ലൂക്കോസ്‌ എഴുതിയത്‌
19 യരീഹൊയിൽ പ്രവേശിച്ച യേശു ആ നഗരത്തിലൂടെ കടന്നുപോകുകയായിരുന്നു. 2 അവിടെ സക്കായി എന്നു പേരുള്ള ഒരാളുണ്ടായിരുന്നു. മുഖ്യ നികുതിപിരിവുകാരിൽ ഒരാളായ സക്കായി വലിയ ധനികനായിരുന്നു. 3 ഈ യേശു ആരാണെന്നു കാണാൻ സക്കായി ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അയാൾക്കു പൊക്കം കുറവായിരുന്നതുകൊണ്ട്‌ ആൾക്കൂട്ടത്തിന്‌ ഇടയിൽ യേശുവിനെ കാണാൻ പറ്റിയില്ല. 4 അതുകൊണ്ട്‌ സക്കായി യേശു പോകുന്ന വഴിയിലൂടെ മുമ്പേ ഓടി ഒരു അത്തി മരത്തിൽ കയറി. 5 യേശു ആ സ്ഥലത്ത്‌ എത്തിയപ്പോൾ മുകളിലേക്കു നോക്കി സക്കായിയോടു പറഞ്ഞു: “സക്കായീ, വേഗം ഇറങ്ങിവാ. ഞാൻ ഇന്നു താങ്കളുടെ വീട്ടിലാണു താമസിക്കുന്നത്‌.” 6 അപ്പോൾ സക്കായി വേഗം ഇറങ്ങിവന്ന്‌ സന്തോഷത്തോടെ യേശുവിനെ അതിഥിയായി സ്വീകരിച്ചു. 7 ആളുകളെല്ലാം ഇതു കണ്ട്‌, “അവൻ പാപിയായ ഒരു മനുഷ്യന്റെ വീട്ടിൽ അതിഥിയായി പോയിരിക്കുന്നു”+ എന്നു പിറുപിറുത്തു. 8 എന്നാൽ സക്കായി എഴുന്നേറ്റുനിന്ന്‌ കർത്താവിനോടു പറഞ്ഞു: “കർത്താവേ, എന്റെ വസ്‌തുവകകളിൽ പകുതിയും ഞാൻ ഇതാ, ദരിദ്രർക്കു കൊടുക്കുന്നു. ഞാൻ ആളുകളിൽനിന്ന്‌ അന്യായമായി ഈടാക്കിയതെല്ലാം നാല്‌ ഇരട്ടിയായി തിരിച്ചുനൽകുന്നു.”+ 9 അപ്പോൾ യേശു സക്കായിയോടു പറഞ്ഞു: “താങ്കളും അബ്രാഹാമിന്റെ മകനായതുകൊണ്ട്‌ ഇന്ന്‌ ഈ വീടിനു രക്ഷ ലഭിച്ചിരിക്കുന്നു. 10 കാണാതെപോയതിനെ കണ്ടെത്തി രക്ഷിക്കാനാണല്ലോ മനുഷ്യപുത്രൻ വന്നത്‌.”+
11 എല്ലാവരും യേശു പറയുന്നതു കേട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു. യരുശലേമിന്‌ അടുത്ത്‌ എത്തിയിരുന്നതുകൊണ്ടും ദൈവരാജ്യം പെട്ടെന്നുതന്നെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുമെന്നൊരു തോന്നൽ കേൾവിക്കാരുടെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നതുകൊണ്ടും+ യേശു മറ്റൊരു ദൃഷ്ടാന്തം പറഞ്ഞു: 12 “കുലീനനായ ഒരു മനുഷ്യൻ രാജാധികാരം നേടിയിട്ട്‌ വരാൻ ഒരു ദൂരദേശത്തേക്കു യാത്രയായി.+ 13 പോകുന്നതിനു മുമ്പ്‌ അദ്ദേഹം അടിമകളിൽ പത്തു പേരെ വിളിച്ച്‌ അവർക്കു പത്തു മിന കൊടുത്തിട്ട്‌, ‘ഞാൻ തിരിച്ചെത്തുന്നതുവരെ ഇതുകൊണ്ട്‌ വ്യാപാരം ചെയ്യുക’+ എന്നു പറഞ്ഞു. 14 എന്നാൽ നാട്ടിലെ പൗരന്മാർക്ക്‌ അദ്ദേഹത്തോടു വെറുപ്പായിരുന്നു; അതുകൊണ്ട്‌ അവർ, ‘ഈ മനുഷ്യൻ ഞങ്ങളുടെ രാജാവാകുന്നതു ഞങ്ങൾക്ക്‌ ഇഷ്ടമല്ല’ എന്നു പറയാൻ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പിന്നാലെ സ്ഥാനപതികളുടെ ഒരു സംഘത്തെ അയച്ചു.
15 “ഒടുവിൽ അദ്ദേഹം രാജാധികാരം നേടി മടങ്ങിവന്നു. താൻ പണം കൊടുത്തിരുന്ന അടിമകൾ വ്യാപാരം ചെയ്‌ത്‌ എന്തു സമ്പാദിച്ചു+ എന്ന്‌ അറിയാൻ അവരെ വിളിപ്പിച്ചു. 16 അപ്പോൾ ഒന്നാമൻ വന്ന്‌, ‘യജമാനനേ, അങ്ങയുടെ മിനകൊണ്ട്‌ ഞാൻ പത്തുകൂടെ സമ്പാദിച്ചു’+ എന്നു ബോധിപ്പിച്ചു. 17 അദ്ദേഹം അയാളോടു പറഞ്ഞു: ‘കൊള്ളാം! നീ നല്ല അടിമയാണ്‌! നീ ചെറിയൊരു കാര്യത്തിൽ വിശ്വസ്‌തനാണെന്നു തെളിയിച്ചതുകൊണ്ട്‌ പത്തു നഗരത്തിന്‌ അധികാരിയായിരിക്കുക.’+ 18 രണ്ടാമൻ വന്ന്‌, ‘യജമാനനേ, അങ്ങയുടെ മിനകൊണ്ട്‌ ഞാൻ അഞ്ചുകൂടെ ഉണ്ടാക്കിയിരിക്കുന്നു’+ എന്നു ബോധിപ്പിച്ചു. 19 യജമാനൻ അയാളോട്‌, ‘നിന്നെ അഞ്ചു നഗരം ഏൽപ്പിക്കുന്നു’ എന്നു പറഞ്ഞു. 20 മറ്റൊരാൾ വന്ന്‌ പറഞ്ഞു: ‘യജമാനനേ, ഇതാ അങ്ങയുടെ മിന. ഞാൻ ഇത്‌ ഒരു തുണിയിൽ പൊതിഞ്ഞ്‌ സൂക്ഷിച്ചുവെച്ചു. 21 അങ്ങ്‌ നിക്ഷേപിക്കാത്തത്‌ എടുക്കുകയും വിതയ്‌ക്കാത്തതു കൊയ്‌തെടുക്കുകയും ചെയ്യുന്ന കഠിനഹൃദയനായതുകൊണ്ട്‌ എനിക്ക്‌ അങ്ങയെ പേടിയായിരുന്നു.’+ 22 അപ്പോൾ അദ്ദേഹം അയാളോടു പറഞ്ഞു: ‘ദുഷ്ടാ, നിന്റെ സ്വന്തം വാക്കുകൾകൊണ്ടുതന്നെ ഞാൻ ഇപ്പോൾ നിന്നെ വിധിക്കും. ഞാൻ നിക്ഷേപിക്കാത്തത്‌ എടുക്കുകയും വിതയ്‌ക്കാത്തതു കൊയ്യുകയും ചെയ്യുന്ന കഠിനഹൃദയനാണെന്നു നിനക്ക്‌ അറിയാമായിരുന്നു, അല്ലേ?+ 23 പിന്നെ എന്താണു നീ എന്റെ പണം ഒരു ബാങ്കിൽ നിക്ഷേപിക്കാഞ്ഞത്‌? അങ്ങനെ ചെയ്‌തിരുന്നെങ്കിൽ എനിക്ക്‌ അതു പലിശ സഹിതം തിരികെ വാങ്ങാമായിരുന്നല്ലോ.’
24 “എന്നിട്ട്‌ അദ്ദേഹം അടുത്ത്‌ നിന്നവരോട്‌, ‘അവന്റെ കൈയിൽനിന്ന്‌ ആ മിന വാങ്ങി പത്തു മിന ഉള്ളവനു കൊടുക്കുക’+ എന്നു കല്‌പിച്ചു. 25 അവർ അദ്ദേഹത്തോട്‌, ‘യജമാനനേ, അയാൾക്കു പത്തു മിന ഉണ്ടല്ലോ’ എന്നു പറഞ്ഞു.— 26 ‘ഞാൻ നിങ്ങളോടു പറയുന്നു: ഉള്ളവനു കൂടുതൽ കൊടുക്കും. ഇല്ലാത്തവന്റെ കൈയിൽനിന്നോ ഉള്ളതുംകൂടെ എടുത്തുകളയും.+ 27 ഇനി, എന്നെ രാജാവായി അംഗീകരിക്കാൻ ഇഷ്ടമില്ലാത്ത എന്റെ ശത്രുക്കളുടെ കാര്യം; അവരെ ഇവിടെ കൊണ്ടുവന്ന്‌ എന്റെ മുന്നിൽവെച്ച്‌ കൊന്നുകളയൂ.’”
28 ഇതു പറഞ്ഞിട്ട്‌ യേശു യരുശലേമിലേക്കുള്ള യാത്ര തുടർന്നു. 29 യേശു ഒലിവുമലയുടെ+ അരികെ ബേത്ത്‌ഫാഗയ്‌ക്കും ബഥാന്യക്കും അടുത്ത്‌ എത്തിയപ്പോൾ രണ്ടു ശിഷ്യന്മാരോടു+ 30 പറഞ്ഞു: “ആ കാണുന്ന ഗ്രാമത്തിലേക്കു പോകുക. അവിടെ ചെല്ലുമ്പോൾ ആരും ഇതുവരെ കയറിയിട്ടില്ലാത്ത ഒരു കഴുതക്കുട്ടിയെ കെട്ടിയിരിക്കുന്നതു കാണും. അതിനെ അഴിച്ച്‌ കൊണ്ടുവരുക. 31 ‘എന്തിനാണ്‌ അതിനെ അഴിക്കുന്നത്‌’ എന്ന്‌ ആരെങ്കിലും ചോദിച്ചാൽ, ‘കർത്താവിന്‌ ഇതിനെ ആവശ്യമുണ്ട്‌’ എന്നു പറയുക.” 32 അവർ ചെന്നപ്പോൾ യേശു പറഞ്ഞതുപോലെതന്നെ കണ്ടു.+ 33 അവർ കഴുതക്കുട്ടിയെ അഴിക്കുമ്പോൾ അതിന്റെ ഉടമസ്ഥർ അവരോട്‌, “എന്തിനാണ്‌ അതിനെ അഴിക്കുന്നത്‌” എന്നു ചോദിച്ചു. 34 “കർത്താവിന്‌ ഇതിനെ ആവശ്യമുണ്ട്‌” എന്ന്‌ അവർ പറഞ്ഞു. 35 അങ്ങനെ ശിഷ്യന്മാർ അതിനെ യേശുവിന്റെ അടുത്ത്‌ കൊണ്ടുവന്നു. അവരുടെ പുറങ്കുപ്പായങ്ങൾ അതിന്റെ മേൽ ഇട്ടിട്ട്‌ യേശുവിനെ അതിന്റെ പുറത്ത്‌ ഇരുത്തി.+
36 യേശു മുന്നോട്ടു നീങ്ങിയപ്പോൾ അവർ അവരുടെ പുറങ്കുപ്പായങ്ങൾ വഴിയിൽ വിരിച്ചു.+ 37 ഒലിവുമലയിൽനിന്ന്‌ താഴേക്ക്‌ ഇറങ്ങുന്ന വഴിയുടെ അടുത്ത്‌ യേശു എത്തിയപ്പോൾ ശിഷ്യന്മാരുടെ ആ വലിയ കൂട്ടം ഒന്നിച്ച്‌, അവർ കണ്ട എല്ലാ അത്ഭുതങ്ങളും കാരണം സന്തോഷത്തോടെ ദൈവത്തെ ഉറച്ച ശബ്ദത്തിൽ സ്‌തുതിച്ചു. 38 “യഹോവയുടെ നാമത്തിൽ രാജാവായി വരുന്നവൻ അനുഗൃഹീതൻ! സ്വർഗത്തിൽ സമാധാനം, അത്യുന്നതങ്ങളിൽ മഹത്ത്വം” എന്ന്‌ അവർ ആർത്തുവിളിച്ചു.+ 39 എന്നാൽ ജനക്കൂട്ടത്തിലുണ്ടായിരുന്ന പരീശന്മാരിൽ ചിലർ യേശുവിനോട്‌, “ഗുരുവേ, അങ്ങയുടെ ശിഷ്യന്മാരെ ശകാരിക്കുക”+ എന്നു പറഞ്ഞു. 40 എന്നാൽ യേശു പറഞ്ഞു: “ഒരു കാര്യം ഞാൻ പറയാം, ഇവർ മിണ്ടാതിരുന്നാൽ ഈ കല്ലുകൾ ആർത്തുവിളിക്കും.”
41 യേശു നഗരത്തിന്‌ അടുത്ത്‌ എത്തിയപ്പോൾ അതിനെ നോക്കി കരഞ്ഞുകൊണ്ട്‌ പറഞ്ഞു:+ 42 “സമാധാനത്തിനുള്ള മാർഗങ്ങൾ+ ഇന്നെങ്കിലും നീ ഒന്നു തിരിച്ചറിഞ്ഞെങ്കിൽ കൊള്ളാമായിരുന്നു! എന്നാൽ ഇപ്പോൾ അതു നിന്റെ കണ്ണുകൾക്കു മറഞ്ഞിരിക്കുകയാണല്ലോ.+ 43 നിന്റെ ശത്രുക്കൾ നിനക്കു ചുറ്റും കൂർത്ത മരത്തൂണുകൾകൊണ്ട്‌ കോട്ട കെട്ടി നിന്നെ വളഞ്ഞ്‌ എല്ലാ വശത്തുനിന്നും നിന്നെ ഉപരോധിക്കുന്ന* കാലം വരാൻപോകുന്നു.+ 44 അവർ നിന്നെയും നിന്റെ മതിൽക്കെട്ടിനുള്ളിൽ കഴിയുന്ന നിന്റെ മക്കളെയും നിലംപരിചാക്കും.+ ഒരു കല്ലിന്മേൽ അവർ മറ്റൊരു കല്ല്‌ അവശേഷിപ്പിക്കില്ല.+ കാരണം നീ നിന്റെ പരിശോധനാകാലം തിരിച്ചറിഞ്ഞില്ല.”
45 പിന്നെ യേശു ദേവാലയത്തിൽ ചെന്ന്‌ അവിടെ വിൽപ്പന നടത്തിയിരുന്നവരെ പുറത്താക്കാൻതുടങ്ങി.+ 46 യേശു അവരോടു പറഞ്ഞു: “‘എന്റെ ഭവനം പ്രാർഥനാലയമായിരിക്കും’+ എന്നാണ്‌ എഴുതിയിരിക്കുന്നത്‌. നിങ്ങളോ അതിനെ കവർച്ചക്കാരുടെ ഗുഹയാക്കിയിരിക്കുന്നു.”+
47 യേശു ദിവസവും ദേവാലയത്തിൽ പഠിപ്പിച്ചുപോന്നു. പക്ഷേ മുഖ്യപുരോഹിതന്മാരും ശാസ്‌ത്രിമാരും ജനത്തിന്റെ പ്രമാണിമാരും യേശുവിനെ കൊല്ലാനുള്ള വഴി തേടിക്കൊണ്ടിരുന്നു.+ 48 എങ്കിലും ജനം എപ്പോഴും യേശു പറയുന്നതു കേൾക്കാൻ അടുത്തുനിന്ന്‌ മാറാതെ നിന്നതുകൊണ്ട്‌+ അവർക്കു യേശുവിനെ കൊല്ലാൻ പറ്റിയില്ല.