાં આમતેમ વિખેરાઈ જશે.’ ૨૮ પણ, મને ઉઠાડવામાં આવશે પછી હું તમારી આગળ ગાલીલ જઈશ.” ૨૯ પરંતુ, પીતરે તેમને કહ્યું: “બીજા બધા ભલે ઠોકર ખાય, હું ઠોકર નહિ ખાઉં.” ૩૦ એ સાંભળીને ઈસુએ તેને કહ્યું: “હું તને સાચે જ કહું છું કે આજે, હા, આજે રાતે કૂકડો બે વાર બોલે એ પહેલાં, તું મને ઓળખવાનો ત્રણ વાર નકાર કરીશ.” ૩૧ પણ, તે જુસ્સાથી કહેવા લાગ્યો: “ભલે મારે તમારી સાથે મરવું પડે, હું તમને ઓળખવાનો કદી પણ નકાર નહિ કરું.” બીજા બધા પણ એવું જ કહેવા લાગ્યા.

૩૨ પછી, તેઓ ગેથશેમાને નામની જગ્યાએ આવી પહોંચ્યા અને તેમણે પોતાના શિષ્યોને કહ્યું: “હું પ્રાર્થના કરું ત્યાં સુધી અહીં બેસો.” ૩૩ અને તે પીતર, યાકૂબ તથા યોહાનને પોતાની સાથે લઈ ગયા; તે ઘણા પરેશાન થવા લાગ્યા* અને બહુ દુઃખી થયા. ૩૪ તેમણે તેઓને કહ્યું: “હું બહુ જ દુઃખી થયો છું, અરે, મરવા જેવો થયો છું. અહીં રહો અને જાગતા રહો.” ૩૫ અને જરાક આગળ જઈને તે જમીન પર ઘૂંટણે પડ્યા અને પ્રાર્થના કરવા લાગ્યા કે જો શક્ય હોય તો તેમણે એ ઘડીમાંથી પસાર થવું ન પડે. ૩૬ અને તેમણે કહ્યું: “અબ્બા,* પિતાજી, તમારા માટે બધું શક્ય છે; આ પ્યાલો* મારાથી દૂર કરો. તોપણ, હું ચાહું છું એમ નહિ, પણ તમે ચાહો છો એ પ્રમાણે થાઓ.” ૩૭ ઈસુ પાછા આવ્યા અને તેઓને ઊંઘતા જોયા. તેમણે પીતરને કહ્યું: “સિમોન, શું તું ઊંઘે છે? શું તારામાં થોડી વાર પણ જાગતા રહેવાની શક્તિ નથી? ૩૮ જાગતા રહો અને પ્રાર્થના કરો, જેથી તમે કસોટીમાં આવી ન પડો. ખરું કે મન તો આતુર* છે, પણ શરીર કમજોર છે.” ૩૯ તે ફરીથી ગયા અને પ્રાર્થનામાં એ જ વાત જણાવી. ૪૦ તે પાછા આવ્યા અને તેઓને ઊંઘતા જોયા, કેમ કે તેઓની આંખો ઘેરાયેલી હતી; એટલે, તેઓને ખ્યાલ ન આવ્યો કે તેમને શું કહેવું. ૪૧ તે ત્રીજી વાર આવ્યા અને તેઓને કહ્યું: “આવા સમયે તમે ઊંઘો છો અને આરામ કરો છો! બહુ થયું! એ ઘડી આવી પહોંચી છે! જુઓ! માણસના દીકરાને દગાથી પાપીઓના હાથમાં સોંપવામાં આવે છે. ૪૨ ઊઠો, ચાલો જઈએ. જુઓ! મને દગો દેનાર નજીક આવી પહોંચ્યો છે.”

૪૩ અને તરત જ, હજુ તો તે બોલી રહ્યા હતા એવામાં યહુદા, જે બારમાંનો એક હતો, તે આવ્યો અને તેની સાથે મુખ્ય યાજકો, શાસ્ત્રીઓ તથા વડીલોએ મોકલેલું ટોળું તલવારો અને લાઠીઓ લઈને આવ્યું. ૪૪ હવે, તેમના દગાખોરે તેઓને એક નિશાની આપીને નક્કી કર્યું હતું કે, “હું જેને ચુંબન કરું એ જ તે છે; તેને પકડી લેજો અને સિપાઈઓના પહેરા નીચે તેને લઈ જજો.” ૪૫ તે સીધો તેમની પાસે આવ્યો અને કહ્યું, “ગુરુજી!”* અને તેમને ચુંબન કર્યું. ૪૬ એટલે, તેઓએ તેમની ધરપકડ કરી. ૪૭ જોકે, નજીક ઊભા હતા તેઓમાંના એકે પોતાની તલવાર ખેંચી કાઢી અને પ્રમુખ યાજકના ચાકર પર ઘા કર્યો અને તેનો કાન ઉડાવી દીધો. ૪૮ પણ, ઈસુએ તેઓને કહ્યું: “જાણે લુટારા સામે આવતા હો, એમ શું તમે તલવારો અને લાઠીઓ લઈને મને પકડવા આવ્યા છો? ૪૯ રોજ હું મંદિરમાં શીખવતો હતો ત્યારે તમારી સાથે હતો, તોપણ તમે મને પકડ્યો નહિ. પરંતુ, શાસ્ત્રવચનો પૂરાં થઈ શકે એ માટે આમ થયું છે.”

૫૦ બધા શિષ્યો તેમને છોડીને નાસી ગયા. ૫૧ પણ, એક યુવાન પોતાના ઉઘાડા શરીર પર ઉત્તમ શણનું કપડું ઓઢીને, તેમની પાછળ પાછળ થોડા અંતરે ચાલવા લાગ્યો અને ટોળાએ તેને પકડવાનો પ્રયત્ન કર્યો, ૫૨ પણ તે પોતાનું શણનું કપડું ત્યાં છોડીને ઉઘાડા શરીરે* નાસી ગયો.

૫૩ હવે, ઈસુને તેઓ પ્રમુખ યાજક પાસે લઈ ગયા અને બધા મુખ્ય યાજકો, વડીલો અને શાસ્ત્રીઓ ભેગા થયા. ૫૪ પણ, પીતર થોડું અંતર રાખીને તેમની પાછળ પાછળ છેક પ્રમુખ યાજકના આંગણામાં ગયો; અને તે ઘરના ચાકરો સાથે આગ પાસે બેસીને તાપવા લાગ્યો. ૫૫ હવે, મુખ્ય યાજકો અને આખી યહુદી ન્યાયસભા* ઈસુને મારી નાખવા તેમની વિરુદ્ધ સાક્ષીઓ શોધી રહી હતી, પણ તેઓને કંઈ મળ્યું નહિ. ૫૬ ખરું કે ઘણા તેમની વિરુદ્ધ ખોટી સાક્ષી આપતા હતા, પણ તેઓની જુબાની એકબીજા સાથે મેળ ખાતી ન હતી. ૫૭ વધુમાં, બીજા કેટલાક ઊભા થઈને તેમની વિરુદ્ધ ખોટી સાક્ષી આપીને કહેતા હતા: ૫૮ “અમે તેને આમ કહેતા સાંભળ્યો હતો, ‘હાથે બનેલા આ મંદિરને હું પાડી નાખીશ અને હાથે બન્યું ન હોય એવું મંદિર હું ત્રણ દિવસમાં બાંધીશ.’” ૫૯ પરંતુ, આ વિશે પણ તેઓની જુબાની એકબીજા સાથે મેળ ખાતી ન હતી.

૬૦ પછી, પ્રમુખ યાજક તેઓની વચ્ચે ઊભો થયો અને ઈસુને સવાલ પૂછતા કહેવા લાગ્યો: “શું તારે જવાબમાં કંઈ નથી કહેવું? આ બધા તારી વિરુદ્ધ જુબાની આપે છે, એનું શું?” ૬૧ પણ, તે ચૂપ રહ્યા અને કંઈ જવાબ ન આપ્યો. ફરીથી, પ્રમુખ યાજક તેમને પૂછવા લાગ્યો: “શું તું ખ્રિસ્ત, સ્તુતિમાન ઈશ્વરનો દીકરો છે?” ૬૨ ત્યારે ઈસુએ કહ્યું: “હા, હું છું અને તમે માણસના દીકરાને શક્તિશાળીના જમણા હાથે બેઠેલો અને આકાશનાં વાદળો સાથે આવતો જોશો.” ૬૩ એ સાંભળીને પ્રમુખ યાજકે પોતાનાં કપડાં ફાડ્યાં અને કહ્યું: “આપણને હવે સાક્ષીઓની શી જરૂર છે? ૬૪ તમે ઈશ્વરની નિંદા સાંભળી છે. તમારો નિર્ણય શું છે?”* તેઓ બધાએ ઈસુને મોતને લાયક ઠરાવ્યા. ૬૫ અને કેટલાક તેમના પર થૂંકવા લાગ્યા, તેમનો ચહેરો ઢાંક્યો, તેમને મુક્કા માર્યા અને કહેવા લાગ્યા: “જો તું પ્રબોધક હોય તો અમને જણાવ કે તને કોણે માર્યું?” અને તેમના ચહેરા પર તમાચા માર્યા પછી, અદાલતના સિપાઈઓ તેમને લઈ ગયા.

૬૬ હવે, પીતર નીચે આંગણામાં હતો, એ વખતે પ્રમુખ યાજકની દાસીઓમાંની એક આવી. ૬૭ પીતરને તાપતો જોઈને, દાસીએ સીધું તેની સામે જોયું અને કહ્યું: “તું પણ નાઝરેથના આ ઈસુ સાથે હતો.” ૬૮ પણ, તેણે આમ કહીને નકાર કર્યો: “નથી હું તેને ઓળખતો, કે નથી મને સમજાતું, કે તું શું કહી રહી છે” અને તે બહાર પ્રવેશદ્વાર* તરફ જતો રહ્યો. ૬૯ ત્યાં તેના પર નજર પડતા, દાસી ફરીથી પાસે ઊભેલા લોકોને કહેવા લાગી: “આ તેઓમાંનો એક છે.” ૭૦ તે ફરીથી એનો નકાર કરવા લાગ્યો. થોડી વાર પછી, આજુબાજુ ઊભેલાઓ ફરી એક વાર પીતરને કહેવા લાગ્યા: “તું ચોક્કસ તેઓમાંનો એક છે, કેમ કે તું હકીકતમાં ગાલીલનો છે.” ૭૧ પણ, તે પોતાને શાપ દેવા અને સમ ખાવા લાગ્યો: “તમે જેની વાત કરો છો એ માણસને હું ઓળખતો નથી!” ૭૨ તરત જ, કૂકડો બીજી વાર બોલ્યો અને પીતરને યાદ આવ્યું કે ઈસુએ તેને આમ કહ્યું હતું: “કૂકડો બે વાર બોલે એ પહેલાં, તું મને ઓળખવાનો ત્રણ વાર નકાર કરીશ.” અને તે બહુ દુઃખી થયો અને પોક મૂકીને રડી પડ્યો.