Psalmen

22 Mijn God, mijn God, waarom hebt gij mij verlaten?*+

[Waarom zijt gij] verre van mij te redden,+

[Verre van] de woorden van mijn gebrul?*+

 2 O mijn God,* ik blijf roepen overdag, en gij antwoordt niet;+

En ’s nachts, en er is geen zwijgen van mijn zijde.+

 3 Maar gij zijt heilig,+

Wonend onder de lofzangen van I̱sraël.+

 4 Op u hebben onze vaderen vertrouwd;+

Zij hebben vertrouwd, en gij hebt hun steeds ontkoming verschaft.+

 5 Tot u riepen zij luid,+ en zij ontkwamen veilig;+

Op u vertrouwden zij, en zij zijn niet beschaamd geworden.+

 6 Maar ik ben een worm,+ en geen man,*

Een smaad voor de mensen* en verachtelijk voor het volk.+

 7 Wat allen betreft die mij zien, zij bespotten mij;+

Zij blijven hun mond opensperren,* zij blijven [hun] hoofd schudden:+

 8 „Hij heeft zich aan Jehovah toevertrouwd.*+ Laat die hem ontkoming verschaffen!+

Laat die hem bevrijden, aangezien hij behagen in hem heeft gevonden!”+

 9 Want gij waart het die mij uit de buik getrokken hebt,+

Die mij vertrouwen liet terwijl ik aan de borsten van mijn moeder lag.+

10 Op u ben ik geworpen vanaf de moederschoot;+

Vanaf de buik van mijn moeder zijt gij mijn God* geweest.+

11 Blijf niet ver van mij, want de nood is dichtbij,+

Want er is geen andere helper.+

12 Vele jonge stieren hebben mij omringd;+

Ja, de sterken van Ba̱san hebben mij omsingeld.+

13 Ze hebben hun muil tegen mij opengesperd,+

Als een verscheurende en brullende leeuw.+

14 Als water ben ik uitgestort,+

En al mijn beenderen zijn van elkaar gescheiden.+

Mijn hart is als was geworden;+

Het is gesmolten, diep in mijn inwendige delen.+

15 Mijn kracht* is verdroogd als een scherf van aardewerk,+

En mijn tong blijft aan mijn tandvlees* kleven;+

En in het stof des doods zet gij mij.+

16 Want honden hebben mij omringd;+

Ja, de vergadering van boosdoeners heeft mij ingesloten.+

Als een leeuw [hebben zij het gemunt op] mijn handen en mijn voeten.*+

17 Ik kan al mijn beenderen tellen.+

Zijzelf kijken toe, zij staren mij aan.+

18 Zij verdelen mijn klederen onder elkaar,+

En over mijn kleding werpen zij het lot.+

19 Maar gij, o Jehovah, o blijf niet ver.+

O gij mijn sterkte,+ snel mij toch te hulp.+

20 Bevrijd toch mijn ziel van het zwaard,+

Mijn enige* uit de klauw van de hond;+

21 Red mij uit de muil van de leeuw,+

En van de hoorns der wilde stieren moet gij mij antwoorden [en mij redden].+

22 Ik wil uw naam aan mijn broeders+ bekendmaken;+

In het midden van de gemeente* zal ik u loven.+

23 GIJ die Jehovah vreest, looft hem!+

Al GIJ zaad van Ja̱kob, verheerlijkt hem!+

En weest bevreesd voor hem, al GIJ zaad van I̱sraël.+

24 Want hij heeft niet veracht+

Noch verafschuwd de ellende van de ellendige;+

En hij heeft zijn aangezicht niet voor hem verborgen,+

En wanneer hij tot hem om hulp schreeuwde, hoorde hij.+

25 Vanwege u zal mijn lof zijn in de grote gemeente;+

Mijn geloften zal ik betalen in het bijzijn van hen die hem vrezen.+

26 De zachtmoedigen zullen eten en verzadigd worden;+

Die hem zoeken, zullen Jehovah loven.+

UW hart leve voor eeuwig.+

27 Alle einden der aarde zullen het gedenken en terugkeren tot Jehovah.+

En alle families der natiën zullen zich voor uw aangezicht neerbuigen.+

28 Want het koningschap behoort Jehovah toe,+

En hij heerst over de natiën.+

29 Al de vetten der aarde zullen stellig eten en zullen zich neerbuigen;+

Voor zijn aangezicht zullen zich bukken allen die in het stof neerdalen,+

En niemand zal ooit zijn eigen ziel* in het leven houden.+

30 Ja, een zaad* zal hem dienen;+

Er zal betreffende Jehovah* worden verhaald aan het geslacht.+

31 Men zal komen en vertellen van zijn rechtvaardigheid+

Aan het volk dat geboren zal worden, dat hij* [dit] heeft gedaan.+