Λουκάς

6 Ένα σάββατο, λοιπόν, συνέβη να περνάει μέσα από χωράφια με σιτηρά, και οι μαθητές του αποσπούσαν και έτρωγαν τα στάχυα, τρίβοντάς τα με τα χέρια τους. 2 Τότε μερικοί από τους Φαρισαίους είπαν: «Γιατί κάνετε αυτό που δεν είναι νόμιμο στη διάρκεια του σαββάτου;» 3 Αλλά ο Ιησούς, απαντώντας τους, είπε: «Δεν έχετε διαβάσει ποτέ αυτό που έκανε ο Δαβίδ όταν αυτός και οι άντρες που ήταν μαζί του πείνασαν; 4 Ότι μπήκε στον οίκο του Θεού και έλαβε τα ψωμιά της παρουσίασης και έφαγε και έδωσε στους άντρες που ήταν μαζί του, [ψωμιά] τα οποία δεν είναι νόμιμο να φάει κανείς παρά μόνο οι ιερείς;» 5 Και στη συνέχεια τους είπε: «Ο Γιος του ανθρώπου είναι Κύριος του σαββάτου».

6 Κάποιο άλλο σάββατο μπήκε στη συναγωγή και άρχισε να διδάσκει. Και εκεί βρισκόταν ένας άνθρωπος του οποίου το δεξί χέρι ήταν ξεραμένο. 7 Οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι, λοιπόν, τον παρατηρούσαν προσεκτικά για να δουν αν θα θεράπευε στη διάρκεια του σαββάτου, προκειμένου να βρουν κάποιον τρόπο να τον κατηγορήσουν. 8 Αυτός, ωστόσο, ήξερε τους διαλογισμούς τους· είπε, όμως, στον άντρα με το ξεραμένο χέρι: «Σήκω και στάσου στο κέντρο». Και αυτός σηκώθηκε και στάθηκε. 9 Κατόπιν ο Ιησούς τούς είπε: «Σας ρωτώ: Είναι νόμιμο να κάνει κάποιος στη διάρκεια του σαββάτου καλό ή να κάνει κακό, να σώσει ή να καταστρέψει μια ψυχή;» 10 Και, αφού τους κοίταξε όλους γύρω, είπε στον άνθρωπο: «Τέντωσε το χέρι σου». Εκείνος το έκανε αυτό, και το χέρι του αποκαταστάθηκε. 11 Αλλά αυτοί γέμισαν παραφροσύνη και άρχισαν να συζητούν μεταξύ τους τι να κάνουν στον Ιησού.

12 Εκείνες τις ημέρες βγήκε στο βουνό να προσευχηθεί, και συνέχιζε όλη τη νύχτα την προσευχή στον Θεό. 13 Όταν, όμως, έγινε ημέρα, φώναξε τους μαθητές του και εξέλεξε από αυτούς δώδεκα, τους οποίους και ονόμασε «αποστόλους»: 14 τον Σίμωνα, τον οποίο ονόμασε επίσης Πέτρο, και τον Ανδρέα, τον αδελφό του, και τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, και τον Φίλιππο και τον Βαρθολομαίο, 15 και τον Ματθαίο και τον Θωμά, και τον Ιάκωβο, [το γιο] του Αλφαίου, και τον Σίμωνα, ο οποίος αποκαλείται «ο ζηλωτής», 16 και τον Ιούδα, [το γιο] του Ιακώβου, και τον Ιούδα τον Ισκαριώτη, ο οποίος έγινε προδότης.

17 Και κατέβηκε μαζί τους και στάθηκε σε ένα επίπεδο μέρος, και ήταν εκεί μεγάλο πλήθος μαθητών του και μεγάλο πλήθος λαού από όλη την Ιουδαία και την Ιερουσαλήμ και την παραθαλάσσια χώρα της Τύρου και της Σιδώνας, οι οποίοι ήρθαν να τον ακούσουν και να γιατρευτούν από τις αρρώστιες τους. 18 Ακόμη και εκείνοι που ταλαιπωρούνταν από ακάθαρτα πνεύματα θεραπεύονταν. 19 Και όλο το πλήθος ζητούσε να τον αγγίξει, επειδή έβγαινε δύναμη από αυτόν και τους γιάτρευε όλους.

20 Και αυτός σήκωσε τα μάτια του προς τους μαθητές του και άρχισε να λέει:

«Ευτυχισμένοι είστε εσείς, φτωχοί, επειδή δική σας είναι η βασιλεία του Θεού.

21 »Ευτυχισμένοι είστε εσείς που πεινάτε τώρα, επειδή θα χορταστείτε.

»Ευτυχισμένοι είστε εσείς που κλαίτε τώρα, επειδή θα γελάσετε.

22 »Ευτυχισμένοι είστε όποτε οι άνθρωποι σας μισήσουν, και όποτε σας αποκλείσουν [από τη συναναστροφή τους] και σας ονειδίσουν και απορρίψουν το όνομά σας ως πονηρό για χάρη του Γιου του ανθρώπου. 23 Χαρείτε εκείνη την ημέρα και σκιρτήστε, γιατί να! η ανταμοιβή σας είναι μεγάλη στον ουρανό, επειδή τα ίδια πράγματα έκαναν οι προπάτορές τους στους προφήτες.

24 »Αλλά αλίμονο σε εσάς, πλούσιοι, επειδή έχετε την παρηγοριά σας στο πλήρες.

25 »Αλίμονο σε εσάς που είστε χορτάτοι τώρα, επειδή θα πεινάσετε.

»Αλίμονο σε εσάς που γελάτε τώρα, επειδή θα πενθήσετε και θα κλάψετε.

26 »Αλίμονο όποτε όλοι οι άνθρωποι μιλήσουν καλά για εσάς, γιατί παρόμοια πράγματα έκαναν οι προπάτορές τους στους ψευδοπροφήτες.

27 »Αλλά λέω σε εσάς που ακούτε: Συνεχίστε να αγαπάτε τους εχθρούς σας, να κάνετε καλό σε εκείνους που σας μισούν, 28 να ευλογείτε εκείνους που σας καταριούνται, να προσεύχεστε για εκείνους που σας προσβάλλουν. 29 Σε εκείνον που σε χτυπάει στο ένα μάγουλο, πρόσφερε και το άλλο· και σε εκείνον που παίρνει το εξωτερικό σου ένδυμα, μην αρνηθείς να δώσεις ακόμη και το εσωτερικό ένδυμα. 30 Δίνε στον καθένα που σου ζητάει, και από αυτόν που παίρνει τα δικά σου πράγματα μην [τα] ζητάς πίσω.

31 »Επίσης, ακριβώς όπως θέλετε να ενεργούν προς εσάς οι άνθρωποι, με τον ίδιο τρόπο να ενεργείτε και εσείς προς αυτούς.

32 »Και αν αγαπάτε εκείνους που σας αγαπούν, ποιος έπαινος σας ανήκει; Διότι ακόμη και οι αμαρτωλοί αγαπούν εκείνους που τους αγαπούν. 33 Και αν κάνετε καλό σε εκείνους που σας κάνουν καλό, ποιος έπαινος σας ανήκει άραγε; Ακόμη και οι αμαρτωλοί κάνουν το ίδιο. 34 Επίσης, αν δανείζετε [χωρίς τόκο] σε εκείνους από τους οποίους ελπίζετε να λάβετε, ποιος έπαινος σας ανήκει; Ακόμη και οι αμαρτωλοί δανείζουν [χωρίς τόκο] σε αμαρτωλούς για να πάρουν πίσω τα ίσα. 35 Αντίθετα, συνεχίστε να αγαπάτε τους εχθρούς σας και να κάνετε καλό και να δανείζετε [χωρίς τόκο], μη ελπίζοντας να πάρετε πίσω τίποτα· και η ανταμοιβή σας θα είναι μεγάλη, και θα είστε γιοι του Υψίστου, επειδή αυτός δείχνει καλοσύνη προς τους αχάριστους και πονηρούς. 36 Συνεχίστε να γίνεστε ελεήμονες, ακριβώς όπως ο Πατέρας σας είναι ελεήμων.

37 »Επιπλέον, σταματήστε να κρίνετε, και δεν πρόκειται να κριθείτε· και σταματήστε να καταδικάζετε, και δεν πρόκειται να καταδικαστείτε. Εξακολουθήστε να απελευθερώνετε και θα απελευθερωθείτε. 38 Κάνετε συνήθειά σας το να δίνετε και οι άνθρωποι θα σας δώσουν. Θα ρίξουν στην ποδιά σας μέτρο καλό, συμπιεσμένο, κουνημένο καλά, που θα ξεχειλίζει. Διότι με το μέτρο με το οποίο μετράτε, θα μετρήσουν σε εσάς, σε ανταπόδοση».

39 Κατόπιν τους είπε και μια παραβολή: «Μήπως μπορεί τυφλός να οδηγεί τυφλό; Δεν θα πέσουν και οι δύο μέσα σε λάκκο; 40 Ο μαθητής δεν είναι υπεράνω του δασκάλου του, αλλά ο καθένας που είναι τέλεια διδαγμένος θα είναι όπως ο δάσκαλός του. 41 Γιατί, λοιπόν, κοιτάζεις το άχυρο που είναι στο μάτι του αδελφού σου, αλλά δεν βλέπεις το δοκάρι που είναι στο δικό σου μάτι; 42 Πώς μπορείς να λες στον αδελφό σου: ‘Αδελφέ, άφησέ με να βγάλω το άχυρο που είναι στο μάτι σου’, ενώ εσύ ο ίδιος δεν κοιτάζεις το δοκάρι στο δικό σου μάτι; Υποκριτή! Πρώτα βγάλε το δοκάρι από το δικό σου μάτι, και τότε θα δεις καθαρά πώς να βγάλεις το άχυρο που είναι στο μάτι του αδελφού σου.

43 »Διότι δεν υπάρχει καλό δέντρο που να παράγει σάπιο καρπό· πάλι, δεν υπάρχει σάπιο δέντρο που να παράγει καλό καρπό. 44 Διότι κάθε δέντρο γνωρίζεται από τον ίδιο τον καρπό του. Παραδείγματος χάρη, δεν μαζεύουν σύκα από αγκάθια ούτε τρυγούν σταφύλια από βάτο. 45 Ο αγαθός άνθρωπος εκφέρει το αγαθό από τον αγαθό θησαυρό της καρδιάς του, αλλά ο πονηρός άνθρωπος εκφέρει το πονηρό από τον πονηρό [θησαυρό] του· διότι από την αφθονία της καρδιάς μιλάει το στόμα του.

46 »Γιατί, λοιπόν, με αποκαλείτε ‘Κύριε! Κύριε!’, αλλά δεν κάνετε αυτά που λέω; 47 Ο καθένας που έρχεται σε εμένα και ακούει τα λόγια μου και τα εκτελεί, θα σας δείξω με ποιον είναι όμοιος: 48 Είναι όμοιος με άνθρωπο που χτίζει σπίτι, ο οποίος έσκαψε και εισχώρησε σε βάθος και έβαλε θεμέλιο πάνω στο βράχο. Συνεπώς, όταν έγινε πλημμύρα, ο ποταμός χτύπησε ορμητικά εκείνο το σπίτι, αλλά δεν ήταν αρκετά ισχυρός για να το κουνήσει, επειδή αυτό ήταν χτισμένο καλά. 49 Απεναντίας, εκείνος που ακούει και δεν εκτελεί είναι όμοιος με άνθρωπο που έχτισε σπίτι στο έδαφος χωρίς θεμέλιο. Το χτύπησε ορμητικά ο ποταμός, και αμέσως αυτό κατέρρευσε, και η ερείπωση εκείνου του σπιτιού υπήρξε μεγάλη».