Romakëve

11 Prandaj pyes: mos ndoshta Perëndia e hodhi poshtë popullin e vet?+ Kurrsesi! Se edhe unë izraelit jam, nga pasardhësit* e Abrahamit, nga fisi i Beniaminit. 2 Perëndia nuk e hodhi poshtë popullin e vet, të cilin e zgjodhi që në fillim.+ A nuk e dini ç’thotë Shkrimi për Elijan kur ai i flet Perëndisë kundër Izraelit: 3 «O Jehova,* ata kanë vrarë profetët e tu dhe kanë shembur altarët e tu. Kam mbetur vetëm unë, dhe ata po kërkojnë të ma marrin jetën.»+ 4 E megjithatë, si i përgjigjet Perëndia? «Kam akoma 7.000 veta që nuk kanë rënë në gjunjë para Baalit.»+ 5 Po kështu, edhe në kohën tonë, kanë mbetur disa nga Izraeli,+ të cilët Perëndia i ka zgjedhur falë mirësisë së tij të pamerituar. 6 E nëse janë zgjedhur falë mirësisë së pamerituar,+ sigurisht që nuk janë zgjedhur falë veprave,+ përndryshe mirësia e pamerituar nuk do të ishte më e tillë.

7 Ç’të themi, atëherë? Pikërisht atë që Izraeli e kërkonte me ngulm, nuk e morën të gjithë, por e morën vetëm të zgjedhurit,+ se pjesës tjetër u ishin mpirë shqisat,+ 8 ashtu siç është shkruar: «Perëndia ju ka futur në një gjumë të thellë+ e ju ka dhënë sy që nuk shohin dhe veshë që nuk dëgjojnë, deri sot e kësaj dite.»+ 9 Edhe Davidi thotë: «U bëftë tryeza e tyre lak e grackë, gur pengese dhe shpagim! 10 Iu errshin sytë që të mos shohin dhe iu kërrustë kurrizi gjithnjë!»+

11 Prandaj pyes: mos u penguan aq sa të binin e të mos ngriheshin më? Kurrsesi! Por nga hapi i tyre i gabuar, u erdhi shpëtimi kombeve,* e nga kjo Izraeli u bë xheloz.+ 12 Tani, nëse nga hapi i tyre i gabuar vijnë bekime për botën dhe nga pakësimi i tyre vijnë bekime për kombet,+ aq më shumë bekime do të vijnë kur numri i tyre të jetë i plotë!

13 Tani po ju flas juve që jeni njerëz të kombeve. Përderisa jam apostull i kombeve,+ unë i jap lavdi shërbimit tim,*+ 14 me shpresën që, në ndonjë mënyrë, ta bëj xheloz popullin* tim e të shpëtoj të paktën disa prej tyre. 15 Nëse nga braktisja e tyre,+ botës iu hap rruga që të pajtohet me Perëndinë, çfarë do të thotë pranimi i tyre, përveçse kalim nga vdekja në jetë? 16 Për më tepër, nëse një pjesë e brumit të ofruar si fryt i parë, është e shenjtë, atëherë është i shenjtë i tërë brumi, dhe nëse rrënja është e shenjtë, të shenjta janë edhe degët.

17 Megjithatë, nëse disa degë të ullirit të butë u krasitën, e ti u shartove në të dhe u ushqeve nga rrënjët e tij ndonëse ishe ulli i egër, 18 mos u mburr para* degëve që u krasitën. Por, edhe sikur të mburresh,+ mos harro se nuk po e mban ti rrënjën, por po të mban rrënja ty. 19 Ti do të thuash: «Degët u krasitën që të shartohesha unë.»+ 20 Po, është e vërtetë. Ato u krasitën ngaqë u mungonte besimi,+ kurse ti po qëndron falë besimit.+ Prandaj mos u mbaj me të madh, por ki frikë, 21 sepse, nëse Perëndia nuk kurseu degët e ullirit të butë, s’do të të kursejë as ty. 22 Mendo, pra, për mirësinë+ dhe rreptësinë e Perëndisë: rreptësi për degët që ranë,+ por mirësi për ty, me kusht që të vazhdosh të jesh i denjë për mirësinë e Perëndisë, përndryshe edhe ti do të krasitesh. 23 Kështu edhe ato, nëse tregojnë përsëri besim, do të shartohen në ullirin e tyre,+ sepse Perëndia është në gjendje t’i shartojë. 24 Përderisa ti u preve nga ulliri i egër dhe kundër natyrës u shartove në ulli të butë, aq më tepër këto, që janë degë të ullirit të butë, do të shartohen në ullirin e tyre!

25 Vëllezër, që të mos e mbani veten për të mençur, dua t’ju vë në dijeni të këtij sekreti të shenjtë:+ disa izraelitëve u janë mpirë shqisat e do të vazhdojnë kështu derisa të plotësohet numri i njerëzve të kombeve. 26 Në këtë mënyrë gjithë Izraeli+ do të shpëtojë, ashtu siç është shkruar: «Çlirimtari* do të vijë nga Sioni+ dhe do të zhdukë nga Jakobi* zakonet që çnderojnë Perëndinë. 27 Kjo do të jetë besëlidhja ime me ta+ kur unë të heq mëkatet e tyre.»+ 28 Vërtet, ata janë armiq të lajmit të mirë, por kjo doli për dobinë tuaj. Megjithatë, janë të dashur për Perëndinë, sepse ai i ka zgjedhur për hir të paraardhësve të tyre.+ 29 Dhe Perëndia nuk do të pendohet për dhuratat që jep e as për ata që thërret. 30 Ju dikur ishit të pabindur ndaj Perëndisë,+ e prapëseprapë ai u tregua i mëshirshëm me ju+ për shkak të mosbindjes së tyre.*+ 31 Po kështu, tani ai do të tregohet i mëshirshëm edhe me ata,* siç u tregua i mëshirshëm me ju për shkak të mosbindjes së tyre. 32 Po, Perëndia i ka lejuar të gjithë të jenë skllevër të mosbindjes,+ që të tregohet i mëshirshëm me të gjithë.+

33 O thellësi e bujarisë,* e mençurisë dhe e njohurisë së Perëndisë! Sa të pahetueshme janë gjykimet e tij dhe sa të pagjurmueshme janë udhët e tij! 34 Vërtet, «kush ka arritur ta njohë mendjen e Jehovait* apo kush është bërë këshilltar i tij»?+ 35 Ose «kush i ka dhënë ndonjë gjë i pari, që ai t’ia shpërblejë»?+ 36 Se të gjitha gjërat burojnë prej tij, ekzistojnë falë tij dhe për të. Atij i qoftë lavdia përgjithmonë! Amin!