Psalmi

 2 Para se të lindnin malet,

para se të sillje në jetë* tokën e gjithçka në të,+

mot e jetë,* ti je Perëndi.+

 4 Se një mijë vjet në sytë e tu janë si e djeshmja që kaloi,+

si ndërresa e rojës gjatë natës.

 5 Ti i fshin tej njerëzit;+

jeta e tyre zgjat veç një sy gjumë;

në mëngjes janë si bari i gjelbër që mbin.+

 6 Në mëngjes ai bleron e lulëzon,

por në mbrëmje vyshket e thahet.+

 7 Nga zemërimi yt kemi marrë fund,+

nga tërbimi yt jemi tmerruar.

 8 Fajet tona janë përpara teje,*+

të fshehtat tona dalin sheshit nën dritën e fytyrës sate.+

 9 Ditët tona shuhen* nga zemërimi yt i furishëm;

vitet tona marrin fund shpejt si një pëshpërimë.*

10 Edhe pse ditët tona arrijnë në 70 vjet e 80+ për më të fortët,

prapëseprapë janë plot halle e dhembje,

kalojnë shpejt dhe ne fluturojmë tutje.+

12 Na mëso si t’i numërojmë* ditët e jetës sonë,+

që të fitojmë një zemër plot mençuri.

14 Na e kënaq shpirtin me dashurinë tënde besnike+ në mëngjes,

që të brohorasim hareshëm e të gëzojmë+ gjatë gjithë ditëve tona.

15 Na dhuro po aq ditë të gëzuara sa na mundove,+

po aq vite sa kemi parë të zeza.+

Na e bëj mbarë* veprën e duarve tona,

po, veprën e duarve tona, na e bëj mbarë!+