Psalmi

107 Falënderoni Jehovain, se ai është i mirë;+

dashuria e tij besnike zgjat përjetë.+

 2 Le ta thonë këtë të shpenguarit* e Jehovait,

ata që nga dora* e kundërshtarit i ka shpenguar,+

 3 ata që i ka mbledhur nga vende të ndryshme,+

nga lindja e nga perëndimi, nga veriu e nga jugu.+

 4 Ata endeshin nëpër shkretëtirë, në vende të shkreta,

pa gjetur ndonjë qytet ku të banonin.

 5 Ishin të uritur e të etur

dhe shpirti po u shuhej nga rraskapitja.

 6 Në ditë të keqe Jehovait iu lutën,+

e nga hallet ai i shpëtoi.+

 7 Në udhën e drejtë u priu+

drejt një qyteti ku të banonin.+

 9 Etjen ia shoi të eturit*

e plot me të mira e ngopi të uriturin.*+

10 Të burgosurit e munduar e të mbërthyer në zinxhirë

dergjeshin në terrin e thellë,

11 sepse ishin rebeluar kundër fjalëve të Perëndisë;

s’treguan pikë respekti për këshillën e Më të Lartit.+

12 Ja pse i përuli* me anë të vështirësive;+

këmbët iu morën, por askush s’i ndihmoi.

13 Në ditë të keqe Jehovait iu lutën,

e nga hallet ai i shpëtoi.

14 I nxori nga terri i thellë

e vargonjtë ua këputi.+

17 Shkeljet dhe fajet në kokë u ranë+

ngaqë u treguan të marrë.+

18 Iu neverit çdo lloj ushqimi

e ishin në prag të vdekjes.*

19 Në ditë të keqe Jehovait i luteshin,

e nga hallet ai i shpëtonte.

20 Dërgonte fjalën e tij, e ata shëroheshin;+

i shpëtonte nga gropa e varrit ku kishin ngecur.

22 Le t’i paraqitin flijime falënderimi,+

e me britma gëzimi le të shpallin veprat e tij.

23 Ata që përshkojnë detet me anije,

që nëpër ujëra të paana bëjnë tregti,+

24 i kanë parë veprat e Jehovait,

veprat e tij të mrekullueshme në thellësi të detit;+

25 kanë parë se si me urdhrin e tij ngrihet një stuhi+

26 Ato i vërvitin marinarët deri në qiell

dhe i plandosin në fund të detit,

e atyre s’u mbetet fije guximi nga e keqja që i pret.

27 Si të dehur u merren këmbët sa andej këtej,

e zotësia e tyre s’u vlen për asgjë.+

28 Atëherë, në ditë të keqe Jehovait i luten,+

e nga hallet ai i shpëton.

29 Stuhinë e shndërron në puhizë,

e dallgët fashiten dalëngadalë.+

30 Ata i gëzohen heshtjes së dallgëve,

dhe ai i drejton për në limanin e dëshiruar.

33 Ai i kthen lumenjtë në shkretëtirë,

burimet e ujit në tokë të zhuritur,+

34 vendin pjellor në tokë të kripur+

për faj të ligësisë së banorëve.

35 E shndërron shkretëtirën në pellg plot kallamishte

dhe vendin e thatë në burime uji,+

36 e atje vendos të uriturin,+

që të themelojë një qytet ku të banojë,+

37 e të mbjellë ara e vreshta+

që japin fryt me bollëk.+

38 Derdh bekime që ai të bëhet i shumtë,

e bagëtia të mos i pakësohet.+

39 Por pastaj shtypja, vuajtja e hidhërimi

sërish e poshtërojnë dhe e bëjnë të paktë.

40 Mbi fisnikët ai zbraz përçmim

dhe i bën të enden nëpër vende të shkreta pa shtigje.+

41 Por të varfrin e mbron* nga shtypja+

dhe familjen ia bën të shumtë, sa një kope.

42 Të drejtëve u kënaqet shpirti kur i shohin këto,+

kurse të padrejtët e mbyllin gojën.+

43 Kush është i mençur, do t’i dallojë këto gjëra+

dhe do të bluajë në mendje veprat e dashurisë besnike të Jehovait.+