Лука

7 Откако му го рече сето тоа на народот што го слушаше, влезе во Капернаум.+ 2 А еден стотник имаше болен роб, кој само што не беше умрел, а му беше мил.+ 3 Кога чу за Исус, ги испрати кај него еврејските старешини да го замолат да дојде и да му го оздрави робот. 4 Тие дојдоа кај Исус и сесрдно го замолија: „Достоен е да му го направиш тоа, 5 зашто го сака нашиот народ+ и ни ја изгради синагогата“. 6 Тогаш Исус тргна со нив. А кога беше недалеку од куќата, стотникот веќе имаше испратено пријатели да му речат: „Господине, не труди се, зашто не сум достоен да влезеш под мојот покрив.+ 7 Затоа не се сметав за достоен да дојдам кај тебе. Туку кажи само збор за да оздрави мојот слуга! 8 Зашто, и јас имам свои претпоставени, а имам и потчинети војници, па на едниот му велам: ‚Оди!‘ — и тој оди, а на другиот: ‚Дојди!‘ — и тој доаѓа, а на својот роб: ‚Направи го тоа!‘ — и тој го прави“.+ 9 Кога го чу тоа, Исус се восхити од него, па се сврте кон мноштвото, кое одеше по него, и рече: „Ви велам, ниту во Израел не најдов толкава вера!“+ 10 И кога се вратија дома, оние што беа испратени го најдоа робот здрав.+

11 Веднаш потоа се упати во еден град кој се вика Наин, а со него одеа неговите ученици и големо мноштво луѓе. 12 Кога се приближи до градската порта, гледај, изнесуваа мртовец,+ син единец+ на својата мајка, која беше вдовица. А со неа имаше и многу народ од градот. 13 Кога ја здогледа, Господарот се сожали+ на неа и ѝ рече: „Не плачи!“+ 14 Потоа се приближи и ја допре носилката. Носачите застанаа, а тој рече: „Момче, тебе ти велам, стани!“+ 15 Мртовецот седна и почна да зборува, а Исус го предаде на мајка му.+ 16 И сите ги обзеде страв,+ па го славеа Бог и велеа: „Голем пророк+ е подигнат меѓу нас“ и „Бог му се смилува на својот народ“.+ 17 И гласот за тоа што го направи се рашири по цела Јудеја и по целата околија.

18 А Јовановите ученици го известија Јован за сето тоа.+ 19 Затоа Јован повика двајца свои ученици и ги испрати кај Господарот да го прашаат: „Ти ли си оној што треба да дојде или да чекаме некој друг?“+ 20 Кога дојдоа кај него, тие луѓе рекоа: „Јован Крстител нѐ испрати кај тебе да те прашаме: ‚Ти ли си оној што треба да дојде или да чекаме друг?‘ “ 21 А во тој час тој излекува мнозина од нивните заболувања,+ од тешки болести и од зли духови и на мнозина слепи им подари вид. 22 Затоа им одговори на тие двајца: „Одете,+ кажете му на Јован што сте виделе и чуле: на слепите+ им се враќа видот, сакатите одат, лепрозните се исчистуваат, глувите слушаат, мртвите стануваат, на сиромасите им се објавува+ добрата вест.+ 23 И среќен е оној што поради мене нема да се поколеба во верата“.*+

24 Кога Јовановите гласници си заминаа, почна да му зборува на мноштвото за Јован: „Што излеговте да гледате во пустината? Трска што ја лулее ветрот?+ 25 Значи, што излеговте да видите? Човек облечен во раскошна облека?+ Оние што носат убава облека и живеат во раскош се во царските дворци.+ 26 Тогаш, што излеговте да видите? Пророк?+ Да, ви велам, и многу повеќе од пророк.+ 27 Тој е оној за кого е напишано: ‚Еве, јас го праќам пред твоето лице мојот гласник,+ кој ќе ти го подготви патот пред тебе‘.+ 28 Ви велам, меѓу родените од жена никој не е поголем+ од Јован, но помалиот во царството Божје е поголем од него“.+ 29 А кога го слушнаа тоа, сите луѓе и даночниците признаа дека Бог е праведен.+ Тоа беа оние што се крстија со Јовановото крштавање.+ 30 А фарисеите и закониците го отфрлија она што Бог го науми+ со нив, зашто не сакаа Јован да ги крсти.

31 „А со кого да ги споредам луѓето од ова поколение? Кому му се слични?+ 32 Тие се како деца што седат на плоштад и се довикуваат едни со други: ‚Ви свиревме на кавал, но не игравте. Пеевме тажачки, но не плачевте‘.+ 33 Оти, дојде Јован Крстител, кој ниту јадеше леб ниту пиеше вино, а вие велите: ‚Во него има демон‘.+ 34 Дојде Синот човечки, кој јаде и пие, а вие велите: ‚Гледај, ненаситник и пијаница, пријател на даночници и на грешници!‘+ 35 Сепак, мудроста+ ја оправдуваат сите нејзини деца“.+

36 А еден фарисеј почна да го моли да руча со него. Затоа влезе во куќата+ на фарисејот и зазеде место на трпезата.* 37 И гледај, една жена, која во градот беше позната како грешница, дозна дека тој е на трпезата во куќата на фарисејот, па донесе едно алабастерно шишенце со мирисливо масло+ 38 и се смести одзади, кај неговите нозе, плачејќи, па почна да му ги натопува нозете со солзи и да му ги брише со својата коса. И му ги бакнуваше нозете и му ги мачкаше со мирисливото масло. 39 Кога го виде тоа, фарисејот кој го повика си рече во себе: „Да беше овој човек пророк,+ ќе знаеше која е и каква е оваа жена која го допира, дека е грешница“.+ 40 Но Исус му рече: „Симоне, имам нешто да ти кажам“. Тој одговори: „Кажи, учителе!“

41 „Двајца луѓе му беа должници на еден заемодавец. Едниот му должеше петстотини денарии,*+ а другиот педесет. 42 Но, бидејќи не можеа да го вратат долгот, тој спремно им прости+ на обајцата. Според тоа, кој од нив повеќе ќе го сака?“ 43 Симон одговори: „Веројатно оној кому му простил повеќе“. Исус му рече: „Исправно пресуди“. 44 И свртувајќи се кон жената, му рече на Симон: „Ја гледаш ли оваа жена? Јас влегов во твојата куќа, и ти не ми даде вода+ за нозете. А оваа жена ми ги облеа нозете со солзи и ги избриша со својата коса. 45 Ти не ме бакна,+ а оваа жена, откако влегов, не престана да ми ги бакнува нозете. 46 Ти не ми ја намачка главата со масло,+ а оваа жена ми ги намачка нозете со мирисливо масло. 47 Поради тоа, ти велам, простени ѝ се гревовите,+ иако се многу, бидејќи покажа многу љубов. А кому малку му е простено, малку љубов покажува“. 48 Потоа ѝ рече: „Простени ти се гревовите“.+ 49 Тогаш оние што беа со него на трпезата си помислија во себе: „Кој е овој што дури и гревови простува?“+ 50 А тој ѝ рече на жената: „Твојата вера те спаси.+ Оди си во мир!“+