Volgens Lukas
15 Al die belastinggaarders* en die sondaars het om hom bly bymekaarkom om na hom te luister.+ 2 En die Fariseërs sowel as die skrifgeleerdes het aanhoudend gekla en gesê: “Hierdie man verwelkom sondaars en eet saam met hulle.” 3 Toe het hy vir hulle die volgende illustrasie vertel: 4 “Sê nou iemand onder julle het 100 skape en een van hulle raak verlore. Sal hy nie die 99 in die wildernis los en die een wat verlore is, gaan soek totdat hy hom vind nie?+ 5 En wanneer hy hom gevind het, is hy baie bly en tel hy hom op sy skouers. 6 Dan gaan hy huis toe en roep hy sy vriende en sy bure bymekaar en sê hy vir hulle: ‘Wees saam met my bly, want ek het my skaap gevind wat verlore was.’+ 7 Ek sê vir julle: Net so sal daar in die hemel meer vreugde wees oor een sondaar wat berou getoon het+ as oor 99 regverdiges wat geen berou nodig het nie.
8 “Of sê nou ’n vrou het tien dragmas* en sy verloor een van hulle. Sal sy nie ’n lamp aansteek en haar huis uitvee en oral daarna soek totdat sy dit vind nie? 9 En wanneer sy dit gevind het, roep sy haar vriendinne en buurvroue bymekaar en sê sy vir hulle: ‘Wees saam met my bly, want ek het die dragma* gevind wat ek verloor het.’ 10 Ek sê vir julle: Net so ontstaan daar vreugde onder die engele van God oor een sondaar wat berou toon.”+
11 Toe het hy gesê: “’n Man het twee seuns gehad. 12 En die jongste seun het vir sy pa gesê: ‘Pa, gee vir my die deel van die eiendom wat ek gaan erf.’ Toe het hy sy besittings tussen hulle verdeel. 13 ’n Paar dae later het die jongste seun al sy besittings bymekaargemaak en na ’n ver land gereis, en daar het hy alles uitgemors deur ’n wilde* lewe te lei. 14 Nadat hy al sy geld uitgegee het, was daar ’n groot hongersnood in daardie hele land, en hy het begin swaarkry. 15 Hy het selfs vir een van die inwoners van daardie land begin werk, wat hom na sy veld gestuur het om varke op te pas.+ 16 En hy het gewens dat hy van die peule* kon eet wat die varke geëet het, maar niemand het vir hom enigiets gegee nie.
17 “Toe hy tot sy sinne kom, het hy gesê: ‘Hoeveel van my pa se gehuurde werkers het meer as genoeg brood, terwyl ek hier van die honger doodgaan! 18 Ek sal opstaan en na my pa toe reis en vir hom sê: “Pa, ek het teen die hemel en teen Pa gesondig. 19 Ek verdien nie meer om Pa se seun genoem te word nie. Maak my soos een van Pa se gehuurde werkers.”’ 20 En hy het vertrek en na sy pa toe gegaan. Terwyl hy nog ’n hele ent weg was, het sy pa hom gesien en baie jammer vir hom gevoel, en hy het gehardloop en hom omhels en hom gesoen. 21 Toe het die seun vir hom gesê: ‘Pa, ek het teen die hemel en teen Pa gesondig.+ Ek verdien nie meer om Pa se seun genoem te word nie.’ 22 Maar die pa het vir sy slawe gesê: ‘Maak gou! Bring ’n kleed, die beste kleed, en trek dit vir hom aan, en sit ’n ring aan sy hand en sandale aan sy voete. 23 En bring die vetgemaakte kalf, slag dit en laat ons eet en feesvier, 24 want my seun was dood en het weer lewend geword.+ Hy was verlore en is gevind.’ Toe het hulle vrolik feesgevier.
25 “Sy oudste seun was op die landery, en toe hy daarvandaan terugkeer en naby die huis kom, het hy gehoor hoe daar musiek gespeel en gedans word. 26 Toe het hy een van die knegte geroep en gevra wat aan die gang is. 27 Die kneg het vir hom gesê: ‘U broer het gekom, en u pa het die vetgemaakte kalf geslag omdat hy hom gesond* teruggekry het.’ 28 Maar hy het kwaad geword en geweier om in te gaan. Toe het sy pa uitgekom en hom begin smeek om in te kom. 29 Hy het sy pa geantwoord: ‘Kyk! Al hierdie jare het ek Pa soos ’n slaaf gedien, en ek was nog nooit ongehoorsaam aan Pa nie, en tog het Pa nog nooit vir my ’n boklam gegee sodat ek saam met my vriende kan feesvier nie. 30 Maar die oomblik toe hierdie seun wat Pa se geld saam met prostitute gemors* het, hier aankom, het Pa die vetgemaakte kalf vir hom geslag.’ 31 Toe het die pa vir hom gesê: ‘My seun, jy was nog altyd by my, en alles wat myne is, is joune. 32 Maar ons moes eenvoudig feesvier en bly wees, want hierdie broer van jou was dood maar het lewend geword, en hy was verlore en is gevind.’”